Częstość występowania i czynniki ryzyka depresji wśród polskiej populacji chorych z niewydolnością serca.
Wyniki badania CAPS-LOCK-HF
Depression in Polish patients with heart failure — the prevalence and independent predictors. Results of a CAPS-LOCK-HF (Complex Assessment of Psychological Status
Located in Heart Failure) study
Michał Orszulak
I Katedra i Klinika Kardiologii Śląski Uniwersytet Medyczny, Ziołowa 47 Katowice Katarzyna Mizia-Stec
I Klinika Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny, Ziołowa 45/47 Katowice Agnieszka Siennicka
Katedra Fizjologii, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu, T. Chałubińskiego 10 Wrocław Błażej Michalski
Katedra i Klinika Kardiologii Uniwerystetu Medycznego w Łodzi, Kniaziewicza 1/5 Łódź Filip Szymański
I Katedra i Klinika Kardiologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, Banacha 1a Warszawa Katarzyna Ptaszyńska-Kopczyńska
Katedra i Klinika Kardiologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, Skłodowskiej 24A Białystok Maciej Wojcik
Katedra i Klinika Kardiologii, Uniwersytet Medyczny w Lublinie Robert Błaszczyk
Katedra i Klinika Kardiologii, Uniwersytet Medyczny w Lublinie Grzegorz Kopeć
Department of Cardiac and Vascular Disease in John Paul II Hospital, Institute of Cardiology, Faculty of Medicine, Jagiellonian University, Krakow, Poland, Prądnicka Kraków
III Klinika Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Ziołowa 45/47 Katowice Anna Szymańska
Łukasz Krzych
Kliniczny Oddział Kardioanestezji i Intensywnej Terapii, Śląskie Centrum Chorób Serca, Skłodowskiej-Curie 9 Zabrze Ewa Jankowska
Oddział Kardiologii, Szpital Wojskowy we Wrocławiu, Weigla 5 Wrocław
BACKGROUND
Depression is common in patients with heart failure with a reduced ejection fraction (HFrEF). The influence of psychological characteristics of patients might a relevant contribution to developing depression. Purpose: to determine the prevalence and predisposing factors for depression in patients with HFrEF.
METHODS
758 patients with HFrEF (age 64±11 years, men 79%, NYHA class III-IV 40%, ischemic aetiology 61%) in prospective Polish multicenter Caps-Lock-HF study. Depression was analyzed using the BDI (Beck Depression Inventory) and was defined as a score of ≥10 on the BDI. Scores on four different self-report inventories: CISS (Coping Styles in Stressful Situations), MHLC (Multidimensional Health Locus of Control), GSES (Generalized Self-efficacy Scale), and modified Mini-MAC (adjusted to HF) were used to determine any psychological pre-disposition.
RESULTS
Depression was diagnosed in 58.4% of patients. Patients with depression were characterized by higher fre-quency of female gender (68.5% vs 55.8% in men), older age (64.5 vs 62.7 years) lower LVEF (30.6% vs 32.6
%) and higher prevalence of diabetes mellitus (35% vs 24.1%) and atrial fibrillation (48.1% vs 34.6%); p<0,05 for all.There were no differences in HFrEF aetiology, concomitant disease (HA,COPD,CKD) or the presence of ICD/CRT. Female sex, NYHA class, diabetes mellitus, treatment with loop diuretics, treatment with digox-in, CISS-emot, MHLC-int, GSES and MINI-Mac-Factor1 were associated with depression (Table). Regression analysis explained 42% of the variance in depressive symptoms.
CONCLUSIONS
Female gender, advanced HFrEF and coexisting diabetes mellitus are predisposing factors for depression. Al-most all of the psychological non-BDI inventories significantly influence the occurrence of depression.
Table. Predictors of depressive symptoms.
