Migotanie przedsionków u pacjentów z ostrą zatorowością płucną: sprawca czy świadek
Atrial fibrillation in patients with acute pulmonary embolism: an enemy or a bystander
Agnieszka Krajewska
Katedra i Klinika Kardiologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, Skłodowskiej 24A Białystok Izabela Kiluk
Klinika Kardiologii UMB, Skłodowskiej 24a Białystok Robert Milewski
Zakład Statystyki i Informatyki Medycznej, ul. Szpitalna 37 Białystok Urszula Kosacka
Klinika Kardiologii UMwB, M. Skłodowskiej-Curie 24A Białystok Bożena Sobkowicz
Klinika Kardiologii UMB, Skłodowskiej 24a Białystok
INTRODUCTION
Data concerning significance of atrial fibrillation (AF) in patients with acute pulmonary embolism (PE) are scarce, especially there are lack of data regarding influence of AF on long-term mortality.
PURPOSE
To assess the impact of AF on the clinical course of PE and prognosis in patients with acute PE.
METHODS
Retrospective analysis of the clinical records of 391 consecutive patients with proven PE hospitalized from 2004 to 2013. Study population was divided into patients with sinus rhythm (SR) and patients with any type of AF during hospitalization. Long term mortality was analyzed and follow up was conducted up 140 months.
RESULTS
63 patients with history of AF accounted for the 16% of the study cohort. They were significantly older (73±
11 vs 61± 17, p<0.0001). Among patients with AF prevalence of idiopathic PE, idiopathic deep vein throm-bosis (DVT), stroke were observed significantly more often (p<0.05). In comparison to SR group AF-patients differ in terms of renal function, lipid profile, inflammation and echocardiographic parameters. Higher sPESI score was also a strong predictor of long-term mortality in AF population (p<0.0001).
29 (7.4%) in-hospital deaths and 118 (30.2%) deaths during follow-up were observed. Comparing two groups, the overall cumulative mortality (34%vs 54% p = 0.004), in-hospital (5% vs 16%, p=0.002), as well as long-term mortality (31% vs 45%, p=0.044 ) were significantly higher in AF patients. Furthermore, in patients
In the univariate analysis AF was associated with long-term mortality (HR 1.79; 95%CI 1.14-2.8; p=0,011).
In Cox regression model age, stroke, smoking, malignancy, pneumonia, sPESI, but not AF remain significant (p<0.05).
CONCLUSIONS
The presence of AF in PE patients was associated with worse clinical outcome and short and long-term prog-nosis. Interesting was the prevalence of idiopathic PE in AF population.However AF in acute PE seems not to be an independent marker of worse prognosis.
Dostosowane do wieku normy osoczowego stężenia D-dimerów u chorych z podejrzeniem ostrej zatorowości płucnej pozwalają zredukować liczbę niepotrzebnych badań
kontrastowych
Age-adjusted D-Dimer cut-off values in suspected acute pulmonary embolism to avoid unnecessary contrast enhanced examinations
Marta Kozłowska
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo - Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya 4 Warszawa
Magdalena Pływaczewska
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo - Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya 4 Warszawa
Michał Ciurzyński
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo - Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya 4 Warszawa
Marcin Koć
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo - Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya 4 Warszawa
Marzanna Paczyńska
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo - Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya 4 Warszawa
Katarzyna Kurnicka
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo - Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya 4 Warszawa
Maciej Kostrubiec
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo - Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya 4 Warszawa
Anna Wyzgał
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo - Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya 4 Warszawa
Szymon Pacho
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo - Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya 4 Warszawa
Małgorzata Wiśniewska
I Zakład Radiologii Klinicznej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Chałubińskiego Warszawa Piotr Pruszczyk
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo - Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya 4 Warszawa
INTRODUCTION
Plasma D-Dimer assays are commonly used as a first step in diagnosing acute pulmonary embolism (APE), in identifying patients in need of further radiological imaging, mainly contrast-enhanced multi-slice computed tomography (MSCT). However, the specificity of the Conventional D-Dimer threshold (CDD) decreases with age, potentially leading to unnecessary imaging. Higher, age adjusted cut-off levels for D-Dimers have been proposed, aiming at increasing specificity while maintaining sensitivity. Thresholds calculated according to patient decade (Decade Adjusted D-Dimer, DADD), age in years (Yearly Adjusted D-Dimer, YADD) for pts above 50 years old, fixed cut-off levels of 1000 ng/ml and 1500 ng/ml for patients aged 80 and above have been suggested.
