JÓZEF POBORSKI, LUDGIERD CIMASZEWSKI.
Instytut_ Geologiczny, P.P.P.N. "Północ'; w P.ile
Z P ALEOGEOGRAFII PERMU NA POMORZU
Tetrtatem niniejszej publikacji są pierwsze, ogólne wnioski paleogeograficzne, jakie
nasu-wają się .przy studimvaniu profili wiertniczych
cechsztyńskiej serii e.wapoi~aiów na Pomorzu
Koszalińskim. Okazało się bowiem, że tak
w
stratygrafii tejże serii, jako teżw
~mianachfacjalnych zarejestrowały się w sposób dość · czuły wszeltkie zmiany warUinków sedymen-tacji, które łatwo można przełożyć na warun-lri paleogeogcr:aficzm.e.
· W studium na wymieniony temat oparliśmy
się głów-me na wynikach taikich wierceń
prze-mysłu naftowego, jak "świdwin 2", "Chojni-ce 2", "Bobolio"Chojni-ce l" przy jednoczesnym wyko-rzystaniu informacji z wierceń "Łeba 3"
("Dar-łowo l") i "Łeba 2", oraz z wd.erceń Instytutu Geologlicznego "Lębork l" i "Bytów l".
W daWlniejszym stanie zna:jomoŚICi budowy geologicznej Polski, klreśląc obcr:aJZ . cechs7Jtyń
skiego zagłębia solnego,_ pTzyjmowaldśmy w
pmybliżeniu, że jego północna granica wypada na Bałtyku. Zakładaliśmy także wyrówruJ.ny przebieg tej granicy z zachodu ku wschodOIWi, a w kierunku poprzecmym do mej - dość
konsekwentne zmiany facjalne w serii ewa-poratów, w mia!l"ę przesuwania się ku połud
niowi, tj. w stronę centrum zagłębia.
W stosunku do tych ~początkowych założeń niespodzianką okazał Się ·najpierw pror.fil
cech-s~tynu w otworze "śwrowin 2" odwierconym na! kulminacji waru pomorskiego. Stwrierd~liś
my tam serię solmą w najpełniejszym
wy-k!SZJtałceniu pionowym i w najw~ększej miąż szości, przekraczającej 1300 m, tj. około dwu-krotnie większej, niż się pmypuszczało.
Również nieoczekiwany był wynik drugiego wieroena na Pomorzu, tj. "Chojnice 2", lecz w odwrotnym sensie niż "Świdwin 2". W otwo-rze "Chojnice 2", położonym, jak się roawało, bliżej centralnych części zagłębia,
stwierdzi-liśmy cieńszą i ubo2Bzą serię solną w
przewa-żającej :facji siarC!ZaiilO'Wej, a wtięc z dominują
cymi skałami anhydrytowymi. Najniższe osady cechsztynu ułożone są tam bardzo łagodnie,
niemal ~bezpośrednio na wapieniach
dewoń-skich. .
Po ujawniemu się profilu cechsztynu
"Choj-ni~e 2" zastanawiająca wała się nam dość rychła •zmiana fa.cjri w sedymentacji ewapora-tów, na najklrótszej ocodze od osi wału pomor-shlego w kierunku na NE lub N. Już sama ta zmiallla sugerowała ~bliżanie się do brzegu
cechsztyńskiej panwi solnej.
J-eszcze ciekawszy ii bardziej miarodajny w naszym !Zagadnieniu aka:zał się tPil'Ofil cech-sztynu . w otworze "Bobolice l". Seria solna jest tam rozwinięta w :pionie w sposób nietypo-wy, niekompletme i w mniejszej miąższości
576
-oraz w facji jeszcze bardziej -zbl:i:żającej się
do litoralnej (tryc. l) niż w Oltwotr.re "Chojni-ce 2". POIIlaldto •za rewelacyjne musimy uznać
tam stwierdzenie po raz pierwszy na naszym Pomorzu SY'Stemu karbońskiego. Mianowicie pod serią ewapora t ów cechsztyńskich,
prze-wierconą na: odcinku od około 2520 do 2730,5 m, oraz pod zalegającym poniżej zlepieńcem
(2730,5- 2742,0 m) zanotowaliśmy następujący
profil:
2742,0---' 2769,5 Dolomitowiec nieco muListy,-jasnoszaxy z odcieniem brą
zowym, masywny, miejscami
liliewyraźnie li!niOIWany
czar-noszarą zawiesiną iło-wą.
