PROCEDURA WYSTEPOWANIA I OTRZYMYWANIA POMOCY ZA POŚREDNICTWEM WIĘCEJ NIŻ JEDNEGO PUNKTU
SPO-15 ORGANIZACJA MEDYCZNEGO MOSTU POWIETRZNEGO W PRZYPADKU WYSTĄPIENIA ZDARZENIA MASOWEGO
I. Cel procedury, koordynator, podstawy prawne
3) przekazanie środków finansowych wykonawcom zadania
Uruchomienie własnych środków finansowych, poprzez:
1) przeniesienie wydatków między rozdziałami i paragrafami klasyfikacji wydatków w ramach danej części i działu budżetu państwa (na podstawie art. 171 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych),
2) przeniesienie wydatków między częściami w ramach jednego działu i rozdziału budżetu państwa, w sytuacji, gdy minister jest dysponentem więcej niż jednej części budżetowej i niezwłoczne poinformowanie Rady Ministrów o przeniesieniu wydatków. Rada Ministrów może uchylić decyzję ministra,
3) przekazanie środków finansowych wykonawcom zadania.
organ właściwy dla rodzaju sytuacji
kryzysowej
4.
W przypadku niewystarczających własnych środków finansowych:
1) wystąpienie organu właściwego dla rodzaju sytuacji kryzysowej do Ministra Finansów (zgodnie z art. 2 pkt. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych) z wnioskiem o uruchomienie środków z rezerw celowych budżetu państwa (część 83, suma wszystkich rezerw celowych do 5% wydatków budżetowych), w tym z rezerw przeznaczonych na przeciwdziałanie klęskom żywiołowym i usuwanie ich skutków,
2) podjęcie przez Ministra Finansów decyzji o uruchomieniu i przekazaniu środków finansowych do dyspozycji organu właściwego dla rodzaju sytuacji kryzysowej,
3) przekazanie środków finansowych organowi właściwemu dla rodzaju sytuacji kryzysowej.
Minister właściwy do spraw budżetu we współpracy z organem właściwym
dla rodzaju sytuacji kryzysowej
5.
W przypadku braku własnych środków finansowych oraz możliwości uruchomienia środków finansowych z rezerw celowych:
1) wystąpienie organu właściwego dla rodzaju sytuacji kryzysowej do Ministra Finansów (zgodnie z art. 2 pkt. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r.
o finansach publicznych). z wnioskiem o zwiększenie z rezerwy ogólnej budżetu państwa (część 81, wysokość rezerwy do 0,2% wydatków budżetowych), wydatków o kwotę do 2 mln zł:
a) podjęcie przez Ministra Finansów decyzji o zwiększeniu wydatków z rezerwy ogólnej budżetu państwa, b) zawiadomienie Prezesa Rady Ministrów o zwiększeniu wydatków,
c) przekazanie środków finansowych organowi właściwemu dla rodzaju sytuacji kryzysowej.
2) wystąpienie organu właściwego dla rodzaju sytuacji kryzysowej do Prezesa Rady Ministrów (za pośrednictwem Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów) z wnioskiem o zwiększenie z rezerwy ogólnej budżetu państwa, wydatków o kwotę do 10 mln zł:
a) podjęcie przez Prezesa Rady Ministrów decyzji o zwiększeniu wydatków z rezerwy ogólnej budżetu państwa, b) przekazanie decyzji Ministrowi Finansów z poleceniem uruchomienia środków,
c) przekazanie środków finansowych organowi właściwemu dla rodzaju sytuacji kryzysowej.
Minister właściwy do spraw budżetu (odnośnie pkt. 1), Prezes Rady Ministrów
(odnośnie pkt. 2), we współpracy z organem właściwym
dla rodzaju sytuacji kryzysowej
6.
