"Celebrare la confermazione", Angelo Cecchinato, Padova 1987 : [recenzja]

Adam Durak

"Celebrare la confermazione", Angelo

Cecchinato, Padova 1987 : [recenzja]

Collectanea Theologica 60/4, 187-188

w artości. T rzeba jed n a k p rzy zn a ć, że jest n ieco n iea k tu a ln a , zw ła szcza w w a r­ stw ie ocen, p o n iew a ż od jej w y d a n ia w e W łoszech u p ły n ęło 11 la t (I te o lo g i

d é lia lib e ra tio n e , R om a 1977), a te n k ró tk i czas p rzy n ió sł o ficja ln e ro zstrzy g n ię­

cia w tej k w e s tii w p o sta ci dw óch d ok u m en tó w K o n g reg a cji N au k i W iary:

I n s tr u k c ję o n ie k tó r y c h a sp e k ta c h « T eologii W y z w o le n ia » i In s ru k c ję o c h r z e ­ ś c ija ń s k ie j w o ln o śc i i w y z w o le n iu , k tóre p o zw a la ją na dość jed n ozn aczn ą o c e ­

n ę p o g lą d ó w teo lo g ó w za jm u ją cy ch się teo lo g ią w y z w o le n ia . S k o n fro n to w a n ie p o g lą d ó w teo lo g ó w w y z w o le n ia z w y m ie n io n y m i in stru k cja m i b y ło b y p ełn y m w p ro w a d zen iem do za g a d n ień teo lo g ii w y z w o le n ia , w p ro w a d zen iem w cią ż potrzebnym .

k s. J a n u sz K r ó lik o w s k i, G o rlic e

A n g elo C E C C H I N A T O , C e le b ra r e la c o n fe r m a zio n e , E d izion i M essag-

gero P ad ova, P a d o v a 1987, s. 323.

W o sta tn ich d ziesią tk a ch la t, szczeg ó ln ie po d o w a rto ścio w a n iu sob orow ej n au k i o D uch u S w ., zaczęto n a n o w o stu d io w a ć sa k ra m en t b ierzm o w a n ia i to zarów n o od stro n y h isto ry czn ej, te o lo g iczn o -litu rg iczn ej, jak i k a tech ety czn o - -d u ch o w ej. S z c zeg ó ln ie poza gran icam i n aszego k raju u k a z a ły s ię bardzo liczn e a rty k u ły i m o n o g ra ficzn e op racow an ia na te n tem a t, ch o cia żb y ta k ich zn an ych a u torów jak: L. B o u y e r , R. F a l s i n i , P. R o g e r , E. R u f f i n i, A. M. T r i a c c a i in n y c h . D o ty ch stu d ió w n a le ż y za liczy ć bardzo u d an ą i so lid n ie op ra co w a n ą k sią ż k ę ks. А . С e с с h i n a t o, p t. C e le b ro w a ć s a k r a ­

m e n t b ie r z m o w a n ia . U k a za ła się on a w p a d e w sk ie j s e r ii C a ro sa lu tis ca rd o ,

k tóra stara się grom adzić i p o p u laryzow ać n a u k o w e p o szu k iw a n ia litu r g ic z n o - -p a sto ra ln e.

K sią żk a k s. С e с с h i n a t o, p o w sta ła w tra k cie jeg o stu d ió w litu rg icz­ n y ch w R zy m ie p o d k ie r u n k ie m zn a n eg o n a m ju ż w P o lsc e p rof. T r i a c c a . A utor zaw arł w tej k sią żce jed y n ie tę część sw o je j p ra cy , która d oty czy asp ek tu cele b r a cji sak ra m en tu b ierzm o w a n ia , a w ię c te o lo g iczn o -litu rg iczn eg o . P ozostałą część sw o je g o stu d iu m autor zam ierza w y d a ć w o sob n ej p ozycji.