AIM
To validate the diagnostic value of the new thresholds (YADD, DADD) in a population of patients in age above 50 yrs, and to validate the diagnostic value of the fixed 1000 ng/ml and 1500 ng/ml thresholds in a subpopu-lation of patients aged 80 and above.
METHODS
Medical records of consecutive 321 pts aged above 50 yrs with suspected APE treated at a single centre between 2014-2016 were retrospectively analysed. We calculated and compared the sensitivity, specificity, positive and negative predicative values (PPV, NPV, respectively) of DADD, YADD, 1000 ng/ml, 1500 ng/ml thresholds to the CDD threshold.
RESULTS
321 pts were included (176 women, mean age 74.2 years ± 11.9, 131 pts >80 yrs). APE was confirmed by MSCT in 135 pts (42.1%). Results are presented in the table.
Ages 51 yrs and above Ages 80 yrs and above
CDD YADD DADD 1000 ng/ml 1500 ng/ml
Sensitivity (%)
(95% CI) 100 (97.3-100) 97.8 (93.6-99.5) 98.5 (94.7-99.8) 94.2 (84.0-98.8) 94.2 (84.0-98.8) Specificity (%)
(95% CI) 5.4 (2.6-9.7) 8.6 (5.0-13.6) 8.1 (4.6-13.0) 8.9 (3.6-17.4) 8.9 (3.6-17.4) PPV (%) (95% CI) 43.4 (37.8-49.1) 43.7 (38.0-49.5) 43.8 (38.1-49.5) 40.5 (31.7-49.8) 40.5 (31.7-49.8) NPV (%) (95% CI) 100 (69.1-100) 84.2 (60.4-96.6) 88.2 (63.6-98.5) 70.0 (35.0-93.3) 70.0 (35.0-93.3)
CI- confidence interval
Applying the most rigorous threshold (YADD) can reduce the percentage of unnecessary CT scans from 94.6%
when applying the CDD threshold to 91.4% in the entire population and from 98.75% (CDD) to 93.75%
(YADD) in the very elderly.
CONCLUSIONS
Our results confirm an increased specificity with maintained high sensitivity of year or decade adjusted D-Di-mer thresholds in the diagnosis of APE in patients above 50 yrs, whereas the fixed cut off D-DiD-Di-mer levels of 1000 ng/ml or 1500 ng/ml for very elderly pts (> 80 yrs) showed decreased sensitivity and should not be used in clinical practice. Applying YADD can limit the number of unnecessary MSCT exams in the very elderly population which is especially prone to contrast induced nephropathy. However, these results should be pro-spectively validated.
Wczesne zmiany saturacji krwi tętniczej jako marker skuteczności zabiegu balonowej angioplastyki tętnic płucnych
Early changes in arterial blood saturation as a marker of balloon pulmonary angioplasty effectiveness
Wojciech Magoń
Klinika Chorób Serca i Naczyń, Instytut Kardiologii, CM UJ, Prądnicka 80 Kraków Jakub Stępniewski
Klinika Chorób Serca i Naczyń, Instytut Kardiologii, CM UJ, Prądnicka 80 Kraków Marcin Waligóra
Klinika Chorób Serca i Naczyń, Instytut Kardiologii, CM UJ, Prądnicka 80 Kraków Kamil Jonas
Klinika Chorób Serca i Naczyń, Instytut Kardiologii, CM UJ, Prądnicka 80 Kraków Piotr Podolec
Klinika Chorób Serca i Naczyń, Instytut Kardiologii, CM UJ, Prądnicka 80 Kraków Grzegorz Kopeć
Klinika Chorób Serca i Naczyń, Instytut Kardiologii, CM UJ, Prądnicka 80 Kraków
WSTĘP
Balonowa angioplastyka tętnic płucnych (BPA) jest metodą leczenia nieoperowalnego przewlekłego zakrze-powo-zatorowego nadciśnienia płucnego (CTEPH). Desaturacja tętnicza występuje często po zabiegu i może odzwierciedlać przejściową hiperperfuzję, ale również uszkodzenie poreperfuzyjne. Do tej pory znaczenie tego powikłania nie zostało ustalone.