W przypadku wykorzystania kwoty środków finansowych uzyskanych w trybie określonym w pkt. 5 i oszacowania potrzeby dodatkowych środków – ponowne wystąpienie organu właściwego dla rodzaju sytuacji kryzysowej do Ministra Finansów (zgodnie z art. 2 pkt. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych) lubPrezesa Rady Ministrów o wyasygnowanie dodatkowych środków finansowych z rezerwy ogólnej budżetu państwa
Jak w pkt. 5
7. W przypadku braku środków finansowych w rezerwie ogólnej budżetu państwa – przygotowanie na wniosek Rady Ministrów projektu zmiany ustawy budżetowej państwa, uwzględniającej zwiększone potrzeby i wydatki.
Minister właściwy do spraw budżetu
7. PROCEDURY REALIZACJI ZADAŃ Z ZAKRESU ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO – STANDARDOWE PROCEDURY OPERACYJNE, W TYM ZWIĄZANE Z OCHRONĄ INFRASTRUKTURY KRYTYCZNEJ
Część B KPZK str.
75
8.W przypadku wystąpienia poważnej klęski (klęski naturalnej, klęski technologicznej lub przemysłowej, zamachu terrorystycznego lub sytuacji zagrożenia zdrowia publicznego), powodującej powstanie szkód ocenionych na ponad
3 miliardy EUR w cenach z 2011 r.
lub na ponad 0,6%dochodu narodowego brutto państwa, niezależnie od krajowych źródeł finansowania, istnieje możliwość wystąpienia o dotację z Funduszu Solidarności Unii Europejskiej. Wniosek o udzielenie dotacji należy złożyć do Komisji Europejskiej jak najszybciej, nie później niż 10 tygodni po pierwszych szkodach wyrządzonych przez klęskę.
Ministerwłaściwy do spraw budżetu, Minister właściwy do
spraw rozwoju regionalnego we współpracy z organem właściwym
dla rodzaju sytuacji kryzysowej
9.
W przypadku wprowadzenia jednego ze stanów nadzwyczajnych na terytorium państwa lub na jego części: stanu wyjątkowego, klęski żywiołowej lub wojennego, Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia dokonywać przeniesienia planowanych wydatków budżetowych między częściami i działami budżetu państwa w celu realizacji zadań wynikających z przepisów dotyczących wprowadzenia tego stanu. W przypadku wprowadzenia stanu nadzwyczajnego na terytorium państwa lub na jego części, nie ma zastosowania ograniczenie dot. wykorzystania rezerw celowych oraz zakaz przeznaczania rezerwy ogólnej na zwiększanie wydatków, które zostały zmniejszone w trakcie realizacji budżetu w wyniku przeniesień określonych w art. 171 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.
Rada Ministrów
Część B KPZK str.
76
SPO-3 ORGANIZACJA PROCESU KOMUNIKACJI SPOŁECZNEJ
I. Cel procedury, koordynator, podstawy prawne
Cel procedury Koordynator działań Uczestnicy
Określenie procesu organizacji komunikacji ze społeczeństwem w sytuacji kryzysowej.
Rzecznik prasowy/kierownik komórki organizacyjnej odpowiedzialnej za komunikację społeczną podmiotu wiodącego w danej sytuacji kryzysowej (w Krajowym Planie Zarządzania Kryzysowego, zostały wskazane instytucje, które pełnią rolę wiodącą w danej sytuacji kryzysowej).
Współpraca:
Kryzysowy Zespół Prasowy (jeżeli został powołany)
Szef Wydziału Polityki Informacyjnej Rządowego Centrum Bezpieczeństwa
Rzecznicy prasowi ministrów, służb i podmiotów współpracujących (zgodnie z procedurami realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego zawartymi w Krajowym Planie Zarządzania Kryzysowego), rzecznik rządu, rzecznik prasowy Rządowego Centrum Bezpieczeństwa, rzecznicy wojewodów, osoba wyznaczona przez szefa instytucji do realizacji zadań komunikacji społecznej.
Wejście Wyjście Podstawy prawne działań
Rozpoczęcie procesu komunikacji społecznej w związku z powstaniem potencjalnego zagrożenia sytuacją kryzysową oraz wystąpieniem realnej sytuacji kryzysowej.