Predictor variable Coefficient of regression p value
Female gender 1.1 0.078
NYHA class 1.37 0.002
Diabetes mellitus 1.1 0.04
Treatment with loop diuretics 1.18 0.038
Treatment with digoxin 2.08 0.0027
CISS-emot 0.22 <0.0001
MHLC-int -0.1 0.04
GSES -0.24 <0.0001
MINI-Mac-Factor1 0.36 <0.0001
CISSemot: CISS emotion-oriented coping style; MHLCint: MHLC internal health locus of control; MINI-Mac-Factor1: modified The Mini-Mental Adjustment to Cancer Scale- destructive style of coping with disease
Ocena ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych oraz leczenia przeciwzakrzepowego w populacji polskich chorych z niewydolnością serca i migotaniem przedsionków
w badaniu rejestrowym Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego
Assessment of thromboembolic risk and antithrombotic treatment in population of Polish patients with heart failure and atrial fibrillation in European Society
of Cardiology Heart Failure Long-term Registry
Maciej Kluk
Świetokrzyskie Centrum Kardiologii I Klinika Kardiologii i Elektroterapii, Grunwaldzka 45 Kielce Radosław Bartkowiak
Świetokrzyskie Centrum Kardiologii I Klinika Kardiologii i Elektroterapii, Grunwaldzka 45 Kielce Barbara Sosnowska-Pasiarska
Świetokrzyskie Centrum Kardiologii I Klinika Kardiologii i Elektroterapii, Grunwaldzka 45 Kielce Beata Wożakowska-Kapłon
Świetokrzyskie Centrum Kardiologii I Klinika Kardiologii i Elektroterapii, Grunwaldzka 45 Kielce Grzegorz Opolski
I Katedra i Klinika Kardiologii, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Banacha 1a Warszawa Piotr Ponikowski
I Katedra i Klinika Kardiologii, Ośrodek Chorób Serca, Wojskowy Szpital Kliniczny, Weigla 5 Wrocław Lech Poloński
III Katedra i Kliniczny Odział Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu, Skłodowskiej-Curie Zabrze Jarosław Drożdż
Klinika Kardiologii, Katedra Kardiologii i Kardiochirurgii, UM w Łodzi, Pomorska 251 Łódź
WSTĘP
Jednym z głównych powikłań współwystępujących HF i AF są powikłania zakrzepowo-zatorowe wpływające na pogorszenie rokowania pacjentów.
CEL PRACY
Celem pracy jest ocena ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych na podstawie dostępnych skal oraz leczenia przeciwzakrzepowego w populacji polskich pacjentów z HF i AF na podstawie danych z wieloośrodkowego badania rejestrowego.
MATERIAŁ I METODY
Populacja poddana retrospektywnej analizie obejmowała polskich pacjentów włączonych do Rejestru Niewy-dolności Serca Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego w trakcie fazy długoterminowej (N=1126). Ze względu na występowanie AF pacjentów podzielono na dwie główne grupy: ze stwierdzonym AF niezależnie od czasu i postaci (grupa badana AF+; N=521, 46,3% wszystkich pacjentów) oraz bez AF (grupa kontrolna AF-; N=605, 53,7% wszystkich pacjentów). W grupie pacjentów z AF wyselekcjonowano grupę pacjentów z niezastawkowym AF (N=423; 81,2% grupy AF+), w której oceniono czynniki ryzyka powikłań zakrzepo-wo-zatorowych według dostępnych skal ryzyka (CHA2DS2VASc, CHADS2, ATRIA) oraz oceniono stosowanie profilaktyki powikłań zakrzepowo-zatorowych na podstawie dostępnych danych. Ryzyko zakrzepowo-zato-rowe podzielono arbitralnie na stopnie ciężkości w zależności od skali. Przeprowadzono również analizę jednoczynnikową i wieloczynnikową wystąpienia pierwszorzędowego punktu końcowego (zgony ogółem) w obserwacji 12-miesięcznej z uwzględnieniem stosowania doustnych antykoagulantów (OAC).