CEL
Ocena czy wczesna desaturacja tętnicza po BPA przewiduje skuteczność zabiegu.
METODY
Do badania zostali włączeni kolejni pacjenci z CTEPH, leczeni BPA od 01.2015 do 01.2016. Aby ocenić efekt pojedynczego BPA zmierzone zostały zmiany (delta, d) pomiędzy wyjściowym (przed BPA) oraz kontrolnym badaniem (2-4 tygodnie po BPA): klasy czynnościowej wg New York Heart Association (dNYHA), dystansu w 6-minutowym teście marszu (d6MWD), średniego ciśnienia w tętnicy płucnej (dMPAP), indeksu serca (dCI) i naczyniowego opóru płucnego (dPVR). Krew do analizy gazometrycznej pobierano przed BPA i 12-18h po BPA i obliczano zmianę ciśnienia parcjalnego tlenu (dPaO2).
WYNIKI
Zrekrutowano 11 pacjentów (4 mężczyzn), w wieku 65 [47-73] lat, u których wykonano łącznie 35 sesji
dPaO2 korelowało z dCI (r=0.40; p=0.02), d6MWD (r=0.38; p=0.03) i dPVR (r=-0.36; p=0.03). Po BPA ze wzrostem PaO2 w porównaniu do BPA bez wzrostu PaO2 obserwowano istotną poprawę kliniczą i hemo-dynamiczną w kontroli: dCI: 0.27 [0.02;0.40] vs. 0 [-0.18;0.19] L/min/m2; (p=0.02), dPVR: -0.9 [-2.2;-0.2]
vs. -0.3 [-0.9;0.4] WU; (p=0.03), d6MWD: 25 [13;45] vs. 0 [-15;14] m; (p=0.02), prawdopodobieństwo poprawy klasy NYHA: 55 [25;84] vs. 17 [2;31] %; (p=0.02), odpowiednio dla obu grup.
WNIOSKI
Desaturacja tętnicza po BPA związana jest z gorszym wynikiem klinicznym i hemodynamicznym zabiegu.
Zmniejszenie częstości dużych powikłań krwotocznych u pacjentów z ostrym zatorem płucnym hospitalizowanych
w ośrodku referencyjnym po wprowadzeniu do praktyki klinicznej wytycznych ESC z 2008 roku
Reduction of major bleeding complication in patients hospitalized due to acute pulmonary embolism in reference cardiology center after implementation
of the 2008 ESC guidelines into clinical practice
Ilona Skoczylas
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Wiktor Skowron
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Marek Gierlotka
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Alicja Nowowiejska-Wiewióra
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Aleksandra Majsnerowska
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Krzysztof Dyrbuś
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Karolina Gierlaszyńska
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Aleksander Gutowski
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Roman Przybylski
Katedra i Oddział Kliniczny Kardiochirurgii i Transplantologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Skłodowskiej-Curie 9 Zabrze Marian Zembala
Katedra i Oddział Kliniczny Kardiochirurgii i Transplantologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Skłodowskiej-Curie 9 Zabrze Mariusz Gąsior
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Lech Poloński
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze
Ostry zator płucny (ZP) jest najpoważniejszą kliniczną manifestacją żylnej choroby zakrzepowo- zatorowej i jedną z najczęstszych przyczyn śmiertelności z powodu chorób układu krążenia w krajach Europy. W 2008 roku zostały opublikowane europejskie wytyczne diagnostyki i terapii ostrego zatoru płucnego, zaktualizowa-ne w 2014 roku. Celem badania było porównanie charakterystyki kliniczzaktualizowa-nej, leczenia, wewnątrzszpitalzaktualizowa-nego
MATERIAŁ I METODY
Analizą objęto 204 kolejnych pacjentów z ostrym zatorem płucnym potwierdzonym badaniem angio-TK tęt-nic płucnych lub angiografią płucną, hospitalizowanych w III Katedrze i Klitęt-nice Kardiologii Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu w latach 2001-2012. Porównano dwa okresy: lata 2001-2008 - 116 (57%) pacjentów i 2009-2012 - 86 (43%) pacjentów. Dane dotyczące śmiertelności odległej uzyskano z bazy danych NFZ.
