Pozyskanie miejsc pracy dla osób skazanych na karę ograniczenia wolności nale-ży w obecnym systemie prawnym do władz samorządowych. Jednak, jak pokazały wyniki kontroli NIK, sprowadzanie obowiązków gmin jedynie do wyznaczania pod-miotów organizujących zajęcia oraz informowania o tym sądów jest rozwiązaniem niewystarczającym. Gminy nie mogą bowiem wpływać ani na rodzaj tych prac, ani nie mają też instrumentów pozwalających na ocenę ich przydatności i efektywności, a zatem społecznej użyteczności.
krzySztof goŁębiEwSki
Praca skazanych na cele społeczne kontrola i audyt
grzywnę. Badaniami objęto: wywiązy-wanie się przez organy gmin z obowiązku wyznaczania podmiotów organizujących prace, tworzenie przez wyznaczone pod-mioty warunków do wykonywania pracy oraz jej kontrolowanie, a także ponosze-nie wydatków na organizowaponosze-nie pracy skazanych.
Kontrolę przeprowadzono w 16 urzę-dach gmin (miast) oraz w 20 podmiotach organizujących prace na terenie siedmiu województw: kujawsko-pomorskiego, lu-belskiego, mazowieckiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, wielkopolskiego i war-mińsko-mazurskiego. Analiza dotyczyła okresu od 1 stycznia 2009 r. do 30 czerw-ca 2011 r.
Stosowanie kary ograniczenia wolności
Według danych statystycznych za lata 2009–2010, ogłoszonych przez Departa-ment organizacyjny Ministerstwa Spra-wiedliwości, polskie sądy orzekają karę ograniczenia wolności w stosunku do 10-11,5% ogółu skazanych3. Widoczne są przy tym znaczne dysproporcje po-między liczbą orzeczeń, jakie zapadają w poszczególnych okręgach sądowych.
Na przykład, w 2010 r. odsetek skaza-nych na karę ograniczenia wolności
wy-niósł 2,5% w sądach rejonowych okrę-gu bielskiego, 18,6% w okręokrę-gu elbląskim i 32,5% w okręgu słupskim4. Wyrażane są poglądy, że kara ta mogłaby być orzeka-na w Polsce zorzeka-nacznie częściej. Jednostki samorządu terytorialnego nie są jednak zainteresowane pozyskiwaniem nowych miejsc pracy z powodu związanych z tym dodatkowych obowiązków. Zwraca rów-nież uwagę sceptycyzm organizatorów prac, którzy często postrzegają osoby skazane jako pracowników niewykwa-lifikowanych i potencjalnie niezdyscy-plinowanych5.
organizowanie warunków do odbywania kary ograniczenia wolności sprawia rów-nież kłopoty kuratorom sądowym, a efekty tej kary są – w ich ocenie – zdecydowanie niewspółmierne do kosztów i wysiłków zaangażowanych w jej egzekucję. Wyni-ki badań przeprowadzonych w tej grupie zawodowej wskazują, że większość kura-torów ma trudności z wyegzekwowaniem od skazanych wykonania wyznaczonej im pracy. Wśród innych problemów kuratorzy wymieniają wyznaczanie przez samorządy nieodpowiednich zakładów pracy, a także niedostateczne środki finansowe angażo-wane w celu wykonania kar6.
Doświadczenia kuratorów z okręgu słupskiego świadczą o tym, że
prawidło-3 Patrz również K. Postulski: Zmianywwykonywaniukaryograniczeniawolności, „Probacja” nr 3/2011, s. 118 i n.
4 Kara ograniczenia wolności w praktyce orzeczniczej i wykonawczej polskiego wymiaru sprawiedliwo-ści, materiały z konferencji zorganizowanej w 2011 r. przez Departament Wykonania Orzeczeń i Probacji Ministerstwa Sprawiedliwości. Wynik ten jest porównywalny do standardów stosowanych w krajach za-chodnioeuropejskich, w których udział kar związanych z wykonywaniem prac na rzecz dobra ogólnego wy-nosi nawet do 30% wszystkich orzekanych kar (patrz J. Zagórski: Orzekanieiwykonywaniekaryogranicze-niawolnościorazpracyspołecznieużytecznej, wyd. Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich, Warszawa 2003).
