Propozycja
SZKOLENIE
sprzężone z urządzeniem wyzwalającym (me-chanizm startowy);
– system mocowania na uzbrojeniu (makieta gabarytowo-masowa);
– symulowany system identyfikacji „swój–ob-cy”;
– system łączności cyfrowej z jednostką cen-tralną (sterującą);
– niezależne źródło zasilania umożliwiające szkolenie w garnizonie i na poligonach.
Poza tym powinien być kompatybilny z sy-mulatorami celów (naziemnych i powietrz-nych), umożliwiać kreowanie realistycznych scenariuszy pola walki z jednoczesną możliwo-ścią ich modyfikacji w czasie rzeczywistym oraz zderzenie założeń teoretycznych z prak-tycznymi (realny czas lotu rakiet i ich załadun-ku oraz zmiany stanowiska ogniowego – starto-wego, odtworzenia zdolności bojowej itp.), a także symulowanie strat własnych i przeciw-nika, realnego zużycia środków bojowych i ma-teriałowych itp.
PotRZeby
Uwzględniając podane wymagania dotyczą-ce systemu symulacji pola walki dla PZA i PZA-R, oprzyrządowanie procesu szkolenia Rys. 4. system symulacji pola walki dla pza, pza-R oraz pzR
na poszczególnych poziomach powinno być następujące (rys. 4):
Poziom I (w garnizonie) – szkolenie poszcze-gólnych specjalistów (operatora, działonowego, kierowcy) do szczebla plutonu z wykorzysta-niem zintegrowanych komputerów rozmiesz-czonych w gabinetowej bazie szkoleniowej i z odpowiednim oprogramowaniem symulacyj-nym oraz stanowiskiem komputerowym prze-widzianym dla instruktora. Liczba stanowisk komputerowych oraz ich oprogramowanie były-by dostosowane do określonego uzbrojenia i specyfiki jego użycia w walce (PPZR Grom, ZUR-23-2 KG, PRWB Osa itp.).
Poziom II (w garnizonie) – szkolenie do szczebla baterii z wykorzystaniem w końcowej fazie symulatora z ekranem sferycznym (dla PZA i PZAR, pozwalającym na wprowadzenie scenariuszy działania środków napadu powietrz-nego (o określonym stopniu skomplikowania), określonych warunków terenowych, atmosfe-rycznych, pory doby itp., z możliwością wpięcia będących w wyposażeniu WOPL WLąd trena-żerów, np. UST-1, jako elementu obiektywnej oceny poziomu wyszkolenia.
Poziom III (na poligonie) – szkolenie do szczebla dywizjonu z wykorzystaniem
etato-iV poziom
iii poziom
ii poziom
i poziom
OpracOwaNie właSNe
Propozycja
SZKOLENIE
wych środków rozpoznania oraz ZSyD i KO Łowcza/Rega, przy jednoczesnym symulowa-niu działania ŚNP przez bezzałogowe sterowa-ne cele powietrzsterowa-ne (SCP, w tym również te z programowalną trasą lotu). Obiektywna ocena poziomu wyszkolenia byłaby dokonywana z za-stosowaniem istniejących urządzeń szkolno-tre-ningowych dla PPZR (Iglica 1 i 2 oraz UST-1) oraz laserowego symulatora strzelań zestawów artyleryjskich.
Poziom IV (na poligonie) – szkolenie do szcze-bla pułku włącznie z zastosowaniem, poza SCP, realnie działającego lotnictwa (do symulowania zbliżonej do realnej sytuacji powietrznej) oraz systemu symulacji i oceny pracy dowództw i sztabów, np. JTLS, JCATS itp.
W przypadku zestawu symulacyjnego dla PZR powinien on, poza funkcjami i zdolno-ściami przewidzianymi dla PZA i PZA-R, za-pewniać:
– rozpoznanie w trafionym celu numeru strze-lającego, dzięki posiadaniu przez każdy egzem-plarz symulatora zakodowanego numeru indywi-dualnego;
– sygnalizowanie trafienia optycznie i dźwię-kowo;
– proste mocowanie, amortyzację oraz zabez-pieczenie urządzeń i zespołów z wymaganą od-pornością na oddziaływanie mechaniczne;
– zastosowanie będących w wyposażeniu ra-kiet szkolno-działających.