WYNIKI
Mediana punktacji w skali CHA2DS2VASc wynosiła 4 punkty (IQR 2-5), w skali CHADS22 - 2 pkt (IQR 1-3), natomiast w skali ATRIA - 5 pkt (IQR 2-3). Ryzyko wysokie w skali CHA2DS2VASc występowało w 86,5%
(N=366) w porównaniu do 66,4% (N=281) w skali CHADS2 i 34,5% (N=146) w skali ATRIA. OAC stosowane były u 62,2% pacjentów (N=263). 86,5% pacjentów (N=366) charakteryzowało się punktacją CHA2DS2VASc
≥ 2 pkt - w tej grupie OAC stosowane były u 59,6% (N=218). U 13,5% pacjentów (N=57) punktacja w skali CHA2DS2VASc wynosiła 1 pkt - w tej grupie OAC leczonych było 78,9% pacjentów (N=45). Wyselekcjono-wano grupę pacjentów z AF bez współistniejącej CAD i wywiadu PCI/CABG (N=272, 52,2% grupy AF+), u których w 60 przypadkach stosowano leki przeciwpłytkowe (22,1%), zaś po wyłączeniu pacjentów przyj-mujących dodatkowo OAC pozostało N=43 chorych (15,8%) przyjprzyj-mujących wyłącznie leki przeciwpłytko-we.W analizie wieloczynnikowej stosowanie OAC przy wypisie ze szpitala lub w trakcie wizyty rekrutacyjnej w trybie ambulatoryjnym stanowiło niezależny czynnik zmniejszający istotnie ryzyko - HR 0,47 (95% CI:
0,31-0,72; p=0,0005).
WNIOSKI
Częstość stosowania doustnych antykoagulantów w grupie pacjentów z HF i niezastawkowym AF, mających wysokie ryzyko zakrzepowo-zatorowe oceniane w skali CHA2DS2VASc, jest niewystarczająca. Stosowanie do-ustnych antykoagulantów stanowi jeden z czynników zmniejszających śmiertelność i częstość rehospitalizacji w grupie badanej.
Ścieżka pacjenta z niewydolnością serca na podstawie danych jednego ośrodka
The journey of the heart failure patient based on single-centre data analysis
Joanna Berner
Klinika Kardiologii, Katedra Kardiologii i Kardiochirurgii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, Pomorska 251 Łódź Anna Chuda
Klinika Kardiologii Katedra Kardiologii i Kardiochirurgii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, ul. Pomorska 251 Łódź Patryk Łęczycki
Studenckie Koło Naukowe przy Klinice Kardiologii Katedry Kardiologii i Kardiochirurgii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, Pomorska 251 Łódź Małgorzata Lelonek
Klinika Kardiologii Katedra Kardiologii i Kardiochirurgii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, ul. Pomorska 251 Łódź
Niewydolność serca (HF) stanowi istotny problem kliniczny oraz ekonomiczny. Dotychczasowe obser-wacje wskazują, ze pacjent z HF jest regularnie hospitalizowany z powodu dekompensacji HF, natomiast po opuszczeniu szpitala rzadko kontynuowana jest specjalistyczna ambulatoryjna opieka. Skutkuje to wysokimi kosztami opieki nad pacjentem z HF, które w większości wynikają z powtarzających się hospitalizacji.
Niniejszy projekt ma na celu zdefiniowanie ścieżki pacjenta z NS, z uwzględnieniem specjalności oddzia-łu, na który pacjent trafia i jego dalszej wysokospecjalistycznej opieki ambulatoryjnej.
MATERIAŁ I METODY
Do analizy włączono 214 pacjentów hospitalizowanych w Centrum Kliniczno–Dydaktycznym Uniwersytetu Medycznego w Łodzi z rozpoznaniem I50 w okresie 01.09-01.12.2015. Analizie poddano anonimowe dane ze szpitalnego systemu informatycznego CliniNET®, m.in.: dane demograficzne, etiologia i historia NS, wyniki wybranych badań laboratoryjnych, zastosowane leczenie, zgon w trakcie lub po hospitalizacji oraz dane dotyczące poszpitalnej opieki ambulatoryjnej od chwili wypisu ze szpitala do 01.03.2016.