5 K. Gierszyński - według materiałów z konferencji pn. Wykonywaniekaryograniczeniawolnościwokręgu
SąduOkręgowegowSłupsku.
6 M. Jankowski: Pracanarzeczspołeczności(communityservice)wniektórychkrajach, Warszawa 2010, s. 14.
kontrola i audyt Krzysztof Gołębiewski
we wykonywanie kary ograniczenia wol-ności może przysparzać znaczących ko-rzyści zarówno sądom (mniejsza liczba kar izolacyjnych), jak i samym gminom.
W 2010 r. kara ograniczenia wolności sta-nowiła 38% wszystkich środków wykony-wanych przez kuratorów w tym okręgu, podczas gdy średnia krajowa wynosiła 21%.
Systematyczny wzrost liczby tej kategorii spraw (z 3086 w 2008 r. do 3983 w 2010 r.) wpłynął na większe zaangażowanie kura-torów we współpracę z samorządami i po-zyskiwanie zakładów pracy, w których kara ta mogłaby być odbywana. Przekonaniu sądów, iż jest to kara skuteczna, a przede wszystkim możliwa do wykonania, towa-rzyszyły działania kuratorów, którzy często – w celu przełamania nieufności samorzą-dowców – wykorzystywali osobiste kon-takty z osobami pracującymi w urzędach gmin, szpitalach i innych instytucjach7. Wyznaczanie podmiotów organizujących prace
Wprowadzenie od 8 czerwca 2010 r. no-wych przepisów, które zniosły obowiązek ponoszenia przez podmioty zatrudniają-ce skazanych kosztów ubezpieczenia, nie wpłynęło w istotny sposób na zwiększenie liczby tych placówek (w latach 2010-2011 liczba organizatorów prac w skontrolowa-nych gminach wzrosła zaledwie o 10%8).
Gminy nie korzystały także z możliwości wyznaczania nowych podmiotów
z kata-logu rozszerzonego o placówki oświatowo-wychowawcze i służby zdrowia, stowarzy-szenia oraz inne instytucje lub organizacje użyteczności publicznej.
Piętnaście spośród 16 skontrolowanych jednostek samorządu terytorialnego wy-wiązało się z obowiązku wyznaczenia pod-miotów, w których wykonywane są prace na cele społeczne9. Miejsc wykonywania kary ograniczenia wolności – mimo kilka-krotnych próśb ze strony sądu – nie wy-znaczył burmistrz miasta Iławy.
W konsekwencji skazani kierowani byli do pracy do dwóch spółek komer-cyjnych, które – zgodnie z postanowie-niami rozporządzeń w sprawie podmio-tów, w których jest wykonywana kara ograniczenia wolności – nie mogły być organizatorami prac. Praktyka ta zaak-ceptowana została przez prezesa Sądu rejonowego w Iławie, który uznał, że były to jedyne podmioty, w jakich moż-na było wykonywać karę.
Trudności z wyznaczeniem podmiotów dysponujących odpowiednią liczbą miejsc pracy wystąpiły w kilku innych jednostkach samorządu terytorialnego (m.in w Bydgosz-czy, Grudziądzu, ostrowcu Świętokrzy-skim, Kaliszu i Białymstoku).
Na przykład, z powodu likwidacji z dniem 30 listopada 2010 r. Zakładu ro-bót Publicznych w Bydgoszczy - głównego podmiotu zatrudniającego skazanych, poja-wiło się ryzyko niewykonywania w 2011 r.
7 Patrz K. Gierszyński WykonywaniekaryograniczeniawolnościwokręguSąduOkręgowegowSłupsku, op. cit.
8 Z 50 podmiotów w 2010 r. do 55 w 2011 r.
9 Wyznaczono 54 jednostki samorządowe. Urząd Gminy w Elblągu i Urząd Miasta w Garwolinie wykony-wały jednocześnie zadania związane z zatrudnianiem osób skazanych.