Za-•wiera ~o pojedyncze, drobne skupienia (gronka)
1białawego anhydrytu. Utwór
spękany ~ poprzecinany poje-dync,zymi -żyłami anhydcr:ytu, dolomitu i kalcytu,
a
w naj~ wyższych paru metrach (2742,0 - 2745,0) S7JCzelino-waty i jakby skirasowiały. Uławicenie - pod kątem8-10° ..
2769,5- 2780,5 Margiel dolomityczny (dolo-mal'giel) nieco muListy, czar-nosza.ry, łupkowy. Spotyka
się w nim rzadko farmę mał ży i ramieni<XI'lDgów. Ułoże
mie - pod kątem 8 _,.. 10°, 2780,5-2877,3 Dolomitowce grrwboławicowe,
podobne jw., przekładane
warstwami ciemnosilarych lub cza~rny\Ch iłOW(:ÓW łupko
wych. ·Spotyka się w nich
~adko faunę •jw. Ponadto
·trafiają się w nich milimetro-we · przerosty (żyły) czerwo-nej śmietany hematytowej.
Urożenie pod iką;tem
8-10°. .
2877,3-3005,3 Dolomal'gle łupkowe, krynai-, .dowe, ciemnoszare. z .cień
szymi przekładkami jaśniej
szych ma,l'gli lub wapieni .
oolli!towych. Za'Wiierają srz.mąt
ki flory ocr:a~z dość liczną faunę
z wyróżniającymi się . gatun-kami Productus i Spirifer. Skały te - spękane i po-prze.cdnall:le pojedyrrozymi ży łami dolomitu i kalcytu. Opisama · farma~ ja :Skalna zaliczana . jest na podstawie skamieniałości do karbonu.
Ryc. l Przedstawia w uproszczeniu kolumnę
litologiczną permu w otworze "Bobolice l" z próbą podziału straotygraficzm.ego, na . jaiki
zdecydowaliśmy się po przeprowadzeniu od-powiednich korelacji. W kolumnie tej stalraliś my się 2ll'eko.nstruować pierwotne miąższości niektórych członów skalnj'ICh, zredukowane pr.zez ścinanie tektcmiczne.
Z3+Z4 (2541,0)
o- 100-:-Z 2 cz. śr. + cz.g. - 200-Zl+Z2cz.d. spqg(?} 111 11 11
l1
r;;~~1:1
z
li
l3
·~llllill4
-
5
~b
Ryc. l. Profil permu w otworze "Bobolice l" z próbą rekonstrukcji normalnej miąższości warstw l - wapień, 2 - . zlepieniec, 3 - ił (iłowiec)i 4 - dolomit
(ewaporat), 5 - anhydryt lub gips, 6 - só kamienna Fig. l. The Permian profile in the bore-hole Bo-bolice l; an attempt to reconstruct the normal layer
.. thickness ·
l - limestone, 2 - conglomerate, 3 - clay (claystone), 4
-dolomite (evaporite), 5 - anhydrite or gypsum, 6 - rock salt
Litostratygraficzny ,profil permu "Boboli-ce l" :może być scha~raiktexyzowany poilm'ótce
następującymi słowami.
