Zarz¡dzanie pro esami w uj iu systemowym

4.7 Zarz¡dzanie pro esami w uj iu systemowym

Organiza ja jest podstawowym zaªo»eniem, na którymopiera si

metodolo-gia systemowejteorii organiza ji.WedªugR.L.A koaorganiza jato system

za howuj¡ y si rozmy±lnie, zawieraj¡ y przynajmniej dwa za howuj¡ e si

rozmy±lnieskªadniki, maj¡ e wspólnezamierzenie,zuwaginaktórew

syste-mieza hodzifunk jonalnypodziaªpra y.Jegofunk jonalnieoddzielone

skªa-dnikimog¡nawzajemneza howaniesiodpowiada¢wformieobserwa jilub

ª¡ zno± i,aprzynajmniejjedenpodzestawpeªnitak¡funk j

kontrolno-kiero-wni z¡ 10

.Powy»szadeni ja wymagakrótkiegowyja±nienia.Systemy

za ho-wuj¡ esirozmy±lnietotakie,którewybieraj¡±rodkiimetodyimpotrzebne,

byzrealizowa¢ ele.Ponadtos¡wstaniesamewyzna za¢sobie ele,którebd¡

realizowa¢.W deni jipojawia sirównie»poj iefunk ji

kontrolno-kierow-ni zej. Polega onana tym, »ejeden element(system)kontrolujeinny, wtedy

9

Nowosielski St. (red.):Pro esyi projekty logisty zne. Wyd.AE we Wro ªawiu.

Wro ªaw,2007,str.3819.

10

Ko¹mi«skiA.K.,Analizasystemowaorganiza ji,Wyd.PWE,Warszawa1976,za

gdyjegoza howaniejestalbokonie zne,albowystar zaj¡ e,dla

nastpuj¡ e-goponimza howaniasiinnegoelementu(systemu),igdyza howanietojest

warunkiemkonie znym albowystar zaj¡ ymdo osi¡gni ia elu, albo elów

realizowany hprzezpierwszyelement.

Wkierunkusystemowym,zamiastzajmowaniasiposz zególnymi

segmen-tamiorganiza jizosobna,traktujesij¡jakojednolity, elowysystem,zªo»ony

zewzajemniepowi¡zany h z± i.Pozwalatomened»erowispojrze¢na

organi-za jjako aªo±¢,stanowi¡ ¡zarazem z±¢szerszegooto zeniazewntrznego.

Z teoriisystemówwynika,»e dziaªalno±¢dowolnegosegmentu wmniejszym,

zyte»wikszymstopniuwpªywanadziaªalno±¢ka»degoinnegosegmentu

11 .

Podej± ietakie polega natym, »e mened»erowienie powinniw swoi h

dzia-ªania hograni za¢sidotrady yjnegos hematuorganiza yjnego.Chodzitu

ra zej o to, by i h wydziaªy staªy si z± i¡ aªej organiza ji. Osi¡gni ie

tego elu jest mo»liwe tylko poprzez komunika j ze swoimi pra ownikami

i dziaªami, jak równie» z przedstawi ielami inny h organiza ji.

Mened»ero-wiemy±l¡ ysystemowozdaj¡sobiesprawzkonie zno± iwzajemny hrela ji

zinnymi lud¹mi,komórkamii jednostkamiorganiza yjnymi.

Obiektemzainteresowa«podej± iasystemowegos¡zmienne aªo±¢i z±¢

orazrela je,któresitworz¡pomidzynimi.Podej± ietowymagazatem

my±-lenia aªo± iowego,zewzgldunapowi¡zaniaizale»no± i.Kon ep jataopiera

si nazaªo»eniu, »e wszystkie dziaªania wprzedsibiorstwie- zaanga»owane

w zy zny przepªyw i skªadowanie surow ów, póªproduktów oraz wyrobów

gotowy h,powinnyby¢traktowanejako aªo±¢,aniejakoindywidualne z± i.

