moim zdaniem
33
wrzesień 2014 [120]
rodzaju obiektu budowlanego (jego skomplikowania oraz infrastruktu-ry), a zatem jeżeli w obiegu prawnym funkcjonują odrębne decyzje odno-szące się w specjalności telekomu-nikacyjnej do infrastruktury przewo-dowej oraz infrastruktury radiowej, dopuszczalne jest objęcie tej funkcji przez dwie osoby.
5. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej m.in. w odnie-sieniu do warunków udziału w postępo-waniu i doszukiwanie się dodatkowych, nieujętych w ich treści, wymagań, które spełnić winni wykonawcy. Niedo-puszczalne jest zaostrzanie warunków w drodze ich wykładni na etapie oceny ich spełnienia.
Z wyroku tego wynika, że nie powinno się żądać od oferenta dysponowania osobami z uprawnieniami budowlany-mi określonybudowlany-mi przez aktualne prze-pisy, jeżeli nie ma takiej potrzeby.
Wymagane uprawnienia mogą być spełnione przez dwie osoby mające każda z nich część potrzebnego za-kresu uprawnień.
Zamawiający nadużywają wymagania posiadania uprawnień bez ograniczeń.
Przeważnie takie wymaganie nie ma uzasadnienia.
Żeby określić wymagania co do uprawnień osób mających realizować zamówienie i nie żądać za wiele, trze-ba mieć dużą wiedzę.
Najprościej byłoby określić te wyma-gania w sposób ogólny, odwołać się do wymogów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r.
– Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r.
poz. 1409 z późn. zm.).
Uprawnień pilnują wtedy organy dzia-łające na podstawie ustawy – Prawo budowlane: zakresu uprawnień do projektowania – organy administracji architektoniczno-budowlanej, zakre-su uprawnień do kierowania – organy
nadzoru budowlanego. Są to organy, które mają ustawowy obowiązek kon-trolować posiadanie odpowiednich uprawnień budowlanych przez osoby wykonujące samodzielne funkcje tech-niczne w budownictwie.
Jeżeli chcemy sami określić wyma-gania co do zakresu uprawnień bu-dowlanych, musimy mieć odpowiednią wiedzę. Powszechną praktyką jest przepisywanie zakresu uprawnień bu-dowlanych z obecnej ustawy.
Powoduje to często nieuzasadnione eliminowanie części osób posiadają-cych uprawnienia budowlane.
Znam przypadki, w których gmina chce wybudować sieć wodociągową i kanalizacyjną. Żąda uprawnień bez ograniczeń w specjalności określonej w art. 14 ust. 1 pkt 4 ustawy – Pra-wo budowlane:
4) instalacyjnej w zakresie sie-ci, instalacji i urządzeń cieplnych,
REKLAMA
moim zdaniem
wentylacyjnych, gazowych, wodocią-gowych i kanalizacyjnych.
Eliminuje to osoby posiadające uprawnienia do kierowania w zakre-sie zakre-sieci wodociągowych i kanalizacyj-nych. Takie uprawnienia, wystarcza-jące do realizacji tego zamówienia, były wydawane na podstawie ustawy – Prawo budowlane z 1974 r. Jest jeszcze wiele osób czynnych zawo-dowo wykonujących samodzielne funkcje techniczne w budownictwie na podstawie decyzji o stwierdzeniu przygotowania zawodowego wydanej w latach 1975–1994.
Rozporządzenie Ministra Gospodar-ki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. (Dz.U. Nr 8, poz. 46 z późn. zm.) w § 13 ust. 1 pkt 4 lit. a przewiduje uprawnienia w za-kresie sieci sanitarnych, natomiast w § 13 ust. 1 pkt 4 lit. b przewiduje uprawnienia w zakresie instalacji sa-nitarnych. Czyli można było uzyskać uprawnienia tylko do sieci albo tylko do instalacji, i to niekoniecznie do wszystkich sieci i instalacji wymienio-nych w rozporządzeniu.
Aby samodzielnie określić wyma-gania co do uprawnień, powinniś- my mieć pewną wiedzę.
Zakres uprawnień jest określony w decyzji. Jednak niektóre określenia używane w decyzjach, wzięte z prze-pisów, są powszechnie zrozumiałe.