WYNIKI
Średni wiek (54 vs 55 lata) i płeć (52% vs 50% mężczyzn) były podobne w porównywanych okresach 2001-2008 i 2009-2012. Czynniki ryzyka ostrego zatoru płucnego nie różniły się istotnie w obu grupach z wyjątkiem otyłości, która częściej występowała w latach 2001-2008 (82% vs 63%, p=0,005) i chemioterapii, która była częstsza w latach 2009- 2012 (1% vs 7%, p=0,044). Najczęstszym czynnikiem ryzyka zatoru płucnego w obu grupach była zakrzepica żył głębokich (68% vs 64%, p=0,57). Terapia trombolityczna, podobnie jak implanta-cja filtrów do żyły głównej dolnej, były znamiennie rzadziej stosowane po wprowadzeniu wytycznych w 2008 roku (tabela 1). Zarówno wczesna jak i odległa śmiertelność nie różniły się istotnie w analizowanych okresach.
WNIOSKI
Wprowadzenie do praktyki klinicznej w 2008 roku wytycznych ESC dotyczących postępowania w ostrym zatorze płucnym zmniejszyło częstość stosowania terapii trombolitycznej, co nie wpłynęło znacząco na śmier-telność, ale istotnie zmniejszyło liczbę dużych powikłań krwotocznych podczas hospitalizacji.
Cholesterol HDL jako predyktor wazoreaktywności u pacjentów z idiopatycznym tętniczym nadciśnieniem
płucnym
High-density lipoprotein cholesterol level as a predictor of vasoreactivity in patients with idiopathic pulmonary arterial hypertension
Kamil Jonas
Klinika Chorób Serca i Naczyń, Instytut Kardiologii, CM UJ, Prądnicka 80 Kraków Marcin Waligóra
Klinika Chorób Serca i Naczyń, Instytut Kardiologii, CM UJ, Prądnicka 80 Kraków Piotr Podolec
Klinika Chorób Serca i Naczyń, Instytut Kardiologii, CM UJ, Prądnicka 80 Kraków Grzegorz Kopeć
Klinika Chorób Serca i Naczyń, Instytut Kardiologii, CM UJ, Prądnicka 80 Kraków
WSTĘP
Cholesterol HDL (HDL-C) wpływa zarówno na ryzyko sercowo-naczyniowe jak i funkcje naczyń w krążeniu systemowym. Brak reaktywności tętnic płucnych i niski poziom HDL-C u pacjentów z idiopatycznym tętni-czym nadciśnieniem płucnym (IPAH) wpływają na ich gorsze rokowanie.Cel: Ocena związku pomiędzy HDL--C a reaktywnością tętnic płucnych u pacjentów z IPAH.
METODY
W latach 2009-2015 rekrutowani zostali kolejni pacjenci diagnozowani z IPAH w ośrodku referencyjnym.
