• Nie Znaleziono Wyników

W zakresie propagandy i ruchu turystycznego w okręgu Izby, za­

znaczyła się w okresie sprawozdawczym pewna nieznaczna zresztą poprawa.

Wpłynęła na to w pewnym rzędzie planowa akcja Dyrekcyj Okręgowych Kolei Państwowych w Radomiu i Warszawie, które podjęły prace w kie­

runku ożywienia ruchu turystycznego. Akcja ta pozostawała w ścisłym zwią­

zku z powołaniem do życia w latach ubiegłych Ligi Popierania Turystyki, jako naczelnej organizacji wszystkich organizacyj i związków t. zw. „tury­

styki biernej”, t. j. zajmujących się obsługą turystów przybywających na te­

ren działalności odnośnego stowarzyszenia.

W szczególności Dyrekcje Kolejowe zainicjowały akcję w kierunku popierania ruchu turystycznego, pozostając w ścisłym kontakcie z istnieją- cemi na tutejszym terenie organizacjami turystycznemi oraz z Wojewódzką Komisją Turystyczną w Kielcach. Działalność tych Dyrekcyj polegała w pierw­

szym rzędzie na organizowaniu zbiorowych przeważnie 1—2 dniowych wy­

cieczek pociągami popularnemi do Częstochowy, Warszawy, na Podkarpa­

cie i t. d. Ten ożywiony stosunkowo ruch turystyczny, posiadał raczej cha­

rakter krajoznawczy, zapoczątkowany bowiem wiosną, nabrał największego nasilenia w lecie, słabnąc sukcesywnie ku końcowi tego okresu. Ruch ten natomiast zaniknął w okresie zimowym.

Poza Dyrekcjami Kolejowemi, popieraniem ruchu turystycznego zaj­

mowały się przedewszystkiem: Polskie Towarzystwo _ Krajoznawcze, Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, Polski Związek Kajakowy i Żydowskie Towarzystwo Krajoznawcze. Towarzystwa te również urządzały zbiorowe wycieczki, a po­

nadto zajmowały się utrzymaniem i oznaczaniem dróg turystycznych, budo­

wą i utrzymaniem schronisk, urządzaniem odczytów i t. p.

Podobnie jak w latach ubiegłych Izba poświęcała w roku sprawoz­

dawczym uwagę zagadnieniom rozwoju turystyki. W szczególności Izba brała udział przez swoich delegatów w Wojewódzkiej Komisji Turystycznej w Kiel­

cach. W ten sposób była Izba stale informowaną o przebiegu akcji i aktu­

alnych zagadnieniach w zakresie popierania turystyki w województwie kie- leckiem, przyczem delegaci Izby zwracali szczególniejszą uwagę na zagad­

nienia gospodarcze z tym ruchem związane.

Zainteresowanie Izby zagadnieniami turystystycznemi wyrażało się między innemi, także i w tej formie, że delegaci Izby wygłaszali referaty na posiedzeniach Wojewódzkiej Komisji Turystycznej z zakresu spraw go­

spodarczych, związanych z turystyką.

SPRAWY SZKOLNICTWA ZAWODOWEGO i DOKSZTAŁCAJĄCEGO.

W sprawie projektów wytycznych programowych dla gimnazjów elektrycznych oraz jednorocznych szkół przysposobienia kupieckiego.

Izba otrzymała do zaopinjowania opracowany przez Ministerstwo Wyznań Re­

ligijnych i Oświecenia Publicznego projekt wytycznych dla autorów progra­

mów gimnazjów elektrycznych. Izba, opierając się na zebranych drogą an­

kiety, opinjach osób fachowych, zakomunikowała swe stanowisko Ministerstwu.

Sprawa projektów wytycznych programowych dla jednorocznych szkół przysposobienia kupieckiego była rozpatrywana przez Komisję Kształcenia Za­

wodowego i Dokształcającego, która orzekła, że zasadniczo program nauczania jest dobrze ujęty, uwzględnia bowiem w szerokich stosunkowo rozmiarach przygotowanie zawodowe kandydatów. Poczyniono jedynie pewne uwagi w kie­

runku bądź to zwiększenia, bądź też zmniejszenia ilości godzin, poświęconych

na nauczanie przedmiotów, objętych programem. Główny nacisk położono przytem na wprowadzenie nauki historji handlu, jako przedmiotu odrębnego, a następnie wskazano na potrzebę zwrócenia specjalnej uwagi na technikę i umiejętność sprzedawania, opakowania, obsługę klienteli, oraz wprowadze­

nie — jako godzin obowiązkowych — nauki pisania na maszynie.

