lipiec/sierpień 13 [108]
Przykład 2
W domu wypoczynkowym w Jura-cie została oddana do użytkowania w grudniu 2005 r. instalacja solarna przeznaczona do przygotowania cie-płej wody dla gości oraz na potrzeby kuchni.
Ciepło wytwarzane przez kolektory jest dostarczane do instalacji ciepłej wody.
Kolektory zlokalizowane są na dachu budynku oznaczonego numerami 2 i 4.
Orientacja kolektorów jest południowa.
Koszt kosztorysowy instalacji wyniósł około 1 mln PLN. Już w 2006 r. oszczęd-ności wyniosły ponad 300 tys. PLN.
pod kątem 60° (fot. 1a), a druga skie-rowana jest na zachód i nachylona do płaszczyzny poziomej pod kątem 45°
(fot. 1b).
Pomiary były wykonywane codziennie o godzinie 21.45 w okresie od listopa-da 2001 r. do listopalistopa-da 2007 r. i obej-mowały m.in. następujące wartości:
■ zużycie ciepłej wody w m3;
■ ilość energii dostarczonej do przy-gotowania ciepłej wody przez kocioł gazowy w GJ;
■ ilość energii dostarczonej do przygo-towania ciepłej wody przez instalacje kolektorów słonecznych w GJ;
■ ilość energii traconej w instalacji cyrkulacji ciepłej wody w budynku w GJ.
Ze względu na dużą liczbę danych użyto wartości uśrednionych.
Fot. 3 Widok kolektorów na dachu w ośrodku wypoczynkowym w Juracie (projekt instalacji opracował dr Jerzy Adamczyk współpracujący z firmą EKOprojekt)
Uzysk ciepła z kolektorów słonecznych w klasztorze w Tuchowie
Wykres
Uzysk ciepła z kolektorów słonecznych [%]
Wnioski
Kolektory słoneczne stają się coraz bardziej popularne i coraz więcej się ich widzi na dachach domów, jednak świetnie z nimi współgrające pompy ciepła są w dalszym stop-niu bardzo mało wykorzystywane.
Nawet w najmniejszym stopniu pompy ciepła nie mogą obecnie konkurować na rynku z kotłami opalanymi surowcami mineral-nymi, takimi jak węgiel czy gaz.
Trudno jest przekonać inwesto-rów, że można pozyskiwać
dar-mowe i czyste ekologicznie cie-pło ze środowiska. Trzeba jednak intensywnie szukać nowych źródeł energii i rozwijać technikę z nimi związaną, by nie być zaskoczonym w przyszłości. Należy w końcu obalić panujący wszechobecnie stereotyp kolektora słonecznego wykorzysty-wanego tylko i wyłącznie w okresie lata. Kolektory nie muszą być tylko źródłem ciepła do przygotowania ciepłej wody użytkowej, lecz jak udo-wodniono, mogą być także ważnym ogniwem służącym do zapewnienia
odpowiedniej ilości ciepła w zimie.
Oczywisty jest fakt, iż same kolek-tory nie podołają ogrzaniu domu w sezonie zimowym. Jednak odpowiednio dobrana ich po-wierzchnia powoduje, że ciepło zgromadzone przez nie w trakcie lata i zakumulowane w zbiorni-ku ciepła staje się wystarczająco dobrym dolnym źródłem pompy ciepła, która jest w stanie ogrzać budynek w trakcie całego okresu zimowego. Właściwie dobrana po-wierzchnia kolektorów słonecznych, Fot. 2 Miejsce lokalizacji kolektorów
1
2 3
4 5
■ Kolektory płaskie są zbudowane z przezroczystej osłony ze szkła chro-niącej kolektor przed uszkodzeniem;
absorbera z metalu z powłoką selek-tywną absorbującą promieniowanie słoneczne; wymiennika ciepła (naj-częściej są to rurki miedziane
przy-mocowane do absorbera); izolacji za-zwyczaj z wełny mineralnej lub pianki poliuretanowej.
■ Kolektory próżniowo-rurowe są zbudowane z rur próżniowych, w których absorber znajduje się w próżni, co znacznie poprawia wy-dajność całej instalacji, dodatkowym elementem może być zwierciadło do-świetlające absorber od nienasłonecz-nionej strony.
