J a r o f i n i g a s , j a r o k o m e n c i g a s .
J a rfin o - La ja r o 1937 - La situacic en E s p e ra n tu jo - N o v ja r a penso
misme rigardi ĉion tion ? Ĉu ne estas eble ankaŭ nia kulpo, eta ero de kulpo en la grandaj konfliktoj ? Ĉu la ekonomia bon- stato iama, ne kondukis rekte al la forgeso de niaj devoj kiel civitanoj kaj kiel homoj. Tro multe ni fidis al la paperaj deklaroj, leĝoj, dekretoj. Mankis la agoj. Mankis la solidarecaj agoj de homo al homo, de popolo al popolo.
La rezulton ni vidas nun.
Sed en ĉio malbona troviĝas la ĝermo de io bona. Dank’ al ĉi tiu certeco, ke venos tamen tem- po kian ni deziris, esperis kaj por kiu ni batalis, ni ĉerpu la kura- ĝon, daŭrigi en la batalo.
La situacio en Esperantujo
Post la gravaj ŝanĝoj okazintaj en 1936, la situacio nun montras certan stabiliĝon, almenaŭ en internacia sfero. La stato ne estas brila : Du internaciaj orga- nizajoj, laboranlaj laŭ santa .,ia-
niero. Sed evidentiĝas, ke tio ne povos daŭri longe. Iam oni retrovos bazon de komuna la- boro kiam malnovaj aferoj estas reguligitaj.
UEA morlos baldaŭ, rapide elkriis iuj en 1936. Nu, la vero estas, ke ĝi ekzistas. Ne plu tiu-ĉi impona organizaĵo de an- taŭ 1933. Sed kion ĝi perdis laŭ ekstera aspekto ĝi gajnis je interna forto. La konstruo de 1933-1934, antaŭvidis egaligon de la du fortoj sin balancantaj Sed mankis elementaj kondiĉoj, kaj estas precipe tio, kio kondu- kis al la disfalo.
La bildo ne estus kompleta, ne menciante la staton en la unuopaj landoj. Nur en kelkaj regas konkordo inter la Esperan- tistoj. Ĉie fantomas la sama malpaco, kvereloj abundas kaj floras la klaĉado.
Kaj niaj samlingvanoj en la laborista kampo same batalas pro perdiĝinta unueco. Montriĝas, ke eĉ la firma ligilo — la konscio pri sama klaso kaj komuna idealo — ne povis kunteni la disiĝantajn opiniojn.
N o v ja ra penso Kion ĝi alportos, la nova jaro ? Jen demando farata de milionoj.
Kaj kion ĝi alportos por nia kara lingvo ? Ni ne atendu miraklojn. Ĉefa kondiĉo por ke ni atingu pli promesigan staton, estas la reveno de trankvila situacio. De ĝi dependas ĉio.
J a rfin o
Jarfino. Tago de meditado pri la jaro pasinta. Kaj ofte eliĝas la konsola diraĵo : « Nu, ĝi ja eslus povinta esti ankoraŭ pli malbona ». Dank’al tiu ĉi sin- konsolo, homoj kiel kolektivoj ĉerpas la necesan forton por eniri novan jaron kun nova kura- ĝo kaj tido. Tiu ĉi relativeco de ĉio tera estas unu el la kaŭzoj, ke neniam la espero je pli bona estonto estingiĝas.
Tre mulle, homar' lcun espero en [koro Pri viuo eslonla parolas,
Kaj ĉiam 'al celo feliĉa kaj ora Aliri plej baldaŭ ĝi volas.
Jen monelo elcvelkas, jen ree [disfloras Sed liomo esperon senĉese adoras.
(Schiller).
Jarflno. Tago de esploro, alie dirite de bilanco. Ĉu la nun pasinta jaro respondas al la kalkuloj faritaj, ĉu realiĝis ĉio : kion oni atendis de ĝi ? Kaj post I maldolca konstato pri okazinta i
eraro aŭ ĉagreno eliĝas la konvinka diro : « Nu, estonte tio ne plu okazu ».
Jarfino. Tago de penso pri la estonto. Tago de bonaj intenco, plano kaj de sinpromeso. Mil- diĝas la sento, okazintaĵoj eĉ la plej malagrablaj aperas sub alia lumo. Ĉiu sentas la alvenon de io nova, de io pli bona.
Mo, feliĉa iluzio, kiu permesas al ni daŭrigi niajn penadojn en niaj aferoj, en niaj llankaj inte- resoj. Sen tiu ĉi espero la vivo ne valorus esti vivata.
La ja ro 1937
Pliakriĝis la situacio en la tuta mondo kaj katastrofo plur- foje minacis. Okazinlaĵoj, kiuj en pasinto estus rekte kondu- kintaj al sanga disputo, estas nuntempo nuraj nervtikloj. La sento de respondeco (aŭ dc timo?) je la sekvoj, haltigas ĉiun, ne provi la lastan eventualecon. La senpera sekvo de tiu ĉi balan- cado estas la kreskanta malkredo je interŝtataj aranĝoj. Kaj la dua sekvo estas la armigado, kreskanta superrnezure.
Daŭras la civila milito his- pana. Kun teruro ni ĉiuj rigar- das al la oriento, kie sen la bona malnova kutimo, deklari militon al la alia, okazas tia, kun ĉiuj kruelaĵoj. Devoj rezultantaj el kontraktoj, interkonsentoj aŭ aranĝoj, ne plu estas respektataj.
La dinamikaj fortoj triumfas ! Kaj tamen. Ĉu ni rajtas pesi-
Apud la penadt' propaganda, la esperantistoj >9 forgesu la zorgadon pri la idea flanko de la rnovado. Vere 1& interna ideo de Esperanto, pri kio oni tiam disputis, estas la puŝforto de nia agado. Kio ĝi estas do, tiu ĉi interna ideo ? Ĉj estas nenio alia, ol la konvinkh, ke per nia laboro ni partoprenas en la penado por la paco, ke ni konscie subtenas ia postulon de egala rajto por ĉiu gento kaj nacio, kaj ke ni vidas en la homo nur homon Kaj super ĉio regu la toleremo.
La jaro 1938 eUas la trideka jaro depost kiam UEA estis fondita. Ĉi tiu traiiis jam plurajn krizojn, sed ĉiam : ukcesis trans- pasi ilin. Estas do tute certe, ke ankaŭ la nunan ĝi venke trairos.
