1 3 7 B io gr amy
Paweł Brożyński – historyk i krytyk sztuki, prezes Fundacji SPLOT. Studiował
historię sztuki w Krakowie i w Wiedniu, a także filozofię. Obecnie doktorant w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Współtwórca
Projek-tu Miejskiego (2009–2010) oraz projektów Art Training (2011) i dyscypliny/szProjek-tuki
(2009–2012).
Stanisław Czekalski – historyk sztuki, pracownik Instytutu Historii Sztuki
i profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Zajmuje się przede wszystkim teorią i metodologią historii sztuki. Autor książek Fotomontaż polski
okresu dwudziestolecia międzywojennego (2000) oraz jednej z najważniejszych
książek w polskiej historii sztuki ostatnich lat Intertekstualność i malarstwo.
Problemy badań nad związkami międzyobrazowymi (2006), w której rozważa
i poddaje krytycznej analizie najważniejsze teorie związków pomiędzy obra-zami. Stypendysta Central European University Karlovej w Pradze oraz Getty Summer Institute in Visual and Cultural Studies.
Roman Dziadkiewicz – artysta interdyscyplinarny i multisensualny. Absolwent
Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1997). Na Wydziale Rzeźby tej samej uczelni obronił doktorat pod tytułem Studium błota (2011). Jego działania oscylują pomiędzy trzema wymiarami: wizualnym, językowym i perfor-matywnym. Interesuje się uwikłaniem osób i sytuacji w konteksty kulturowe, spo-łeczne i polityczne. W ostatnich latach opracowuje przede wszystkim długotermi-nowe studia artystyczno-badawcze, zacierające granice pomiędzy nauką i sztuką.
Małgorzata Jędrzejczyk – doktorantka historii sztuki Uniwersytetu
Jagielloń-skiego (2010), studiowała również na Universität Wien. W ramach Stipendium der Stipendienstiftung der Republik Österreich realizowała w Wiedniu półrocz-ny projekt badawczy (2008–2009). Wiceprezeska Fundacji SPLOT, animatorka kultury, tłumaczka. Zajmuje się też edukacją kulturalną (współpraca z Między-narodowym Centrum Kultury w Krakowie).
Tomasz Kozak – artysta wizualny, eseista, teoretyk sztuki. Ukończył malarstwo
oraz zrobił aneks z filmu animowanego na warszawskiej Akademii Sztuk Pięk-nych (1997). Tworzy grafiki, murale, instalacje, filmy found footage i animacje. Autor projektów wideo takich jak Klasztor Inversus (2003), Zmurzynienie.
Eksu-macja pewnej metafory (2006) czy Lekcja Lucyferyczna (2007). Obronił doktorat
zatytułowany Mitologia romantyczna pod powierzchnią kulturowej kliszy. Analiza
własnych eksperymentów z filmem found footage (2008). Nakładem wydawnictwa
40 000 malarzy ukazała się antologia jego tekstów oraz rozmowa rzeka pt.
fi-1 3 8 o b ra z/ ci ał o
o
b
ra
z/
ci
ał
o
Biogr
am
y
lozoficznym „Kronos”. Pracuje w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu MariiCurie-Skłodowskiej w Lublinie.
Stefan Neuner – historyk sztuki, asystent w Instytucie Historii Sztuki na
Univer-sität Zürich oraz współpracownik Institut für Theorie na Zürcher Hochschule der Künste. Zajmuje się teorią obrazu w sztuce amerykańskiej po roku 1945 oraz związkami sztuki i teorii politycznych. Wybitny badacz twórczości Jaspera Johnsa. Autor książki Maskierung der Malerei. Jasper Johns nach Willem de Kooning (2008) i współredaktor tomu Was aus dem Bild fällt. Figuren des Details in Kunst
und Literatur (2007). Stypendysta Internationales Forschungszentrum
Kultur-wissenschaften w Wiedniu oraz Instytutu Maxa Plancka we Florencji.
Wolfram Pichler – historyk sztuki, filozof. Studiował również archeologię
i matematykę. Wykładowca Universität Wien. Jego zainteresowania badawcze oscylują wokół teorii obrazu oraz teorii i historii rysunku. W swoim podejściu badawczym łączy humanistykę z naukami ścisłymi. Rozprawę doktorską po-święcił problemowi zanikania iluzjonizmu w obrazach Caravaggia i Goi. Współ-redaktor książek Was aus dem Bild fällt. Figuren des Details in Kunst und Literatur (2007), Topologie. Falten, Knoten, Netze, Stülpungen in Kunst und Theorie (2009) oraz Öffnungen: zur Theorie und Geschichte der Zeichnung (2009). Stypendysta Max-Planck-Institut oraz Harvard University.
Josef Vojvodík – komparatysta, slawista, historyk sztuki. Profesor
Universi-ty Karlovej w Pradze, wykładał także w Monachium i Salzburgu. Specjalizuje się w teorii literatury oraz sztuk wizualnych. Ekspert od czeskiej awangardy i surre-alizmu okresu międzywojennego oraz powojennego. Jego najważniejsze książ-ki to Symbolismus im Spannungsfeld zwischen ästhetischer und eschatologischer
Exi-stenz. Motivische Semantik im lyrischen Werk von Otokar Březina (1998), Imagines corporis. Tělo v české moderně a avantgardě (2006), Povrch, skrytost, ambivalence. Manýrismus, baroko a (česká) avantgarda (2008). Obecnie pracuje nad projektem
dotyczącym formuł patosu w czeskiej kulturze XX wieku.
Gabriele Werner – historyczka sztuki, politolożka, filozofka. Wykładała na
Humboldt-Universität Berlin, Hochschule der Künste Berlin, Universität für An-gewandte Kunst Wien i Universität Wien. Obecnie związana z Weißensee Kun-sthochschule Berlin. Zajmuje się znaczeniem teorii feministycznych dla teorii obrazu, bada także rolę „politycznego” w dyskursie obrazu. Autorka książki
Ma-thematik im Surrealismus. Man Ray, Max Ernst, Dorothea Tanning (2002).
Stypen-dystka Förderprogramm Frauenforschung der Senatsverwaltung für Arbeit, Be-rufliche Bildung und Fraue oraz Max-Planck-Institut für Wissenschaftsgeschich-te w Berlinie.