WYNIKI
Spośród 214 pacjentów (49,1% mężczyzn, śr. wieku - 73,2+/-12,9 lat), 139 (54,7%) pacjentów było hospita-lizowanych w oddziale kardiologicznym (kardiologia) a 75 (38,7%) w oddziale internistycznym (interna). Dla całej populacji mediana stężenia NTproBNP wyniosła 3356 pg/ml (IQR 2204; 10341), a frakcja wyrzutowa lewej komory śr. 42,2+/-16,8%. Badana populacja była obciążona wieloma współistniejącymi jednostkami chorobowymi najczęściej: nadciśnieniem tętniczym (75,7%), migotaniem przedsionków (50,9%), cukrzycą (42,1%), chorobą wieńcową (46,7%). W porównaniu do chorych hospitalizowanych na kardiologii, pacjenci z interny byli starsi (med. 81 vs 72 lata, p<0,001), częściej mieli współistniejącą infekcję (44% vs 14,4%, p<0,001), przy wypisie wyższą wartość skurczowego ciśnienia tętniczego (med. 135 vs 126mmHg, p=0,007) i częstość akcji serca (med. 76 vs 70bpm, p<0,001), rzadziej posiadali wszczepialne urządzenia: ICD (1,3%
vs 10%, p=0,035) i CRT (0 vs 5%, p=0,099), a także rzadziej mieli przebyty zawał serca (10,7% vs 33%, p=0,001).
Większość chorych (72%) była hospitalizowana z powodu niewydolności serca po raz pierwszy. Spośród 60 pacjentów hospitalizowanych po raz kolejny, dla 55% była to rehospitalizacja w ciągu 3 miesięcy od wypisu. Wszyscy pacjenci na internie byli hospitalizowani w trybie pilnym, na kardiologii – 83,5% (p<0,001).
Większość pacjentów (67,7%) była hospitalizowana przez 3-8 dni, lecz istotnie krócej na kardiologii niż internie (med. 5 vs 8 dni, p=0,001). Pacjenci na kardiologii częściej niż na internie mieli wykonywane badanie echokardiograficzne (odpowiednio 98% vs 43%, p<0,001) oraz oznaczane NTproBNP (96% vs 43%, p<0,001), a także częściej otrzymywali beta blokery (89,2% vs 73,3%, p=0,005), diuretyki (86,3% vs 69,3%, p=0,005), ARB (19,4% vs 6,7%, p=0,022) i MRA (85,5% vs 50%, p=0,022). Żaden z pacjentów na internie nie otrzymał iwabradyny, natomiast na kardiologii 4 chorych otrzymało lek.
Zgony istotnie częściej występowały u pacjentów z interny (p<0,001): zarówno w trakcie hospitalizacji (15 interna vs 4 kardiologia), jak i po wypisie ze szpitala (3 interna vs 2 kardiologia). Ponad 90% pacjen-tów z kardiologii zostało skierowanych do poradni kardiologicznej po wypisie ze szpitala, z interny - 60%
(p<0,001). Spośród zgłaszających się do przyszpitalnej poradni kardiologicznej, niewiele ponad połowa pa-cjentów (56,9%) z kardiologii miała wizytę ambulatoryjną w okresie <3 miesięcy od wypisu, z interny jedynie 1 pacjent (p=0,007).
WNIOSKI
Większość pacjentów zarówno na kardiologii, jak internie była hospitalizowana z powodu NS po raz pierwszy i w trybie pilnym. Rehospitalizacje najczęściej występowały w pierwszych 3 miesiącach od wypisu. Stwier-dzono istotne różnice pomiędzy oddziałami w stosowanym leczeniu, a także w wykonywanych badaniach dodatkowych. Opieka w poradni kardiologicznej była częściej zalecana u pacjentów opuszczających oddział kardiologiczny. Również w tej grupie wizyta ambulatoryjna odbywała się częściej w pierwszych 3 miesiącach po hospitalizacji.