Kolektory próżniowo-rurowe mają nie-co większą wydajność niż płaskie, ale są droższe. W miesiącach letnich
kolek-tory płaskie charakteryzują się wyższą sprawnością niż kolektory próżniowo--rurowe.
Rys. 1 Kolektor płaski
Rys. 2 Kolektor próżniowy: 1 – rurka doprowa-dzająca czynnik zimny, 2 – rurka odpro-wadzająca ogrzany czynnik, 3 – rura próżniowa zewnętrzna, 4 – próżnia między rurami, 5 – rura próżniowa wewnętrzna, 6 – przestrzeń, którą po-wraca ogrzany czynnik, 7 – wypełnienie wewnętrznej rury próżniowej
a także odpowiednie ich ustawienie zarówno w stosunku do podłoża, jak i w odpowiednim kierunku świata jest podstawą przy projektowaniu słonecznych instalacji grzewczych.
W warunkach klimatycznych Polski nawet w miesiącach chłodnych (zi-mowych) możliwe jest wykorzystanie energii promieniowania słonecznego do przygotowania ciepłej wody użytkowej.
Oszczędności wyniosą około 42% w zu-życiu tradycyjnych nośników energii.
Należy podkreślić, że wprowadzenie do szerszego stosowania instalacji wyko-rzystujących odnawialne źródła ciepła spowoduje zmniejszenie emisji do
śro-Katalog Inżyniera
Szczegółowe parametry techniczne kolektorów słonecznych znajdziesz w „KATALOGU INŻYNIERA” edycja 2012/2013.
Zamów kolejną edycję – formularz dostępny na stronie:
www.kataloginzyniera.pl
dowiska substancji zanieczyszczających środowisko – w zależności od paliwa (CO2, NOx, SO2, pyły, para wodna).
Literatura
1. R. Wnuk, Wykorzystanie odnawialnych źródeł ciepła w budownictwie – porad-nik, KAPE, Warszawa 2000.
2. G. Wiśniewski, S. Gołębiowski, M. Gry-ciuk, Kolektory słoneczne, poradnik wykorzystania energii słonecznej, COIB, Warszawa 2001.
3. M.A. Wołoszyn, Wykorzystanie energii słonecznej w budownictwie jednoro-dzinnym, COIB, Warszawa 1999.
ORGANY PIIB ORGANY PIIB – SKRÓTY SPRAWOZDAŃ – SKRÓTY SPRAWOZDAŃ
P L I S S N 1 7 3 2 - 3 4 2 8 M I E S I Ę C Z N I K P O L S K I E J I Z B Y I N Ż Y N I E R Ó W B U D O W N I C T W A N R 0 6 ( 1 0 7 ) | C Z E R W I E C
6 2013
Docieplenia od wewnątrz Ŷ Projektant przy komputerze Dodatek specjalny Dodatek specjalny
Inżynier budownictwa Inżynier budownictwa czerwiec 2013czerwiec 2013
Hydroizolacje Hydroizolacje© Marcin Chodorowski - Fotolia.com IB_06_2013_szpigiel.indd 51 2013-05-27 08:34:37
Dodatek specjalny
IB_06_2013_okladka.indd 1 2013-05-29 11:07:16
Zapraszamy do prenumeraty miesięcznika
„Inżynier Budownictwa”.
Aby zamówić prenumeratę, prosimy wypełnić poniższy formularz. Ewentualne pytania prosimy kierować na adres: prenumerata@inzynierbudownictwa.pl
ZAMAWIAM
Prenumeratę roczną na terenie Polski (11 ZESZYTÓW W CENIE 10) od zeszytu:
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ w cenie 99 zł (w tym VAT)
PREZENT DLA PRENUMERATORÓW
Osoby, które zamówią roczną prenume-ratę „Inżyniera Budownictwa”, otrzymają bezpłatny „Katalog Inżyniera”
(opcja dla każdej prenumeraty)
„KATALOG INŻYNIERA”
edycja 2013/2014 wysyłamy 01/2014 dla prenumeratorów z roku 2013
Numery archiwalne:
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ w cenie 9,90 zł za zeszyt (w tym VAT)
UWAGA! Warunkiem realizacji prenumeraty studenckiej jest przesłanie na numer faksu 22 551 56 01 lub e-mailem (prenumerata@inzynierbudownictwa.pl) kopii legitymacji studenckiej
Wyliczoną kwotę prosimy przekazać na konto:
54 1160 2202 0000 0000 9849 4699
Prenumerata będzie realizowana po otrzymaniu należności.