Natomiast dla PZR oprzyrządowanie procesu szkolenia na poszczególnych poziomach powin-no być następujące:
– poziom I (w garnizonie) i poziom IV (na po-ligonie) analogiczne jak w przypadku PZA i PZA-R;
– poziom II (w garnizonie) – szkolenie do szczebla baterii włącznie z wykorzystaniem w końcowej fazie kontenerowego symulatora po-la walki. Umożliwiałby on wpięcie przez odpo-wiednie interfejsy etatowo występujących w uzbrojeniu zestawów rakietowych, np. baterii PRWB Osa, z elementami dowodzenia i rozpo-znania. Symulowanie scenariuszy działania ŚNP (o określonym stopniu skomplikowania), jak również obiektywna ocena poziomu wyszkole-nia byłyby dokonywane przez operatorów
stano-n
autor jest absolwentem wSOwOpl, uniwersytetu Opolskiego oraz aON. Obecnie jest szefem Oddziału Szkolenia Szefostwa wojsk Obrony przeciwlotniczej Dwląd.
wisk komputerowych umieszczonych wewnątrz kontenera;
– poziom III (na poligonie) – szkolenie do szczebla dywizjonu z wykorzystaniem etato-wych środków rozpoznania oraz ZSyD i KO Łowcza/Rega, przy jednoczesnym symulowa-niu działania ŚNP przez bezzałogowe sterowa-ne cele powietrzsterowa-ne (SCP, w tym również te z programowalną trasą lotu). Niemniej, biorąc pod uwagę ograniczony czas eksploatacji PZR Kub i Osa, oprzyrządowanie procesu szkolenia wraz z automatyzacją systemu obiektywnej jego oceny na tym poziomie powinno być za-pewnione w ramach pakietu szkoleniowego dla planowanych do wprowadzenia zestawów rakie-towych nowej generacji.
Podsumowanie
Należy stwierdzić, że podejmowanie działań zmierzających do pozyskania kompleksowego systemu symulacji pola walki na potrzeby wspar-cia procesu szkolenia WOPL WLąd jest zasadne, pod warunkiem że będzie on umożliwiał:
– szkolenie i zgrywanie oddziałów i podod-działów WOPL wspólnie z obiektami osłony oraz elementami współdziałającymi zarówno w wa-runkach garnizonowych, jak i na poligonach;
– włączenie już istniejących urządzeń szkolno--treningowych;
– podgrywanie działania przeciwnika po-wietrznego zarówno przez system, jak i perso-nel latający (np. z eskadry lotnictwa taktyczne-go SP).
Oczywiście żaden system symulacji nie zastą-pi realnego działania, wystrzałów, dymu, kurzu i żołnierskiego potu, ale z założenia ma stanowić narzędzie wspierające proces szkolenia oraz obiektywną jego ocenę.
W przypadku WOPL WLąd jest to początek drogi do tworzenia założeń kompleksowego sys-temu symulacji pola walki. Dlatego też żywię nadzieję, że artykuł ten będzie zarzewiem do dyskusji i wymiany podglądów na ten temat na łamach PWL i nie tylko.
Propozycja
SZKOLENIE
harakterystyczną cechą współ-czesnego pola walki jest prowa-dzenie szybkich działań we wszystkich wymiarach. Podsta-wą ich skuteczności jest możliwość współużyt-kowania informacji o powstałej sytuacji przez wszystkich uczestników walki. Systemy automa-tyzacji dowodzenia powinny zatem zapewniać dostarczanie odpowiednich wiadomości
właści-wym dowódcom, we właściwłaści-wym czasie i we właściwej postaci. Problem ten nabiera szcze-gólnej wagi w przypadku kierowania platforma-mi powietrznyplatforma-mi oraz koordynowania ich dzia-łań z systemami obrony przeciwlotniczej i raże-nia ogniowego.
Eksploatowane w poszczególnych rodzajach sił zbrojnych systemy wspomagania tego procesu mają ograniczoną zdolność wymiany informacji. Istnieje mjr arkadiusz
skoniecki dowództwo Wojsk lądowych
kpt. piotr całka
4 Pułk Przeciwlotniczy