Wartość oznaczeń wskaźnika TEI, ilorazu E/E’ oraz stężenia BNP u pacjentów z niewydolnością serca z zachowaną frakcją
wyrzutową
The value of echocardiographic TEI index, E/E’ ratio and BNP serum level in patients with heart failure with preserved ejection fraction
Danuta Karasek
II Katedra Kardiologii Collegium Medicum w Bydgoszczy UMK w Toruniu, Ujejskiego 75 Bydgoszcz Wojciech Gilewski
II Katedra Kardiologii Collegium Medicum w Bydgoszczy UMK w Toruniu, Ujejskiego 75 Bydgoszcz Jan Błażejewski
II Katedra Kardiologii Collegium Medicum w Bydgoszczy UMK w Toruniu, Ujejskiego 75 Bydgoszcz Robert Bujak
II Katedra Kardiologii Collegium Medicum w Bydgoszczy UMK w Toruniu, Ujejskiego 75 Bydgoszcz Joanna Banach
II Katedra Kardiologii Collegium Medicum w Bydgoszczy UMK w Toruniu, Ujejskiego 75 Bydgoszcz Władysław Sinkiewicz
II Katedra Kardiologii Collegium Medicum w Bydgoszczy UMK w Toruniu, Ujejskiego 75 Bydgoszcz
WSTĘP
U 30-50% chorych z niewydolnością serca (NS) obserwuje się postać z zachowaną frakcją wyrzutową (HFPEF).
Parametry rozkurczowego ruchu pierścienia mitralnego w echokardiografii tkankowej umożliwiają bezpośred-nią ocenę globalnej funkcji rozkurczowej lewej komory. Wartość ilorazu prędkości maksymalnej fali wczesne-go napływu mitralnewczesne-go (E) i wczesnorozkurczowej maksymalnej prędkości ruchu pierścienia mitralnewczesne-go (E’) pozwala na szacunkowe określenie ciśnienia końcoworozkurczowego lewej komory (LVEDP). Wskaźnik TEI jest parametrem oceniającym globalną funkcję lewej komory, zarówno skurczową, jak i rozkurczową. Celem badania była ocena wartości wskaźnika TEI i ilorazu E/E’ u chorych z HFPEF w zależności od nasilenia obja-wów NS wg klasyfikacji NYHA oraz ocena korelacji tych parametrów z uznanym markerem biochemicznym NS jakim jest BNP.
METODYKA
Badaniem objęto 100 pacjentów. Grupę badaną stanowiło 51 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym (NT) i prawidłową funkcją skurczową lewej komory serca (LVDd β6,0 cm, LVEF β45%), z zaburzeniami funkcji roz-kurczowej w badaniu echokardiograficznym i objawami NS w II-IV klasie NYHA, w wieku 60 ± 19 lat. Grupą kontrolną było 49 chorych w podobnym wieku z NT bez objawów NS. U pacjentów oceniano funkcję roz-kurczową lewej komory z obliczeniem stosunku E/E’ i wskaźnika TEI oraz oznaczono stężenie BNP. Chorych podzielono na 3 podgrupy zależnie od nasilenia objawów niewydolności serca zgodnie z klasyfikacją NYHA:
II (n=25), III (n=19) i IV (n=7). Grupę kontrolną zakwalifikowano do I klasy NYHA.
WYNIKI
Zarówno wartości mediany E/E’, wskaźnika TEI, jak i stężenia BNP w surowicy krwi wykazywały statystycznie znamienny wzrost (p<0,0001) w miarę narastania objawów NS ocenianych wg klasyfikacji NYHA.
Zmienna [jednostka]
Klasa NYHA
I (n=49) II (n=25) III (n=19) IV (n=7) P
BNP [pg/ml] 15,07 88,01 213,36 461,56 <0,0001
TEI 0,391 0,504 0,634 0,725 <0,0001
E/E’ 7,7 10,7 16,2 30,0 <0,0001
Stwierdzono także istotną dodatnią korelację pomiędzy BNP i E/E’ o współczynniku r=0,63 i poziomie istotności p<0,0001, podobnie jak między BNP i TEI o r=0,80 i p<0,0001.
WNIOSKI
1. Iloraz E/E’, wskaźnik TEI oraz stężenie BNP u pacjentów z objawami NS istotnie wzrastają w miarę narasta-nia objawów NS ocenarasta-nianych zgodnie z klasyfikacją NYHA i wykazują wzajemną istotną dodatnią korelację.