Praca skazanych na cele społeczne kontrola i audyt
orzekanych kar. Podmioty wskazane przez prezydenta miasta (Miejski ośrodek Po-mocy Społecznej oraz Zarząd Dróg Miej-skich i Komunikacji Publicznej w Byd-goszczy) nie zaspokajały w pełni potrzeb Sądu rejonowego w Bydgoszczy. Dopiero wyznaczone w I półroczu 2011 r. kolejne cztery podmioty (Schronisko dla Zwie-rząt; leśny Park Kultury i Wypoczynku
„Myślęcinek” Sp. z o.o.; Spółdzielnia So-cjalna „Bydgoszczanka” oraz Bydgoskie Towarzystwo Budownictwa Społecznego Sp. z o.o.) zapewniły - wopinii prezesa sądu - odpowiednią liczbę miejsc pracy oraz właściwie wywiązywały się ze swo-ich zadań.
Na uwagę zasługują dobre praktyki w za-kresie współpracy jednostek samorządu terytorialnego z przedstawicielami wymia-ru sprawiedliwości. Na przykład, Miejski ośrodek Pomocy Społecznej w lubartowie prowadził - w ramach realizacji „Miejskiej strategii rozwiązywania problemów spo-łecznych” - działalność resocjalizacyjną we współpracy z kuratorami społecznymi i zawodowymi zatrudnionymi w ośrod-ku Kuratorskim przy Sądzie rejonowym w lubartowie.
Działania resocjalizacyjne podejmował także, w zakresie szeroko pojętej pomocy postpenitencjarnej, Miejski ośrodek Po-mocy Społecznej w Bydgoszczy. Na po-moc tę składały się takie elementy, jak:
aktywizacja społeczna i zawodowa, pomoc prawna, terapeutyczna, psychologiczna czy celowa pomoc materialna.
Tworzenie warunków do wykonywania kary
Przepisy obowiązujące od 8 czerwca 2010 r.
nałożyły na podmioty organizujące prace obowiązek przyjmowania skazanych skie-rowanych przez sądowego kuratora zawo-dowego10 oraz niezwłocznego informowa-nia o każdym przypadku niezgłoszeinformowa-nia się do pracy. Podmioty te nie dysponowały jednak instrumentami dyscyplinującymi skazanych. Czas od skierowania skazane-go przez sąd lub kuratora do stawienia się w celu odbycia kary11 wynosił do 14 dni - w 30,5% spraw objętych kontrolą, od 14 do 30 dni – w 15,2% i powyżej 30 dni – w 26,8% spraw. W 36 przypadkach ska-zani stawili się do pracy po upływie po-nad trzech miesięcy od dnia skierowania, zaś 206 skazanych (27,5%) nie zgłosiło się w ogóle.
Większość skontrolowanych podmio-tów zatrudniała skazanych niezwłocz-nie po ich zgłoszeniu się do odbycia kary (czas oczekiwania na podjęcie pracy nie przekraczał 14 dni). Tylko w 50 przypad-kach (7% ogółu spraw objętych kontro-lą) skazani oczekiwali ponad 30 dni. Na przykład, z powodu braku możliwości zapewnienia pracy (w wyniku przekro-czenia miesięcznego limitu osób odby-wających karę) w Białołęckim ośrodku Sportu w Warszawie nie przyjęto w wy-znaczonym terminie czterech skazanych (osoby te oczekiwały na rozpoczęcie pra-cy od 45 do 81 dni). również z przyczyn leżących po stronie Zakładu Gospodarki
10 Przed 8.06.2010 r. kierowanie skazanych do pracy należało do kompetencji sądu.
11 Dane z analizy 749 spraw (od 12 do 47 w każdym z podmiotów objętych kontrolą).
kontrola i audyt Krzysztof Gołębiewski
odpadami Sp. z o.o. w Bartoszycach (brak miejsc) ośmiu skazanych oczekiwało na pracę od 33 do 72 dni.