Zakończenie procesu komunikacji w związku z rozwiązaniem sytuacji kryzysowej.
1) ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym
2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji zadań rzeczników prasowych w urzędach organów administracji
3) ustawa z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe
4) ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej
5) zarządzenie nr 67 Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 października 2014 r. w sprawie organizacji i trybu pracy Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego
II. Przebieg działań
Lp. Przedsięwzięcie Wykonawca
Etap przygotowawczy
1. Przygotowanie dla swojej instytucji strategii komunikacji w kryzysie, wraz ze scenariuszami działań dla najczęściej występujących sytuacji kryzysowych właściwych dla danego podmiotu.
Rzecznik prasowy/
kierownik komórki odpowiedzialnej za komunikację społeczną
w danej instytucji
7. PROCEDURY REALIZACJI ZADAŃ Z ZAKRESU ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO – STANDARDOWE PROCEDURY OPERACYJNE, W TYM ZWIĄZANE Z OCHRONĄ INFRASTRUKTURY KRYTYCZNEJ
Część B KPZK str.
77
2.Wytypowanie grupy osób, która będzie współpracowała ze środkami masowego przekazu, podzielenie zadań (prowadzenie monitoringu mediów;
dyżurów telefonicznych, przygotowywanie komunikatów prasowych, analiz medialnych, analiz mediów społecznościowych, konferencji prasowych, zbieranie i dystrybuowanie pytań od mediów, zbieranie informacji od ekspertów, weryfikacja nieprawdziwych informacji, przygotowywanie sprostowań i wyjaśnień), wytypowanie głównych komunikatorów.
Rzecznik prasowy/
kierownik komórki odpowiedzialnej za komunikację społeczną
w danej instytucji
3. Ustalenie rodzaju wykorzystywanych narzędzi komunikacji – np. briefing, konferencja prasowa, komunikaty prasowe itp.
Rzecznik prasowy/
kierownik komórki odpowiedzialnej za komunikację społeczną
w danej instytucji
4. Ustalenie alternatywnych kanałów łączności (oprócz telefonii komórkowej) pomiędzy rzecznikami podmiotów zaangażowanych w rozwiązywanie sytuacji kryzysowej.
Rzecznik prasowy/
kierownik komórki odpowiedzialnej za komunikację społeczną
w danej instytucji
5. Przygotowanie bazy ekspertów zewnętrznych i wytypowanie ekspertów wewnętrznych, którzy będą wypowiadali się o danej sytuacji kryzysowej.
Rzecznik prasowy/
kierownik komórki odpowiedzialnej za komunikację społeczną
w danej instytucji
6. Organizowanie treningów i ćwiczeń dla osób zajmujących się komunikacją społeczną – wprowadzenie do ćwiczeń tzw. elementu medialnego, umożliwiającego ćwiczenie przez służby prasowe komunikacji społecznej w sytuacjach kryzysowych.
Treningi wewnętrzne:
podmioty zaangażowane Treningi zewnętrzne:
rzecznik rządu i inne instytucje w zakresie swoich kompetencji,
7. Zaktualizowanie bazy teleadresowej mediów i osób odpowiedzialnych za komunikację w innych instytucjach.
Rzecznik prasowy/
kierownik komórki odpowiedzialnej za komunikację społeczną
w danej instytucji
8.
Prowadzenie działań edukacyjno-informacyjnych:
1) tworzenie i rozpowszechnianie programów edukacyjnych w zakresie zapobiegania wszelkiego rodzaju zdarzeniom kryzysowym;
2) informowanie o sposobach postępowania w sytuacjach zagrożenia w celu kształtowania właściwych postaw społecznych;
3) organizowanie treningów i ćwiczeń, organizowanie kampanii informacyjnych propagujących sposób postępowania w danych sytuacjach kryzysowych
Osoba wyznaczona przez szefa instytucji do realizacji tych zadań
Część B KPZK str.