A1 ĉiuj kunbatalantoj por UEA laŭ la malnovaj principoj, la Provizora Komilato esprimas sian dankon por la valora kun- helpo dum >n 4" nta jaro kai por ia preteco u.turigl on ia nova. A1 la esperantistoj en j
landoj militantaj simpation kaj partoprenon en allikto.
Ho, ne ! gi ne estas elpenso mal- [aera, Per revoj malsaĝaj naslcila 1 Ni scias, ni senlas kun kredo
[sincera, Ke estos esper' plenumita, Kaj tiu ĉi seni' ĉu eslas kapabla Nin trompi en nia revajo agrablal
E s p e r a n to e n p o & t a
u z a d o
Sur paĝoj 4-5 troviĝas kuni- gitaj speclmenoj de ĉiuj poŝt- inarkoj, poŝtkartoj kaj stampoj kun teksto en Esperanto. Post kompletigo ni intencas presigi laŭ sama grandeco sur fortika luksa papero, servebla tiel por ekspo- zicioj. Ptfopagandistoj kiuĵ inte- resiĝas pri tio povos ricevi ekzem- pleron je tre malalta prezo 1,50 Fr. sv. Dek ekzempleroj zorge enpakitaj por 10 Fr. sv.
Ekspozicia Servo.
Haltu, ho junuloj !
Junularo de la tuta mondo, ĉu vi akceptos morgaŭ detrui pacajn urbojn kaj buĉi virinoju kaj infanojn ? Ĉu vi deziras tiun teruron por viaj propraj urboj kaj propraj amatoj? Ou vi ne ĉiuj estas anoj de la sama vasta fatnilio ?
Vin dentandas kaj vokas la vocĉ» Zatnenhofa, ne de unn horno kuŝanta en tombejo, sed de tiu ltomara sento, kiun li esprimis per tuta vivo, per tuta verko.
Dum la sonoriloj en malluma nokto kantas la pason de jaro al alia, turnu vin interne por aŭskulti la voĉott. Ankaŭ via, ĝi estas, intime kaj profunde, ĉar ni ĉiuj estas membroj uiiuj de l’aliaj.
Vi estas pretaj morti por alta celo: batali kontraŭ maljiis- taĵoj, por egaleco de via lando, por ties vivrajto aŭ sendependeco por justeco al via klaso, aŭ por libereco de via penso, por malriĉaj lionioj aŭ matriĉaj landoj kontraŭ la riĉaj, por nacia ordo aŭ internacia disciplino.
Ilaltu! Ambauflanke regas idealoj. La diversaj celoj inspi- ros la kontraŭajn kampojn. llaltu niomenton antaŭ ol vi rajtos vidi nur la. malbonon ĉe la malamikoj, nur la belon ĉe via flanko.
Kion vi sentas, se vi esitus junulo de 1’translima lando?
Dnm kelkai eroi de 1’eterna tcnipo metu vin en lian liaŭton kaj en fiatt penson por fin komprciiu Dum vi batatas kaj po idealo, ankafl li kredus satne.
Celoj diversaj inspiras vin al morto kaj mortigo, sed malnn- taŭ vi regas interesoj kaj profitoj tre similaj, antaŭ ĉio la riĉiĝo de pafilfarantoj. ĉu vere viaj celoj estas tiom kontraŭaj.
duni la diabla proflto estas tioni iinueca?
llo karaj kaj naivaj lterooj, aŭskultu la voĉon eĉ motnen- teton antaŭ ol ekpali. Ĝi proponas al vi porti viajn celojn kaj idealojn sur la rondan tablon de la boma familio kaj ilin kom pari.
Ne ĉiuj estas kontraŭaj. Multaj estas justaj en ambaŭ kampoj. Malriĉaj homoj kaj malriĉaj landoj rajtas vivi. Por eviti malordon kaj ŝtelon necesas jnsteco kaj egaleeo. Simile ŝtelo kaj malordo ne estas metodoj pli taugaj internacie ol enlande. Perforto venenas ĉian prolilemon.
Post milito vi devus fari pacon kaj tamen solvi la proble- mojn, tiam pli malfacile pro la vekitaj malamoj, suferoj, ven- ĝetnoj. Kigardu la speitton de 1919. Kio estis la granda eriiro tiani? Estis akcepti nur la duonon de la programo Wilson’a:
provi starigon de Ligo de Nacioj kaj internacia lego, sen akcepto samtempa de la dua postulo: nek venkintoj, nek venkitoj.
Vi ne permesas denove la satuan eraron, ĉu? Do se la paco devas esti sen venkintoj nek venkitoj, kial do fari la militon . Kial ne fari la pacon aiitaŭ la milito dum estas atikoraŭ teinpo?
Pli saĝa oni diskutus nun ol poste. La ĝisnunaj spertoj sufiĉas por montri la koston de la detruo kaj la koston dc la maljusteco.
Anstataŭ ĵeti vin kaj viajn celojn unu kontraŭ la aliaj esploru ilin kune kaj aldoim ilin por esti justaj al ĉiuj.
Malfacila tasko? Sendube, kaj oferplena, sed ĉu pli, ol gajni militon kaj fari daŭran pacon poste?
Ilaltu kaj pripensu, lio junuloj bravaj. Ke libera penso ne rajtas esprimiĝi en tiu aŭ alia lando memoru ke ĝi ankaŭ ne rajtas plu ĉe vi, se milito venus. Do pensu, dum ankoraŭ estas tempo.
Edmond PRIVAT.
Universala Esperanto - Asocio
C en tra O ficejo s N u n a adreso s Palais W ilson, G e n e v e , Svislando
ĉln / 1 0, i J ! i
N-ro 454
I n t e r ŝ t a t a E s p e r a n t o - A k o r d o
Ĝefa ideo : Ses registaroj reciproke promesos : Ni enkondnkos la instruadon devigan de Esperanto en ĉiujn lernejojn de nia lando, se vi promesos fari la samon Gvidanto de la penado : D-ro Antoni Czubrynski, Wesola 32, Wlochy pod Warszawa (Polujo)
La n e rim a rk ita vojm onfrilo
La Jubilea Kongreso en Var- sovio eldonis « Oran Libron » kies « Paĝoj de Profetaĵoj » en- havas enketon inter 37 bone konataj gvidantoj de la E- movado pri la demando : kiel ili imagas al si la estontecon de Esperanto post 50 jaroj, sekve en 1987.
La respondoj estas mozaiko de plej diversaj opinioj, ofte atentindaj kaj prudentaj, sed en la fin-rezulto (krom eble unu de D-ro Adam Zamenhof, laŭ mi la plej trafa) ili preskaŭ ĉiuj vidas antaŭ si la kurtenon de nebulo tute sen iu vojmontrilo, aŭ maksimume unu rnetron antaŭ siaj piedoj.
