Dowód Osobisty i obowiązek meldnkowy
opr. Jakub Mrożek
I.
Dowód osobisty a paszport
Dowód osobisty a paszport
Art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 13 lipca 2006r. o dokumentach paszportowych wprowadza następujące definicje legalne:
dokument paszportowy, którym to jest: paszport, paszport tymczasowy, paszport dyplomatyczny, paszport służbowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych
Art. 4 tejże ustawy z kolei reguluje, że: dokument paszportowy uprawnia do przekraczania granicy i pobytu za granicą oraz poświadcza obywatelstwo polskie, a także tożsamość osoby w nim wskazanej w zakresie danych, jakie ten
dokument zawiera.
Ponadto w art. 5 uregulowano, iż: dokumenty paszportowe w okresie ich ważności stanowią własność Rzeczypospolitej Polskiej.
Powyższe oznacza, że paszport sensu stricte, jest wyłącznie jednym z dokumentów paszportowych. Definiując zaś charakter i uprawnienia jakie za
sobą niesie ów „paszport” należy szeroko posiłkować się regulacjami dotyczącymi dokumentów paszportowych
Paszport a dowód osobisty
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 sierpnia 2010r. o dowodach osobistych Dowód osobisty jest dokumentem stwierdzającym tożsamość i obywatelstwo
polskie osoby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz innych państw członkowskich Unii Europejskiej, państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej oraz państw niebędących stronami umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym, których obywatele mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze
Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi oraz na podstawie
jednostronnych decyzji innych państw, uznających ten dokument za wystarczający do przekraczania ich granic.
W powyższym zakresie dowód osobisty uprawnia do przekraczania granic ww.
państw
Dzieli się na różne rodzaje:
(paszporty „zwykłe”, tymczasowe, służbowe MSZ, dyplomatyczne)
Dokument paszportowy
jest dokumentem stwierdzającym tożsamość i obywatelstwo polskie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz
państw UE, Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz państw stron Układu
Schengen oraz innych państw na uznających go za dokument wystarczający
do przekraczania ich granic.
Dowód osobisty
W okresie ważności jest własnością Rzeczpospolitej
Jest wydawany przez Wojewodę, Ministra Spraw Zagranicznych lub konsula Jest wydawany na wniosek, po pobraniu
danych biometrycznych
Jest pobierana opłata za jego wydanie (za wyjątkiem paszportów służbowych MSZ i
dyplomatycznych)
Ma do niego prawo każdy obywatel Rzeczpospolitej Polskiej
uprawnia do przekraczania granicy i pobytu za granicą oraz poświadcza obywatelstwo polskie, a także tożsamość
osoby w nim wskazanej
Nie dzieli się na rodzaje, jedyną różnicą jest termin ważności
Jego właścicielem jest osoba, której go wystawiono
Jest wydawany przez organ wykonawczy gminy
Nie pobiera się do niego danych biometrycznych
Ma do niego prawo każdy obywatel RP, przy czym osoba dla osoby pełnoletniej jest
to obowiązek Jest dokumentem fakultatywnym – nie ma
obowiązku jego posiadania
Za jego wydanie nie pobiera się opłaty
II.
Zasady wydawania dowodu osobistego
Zasady wydania dowodu osobistego
Zgodnie z art. 5 ustawy o dowodach osobisty, obecnie w Polsce każdy obywatel polski ma prawo do posiadania dowodu
osobistego. Jednakże pełnoletni obywatel polski ma już obowiązek posiadać takowy dowód osobisty.
Oznacza to, że do 18 roku życia jest to fakultatywne uprawnienie, Zaś po ukończeniu 18 roku życia (bez względu na zdolność do
czynności prawnych), jest to obowiązek.
Zasady wydania dowodu osobistego
Dowód osobisty wydają organy gminy.