Obwodowa krew żylna została pobrana na czczo w dniu cewnikowania prawostronnego serca. Frakcje chole-sterolu LDL, HDL-C oraz trójglicerydów zostały oznaczone bezpośrednio metodą kolorymetryczną. Reaktyw-ność tętnic płucnych została oceniona podczas ostrego testu wazodylatacji.
WYNIKI
Do badania włączono 64 pacjentów z IPAH w wieku 50.0±17 lat (41 kobiet): 11 pacjentów z zachowaną reaktywnością tętnic płucnych i 53 niereaktywnych. Chorzy bez zachowanej wazoreaktywności charakte-ryzowali się niższym stężeniem HDL-C (1.11±0.34 vs. 1.67±0.34mmol/l; p=0.001) niż pacjenci z zacho-waną wazoreaktywnością. Wykazywali oni cięższy przebieg choroby określony wyższą klasą czynnościową WHO (3.0±0.5 vs. 2.5±0.5; p=0.007), wyższym poziomem NT-proBNP (2357±3848 vs. 740±1245pg/
mL; p=0.005), średnim ciśnieniem w tętnicy płucnej (53.2±18.5 vs. 41.4±10.2mmHg; p=0.02) oraz na-czyniowym oporem płucnym (16.6±9.81 vs. 9.4±4.89WU; p=0.01), krótszym dystansem 6-minutowego marszu (301±108 vs. 422±97m; p=0.005) oraz niższym indeksem serca (1.76±0.58 vs. 2.24±0.44l/min/
dla stężenia HDL-C w predykcji wazoreaktywności został określony jako >1.32mmol/l z czułością=90.9%
i swoistością=73.6% (AUC=0.83, p<0.0001).
WNIOSKI
Poziom HDL-C jest predyktorem wazoreaktywności tętnic płucnych u pacjentów z IPAH.
Zwiększona sztywność tętnic systemowych u pacjentów z przewlekłym zakrzepowo-zatorowym nadciśnieniem
płucnym
Increased systemic arterial stiffness in patients with chronic thromboembolic pulmonary hypertension
Monika Sznajder
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo - Zatorowej, Lindleya Warszawa Olga Dzikowska-Diduch
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo-Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya Warszawa
Katarzyna Kurnicka
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo-Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya Warszawa
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo - Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya 4 Warszawa
Piotr Pruszczyk
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo-Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya Warszawa
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo - Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya 4 Warszawa
Maciej Kostrubiec
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo-Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya Warszawa
Klinika Endokrynologii, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Banacha Warszawa
Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo - Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Lindleya 4 Warszawa
WSTĘP
Powikłaniem żylnej choroby zatorowo-zakrzepowej (ŻChZZ) może być nadciśnienie płucne (CTEPH) wynika-jące z nierozpuszczania się skrzeplin, jednak dokładnie etiologia tego zjawiska jest nieznana a jedną z możli-wych przyczyn jest dysfunkcja ściany naczynia. Dotychczasowe obserwacje wskazują na częstsze występowa-nie miażdżycy i chorób z nią związanych u pacjentów z ŻChZZ, takich danych brakuje jednakże u pacjentów z CTEPH. W naszym badaniu ocenialiśmy wczesny wskaźnik dysfunkcji tętnic jakim jest prędkość fali tętna u pacjentów z CTEPH.
MATERIAŁ I METODY
Zbadano grupę 40 osób w okresie 07.2014 – 03.2016, w tym 20 pacjentów z przewlekłym zakrzepowo-zato-rowym nadciśnieniem płucnym (CTEPH) (m/k 14/6, wiek 70,7 ± 10,3 lat) oraz jako grupę kontrolną (GK) 20
WYNIKI
Nie stwierdzono istotnych różnic dotyczących wieku, masy ciała, BMI oraz chorób współistniejących pomię-dzy obu grupami. U pacjentów z CTEPH stwierdzono w ECHO gorszą kurczliwość lewej i prawej komory (LVEF 55,1 ± 4,6% vs. 62,5 ± 3,5% p<0,0001, TAPSE 18,1 ± 4,8 mm vs. 23,7 ± 3,6 mm p<0,0001). Osoby w GK posiadały także znaczenie lepszą wydolność fizyczną (6-min WT 613,8 ± 58,9m vs. 358,3 ± 121m, p<0,0001). Ponadto pacjentów z CTEPH charakteryzowała gorsza funkcja nerek (eGFR 61,9 ± 15,9 vs. 85,8
± 13,1 ml/min, p=0,0001). U chorych z CTEPH obserwowano istotnie większą prędkość fali tętna (PWV) niż w grupie kontrolnej (PWV 10,5 ± 2,7 m/s vs 8,9 ± 1,3 m/s p=0,02) i to pomimo niższego ciśnienia skurczo-wego (SBP 120,5 ± 12,1 vs.130 ± 13,7 mmHg, p=0,02).