Estas vere malĝoje, ke la ĝisnuna movado en la opinio de plej eminentaj, energiaj agant- oj kvazaŭ rigidiĝis en la formoj de la ĝisnunaj propagandaj meto- doj kaj ne vidas aliajn, kiuj garantius la plenan venkon. La predikado pri persisteco, laboro, solidareco, unueco havas kom- preneble sian valoron, sed tio-ĉi ne sufiĉas. Se ni eĉ ĉiuj en pli alta grado ol nun posedus ĉi- tiujn virtojn, ni tainen ne multe farus, se mankus la vojmontrilo.
Tiu-ĉi montrilo estas deduktebla el ĉi-tiuj eldiroj de 37 agantoj.
Jen kio estas pli-malpli ko- muna en tiuj opinioj : 1) estas utopio esperantigi la rnultmili- lionajn naciojn nur per kursoj, organizitaj en luitaj societejoj esperantaj, 2) oni povas espe- rantigi ilin nur per deviga ins- truado de Esperanto en la ler- nejoj per la fakaj instraistoj, , salajrataj kiel ĉiuj aliaj kaj egalrajtaj kun ili.
Kaj tie-ĉi ekhaltaspreskaŭ ĉiuj.
Ili ne scias, kiel agi por ke Espe- ranto estu devige instruata. Ĝu tio-ĉi estas tiel malfacile diveni?
Tiun-ĉi problernon solvas ideo pri Interŝtata Esperanto Akor- do, t.e. pri la samtempa enkon-
duko en la lernejojn komence en ses ŝtatoj, kiuj promesas ĝin devige instrui, se aliaj la samon promesos. Kial ĉiuj eminentaj agantoj ekhaltis antaŭ tiu-ĉi bariero ? ĉar tiu-ĉi ideo ne estas popularigita, kvankam oni laboras pri ĝi jam de 1920.
Estis farita urru eraro : Oni ĉion tro alcentrigis en unu ma- non anstataŭ transdoni la tutan laboron kaj rlividi ĝin inter la naciaj IEAk-komitatoj kiuj ĉc si klopodus varbi siajn ministr- ojn por tiu-ĉi celo. La laboro de D-ro Edmond Privat en 1922- 1928 estis promesplena, sed poste oni nenion, aŭ preskaŭ nenion faris por tiu-ĉi ideo.
Nune la procedo estu decen- traligita. Ekspeda centro estu en Ĝenevo, kie la tuta penado pri IEAk komencis, kaj kie estas Ligo de Nacioj, kurrveni- ganta multajn ministrojn kun kiuj oni povas rilati pri IEAk.
Tamen la sorto nin gardu antaŭ la ripeto de la eraroj submeti al ilia neprepareco kaj mal- kompetento la ideon pri 1EAK.
En Ĝenevo estos la dissendejo de la komunikoj al ĉiuj organizaĵ- oj naciaj, sendepende de iliaj simpatioj al UEA aŭ IEL. Sed efektive ne estos unu centro, sed multaj naciaj centroj, kiuj zorgos ĉe si pri IEAK kaj alsendados la raportojn pri ilia laboro al aŭtoro de la ideo, kiu enlre- prenis gvidi ĝin ĝis la flna venko.
Mi, resurnante la ricevitan ma- terialon, sendos la cirkulerojn al Ĝenevo, de kie oni ilin pluen dissendados. Jen la plej sirnpla kaj laŭ mi la plejbona procedo : mullaj cenlroj kun plena mem- ntareco labora.
Kiam mi retrospektive tra- rigardas, kion la Esperanta mon- do ĝis rrun faris, — laboron efektive grandegan — mi konsta- tas kun rniro, ke kvankam oni konsideris la problemon pri la
venko de Esperantismo kiel de- mandon de estonteco oni kva- zaŭ ne klopodis pri ĝi, vivante per la estonteco. La rigidiĝo de la formoj de propagando kaŝis kaj perdigis al Esperantistoj la grandajn perspektivojn kaj cel- ojn tiel, ke ofte oni zorgis pri malgravaĵoj, banalaĵoj kaj al- kutirniĝadis komplete al la ak- tuala stato de rnovado. Unu- flanke regis tre vigla vivo interna de klubejoj kaj societoj, ali- flanke obstina Iridiferenteco, kiel ĉe antikvaj rojnanoj, ne kompre- nantaj kreskantan kristanismon.
Ĉu iagrade ne estas interesa esprimo pri « dum-vivaj mem- broj » ? Ĉu dum la tuta vivo de iu menrbro nenio ŝanĝiĝos tia- grade, ke tio-ĉi povus rnalak- tualigi la tutan rnembran « dum- vivecon » ? Ĉu ĉiuj rriaj zorgoj ne daŭros ankoraŭ ne la vivon, sed dekkelkajn jarojn ? La ne- suliĉe disvolviinta imagpovo estas ofte la kaŭzo de tiu-ĉi rigidiĝo de la ĝisnunaj formoj de pro- pagando, ekster kiuj iuj sami- deanoj opinias, ke kiel nun estas, tiel estos ĉiarn kaj en la nebulo de estanteco perdas la voj- montrilon, kiu estas IEAK. Oni skribas saĝajn artikolojn pri es- tanteco, sed la vojon oni ne vidas.
Prave diris D-ro W. Robin :
« la mondo ne ŝatas tro longajn provojn, tro longan propagandan periodon. Ankoraŭ kelkaj fortaj atakoj kaj ni rompos la murojn » (Ora Libro, 215). Do ni elstreĉu niajn penadftin en la direkto de IEAK. Ktam ses ŝtatoj pro- mesos samtempe enkondukiEspe- ranton en la lernejojn, tiam ni plu ne bezonos specialan inter- ŝtalan konferencon por ĝin de- nove demandi pri la samo, sed ni demandos ĝin pri la detaloj de la organizplano de la instrua- do. Ni evitos ankaŭ la danĝeran saĝecon de diplomatoj el Ligo
de Nacioj, kie oni ne povas en kolektiva pridiskuto perdi ĉion, kion oni en ŝvitpeno atingis en la apartaj intertraktoj.
Ni evitu konferencon, en kiu ni duafoje aŭdus la samajn de- klarojn. Estus danĝere. Kolek- tive la homoj pensas ofte alie ol unuope. Unu falsa paŝo povas detrui ĉiou.