Powyższa regulacja, mimo swojej lakoniczności, oznacza, że dowód osobisty jest wydawany przez organy wykonawcze gmin
(miast) – wójta/burmistrza/prezydenta miasta
Wydawanie dowodów osobistych jest zadaniem zleconym z zakresu administracji rządowej. Oznacza to również, że ewentualne odwołanie podczas procesu uzyskania tegoż dokumentu będą rozpatrywane przez wojewodę – terenowego
przedstawiciela administracji rządowej w województwie (a nie przez Samorządowe Kolegia Odwoławcze)
Dzisiejsze unormowania wskazują, że organem wydającym dowód osobisty jest dowolny organ wykonawczy gminy, nie ma tutaj więc właściwości miejscowej. Innymi słowy istnieje 100% dowolność w
zakresie złożenia wniosku o wydanie dowodu osobistego (art. 24 ust. 2 ustawy o dowodach osobistych)
Zasady wydania dowodu osobistego
Jak wspomniano wcześniej – organem wyższego stopnia w postępowaniu o wydanie dowodu osobistego jest wojewoda.
Zwierzchni nadzór nad działalnością wojewody w tym zakresie sprawuje natomiast Minister właściwy do spraw wewnętrznych
Minister właściwy do spraw wewnętrznych
Wojewoda
Wójt/Burmistrz/
Prezydent Miasta
Organ uprawniony do wydawania dowodów
osobistych
Organ sprawujący zwierzchni nadzór nad działalnością
wojewody w zakresie dowodów osobistych
Organ wyższego stopnia (w sprawach z zakresu dowodów
osobistych) w stosunku do wójta
Zasady wydania dowodu osobistego
Mimo, że po ukończeniu 18 roku życia posiadanie dowodu osobistego jest obowiązkowe, sam dowód osobisty jest
wydawany wyłącznie na wniosek
Powyższy wniosek może być złożony również w formie dokumentu elektronicznego
Wniosek o wydanie dowodu osobistego może złożyć osoba mająca pełną zdolność do czynności prawnych lub rodzic (opiekun prawny) osoby dla której ma być wydany dowód Wyjątkiem od powyższego jest sytuacja, gdy wniosek o
dowód osobisty składa tzw. osoba obowiązana do
posiadania dowodu osobistego – a więc niepełnoletni, który w niedługim okresie będzie kończył 18 lat taka to osoba może złożyć samodzielnie wniosek o dowód osobisty jednak
nie wcześniej niż 30 dni przed datą 18 urodzin
Zasady wydania dowodu osobistego
Wniosek o wydanie dowodu osobistego zawiera:
1) numer PESEL;
2) nazwisko i imię (imiona);
3) nazwisko rodowe;
4) imię ojca;
5) imię i nazwisko rodowe matki;
6) datę i miejsce urodzenia;
7) płeć;
8) obywatelstwo;
9) powód ubiegania się o wydanie dowodu osobistego;
10) adres do korespondencji, opcjonalnie adres poczty elektronicznej lub numer telefonu;
11) własnoręczny czytelny podpis wnioskodawcy, a w przypadku wniosku złożonego w formie dokumentu elektronicznego - kwalifikowany podpis elektroniczny albo podpis potwierdzony profilem zaufanym ePUAP;
12) pouczenie o odpowiedzialności karnej za podanie nieprawdziwych danych lub zatajenie danych.
Do powyższego wniosku należy dołączyć fotografię
Zasady wydania dowodu osobistego
Odbiór dowodu osobistego potwierdza się na formularzu odbioru dowodu osobistego.
Formularz odbioru dowodu osobistego zawiera:
1) oznaczenie organu wydającego dowód osobisty;
2) numer wniosku o wydanie dowodu osobistego;
3) serię i numer dowodu osobistego;
4) numer PESEL osoby, której wydano dowód osobisty;
5) nazwisko i imię (imiona) osoby, której wydano dowód osobisty;
6) nazwisko i imię (imiona) wnioskodawcy;
7) datę odbioru dowodu osobistego;
8) własnoręczny czytelny podpis osoby, której wydano dowód osobisty;
9) własnoręczny czytelny podpis wnioskodawcy.
