Nieznana praca Jana z Koszyczek

Ludwik Bernacki

Nieznana praca Jana z Koszyczek

Pamiętnik Literacki : czasopismo kwartalne poświęcone historii i krytyce

literatury polskiej 6/1/4, 363-370

N O T A T K I

jftez n an a praca

Jana.

z JCoszijczek.

O osobie J a n a z K o s z y c z e k wiemy bardzo niewiele. To

pew na, źe w r. 1503 , za wtórego rektoratu Marcina z Krakowa,

profesora teologii, dziekana przy kolegiackim kościele św. Floryana

na Kleparzu, zapisał się na uniwersytet jagielloński, jako s y n M i­

k o ł a j a 1) i źe w dziesięć lat później r. 1513, za dziekanatu Feliksa

Łaskiego, bakałarza praw a kanonicznego i kanonika przy kościele ka­

tedralnym w Przemyślu otrzymał b a k a l a u r e a t 2). W tym samym

roku zapisał swego s y n a , Marcina, na wszechnicę krakowską3). Oto

i cała biografia, a gdy dodamy do niej wiadomości o pracach lite­

rackich, będziemy mieli wszystko, co wiemy o Janie z Koszyczek.

1) R o z m o w y , które miał król S a l o m o n mądry z M a r ­

c h o ł t e m grubym a sprosnym. a wszakoż jako o niem powiadają

barzo zwymownym zfigurami i zgadkami śmiesznymi. Kraków, Hie­

ronim W i e t o r 1521, 8°. — „Śmieszne a krotofilne Marchołta ga­

danie z Salomonem wyłożył w p o l s k i e z ł a c i n y “ , jak stwierdza

sam Wietor, Jan bakałarz z Koszyczek4).

2) „ P o k o r n e w s p o m n i e n i e żywota Pana Jezusowego,

i p r z e m o w a do pana Jezusa od Jana bakałarza z Koszyczek“ .

4) Adam C h m ie l, Album studiosorum U n iv ersita tis Cracovien- sis . T. II. Cracoviae 1892 s. 83 (Johannes Nicolai de K oschycze s. t.).

2) Josephus M u czkow sk i, S tatuta noc non liber promotionum. Cracoviae 1849 s. 157 (Joan, de Coszycze).

3) A. C hm iel, 1. с. s. 147 (M artinus Johannis de Coszycze dioc. Cracoviensis gr. 2 s.).

4) Marchołt. Przedruk homograficzny. O bjaśnił dr. Z ygm unt C elichow ski. Poznań 1876. Por. Karol Estreicher, Bibliografia pol­ sk a og. zb. t. X X (1 905) s. 144.

3 6 4 Notatki.

„Czynił ty wierszyki“ Jan z Koszyczek w „ Ż y w o c i e wszechmo­

cnego syna bożego, pana J e z u K r y s t a , stworzyciela i zbawiciela

stworzenia wszytkiego“, który ogłosił Hieronim W ie t o r w Krako­

wie 1522, folio (f. 4 —4 ')1).

3) H i s t o r y a piękna i ucieszna o P o n c y a n i e cesarzu rzym ­

skim , jako syna swego jedynego Dyoklecyana dał w naukę i k u

wychowaniu siedmi mędrcom. Kraków, Hieronim W ietor, około

1530, 8°. — „Krotka przemowa do czytelnika“ poucza nas, źe

„K siążk i w ięc s i e d m i u m ę d r c ó w d z i e j a m i nazw ane W ie lk ich m ężów pow ieści zacnie w ypisane.

Jan bakałarz z K oszyczek dla twojej m iłości,

P rzełożyć je z ł a c i ń s k i c h ma w p o l s k i e w krótkości“ 2).

