Mieczysław Bienia,Sławomir
Żółkowski
Dobryń Mały, st. VII, gm. Zalesie, woj.
bialskopodlaskie, AZP 60-89/22
Informator Archeologiczny : badania 27, 52-53
52 M łodszy okres przedrzym ski — okres wpływów rzym skich gowie. Osada z epoki brązu, okresu lateńskiego, wpływów rzym skich oraz wczesnego średniowiecza.
W 1993 r. z 1 h a stanow iska zajmującego powierzchnię 2 h a zajęto sprzętem ciężkim hum us i przystąpiono do eksploatacji piasku. Prace te doprowadziły do całkowitego zni szczenia części obiektów oraz zniszczenia w arstw stropowych wielu innych obiektów. Po interw encji K onserw atora Zabytków eksploatację piasku w strzym ano i przeprow adzono badania wykopaliskowe.
O dsłonięto, zadokum entow ano i wyeksplorowano pozostałości po 27. obiektach. A nali za pozyskanych zabytków pozwala stwierdzić, że osada zasiedlana była w II-III okresie epoki brązu (1 obiekt oraz fragm. naczyń zebrane z części zniszczonej), k u ltu ry łużyckiej (2 obiekty oraz fragm. naczyń zebrane z części zniszczonej), okresie lateńskim {1 obiekt), okresie B2/C 1-C 2 wpływów rzym skich (2 obiekty), późnym okresie wpływów rzym skich (4 obiekty) oraz wczesnym średniowieczu (3 obiekty). W przypadku trzech obiektów pozy skano zabytki, k tóre datują je ogólnie na okres wpływów rzym skich, a z je d en astu nie pozyskano zabytków umożliwiających określenie chronologii.
M ateriały i dokum entacja znajdują się w M uzeum A rcheologiczno-H istorycznym w Głogowie.
D a n k ó w , e t. 5 U n iw ersy tet Jag iello ń sk i In s ty tu t Ar-g m . L ip ie , w o j. c z ę s to c h o w s k ie cheotogii w K rakow ie
A Z P 8 3 -4 5 /2
B adania prowadziła m gr B arbara Gedl. Finansow ane przez In sty tu t Archeologii U niw ersytetu Jagiellońskiego. Osada k u ltu ry łużyckiej z epoki brązu i osada k u ltu ry przeworskiej z okresu wpływów rzym skich.
B adania ratow nicze prowadzone były w związku z dziką eksploatacją piasku na stan o wisku. Zbadano 10 obiektów, palenisk i jam . W paleniskach oprócz przepalonych kam ieni i dużej ilości węgla drzewnego znąjdowano ułam ki ceram iki z okresu wpływów rzymskich. W jednej z jam natrafiono na ułam ki ceram iki k u ltu ry łużyckiej.
D o b r y ń M ały, s t. V II W ojewódzki K o n se rw a to r Z abytków gm . Z a le s ie , w o j. b ia ls k o p o d la - w Białej Podlaskiej (Państw ow a
Służ-s k i e ba O chrony Zabytków)
A Z P 6 0 -8 9 /2 2
B adania ratow nicze prowadzili Mieczysław Bienia i Sław om ir Żół kowski. Finansow ane przez Wojewódzkiego K onserw atora Zabytków w Białej Podlaskiej. O sada i cm entarzysko k u ltu ry jasto rfsk iej z młodszego okresu przedrzymskiego.
Stanow isko zostało odkryte podczas badań powierzchniowych AZP w kw ietniu 1984 r. przez dr. W Nowakowskiego.
B adania ratow nicze n a stanow isku VII w Dobryniu Małym były rezu ltatem prowadzo nej od 1991 r. przez Państw ow ą Służbę Ochrony Zabytków w Białej Podlaskiej system a tycznej weryfîkaqji stanow isk archeologicznych zagrożonych zniszczeniem.
Stanowisko ząjmtye powierzchnię porośniętej łąką i młodym lasem piaszczystej wydmy. Położone jest n a zachód od rzeki Młyniec, prawobrzeżnego dopływu Krzny, po południowej stronie drogi prowadzącej z Dobrynia Małego do Dobrynia Dużego. C entralna oraz zachodnia część stanow iska została prawie całkowicie zniszczona przez wybiórkę piasku.