Zasady wydania dowodu osobistego
Odmawia się wydania dowodu osobistego, w przypadku gdy fotografia załączona do wniosku przesłanego przy wykorzystaniu środków komunikacji elektronicznej nie spełnia wymogów (osoba nie jest podobna do tej z fotografii) lub wnioskodawca składa wniosek o wydanie dowodu osobistego z naruszeniem innych przepisów niniejszej
ustawy.
Odmowa wydania dowodu osobistego następuje w drodze decyzji administracyjnej, która posiada rygor natychmiastowej wykonalności.
Odwołanie od decyzji rozpatruje wojewoda w terminie 14 dni od daty jego złożenia
III.
Wymiana, unieważnianie i stwierdzenie
nieważności dowodu osobistego
Wymiana, unieważnianie i stwierdzenie nieważności dowodu osobistego
Wydanie nowego dowodu osobistego następuje w przypadku:
1) upływu terminu ważności dowodu osobistego;
2) zmiany danych zawartych w dowodzie osobistym, z wyjątkiem zmiany nazwy organu wydającego;
3) zmiany wizerunku twarzy posiadacza dowodu osobistego w stosunku do wizerunku twarzy zamieszczonego w dowodzie osobistym w stopniu utrudniającym lub uniemożliwiającym identyfikację jego posiadacza;
4) utraty lub uszkodzenia dowodu osobistego w stopniu utrudniającym lub uniemożliwiającym identyfikację jego posiadacza;
5) przekazania do organu gminy lub do placówki konsularnej Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę trzecią znalezionego dowodu
osobistego
Wymiana, unieważnianie i stwierdzenie nieważności dowodu osobistego
W przypadku utraty ważności dowodu osobistego, jego posiadacz jest zobowiązany o wystąpienie o nowy dowód osobisty nie wcześniej niż 30
dni przed datą upływu jego ważności
W pozostałych przypadkach z wnioskiem o wydanie nowego dowodu osobistego jego posiadacz zobowiązany jest wystąpić niezwłocznie
Wymiana, unieważnianie i stwierdzenie nieważności dowodu osobistego
Posiadacz dowodu osobistego, którego dowód osobisty został utracony lub uszkodzony, zgłasza niezwłocznie, osobiście ten fakt organowi dowolnej
gminy, a posiadacz dowodu osobistego przebywający poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - dowolnej placówce konsularnej Rzeczypospolitej
Polskiej.
Gdy dowód osobisty został utracony (lub uszkodzony) rzez osobę niepełnoletnią, zgłoszenia tego faktu dokonują jego rodzice (opiekunowie
prawni).
Osoba, której dowód osobisty został utracony lub uszkodzony otrzymuje bezpłatne zaświadczeni o tym fakcie. Zaświadczenie to jest ważne do czasu wydania nowego dowodu osobistego, nie dłużej jednak niż przez 2 miesiące.
Zgłoszenie o utracie (lub uszkodzeniu) dowodu osobistego można dokonać w formie elektronicznej
Wymiana, unieważnianie i stwierdzenie nieważności dowodu osobistego
Znalazca cudzego dowodu osobistego, jest obowiązana niezwłocznie przekazać ten dokument organowi dowolnej gminy, Policji, innemu
organowi administracji publicznej lub placówce konsularnej Rzeczypospolitej Polskiej. Organy te przekazują niezwłocznie dowód osobisty organowi, który go wydał, w celu unieważnienia dokumentu.
Osoba, która znalazła cudzy dowód osobisty, może, bez zbędnej zwłoki, przekazać ten dokument posiadaczowi dowodu osobistego. W tym przypadku posiadacz dokumentu może również zawiadomić o utracie
dowodu osobistego, w celu jego unieważnienia.
