INTELIGENTNY ALGORYTM KLASYFIKACJI NAGRAŃ ARCHIWALNYCH

__________________________________________

* Politechnika Białostocka.

Piotr KARDASZ*

INTELIGENTNY ALGORYTM KLASYFIKACJI NAGRAŃ ARCHIWALNYCH

Proces rekonstrukcji archiwalnych nagrań składa się z szeregu procedur, których pa- rametry wymagają precyzyjnego ustawienia. Dobór tych nastaw jest na ogół zadaniem eksperta, który znając podstawowe cechy nagrania, takie jak rodzaj nośnika i stopień jego zużycia, ustala je na podstawie swojej wiedzy i doświadczenia. W celu zautoma- tyzowania tego procesu niezbędny jest algorytm, który na podstawie analizy nagrania będzie mógł dostarczyć tego rodzaju informacji, pozwalając na automatyczny dobór algorytmów rekonstrukcji i określenie ich parametrów. Algorytm tego rodzaju powinien dokonywać analizy nagrania przy użyciu zarówno metod czasowych, jak i częstotliwościowych oraz czasowo-częstotliwościowych. Na podstawie wyników tej analizy powinien zostać określony rodzaj i stopień zużycia nośnika, na którym zapisane zostało nagranie. Algorytm tego rodzaju został opracowany i przetestowany przy użyciu fragmentów archiwalnych nagrań zapisanych na nośnikach magnetycznych i mecha- nicznych, o różnej jakości i stopniu zużycia. Artykuł przedstawia istotę działania opra- cowanego algorytmu, wyniki testów oraz kierunki dalszych badań

SŁOWA KLUCZOWE: algorytm inteligentny, klasyfikacja, sygnał dźwiękowy, rekon- strukcja

1. WPROWADZENIE

Zarówno w muzeach i archiwach, jak też w domowych bibliotekach, można znaleźć stare nagrania zapisane na nośnikach analogowych, takich jak taśmy magnetofonowe na szpulach i w kasetach oraz płyty analogowe, wykonane z materiału na bazie polichlorku winylu, lub (starsze) szelaku, czy też ebonitu.

Jakość tych nagrań zależy od rodzaju nośnika, wieku nagrania, sprzętu, jakim nagrania dokonano oraz sposobu obchodzenia się z już zapisanymi nośnikami.

Zawarte w nich zakłócenia i zniekształcenia powodują, że ich brzmienie często odbiega od pożądanego.

W tej sytuacji istnieje potrzeba rekonstrukcji tego rodzaju nagrań. W tym celu należy rozpoznać rodzaje zakłóceń istniejące w danym nagraniu, wybrać odpo- wiednie metody ich redukcji, dobrać ich parametry a następnie zastosować. Do- bór metod redukcji zakłóceń i ich parametrów dokonywany jest na ogół przez

eksperta, który znając rodzaj, wiek i stopień zużycia nośnika dobiera je zgodnie ze swoja wiedzą i intuicją. Proces ten jest często iteracyjny: nagranie po poddaniu procesowi redukcji zakłóceń jest odsłuchiwane, a jeśli rezultat odbiega od zamie- rzonego, procedura jest powtarzana przy zastosowaniu innych algorytmów lub ich parametrów, do chwili uzyskania zadowalającego rezultatu. Wymaga to duże- go nakładu pracy, a także wiedzy oraz doświadczenia operatora.

2. ZAKŁÓCENIA ARCHIWALNYCH NAGRAŃ DŹWIĘKU

Nowe płyty gramofonowe charakteryzują się na ogół dobrą jakością dźwię- ku. Produkowane współcześnie płyty drobnorowkowe są w stanie przenieść pełne pasmo akustyczne przy dynamice sięgającej 75 dB [1]. Płyty normalno- rowkowe, z pierwszej połowy XX wieku, zapisywane przy prędkości obrotowej 78 obrotów na minutę, maja jednak znacznie gorsze parametry. W ich przypad- ku odstęp sygnału od szumu jest znacznie mniejszy, a pasmo przenoszenia, ze względu na ograniczenia technologiczne aparatury zapisującej dźwięk dostępnej w tamtych czasach, ograniczone (rys. 1).

