Kryterium 3

Kryterium 3. Krajowe Ramy lub system kwalifikacji, jak również składające się na nie kwalifikacje, są określone zgodnie z zasadą efektów uczenia się, a także są powiązane z mechanizmami walidacji efektów uczenia się osiągniętych w czasie uczenia się pozaformalnego i nieformalnego i jeśli jest taka możliwość, z systemem punktowym przenoszenia osiągnięć.

Criterion 3. The national qualifications framework or system and its qualifications are based on the

principle and objective of learning outcomes and linked to arrangements for validation of non-formal and informal learning and, where these exist, to credit systems.

W wyniku procesów modernizacyjnych (zob. rozdział 3) w chwili obecnej wszystkie kwalifikacje nada-wane w systemie oświaty oraz w szkolnictwie wyższym są opisynada-wane w dokumentach z uwzględ-nieniem efektów uczenia się. W rozwiązaniach przygotowywanych w ramach modernizacji krajo-wego systemu kwalifikacji zasada ta została rozciągnięta na wszystkie kwalifikacje, które będą się znajdować w krajowym rejestrze. Znajduje to swój wyraz w konstrukcji Polskiej Ramy Kwalifikacji. Docelowo także wszystkie inne elementy składające się na KSK odnosić się będą do efektów ucze-nia się. Po zintegrowaniu systemu kwalifikacji przez wdrożenie Polskiej Ramy Kwalifikacji osoby zain-teresowane będą miały znacznie większe niż obecnie możliwości walidowania efektów uczenia się, niezależnie od tego, w jaki sposób te efekty zostały osiągnięte. Ważnym elementem zintegrowane-go systemu kwalifikacji będą spójne zasady akumulowania i przenoszenia osiągnięć.

4.3.1. Efekty uczenia się jako podstawa nadawania kwalifikacji

Kwalifikacje nadawane w systemach oświaty oraz szkolnictwa wyższego

Efekty uczenia się, które powinien osiągnąć uczeń kończący kolejne etapy edukacji, w systemie oświaty określają podstawy programowe wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego, a także podstawa programowa kształcenia w zawodach (zob. Aneks 6). Ustalanie treści tych doku-mentów należy do kompetencji Ministra Edukacji Narodowej. Podstawa programowa kształcenia ogólnego jest wdrażana stopniowo od roku szkolnego 2009/2010; wszyscy uczniowie będą kształ-ceni według nowej podstawy programowej od roku szkolnego 2014/2015. Efekty uczenia się zapisa-ne w podstawie programowej kształcenia ogólzapisa-nego stanowią równocześnie opis wymagań egzami-nacyjnych (zob. Aneks 6). W miarę wdrażania nowej podstawy programowej kształcenia ogólnego odpowiednim modyfikacjom ulegają też egzaminy. Zmiany te spowodowały dość znaczne trudno-ści w zrozumieniu nowego sposobu opisu. Wywołało to dyskusje i polemiki.

Podstawa programowa kształcenia w zawodach wdrażana jest od roku szkolnego 2012/2013; wszyscy uczniowie szkół zawodowych będą się uczyć według nowej podstawy programowej kształcenia w zawodach od roku szkolnego 2015/2016. Również ta podstawa pełni funkcję opisu wymagań egzaminacyjnych (Aneks 6) i w miarę jej wdrażania odpowiednim modyfikacjom ulegają też egza-miny. Niektóre kręgi nauczycieli i pracodawców wiążą z tymi zmianami nadzieję na poprawę sytuacji w szkolnictwie zawodowym w Polsce. Zgłaszane są także wątpliwości i uwagi krytyczne.

Od roku akademickiego 2012/2013 w szkolnictwie wyższym obowiązują Krajowe Ramy Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego66, ogólnie określające efekty uczenia się w ośmiu obszarach kształcenia dla kwalifikacji odpowiadających ukończeniu studiów pierwszego i drugiego stopnia. Odniesione do nich programy kształcenia na poszczególnych kierunkach realizowane przez szkoły wyższe muszą zostać opisane w języku efektów kształcenia (uczenia się) oraz mają wskazywać na sposoby weryfikacji tych efektów67. Dla studiów trzeciego stopnia (doktoranckich) rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa 66 Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 2 listopada 2011 r. w sprawie Krajowych Ram Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego (Dz. U. Nr 253, poz. 1520).

67 Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 5 października 2011 r. w sprawie warunków prowadzenia studiów na określonym kierunku i poziomie kształcenia (Dz. U. Nr 243, poz. 1445 z późn. zm.).