Wymiana, unieważnianie i stwierdzenie nieważności dowodu osobistego
W okresie ważności dowód osobisty unieważnia się w następujących przypadkach:
a) zmiany danych zawartych w dowodzie osobistym, z wyjątkiem zmiany nazwy organu wydającego;
b) zmiany wizerunku twarzy posiadacza dowodu osobistego w stosunku do wizerunku twarzy zamieszczonego w dowodzie osobistym w stopniu utrudniającym
lub uniemożliwiającym identyfikację jego posiadacza;
c) utraty lub uszkodzenia dowodu osobistego w stopniu utrudniającym lub uniemożliwiającym identyfikację jego posiadacza;
d) przekazania do organu gminy lub do placówki konsularnej Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę trzecią znalezionego dowodu osobistego
e) utraty obywatelstwa polskiego, zgonu posiadacza dowodu osobistego oraz f) wydania decyzji o odmowie wydania dowodu osobistego, jeżeli dowód został
uprzednio wystawiony.
Wymiana, unieważnianie i stwierdzenie nieważności dowodu osobistego
Unieważnienie dowodu osobistego następuje:
1) z dniem zgłoszenia do organu dowolnej gminy lub placówki konsularnej Rzeczypospolitej Polskiej utraty lub uszkodzenia dowodu osobistego przez jego posiadacza lub przekazania do organu dowolnej gminy lub do placówki konsularnej
Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę trzecią znalezionego cudzego dowodu osobistego;
2) z dniem utraty obywatelstwa polskiego lub zgonu posiadacza dowodu osobistego lub wydania decyzji o odmowie wydania dowodu osobistego;
3) z dniem przekazania posiadaczowi nowego dowodu osobistego, w przypadku istotnej zmiany wizerunku twarzy;
4) z dniem przekazania posiadaczowi nowego dowodu osobistego, w przypadku utraty ważności dowodu, o ile termin ten nie upłynął wcześniej;
5) z dniem przekazania posiadaczowi nowego dowodu osobistego, w przypadku, zmiany danych w dowodzie osobistym;
6) po upływie 4 miesięcy od zaistnienia okoliczności, zmiany danych w dowodzie osobistym, o ile wcześniej nie nastąpiło unieważnienie dowodu osobistego na
podstawie przepisu pkt 5.
Wymiana, unieważnianie i stwierdzenie nieważności dowodu osobistego
Organem właściwym do unieważnienia dowodu osobistego jest:
1) organ gminy, do którego zgłoszono utratę lub uszkodzenie dowodu osobistego lub do którego został przekazany znaleziony dowód osobisty;
2) organ gminy, który wystawił dowód osobisty - w przypadku wydania decyzji, odmowy wydania dowodu osobistego, jeżeli zdarzenia te wystąpiły
przed przekazaniem dowodu osobistego wnioskodawcy;
3) organ gminy, który wydał dowód osobisty - gdy osoba obowiązana nie wystąpiła z wnioskiem o wydanie nowego dowodu osobistego w przypadku,
zmiany danych w dowodzie osobistym;
4) organ gminy wydający nowy dowód osobisty - w pozostałych przypadkach.
Dowód osobisty podlega unieważnieniu z mocy prawa na podstawie
przekazanych przez rejestr PESEL do Rejestru Dowodów Osobistych informacji o utracie obywatelstwa polskiego lub zgonie posiadacza dowodu osobistego.
Wymiana, unieważnianie i stwierdzenie nieważności dowodu osobistego
Stwierdza się nieważność dowodu osobistego wydanego osobie, która we wniosku o jego wydanie podała nieprawdziwe dane.
Stwierdzenie nieważności dowodu osobistego następuje w drodze decyzji administracyjnej, mającej rygor natychmiastowej wykonalności.
Odwołanie od decyzji stwierdzającej nieważność dowodu osobistego rozpatruje wojewoda, w terminie 14 dni od daty jego złożenia.
IV.
Ewidencja ludności (zakres podmiotowy, organy ewidencji
ludności, zakres przedmiotowy).
Ewidencja ludności
Ewidencja ludności polega na rejestracji określonych w ustawie podstawowych danych identyfikujących tożsamość oraz status administracyjnoprawny osób
fizycznych.