2. Wartość ilorazu E/E’ jako parametru pozwalającego na szacunkową ocenę LVEDP może służyć jako stosun-kowo proste narzędzie do określania stopnia zaburzeń hemodynamicznych u chorych z rozkurczową NS.
3. Oznaczanie powyższych parametrów może być cennym uzupełnieniem rutynowego badania u pacjentów z objawami NS oraz poprawiać trafność rozpoznawania HFNEF.
Terapia skurczowej niewydolności serca w opiece ambulatoryjnej w Polsce – dane z międzynarodowego
badania QUALIFY
Management of systolic heart failure in ambulatory care in Poland – data from the international QUALIFY survey
Grzegorz Opolski
I Katedra i Klinika Kardiologii, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Banacha 1a Warszawa Krzysztof Ozierański
I Katedra i Klinika Kardiologii, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Banacha 1a Warszawa Małgorzata Lelonek
Klinika Kardiologii Katedra Kardiologii i Kardiochirurgii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, ul. Pomorska 251 Łódź Arleta Wilkins
Servier Poland, Jana Kazimierza 10 Warszawa Piotr Ponikowski
I Katedra i Klinika Kardiologii, Ośrodek Chorób Serca, Wojskowy Szpital Kliniczny, Weigla 5 Wrocław Klinika Chorób Serca, Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu, Weigla 5 Wrocław
PURPOSE
Assess baseline clinical characteristics and management of outpatients with systolic heart failure (HF) in Poland.
METHODS
The study included Polish outpatients participating in the prospective, observational QUALIFY Survey, who had systolic HF with left ventricle ejection fraction (LVEF) ≤40%, and were hospitalized for worsening HF within 1-15 months.
RESULTS
The final analysis included 209 patients (pts). Mean age was 67.4±10.9 years and 161 of 209 (77.0%) pts were male. Median LVEF was 32% (25-38). Most frequent primary HF etiology were coronary artery disease (58.4%), dilated cardiomyopathy (21.5%), valve disease (9.1%) and hypertension (7.2%). Pts were character-ized by a high Body Mass Index (median 28.99 kg/m² (26-32)) and frequent smoking status (current or former;
76.1%) and alcohol intake (sometimes or former; 88.0%). HF pts had frequently a history of myocardial infarc-tion (48.8%), percutaneous coronary interveninfarc-tion (37.2%), coronary artery bypass grafting (20.3%), atrial fibril-lation (42.6%), stroke or transient ischemic attack (13.5%), diabetes mellitus (42.0%), hypertension (77.5%), dyslipidemia (65.2%), chronic obstructive pulmonary disease (15.9%), chronic kidney disease (25.6%) and thyroid dysfunction (15.0%). Some of the pts also had already implanted a device: cardiac resynchronization therapy defibrillator (CRT-D; 6.3%), cardiac resynchronization therapy pacemaker (CRT-P; 1.4%), implantable cardioverter defibrillator (ICD; 20.8%) or non-CRT pacemaker (13.2%). At least one hospitalization (in 12 months before baseline) due to HF worsening required 82.3% pts. Pts at a day of the first visit were mostly
symptomatic with high New York Heart Association Scale (NYHA): II (56.9% pts), III (32.5% pts) and IV (1.0%
pts), thus 86.6% of the pts received ≥1 diuretic. Median resting heart rate was 74 bpm (66-80); median systol-ic and diastolsystol-ic blood pressures were 128 mmHg (110-135) and 80 mmHg (70-80), respectively. Laboratory data within last 12 months prior to the baseline showed normal value of serum sodium (median 139 mmol/l (136-141)) and limit value of haemoglobin (137 g/l (125-148)) and creatinine (98 μmol/L (79-115)) serum con-centrations. Most of the pts had prescribed adequate HF-treatment. Nearly 92.0% of the pts received an an-giotensin converting enzyme inhibitor or anan-giotensin receptor blocker, 96.7% had a beta-blocker and 73.2%
had an aldosterone antagonist. Ivabradine and digoxin received only 13.9% and 14.9% of pts, respectively. HF pts because of concomitant diseases, also often required antiplatelets (56.0%), anticoagulants (46.9%), statins (74.2%), amiodarone (12.4%) and other antyarrythmics (8.6%).