W sprawie utworzenia w Sosnowcu gimnazjum kupieckiego.

Sprawa ta była przedmiotem obrad Komisji Kształcenia Zawodowego i Do­

kształcającego w dniu 14 października 1935 r., przy współudziale przedsta­

wiciela Kuratorjum Okręgu Szkolnego Krakowskiego w osobie wizytatora inż. Witowskiego oraz przedstawicieli dyrekcyj szkół handlowych na terenie województwa kieleckiego. W wyniku obszernej dyskusji wyłonił się wniosek, aby nie tworzyć, jak to jest w projekcie, jednej centralnej na Zagłębie Dąb­

rowskie szkoły tego rodzaju, która znajdowałaby się w Sosnowcu, lecz, aby taki sam typ gimnazjum utworzyć również i w Dąbrowie Górniczej, posia­

dającej duży stosukowo odsetek młodzieży, kształcącej się w kierunku hand­

lowym.

Wobec tego jednak, że prowadzenie gimnazjów kupieckich związa­

ne jest ze znacznemi kosztami, Komisja doszła do przekonania, że tworze­

nie ich winno odbywać się stopniowo. Pierwszeństwo zaś w powołaniu do ży­

cia gimnazjum kupieckiego miałby Sosnowiec, jako miasto o starej tradycji handlowej, które do niedawna jeszcze stanowiło jeden z najpoważniejszych ośrodków przemysłu i handlu w Polsce. Pozatem podkreślono, że jednym i to bodajże najgłówniejszym warunkiem rozwoju gimnazjów kupieckich jest umożliwienie uczniom, względnie absolwentom tychże gimnazjów, zapozna­

wania się z techniką sprzedawania przez udostępnienie im praktyk w przed­

siębiorstwach handlowych. To też przed utworzeniem omawianego gimna­

zjum na terenie Sosnowca, zdaniem Komisji, kupiectwo winno określić ramy pomocy, jakiej mogłoby ze swej strony udzielić w tym kierunku.

Komisja uznała, iż utworzenie w Sosnowcu tego rodzaju gimnazjum i to już — jak tego pragną miejscowe sfery kupieckie — od nowego 1936/37 roku szkolnego byłoby możliwe jedynie w tym wypadku, gdyby dwie istnie­

jące obecnie w Sosnowcu szkoły handlowe połączyły się w jedną instytucję koedukacyjną (po uprzedniem uspołecznieniu się szkoły męskiej) oraz rozwią­

zały problem posiadania własnego gmachu, czy odpowiedniego lokalu. Ta ostatnia kwestja byłaby przytem o tyle łatwiejsza do zrealizowania, że Za­

rząd Miejski m. Sosnowca posiada duży plac, kupiony specjalnie pod budo­

wę gmachu szkolnego, który możnaby ewentualnie zamienić na inny w cen­

trum miasta.

W ten sposób już od nowego roku szkolnego Sosnowiec mógłby mieć gimnazjum kupieckie o charakterze społecznym z prawami szkół państwo­

wych, subwencjonowane, czy to w formie etatów, czy innej, przez Państwo.

W sprawie zajęć szkolnych w Publicznej Szkole Dokształcającej Zawodowej. Na skutek zażaleń, wnoszonych przez zakłady przemysłowe, co do niewłaściwego rozkładu godzin nauki młodocianych pracowników w Pu­

blicznej Szkole Dokształcającej Zawodowej, Izba zwołała w dniu 1 paździer­

nika 1935 r. konferencję w sprawie ustalenia dnia tygodnia dla zwolnienia z całodziennej pracy uczniów na naukę dokształcającą, Na konferencji tej

kierownictwo Szkoły zobowiązało się do opracowania w porozumieniu z za­

kładami przemysłowemi — planu rozkładu zajęć, któryby możliwie uwzględ­

niał podnoszone przez te zakłady zastrzeżenia.