Ewidencja ludności ma zatem zupełne inny cel niż np. rejestracja stanu cywilnego (odbywająca się w aktach stanu cywilnego), którym w przypadku ewidencji ludności jest identyfikacja tożsamości oraz administracyjnoprawnego
statusu danej osoby (wyłącznie osoby fizycznej)
Ewidencję ludności prowadzi się w:
1) Powszechnym Elektronicznym Systemie Ewidencji Ludności - rejestrze PESEL;
2) Rejestrach mieszkańców oraz
3) rejestrach zamieszkania cudzoziemców.
Powyższe rejestry są prowadzone w systemie teleinformatycznym (przy czym rejestr cudzoziemców może być prowadzony również w formie kartotecznej).
Ewidencja ludności
Zadanie związane z ewidencją ludności wykonują organy gminy, które realizują je jako zadania zadania zlecone z zakresu administracji rządowej
Powyższe implikuje również fakt, że organem wyższego stopnia w stosunku do organów gmin wydających rozstrzygnięcia administracyjne na podstawie
ustawy jest wojewoda.
On również sprawuje nadzór nad działalnością organów gmin w zakresie realizacji obowiązków określonych w ustawie.
Ewidencja ludności
Z kolei organem nadzorującym działalność wojewody w zakresie realizacji obowiązków określonych w ustawie jest Minister właściwy do spraw
wewnętrznych
Sprawowanie nadzoru przez Ministra właściwego do spraw wewnętrznych polega na:
1) przeprowadzaniu kontroli, w tym na badaniu:
a) prawidłowości prowadzonych przez wojewodę postępowań administracyjnych,
b) terminowości załatwiania spraw z zakresu spraw określonych w ustawie;
2) kształtowaniu jednolitej polityki w zakresie realizacji obowiązków określonych w ustawie i kontroli wykonywania ustalonych sposobów postępowania.
Ewidencja ludności
Minister właściwy do spraw wewnętrznych
Wojewoda
Wójt/Burmistrz/
Prezydent Miasta
Organ wykonujący zadania z zakresu ewidencji ludności Organ sprawujący zwierzchni
nadzór nad działalnością wojewody w zakresie
ewidencji ludności
Organ nadzoru oraz wyższego stopnia (w sprawach z ewidencji ludności) w stosunku
do wójta
Rejestr PESEL i rejestr mieszkańców są zbiorami danych, zawierającymi następujące informacje:
1) nazwisko i imię (imiona);
2) nazwisko rodowe;
3) imiona i nazwiska rodowe rodziców;
4) data urodzenia;
5) miejsce urodzenia;
6) kraj urodzenia;
7) stan cywilny;
8) oznaczenie aktu urodzenia i urzędu stanu cywilnego, w którym został on sporządzony;
9) płeć;
10) numer PESEL;
11) obywatelstwo albo status bezpaństwowca;
12) imię i nazwisko rodowe oraz numer PESEL małżonka, jeżeli został mu nadany;
13) data zawarcia związku małżeńskiego, oznaczenie aktu małżeństwa i urzędu stanu cywilnego, w którym został on sporządzony, data rozwiązania związku małżeńskiego, sygnatura akt i oznaczenie sądu, który rozwiązał małżeństwo, sygnatura akt i oznaczenie sądu, który ustalił nieistnienie małżeństwa, sygnatura akt i oznaczenie sądu, który unieważnił małżeństwo, data zgonu małżonka albo data znalezienia jego zwłok, oznaczenie jego aktu zgonu i urzędu stanu cywilnego, w którym ten akt został sporządzony;
14) adres i data zameldowania na pobyt stały;
15) kraj miejsca zamieszkania;
16) kraj poprzedniego miejsca zamieszkania;
17) data wymeldowania z miejsca pobytu stałego;
18) adres i data zameldowania na pobyt czasowy oraz data upływu deklarowanego terminu pobytu;
19) data wymeldowania z miejsca pobytu czasowego;
20) data wyjazdu poza granice Rzeczypospolitej Polskiej trwającego dłużej niż 6 miesięcy i wskazanie kraju wyjazdu;
21) data powrotu z wyjazdu poza granice Rzeczypospolitej Polskiej trwającego dłużej niż 6 miesięcy;
22) seria, numer i data ważności ostatniego wydanego dowodu osobistego obywatela polskiego oraz oznaczenie organu wydającego dokument;
23) seria, numer i data ważności ostatniego wydanego paszportu obywatela polskiego;
24) seria, numer i data ważności dokumentu podróży cudzoziemca, a w przypadku cudzoziemców, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3 lit. a i b, ważnego dokumentu podróży lub innego ważnego dokumentu potwierdzającego tożsamość i obywatelstwo;
25) data upływu deklarowanego przez cudzoziemca terminu pobytu;
26) data zgonu albo data znalezienia zwłok, numer aktu zgonu i oznaczenie urzędu stanu cywilnego, w którym ten akt został sporządzony.