Konferenco estas necesa, kiam ses subskriboj estos kolektitaj, sed konferenco pri la detaloj de realigo de inslruado de Espe- ranto. Sekve konferenco peda- gogia, ne diplomata.
Diversaj alegoriaj bildoj eks- taras antaŭ miaj okuloj iafoje.
Jen : la homoj en nebulo, vage, blinde sin moviĝantaj : ili nenion precize vidas, nur la konturojn de la tre proksimaj objektoj. Nenian vojmontrilon.
Sed, samideanoj ! la vojmontrilo estas jam eltrovita : akordo de ses ŝtatoj. Jen ĝi ! Ni do marŝu antaŭen rekte, kuraĝe, ne flan- kiĝante kaj tra la densa nebulo videbliĝas jam la glata vojo priverŝita per sunradioj, la vojo al triu njarko !
Jen alia bildo : peze klini- ĝintaj personoj semas verdajn ĝermojn. Malĝoje ripetas iliaj lipoj la frazon :
Cent semoj perdiĝas, mil semoj perdiĝas ni semas kaj semas konstante...
Kial ili perdiĝas ? Tute mal- necese ! Sufiĉe da senĉesa semado!
Tio-ĉi estis bona antaŭ jaroj.
Ĉu vi neniam pensos pri la rikoltado ? E1 semoj ekĝermis jam la spikar-kampoj. Nun prenu la IEAK-falĉilojn en la manojn kaj ekmarŝu ĝoje al la rikolto ! Alia bildo : Sekretaj kunvenoj de kristanaj katakombaj societoj funebraj. Malmulte scias pri ili la roma ŝtato. Tio, kion ĝi scias apogiĝas je falsaj raportoj.
Dum la tempoj de Publius Aelius
; Hadrianus (117-138) oni anko- )
raŭ ne komprenis la kristanis- mon, intermiksante ĝin kun la kulto de Sabazios, kvankam la tiama kristanismo faris jam gran- dajn progresojn. Oni ne volis kredi al ĝia forto. Kaj jen de- kreto de Konstanteno-kaj fini- ĝas la katakombaj societoj ! Kris- tanismo venkis !
Niaj esp. kluboj, societoj estos organizaĵoj, pri kiuj la vasta popolo ne rrrulte scias aŭ ne ĉiam bone, eĉ false. Kaj tamen alproksimiĝas la tempo de de- kretoj en diversaj landoj. Veraj dekretoj de novaj Konstantenoj.
Jen alia bildo : En katakomb- aj societoj dormas kavaliroj de verda stelo. Ili rigidiĝis en la propagandaj metodoj. Ili dor- rnas, iuj el ili eĉ mortprofunde.
Sonĝante iliaj lipoj ripetas : « pa- ŝo post paŝo, post longa laboro....»
Sed ĉu vi jam tute forgesis pri
« gloro » ?
IIo ! La sorto donu al mi la trombonojn, ke mi al Vi, dor- mantaj kavaliroj de verda stelo ekkantu tra ĉiuj landoj la vek- signalon al la ekmarŝo el Viaj katakombaj societoj :
Revantoj pri espero, la dorm- antaj kavaliroj ! VEKIĜU, VE- KIĜU !
Ĉu Vi rnin aŭdas suliĉe forte ? VEKIĜU !
Flamantajn torĉojn de la sank- ta ardo mi volus ĵeti en Viajn korojn por ke Vi ekflamu plen- spirite kaj diskonigu al la mondo ĝojigan sciigon :
For la nebulojn ! Antaŭ n rektavoje al la triumfarko de la Esperantistaro ! Plenforte e!
streĉu la flugilojn ! Ho ! Kiel potencaj Vi povus esti, kiel potencaj, se Vi tiaj volus esti, se Vi komprenus la veksignalon de nova naskiĝante epoko.
Kiel varme ni deziras, ke Vi ekkornprenu la vojrnontrilon ! Vekiĝu ! Vekiĝu !
D-ro Antoni Czubrynski.
V a ria jo j
Centra Esperanto Librejo
B ankastraat 10 s -G ra ve n h a g e
(N ederlando)
En la lasta cirkulero pri la likvido de la nomita librejo la direkcio sciigas al siaj akciuloj, ke ĉiuj libroj estas venditaj. Laŭ la publikigita likvida bilanco la akciuloj ricevos, krorn la jam repagitan tutan kapitalon,6%kiel firrdividendon, kiu estos sendata al ili per ĝirilo aŭ poŝt mandato en la templimo de 14 tagoj.
La societo estis fondata en 1920 precipe kun la celo servi la nederlandajn esperantistojn per la liverado de libroj kaj esperantaĵoj, ĉar en tiu tempo preskaŭ neriiu libristo kuruĝis komerci ilin. Sed nun, kiam abundas la komercistoj de espe- rantaj libroj en Nederlando, ĝia tasko finiĝas.
La anorrima societo seninter- rompe pagis ĝis 1934 mezdivi- dendon de 5,93% kaj senpage dissendis dek eldonojn de siaj esperantaj katalogoj.
Fine la estraro sincere dankas ĉiujn akciulojn, klientojn, en kaj eksterlandajn eldonistojn pro la fido, montrita al ĝi dum tiom da jaroj.
S alutinda sukceso en Bulgarujo
La redakcio de grava ĉiutaga bulgara ĵurnalo « Zarja » dispo- nigis ĉiusabate tutan paĝon por la bezonoj de la bulgara ge- esperantistaro. La redaktoro de la paĝo, S-no Arsen Grigorov, lerte gvidas ĝin. Jam aperis 17 numeroj. La rezulto estas mirinda. Ĝenerala revigliĝo de la enlanda movado, svarmo da kursoj kaj flamanta entuziasmo.
Salutleteroj, instigoj, rekomend- oj, konsiloj kaj pleje — artikoloj diverstemaj dezirindaj. Ĉion adre- su al : Redakcija « Zarja », Bul.
« Dondukov » 84, Sofia (Bulga- rujo).
G vidantoj de
D aŭrig aj Kursoj
kiuj deziras ricevi Tule Senpage la duau eldonon de la Plena Gramatiko de Esperanto en la redakto de Kalocsay-Waringhien
—- 500 paĝa grandformata libro, kun densa komposto kaj vendo- prezo de usonaj dolaroj 2.86 — skribu tuj pri tio al la eldonejo
Literatura Mondo, Budapest IX, Soroksari ut 38, Ilungarujo, aŭ al sia kutima libroliveranto.