78
9.Wyznaczenie osób odpowiedzialnych za komunikację społeczną w obszarach:
1) bezpośrednie komunikowanie ze społeczeństwem:
a. osobami zagrożonymi sytuacją kryzysową, b. poszkodowanymi i ich rodzinami,
2) komunikowanie wewnątrz instytucji;
3) komunikowanie pomiędzy podmiotami zaangażowanymi w rozwiązywanie sytuacji kryzysowej.
Szef instytucji
10.
Przygotowanie do bezpośredniego komunikowania ze społeczeństwem w trakcie kryzysu:
1) wytypowanie osób, które mają przygotowanie i umiejętność rozmawiania z rodzinami poszkodowanych np. psychologów z ośrodków interwencji kryzysowej, które będą kontaktowały się z rodzinami poszkodowanych i innymi grupami docelowymi dotkniętymi kryzysem;
2) przygotowanie się do działań informacyjnych zmierzających do zabezpieczenia zdrowia i mienia ludności lub ewentualnej ewakuacji;
3) zweryfikowanie i zaktualizowanie bazy teleadresowej dla zapewnienia kontaktu ze służbami ratowniczymi oraz punktami informacyjnymi, pamiętając o zebraniu kontaktów alternatywnych, na wypadek gdyby np. podstawowy nr telefony był cały czas zajęty.
Osoba wyznaczona przez szefa instytucji do realizacji tych zadań
Potencjalny moment wystąpienia sytuacji kryzysowej
11.
Jeżeli szef Wydziału Polityki Informacyjnej RCB, jako pierwszy otrzyma informację o możliwości wystąpienia sytuacji kryzysowej, przekazuje ją do Centrum Analityczno-Operacyjnego oraz, w ramach zapewnienia koordynacji polityki informacyjnej, kontaktuje się z rzecznikiem podmiotu wiodącego w danym kryzysie, w celu przyspieszenia organizacji procesu komunikacji.
Szef Wydziału Polityki Informacyjnej Rządowego Centrum
Bezpieczeństwa W trakcie sytuacji kryzysowej – dla zapewnienia efektywnej komunikacji ze społeczeństwem
12. Wdrażanie wcześniej przygotowanej strategii komunikacyjnej przez podmioty zaangażowane w rozwiązywanie sytuacji kryzysowej.
Rzecznik podmiotu wiodącego, rzecznik głównego wykonawcy,
rzecznicy podmiotów współpracujących, RCB i rzecznicy wojewodów
13. Powołanie Kryzysowego Zespołu Prasowego (jeżeli zachodzi taka potrzeba). Rzecznik podmiotu
wiodącego
7. PROCEDURY REALIZACJI ZADAŃ Z ZAKRESU ZARZĄDZANIA KRYZYSOWEGO – STANDARDOWE PROCEDURY OPERACYJNE, W TYM ZWIĄZANE Z OCHRONĄ INFRASTRUKTURY KRYTYCZNEJ
Część B KPZK str.
79
14Prowadzenie proaktywnych działań komunikacyjnych:
1) wydanie pierwszego komunikatu tak szybko jak to możliwe;
2) regularne wydawanie komunikatów prasowych, najlepiej o ściśle określonych i wcześniej zapowiedzianych porach, zawierających
najświeższe informacje o bieżącej sytuacji. Jeżeli zachodzi taka potrzeba, ze względu na dynamiczny rozwój sytuacji, należy zintensyfikować wydawanie komunikatów;
3) zapraszanie przedstawicieli zaangażowanych podmiotów lub ekspertów, w zależności od omawianej problematyki do udziału w konferencjach prasowych.
UWAGA:
Dobór narzędzi (np. briefingi, komunikaty wysyłane do mediów, spotkania) będzie zależał od rozwoju sytuacji; W sytuacjach, które wzbudzają szczególnie duże zainteresowanie mediów zalecane jest zorganizowanie briefingu prasowego lub konferencji prasowej.