· . Na .gónnej, ponieikąd skrasowialej powier:rohni
dolomitłowców ka~rbońsk,ich leży wlięiksza masa zlepieńca w ławicy kilkanaście metrów grubej. W masie tej mate:rdał okruchowy, pochodząc-y z podłoża karbońskiego, jest związany
cemen-tern dolomit~o-marglistym, po części an-hydtrytycznym. Między sikupieniami drobniej-szych okTuchów tikwią pojedyncze głaiZy dolo-mitoWca o średnicy do 3/4 m. Na tychże gła zach w najwyższej części utworu zlepieńiCowe
go lśni krzemionkowa połewa pustyniowa. Na to scementowane oikruchowi!Sko naikłada
się wprost seria ewaporatów cechsztyńskich.
Seiia
ta razpoczyna się niemal bezpośredniodużym kompleksem anhydrytowym, jeśli po-miniemy kilkucalową warnterwkę cza!l'n'OOZaJrego
iłowca mulistego w spodzie.
Kompleks anhydrytowy o normalnej miąż szości stukilkudziesięciu metrów, pokazany w kołumnie stratygraficznej na ryc. l, prze-chodm w najwyższej części w sól kamienną, należącą do tego samego cyklotemu osadowe-go. Jaik wnioskujemy ze stratygrafiemego studium korelacyjnego w zasięgu regicxnalnym,
tenże dolny i naj.grubszy cyklotem solny
na-leży do cechsztyńskiego: pięt!l'a Z2,
odpowiada-jącego solom stall'SZym na Kujawach.
, Panald salą kamienną, ściętą te~ktonicznie, leżą iły IZ anhydrytem, składające się na
cechSztyńskie piętra Z3 i Z4, w miąższościach
stosunkowo ba:rdro małych . .P,rzy tym piętro Z4 jest rozwinięte w postaci p!rZeważadącj'ICh utwo-rów iłowych, stanowiących przejście do piętra
piaskawca pstrego.
Jak widać z tego, w, profilu ·cechsztynu "Bo-boliice l" brakuje pierwszego cykllotemu ewa-poratów {Zl) oraz dolmej części cyklotemu dru-giego (Z2), tj. przynad·mniej poziomu dolo:rrritu
głównego. W :poróWIIl:atllliu z profilem w nieda-lekim otworze "Swidlwin 2", piętro Z2
wy-kształciło się 'tu w facji 2'lbliżonej do brzegu
zagłębia, a tym bąrdziej -..,- piętTa Z3 i Z4, cienkie i z zmikającymi ku górze ewapO!l'a-tami.
Opierając się na wyksz·tałcenliu facjalnym omawianej kolumny stratygrafiC2'lnej, możemy próbować aklrealić pozycję otworu "Bobolice l"
względem brzegu za,głę:bia cechsztyńskiego. Duża przerwa w sedymentacji ewaporatów
cechsztyńskich, przez całe piętro Zl i dolną część piętra Z2, odpowiada stadium lądowemu.
WówCIZas
to
u podlnóża masywu lądowego, zbu-odwanego ze skał karbońskich, powstaje okru-chowisko jaikby piedmontowe, które prawdo-podobnie w późniejszym ok'l'esie zostało prze-robione abrazyjnie. (Być moż.e, dolna jegoczęść gromadziła się w okresie czerwonego
spągowca). Powstały z tego okruchowiska zle-pieniec przypomina ponńekąd swoją pozycją facj·alną
tzw.
zlepieniec zygmwntowski z oko-licy Chęcin . .Lądowy masyw cechS2Jtyński w naJjbliższej
okolliiCy Bobolic uległ zatopieniu dopiero w cią
gu sedymentacji pięt!l'a Z2.
W okierun!ku na północ od Bobolic, blisko wybrzeża Bałtyku, międ12:y Daii'łowem a. Ustką
wyikonał pmemysł IIla-ftowy wiercenie "Łe
ba 3". Pmewieroono rta:m serię ewapocatów cechsztyńskich w czterech cyklotemach, w su-marycznej miąższości zaledwie olroło 70 m
i w ubogiej facji siall'cza;oowej. Z tego rów-nież wyciągamy wniosek o pobliżu . brzegu
za-głębia cechsztyńskdego.