W wyniku przeprowadzonej akcji, przedłożyło kierownictwo szkoły nowy plan zajęć, który został przez Izbę akceptowany. Plan ten przeznacza całkowicie na naukę dni piątkowe dla młodocianych pracowników zakładów przemysłowych, a dni poniedziałkowe — dla pracowników zakładów han­

dlowych.

Stypendja wieczyste im. Marszalka Józefa Piłsudskiego. Celem uczczenia pamięci ś. p. Marszałka Józefa Piłsudskiego, oraz pragnąc przy­

czynić się do utrwalenia jej na zawsze w sercach młodego pokolenia gospo­

darczego, Zebranie Plenarne Izby Przemysłowo-Handlowej w Sosnowcu na uroczystem Żałobnem Posiedzeniu w dniu 17 maja 1935 r. postanowiło ufun­

dować cztery wieczyste stypendja im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, w wy­

sokości po 500 zł. rocznie, a to dwa dla uczniów szkół handlowych oraz dwa dla uczniów szkół technicznych, narodowości polskiej, rodem z województwa kieleckiego. Postanowienie to następnie — już w 1936 r. dnia 31 marca — Zebranie Plenarne Izby zmieniło, uchwalając 8 stypendjów po zł. 250,—

rocznie.

Co do sposobu utworzenia i trybu postępowania przy nadawaniu po­

wyższych stypendjów, ustanowiono zasady, ujęte w formę statutu. Pierwsze stypendja zadecydowano nadać, począwszy od roku szkolnego 1935/36.

W sprawie subwencji dla Średniej Szkoły Chemlczno-Garbarskiej w Radomin na budowę i urządzenie warsztatów szkolnych. Wymienio­

na szkoła zwróciła się do Kuratorjum Okręgu Szkolnego Krakowskiego z prośbą o przyznanie jej w roku szkolnym 1935/36 nadzwyczajnej subwen­

cji na pokrycie wydatków, związanych z kapitalnym remontem, budową i urządzeniem warsztatów szkolnych i zakupem pomocy naukowych. Znając potrzeby materjalne tej szkoły i trudności w praktycznem szkoleniu uczniów skutkiem braku odpowiednich i należycie urządzonych pracowni, Izba zwró­

ciła się do Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z pro­

śbą o przychylne ustosunkowanie się do podania jedynej tego rodzaju w Pol­

sce — i dobrze prowadzonej — szkoły.

Subwencje dla szkół zawodowych. Z przewidzianej w budżecie na 1935 r. kwoty zł. 3.000,— subwencyj dla szkół zawodowych, w lecie roku sprawozdawczego wypłacono: zł. 55,— na wpis dla uczennicy szkoły handlowej w Dąbrowie Górniczej zaś z pozostałej sumy zł. 2.945,— zdecydowano wypła­

cić 3 średnim szkołom handlowym, każdej po 300,— zł., razem zł. 900,—, śred­

niej szkole przemysłowej zł. 300,—, T-wu kursów technicznych 300,— zł., na wyjazd zagranicę dla 1-go względnie 2-ch nauczycieli-komercjalistów przeznaczono zł. 500,—, pozostałą sumę w kwocie zł. 945,— zerezerwowano dla mającego powstać w Sosnowcu gimnazjum kupieckiego.

Akcja przysposobienia gospodarczego na terenie województwa kieleckiego. Zapoczątkowana przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu w 1933 r.

akcja przysposobienia gospodarczego, której jednym z najgłówniejszych ele­

mentów programowych jest sprawa praktyk letnich dla studjującej młodzieży,

na terenie województwa kieleckiego stała się aktualną w początku 1934 r., gdy Ministerstwo przy współudziale Izby przystąpiło do organizacji praktyk wakacyjnych w Zagłębiu Dąbrowskiem.

Izba do akcji uporządkowania sprawy praktyk wakacyjnych ustosun­

kowała się zasadniczo przychylnie, wobec czego podjętą przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu w 1934 r. akcję praktyk wakacyjnych w Zagłębiu Dąb­

rowskiem poparła czynnie, obejmując agendy biura Komisji Rejonowej Przy­

sposobienia Gospodarczego.