Parametr Grupa 1
CTEPH n=20 Grupa 2
GK n=20 P
Mężczyźni / Kobiety 14 / 6 7 / 13 0,06
Wiek [lata] 70,7 ± 10,3 65,8 ± 7,5 0,09
Waga [kg] 80,4 ± 17,9 78 ± 15,8 0,66
Wzrost [cm] 170,6 ± 6,8 165,6 ± 10,4 0,08
BMI [kg/m²] 40,9 ± 60,5 28,6 ± 4,1 0,38
SBP [mmHg] 120,5 ± 12,1 130 ± 13,7 0,03
DBP [mmHg] 74,7 ± 9,6 78,3 ± 8,8 0,23
HR [bpm] 66,5 ± 11,5 72 ± 12,3 0,15
TRPG [mmHg] 67,6 ± 25,2 22,6 ± 9,3 <0,0001
BMI - wskaźnik masy ciała, PWV - prędkość fali tętna, SBP - skurczowe ciśnienie tętnicze, DBP - rozkurczowe ciśnienie tętnicze, HR - częstość serca, 6MWD - test chodu sześciominutowego, LVEF - frakcja wyrzutowa lewej komory, TAPSE - amplituda skurczowego ruchu pierścienia zastawki trójdzielnej, eGFR - klirens kreatyniny, TRPG - mak-symalny gradient skurczowy przez zastawkę trójdzielną
WNIOSKI
U pacjentów z CTPEH obserwowano większą prędkość fali tętna, wskazującą na większą sztywność naczyń tętniczych, niż w dobranej wiekiem i występowaniem chorób współistniejących grupie kontrolnej. Może to świadczyć o większym ryzyku rozwoju chorób związanych z miażdżycą u pacjentów z CTEPH.
Rokowanie odległe u chorych z tętniczym nadciśnieniem płucnym leczonych terapią swoistą w latach 2007–2016
Long-term outcomes for patients with pulmonary arterial hypertension treated with specific drug therapy in 2007–2016
Ilona Skoczylas
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Aleksandra Majsnerowska
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Alicja Nowowiejska-Wiewióra
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Karolina Gierlaszyńska
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Marek Gierlotka
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Janusz Szkodziński
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Krzysztof Dyrbuś
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Paula Walczak
STN przy III Katedrze i Klinice Kardiologii, Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu, Śląski Uniwersytet Medyczny, Poniatowskiego 15 Katowice Maciej Kurcz
STN przy III Katedrze i Klinice Kardiologii, Śląskie Centrum Chorób Serca w Zabrzu, Śląski Uniwersytet Medyczny, Poniatowskiego 15 Katowice Andrzej Lekston
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Marian Zembala
Katedra i Oddział Kliniczny Kardiochirurgii i Transplantologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Skłodowskiej-Curie 9 Zabrze Mariusz Gąsior
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze Lech Poloński
III Katedra i Oddział Kliniczny Kardiologii SUM, Śląskie Centrum Chorób Serca, Curie-Skłodowskiej 9 Zabrze
WSTĘP
Pacjenci z tętniczym nadciśnieniem płucnym (PAH) są heterogenną grupą, w której leczenie i rokowanie za-leży od wielu czynników. Według najnowszych rejestrów w ciągu 5 lat umiera około jedna trzecia chorych, a przeżycie zależy od stopnia ciężkości choroby w momencie rozpoznania.