Ewidencja ludności
Rejestr PESEL jest centralnym zbiorem ww. danych, prowadzonym przez ministra właściwego do spraw informatyzacji.
Rejestr mieszkańców jest prowadzony zgodnie z właściwością miejscową przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta)
1. Rejestracji danych w rejestrze PESEL dokonują:
1) kierownik urzędu stanu cywilnego właściwy do sporządzenia aktu urodzenia i dokonywania w nim zmian oraz sporządzenia przypisku przy tym akcie - w zakresie danych, o których mowa w art. 8 pkt 1-11, 13-15, 18 i 26;
2) kierownik urzędu stanu cywilnego właściwy do sporządzenia aktu małżeństwa i dokonywania w nim zmian oraz sporządzenia przypisku przy tym akcie - w zakresie danych, o których mowa w art. 8 pkt 1, 7, 12, 13 i 26;
3) kierownik urzędu stanu cywilnego właściwy do sporządzenia aktu zgonu i dokonywania w nim zmian - w zakresie danych, o których mowa w art. 8 pkt 7, 13, 17, 19 i 26;
3a) kierownik urzędu stanu cywilnego, do którego wpłynął zagraniczny dokument stanu cywilnego lub inny dokument wydany w państwie, w którym nie jest prowadzona rejestracja stanu cywilnego, jeżeli osoba, której nadano numer PESEL, nie ma polskich aktów stanu cywilnego - w zakresie zmiany danych, o których mowa w art. 8 pkt 7, 13 i 26;
4) kierownik urzędu stanu cywilnego, który wydał decyzję o zmianie imienia i nazwiska - w zakresie danych, o których mowa w art. 8 pkt 1 i 2;
5) organ gminy właściwy do zameldowania na pobyt stały i czasowy obywatela polskiego - w zakresie danych, o których mowa w art. 8 pkt 14-21;
6) wojewoda lub minister właściwy do spraw wewnętrznych, każdy zgodnie ze swoją właściwością - w zakresie danych, o których mowa w art. 8 pkt 11;
7) organ gminy właściwy do wydania dowodu osobistego - w zakresie danych, o których mowa w art. 8 pkt 22;
8) organy właściwe do wydania paszportu - w zakresie danych, o których mowa w art. 8 pkt 23;
9) organ gminy właściwy do zameldowania na pobyt stały i czasowy cudzoziemca, któremu nadano numer PESEL - w zakresie danych, o których mowa w art. 8 pkt 1, 3-7, 9-12, 14-21 i 24-26;
10) organ gminy właściwy do złożenia wniosku o nadanie numeru PESEL, w stosunku do osób, o których mowa w art. 7 ust. 2 - w zakresie danych, o których mowa w art. 8 pkt 1-13, 15 i 22-24.
V.
Obowiązek meldunkowy cudzoziemców
Obowiązek meldunkowy cudzoziemców
Cudzoziemiec przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany wykonywać obowiązek meldunkowy na zasadach określonych w art.
