• Nie Znaleziono Wyników

Charłupia Mała, woj. sieradzkie, St. 8, AZP 69-44

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Charłupia Mała, woj. sieradzkie, St. 8, AZP 69-44"

Copied!
2
0
0

Pełen tekst

(1)

Anna Kufel-Dzierzgowska,Piotr

Kurowicz,Mercedes Labuenda

Marco,Juan Olivan Villacampo

Charłupia Mała, woj. sieradzkie, St. 8,

AZP 69-44

Informator Archeologiczny : badania 24, 46

(2)

Okres taieriskf

ciekawszy zabytek nteceram iczny to luźno znaleziony fragm ent brązowej bransolety z guzkam i n a obwodzie, tzw. JCnotenrlng".

M ateriały z b ad a ń zn ajdują się w PMA,

Z uwagi na sto p ień zn iszczen ia stanow iska n ie przewiduje się kontynuacji badań. I Chalawy, gm. Brodnica woj. poznańskie St. 15 patrz neolit

Charlupia Mala, w oj.sieradz­ k ie S t. 8 AZP 6 9 -4 4 _______

M uzeum Okręgowe w S ieradzu

B adania prowadzili m gr A nna Kufel-Dzierzgowska 1 m gr Piotr Kurowicz przy w spółudziale Mercedes L abuena Marco i J u a n a Olivana Villacam- p a z Uniwersytetu w Saragossie. Finansow ał WKZ w S ieradzu, Pierwszy sezon b ad a ń n a ciałopalnym cm entarzysku wlelookresowym.

Stanow isko położone je s t n a prawym brzegu M esznłka, między szosą Sieradz — W arta i brzegiem doliny Warty, n a piaszczystej wydmie. J e s t ono praw ie cale zniszczone przez w ybieranie p ia sk u . Kilkakrotnie prowadzono tu krótkotrwale b ad an ia ratow nicze (1941 r. — d r M öhren, I9 6 0 r. — m gr T. Łaszczewska, 1971 r. — m gr A. Kufel-Dzierzgowska] uzyskując m ateriały k u ltu ry łużyckiej z okresu halsztackiego i kultu ry przeworskiej z okresu rzymskiego.

W ykopaliska m iały n a celu przebadanie resztek cm entarzyska. Na powierzchni ok. 140 m 2 odkryto 14 grobów jam ow ych. Ja m y grobowe były dość regularne, owalne, o średnicach od 70 do 200 cm i głębokości dochodzącej do 100 cm. W ypełnisko stanow iła czarna, piaszczysta ziemia przem ieszana z drobnym i fragmentami przepalonych kości 1 ułam kam i ceram iki. W 3 grobach natrafiono n a przedm ioty metalowe. Były to: w grobie 6 dwie fibule brązowe typu G wg Kostrzewskiego, n it żelazny i fragm enty noża żelaznego; w grobie 7 fragm ent ażurowej pochew ­ ki fibuli oraz w grobie 11 fibula brązowa typu A67, nóż żelazny 1 igła żelazna. C eram ika w ystępująca w grobach była jed n o ro d n a i datow ać ją m ożna n a przełom okresu lateńskiego i rzymskiego.

Najbardziej interesujący byl grób 11. w którym oprócz wymienionych zabytków m etalo­ wych znaleziono przęśli к gliniany i fragm enty 17 naczyń, z których 7 udało się wy kleić.

Badania będą kontynuow ane w 1991 r. C y c ó w I, w o j. c h e ł m s k ie St. 4 0 AZP 7 7 - 6 7 /4 7 ________

M uzeum Okręgowe w Chełmie

B adania prowadził mgr Wojciech Mazurek. Finansow ało M uzeum O krę­ gowe w Chełmie. Pierwszy sezon badań. Cm entarzysko (?) kultury pomor­ skiej. Ślady osadnictwa kultury pucharów lejkowatych, ceramiki szn u ro ­ wej. trzcinieckiej, łużyckiej, wielbarskiej 1 zw czesnego średniowiecza. Stanow isko odkryto wiosną 1989 r. Materia! zebrany n a powierzchni ujawnił istnienie o sadnictw a pradziejowego począwszy od II-go okresu epoki brązu aż do okresu wpływów rzym skich. Analiza w skazyw ała n a możliwość istnienia grobu [lub grobów) k u ltu ry pom orskiej oraz o sadnictw a kultu ry wielbarskiej (m.in. 1 fr. ceramiki siwej oraz 1 fr, ceramiki toczonej n a kole) obok śladów k u ltu ry trzcinieckiej i łużyckiej.