Informator Archeologiczny 53
W trakcie badań wykopaliskowych w Lipcu 1993 r. w siedm iu wykopach o łącznej po wierzchni 220 m odkryto 9 obiektów archeologicznych. W północno-zachodniej części stanow iska odkryto 3 zniszczone i 1 nienaruszony grób jamowy, z licznymi przepalonym i kośćmi ludzkimi i bez wyposażenia. W części osadniczej stanow iska odkryto m.in. paleni sko (obiekt 8) oraz bardzo dobrze zachowaną półziem iankę (obiekt 9). Półziem ianka, o wym iarach 4 x 2,9 m i głębokości 0,8 m , posiadała wydzieloną część, w której um ieszczo ny był w arsztat tkacki, o czym świadczy znajdująca się tam gliniana podstaw a dla drew nia nej konstrukcji krosna oraz liczne przęśliki gliniane. O biekt zasypany był jednoczasowo treścią kulturow ą, na którą składało się kilkadziesiąt kilogramów fragm. naczyń glinia nych, fragm. polepy, kości zwierzęce oraz nieliczne zabytki kam ienne i metalowe.
M ateriał zabytkowy, jak i wystąpił w obiektach n r 8 i 9 ma ścisłe analogie w m ateria łach osadowych występujących na stanow iskach związanych z kręgiem kulturow ym ja sto r- fskim. Najciekawszym i najbardziej spektakularnym elem entem jastorfskim są łyżki gli n iane, w ystępujące rów nież w k u ltu ra c h zlatenizow anych, oraz krążk i ceram iczne pojawiąjące się w zachodnim oraz wschodnim kręgu k u ltu ry jastorfskiej, b ra k ich zaś w k ulturze przeworskiej. W obiekcie w ystąpił także niewielki fragm . tzw. kozła ogniowego — przedm iotu spełniającego szczególną rolę kultową wśród ludności k u ltu ry jastorfskiej.
Chronologia obiektów została ustalona przez d r hab. T. Dąbrow ską n a podstaw ie „przew orskich” form występujących w śród m ateriałów jastorfskich na fazy A 1-A 2 m łod szego okresu przedrzymskiego.
G r ó d e k n a d B u g ie m , s t. 1C U n iw e rs y te t M arii C u rie S k ło d o w -g m . H r u b ie s z ó w , w o j. z a m o j- skiej K atedra Archeologii w L ublinie a k ie
Badania prowadził A. Kokowski. Grób ciałopalny — pochówek popiel nicowy — grupy masłomęskiej, k u ltu ry wielbarskiej. Faza C2 lub Сз młodszego okresu wpływów rzymskich.
* Literatura: Sprawozdania..., s. 42-44.
I n o w ro c ła w , s t. 100 U n iw ersy tet im . A dam a M ickiewicza gm . lo c o , w o j. b y d g o s k ie In s ty tu t P ra h isto rii Zakład P ra h isto rii
A Z P 45—40/— Polski w P oznaniu
Badania prowadził m gr Józef Bednarczyk. Finansow ane przez Woje wódzki Ośrodek K ultury (w ram ach program u „Szansa dla k u ltu ry ”) i Wojewódzkiego K onserw atora Zabytków w Bydgoszczy. Osada i wa rzelnie soli z okresu wpływów rzymskich, ślady osadnictwa wczesno średniowiecznego, późnośredniowiecznego i nowożytnego.
Prace objęły, w różnym zakresie, wszystkie 3 s tre f/ stanow iska: solowarpką, m ieszkal n ą i gospodarczą, na łącznej powierzchni ok. 2300 m ; na dalszych 1500 m prace zostały rozpoczęte.
W strefie solowarskiej eksplorowano obie saliny. Młodsza chronologicznie (późny okres wpływów rzym skich) składała się z rozległego przestrzennie, zbadanego w dużej części system u rowów do tra n sp o rtu solanki (3) oraz zbiorników o różnym charakterze i funkcji (4), Nąjwiększy z rowów (obiekt 999/1000 ABC) ma długość ok. 104-105 m (taki odcinek je s t dotąd odkryty), przy przeciętnej szerokości 160 cm i głębokości 20-40 cm. W końco wym odcinku rozwidla się on najpierw na dwa, a później na trzy ram iona. O dkryte odcinki dwóch pozostałych rowów, zarejestrow anych i częściowo eksplorow anych w latach poprze dnich, są znacznie krótsze: pierwszy (obiekt 72 C) ma długość ok. 53 m, drugi (obiekt 1009)