CONCLUSIONS
The analysis of the QUALIFY study revealed clinical characteristics and management of the systolic HF in Po-land. Typical Polish HF pts are symptomatic elderly with many concomitant diseases. Mostly HF pts receive adequate HF-treatment, but still draws attention a small number of implanted devices.
Jakość życia u pacjentów z niewydolnością serca i bezdechem nocnym. Dane z programu Heart Failure Quality of Life
(HEALQoL)
Quality of life in patients with heart failure and sleep apnea.
Results of the Hart Failure Quality of Life (HEAL-QoL) study
Tomasz Pawłowski
III Klinika Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Ziołowa 45/47 Katowice Tomasz Jadczyk
III Klinika Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach,, Ziołowa 45/47 Katowice Kamil Barański
Katedra i Zakład Epidemiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Medyków 18 Katowice Marcin Syzdół
III Klinika Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach,, Ziołowa 45/47 Katowice Marcin Sitko
III Klinika Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Ziołowa 45/47 Katowice Paweł Nadrowski
III Klinika Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Ziołowa 45/47 Katowice Marek Jędrzejek
III Klinika Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Ziołowa 45/47 Katowice Michał Tendera
III Klinika Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Ziołowa 45/47 Katowice Wojciech Wojakowski
III Klinika Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Ziołowa 45/47 Katowice
WPROWADZENIE
W niewydolności serca (NS) oraz bezdechy nocne są częstymi współistniejącymi schorzeniami.
CEL
Celem pracy była ocena jakości życia u pacjentów z NS na tle niedokrwiennej choroby serca z współistnieją-cymi bezdechami nocnymi.
METODYKA
Do badania włączono 103 pacjentów z NS oraz frakcją wyrzutową lewej komory < 35%, ukończonym 18 r.ż.
i zgodą na udział w badaniu. Kryteriami wyłączenia były: istotna wada serca, udar mózgu/TIA, dializoterapia, choroba nowotworowa.
W czasie wizyty były wykonywano: badanie kliniczne, EKG, UKG, Holter EKG, 6 minutowy test marszowy, badania laboratoryjne. U każdego pacjenta zastosowano kwestionariusze generyczne i specyficzne oceny
jakości życia: SF 36, Kansas City Cardiomyopathy Questionnaire (KCCQ), Berlin Questionnaire, Epworth Sle-epness Scale, Sexual Health Inventory for Men Questionnaire, Skala Depresji Becka).
WYNIKI
Chorzy z bezdechem sennym
X±SD Chorzy bez bezdechu sennego
X±SD P*
Domeny kwestionariusza SF-36
PCS ( physical component summary) 37.1±7.24 41.5±7.75 0.004
PF (physical functioning) 43.6±24.3 57.4±22.4 0.004
RP (role physical) 37.1±23.0 49.4±25.3 0.01
BP (bodily pain) 47.3±26.0 61.4±28.9 0.01
GH (general health) 41.6±18.0 45.7±16.4 0.2
MCS (mental component summary) 42.2±11.0 46.4±10.7 0.06
VT (vitality) 45.2±21.6 55.9±19.6 0.01
SF (social functioning) 54.3±26.7 66.8±25.0 0.02
RE (role emotional) 51.2±29.0 63.8±29.5 0.04
MH (mental heath) 59.5±19.9 66.0±18.5 0.09
Domeny kwestionariusza KCCQ
Physical limitation 55.8±24.7 66.5±20.1 0.02
Symptom stability 44.1±26.2 49.1±26.8 0.4
Symptom frequency 58.2±23.7 74.1±20.9 0.0007
Symptom burden 60.3±23.3 72.3±20.5 0.01
Total symptom score 59.2±22.8 73.2±19.9 0.002
Self-efficacy 59.0±26.4 59.8±26.1 0.8
Quality of life 46.4±24.7 58.9±22.1 0.008
Social limitation 48.1±27.1 63.6±27.0 0.005
U pacjentów z NS ze współistniejącymi bezdechami nocnymi obserwuje się istotne statystycznie różnice w wartości sumarycznej wskaźnika życia fizycznego (PCS), funkcjonowania fizycznego (PF), dolegliwości bólo-wych (BP), witalności (VT), funkcjonowania społecznego (SF), ograniczenia w pełnieniu ról z powodu proble-mów emocjonalnych (RE) ocenianych za pomocą kwestionariuszu SF-36 na korzyść pacjentów bez bezdechu nocnego.