Rys. 1. Widmo nagrania na płycie normalnorowkowej, 78 obr./min, z lat pięćdziesiątych XX w.

a) fragment nagrania; b) pusty rowek na końcu nagrania

Gramofony klasy popularnej, powszechnie używane w latach sześćdziesią- tych i siedemdziesiątych XX wieku, posiadały wkładki krystaliczne. Ich działa- nie opierało sie na zmianie odkształcenia kryształu o własnościach piezoelek- trycznych na napięcie, podawane następnie na wejście wzmacniacza. Wadą tego rodzaju wkładek jest wymagany przez nie duży nacisk igły na powierzchnię płyty, rzędu 0,1 N (współczesne magnetyczne wkładki gramofonowe wymagają nacisku 0,01-0,025 N). Jednocześnie stosowane w nich igły szafirowe miały niewielką trwałość i ulegały szybkiemu zużyciu. Odtwarzanie płyt za pomocą tego rodzaju sprzętu powodowało ich szybkie zużycie poprzez ścieranie

i uszkadzanie ścianek rowka płyty. W rezultacie starcia najdrobniejszych szcze- gółów rowka zapis pozbawiony zostaje wysokich tonów, uszkodzenia zaś ob- jawiają się w postaci trzasków (rys. 2).

Rys. 2. Przebieg czasowy nagrania na płycie gramofonowej z zakłóceniami impulsowymi.

a) dziesięciosekundowy fragment nagrania b) krótki fragment z zakłóceniem impulsowym

Sytuacja jest jeszcze gorsza w przypadku starszych płyt odtwarzanych z prędkością 78 obrotów na minutę. Zanim rozpowszechniły się gramofony z wkładką krystaliczną i wzmacniaczem elektronicznym, do odtwarzania takich płyt stosowano gramofony ze stalową igłą o nacisku rzędu 1 N. Nie posiadały one wzmacniacza, źródłem dźwięku takiego gramofonu były drgania membrany wprawianej w ruch bezpośrednio przez igłę.

Innym źródłem szumów i zakłóceń na płytach gramofonowych są zbierające się w rowku zanieczyszczenia, takie jak kurz lub zabrudzenia powstałe w wyniku nieostrożnego obchodzenia się z nośnikiem. W zależności od charak- teru tych zanieczyszczeń ich obecność będzie objawiać się w postaci szumów lub trzasków. Większość tego rodzaju zanieczyszczeń może jednak zostać usu- nięta w procesie mycia płyt za pomocą odpowiednich urządzeń.

Niecentrycznie wykonany otwór centralny w płycie będzie powodować zmiany chwilowej prędkości przesuwu nośnika, objawiające się zmienną w czasie wysokością odtwarzanych dźwięków. Zakłócenia tego rodzaju okre- ślane są jako zakłócenia typu wow [2] i są dość często spotykane na płytach produkcji polskiej z lat osiemdziesiątych XX wieku.

Podstawowym rodzajem zakłóceń na płytach gramofonowych są więc za- kłócenia impulsowe i zniekształcenia typu wow. Płyty wyprodukowane po 1960 roku rzadko będą wymagały redukcji szumów i innych zakłóceń. Nagrania wy- konane wcześniej mogą jednak wymagać redukcji szumu oraz zastosowania innych metod poprawiających ich brzmienie [3].

2.2. Zakłócenia nagrań na taśmach magnetofonowych

Nagrania na taśmach magnetofonowych charakteryzują się na ogół wysokim poziomem szumów i często ograniczonym pasmem przenoszenia [1, 4]. O ile zapis na płytach gramofonowych dokonywany jest w warunkach profesjonal- nych, o tyle zapis na taśmach magnetofonowych wykonywany był na ogół za pomocą urządzeń klasy popularnej, często również o znacznym stopniu zużycia.

Nagrania te pochodzą z różnorodnych źródeł: płyt gramofonowych, audycji radiowych, telewizyjnych, mikrofonu; częstą praktyką było również wielokrot- ne kopiowanie taśm.

Nagrania na taśmach magnetofonowych kopiują zakłócenia ich źródeł. Na- granie z płyty gramofonowej będzie więc zawierać zakłócenia impulsowe i zniekształcenia wow przekopiowane z płyty. Gramofony niskiej jakości często charakteryzowały się występowaniem przydźwięku sieci zasilającej, który do- stawał się do sygnału poprzez drgania mechaniczne wywoływane przez silnik gramofonu lub zakłócenia elektromagnetyczne powodujące indukowanie się napięć w przewodach połączeniowych lub układach elektronicznych. Przy- dźwięk taki jest zapisywany na taśmie razem z sygnałem użytecznym.