Organizowanie i kontrolowanie pracy skazanych
Trzynaście (tj. 65%) podmiotów organizu-jących prace skazanych wyznaczyło osoby odpowiedzialne za nadzorowanie i kon-trolowanie tych prac oraz współdziałanie z kuratorską służbą sądową. Pozostałych siedem12, w wyniku zaniedbań lub niedo-statecznej wiedzy, nie dopełniło tego obo-wiązku lub wyznaczyło osoby nadzorujące w sposób niezgodny z przepisami.
Dziewięć podmiotów nie prowadziło wymaganej dokumentacji w postaci har-monogramu pracy skazanych, a sześć rów-nież nie ewidencjonowało tych prac bądź czyniło to nierzetelnie. Harmonogramów nie sporządzono między innymi w Za-kładzie Usług Komunalnych w Bartoszy-cach, Miejskim Zakładzie Komunikacji Sp. z o.o. w Grudziądzu oraz Zakładzie Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Stęszewie.
Wśród przyczyn braku harmonogramów i trudności w ich opracowywaniu kierow-nicy tych placówek wymieniali niezdy-scyplinowanie skazanych, nieregularne odbywanie kar, konieczność kierowania skazanych do prac wcześniej nieprzewi-dzianych.
Cztery podmioty13 nie sporządziły nie-których wymaganych informacji o przebie-gu pracy skazanych (dotyczących np. ro-dzaju prac i ich efektywności, liczby prze-pracowanych godzin) lub przekazywały je sądowemu kuratorowi zawodowemu z opóźnieniem w stosunku do terminów określonych w przepisach regulujących tryb wykonywania kary ograniczenia wolności.
organizatorzy prac na ogół nisko oceniali ich efektywność. Wyraźne niezadowolenie wyraziło 65%, to jest 13 spośród 20 skon-trolowanych podmiotów. Dla większości z nich skazani stanowili głównie dodatko-we obciążenie organizacyjne i finansododatko-we.
Jedynie pięć podmiotów dobrze oceniło ich pracę, zwracając uwagę na sumienność i zaangażowanie. Kierownicy zakładów pracy podkreślali również, że zatrudnie-nie osób skazanych przyniosło wymier-ne korzyści w postaci obniżenia kosztów działalności i efektywnej realizacji zadań.
Niektórym organizatorom skazani dali się poznać jako pełnowartościowi pracownicy (Zakład Gospodarki odpadami Sp. z o.o.
w Bartoszycach zaplanował zatrudnienie dwóch osób, które najlepiej wykonywały wyznaczone obowiązki). Pozytywnie oce-niono również pracę skazanych w Domu Pomocy Społecznej „Kalina” w lublinie.
Według opinii dyrektora placówki, oso-by te nawiązały dobre relacje zarówno z mieszkańcami, jak i pracownikami DPS,
12 Komunalny Zakład Budżetowy w Supraślu, Centrum Sportu i Kultury w Garwolinie, Kaliskie Linie Autobusowe Sp. z o.o. w Kaliszu, Zakład Budżetowy „Targowiska Miejskie” w Ostrowcu Świętokrzyskim, Miejskie Usługi Komunalne Sp. z o.o. w Skarżysku-Kamiennej, Zakład Gospodarki Odpadami Sp. z o.o.
w Bartoszycach, Miejski Zakład Komunikacji Sp. z o.o. w Grudziądzu.
13 Miejski Ośrodek Rekreacji i Wypoczynku w Grudziądzu, Komunalny Zakład Budżetowy w Supraślu, Zakład Gospodarki Odpadami Sp. z o.o. w Bartoszycach, Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkanio-wej w Koronowie.
Praca skazanych na cele społeczne kontrola i audyt
a świadczona przez nich praca zawierała element wychowawczy – uczyła empatii i szacunku dla ludzi w podeszłym wieku, sprzyjała eliminowaniu postaw roszcze-niowych i służyła resocjalizacji.