Rzecznik podmiotu wiodącego, rzecznik głównego wykonawcy,
rzecznicy podmiotów współpracujących
15. Przy zdarzeniu, które będzie skupiało uwagę mediów, zorganizowanie na miejscu zdarzenia Mobilnego Centrum Prasowego – obsługującego wszystkie media tam zgromadzone.
Rzecznik głównego wykonawcy, rzecznicy
podmiotów współpracujących
16. Wyznaczenie, na miejscu zdarzenia, miejsca dla mediów, skąd dziennikarze mogliby relacjonować rozwój sytuacji, jednocześnie nie przeszkadzając w prowadzeniu działań.
Rzecznik głównego wykonawcy, rzecznicy
podmiotów współpracujących
17. Wytypowanie osoby do kontaktu z mediami na miejscu zdarzenia.
Rzecznik głównego wykonawcy w porozumieniu z rzecznikiem podmiotu wiodącego i rzecznikami
podmiotów współpracujących
18. Bieżące monitorowanie mediów, by w razie konieczności korygować przekazy, a nawet weryfikować sposób organizacji komunikacji społecznej.
Niezwłoczne dementowanie informacji nieprawdziwych lub nieścisłych.
Rzecznik podmiotu wiodącego, rzecznik głównego wykonawcy i rzecznicy podmiotów współpracujących 19. Wyznaczenie, na wniosek rzecznika, zastępcy rzecznika (w przypadku długotrwałego kryzysu). Szef instytucji
20. Bezwzględne zapewnienie całodobowego kontaktu mediów z rzecznikiem lub jego zmiennikiem.
Rzecznicy podmiotów zaangażowanych w rozwiązywanie sytuacji
kryzysowej
Część B KPZK str.
80
21.W ramach bezpośredniej komunikacji – informowanie opinii społecznej o konieczności określonego postępowania w danej sytuacji, np. jakiej pomocy, w jakim rozmiarze, gdzie, kiedy i na jakich warunkach może oczekiwać poszkodowana ludność, jakie działania są podejmowane w celu likwidacji sytuacji kryzysowej. Działania te powinny być prowadzone poprzez narzędzia komunikacji bezpośredniej np. zorganizowanie infolinii, stałego punktu informacyjnego, nawiązanie bezpośredniego kontaktu z poszkodowanymi i ich rodzinami czy uruchomienie dedykowanej strony internetowej.
Osoba wyznaczona przez szefa instytucji do realizacji tych zadań
Po zakończeniu fazy reagowania w sytuacji kryzysowej
22. Regularne przekazywanie informacji jak przebiega faza usuwania skutków sytuacji kryzysowej i na jaką pomoc ze strony administracji publicznej mogą liczyć poszkodowani.
Rzecznik głównego wykonawcy w porozumieniu z rzecznikiem podmiotu wiodącego i rzecznikami
podmiotów współpracujących
23. Przedstawienie opinii publicznej podsumowania działań poszczególnych instytucji biorących udział w rozwiązywaniu sytuacji kryzysowej.
Rzecznik głównego wykonawcy w porozumieniu z rzecznikiem podmiotu wiodącego i rzecznikami
podmiotów współpracujących
24. Przygotowanie analizy działań komunikacyjnych w celu doskonalenia/ulepszenia/wyciągnięcia wniosków z prowadzonego procesu komunikacyjnego.
Rzecznik podmiotu wiodącego, rzecznicy
podmiotów współpracujących
25.
W ramach bezpośredniej komunikacji:
1) utrzymanie (czas uzależniony od sytuacji) funkcjonowania wszystkich narzędzi komunikacji bezpośredniej, które były wykorzystywane podczas trwania sytuacji kryzysowej np. takich jak infolinia.
2) jeżeli zachodzi taka potrzeba, skorzystać z innych narzędzi komunikacji bezpośredniej.
Osoba wyznaczona przez szefa instytucji do realizacji tych zadań III. Postanowienia końcowe