.T eśli skojarzymy wyprowadzone dotychczas wnioski z wynikami jesZ'c.ze innych wierceń na Pomorzu, na tzw. wyniesieniu Łeby, to uja:wnią się po ·ra:z pierrwszy bardzo !istotne
szezegóły z paleogeografii permu, głównie zaś cechsztynu. Mialllowticie w pasie o nieokreślo nej bliżej szerokośoi, który ciągnie się od oko-lic Sianowa i Dalrłowa w kieruniku na SE, przez dk01ldce Miastka m CzerSk, zaczynają się zaTy-sowywać brzegi lądu z akTesu permskiego (ryc. 2).
WiJ·
l]::
lo~~
li
j ; ł o locjo
Ryc. 2. Szkic paZeogeograficzny cechsztynu na Po-morzu, przedstawiający stosunki litofacjalne w
okre-sie (poziomie) tzw. doZomitu głównego
Oznaczenie litofacji w cechsztynie: I - osady morskie'' facji: a) litoralnej, b) dolomitu głównego, C) łupku
cuch-nącego; II - osady "llldowe" na tzw. wyniesieniu Łeby
(na wychodniach utworóW piętra Zl) w facji: a) litoralnej. P> węglanowo-Silarczanowej, r) chiorkowej (soli •kam.) Fig. 2. PaZaeogeographicaZ sketch of the Zechstein in t~e Pomeranian area, showing the ZithofaciaZ reZatzons during so-caUed HauptdoZomite period
(stage)
Determination of the lithofacies in· the zechstein: I -"marine" deposlits of: a) littoral facies, b) Hauptdplomite facies and c) stink-slate facies; II - "contlnental" deposits on so-called Łeba elevatlon (at the exposures of deposits of Zl stage) in: a) llttoral facies, p) carbonate-sulphate
facies, y) chloride facies (rock salt)
Starając się odgadnąć j·akoweś rysy budowy geologicznej domniemmego masywu lądowe go, oprzemy się na promlach paru okoJiamych
wiertceń ("Boibolice 1", "Chojndce 2", "Łeba 3" i in.). Ląd ten był zbudowa111y
z
f<>m1aoji skal-nych ka·rbonu, dewonu, ·a być może także i syluru, które jak się wydaje w ge111eraLnym schemacie tektoni!oznym, są ułożone llliemal monokldnalnie pod m:ał:Ym kątem (2-12°). Talk prosty obraz budowy geologicznej niechaj będzie uważany za pierwszą koncepcję roboczą,
dopóki me zostand.e rozpoznane bliżej podłoże
cechsztynu w interesującym nas obszane. Czy ów zagadkowy masyw lądowy z okresu pertl9riego został uformowany jalcimiś okreś
lonymi ruchami .górotwól'IC.Zymi? Czy jest to fragment warY15Cydów lUib ra.ozej kaledonidów na obramowaniu platformy pre~kambrY'jskiej,
578
domniemanYICh jako problem:atyC7Jile kaledoni-dy oi.rkumfennosarmackie? Wobec nasuwają
cych się w tym względzie zastrzeżeń poP!fze-staniemy tymczasem na na·jprostszym założe
niu, że płytowo ułoiż'one, starsze niż perm for-macJe skalne należą jakby do normalnej po-krywy pa·leo:zoicznej na platformie prekam-bTyjskiej Eur01py wschodniej. Zall'aiZem p.rzyj-miemy, że w stre:liie dysldk:acyjnej W2dłuż po-łudn:i.owo-zachodni:ej ikirawędzi tej platformv _
możemy mieć do czynienia z wydźwigniętymi
przez ruchy rrostatyczne blokami u-ębowymi
(stopniami), poprzechY'lanymi do opewn~o stop-nia. Zręby łe nie wstały całikowicie megorado-wane przoo transgresją cechsztyńską.
