• Nie Znaleziono Wyników

Ćwiczenie 7

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Ćwiczenie 7"

Copied!
5
0
0

Pełen tekst

(1)

Ćwiczenie nr 7

SEPARACJA GĘSTOŚCIOWA MIESZANINY POLIMERÓW

Cel ćwiczenia:

Celem ćwiczenia jest wyznaczeniegęstości polimerów stanowiących rozdzielaną mieszaninę oraz oznaczenie składu analizowanej mieszaniny poprzez separację jej składników.

Cele kształcenia:

Student po wykonaniu ćwiczenia:

 ma wiedzę z zakresu podstawowych pojęć technologii chemicznej;  zna metody analizy technicznej związków chemicznych;

 ma podstawową wiedzę dotyczącą żywic polimerowych i polikondensacyjnych;  zna polimery i kopolimery etylenu i styrenu oraz ich znaczenie dla gospodarki

narodowej;

 zna zasady wykonywania pomiarów przy użyciu piknometru. Odczynniki i sprzęt laboratoryjny:

Odczynniki: polietylen, polistyren, poli(tereftalan etylenu), aceton, rokafenol (roztwór 0.01 %),

Sprzęt laboratoryjny: piknometr, zestaw do sączenia pod próżnią, zlewka (2 szt. poj. 200 cm3) erlenmajerka (poj. 200 cm3), cylinder miarowy (poj. 100 cm3), pipeta (poj. 5 cm3)

Karty charakterystyki:

Karty charakterystyki używanych odczynników znajdują się w sali C/1/01 w miejscu wskazanym przez prowadzącego zajęcia na pierwszych ćwiczeniach.

Opis wykonania doświadczenia:

A. Wyznaczanie gęstości analizowanych tworzyw - zważyć pusty, suchy piknometr.

- napełnić piknometr całkowicie wodą destylowaną, osuszyć piknometr z zewnątrz i ponownie zważyć.

- do wody obecnej w piknometrze wprowadzić 1 g polimeru, osuszyć piknometr z zewnątrz i znów zważyć.

(2)

- wykonać obliczenia korzystając z odczytanej z tablic gęstości wody w temperaturze pomiaru.

- dla każdego tworzywa wykonać dwa oznaczenia. W przypadku rozbieżnych wyników dokonać trzeciego pomiaru.

B. Separacja gęstościowa

Przygotować 100 cm3 25% roztworu chlorku sodu. Gęstość tak sporządzonego roztworu wynosi 1.2 g/cm3.

Do zlewki o obj. 250 cm3 wprowadzamy 100 cm3 powyższego roztworu i 10 g sieczki mieszaniny polimerów. Na powierzchnię wody wypływa polietylen oraz polistyren natomiast na dnie zlewki pozostaje PET. Rozdzielamy górną warstwę od dolnej, w której jest PET i w ten sposób oddzielony PET, sączymy, suszymy i ważymy w wago-suszarce.

Następnie do tej samej zlewki wprowadzamy 100 cm3 czystej wody z dodatkiem 0,01% rokafenolu N8P7 lub rokafenolu N8P14 wprowadzamy pozostałą mieszankę, zawartą w górnej warstwie. Na powierzchnię wypłynie polietylen, natomiast polistyren opadnie na dno zlewki. Oddzielamy górna warstwę od dolnej, każdą warstwę sączymy, suszymy i ważymy w wago-suszarce.

Po rozdzieleniu tych trzech polimerów określamy skład procentowy mieszaniny. Instrukcja do sporządzenia sprawozdania:

- posługując się wykonanymi pomiarami oraz kierując się krokami podanymi w tabelkach zamieszczonych w sprawozdaniu obliczyć gęstość badanych polimerów

- porównać otrzymane średnie wartości z danymi literaturowymi, obliczyć błąd oznaczenia - podać źródła danych literaturowych

- na podstawie przeprowadzonych rozdziałów obliczyć procentowy skład wyjściowej mieszaniny tworzyw.

- w komentarzu odnieść się do jakości wykonanych oznaczeń Literatura:

1. Praca zbiorowa pod red. Z. Florjanczyka i ST. Penczka, Chemia polimerów t. I, II, III, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1997

2. J. F. Rabek, Współczesna wiedza o polimerach, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008

(3)

Wzór sprawozdania:

Sprawozdanie z ćwiczenia nr 7

SEPARACJA GĘSTOŚCIOWA MIESZANINY POLIMERÓW

Imię nazwisko data

... ... Nr grupy, kierunek, rok studiów

...