Ocena
kontrolowanej działalności
Wyniki kontroli dały podstawę do stwier-dzenia, że prace wykonywane przez ska-zanych były nieefektywne. Samorządy i wyznaczane przez nie podmioty nie były bowiem przygotowane do zrealizowania założeń ustawodawcy, że kara ograniczenia wolności będzie służyć prewencyjnemu oddziaływaniu na skazanego i osiąganiu celu wychowawczego. luki tej nie wypeł-niła odbywająca się w znikomym zakresie współpraca sądów, kuratorów sądowych, gmin i bezpośrednich organizatorów pracy skazanych. Sprowadzała się ona z reguły do formalnego wypełniania obowiązków wynikających z przepisów prawa. Wój-towie, burmistrzowie i prezydenci miast ograniczali się do wyznaczania miejsc i podmiotów, w których wykonywane były prace na cele społeczne, nie zwra-cając uwagi ani na potencjalne korzyści dla społeczności lokalnej, ani na znaczenie tych prac dla resocjalizacji skazanych. Sądy nie korzystały z uprawnienia
do określa-nia potrzeb co do rodzaju prac powierza-nych skazanym14. W konsekwencji, osoby te wykonywały często zbędne czynności.
Brakuje również instrumentów pozwala-jących na ocenę efektywności prac15, a ich organizatorzy często nie przywiązują wagi do tego, by były one nie tylko istotne dla społeczeństwa, ale też rozwijały – w mia-rę możliwości – kwalifikacje skazanych16. Wnioski
W obecnym stanie prawnym pozyskanie nowych miejsc pracy dla osób skazanych na karę ograniczenia wolności należy w głównej mierze do samorządu teryto-rialnego, co w założeniu miało uaktyw-nić władze samorządowe i włączyć je do systemu wykonywania kary ograniczenia wolności (dysponują one bowiem najpeł-niejszą wiedzą o działających na ich tere-nie podmiotach, w których ze względu na ich potrzeby lub sytuację celowe jest wykorzystanie pracy skazanych). Jednak, jak pokazały wyniki kontroli, sprowadze-nie obowiązków gmin jedysprowadze-nie do wyzna-czania podmiotów organizujących prace oraz informowania o tym sądów i organów uchwałodawczych jest rozwiązaniem da-lece niewystarczającym. Gminy nie mogą, na przykład, wpływać na rodzaj prac po-wierzanych skazanym, nie dysponują też
14 W 11 przypadkach (na 16 skontrolowanych urzędów) opinie sądów sprowadzały się do określenia prze-widywanej liczby skazanych do wykonywania pracy oraz ew. liczby godzin w przeliczeniu na jednego skazanego. Pięć opinii zawierało wskazanie rodzaju pracy (w dwóch z nich określono również miejsce jej wykonywania).
15 Z dniem 8.06.2010 r. zniesiony został obowiązek informowania sądowego kuratora zawodowego o efek-tywności prac wykonywanych przez skazanych.
16 Zgodnie z regułą 67 zaleceń przyjętych przez Komitet Ministrów Rady Europy 19.10.1992 r. pn. Euro-pejskieregułypostępowania,dotyczącesankcjiiśrodkówalternatywnych, prace wykonywane na rzecz społeczności nie mogą być bezcelowe; muszą być społecznie użyteczne i istotne, a także w miarę możli-wości rozwijać kwalifikacje sprawcy.
kontrola i audyt Krzysztof Gołębiewski
instrumentami pozwalającymi na ocenę ich przydatności i efektywności, a zatem również społecznej użyteczności.
Niezbędne jest zatem wypracowanie rozwiązań systemowych, służących zin-tensyfikowaniu współpracy podmiotów uczestniczących w procesie wykonywania kary, a zwłaszcza zapewniających większe zaangażowanie samorządów i wyposaże-nie ich w odpowiedi wyposaże-nie instrumenty praw-ne. Aktywne uczestnictwo samorządów w promowaniu i ułatwianiu wykonania kar nieizolacyjnych, wypracowywaniu
do-brych praktyk, a także tworzeniu systemu resocjalizacji i reintegracji osób skazanych może i powinno przynosić społecznościom lokalnym wymierne korzyści. osiągnięcie tego celu nie będzie jednak możliwe bez nadania samorządom szerszych uprawnień w procesie wykonywania kary ogranicze-nia wolności.