Rys. 3. Widmo nagrania na taśmie magnetofonowej. Widoczne zakłócenie w okolicy częstotliwości 16 kHz wskazuje na to, że źródłem nagrania była audycja telewizyjna

Nagrania audycji radiowych, zwłaszcza dokonywane w latach osiemdziesią- tych przy użyciu monofonicznych odbiorników radiowych, mogą zawierać czę- stotliwość pilota stereo 19 kHz [5], nagrania z telewizji zaś – częstotliwość odchylania poziomego (rys. 3), wynoszącą dla stosowanych w Polsce systemów telewizji 15625 Hz.

Nagrania dokonywane amatorskimi mikrofonami charakteryzują się wyso- kim poziomem szumów i ograniczonym pasmem przenoszenia; podobne cechy mają nagrania wielokrotnie kopiowane.

Poza zakłóceniami, charakterystycznymi dla źródeł nagrań na taśmie, będą w nich występować również zakłócenia charakterystyczne dla magnetycznej metody zapisu. Amatorskie magnetofony i przeznaczone do nich taśmy ze względu na niewielką prędkość przesuwu i szerokość ścieżki charakteryzują się stosunkowo wysokim poziomem szumu [4]. Skończona długość szczeliny gło- wicy odczytującej, błędne jej ustawienie oraz niedokładności wykonania powo- dują ograniczenie pasma zapisywanego i odczytywanego sygnału od góry, zaś zjawisko różniczkowania sygnału podczas odczytu i związana z tym koniecz- ność stosowania dużych wzmocnień dla niskich częstotliwości, ogranicza to pasmo od dołu. Obecne na powierzchni czynnej taśmy zanieczyszczenia powo- dują odsuniecie jej od głowic magnetofonu, co powoduje zjawisko krótkotrwa- łych zaników sygnału określanych jako drop-out. Zjawisko to występuje szcze- gólnie dla górnej części pasma akustycznego.

W przypadku wielokrotnie kopiowanych taśm z każdą kolejną generacją kopii wzrastać będzie liczba drop-outów. Jednocześnie będzie wzrastać inten- sywność szumu, a pasmo przenoszenia będzie coraz bardziej ograniczone na obu krańcach widma.

3. CEL I ZAKRES PRACY

Na podstawie powyższych rozważań można wyciągnąć wniosek, że jednym z podstawowych zadań w procesie rekonstrukcji archiwalnych nagrań dźwięku jest określenie rodzajów zakłóceń występujących w nagraniu i dobór odpo- wiednich metod ich redukcji. Metody te zależą od źródła nagrania oraz rodzaju i stopnia zużycia nośnika, na którym jest ono zapisane. Zadanie to jest na ogół wykonywane przez operatora, posiadającego wiedzę zarówno o nośniku, na którym zapisane jest nagranie, jak i o rodzajach występujących na nim zakłóceń i metodach ich redukcji.

W celu automatyzacji tego procesu, a co za tym idzie, obniżenia wymagań stawianych operatorowi, niezbędne jest opracowanie algorytmu, który mógłby go zastąpić w procesie rozpoznania rodzaju archiwalnego nagrania i określeniu jego podstawowych cech, a także doboru metod jego rekonstrukcji

Celem pracy było w tej sytuacji opracowanie algorytmu, który na podstawie wyników analiz nagrania, wykonywanych za pomocą różnorodnych metod, czasowych, częstotliwościowych i czasowo-częstotliwościowych miałby za zadanie określenie rodzaju nagrania i występujących w nim zakłóceń. Wyniki jego działania mogłyby stanowić wtedy podstawę automatycznego doboru me- tod rekonstrukcji nagrania i ich parametrów.

4. ALGORYTM KLASYFIKACJI NAGRAŃ ARCHIWALNYCH

Nagrania o wysokiej jakości, na płytach gramofonowych drobnorowkowych lub taśmach magnetycznych, na ogół nie wymagają rekonstrukcji. Nagrania na płytach o niższej jakości mogą zawierać zniekształcenia typu wow oraz pewną liczbę zakłóceń impulsowych, które należy usunąć. Rzadko wymagana jest w tym przypadku redukcja szumu, a jeśli już, ze względu na jego niską inten- sywność, może być ona dokonana przy pomocy prostych algorytmów.