Zakres uprawnień wydanych na pod-stawie ustawy – Prawo budowlane z 1994 r. nie budzi wątpliwości. Wy-starczy dokładnie przeczytać decyzję o nadaniu uprawnień.
Zgodnie z art. 104 Prawa budowlane-go osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie posiada-nia przygotowaposiada-nia zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji tech-nicznych w budownictwie, zachowują uprawnienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie.
Zakres uprawnień budowlanych nale-ży odczytywać zgodnie z ich treścią, opierając się na przepisach stanowią-cych podstawę ich nadania.
1. Zakres uprawnień wydanych na podstawie rozporządzenia Prezy-denta z 1928 r. jest bardzo szeroki.
Ponieważ dziś bardzo mało osób po-siadających te uprawnienia jest ak-tywnych zawodowo, nie będę się nimi zajmował.
2. Uprawnienia wydane na podstawie ustawy – Prawo budowlane z 1961 r.
Najwięcej wątpliwości budzą używa-ne w decyzjach pojęcia: prosta archi-tektura, skomplikowana konstrukcja, skomplikowane instalacje i urządzenia sanitarne, skomplikowane instalacje i urządzenia elektryczne. Odpowie-dzi należy szukać w rozporządzeniu Przewodniczącego Komitetu Budow-nictwa, Urbanistyki i Architektury z dnia 10 września 1962 r. w spra-wie kwalifikacji fachowych osób wy-konujących funkcje techniczne w bu-downictwie powszechnym (Dz.U.
Nr 53, poz. 266).
3. Uprawnienia wydane na podstawie ustawy – Prawo budowlane z 1974 r.
Najwięcej wątpliwości budzą używa-ne w decyzjach pojęcia „powszech-nie znane rozwiązania konstrukcyjne i schematy techniczne”. Ustawodaw-ca nie zdefiniował tego pojęcia. Nie ma również orzecznictwa na ten temat.
Wyjściem jest próba zrozumienia in-tencji ustawodawcy. W piśmie ów-czesnego Ministerstwa Administra-cji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 2 czerwca 1975 r., zawierającym opracowanie Jana Czernego i Zofii Wysockiej z Depar-tamentu Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego, zatytułowa-ne „Samodzielzatytułowa-ne funkcje techniczzatytułowa-ne w budownictwie – komentarze i wyjaś- nienia”, znajduje się wyjaśnienie, któ-re można przyjąć jako intencję usta-wodawcy.
Informacje na ten temat znalazły się też w „Inżynierze Budownictwa”
nr 10/2007 w artykule Franciszka Szyplińskiego sekretarza Okręgowej Komisji Kwalifikacyjnej Kujawsko-Po-morskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. Kryteria zastosowane w tym opracowaniu mogą być dziś trudne do zastosowania.
Ministerstwo Gospodarki Prze-strzennej i Budownictwa w piśmie z dnia 30 kwietnia 1992 r. kiero-wanym do Urzędu Wojewódzkiego w Elblągu odsyła, na zasadzie ana-logii, do nieobowiązującego rozpo-rządzenia Przewodniczącego Ko-mitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury z dnia 10 września 1962 r. w sprawie kwalifikacji fa-chowych osób wykonujących funk-cje techniczne w budownictwie powszechnym (Dz.U. Nr 53, poz.
266). A zatem powszechnie znane rozwiązania konstrukcyjne i schema-ty techniczne to konstrukcje, insta-lacje i urządzenia nieskomplikowane w rozumieniu tego rozporządzenia.
Na pewno nie można się zgodzić z ustalaniem zakresu tych upraw-nień na podstawie obecnie obowią-zujących przepisów dla uprawnień w ograniczonym zakresie.
Następny problem to używane w de-cyzjach pojęcie budownictwa osób fizycznych. Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budow-nictwa z dnia 18 lipca 1991 r. zmie-niające rozporządzenie w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz.U. Nr 69, poz.
299) zlikwidowało pojęcie budownic-twa osób fizycznych. Rozporządzenie to dotyczy wszystkich decyzji wyda-nych na podstawie ustawy – Prawo budowlane z 1974 r. podaje również dokładną instrukcję, jakim terminem w konkretnym przypadku należy to pojęcie zastąpić.