A. Wyznaczanie gęstości analizowanych tworzyw

1. Wyznaczanie gęstości poli(tereftalanu etylenu)

Rodzaj danych Pomiar I Pomiar II

Masa pustego piknometru [g] Masa piknometru z wodą [g]

Masa wody obecnej w piknometrze [g] Temperatura pomiaru [°C]

Gęstość wody w temperaturze pomiaru [g/cm3] Objętość wody zawartej w piknometrze [cm3] Naważka PET [g]

Masa piknometru z wodą i tworzywem [g]

Masa wody obecnej w piknometrze po dodaniu tworzywa [g]

Ubytek wody [g]

Objętość wody stanowiącej ubytek [cm3] Objętość tworzywa [cm3]

Gęstość poli(tereftalanu etylenu) [g/cm3]

2. Wyznaczanie gęstości polistyrenu

Rodzaj danych Pomiar I Pomiar II

(4)

Masa piknometru z wodą [g]

Masa wody obecnej w piknometrze [g] Temperatura pomiaru [°C]

Gęstość wody w temperaturze pomiaru [g/cm3] Objętość wody zawartej w piknometrze [cm3] Naważka polistyrenu [g]

Masa piknometru z wodą i tworzywem [g]

Masa wody obecnej w piknometrze po dodaniu tworzywa [g]

Ubytek wody [g]

Objętość wody stanowiącej ubytek [cm3] Objętość tworzywa [cm3]

Gęstość polistyrenu [g/cm3]

3. Wyznaczanie gęstości polietylenu

Rodzaj danych Pomiar I Pomiar II

Masa pustego piknometru [g] Masa piknometru z wodą [g]

Masa wody obecnej w piknometrze [g] Temperatura pomiaru [°C]

Gęstość wody w temperaturze pomiaru [g/cm3] Objętość wody zawartej w piknometrze [cm3] Naważka polietylenu [g]

Masa piknometru z wodą i tworzywem [g]

Masa wody obecnej w piknometrze po dodaniu tworzywa [g]

Ubytek wody [g]

Objętość wody stanowiącej ubytek [cm3] Objętość tworzywa [cm3]

(5)

Gęstość polietylenu [g/cm3] Analiza wyników:

Rodzaj tworzywa Gęstość oznaczona [g/cm3] Gęstość literaturowa [g/cm3] Błąd [%] Poli(tereftalan etylenu) 1) polistyren 2) polietylen 3) Źródła literaturowe: 1) 2) 3) B. Separacja gęstościowa

Oznaczane dane oznaczeńWyniki Wyjściowamieszanina oznaczeniaBłąd

[%]

Wyjściowa masa mieszaniny polimerów [g]

-Masa poli(tereftalanu etylenu) [g] Masa polistyrenu [g] Masa polietylenu [g] Skład mieszaniny [%] poli(tereftalan etylenu) polistyren polietylen Komentarz:

Cytaty

Powiązane dokumenty

Należy szczególne zwrócić uwagę na kątowe położenie rysika podczas znaczenia linii celem uniknięcia błędu przemieszczenia linii rzeczywistej w stosunku do linii wynikającej

gdzie dQ jest ilością ciepła, która w czasie dt przepłynęła przez powierzchnię ~ S, jeżeli gradient temperatury wynosił ∇T , κ jest współczynnikiem przewodnictwa

W temperaturze pokojowej wykonywany jest również pomiar oporu zastępczego szere- gowego i równoległego połączenia oporników i porównanie wyników z przewidywaniami

W ten sposób półprzewodnik samoistny może przewodzić prąd elektryczny, który składa się z prądu elektronowego w paśmie przewodnictwa i prą- du dziurowego w paśmie

Szerokość ta jest na tyle mała, że elektrony nie zakreślają pełnego okręgu, a na ekranie można mierzyć odchylenie położenia plamki y (ekran pokryty jest luminoforem) od

Eksperymentalne wyznaczanie współczynników Fouriera polega na wykorzystaniu układu filtrującego, który po podaniu na wejście badanego sygnału okresowego o am- plitudzie maksymalnej

Przykładowo, jeżeli na wejściach adresowych multipleksera (z czterema wejściami adresowymi) mamy stan 1001, to na wyjściu układu będzie taki stan, jak na dziewiątym

Otoczenia te odpowiadają: (i) dwóm atomom tlenu i trzem atomom azotu (model I) rysunek 4.69d; (ii) trzem atomom tlenu i dwóm atomom azotu (model II) rysunek 4.69c. Wyznaczone