K sią żk a k s. C e c c h i n a t o p o d zielo n a je s t n a d w ie części, a każd a z n ich zaw iera p o trzy ro zd zia ły , z m a teria łem p o d zielo n y m n a lic z n e p aragrafy i p u n k ty. T aki u k ład p ra cy u ła tw ia stu d io w a n ie ca ło śc i m a teria łu . P ierw sza część k sią żk i p o w ięco n a jest a k tu a ln ej te o lo g ii sa k ra m en tu b ierzm o w a n ia , au to r zajm u je s ię w n ie j p e r sp e k ty w ą h isto r y c z n o -te o lo g ic z n ą teg o sa k ra m en ­ tu , jej w y m ia r e m in d y w id u a ln o -w sp ó ln o to w y m i k la sy c z n y m w ta je m n ic z e n ia c h rześcija ń sk ieg o . S tu d iu je b ierzm o w a n ie w św ie tle d zia ła n ia D u ch a

Sw.

w

Sw.

sta w a ch tr a d y c ji litu rg iczn ej, n au czan iu S ob oru W a ty k a ń sk ieg o Π i w sk a z a ­ n iach za w a rty ch w n o w y c h k sięg a ch litu rg iczn y ch .

D ruga część k sią ż k i p o św ięco n a je s t sy ste m a ty z a c ji zd o b y ty ch osiągn ięć, bad an ych w k lu czu teo lo g iczn o -litu rg iczn y m . A u tor d la o sią g n ięcia zam ierzo­ nego c elu , jako u czeń p rof. T r i a c c a , p o słu g u je s ię la n so w a n y m p rzez sw eg o p rofesora litu rg iczn y m sch em atem : m y s te r iu m — a c tio — v ita . S tąd c a ły p ie r w sz y ro zd zia ł n a w ią z u je do zb a w czy ch w y d a rzeń S ta reg o i N o w eg o T e ­ stam en tu oraz n a w ią z u je d o ty ch że sam ych w y d a rzeń zb a w czy ch , w p e r ­ sp e k ty w ie K o ścio ła i jeg o c za só w esch a to lo g icz n y c h . A u tor zw raca tu u w a g ę na rela cję: b ierzm o w a n ie— ch rzest, za ró w n o w ś w ie t le ry tu , te o lo g ii a scezy,

jak i u w a ru n k o w a n ia p sych ologiczn ego. D rugi rozd ział tej części k sią ż k i je s t w m oim od czuciu n ajb ard ziej in te r e su ją c y i p rzy n o szą cy cie k a w e i za sk a k u ją ce rezu lta ty . P o św ię c o n y jest o n zagad n ien iu u c z e stn ic tw a w cele b r a cji sak ra­ m en tu b ierzm ow an ia. A utor d zieli go na trzy ch a ra k tery sty czn e etap y: p rzy ­ g o to w a n ie, celeb ra cja i życie. P rzy g o to w a n ie do p rzy jęcia sak ram en tu b ierz­ m ow an ia, jak stw ierd za ks. С e с c h i n a t о, m a sw oją’ k o n k retn ie o k reślon ą strukturę. N ie jest to im p row izacja. O piera się ono o dobrze zap rogram ow an ą k a tech ezę, d o św ia d czen ie w sp ó ln o ty K ościoła i ch rześcija ń sk ie ż y c ie jeg o człon ­ k ów . C elebracja sa k ram en tu jest tu stu d io w a n a zarów n o z pun k tu w id zen ia tego, k to w n iej u czestn iczy, jak i r zeczy w isto ści, k tórą się celebruje. O m aw ia­ jąc je, autor n ie pom ija tak że c e ló w i o k o liczn o ści celeb ra cji sak ram en tu b ierz­ m ow an ia. O statn i rozdział tra k tu je o o n to lo g iczn y ch , d yn am iczn ych i e sch a to ­ lo g iczn y ch sk u tk ach bierzm ow an ia.

K sią żk a ks. C e c c h i n a t o za in teresu je z p ew n o ścią w y k ła d o w c ó w i stu ­ d en tó w te o lo g ii, a zw ła szcza litu rg ik i. J e st to b ardzo rzeteln e i fa c h o w e stu d iu m cele b r a cji sa k ra m en tu bierzm ow an ia. N ie w ą tp liw ie 'ubogaca ona w sposób zasad n iczy i n a u k o w y d otych czasow ą litera tu r ę n a ten tem at. B ardzo p rzy stęp ­ n y języ k teo lo g iczn y i a tra k cy jn ie p rzep row ad zon e d ociek an ia te o lo g ic z n o -li- tu rg iczn a w te j k sią żce każą przyp u szczać, że w y k o r z y sta n a on a b ęd zie ta k że w d u szp a sterstw ie, a szczeg ó ln ie w k a tech ezie litu rg iczn ej, p rzy g o to w u ją cej do celeb ra cji sa k ram en tu bierzm ow an ia.

