Zofia Szczygielska
"Glosa do dramatów Gombrowicza",
András Pályj, Tłum. J.Snopek,
"Dialog" nr 5/6 (1986) : [recenzja]
Biuletyn Polonistyczny 30/2 (104), 250
PALYO Andras: Glosa do dramatów Gombrowicza. Tłum. 3. Sn o pek. "Dialog" 1986 nr 5/6 s. 159-168.
Zwięzła biografia i monografia pisarza i jego twó/czości (szczególnie dramatycznej). Autor sytuuje Gombrowicza w nurcie tradycji literatury polskiej (Wyspiański, Witkacy) i określa ivp?.yivy jego pisarstwa „v twórczości M r o ż k - , Grochowiska,
Łubieńskiego. 3ędrem dramaturgii Gombrowicza jest pr ob l2m w o l
ności indywidualnej, zasadniczym konfliktem - konflikt między tym, co w człowieku dęży do formy (rozumianej jako schematy kulturowe), a tym co się jej przeciwstawia. Drogę twórczą Gom browicza określa autor jako drogę od indywidualnego od.zucenia polskości do parodystycznego podjęcia narodowych, romantycz nych tradycji.
BP/104/79 Z.S.
PIESIAK Tadeusz: 0 neooarmatyzmie w pisarstwie Władysława Łozińskiego. /W:/ Między literaturę a historię. Z trądy cji idei niepodległościowych w literaturze polskiej XIX i XX wieku. Red. E. Łoch, 3. Adamowski. Lublin 1986, Wyd. Lub., s. 22-26.
Artykuł jest próbę zasygnalizowania funkcjonowania neo sarmatyzmu w twórczości Władysława Łozińskiego. Autora intere suje - poza pracami historycznymi - literacka twórczość Ło zi ń skiego, utwory takie, jak "Oko proroka", "Opowiadanie imć pana Wica Na r w o j a ” , odwołujęce się do historii Polski. Łoziński jest bezkrytyczny w przedstawianiu cech sarmackich. W jego po wieściach zawiera się wiara w żywotność i niezniszczalność Sa rmatów.