Natomiast sprawa tworzenia obozów przysposobienia przemysłowego dla praktykującej młodzieży w Zagłębiu Dąbrowskiem spotkała się odrazu z zastrzeżeniami Izby, m. in. wobec braku w Zagłębiu odpowiednich warun­

ków terenowych, mieszkaniowych i komunikacyjnych, koniecznych dla obozów, o ile scentralizowana w nich młodzież ma osiągnąć dobre wyniki z odbytych praktyk i obozowego współżycia.

Wyniki prowadzonych w lecie 1934 r. obozów dla praktykującej młodzieży w Polsce, a w szczególności w Zagłębiu Dąbrowskim, podkre­

śliły sztuczność zamierzeżeń co do obozów przysposobienia przemysłowego, 0 ile brak jest dla ich tworzenia odpowiednich warunków. To też Izba, gdy na porządku dziennym stanęła sprawa praktyk wakacyjnych w r. 1935 r., opie- rając się na własnej obserwacji i opinji sfer gospodarczych, wypowiedziała się przeciw tworzeniu obozów w Zagłębiu Dąbrowskiem. Na konferencji w dniu 7 marca 1935 r., zwołanej przez Izbę Przemysłowo-Handlową w So­

snowcu z udziałem przedstawiciela Ministerstwa Przemysłu i Handlu, Naczel­

nika Wydziału Przemysłowego Urzędu Wojewódzkiego Kieleckiego oraz przedstawicieli lokalnych władz i instytucyj oraz sfer przemysłowych, zde­

cydowano akcję praktyk wakacyjnych w tym roku rozszerzyć na cały teren Województwa Kieleckiego. W tym celu zadecydowano powołać 3 Rejonowe Komisje Przysposobienia Gospodarczego, a mianowicie: a) w Zagłębiu Dą­

browskiem, obejmującem powiaty będziński, zawierciański, olkuski i mie­

chowski, b) w Częstochowie na miasto i powiat częstochowski i c) w Ra­

domiu na miasto Radom i resztę powiatów województwa kieleckiego. Izba podobnie jak w 1934 roku, w okresie sprawozdawczym również czynnie popierała akcję przysposobienia gospodarczego. Znalazło to swój wyraz w tem, że w Zagłębiu Dąbrowskiem agendy Biura Komisji Rejonowej objęło Biuro Izby i prowadziło wszystkie sprawy organizacyjne, korespon­

dencję Komisji z Ministerstwem, władzami, zakładami przemysłowemi i t. p., opiekowało się praktykantami podczas odbywania praktyk, organizowało wy­

cieczki młodzieży do zakładów przemysłowych Zagłębia Dąbrowskiego, wresz­

cie zebrało materjał statystyczny co do odbytych praktyk, na podstawie któ­

rego sporządziło sprawozdanie, przesłane następnie do Ministerstwa Przemysłu 1 Handlu.

W Radomiu agendy tamtejszej Komisji prowadziła Radomska Ekspo­

zytura Biura Izby w zakresie podobnym, jak agendy Biura Komisji w Zagłębiu Dąbrowskiem, zaś w Częstochowie wszystkie sprawy administracyjne i biu­

rowe prowadziło Towarzystwo Przemysłowców Okręgu Częstochowskiego.

Komisja dla Zagłębia Dąbrowskiego ukonstytuowała się w dniu 7 marca 1935 r., przyczem w skład jej powołano wszystkich członków czyn­

nej w 1934 r. Komisji i uzupełniono przedstawicielami Towarzystwa Prze­

mysłowców w Zawierciu oraz Zarządów Miejskich miast: Sosnowca, Będzina, Dąbrowy Górniczej i Zawierciu. Przewodniczącym Komisji wybrany został Starosta Będziński p. J. Boxa. W myśl instrukcyj Urzędu Wojewódzkiego Kieleckiego, powołano 3 sekcje, a mianowicie: 1) sekcję fachową praktyk tech­

nicznych, 2) sekcję obozowo-gospodarczą oraz 3) sekcję programową i opieki nad praktykantami. Sekcji fachowej praktyk handlowych nie powoływano wobec otrzymanych z Ministerstwa Przemysłu i Handlu wyjaśnień, że w 1935 r., akcja przysposobienia przemysłowego nie przewiduje na terenie Polski — za wyjątkiem Warszawy — organizacji praktyk dla wychowańców uczelni handlowych.