CEL
Porównanie dwóch grup pacjentów z tętniczym nadciśnieniem płucnym: chorych z zespołem Eisenmengera (EPAH) i z tętniczym nadciśnieniem płucnym o innej etiologii (IPAH/APAH) w zakresie charakterystyki klinicz-nej, leczenia oraz rokowania odległego.
METODYKA
Analizie poddano 71 chorych (38 z EPAH i 33 z IPAH/APAH) leczonych III Katedrze i Oddziale Klinicznym Kardiologii Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu w latach 2007-2016. Wszyscy chorzy byli leczeni lekami celowanymi na tętniczki płucne a ich włączenie stanowiło początek obserwacji w niniejszej analizie.
W obu grupach oszacowano prawdopodobieństwo przeżycia 6-cio letniego w oparciu o krzywą Kaplana--Meiera, oraz dodatkowo w zależności od wyjściowej klasy czynnościowej WHO. Mediana czasu obserwacji dla obu grup wynosiła 6 lat. Dane o śmiertelności odległej weryfikowano z bazą danych zgonów NFZ.
WYNIKI
Zaobserwowane różnice w wyjściowej charakterystyce klinicznej przedstawionej w tabeli nie były istotne statystycznie poza trendem w kierunku wyższych wartości NT-proBNP u chorych z IPAH/APAH oraz istotnie niższą spoczynkową SaO2 w EPAH. Częściej w EPAH niż w IPAH/APAH stosowano jako terapię pierwszego rzutu bosentan (50% vs 3%, p <0,001), natomiast rzadziej sildenafil (45% vs 73%, p=0,017). Leczonych przeciwzakrzepowo było 55% chorych w obu grupach. Eskalacja terapii swoistej w trakcie obserwacji miała miejsce u 42% chorych z EPAH i 45% z IPAH/APAH. Prawdopodobieństwo przeżycia 6-cio letniego w grupie EPAH wyniosło 61% a w IPAH/APAH 66% (p=0,72). Na rycinach przedstawiono przeżycie w zależności od klasy WHO, które było gorsze dla klasy III i IV w porównaniu do klasy II.
WNIOSKI
Od momentu włączenia leczenia celowanego na tętniczki płucne 6 lat przeżywa dwie trzecie chorych z tęt-niczym nadciśnieniem płucnym, niezależnie od rozpoznania (EPAH vs IPAH/APAH).
Pacjenci z tętniczym nadciśnieniem płucnym mają niższą zawartość sTWEAK i selektyny P w płytkach krwi
P-selectin and sTWEAK content in platelets is diminished in patients with pulmonary arterial hypertension
Remigiusz Kazimierczyk
Katedra i Klinika Kardiologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, Skłodowskiej 24A Białystok Małgorzata Jasiewicz
Katedra i Klinika Kardiologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, Skłodowskiej 24A Białystok Krzysztof Kowal
Zakład Alergologii i Immunologi Doświadczalnej, Skłodowskiej 24a Białystok Ewa Waszkiewicz
Katedra i Klinika Kardiologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, Skłodowskiej 24A Białystok Bożena Sobkowicz
Katedra i Klinika Kardiologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, Skłodowskiej 24A Białystok Włodzimierz Musiał
Katedra i Klinika Kardiologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, Skłodowskiej 24A Białystok Karol Kamiński
Katedra i Klinika Kardiologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku, Skłodowskiej 24A Białystok
Zakład Medycyny Populacyjnej i Prewencji Chorób Cywilizacyjnych, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku, Klińskiego 1 Białystok
BACKGROUND
Pulmonary arterial hypertension (PAH) is a progressive disease characterized by proliferative changes in
Pulmonary arterial hypertension (PAH) is a progressive disease characterized by proliferative changes in