Imię:
Nazwisko:
Nazwa fi rmy:
Numer NIP:
Ulica: nr:
Miejscowość: Kod:
Telefon kontaktowy:
e-mail:
Adres do wysyłki egzemplarzy:
Oświadczam, że jestem płatnikiem VAT i upoważniam Wydawnictwo Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa Sp. z o.o.
lipiec/sierpień 13 [108]
Wymienione trudności są zarówno natury technicznej (projekt, wykonaw-stwo, monitoring obiektów w strefi e oddziaływania budowy), jak i organi-zacyjnej związanej z lokalizacją placu budowy, objazdami, przekładaniem instalacji podziemnych i uciążliwościa-mi dla uciążliwościa-mieszkańców.
Jednym z najważniejszych problemów tej inwestycji był wybór metod budowy tuneli szlakowych i stacji. Uznano, że najbardziej racjonalnym rozwiązaniem jest drążenie odcinków szlakowych tar-czami zmechanizowanymi (TBM typu EPB), stacje zaś zdecydowano się budo-wać metodą odkrywkową. Przyjęto, że najbardziej uzasadnionym technicznie i ekonomicznie rozwiązaniem jest bu-dowa wszystkich siedmiu stacji meto-dą stropową. Metoda ta została opisana w dalszej części artykułu na przykładzie stacji C9 Rondo Daszyńskiego.
Ze względu na przyjęty przebieg i ni-weletę centralnego odcinka II linii metra wszystkie stacje, a także ko-mory rozjazdów i szyby startowe oraz odbiorcze tarcz TBM wykonywane są w głębokich wykopach, sięgają-cych np. na stacjach Nowy Świat C12 i Powiśle C13 głębokości 26 m p.p.t., a w przegłębieniach nawet 30 m p.p.t. Płytsze są wykopy pod stacje na prawym brzegu Wisły – Stadion C14 i Dworzec Wileński C15 – ich głębokość wynosi około 15 m.
Fakt ten wraz ze skomplikowanymi warunkami geologiczno-inżynierski-mi oraz hydrogeologicznygeologiczno-inżynierski-mi i dużygeologiczno-inżynierski-mi gabarytami tego rodzaju obiektów podziemnych stawia przed projek-tantami i wykonawcami II linii me-tra nowe wyzwania. Jest to również nowe doświadczenie dla krajowych projektantów.
Odcinek centralny II linii metra w War-szawie przebiega w terenie silnie zurba-nizowanym, w zwartej zabudowie miej-skiej, pod ruchliwymi ulicami (fot. 1).
W 2007 r. sygnalizowano już, że naj-trudniejsze do zrealizowania będą [1]:
■ przejście pod I linią metra w rejonie stacji Świętokrzyska;
■ wybudowanie wspólnej stacji na skrzyżowaniu I i II linii;
■ połączenie I i II linii łącznicą usytuo-waną na południowo-zachodnim narożniku ulic Świętokrzyskiej i Mar-szałkowskiej;
■ budowa najgłębiej położonej stacji Nowy Świat pod skrzyżowaniem ulic Świętokrzyskiej i Nowy Świat oraz stacji Powiśle;
■ przejście tunelami metra pod Skarpą Warszawską i budynkami w rejonie ulicy Bartoszewicza być może posa-dowionymi na palach;
■ przejście tunelami metra u podnóża Skarpy Warszawskiej, gdzie zalega warstwa gruntów słabych o dużej miąższości;
■ przejście pod tunelem drogowym na Wisłostradzie;
■ budowa tuneli pod Wisłą;
■ budowa stacji Stadion z trzema pero-nami i połączeniem z odcinkiem II B;
■ budowa stacji Dworzec Wileński pod skrzyżowaniem o bardzo dużym na-tężeniu ruchu kołowego;
■ budowa dwóch komór do zawraca-nia pociągów na końcach odcinka centralnego.