Prace nad organizacją obozów przysposobienia przemysłowego w Za­

głębiu Dąbrowskim okazały się zbędne, gdyż Ministerstwo Przemysłu i Hand­

lu, przychylając się do opinji Izby i tutejszych sfer gospodarczych w tej sprawie, zaniechało tworzenia obozów na terenie Zagłębia Dąbrowskiego w 1935 r.

Zaraz po ukonstytuowaniu się Komisji Biuro Komisji rozpoczęło swe czynności, prowadząc wszelkie prace, jakie nastręczały się w związku z or­

ganizacją praktyk wakacyjnych na skutek instrukcyj i zaleceń Ministerstwa Przemysłu i Handlu oraz Urzędu Wojewódzkiego Kieleckiego, jako też uchwał i zaleceń Komisji. Między innemi Biuro opracowało instrukcję dla praktykantów oraz 4 komunikaty, za pomocą których Komisja informowała za­

kłady przemysłowe, referentów przysposobienia fachowego i praktykantów 0 warunkach w jakich praktyki będą się odbywać i o wycieczkach prak­

tykantów do ważniejszych zakładów przemysłowych,

Pierwszych zgłoszeń praktyk w okresie wakacyjnym 1935 r., doko­

nały kopalnie węgla w marcu tego roku, na zapytania zwrócone do dyrekcji poszczególnych kopań przez Okręgowe Urzędy Górnicze — Sosnowiecki 1 Dąbrowski. Obok tego, w drugiej połowie marca 1935 r., Komisja rozpo­

częła akcję zbierania zgłoszeń praktyk ze strony hut żelaza i zakładów prze­

mysłowych przetwórczych, zwracając się za pośrednictwem organizacyj bran­

żowych do firm zrzeszonych w tych organizacjach oraz bezpośrednio do firm niezrzeszonych. W wyniku tych prac ostateczna ilość praktyk, zadeklarowa­

nych przez kopalnie, huty i zakłady przemysłowe przetwórcze, na terenie 4-ch wyżej wymienionych powiatów w okresie wakacyjnym 1935 r., wyniosła:

dla wychowańców wyższych uczelni 102 praktyki

„ „ średnich „ 155 „____

r a z e m 257 praktyk.

Wśród tych 257 zadeklarowanych praktyk, 110 t.j. około 43% było rezerwowanych przez zakłady przemysłowe dla praktyk indywidualnie przy­

znanych innym Ministerstwom i różnym organizacjom oraz poszczególnym wychowańcom uczelni, tak, że do dyspozycji Ministerstwa Przemysłu i Handlu, po potrąceniu dodatkowo przydzielonych bezpośrednio 22 praktyk Szkole Górniczej i Hutniczej w Dąbrowie Górniczej, pozostało 125 praktyk.

Na skutek porozumienia się przedstawicieli przemysłu, wynagrodze­

nie praktykantów ustalono dziennie bez żadnych innych świadczeń: dla stu­

dentów wyższych zakładów — zł. 5, dla uczniów wyższych szkół średnich —

zł. 4, dla uczniów szkół średnich — zł. 3, z tem, że wszystkie święta i niedziele oraz dni wycieczek będą również według- tych norm opłacane, a potrącane będą ewentualnie tylko te dni, w których nieobecność w pracy praktykanta nie zostanie usprawiedliwiona. Pozatem większość firm zadeklarowała dla swych praktykantów bezpłatne mieszkania fabryczne, tak, że tylko nieznaczny odsetek, około 10%, praktykantów pozostał bez przydziału mieszkań.

W ostatnich dniach sierpnia t. j. w końcu okresu praktyk wakacyj­

nych, Komisja — dla ścisłego ustalenia faktycznego stanu praktyk odbytych

— rozesłała do wszystkich zakładów przemysłowych ankietę. Po zestawieniu otrzymanego materjału w tej sprawie przez Biuro Komisji, ustalono co na­

stępuje:

1) Zakłady przemysłowe (w ilości 51) zgłosiły na okres wakacyjny 1935 r. praktyk: 102 dla wychowańców wyższych i 155 dla wychowańców średnich uczelni, razem 257 miejsc. W rzeczywistości ogółem przyjęto na praktyki: 123 wychowańców wyższych i 209 wychowańców średnich uczelni, razem 332 wychowańców, t. j. udzielono ogółem ok. 30$ praktyk więcej, niż pierwotnie zgłoszono.

