796 Notatki bibliograficzne
1844) and the Atomie Theory, 4. Humphry Davy (1778—1829), 5. The Place of Jons Jakob Berzelius (1779—1848) in the History of Chemistry, 6. Michael Faraday (1791—1867) as a Physical Chemist., 7. Faraday's Successors and the Theory of Electrolytic Dissociation, 8. Stanislao Cannizzaro (1826—1910) and the First In-ternational Chemical Conference at Karlsruhe in 1860, 9. Henry Armstrong (1848—1937) and Some of the Great Figures of Nineteenth Century Organic Chem-istry, 10. The Contribution of the College Laboratories to the Oxford School of Chemistry.
Książka omawia wydarzenia, które uchodzą w opinii historyków n a u k i za n a j w a ż n i e j s z e w dziejach chemii klasycznej. Szczególnie wiele miejsca autor poświęcił przedstawieniu w k ł a d u do chemii ś w i a t o w e j trzech uczonych: A. L. L a -voisier a, J. Daltona i H. Davy'ego. Pierwszy z nich doczekał się już w polskiej l i t e r a t u r z e n a u k o z n a w c z e j dość szczegółowej monografii (por. E. P i e t r u s k a - M a d e j : Metodologiczne problemy rewolucji chemicznej. Warszawa 1975. P a ń s t w o w e Wy-dawnictwo Naukowe); pozostali d w a j oczekują na swych biografów. O innych w y b i t n y c h postaciach o m a w i a n y c h przez Sir H. H a r t l e y a bardzo r z a d k o p r z e -czytać można w polskim piśmienniewie naukoznawczym.
Decydując się na p o w t ó r n e opublikowanie swych a r t y k u ł ó w a u t o r chciał przyczynić się do stymulowania zainteresowań badawczych pośród s t u d i u j ą c y c h chemię. Książka wychodzi tedy naprzeciw potrzebom w y k ł a d o w c ó w historii chemii, dostarczając m i n i m u m i n f o r m a c j i , niezbędnej dla wyrobienia sobie syn-tetycznej wizji chemii klasycznej.
Zachęcając czytelnika polskiego do przestudiowania tej wartościowej publi-kacji, chciałbym jednocześnie podkreślić doskonałą u a u t o r a znajomość dziejów chemii w Wielkiej Brytanii. Co więcej, Sir H. H a r t l e y lubi pisać o r o d z i m e j chemii, chociaż nie stroni od wypowiadania się na t e m a t chemii r o z w i j a n e j we F r a n c j i , Szwecji czy Włoszech.
Sygnalizując t u t a j u k a z a n i e się książki Sir H. H a r t l e y a chciałbym zapropo-nować dokonanie — dla celów dydaktycznych — jej przekładu n a język polski. Studenci wydziałów chemicznych naszych uczelni wiele b y skorzystali z l e k t u r y t e j książki.
Stefan Zamecki
Lietuvii{ terminologija. Vilnius 1975, 270 s.
Lietuvos TSR Mokslu A k a d e m i j a . Lietuviu Kalbos ir L i t e r a t u r o s Institutas. Wymieniona książka stanowi tom X V I serii Lietuvin kalbotyros klausimai [Zagadnienia językoznawstwa litewskiegol, w y d a w a n e j przez I n s t y t u t J ę z y k a i L i t e r a t u r y L i t e w s k i e j A k a d e m i i N a u k Litewskiej SRR. Zawiera m.in. p r a c ę G. K. Wieniedikowa Materiały к istorii lituanistiki iz archiwa I. I. Srezniew-skiego, s. 203—22-1, k t ó r e j t e m a t e m są trzy prace badacza języka litewskiego i folklorysty — Jonasa J u ś k i (Jana Juszkiewicza) — z n a j d u j ą c e się w ś r ó d 34 jednostek jego korespondencji z jednym z czołowych rosyjskich badaczy historii języka, I. I. Sriezniewskim (z lat 1856—1878). (Dziesięć innych pozycji t e j puścizny opublikowano już w r. 1974 w Moskwie w t. II „Bałto-sławjanskich issledowanij".). Idzie t u t a j o słownik ścisłych odpowiedników litewskich w s a n -skrycie, zestawienie r d z e n i w y r a z ó w litewskich i słownik litewskch dialektalnych n a z w stopni p o k r e w i e ń s t w a (sam m a t e r i a ł zebrał w t e r e n i e b r a t J. J u s z k i e -wicza — Antoni). A r t y k u ł w Lietumu terminologija opisuje te trzy prace n a tle ówczesnych b a d a ń języka litewskiego prowadzonych przez L i t w i n ó w i Rosjan.