E u karistia K u n ven o T u tm o n d a
La nornbro de la aliĝantoj por la 34 Internacia Eŭkaristia kon- greso estas tiom granda, rilate al la disponeblaj loĝlokoj, ke oni baldaŭ devos rifuzi la akcep- ton de pluaj aliĝoj.
Do kiu volas ĉeesli, bonvolu kiel eble plej baldaŭ aliĝi.
La Unuan Eŭkaristian Espe- ranlo-Mondkunvenon povas par- topreni nur tiuj, kiuj unue aliĝas al la 34. Internacia Eŭkaristia Kongreso kaj al tiu ĉi oni povas aliĝi nur pere de la landaj kornisionoj, aŭ en landoj, kie ne ekzistas tia, pere de tieaj vojaĝoficejoj. Ankaŭ ili donas detalan informon pri ĉio.
Tiuj, kiuj intencas partopreni la l.-an Eŭkaristian Esperanto- Mondkunvenon, aparte devas tion sciigi ankaŭ al la Esperanto Subkomitato. Budapest, Petŭfr Sandor U.9.IV.3., aldonante 4 respondkuponojn, kiel kotizon.
La broŝuroj jam elĉerpiĝis, la aflŝoj kaj la glumarkoj ankoraŭ ne estas pretaj, do ni petas kelksemajnan paciencon.
In te rn a c ia K o nkurso p o r la J u n u la ro La Internacia Kristana Junu- lara Kornisiono organizas la trian
fo jo n internacian konkurson, dank’al S-ino Anna F. G. van Loan el Usono, kiu memore de sia edzo starigis fondaĵon por plivastigi la spiriton de inter- nacia amikeco kaj kompreno inter la junularo.
Temoj.
En la kadro de la ĝeneral temo : « Kristo kaj la Universala Fraleco » la konkurantoj devos pritrakti la temon jene :
« Kian specialan kunhelpon la Kristanoj povus alporti al la verko de la paco » ?
« La kristanaj fundamentoj de la paco ».
Premioj.
Por ĉiu kategorio la sekvantaj rekompencoj estas antaŭvidataj:
(Fr. svis.)
1 unua premio de 500.
1 dua premio de 300.
2 triaj premioj po 200.
2 kvaraj premioj po 100.
5 kvinaj premioj po 50.
4o honoraj medaloj.
Krom tio la konkurantoj kies verkaĵo akiros la mezvaloron, ricevos honoran mencion.
Ĉiu partoprenanto laŭreata ri- cevos memor-diplomon subskri- bitan de la Prezidanto kaj sekre-
| tario de la Internacia Juĝantaro
| Kiu povas parlopreni ‘t
Rajtas partopreni en la,-kon- kurso la gejunuloj de la tuta mondo kondiĉe, ke ili estu nas- kitaj :
Antaŭ la 1-a de Septenrbro 1924 kaj post la 31-a de Aŭgsto 1920 (por la sekcio de la geju- nuletoj),
Antaŭ la 1-a de Septembro 1920 kaj post la 31-a de Augusto 1916 (por la sekcio de la gejunuloj Verkajoj.
La manuskriptoj ne eldonitaj ĝis nun devas enhavi ne malpli ol 1.000 vortojn nek pli ol 2.000, kaj esti redaktataj en kiu ajn lingvo, se eble maŝinskribitaj, se ne, tre legeble manskribitaj, kun rnarĝeno.
Pri la detalaj kondiĉoj de partopreno skribu al (ankaŭ en Esperanto) Ekumena Junulara Komisiono, 52 Paquis (Palais Wilson) Genĉve.
Regno d e pensoj spirita senpartia revueto de ĉiuj tempoj kaj nacioj estas senpage havebla de :
Esperanto, Internat. ul. 42 Mukaĉevo, Ĉeĥoslovakio.
■ Kaleidoskopo
de 1’Esperantismo ■
Esperanto
V/
au
E uropane?
En num ero 451 ni aperigis artikolon de F-ino Lidia Zamen- hof. Tem is pri atentigo je la i provo, alinom lgi la lingvon Espe- ranlo. Niaopinie F-ino Zam enhof estas ra jtig a ta defendi nomon kaj verkon de sia patro, precipe kiam la guidantoj de la m ovado silenlas.
La estim ata redaktoro de la periodaĵo « Uŝe-Eĥo » respondis per P u b lika j Demandoj, faritaj al F-ino Zam enhof en num ero 42 de la d irita gazeto.
Ĉar la d isp u to b jek to havas ĝeneralan intereson, ni perm esas al ni respondi al Sinjoro Josef Zauner al aro da ideoj kaj opinioj, de li elm etitaj.
Tezo d e UŜE - EĤO l’er aro da deinandoj (precize nau) S-ro J . Z. defendas sian provon, b ap ti E sp eran to n « Eŭ- ropa Lingvo ». Li eldonis gra- m atikojn, german.an kaj rum a- nan, kiuj diras Lehrbuch der Europaischen S prache: Exercitii de limba europeana. Nenialoke sur la kovrilo vidiĝas la nomo Esperanlo. Tion cn ord in ara vivo oni nom as « kaŝ-artifiko ».
S-ro J . Z. apogas sian faron per m otivoj, kiuj laŭ li praviĝas el la nuna tem po de super- b o rd an ta naciism o, m alŝate ri- g a rd a n ta in tern acian aferon. Es- peranto jam havas sian slam pon, ĝi estas en certaj landoj io danĝera, m inim um e io suspekta.
Laŭ tiu ĉi v id p u p k to : eviti suspekton kaj altiri elem entojn el la naeiism a kam po, la forigo de la nomo estas konsilinda, eĉ necesa.
E sp eran tista Tezo Ne en iran te en la detalojn de la dem andoj faritaj de S-ro J . Z.
ni tutsim ple rezonas : E speranto estas ĉies propraĵo. E fektive.
Sed la D eklaracio de Boulogne farita cn la jaro 1905, parolas n u r pri E speranto. T ra jto de nia nuna tem po estas la tendenco maslci la veron, aperi alie, flali potencojn, m alafable rila ta n ta j a! nia m ovado kiel al ĉio, kio celas tra n s la limoj de la propra patrolando.
Tion konscia E sp eran tisto ne akceptos. Sufiĉas jam la daŭraj ŝanĝoj en la organizo, la ŝanĝi- ĝemo de nia epoko ne elendiĝu ĝis la nomo Esperanto.
Europa lin g v o E ra ra estas la ideo, ke la ŝanĝo de la nomo, aŭ la sim pla ne-uzo de la nomo E speranto altiru s naciulojn. Kiel ajn oni rigardas la m ovadon por inter- nacia lingvo, ĝi estas m ovado de progresem aj elem entoj kaj neniu honesta homo ĝis nun kaŝis ke ankaŭ bolŝevikoj lernas uzas kaj... amas la lingvon E speranto.