Oceniając jakość życia za pomocą kwestionariusza KCCQ w grupie osób z NS oraz współistniejącymi zaburzeniami snu pod postacią bezdechu sennego, występują istotne różnice statystyczne dla domen: opi-sującej poczucie jakości życia (quality of life), ograniczenia fizyczne (physical limitation), częstość objawów
Wpływ cukrzycy typu II oraz form jej terapii na rokowanie pacjentów ze skurczową niewydolnością serca
Impact of concomitant type 2 diabetes mellitus and its treatment on long-term outcome in systolic heart failure patients
Łukasz Pyka
III Katedra i Kliniczny Odział Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu, Skłodowskiej-Curie Zabrze Anna Kurek
III Katedra i Kliniczny Odział Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu, Skłodowskiej-Curie Zabrze Krzysztof Strojek
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM - Oddział Kliniczny Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Schorzeń Metabolicznych, Skłodowskiej-Curie Zabrze
Łukasz Siedlecki
III Katedra i Kliniczny Odział Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu, Skłodowskiej-Curie Zabrze Michał Hawranek
III Katedra i Kliniczny Odział Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu, Skłodowskiej-Curie Zabrze Mateusz Tajstra
III Katedra i Kliniczny Odział Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu, Skłodowskiej-Curie Zabrze Marek Gierlotka
III Katedra i Kliniczny Odział Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu, Skłodowskiej-Curie Zabrze Andrzej Lekston
III Katedra i Kliniczny Odział Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu, Skłodowskiej-Curie Zabrze Marian Zembala
Katedra i Oddział Kliniczny Kardiochirurgii, Transplantacji i Chirurgii Endowaskularnej, Wydział Lekarski z Oddziałem Lekarsko-Dentystycznym w Zabrzu, SUM w Katowicach, MArii Skłodowskiej Curie 9 Zabrze
Mariusz Gąsior
III Katedra i Kliniczny Odział Kardiologii, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu, Skłodowskiej-Curie Zabrze
BACKGROUND
Heart failure (HF) is the major cause of death in cardiovascular disease. Diabetes mellitus (DM) has been identified as one of important risk factors. However, data on prognosis and treatment of HF patients with concomitant DM is surprisingly scarce.
PURPOSE
Having at our disposal a large cohort of systolic HF patients we have decided to analyze the impact of DM on prognosis and ascertain treatment modalities.
METHODS
We have analyzed a large single-center registry (n=1798) of systolic HF patients treated in a large-volume cardiovascular center between 2009-2013. A comparison of diabetic (n=741) and non-diabetic (n=1057)
groups was performed. Subsequently the diabetic HF group was analyzed with regard to administered treat-ment and factors influencing long-term survival.
RESULTS
The comparison of DM and non-DM patients is presented revealed significantly higher burden of comorbidities in the DM group (age 63.6±10.9 vs 58.9±13.6, p<0.001; hypertension 60.2% vs 44.9%, p<0.001; chronic kidney disease stage III-V 36.2% vs 24.0%, p<0.001; ischemic etiology 70.9% vs 59.7%, p<0.001). The DM
The comparison of DM and non-DM patients is presented revealed significantly higher burden of comorbidities in the DM group (age 63.6±10.9 vs 58.9±13.6, p<0.001; hypertension 60.2% vs 44.9%, p<0.001; chronic kidney disease stage III-V 36.2% vs 24.0%, p<0.001; ischemic etiology 70.9% vs 59.7%, p<0.001). The DM