Wyższego68 opisuje oczekiwane efekty kształcenia w stopniu mniej szczegółowym niż dla studiów pierwszego i drugiego stopnia. Wprowadzone zmiany zyskały znaczące poparcie osób pełniących funkcje kierownicze w szkołach wyższych, jednakże nie brakuje też głosów krytyki niektórych przed-stawicieli środowisk akademickich. Wielu nauczycieli akademickich postawionych wobec konieczno-ści zmiany podejkonieczno-ścia napotyka różne trudnokonieczno-ści, jednak sytuacja systematycznie ulega poprawie69.

Kwalifikacje nadawane poza systemami oświaty oraz szkolnictwa wyższego

Przeprowadzone badania wykazały, że duża część wymagań związanych z nadawaniem dyplomów, świadectw i certyfikatów poza systemem oświaty i szkolnictwa wyższego nie jest opisana w języku efek-tów uczenia się70. W zmodernizowanym krajowym systemie kwalifikacji warunkiem wpisania kwalifikacji do krajowego rejestru będzie jej opisanie przy użyciu efektów uczenia się (zob. rozdział 2.5 oraz 4.4).

4.3.2. Walidacja efektów uczenia się uzyskanych poza edukacją formalną

Oświata

Prawo oświatowe stanowi, że osoby, które ukończyły 18 lat, mogą przystąpić do egzaminów eksterni-stycznych, przeprowadzanych przez okręgowe komisje egzaminacyjne. Po ich zdaniu można uzyskać świadectwa ukończenia każdego typu szkoły ogólnokształcącej (szkoły podstawowej, gimnazjum, liceum ogólnokształcącego) oraz kwalifikacje zawodowe zdobywane w szkołach. W trybie egzami-nów eksternistycznych możliwe jest także uzyskanie świadectwa potwierdzającego kwalifikację w za-wodzie. W systemie oświaty istnieje również możliwość przystąpienia do egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie (egzaminu zawodowego) po ukończeniu kwalifikacyjnego kursu zawodowe-go, który należy do pozaszkolnych form kształcenia i może być organizowany nie tylko przez publiczne i niepubliczne szkoły i placówki prowadzące kształcenie zawodowe, lecz także przez instytucje rynku pracy oraz podmioty prowadzące działalność oświatową w ramach działalności gospodarczej. Szkolnictwo wyższe

W szkolnictwie wyższym procedury dotyczące walidacji efektów uczenia się uzyskiwanych poza tym systemem mogą być określane przez poszczególne szkoły wyższe. W prawie regulującym działanie szkolnictwa wyższego nie ma ogólnych przepisów dotyczących tych rozwiązań. Ważnym kierunkiem rozwoju krajowego systemu kwalifikacji jest zwiększanie możliwości walidowania przez szkoły wyższe efektów uczenia się uzyskiwanych poza uczelnią. Obecnie trwają prace badawcze i analityczne71, których celem jest wypracowanie modeli walidacji efektów uczenia się uzyskanych w ten sposób, dostosowa-nych do potrzeb uczelni oraz instytucji akredytujących. Zakończenie badań planowane jest na kwiecień 2013 r. Projekt założeń do ustawy o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, przygotowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, zakłada wprowadzenie nowego systemu potwier-dzania posiadanych przez studentów kompetencji zdobytych poza systemem szkolnictwa wyższego. Walidacja poza systemami oświaty oraz szkolnictwa wyższego

Wydawanie świadectw, dyplomów, certyfikatów w poszczególnych środowiskach opiera się na różnych podstawach prawnych. Stosuje się różnorodne rozwiązania i procedury dotyczące określania warun-ków dopuszczenia do walidacji, sposobu jej przeprowadzania oraz zapewniania jakości kwalifikacji. Przykładem możliwości walidowania poza systemami oświaty i szkolnictwa wyższego jest rozwiąza-nie wprowadzone w ustawie o promocji zatrudrozwiąza-nienia72, które umożliwia uczestnikom „przygotowa-nia zawodowego dorosłych” zdawanie „egzaminów sprawdzających”.

68 Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 1 września 2011 r. w sprawie kształcenia na studiach dokto-ranckich w uczelniach i jednostkach naukowych (Dz. U. Nr 196, poz. 1169).

69 Szerzej na ten temat zob.: Raport samopotwierdzenia Krajowych Ram Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego. 70 Por. Danilewicz, Fryczyńska (2012).

71 W ramach projektu systemowego „Opracowanie założeń merytorycznych i instytucjonalnych wdrażania Krajowych Ram Kwalifikacji oraz Krajowego Rejestru Kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie”, realizowanego od lipca 2010 r. do końca 2013 r. (Program Operacyjny Kapitał Ludzki, Priorytet III, Działanie 3.4, Poddziałanie 3.4.1).

Jednym z ważnych celów przygotowywanej modernizacji systemu kwalifikacji w Polsce jest opracowa-nie zasad, standardów oraz pakietu metod walidacji z uwzględopracowa-nieopracowa-niem transparentności tych procesów. Trwają prace nad inwentaryzacją i standaryzowanym opisem wszystkich kwalifikacji ustanowionych w drodze ustawowej (w ramach budowania mapy kwalifikacji w Polsce)73. Wyniki tej inwentaryzacji są ważną przesłanką braną pod uwagę w trakcie prac nad krajowym systemem kwalifikacji.