A d a m D u ra k S D B , W a r s z a w a -Ł o m ia n k i

P eter B U B M A N N , U rk la n g d e r Z u k u n ft. N e w A g e u n d M u sik , Q u ell V er­ lag, S tu ttg a rd 1988, s. 276.

M uzyka w ży ciu w sp ó łczesn eg o , zw ła szcza m ło d eg o czło w ie k a za jm u je w ie ­ le m iejsca , a ty m sam ym p osiad a ona n ieza p rze cza ln y w p ły w n ie ty lk o n a k szta łto w a n ie jeg o w r a ż liw o śc i, lecz r ó w n ie ż n a sp osób p o strzeg a n ia św ia ta i n a fo rm o w a n ie o sob istej h ierarch ii w artości. Ze w zg lęd u n a jej rolę, w zm o c­ n ion ą w e w sp ó łczesn ej k u ltu rze przez elek tro n iczn e środki sp ołeczn ego p rze­ kazu, m u zy k a sta je się coraz częściej p rzed m iotem d ociek ań n a gru n cie różn o­ ro d n ych d y scy p lin , w ty m ta k że filo z o fii i teo lo g ii. W o sta tn ich zaś la ta ch p o­ ja w iła się n o w a przyczyn a w zrostu teg o z a in tereso w a n ia . J est n ią ruch N e w

A g e, k tó ry n ie ty lk o tw o rzy w ła sn y n urt w m u zy ce, a le te ż r o zw ija jej teo rię,

bud ow aną na p o d sta w ie ogóln ych założeń „epoki w o d n ik a ”.

P op u larn ość, jaką zd ob yw ają id ee n ow ej ery , rod zi w k ręgach te o lo g ó w m iesza n e od czu cia — od ak cep tacji tej k o n cep cji do lęk u o p rzyszłość K o ścio ­ ła. P o ja w ia ją się w ię c liczn e p u b lik a cje p rób u jące k ry ty czn ie o cen ia ć p o g lą d y

N e w A ge. Jedną z nich jest k siążka B u b m a n n a , w k tó rej autor p od d aje

.an alizie p ogląd y czterech n ajbardziej r ep rezen ta ty w n y ch te o r e ty k ó w m u zyk i

N e w A g e, zm ierzając do w y d o b y cia z ich m y ś li k w e s tii rela c ji m u zy k i do w y ­

zw o len ia czło w ie k a .

P ie r w sz y m z o m a w ia n y ch a u to ró w jest S r i C h i n m о у, u rod zon y w 1931 r. w In d iach . G d y m ia ł la t 12 w stą p ił o n do ashram u, gd zie sp ęd ził 20 la t n a in te n sy w n e j d u ch ow ej d y scy p lin ie i m ed y ta cji. W ro k u 1964 p rzy ­ b y w a na Zachód, ab y tu zakładać w ła sn e ośrod k i m ed y ta cji. S am czu je się tak że p oetą, k om p on u je p io sen k i, zakłada cen tra m u zyczn e. C h i n m о у pró­ b u je p o w ią za ć relig ijn o ść z teorią i p rak tyk ą m u zy k i. D la n ieg o m u zyk a jest p sy ch iczn y m o św iecen iem i relig ijn ą w y p o w ie d z ią duszy; je s t w ew n ętrzn ą i u n iw ersa ln ą m o w ą A b solu tu , k tó ry b ęd ąc stw ó rcą jest zarazem w stw o rze­ niu, a w obu p rzyp ad k ach chodzi o u n iw ersa ln ą form ę św iad om ości. Stąd p rzyzn aje on m u zy ce je d y n ie w a rto ści fu n k cjo n a ln e, to zn aczy, że jest ona dobra, jeżeli sta je się ele m e n te m m ed y ta cji. O cena te o r ii C h i n m o y, zd an iem B u b m a n n a , jest n ie z w y k le trudna, p o n iew a ż w jej p od staw ach zaw iera się