2) Znaczna ilość praktyk nie była wykorzystana przez 62 dni, co niemiałoby miejsca gdyby praktykanci otrzymali wcześniej zawiadomienia 0 przydziale im praktyk. Ponieważ jednak zawiadomienia te nadchodziły z opóźnieniem, wiele praktyk zamiast 1 lipca było objętych w terminie póź­

niejszym.

3) Największą ilość praktyk udzielono wychowańcom Politechniki Warszawskiej (51), Akademji Górniczej w Krakowie (42) i Politechniki Lwow­

skiej (15) wśród uczelni wyższych, oraz Państwowej Szkole Górniczej i Hut­

niczej w Dąbrowie Górniczej (107); znacznie mniej Państwowej Szkole Gór­

niczej w Katowicach (18), Śląskim Technicznym Zakładom Naukowym w Katowicach (14) i Szkołom Rzemieślniczo-Przemysłowym w Sosnowcu (10) 1 Rzemieślniczej w Zawierciu (12). Reszta praktyk była przydzielona różnym uczelniom w nieznacznych ilościach.

Młodzieżą, wykonywującą praktyki opiekowali się w zakładach prze­

mysłowych tamtejsi pracownicy, prawie wyłącznie inżynierowie z kierowni­

czego personelu, tak zwani „referenci przysposobienia fachowego”. Ci ostatni, na specjalnem zebraniu w Izbie w dniu 24 czerwca 1935 r., odbytem przy udziale członków Sekcji programowej i opieki nad praktykantami, byli szcze­

gółowo poinformowani o warunkach, w jakich odbywać się będą praktyki w okresie wakacyjnym 1935 r. i o zadaniach referentów.

W czasie odbywania praktyk referenci, rozpościerając opiekę nad praktykantami, byli w kontakcie z Biurem Komisji, do którego zwracali się w razie powstałych jakichkolwiek kwestyj w związku z wykonywaniem praktyk, względnie organizowanymi (co sobota) wycieczkami praktykantów do waż­

niejszych zakładów przemysłowych w Zagłębiu Dąbrowskiem.

W ycieczki te, w ilości 8-miu, w okresie od 13 lipca do 24 sierpnia, były organizowane co sobotę, według ściśle przez Biuro Komisji opracowa­

nego planu, do 15 najbardziej charakterystycznych zakładów przemysłowych Zagłębia Dąbrowskiego, tylko dla praktykantów w zakładach przemysłowych powiatu będzińskiego. Praktykanci z terenu pozostałych 3-ch powiatów, wo­

bec trudności technicznych, głównie znacznego oddalenia miejsc praktyk od zakładów, które należałoby zwiedzić, nie byli objęci akcją wycieczkową.

Wszyscy praktykanci byli podzieleni na 8 grup, mianowicie: 3 grupy obejmowały wychowańców wyższych zakładów i 5 grup — średnich zakładów na­

ukowych. Każdej soboty referenci przysposobienia fachowego, którzy posiadali odnośne komunikaty co do organizacji wycieczek, wskazywali praktykantom swego zakładu przemysłowego, dokąd kto ma jechać na wycieczkę. Również referenci przysposobienia fachowego zakładów przemysłowych, przyjmujący wycieczki, wiedzieli jakiej grupy, a więc jakich wydziałów i jakiego poziomu naukowego praktykanci w danym dniu będą na wycieczce i odpowiednio do tego oprowadzali i instruowali uczestników wycieczki.

Opiekę nad praktykantami roztaczało również Biuro Komisji w trak­

cie odbywania praktyk i okazywało pomoc praktykantom w sprawach, w ja­

kich oni zwracali się do Biura, udzielając potrzebnych informacyj, względnie pośrednicząc pomiędzy praktykantami, a zakładami przemysłowemi, zazwyczaj za pośrednictwem referentów przysposobienia fachowego.

Na podstawie poczynionych obserwacyj w sprawie praktyk wakacyj­

nych, Izba z początkiem r. 1936 przedłożyła Ministerstwu Przemysłu i Hadlu memorjał, w którym wysunęła następujące tezy:

1) Należy dążyć do scentralizowania — pod względem ewidencyjnym — całej akcji zbierania i rozdziału praktyk w jednym resorcie, a mianowicie w Ministerstwie Przemysłu i Handlu.