Nagrania na starych, zniszczonych płytach będą wymagały przede wszyst- kim redukcji zakłóceń impulsowych. W następnej kolejności należy zreduko- wać zakłócenia typu wow i szum o dużej intensywności. Ze względu na wystę- pujące w tym procesie problemy [6] niezbędne jest zastosowanie w tym celu zaawansowanych algorytmów. Jeśli nagranie było zapisane na płycie normalno- rowkowej, może być dodatkowo potrzebne zastosowanie algorytmów poprawia- jących brzmienie nagrania [3].

Nagrania na taśmach, niezależnie od jakości, zawierają na ogół przydźwięk sieciowy oraz zniekształcenia typu wow. Jeśli nagranie wykonywane było z gramofonu, należy dokonać również redukcji zakłóceń impulsowych. Nagra- nia audycji radiowych i telewizyjnych mogą zawierać zakłócenia quasistacjo- narne [7] o częstotliwościach powyżej 10 kHz. Zakłócenia takie należy usunąć.

W przypadku nagrań niskiej jakości, do których zaliczają sie również nagrania wielokrotnie kopiowane oraz nagrania dokonywane amatorskimi mikrofonami, należy zastosować zawansowane metody redukcji szumu oraz algorytmy po- prawiające brzmienie.

Nagrania archiwalne mogą być monofoniczne lub, rzadziej, stereofoniczne.

Liczba kanałów jest zadana z góry poprzez parametry pliku, w którym zapisany jest zdigitalizowany sygnał. W przypadku sygnału stereofonicznego algorytm klasyfikacji powinien dokonywać oceny jakości na podstawie cech sygnału monofonicznego otrzymanego poprzez zsumowanie obu kanałów stereo. Po- winny być one bowiem rekonstruowane z zastosowaniem tych samych metod i ich parametrów, nawet jeśli z jakichś przyczyn ich jakość jest różna.

Na podstawie powyższych rozważań wybrane zostały klasy nagrań archi- walnych, które mają być rozpoznawane przez prezentowany algorytm. Przed- stawione są one w tabeli 1.

4.2 Działanie algorytmu

Proponowany algorytm ma za zadanie, na podstawie wyników analizy archi- walnego nagrania, zakwalifikowanie go do jednej z klas, opisanych w tabeli 1.

W tym celu wymagana jest znajomość podstawowych cech nagrania, takich jak

odstęp sygnału od szumu, pasmo przenoszonych częstotliwości, występowanie zakłóceń impulsowych i ich liczba, występowanie zakłóceń quasistacjonarnych i ich parametrów.

Tabela 1. Podstawowe klasy archiwalnych nagrań rozpoznawane przez prezentowany algorytm i wymagane dla tych klas metody redukcji zakłóceń i zniekształceń Lp Klasa nagrania Podstawowe cechy nagrania Wymagane metody rekon-

strukcji 1 Nagranie o wysokiej

jakości

pasmo przenoszenia szersze niż 40..12000 Hz odstęp od szumu > 50 dB

rekonstrukcja na ogół nie jest potrzebna

2

Nagranie na płycie gramofonowej drob- norowkowej, śred-

niej jakości

pasmo przenoszenia szersze niż 40..12000 Hz odstęp od szumu < 50 dB obecność zakłóceń impulso- wych i ewentualnie zakłóceń

wow

redukcja zakłóceń wow redukcja zakłóceń impulso-

wych proste algorytmy redukcji szumu

3

Nagranie na płycie drobnorowkowej,

o niskiej jakości

obecność dużej liczby zakłó- ceń impulsowych, pasmo przenoszenia węższe

niż 40..12000 Hz odstęp od szumu < 40 dB

zaawansowane metody redukcji szumów i zakłóceń

impulsowych, korekcja zniekształceń liniowych

4 Nagranie na płycie normalnorowkowej

obecność dużej liczby zakłó- ceń impulsowych, odstęp od szumu < 40 dB brak sygnału użytecznego