Wkonsekwen jizastosowaniepodej± iasystemowegowzarz¡dzaniu

pro esa-mipomagaeliminowa¢suboptymaliza jrozwi¡za«,gdy»pojedyn ze

elemen-Rysunek4.15.Przedsibiorstwojakosystem.

™ródªo:HarmanP.,BusinessPro ess Change,Wyd.MorganKaufmannPublisher,

London2003,s.20

11

tysystemud¡»¡ dotakiegowspóªdziaªania,którewymaganejestwe

wszyst-ki h z± ia h aªo± iowoo enianegosystemu,jakistanowistrukturapro esów

worganiza ji.Mened»erowie,którzypostrzegaj¡organiza jjakozªo»ony

sy-stem, wewn¡trz którego istnieje wiele rela ji, lepiej postrzegaj¡ i rozumiej¡

zna zenie±rodowiska,wktórymfunk jonuj¡. Zdaj¡sobierównie»spraw,»e

podsystemy organiza ji s¡ ze sob¡ powi¡zane oraz »e i h de yzje wpªywaj¡

nainnepodsystemyworganiza ji,jakrównie»,»ede yzjezinny h

podsyste-mówwpªywaj¡nani h (rysunek1.15).Mened»er,którystosujesido zasad

podej± ia systemowego, ªatwiej i sprawniej potra utrzyma¢ równowag

po-midzypotrzebamiposz zególny hpodsystemówapotrzebamii elami aªego

przedsibiorstwa.

Autorem,którywspóª ze±niezajmuje siinterpreta j¡ my±lenia

systemo-wego,jestPeterM.Senge.Te hnikiikon ep je,jakieprzedstawiªonwksi¡» e:

Pi¡ta dys yplina. Teoriai praktykaorganiza jiu z¡ y hsi, miaªy

przeªa-ma¢paradygmat,»e ±wiat skªada sizoddzielny h, niepowi¡zany hze sob¡

siª 12

.Pi¡tadys yplina,októrejautorpisze,maj¡ azazadanienapraw

przed-sibiorstwa,tometodasamodoskonaleniasiorganiza ji.Autorpodkre±la

ko-nie zno±¢zmianysposobumy±leniadoty z¡ egoorganiza jiprzedsibiorstwa.

Postulujezmianpostrzeganiasiebiejakojednostkiodseparowanejod±wiata,

dojedno± ize±wiatem,jakrównie»zaprzestaniapostrzeganiaproblemówjako

powodowany hprzezkogo±innego.Worganiza jiu z¡ ejsiwyró»niªonpi¢

takzwany hdys yplin:

1. my±leniesystemowe;

2. mistrzostwoosobiste;

3. modelemy±lowe;

4. budowaniewspólnejwizjiprzyszªo± i;

5. zespoªoweu zeniesi.

My±lenie systemowejestpi¡t¡dys yplin¡, któraª¡ zypozostaªewjedn¡

a-ªo±¢teoriiipraktyki.Abyjednakmy±leniesystemowemogªowpeªniujawni¢

swójpoten jaª,potrzebujeonorównie»pozostaªy hdys yplin

(. . .)

wspólny h wizji generuje dªugofalowezaanga»owanie.Modele my±lowe

kon- entruj¡sina otwar iuniezbdnym doujawnieniabrakóww naszy h

obe -ny hsposoba hwidzenia±wiata.Zespoªoweu zeniesirozwijazdolno±¢grupy

do zoba zeniapeªnegoobrazu, przekra zaj¡ ego indywidualn¡ perspektyw.

D¡»eniedomistrzostwaosobistegostajesi¹ródªemwªasnejmotywa jido

i¡-gªegou zenia si,takjaknaszedziaªaniawpªywaj¡naota zaj¡ ynas±wiat.

Sednemdys yplinymy±leniasystemowegojestzmianasposobumy±lenia:

wi-dzeniewielokierunkowy h,wzajemny hrela jizamiastlinearny hªa« u hów

przy zynowoskutkowy h oraz widzenie pro esów zmian, a nie staty zny h

zdj¢migawkowy h.

12