Do tych wiadomości o pracach literackich Jan a z Koszyczek

dołączę jeszcze je d n ą , o której dotąd n i e w s p o m n i a n o , choć

jest w niej jego nazwisko w y r a ź n i e wymienione. Jestto :

4) Ż y w o t s w i e t e y A n n y / nacźyst|szey panny Mariey

tki bożey i y pânâ Jesu Crystâ sta-|rey matki iego. Pod tym tytułem

jest d rz e w o ry t, przedstaw iający Matkę Boską podtrzymującą Pana

Jezusa, stojącego na kolanach ś. Anny. Na odwrotnej stronie ty tu łu

jest „Przem owa ku świetey Annie“, którą przytaczam :

„O pani n asw iętsza Anno / nâdzieio nâszâ W sz y stk i czię źądaiące łask a tw a podnasza Tw oie s łu g i w y ryw asz zubostw â czesnego Y potym dom ieszcźasz królestw a w iecznego Zadny darmo nieprosi tw ego wspom ożenia K ażdęm u racźysz dâtz dla iego zbaw ienia W spom oż Anno n asw iętsza m nie grzeszn ego J ą n a b a k a ł a r z a S k o s z y c ż e k słu g ę tw e g o K tóry w polskie w y ło ż y ł żyw ot źła tz in y

N ieracź g o op u stzitz o statn iey g o d zin y “ .

Razem z kartą tytułową liczy praca Jana z Koszyczek 43 k art

nieliczbowanych formatu 8°. Arkusze znaczone są niejednostajnie:

*) Przedruk u Józefa P rzyborow skiego , B altazara Opecia Ż y­ w ot Pana J ez u sa w p ięciu w ydaniach w iek u X V I. P rzegląd b ib lio­ graficzno. archeologiczn y (C. W ilan ow ski) T. I I. W arszaw a 1881 s.. 4 0 4 — 4 0 5 , też u M ikołaja B obow skiego , P olsk ie p ieśn i k atolickie. K raków 1893 s. 1 6 0 — 162. Por. K . Estreicher, 1. с. o g . zb. t. X I I I . (1 8 9 4 ) s. 2 5 4 — 255.

2) Dr. M. M u rk o , D ie G eschichte von den sieben W eisen b ei den Slaven. W ien 1 8 9 0 s. 7 0 — 87. Por. K . E streicher, 1. c. t. X V III.. (1 9 0 1 ) s. 2 1 7 — 2 18.

А - А щ ( А 4), В —Вщ(В4), С— Сш(С4), D—

Е —Еу(Е6—

А

—

G—Gy(G6— Gg), H - Н ц ц , I —I m czyli

А,

В, С, D są

półarkuszykam i, E całym ark u szem , F półarkuszykiem , G całym

arkuszem , H , I półarkuszykami. Jedyny egzemplarz, doskonale za­

chowany, z śladami złoconych i wyciskanych brzegów, nabyty z in­

nymi drukam i (z lat 1529—1532) *) w 1.825 r. przez Jerzego S a­

muela Bandtkiego, znajduje się w Bibliotece Uniwersytetu Jagielloń­

skiego (syg. Teol. 4729). Opisali go : Bandtkie2) i Estreicher3). Ksią­

żka drukowana pięknym gotykiem bez oznaczenia roku , miejsca

i drukarni. Bandtkie uznał, źe „bezwątpienia jest to druk albo H.

W ietora albo Szarffenbergera któregoś“, Estreicher domyśla się, że

okazał się „około 1532 z drukarni Wietora lub Mac. Szarffenber-

gera“ . Po tym opisie przechodzę do treści, którą podam, przytacza­

jąc nadpisy rozdziałów.

Przem owa przed początkiem | pisania żyw ota m iły św ię te y | A nny, m atki n asw iętszey pân|ny Mariey y stârey matki pâ-|nâ J e - zusow ey.

Pirw a cźęśtz o rodzâiu św ie -|ty A nny / у o iey rodzyczoch j у o po-jtomkoch śy o stry ie y Ezmeriey.

Znâk j o rodzâiu у o pokoleniu | Em erenciey m âtki/ y dziew ki ie y I sw iętey A nny.

W tóre rozdzyelenie ie st / o chw a-|lebnym obozowaniu sw iętey A n n y w mło-Jdostzi / â iâko b yła dana w m ałżeństw o | Joachim owi / y iâko ży lij w | m ałżeństw ie.

C apitula albo rozdzyelenie trze-Jczie / iâko ofiârâ Joâchim owâ w k oscziele | b yła w zgardzona j â iâko sye oboie sm uczi-|ło y χ·οζ- dzeliło j potym iâko ym anioł | powiedzał iżeb y sy e dzyew ka | m iała nârodzicz.