krzySztof gołębiEwSki, Delegatura NIK w Białymstoku
kontrola i audyt
administracja samorządowa
NIK oceniła realizację przez wójtów, burmistrzów (pre-zydentów), starostów i mar-szałków województw zadań wynikających z ustawy o pra-cownikach samorządowych, która obowiązuje od 1 stycz-nia 2009 r. Zwrócono uwagę m.in. na: warunki tworzenia i funkcjonowania stanowiska sekretarza w urzędach JST oraz określania zadań i kom-petencji osób realizujących zadania związane z zarządza-niem zasobami ludzkimi; tryb nawiązywania stosunku pracy z urzędnikami zatrudnionymi na podstawie umowy o pracę oraz powołania; zasady organi-zacji i przeprowadzania służby przygotowawczej; warunki do-konywania ocen okresowych pracowników; obowiązek określania warunków wyna-gradzania pracowników oraz realizacji zasad obowiązują-cych w tym zakresie; zasady rozpatrywania skarg skiero-wanych do kierownika urzę-du; korzystanie z prawa do określania warunków i sposo-bu przyznawania premii i na-gród pracowniczych. Kontro-lę przeprowadzono na terenie ośmiu województw: dolnoślą-skiego,
kujawsko-pomorskie-go, lubelskiekujawsko-pomorskie-go, łódzkiekujawsko-pomorskie-go, ma-łopolskiego, mazowieckiego, śląskiego i wielkopolskiego, w 45 JST na szczeblu gminy, powiatu i województwa, z tego w 27 urzędach miast i gmin, 10 starostwach powiatowych oraz w ośmiu urzędach mar-szałkowskich. Jednostki do kontroli dobrano na podsta-wie analiz ankiet skierowa-nych do wszystkich JST. Ba-daniami objęto lata 2010–2012 (I połowa).
Przeciwdziałanie przemocy w rodzinie Inspektorzy NIK zbadali sku-teczność administracji pu-blicznej w zakresie przeciw-działania przemocy w rodzi-nie. Sprawdzono, jak wygląda realizacja procedury „Niebie-skie Karty” (postępowanie wobec poszkodowanych oraz osób stosujących przemoc), a także ochrona ofiar przemo-cy w rodzinie. Badanie, które objęło lata 2010–2011 i pierw-sze półrocze 2012 r., przepro-wadzono w 37 jednostkach, w tym: 14 ośrodkach pomocy społecznej, 14 powiatowych komendach Policji, czterech powiatowych centrach pomo-cy rodzinie oraz w pięciu re-gionalnych ośrodkach pomocy społecznej.
mandaty i kary administracyjne oceniono działania podejmo-wane w celu uzyskania należ-nych Skarbowi Państwa do-chodów z tytułu mandatów karnych i kar administracyj-nych. Kontrolę przeprowadzo-no w Ministerstwie Finansów, 8 urzędach wojewódzkich, 8 komendach powiatowych Policji oraz 16 urzędach skar-bowych w województwach:
śląskim, opolskim, małopol-skim, świętokrzymałopol-skim, mazo-wieckim, warmińsko-mazur-skim, pomorwarmińsko-mazur-skim, wielkopol-skim. Badanie dotyczyło okre-su od 1 stycznia 2011 r. do 30 czerwca 2012 r.
zakup i wykorzystanie aparatury medycznej NIK przeprowadziła kontrolę zakupów aparatury medycz-nej, (współfinansowanych ze środków regionalnych Pro-gramów operacyjnych na lata 2007–2013) i skuteczność jej wykorzystania. Badania doty-czyły zakupu m.in. angiogra-fów, aparatów rTG, gamma-kamer, litotryptera, tomogra-fów komputerowych i rezo-nansów magnetycznych oraz ultrasonografów. Pracowni-cy Izby ocenili 46 jednostek, P O Z O S T A Ł E K O N T R O L E N I K
kontrola i audyt
m.in. Ministerstwo Zdrowia, 14 JST, 27 samodzielnych pu-blicznych zakładów opieki zdrowotnej. Kontrolą objęto okres od 1 stycznia 2009 r.