Ni neniel tu ŝas tie ĉi la dem andon pri boneco aŭ mal- boneco de politika reĝimo. Ni vidas, ke ita la registaro toleras la v a sta n uzadon de nia lingvo por propagando eksterlanda. Sen- brue, seninvite. La sim pla rezono estas : ekzistas uzan taro de la lingvo, inklina al vojaĝoj en Italu jo . Sekve ni uz.u kaj eluzu.
Tio estas laŭ ni racia kom preno.
Per tio la Itala T urism a Propa- gando neniel okupiĝas pri aferoj de E speranto, kiuj estas tiuj de la E sp eran tisto j. Ekzistas alia lando, kie E speranto ludis g ravun rolon. Tie ĝi m alaperis.
Ĉu ni do provu, venlrokuŝe petadi, ke a n sta ta ŭ E speranto, lingvo k reita de judo, oni per- mesu la lernadon dc la Eŭropana linguo?
N aivaĵo I La registaroj dis- ponas pri ebleco bone koni nin.
Ni, kaj tio estas la tu to de la m ovado, estas por ekstrem - naciism aj registaroj, m inim um e suspekta. Ni ne trom pu nin mem.
Ne estas en la povo de la cent- I procentaj neŭtraluloj in ter ni ŝajnigi ĉion sub alia luino.
Ni estu honestaj. Prefere riski m om entan prem on, ol vendi prin- cipon.
U n u ig ita Europo S-ro J . Z. m iksas du aferojn : Nian lingvon kaj la ideon de federaciiĝo de Eŭropo. Pri tiu ĉi la sta ideo, iam efektivigota kaj certe grava paŝo al vera universala Ligo de Nacioj, ja la granda plim ulto de inform itaj E sp eran tisto j kunsentas. Sed tio estas a p a rta afero, kiun ni kiel unuopuloj povas jesi aŭ nei laft nia inklino.
Sed la U ŝE (U nuigitaj Ŝ tatoj de Eŭropo) ne ekzistas, dum e E speranto jes. Do por propa- gandi valoran ideon, oni devas propagandi sam tem pe alian, de,- pendan de faktoroj tu te ekster nia povo. Ke Sinjoro J . Z.
propagandu la ideon de unuigitaj ŝta to j de Eŭropo, bone ! Sed li ne oferu la honestan nom on de E speranto, nom on ko n atan ĉie kaj k aran al ni.
E u ro po-A zio
Iam ludos gravan rolon, Azio.
Ni vidis kiom energie laboris E sp eran tisto j en Ĉina Regno kaj en J a p a n a Im perio. La nomo E speranto estas n eŭ trala. Ĉu en nuna kaj esto n ta tem po, la v o rto Eŭropo havos pli bonan sonon tie ? P or aziano, Eŭropo estas tiu ĉi p arto de la kontinento Eŭrazio, kies kon^tiĝo n u r havi- gis al ĉiu azia popolo ĉagrenon, suferon, subprem on. Pri la avan- taĝoj de nia m aŝina k u ltu ro ni j ne parolu. E stas tro nigra ĉapi- tro en la libro de 1’hom aro.
K aj nun precize en tem po de revizio de ĉiuj faritaj spertoj, ni propagandu nian lingvon en Azio suli la etikedo « E ŭropana » Suliĉas ke E speranto estas laŭ gram atiko, stru k tu ro , v ortaro,
ido de la indo-aria lingva familio.
Ĉu ne estas tra jto de ĝentileco, ke ni propagandistoj de inter- genta lingvo ne tro fleras pri nia « eŭropaneco » rila ta n te kun aziano ? Ni opinias, ke ankaŭ tio ludas certan rolon.
M in a c o
S-ro J . Z., xideble k a p tita de naciism aj ideoj (kio estas lia afero) kredas necese m inaci. An- kaŭ ni opinias, ke oni interesigu naciulojn eĉ ekstrem istojn al internacia lingvo.
Alia dem ando estas, ĉu eks- trem isto j sentas inklinon lerni lingvon internacian. Malfermi- ĝas tie v a sta kam po por labori.
Sed per honestaj rim edoj kaj ne per « cam ouflage » aŭ » Tar- uung » esprim oj trad u k eb laj per
« artifiko m aski ion ».
Ni rip etas : Kontraŭstaru la komencon. Ne estas verŝajna, ke m alaperos la nomo Esperanto pro la propagando de eŭropana lingvo. Ĉar klara kaj rek ta kaj tre diflnita ĝi estas vojo farita !
H. .1.
Ĵ u s ni ricevas kopion de letero adresita al S-ro Zauner, de F-ino Z., kiun ni represas :
E stim a ta Sinjoro R edaktoro, Jen , m ailonge, m iaj respondoj al viaj « P ublikaj Dem andoj ».
La B ulonjan D eklaracion mi konas, kaj povas certigi, ke ĝi parolas pri E sperantism o kaj uzas la nomori E speranto.
E speranto estas nenies pro- praĵo — tion mi neniel k ontraŭ- parolas. Ĉiu esperantisto havas plenan ra jto n disvastigi Esperan- to n en tiu j rondoj, kiuj estas at li plej proksim aj kaj k araj. Se do vi propagandas nian lingvon al la naciistoj, mi povas nur, kun plena sincereco, deziri al vi sukceson.
E speranto estas nenies propra- jo. Kaj ĝuste tial, ĉar ĝi estas nenies propraĵo, ĝi devas eviti alinom igon, kiu povus, kredigi, ke ĝi estas aŭ celas fariĝi pro-
| praĵo kaj stan d ard o de unu grupo aŭ de unu lando aŭ de unu m o ndparto. Ilodiaŭ la naciis- toj estas fortaj en la mondo.
Morgaŭ povas regi alia tendenco.
Ĉu tiam ni denove cerbum u,
| sub kia nova nomo prezenti nian lingvon, por ĝi trovu pla- ĉon ? Se la « kom unistoj, bol- ŝevistoj, sennaciuloj, revoluciuloj, T rockianoj k tp . », laŭ via espri- mo, volus tiam an stataŭ ig i la bonan m alnovan nom on Espe- ra n to per ckz. « lingvo inter- kom una » aŭ io simila, mi same protestus.