J alk orzedsta'Wiiał się topog<rafiC7Jnlie domnie-mmw ląd
z
nastaniem transgresji cechsztyńskiej, czy to w formie zwa.rtego półwyspu. czy to ·ciągu więkiszY'Ch wysp, my też arehilpela~?u
ostańców, to w ohoonym stanie rozpo'Z!lania geologicznego nie da się określić.
' Partia lądu cechs:zrtyńSkiego ókolicv Bobolic istmała w C!i.ą~u sedymentacji piętra Z1
i częściowo Z2. Nie znajac iedn.ak ukształto
. wania pionowego ( Dlr0$"afii) tego lądu w całej je~o rozległości poZ'iomej, nie możemy określić.
w jakim czasie ·został on objęty w całości
transgresją cechsztyńską czy nawet późniejszą. Pennski obszall' lądowy . na Pomorzu
po-większył się w petWlllyrn okresie cechsztynu. Staro się to przez W7..gledne wvdźwbmięcie są
siednie'gO obszaru od strony NE, który nazy-wamy d·ziś wyniesieniem Łeby.
Na wvmeSieniu Łe~by, po normalnej sedy-mentac:id. ewaporatów w ndętrze Zl za'ZllaC7-.<\
sio:> przerwa w 'Pietrze Z2. ł)dp<>wiada•jacA jalk gdy:by stadium lądowemu. Wówcozas to w pew-nym ohs-z:arze 111::1 wy·chbdniach mala~ły sie os::~. dy niętra Zl. Na rozłuJtQwvwanych na:ist::~r szvch rolach kamienn~h tworzvłv się w
zbior-Il'ilk::~ch ladowych tvoowe sołe df'OSCentlentnr->, ial]de ~twierdmno w nrofi!Ach wierceń .. Le-bork l" i ,.Bvtów 1" (.T. PdboTSld: .. Svsf:Pm
nerm~ki n::~ tzw. wvniesiendu Łeby", .. PrzePlad Gool." 1$161. nr 7)_ Tvm descendentnvm soJom
:k::~.m~e.nnvm odroowiadałV'bv facialnie w profilu ,,V"ba 3" piaskowce anhydrvtV.Cme. · '
Ryc. 2 nrzedstawia mowi:rorycz.na mapkę
naleo~teo~tr.<~fiC'Z'Ilą Pomorza ~ czasu cechsz.tyń s1de~to po7.iomu .. dolomit !tłównv łt.upek ·
cuchna:cy". Ma10ka ta iest '7.Jarazem grubym sz.kioem stosunków lito:f\acialnvch w tymże okrr~e. W s2'Jkicu tvm' streszczamv ~afdCZil'lie
WV'lli·ki n::~.szego studium sedymentolooiczn~o
nP.rl profilami permu w kilku otworach wiert-ni;r-zvf'b na Pomorzu.
Z nakireślone.~to szkicu stosunków nal~eo ""raficznvch naT'zucaja sie newne wni~i dla kieruników 'Ooszuldwań nielktórvch surowców minera,lnych w formacji cech57.tvństciei na Pomo!l'ZJU. Pozia ewentuaJnvmi 7.lożami łu~n mied~onośnej;llo i ·roli interesui::~.cv wy<iaie się
problem złóż bitumi'Cmych. zwi"'zanych 7. oo-ziomem dolomitu głównego_ Dla tXJIS?.u'kiw::~ń tego typu złóż bitumiemych na;j'bał'dziej
za-chęcająca wydaje się strefa po~anicza
lito-facji łupiku cuchnącego i dolomitu głównegopo południowo-zachodniej stronie opisanego masywu lądowego z okresu pennu.
SUMMARY
I•n .thds p~ ,the aJI.IIthOM base on lthe profi•les of
some deep bore-holes that were made in the Po-meranian area 'iln the north-western part of Polaald. Of these, the miOSt important for kinowledge of the deep su·bs'bratum were the results of the bore-hole
Bdbool!ice I (SE of KoszaLin).