2) Młodzieży, odbywającej praktyki wakacyjne w zakładach prze­

mysłowych województwa kieleckiego, winnna być pozostawiona swoboda, by mogła ona mieszkać w przydzielonych jej przez zakłady lokalach fabrycz­

nych, względnie przy swych rodzinach lub u osób postronnych, a nie w zespo­

łowych mieszkaniach obozów przysposobienia przemysłowego, których orga­

nizowanie na terenie tutejszego województwa jest niewskazane.

3) Okres praktyk winien trwać 6 tygodni, poczynając od 1 lipca (z wyjątkiem praktyk studentów wyższych semestrów Akademji Górniczej), a zgłaszający się po 5 lipca, bez należytego uzasadnienia tego opóźnienia, nie będą przyjmowani na przydzielone im praktyki, które będą oddane innym kandydatom.

4) Zawiadomienia o przydziale praktyk wakacyjnych, wychowańcy uczelni będą otrzymywać od kierownictwa swych uczelni w czasie zajęć szkolnych, nie później niż do 1 czerwca.

Tezy tego memorjału posłużyły za podstawy do memorjału w spra­

wie organizacji praktyk wakacyjnych, jaki — po opracowaniu przez Izbę Przemysłowo-Handlową w Sosnowcu, jako referującą — został następnie przed­

łożony Ministerstwu Przemysłu i Handlu przez Związek Izb Przemysłowo- Handlowych R. P.

Komisja Rejonowa w Częstochowie ukonstytuowała się 14 marca 1935 r.

Zakłady przemysłowe na terenie prac Rejonowej Komisji w Często­

chowie, t. j. miasta Częstochowy i powiatu częstochowskiego, zgłosiły ogó­

łem 106 praktyk wakacyjnych, z czego 56 praktyk do dyspozycji Minister­

stwa Przemysłu i Handlu, zaś inne przydzielono indywidualnie. Komisja

w Częstochowie organizowała obóz przysposobienia przemysłowego, któ­

rego stan liczebny wahał się w granicach od 25 do 30 uczestników, z kwa­

terą w lokalu jednej ze szkół powszechnych.

Prowadzenie obozu przysposobienia przemysłowego w Częstochowie w okresie od 1 lipca do 20 sierpnia 1935 r. kosztowało ogółem zł. 4.743,64- Zdaniem Komisji, ilość pracy organizacyjnej, włożonej do osiągnięcia celu, była niewspółmiernie wielka. Ilość np. uczestników na pierwszem zebraniu organizacyjnem Komisji przekraczała blisko o połowę ostateczną ilość ucze­

stników obozu.

Komisja Rejonowa w Radomiu została utworzona w dniu 25 marca 1935 r.

Zakłady przemysłowe na terenie prac tej Komisji zgłosiły 53 praktyki.

W cyfrze tej nie są zupełnie uwzględnione praktyki udzielone bezpośrednio i bez podania do wiadomości Komisji przez państwowe zakłady przemysłowe, Polskie Koleje Państwowe, oraz Starachowickie i Ostrowieckie Zakłady. Obozu dla praktykantów Komisja nie organizowała, ponieważ kilku zaledwie prak­

tykantów, odbywających praktyki w zakładach przemysłowych miasta Rado­

mia, było zamiejscowych, reszta zaś stale zamieszkiwała w Radomiu, zresztą Komisja dopiero w dniu 20 czerwca otrzymała od Sekretarjatu Głównego Przysposobienia Gospodarczego wiadomość o tem, że na terenie miasta Ra­

domia przewiduje się tworzenie obozu.

DZIAŁALNOŚĆ ODCZYTOWA i AKCJA OBJAZDOWA IZBY.

W roku sprawozdawczym, podobnie jak w latach ubiegłych, Izba kontynuowała w dalszym ciągu akcję objazdową i odczytową. Akcja obja­

zdowa, prowadzona w formie t. zw. „dni urzędowania” urządzanych w sze­

regu miast o większem znaczeniu gospodarczem, umożliwia Izbie zaznajo­

regu miast o większem znaczeniu gospodarczem, umożliwia Izbie zaznajo­

Powiązane dokumenty