E sp eran to venkos ne per pli aŭ m alpli lert.aj frazoj, per kiuj ni ĝin propagandas, sed per sia efektiva valoro kaj per tio, ke la m ondo ĝin bezonas. R egistar- oj, kiuj ne rekonis la bezonon de internacia helplingvo, ne enkon- dukos ĝin en la program ojn de siaj lernejoj, sendepende de tio, sub kiti nomo ĝi estos prezentita.
T iu rilate la nom ŝanĝo havos nenian efikon.
Unu el viaj rim arkoj povus kredigi al viaj legantoj, ke mi proponas la nomon « lingvon h o m aran a » a n sta ta ŭ « Espe- ra n to ».
A1 liuj, kiuj povus tion kredi, mi klarigas, ke la vorlo « Espe- ra n to » estas al mi bona kaj kara kaj ke mi proponas nenian ali- nom igon. I.a esprim on « lingvo honm rana » mi uzas ne kiel alinom igon, sed sim ple por pre- zenti la esencan ideon de Espe- ran to . K aj personoj, al kiuj tiu ĉi ideo ŝajuas « naivaĵo », bon- volu mem ori, ke sen tiu «naiva»
ideo E speranto neniam estus k reila.
Jen , en ĉefaj linioj, mia res- pondo. Reveni al ĉi tiu diskuto mi konsideras, miaflanke, nene- cesa.
Bonvolu akcepti, cstim ata sin- joro R edaktoro, m iajn respekt- ajn salutojn,
Lidia Zamenhof.
New York, 28 Novem bro 1937.
La m o n d o rid a s
In te rp o p o la Ŝerco
F rem da estas sinonim o por stranga. Frem dulo estas stran- gulo... por la alia. Tiu ĉi vero estas ĉe la bazo de ĉiu mis- kom preno, m anko de lido kaj eĉ m alam ikeco. Sed ĝi estas ank aŭ la fonto de ŝercoj, mokoj, ironioj. La tip aj karak terizaĵo j estas la celo de 1’prim oko.
Ni m alferm as rubrikon pri interpopolaj ŝercoj tiaspecaj. Kaj ni kom encas per la ko m p atin d a skoto, ekzem plo de senlim a ava- reco. Ni ĉiuj ja scias ke tiu-ĉi tra jto de ŝparem o troviĝas ankaŭ ĉe aliaj kaj ke n u r la skoto fariĝis la su feran ta simbolo de 1’superm ezura ŝparem o.
Skoto prom enadas kun fraŭlino dum kv ar horoj en parko, por eviti la viziton de tetrin k ejo . K iam laciĝis la knabino, li sentis sin d evigata aĉeti sandviĉon. Tio kostis kelkajn pencojn. A penaŭ la knabino estis hejm e, ŝi koleriĝis pro la konduto de la kavaliro.
lle v e tu ris al li kaj m alestim e ĵetis al li a n ta ŭ la piedoj la kelkajn
pencojn. ...« Sed pro Dio m ia », I diris la skoto p ren an te la monon,
« tio ne tiom urĝis, ini povis ja J aten d i ĝis m orgaŭ. »
Skoto estis. in v itita al festo de la « G erm ana Societo » en A berdeen, sed m alakceptis, ĉar li ne sciis kion signifls la vortoj sur la in v itk arto « E in tritt frei » (Eniro senpage). Tagon poste oni trovis lin m o rtin ta a n ta ŭ ger- m ana v ortaro. Apopleksio.
Franco, Anglo, Skoto diskutas pri tio, kion farus ĉiu, se veki- ĝante m atene li m alkovrus esti g a jn in ta m ilionon dum nokto.
I.a franco diris, ke li fariĝus rentulo. La anglo, ke li entre- prenas m ondvojaĝon. Sed la skoto opiniis, ke tu j li sin tu rn u s en Ia liton por daŭrigi la dorm adon por vidi, ĉu eble li gajnus duan rnilionon.
W iliam O’Brien aŭ sk u ltis aten- te la radio-dissendon de la di-
servo en la urba preĝejo de Aber- deen. Subite li ekridegas.
« Ĉu vi freneziĝis, ridi dum tia okazo ? » riproĉis lin la edzino.
R espondas VViliam tu te kon- te n ta :
« J e n ili kom encas la mon- kolcktadon ».
Jirn estas m ortm alsana. Ĉiu- m om ente li povus eligi lastan spiron. Vespere la edzino devas iri ank o raŭ al la apo eko. For- ira n te ŝi vokas al J im : « Se durne vi m ortas, a n ta ŭ mia reveno, ne forgesu, estingi la lum on ».
Viro eniras en A berdeen la tram on. T ransdonas al la kon- trolisLo la bileton.
« Nu kio tio signifas, m iras la kontrolisto : « Kio estas tio ĉi ?»
Tio estas ja bileto el la tem po de la ĉevala tram o ».
« E fektive », diras la pasa- ĝero « sed ne estas m o n trita la tem po por ŝanĝi la vagonaron.
Dume mi estis transe, en K ana- do... ».
Skoto ra k o n tas :
« E kzistas honioj kiuj estas atin g ita j de vere aĉa avareco ».
« Precipe en Skotlando, ĉu ne ? »
« Jes, bedaŭrinde. La skotoj estas efeklive te ru raj. Foje mi iris kun du skotoj por flŝkapti.
Ni tri sidis kune. Unu proponas :
« Kiu uime k ap tas liŝon, pagas rondon da viskio. Nu, ni tri konsentis. Kaj nun imagu al vi, kion ĉi tiuj avaruloj sukcesis plenum i ? » A m baŭ kap tis ion sed neniu liris la kaptilon el la akvo, pro timo, pagi la rondon ».
« Bonege. Laŭ tio vi do pagis la rondon ? » « Mi ? Ne : Sin- gardem e mi tu te ne m etis allo- gilon... ».
A n g la h u m o ro La scienculo. — Neniu, Sinjo- roj, povas sin senigl de la servpj de la scienco.
Voeo. — Pardonu, pardonu, ini povas min senigi de ili.
L;i scieneulo. — Kion vi faras, Sinjoro ?
Voĉo. — Mi fabrikas pantalon- tenilojn.
La scienculo. — Je kio utilus viaj pantalonteniloj sen la gravi- tacia leĝo ?
En h o te lo
La novalveninto venigas la ho- telestrinon kaj deinandas :
ĉu vt ne bezonas insektpul voroju ?
Dankon. diras la lioteles- trino, levante la ŝultrojn. ni ne niam bavis cimojn ĉi tie.
Tlam la viro diras :
— llonege. Nun, donu nl ini ĉainbron !