powyżej 4 kHz

jak wyżej, dodatkowo za- awansowane algorytmy

poprawy brzmienia

5

Nagranie na taśmie magnetofonowej

z gramofonu

pasmo przenoszenia rzędu niż 40..10000 Hz odstęp od szumu i zakłóceń >

40 dB

obecność przydźwięku i zakłóceń impulsowych

redukcja szumu, przydźwię- ku sieciowego, zakłóceń impulsowych, wow, znie-

kształceń liniowych

5

Nagranie na taśmie magnetofonowej audycji radiowej lub

telewizyjnej

obecność przydźwięku sie- ciowego i zakłóceń quasista-

cjonarnych o częstotliwo- ściach > 10 kHz

jak wyżej, dodatkowo re- dukcja zakłóceń quasista-

cjonarnych o częstotliwościach

>10 kHz

6

Nagranie na taśmie magnetofonowej o niskiej jakości

pasmo przenoszenia ograni- czone od góry do ok. 4 kHz lub mniej występowanie zaników sygnału i wszelkie-

go rodzaju zakłóceń quasi- stacjonarnych

zaawansowane metody redukcji szumu zaawansowane metody

poprawy brzmienia redukcja innych odnalezio-

nych zakłóceń i zniekształceń

W celu określenia odstępu sygnału do szumu algorytm poszukuje fragmen- tów sygnału o długości 1/2 sekundy o najwyższej i najniższej mocy średniej dla danego fragmentu. Zakłada się, że nagranie, poddawane rekonstrukcji, zawiera również fragmenty reprezentujące wyłącznie szum nośnika. Warunek ten jest na ogół spełniony, ponieważ fragmenty takie występują w przerwach pomiędzy utworami. Aby zmniejszyć wpływ ewentualnych zakłóceń quasistacjonarnych, sygnał przed poddaniem go wspomnianej analizie jest filtrowany przez filtr pasmowoprzepustowy o paśmie przenoszenia od 150 do 12000 Hz. Wynikiem działania tej części algorytmu jest pojedyncza wartość, stanowiąca szacowany odstęp sygnału od szumu w skali logarytmicznej (dB).

W celu odnalezienia zakłóceń impulsowych dokonywana jest dekompozycja sygnału z zastosowaniem falek Haara [8]. Wystąpienie izolowanych współ- czynników o dużej wartości bezwzględnej dla najwyższych częstotliwości świadczy o możliwości wystąpienia zakłócenia impulsowego (rys. 4). Wyni- kiem działania tej części algorytmu jest pojedyncza wartość, będąca szacowaną liczbą zakłóceń impulsowych w jednej minucie nagrania.

Rys. 4. Rozkład nagrania na zniszczonej płycie gramofonowej na falki Haara.

Zakłócenia impulsowe widoczne w postaci jaśniejszych prążków w górnej części rysunku

Dla oceny pasma przenoszenia nagrania dokonuje się jego analizy za pomo- cą krótkoczasowej transformaty Fouriera o 1024 próbkach przy zastosowaniu okna Hanna [8]. Wyniki tej transformaty są uśredniane dla całego nagrania.

Jednocześnie dokonuje się analizy nagrania w jego wcześniej odnalezionych fragmentach zawierających wyłącznie szum. Wynikiem działania tego etapu są dwie wartości, określające najniższą i najwyższą częstotliwość, dla której od- stęp od szumów przekracza określoną wartość.

W celu wykrycia zakłóceń quasistacjonarnych dokonuje się analizy sygnału za pomocą transformaty Fouriera o 2²² próbkach i sprawdza występowanie maksimów amplitudy w okolicach częstotliwości 50 Hz i 100 Hz, a także 15625 i 19000 Hz. Procedura zwraca trzy wartości logiczne (prawda/fałsz) odpowiada- jące wykryciu odpowiednio przydźwięku sieciowego, częstotliwości odchylania poziomego i częstotliwości pilota stereo.

Wyniki pracy procedur analizy podawane są na wejście algorytmu wniosku- jącego, który na ich podstawie przyporządkowuje analizowane nagranie do

jednej z grup wymienionych w tabeli 1. Algorytm ten, złożony z sześciu blo- ków wnioskowania, po jednym dla każdej z klas, generuje sześć wartości wyj- ściowych. Uważa się, że nagranie należy do klasy, której blok wnioskowania zwrócił najwyższą wartość.