24, art. 25 ust. 1-3, art. 26, art. 27 ust. 2, art. 28 oraz w art. 30-39
Od wykonywania obowiązku meldunkowego zwolnieni są, pod warunkiem wzajemności, szefowie i członkowie personelu przedstawicielstw
dyplomatycznych oraz urzędów konsularnych państw obcych, łącznie z członkami ich rodzin pozostającymi z nimi we wspólnocie domowej, a także inne osoby na
podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych
Cudzoziemcy zwolnieni są z obowiązku meldunkowego, jeżeli ich pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie przekracza 14 dni.
Obowiązek meldunkowy cudzoziemców
Cudzoziemiec będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, obywatelem państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub obywatelem Konfederacji Szwajcarskiej, przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany zameldować się w miejscu pobytu stałego lub czasowego najpóźniej w 30 dniu, licząc od dnia przybycia do tego
miejsca.
Pozostali cudzoziemcy przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, mają obowiązek zameldować się w miejscu pobytu stałego lub czasowego
najpóźniej czwartego dnia, licząc od dnia przybycia do tego miejsca.
Obowiązek meldunkowy cudzoziemców
Deklarowany przez cudzoziemców (nie będącego obywatelami UE, EFTA, Konfederacji Szwajcarskiej itp.) okres pobytu czasowego pod określonym adresem nie może przekroczyć okresu, w którym cudzoziemiec ten może
legalnie przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z dokumentem potwierdzającym jego prawo pobytu
Obowiązek meldunkowy cudzoziemców
Cudzoziemiec, z państw UE, EFTA itp., dokonujący zameldowania na pobyt stały, przedstawia ważny dokument podróży lub inny dokument potwierdzający jego tożsamość i obywatelstwo oraz ważny dokument potwierdzający prawo stałego pobytu albo zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela Unii Europejskiej
lub oświadczenie o zarejestrowaniu pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Ten sam cudzoziemiec dokonujący zameldowania na pobyt czasowy, przedstawia ważny dokument podróży lub inny ważny dokument potwierdzający jego tożsamość i obywatelstwo oraz ważny dokument potwierdzający prawo stałego pobytu lub zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela Unii Europejskiej
lub, w przypadku braku zaświadczenia, składa oświadczenie o zarejestrowaniu pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
Obowiązek meldunkowy cudzoziemców
Cudzoziemiec (inny niż z pańtw UE, EFTA itp.) dokonujący zameldowania na pobyt stały przedstawia kartę pobytu wydaną w związku z udzieleniem zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej,
zgody na pobyt ze względów humanitarnych, ochrony uzupełniającej, albo nadaniem statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, dokument „zgoda na pobyt tolerowany” albo zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt rezydenta
długoterminowego Unii Europejskiej, decyzję o nadaniu statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, udzieleniu w Rzeczypospolitej Polskiej ochrony uzupełniającej, zgody na pobyt ze względów humanitarnych albo zgody na pobyt
tolerowany.
Obowiązek meldunkowy cudzoziemców
Cudzoziemiec spoza UE, EFTA itp. dokonujący zameldowania się na pobyt czasowy przedstawia wizę, a w przypadku gdy wjazd cudzoziemca nastąpił na
podstawie umowy przewidującej zniesienie lub ograniczenie obowiązku posiadania wizy albo cudzoziemiec przebywa na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz.U. poz. 1650, z późn. zm.1)) lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który
potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej - dokument podróży, tymczasowe zaświadczenie tożsamości cudzoziemca, kartę pobytu, dokument "zgoda na pobyt tolerowany" albo zezwolenie na pobyt czasowy, zezwolenie na pobyt stały, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej lub decyzję o nadaniu statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, udzieleniu w
Rzeczypospolitej Polskiej ochrony uzupełniającej, zgody na pobyt ze względów humanitarnych albo zgody na pobyt tolerowany.