* **
La b e la j rila to j Infanoj interparolas. lli vantas, kiel ofte faras la knalioj, pri la graveco de ilia pnrencaro.
— Mia onklo estas faina kura- eisto. Li liavas belan aŭtoinobi- lon kaj grandan donion..
Mia onklo estas inifnistro.
Dni nonias lin Ekeeleneo !
— Kaj ini ! Mia onklo estas arkepiskopo ! Oni kisas lian nui- non kaj oni noinas lin Monsin- joro.
Nu ! kaj nd, diris etulo kiu ĝis tiani silentis ml liavas duon- patrinon kaj siain Si venas mi aŭdas la Iiomojn diri : Dio ĉiopo- tenca !
[_a i n t e r n a c i a I i n g v o
B r a z i I o
P o ŝ tk a r to j k u n bildoj te k s to en p o r tu g a la
k a j e n E s p e r a n to .
U n u a s e rio , d u d e k m a ls a m a j ilu s tr a ĵo j p ri R io - d e - J a n e ir o .
D u a s e rio , 3 9 m a ls a m a j i lu s tr a ĵo j el b r a z ila j ŝ ta to j.
Nur per vizito al Brazilo.
komencante de Rio-de-Ja- neiro—-la tiel nomata “ Mir- inda U rbo” — , oni povos taksi la naturdotojn kaj ekonomiajn kapablojn de tiu lando.
Tekslo en Esperanlo sur ilusirilaj
poŝlleteroj vendaiaj de la poŝtagentejoj en Bio-de-Janeiro.
b
C A IIA C POATAL( Poŝjkert-o)
POSTES ET TElEGRAPIIES POST AND TELEGRAPH OFFIGE POST UND TELEGRAPII
POSTE E TELEGRAFI CORREOS Y TELEGRAFOS POŜT-KAJ TELEGRAFEJO
Seslingva leksto sur kupra iabulo fiksita super la giĉeioj de la H avenkaja Agenlejo, en Ftio-de- Janeiro.
u. s.
amnoMaminiM), iiti
>WW w w W WW • WW •
RlO DE JANElRO O C orcovodo (com o monumenfo de C riito e o Pdo de A<6cor. Lo montoj KorLovodo (lcun lu monumento de K n s to jk o j Pdo de A (6cor 'Sukerpono
Av;„ JZAntCHAL FLOPIANO, 813 R IO DE J A N E IR O - BRAZILO
j
rroirroDA&j >rmr»roKTrt
• e s o °
A1 S - r o
E o h ert E re u u ’
" I K T E i? .A C IA CL
11 Hue du a lo n t-B lu n c .
.'0 7 I I A T 0
L a Ŝ o v e tu n ia p o ŝto eld o n is : P o ŝ tm a r k o n k u n b ild o de 1’a ŭ to r o
de E s p e r a n to
D u p o ŝ tm a r k o j o k a z e de 1’P r o le ta r ia E s p e r a n to - K o n g r e s o e n L e n in g ra d
D u p o ŝ tm a r k o j k u n bildo de ra d io in v e n to ro P o p o v . U n u p o ŝ tm a r k o de u n u ru b lo k u n b ild o de C e n tra
T e le g ra fo , M o sk v o .
(Ĉ iu j k u n te k s to e n i n te r n a c ia lin g v o ) K ro m e s u r ĉ iu j p o ŝ tk a r to j k a j K o v e rto j
( F e r m ita le te ro ) te k s to e n E s p e r a n to .
H u n g a r la n d o
P O Ŝ T K A R T O J k u n b ild o j k a j v id in d a ĵo j K la r ig a te k s to tr ilin g v a : h u n g a r e , fra n c e k a j E s p e r a n to .
U N U A S E R IO k u n a f r a n k v a lo r o de 1 6 F il.
1 6 d iv e rs a j v id a ĵo j el H u n g a r la n d o D U A S E R IO k u n a f r a n k v a lo r o de 10 F ile ro j,
15 v id a ĵo j
zv
e n p o s t a u z a d o
B r a z i I o
P oŝtm arko okaze Ge la 9-a B razila Kongreso de E speranto 1936
P oŝtm arkoj okaze de la 8-a kaj 9-a Specim ena Foiro en R io-de-Janeiro
Poŝtm arko okaze de la
Ora Jubileo de E speranto.
/ o ! JUN 4 Itf. TARD b j
c 934«.
RIO DE J / ClOADE DE
RIO OE
TUF S M A tJrtuSO
5 53 3 iN T E R N A C IA
Sp e c im e n aFciro RIO DE JANEIR0 TURISMA URBO
S T A M P O J M E M O R I G A J : (Dulingve : portugale kaj en Esperanto)
?OSTAL
rftfw
FUfiA OE AMOSTRAS in u m s u FGifiS
DiSTRlCTO P t. DE RAL
- 8 R A S I U ~
1) R io-d e-Jan eiro : Cidade de Turism o : T urism a Urbo.
2) F eria de A m ostras : Intern acia Specim ena Foiro.
3) Sam a : P o ŝ t- k a j Telegrafagentejo.
E n E speranto :
4) N aŭa B razila K ongreso de E speranto.
5) In te rn ac ia K onferenco pri R adiokom unikoj.
C A R T E P O S T A L E
$ o ft h a r t e
P O Ŝ T K A R T O
D n iv e r s a la J s p e r a n to - A s o c io ,
l . T o u r de l ’ I l e Gonove (G unf)
7 O O R FB E N D FR N A M R H E lN V IIA G O BENDERN APUD L A REJNO
AB.SFNDfR
■■■■ L i e c h t e n s t e i n lllliailH
P O Ŝ T K A R T O J T rilingva indiko „ P o ŝtk a rto “
B ildkartoj k u n teksto germ ana kaj en E speranto
U N U A S E R I O : Ses poŝtkartoj k un
afrank-valoro de 20 centim oj D U A S E R I O :
Dek poŝtkartoj kun
afrank-valoro de 20 centim oj 10 poŝtkartoj po 10 centim oj ĉiuj k un m alsam aj vidaĵoj.
N e d e r la n d o
P O Ŝ T K A R T O J
ku n bildoj klarigataj en holanda kaj en Esperanto.
UNUA SER IO :
Detaloj aldonataj sur la definitiva represo
IM T IM I*U * CENTRA MOMITATO OE L* ESPERANTO-MOVADO
« , Hue d u-M l. OU»A O E N E V E (SeisUndo)
A1 l a R ed a k c io de
" ESPERANTO " , l , T o u r de l ' I l e ,
GENEVE ( G enf) Seh.weiz