do 31 października 2012 r.
nadzór budowlany Celem badania było sprawdze-nie, jak wygląda przygotowa-nie organizacyjne i kadrowe organów nadzoru budowlane-go do realizacji ustawowych zadań, w tym: opracowywa-nia i realizacji rocznych pla-nów pracy, przeprowadzania kontroli działalności tereno-wych organów administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego, oce-ny obiektów i robót budowla-nych oraz stosowania wyrobów budowlanych. Kontrolę, która objęła lata 2009–2012, prze-prowadzono w 32 jednostkach organizacyjnych, tj. w Głów-nym Urzędzie Nadzoru Bu-dowlanego, 8 wojewódzkich inspektoratach nadzoru bu-dowlanego oraz w 23 powiato-wych inspektoratach nadzoru budowlanego.
informatyzacja szpitali
Kontrola została podjęta z ini-cjatywy własnej Najwyższej
Izby Kontroli. Jej celem była ocena przygotowania świad-czeniodawców do wdroże-nia Systemu Informacji Me-dycznej (SIM) oraz działań ad-ministracji rządowej związa-nych z budową systemu infor-macji ochrony zdrowia w ra-mach „Programu Informaty-zacji ochrony Zdrowia”. Ba-danie przeprowadzono w Mi-nisterstwie Zdrowia, Cen-trum Systemów Informacyj-nych ochrony Zdrowia oraz w 19 szpitalach. Wysłano także ankiety do wszystkich świadczeniodawców wykonu-jących hospitalizacje w ramach kontraktu zawartego z Naro-dowym Funduszem Zdrowia.
orzecznictwo lekarskie zuS
Izba oceniła organizację i fi-nansowanie systemów orzecz-nictwa lekarskiego ZUS o nie-zdolności do pracy dla celów rentowych i orzekania o nie-pełnosprawności, jak też reali-zację wniosków z poprzedniej kontroli NIK, która dotyczy-ła tej problematyki. Badania przeprowadzono w Minister-stwie Pracy i Polityki Społecz-nej – Biurze Pełnomocnika rządu ds. osób Niepełno-sprawnych; Zakładzie Ubez-pieczeń Społecznych
(centra-li i w 16 oddziałach); 9 woje-wódzkich zespołach ds. orze-kania o niepełnosprawności;
9 urzędach wojewódzkich;
18 powiatowych zespołach ds. orzekania o niepełno-sprawności. Kontrola objęła lata 2010–2012.
wyścigi konne
NIK sprawdziła, jak Polski Klub Wyścigów Konnych nadzoruje i wspiera organiza-cję wyścigów. oceniono tak-że utrzymanie i wykorzysta-nie wykorzysta-nieruchomości, na których zlokalizowane są tory, wyko-rzystanie i rozliczanie otrzy-manych środków publicznych, prowadzenie przez PKWK go-spodarki finansowej, realiza-cję wniosków pokontrolnych po badaniu przeprowadnym w 2008 r. Kontrola zo-stała podjęta z inicjatywy wła-snej Najwyższej Izby Kontroli, przy uwzględnieniu sugestii Sejmowej Komisji rolnictwa i rozwoju Wsi. Badanie obję-ło lata 2009–2012 (do czasu zakończenia poszczególnych postępowań kontrolnych).
Przeprowadzono je w PKWP, Totalizatorze Sportowym, Hipodromie Sopot oraz we Wrocławskim Centrum Spor-tu, Hippiki i rekreacji.
(red.)
„Informacje o wynikach kontroli”, przekazane do publikacji w czerwcu i lipcu 2013 r., s. <www.nik.gov.pl>.
witold m.orŁowSki
lata 2012–2013 stanowią kolejne, trudne wyzwanie dla polskiej gospodarki.
Kło-poty prowadzące do całkowitego, choć zapewne tylko czasowego wyhamowa-nia wzrostu produktu krajowego
Kło-poty prowadzące do całkowitego, choć zapewne tylko czasowego wyhamowa-nia wzrostu produktu krajowego