The upper Carbomferous, mOSitly of ·caa-b'Oinate tiltbofaJCies, was en.OOUillltered there; these stbrata are
dJiJSICiordml.iiJly covered by the UIP,I>ea" Pea:mian
(Zech&beiln) sa1t-!beaiMl.g formation (Fig. 1).
The au'tholrs ccmfirm that iJn the seiddmentatoiloln
of the Zechsłteiln evaporitec>, the chaln·ges of
palaeo-J!;eographical conditions quite distinctly reflected.
Bas'ilnłg on the :profiles of hore-hołes metn•tioned
above, łbhey ex;press the fuHowtilng suwosiltiJon.
Du!l"immg the łower Perrodan time (Riatliegetnde),
pa.I1tJI.y aiiJs:o dUJring wpper one {Zechsiteilll) ~
ex.i.slted in the PIOimeranian a~ a OOOllt'inentail. ma&sif of C'loQSelr i'llide:ffinite outline (Fdg. 2). It OO!lSisted of rooky fonnaltians Qf Silurian, Devon'ian .and
Cali-bo-niferous. During the Zechstein time that continent
wa:s graJd,uaMy overfł'OIWed by ll:he marilne t.rans-g,re~.
PE310ME
ABTOpbl OCHOBbiB810T CBOIO pa60Ty Ha rrpocpHJIHX HI;!CKOJibKHX rny6oKHX CKBa>RHH, npo6ypeHHbiX B CeBe·
po-3arraAHOO Ilorrbwe - Ha IloMopbe. HaH6onee
HH-TepecHbiX MaTepHaJIOB AJIH H3y<IeHHH rJiyÓHHHOro
OCHO-B8HliH AOCTaBHJia CKBa>RHHa «Bo60JIHI:~e l>> (K
roro-BOCTOKY oT RowanH-Ha). B Hefi 6biJIH BCTpe'leHbi
Bepx-HeKaMenHoyroJibHbie . OTJIO>ReHHH, rrpeACTaBJieHHble,
B OCHOBHOM, Kap6oHaTHOfi JIHTocpa~Hefi, HecornaCHO
IIpHKpb!Tble BepxHeiiepMCKO:ll: (~eXWTefiHOBOfi)
COJieHOC-HO:ll: ą>opMa~He:ll: (pHC. 1).
ABTOpbl BblCKa3biB810T MHeHHe, '!TO B
OC8AKOH8KOII-JieHHH ~eXWTe:ll:HOBbiX !3B8!IOpHTOB AOBOJibHO
OT'IeTJIH-BO OTMeTHJIHCb H3MeHeHHH naJieoreorpaą>H'IeCKHX
yc-JIOBH:ll:. Ha OCHOB8HHH rrpOII>HJie:ll: YIIOMHHYTbiX CKBa>RHH
HMH BbiASHraeTCH CJieAy~ee rrpeAUOJIO>ReHHe.
B paHHerrepMCKoe (KpacHbifi nemelłb), a '!aCTH'IHO
H B II03AHerrepMCKoe (~exwTefiH) BpeMH, Ha
TeppHTO-pHH IloMOpbH Cy~eCTBOBaJI KOHTHHeHTaJibHblfi
MaC-CHB HeH3BeCTHbiX 6JIHlHe O'lepTaHHfi (pHC. 2),
CJIO>ReH-Hbi:ll: CHnypHi!:cKHMH, AeBOHCKHMH H KaMeHHOyrOJibHbi-MH ą>opMa~HHMH. 8TOT KOHTHHeHT IIOCTeiieHHO
38XB8-TbiBaJICH rpaHcrpeccHefi ~exwrefiHoBoro MopH.