Trwają również prace nad koncepcją zasad zapewniania jakości kwalifikacji w zintegrowanym syste-mie kwalifikacji w Polsce, których jednym z zasadniczych elementów będą zasady zapewniania jako-ści walidacji. Przeprowadzone badania wykazały, że w Polsce realizuje się również wiele innych pro-jektów, które mają na celu rozwój procedur walidacji i zwiększenie liczby osób korzystających z tego rodzaju możliwości. Są to projekty rządowe oraz inicjatywy branżowe i środowiskowe. Efekty i reko-mendacje wynikające z tych projektów są wykorzystywane także w pracach nad koncepcją zasad zapewniania jakości kwalifikacji (zob. rozdział 3)74.

4.3.3. Akumulowanie i przenoszenie osiągnięć

W Polsce akumulowanie i przenoszenie osiągnięć uzyskanych w ramach szkolnictwa wyższego funkcjonuje w postaci systemu ECTS (European Credit Transfer and Accumalation System). W pol-skich uczelniach system ECTS został w pełni wdrożony – obowiązek jego stosowania został nałożo-ny przez ustawę75. Prawidłowość stosowania systemu ECTS jest jednym z elementów oceny progra-mowej dokonywanej przez Polską Komisję Akredytacyjną (zob. rozdział 4.5).

Podstawa programowa kształcenia w zawodach obowiązująca od roku szkolnego 2012/2013 wpro-wadza nowy sposób opisywania (w języku efektów uczenia się) i zdobywania kwalifikacji. Podstawa programowa wyodrębnia spójne zestawy efektów uczenia się, które mogą być oddzielnie walido-wane w ramach kształcenia w formach pozaszkolnych oraz gromadzone i uznawalido-wane w celu uzyska-nia kolejnych kwalifikacji zawodowych76. Koncepcja zestawów efektów uczenia się wyodrębnionych w kwalifikacjach jest spójna z opracowywanym w Europie systemem ECVET (European Credit System

for Vocational Education and Training).

W szkolnym kształceniu ogólnym akumulowanie i przenoszenie osiągnięć na obecnym etapie nie jest jeszcze możliwe. Trwają jednak prace nad kompleksowym modelem systemu akumulowania i przenoszenia osiągnięć77, który ma objąć edukację ogólną. Częściami tego systemu będą też sys-temy: ECTS, już funkcjonujący, oraz ECVET, którego wdrożenie jest przygotowywane (zob. rozdział 2.4.). Zakłada się, że wypracowane rozwiązania będą umożliwiały akumulowanie i przenoszenie osią-gnięć niezależnie od miejsca i sposobu walidacji. Przewiduje się, że opracowany model będzie okre-ślał między innymi: zasady wyodrębniania jednostek efektów uczenia się z kwalifikacji, metody nada-wania punktów zestawom wyodrębnionych efektów uczenia się. Zakończenie prac nad modelem akumulowania i przenoszenia osiągnięć planowane jest na rok 2013. W następnych latach nastąpi przygotowywanie i stopniowe wdrażanie w poszczególnych sektorach rozwiązań zgodnych z syste-mowymi zasadami akumulowania i przenoszenia osiągnięć.

Z przebiegu dotychczasowych prac wynika, że uzgodnienie i wdrożenie procedur umożliwiających akumulowanie i przenoszenie osiągnięć, zwłaszcza między sektorami (edukacją ogólną, zawodową i wyższą), wiązać się będzie z pokonywaniem trudności, ponieważ idea ta jest sprzeczna z ugrunto-wanymi zwyczajami. Przekonanie środowisk edukacyjnych oraz organizacji zawodowych i branżo-wych do zmiany podejścia będzie wymagać wysiłku.

73 W ramach projektu systemowego „Opracowanie założeń merytorycznych i instytucjonalnych wdrażania Krajowych Ram Kwalifikacji oraz Krajowego Rejestru Kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie”, realizowanego od lipca 2010 r. do końca 2013 r. (Program Operacyjny Kapitał Ludzki, Priorytet III, Działanie 3.4, Poddziałanie 3.4.1).

74 Ibidem.

75 Ustawa z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572 z późn. zm.). 76 Zob. Aneks 6.

77 W ramach projektu systemowego „Opracowanie założeń merytorycznych i instytucjonalnych wdrażania Krajowych Ram Kwalifikacji oraz Krajowego Rejestru Kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie”, realizowanego od lipca 2010 r. do końca 2013 r. (Program Operacyjny Kapitał Ludzki, Priorytet III, Działanie 3.4, Poddziałanie 3.4.1).