Bloki wnioskowania zostały zaprojektowane na podstawie tabeli 1. Algo- rytm, zaimplementowany w systemie uruchomieniowym Lazarus, został podda- ny następnie dostrojeniu przy użyciu fragmentów archiwalnych nagrań o różnej jakości, zapisanych na różnorodnych nośnikach. Dostrojenie to zostało prze- prowadzone ręcznie, poprzez poddanie tych nagrań działaniu algorytmu, a następnie dostrajaniu jego parametrów do chwili uzyskania poprawnego dzia- łania dla zestawu sygnałów testowych.

5. WNIOSKI KOŃCOWE I KIERUNKI DALSZYCH BADAŃ

Przedstawiony algorytm został opracowany jako część systemu rekonstrukcji nagrań dźwięku. Celem tego systemu ma być uproszczenie i automatyzacja tego procesu. W tej sytuacji przedstawiony algorytm powinien zostać tak rozbudo- wany, aby uzyskane w wyniku jego działania dane mogły posłużyć nie tylko w celu doboru algorytmów rekonstrukcji, ale także ich parametrów. Wymaga to rozbudowy algrytmu wnioskowania i dostrojenia go przy użyciu większego zestawu archiwalnych nagrań. Zestaw taki został przygotowany w trakcie badań i zawiera dużą liczbę zdigitalizowanych nagrań o różnej jakości pochodzących z różnych nośników. Zasoby te powinny pozwolić na precyzyjne dostrojenie za- równo opisanego algorytmu klasyfikacji, jak i pozostałych algorytmów [3, 6, 7, 9, 10] zaprojektowanych dla tego systemu.

Artykuł opracowano w ramach pracy MB/WE/4/2015.

LITERATURA

[1] Praca zbiorowa - Zapisywanie i odtwarzanie dźwięku. Wydawnictwa Naukowo- Techniczne, Warszawa, 1991.

[2] Czyżewski A., Maziewski P., Some Techniques for Wow Effect Reduction.

IEEE International Conference on Image Processing ICIP 2007, San Antonio.

[3] Kardasz P., Algorytm poprawy jakości brzmienia archiwalnych nagrań dźwięku na nośnikach magnetycznych, Poznan University of Technology Academic Jour- nals. Electrical Engineering, Nr 84 (2015), s. 231-236.

[4] Iwanicka B., Koprowski E., Kasety magnetofonowe i magnetowidowe. Wydaw- nictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 1988.

[5] Chaciński H., Odbiorniki radiowe, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, War- szawa, 1980.

[6] Kardasz P., Algorytm redukcji szumów w nagraniach dźwiękowych z wykorzystaniem podziału sygnału na składowe harmoniczne i stochastyczne, Pomiary, Automatyka, Robotyka, R. 19, nr 1 (2015), s. 71-76.

[7] Kardasz P., Algorytm detekcji zakłóceń impulsowych w archiwalnych nagra- niach dźwięku na płytach analogowych, Poznan University of Technology Aca- demic Journals. Electrical Engineering, Nr 84 (2015), s. 225-230.

[8] Zieliński T. P., Cyfrowe przetwarzanie sygnałów, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 2005.

[9] Kardasz P., Algorytm redukcji zakłóceń quasistacjonarnych w zabytkowych na- graniach dźwięku, Poznan University of Technology Academic Journals. Elec- trical Engineering, Nr 80 (2014), s. 101-108.

[10] Kardasz P., Wykorzystanie zakłóceń quasistacjonarnych w celu redukcji nierów- nomierności przesuwu taśmy w nagraniach dźwięku na nośnikach magnetycz- nych. Poznan University of Technology Academic Journals. Electrical Engineer- ing, Nr 80 (2014), s. 109-114.

THE INTELLIGENT ALGORITGM FOR ARCHIVAL RECORDING CLASSIFICATION

The reconstruction process of archival audio recordings consists of several procedu- res that require precise parameters settings. The selection of these procedures and set- tings is generally done by an expert who knows the basic characteristics of the recording, such as the media type and degree of wear. The expert can then choose reconstruction procedures and their parameters according to his knowledge and experience. To make this process automatic, an algorithm is necessary, which is able to provide information needed for reconstruction algorithms selection and parameters setting. Such algorithm should analyze the recording using time, frequency and time-frequency analysis met- hods and then determine the type of media and its wearing level. The paper presents the intelligent classification algorithm which has been developed and tested using fragments of archival recordings stored on magnetic and mechanic media of different quality and degree of wear. The test results and directions for further research are presented.

(Received: 31. 01. 2016, revised: 4. 03. 2016)