KAZIMIERZ MROZEK, JULIAN SOKOŁOWSKI, JANINA WRÓBEL
P.P ;P.N. "Północ" w Pile
ODKRYCIE WYSADOWEJ STRUKTURY SOLNEJ KOLO DAMASŁAWKA ·NA KUJAWACH
Artykuł mme]szy, stanowiący skrót sż.er szego opmcowania,_.~-~tl;lł.:W.Ylt~~JlY _llą." I?~!ą -~g __ 'YY.:IlJ.!t.cl~ _badań sejsmi~ych M. Madeja
z 1958 r. i prac wiertnic~ych i>FZe~waQ't.9?
_.ny.~h_._w-]J!.tlO r. __ Projekt robót geologiczno.:.
wiertniczych opracował K. · MroiZek, a akcją rozwiercania i opmcowaniem danyeh wiertni-czych kierował J. Sokołowski przy współu
dziale J. WTóbel. Nad całośeią badań czuwał główny geolog P.P.P.N. doc. Zb.· Obuehowicz.
Do opublikowania wyników badań zachęcił nas prof. dr inż. J. Po:borski służąc nam
jedno-cześnie cennymi radami i ~azówkami, za co
składamy Mu wyrazy wdzięc'7Jllości i podzię
kowanda.
OBSZAR I RODZAJ WYiKONA-NYCH BADA~
Ohsza:r badań zna1jduje się na ~terenie Kujaw, w obrębie powiatu żnińskiego, w wiełoibotku
wyznaczonym przez miejscowości Dąbrowa
-Damasławek - Podohowice - Cerekwica -Kacrzkowo, na NE od miastec2lka Damas:baJWeik (ryc. 1). W obszarze tym wykonano 6 związa
nych z sobą profili sejsmicmych i jeden re-frakcyjny oraz odwiercono 19 otworów
geolo-giczno-kartujących o głębdkośdach od 200 do 600 m 1i łącznym metra,żu 7437,2 mb. Kilka otworów przerdzeniowano w 100°/«t, pozostałe natomiast tylko w poszczególny-ch interwałach.
We wszystkich otworach (z wyjątkiem 11) wy-koilaiilO pomiary profilowania el~ycmego
i profilowania gamma; z więlkszości wierceń
oznaczono mikrofaunę występującą w uzyska-nym materiale rdzeniowym.
BADANA STRUIKT'lmA NA TLE REGIONALNYM
OmalWilana strukttm"a: :znajduje się w północ
nej :części IIliedki łódzłkdej mię,dzy manym w:y..,.
sadem.,~!nJm.~ .. W~a--~-~Ytś\_W __
lJlli7
_
_
f.stl1l~t\l.F~ . SQ~ą . lVI_<>.gilna (3, 6, 7). Obszar za- · sięgu samego wysadu SOlnego ogmnicza~ją
miej-scowości Swiątkowo - Uścilkowo - Podoibo-wdce. W ·tej części niecki łódzlkiej dmęki pra-com geofizycznym i geologicznym przemysłu naftowego (2) został :taikże dkreślony szereg innych struktur genetycznie ~ązanych z
te-kltoniką solną, układających się w chall'akte-r)1'Styczne ciągi, nadlająee :niecce cechy syn-klinorium (ryc. 2). Struktury antyklinalne oddzielone są od siebie głębdkimi Synklinami
wypełnionymi wtwoTami kiredy górnej o .znacz-nych miąższościach. Najgłęooze synkld.ny
wy-stępują w dbszJarze półnoono-wschodnim w
po-bliżu form wysadowyeh. · Główny kierunek
ciągów struktur w Tejonie północno-zachodnim
jest zgodny z przeibiegiem pomooskiej części
antyklinorium, Daltomiast w południowo
wschodniej zdaje się być TÓWIIloległy do ku-jawskiej części anrtyklinOl"ium. Omawiany
tu
wysad solny 2'Jllaljduje się na południe O'd linH
łączącej podłu:ime osie antY'klinalnych struk-tur soLnych Wapna i Mogilna (2). Krawędź północno-wschodnia diapiru polmjnwla się ze
wspomnianą linią <ryc. 2). W odległości ok. 579