Stanow isko położone je s t na pograniczu Obniżenia Dorohuckiego i Pagórów C hełm skich, n a sto k u niewielkiego wyniesienia, łagodnie opadającego ku bezodpływowemu zagłębieniu (obecnie zm eliorowanemu). Na jego szczycie pod kilkunastocentym etrow ą w arstw ą gliny zalega czysty margiel. n a to m ia st n a stoku, opadającem u ku północnem u wschodowi, pokrywę sta n o ­ wi dość ciężka gleba gliniasta. Takie w arunki glebowe spowodowały zaniechanie uprawy.

W sum ie przebadano 55 m3, otw ierając 3 wykopy. J e d e n wykop o w ym iarach 20 m x 1 m założono n a granicy ugoru i pola uprawnego, n a osi N-S. Drugi o takich sam ych w ym iarach wytyczono prostopadle do pierwszego w kierunku n a szczyt wyniesienia, n ato m ia st trzeci o w ym iarach 5 m x 2,5 m wytyczono równolegle do wykopu 1, pozostaw iając 0,5-m etrowy św iadek, który również został wyeksploatowany.

Wyniki b ad a ń nie przyniosły spodziewanych rezultatów, a więc odpowiedzi n a pytanie o ch a ra k te r śladów kultu ry pomorskiej i kultury wielbarskiej. Z trzech wykopów uzyskano jedynie 149 fragm entów ceram iki, w większości silnie rozdrobnionej i zniszczonej, 1 krzem ień (!), Ï polepę i 1 fragm ent przepalonej kości, najpraw dopodobniej ludzkiej. Nie udało się je d n a k odkryć żadnego obiektu, związanego nie tylko z kultu ram i żelaza, ale 1 epoki brązu. Analiza w spom nianych wcześniej fragmentów ceramiki potwierdza istnienie n a stanow isku śladów k u ltu ry pom orskiej, lecz w bardzo małym stopniu w yjaśnia ch a rak te r tych śladów. Jedynym i zabytkam i przem awiającym i za istnieniem n a stanow isku grobu lub cm entarzyska tej kultury Je st dro b n y frag m en t przepalonej kości ludzkiej (?) oraz znacznych rozmiarów fragm ent ceram iki z w ykopu 3, pochodzący być może z klosza. Biorąc pod uwagę fragm enty wylewów naczyń, znalezionych w wyniku b ad a ń powierzchniowych 1 wykopaliskowych, ja k i technologię w yrobu ceram iki określonej n a okres lateński, należy brać pod uwagę możliwość przynależnoś­

Cytaty

Powiązane dokumenty

Stanisław Suchodolski.

R ezu l­ tatem interakcji UV z białkam i błonow ym i, zawierającym i tyrozynę i cysteinę, jest tw orzenie stanów rodnikow ych, prow adzących do pero ksy dacji

Szlak ten biegnie wzdłuż zachodniej granicy Królestwa Polskiego 37 na terenie ówczesnych guberni kaliskiej i warszawskiej (obecnie teren dwóch województw: wielkopolskiego

Informator Archeologiczny : badania 7,

[r]

2/ starszą utworzoną przed obsunięciem się wału /IX-X w./, ujaw­ niającą s:ę w postaci warstwy osadniczej z czarną ziemią o znacznej miąższość: w której

Szybki wzrost udziału tej grupy usług w handlu światowym jest przede wszystkim zasługą szybkiego tempa rozwoju usług nowocze­ snych, związanych z transferem

W wyniku funkcjonowania systemu finansowego istnieje m oż- liwość transform acji kapitałów od podm iotów , które zaoszczędziły wolne środki finansow e (głównie