C zwarte rozdzyelenie / w kto-|rym iest czemu przez ty le lat A nna b yła | niepłodna / â iâko śye społem zeszlij podług | słow a an ielskiego v złotey v licżk i / w Jeru -|zâlem / â iâko pocżęła / y offyârâ ich | b yła przyjem na pânu bogu.

P iąte rozdzyelenie / iako Anna | pocżęła y porodziła dzyew kę Marią / â iâko [ ią po trzech leczyech do kośczioła offia|rowała / y iâko potym Joa-|chim umarł.

Szóste rozdzyelenie k x ią g / o tym | iâko Anna będąc wdową z napominania | an ielskiego dana ie st wtoremu m ężowi / kto|remu im ię było Cleoffâs brâtu Jozeffo-|wemu który b y ł oczieć domnimany pânâ Cristusów , z ktorego też pocżęła Marią matjkę trzech

âposto-!) T. j. z: Psałterzem 1 5 3 2 , Psalmem pięćdziesiątym 1531, Żywotem ś. A leksego 1529, Istoryą o ś. Józefie patryarsze 1530.

2) H istorya drukarń w królestw ie polskiem T. I. W Krakowie 1 8 2 6 s. 4 4 8 .

366 Notatki.

łow y iednego zwoleń-jnika / potym iâko on Cleoffâs | dusze dał panu bogu.

Syodme rozdzyelenie/ iâko św ię -|ta Anna była dana trzeczyem u mężowi Sâlom âsow i’ z ktorego porodźyła trzeczyą | Marią matkę dwu onych apostołow Jâ-|cubâ w iętsz eg o y Janâ ew an gelistę/ y iako sw e dźyew kij nauczała / у o śm ierczy Sâ-|lom âsowey / yktorego śye dnia św ię ta A nna yrod żyła / y ktorego dnia panu boyu (!) dusze swojię dała.

Osme rozdzyelenie / iźe n ieb y ła [ sromotâ ani żadne pogorsze­ nie / iże św ię ta | A nna poięła trzećyego m ęża iâko sy e to | vkâzuie o ied n ey pannie która dźyw ne w i-|d zenie w duchu m iała / dlatego iże I n iech ćyała nabożnie słu ż y ć | pâniey sw ię te y A nnie.

D zy ew ią te rozdzyelenie o nie-1 którym Prokopie slâchetnym a naucźonem | mężu k tóry potym b y ł p ustelnik iem k tóry | b y ł nabożny ku sw ię te y A nn ie / y o Prâ-jskim B isk u p ie ( k tóry powiadał iże św ię ta | A nna ma b y ć chwalona a św ięto ie y | ma b yć sw ięczono.

D zyew iąte (!) rozdzyelenie o nie|ktorym m łodźyeńczu straw nym / który pr-|zez nâpom inânie św ięteg o Jakuba słu ż y ł | nabożnie sw ię te y A nnie / przy którym przez za słu g i sw ię te y A nny / w ielkie sy e czu- da j p rzyd aw ały у o w ybaw ieniu iego od | vpâdu szkod liw ego у o rozmno-|żeniu ch w ały sw ię -|te y A nny.

Ied en aste rozdzyelenie / o nie-|ktorym B isk u p ie w A n g lij : który ch cy a ł I nagabac ch w ałę sw ię te y A n n y / a nie dla | cźego / dźywno b y ł skaran / a iako w ielkie na | bożeństw o rozm nożyło sye ku chwa-| lebnemu ie y św iętu y czćy.

D zy ew ią te (!) rozdzyelenie o dwu | m niszkach nabożnych k tó ­ rym sy e sama v-|kazała / у o m odlitw ach których ie | naucżyła ku sw ey chw ale y ku | otrzim âniu zaplâty.

M odlitw a którą sw ieta Anna | obiaw iła sw ie te y B ryid źye. T rzin aste ro z d z y elen ie/ iako | św ięta A nna obiaw iła s j e d w ie­ ma kxobie I nabożnym / iednem u pustelnikow ij | â drugiem u żakow i / у o dżyw ach | które sy e przynich dzyałij/ | przez sw ietą A nnę.

D ru gi taki przykład o | sw ię te y Annie.

C żternaste rozdzyelenie o roz-jmaitych czudach z ktorymij Anna św ię ta | slin ę ła / â napirw ey niektórych w ybaw io-|nych od potonienia у o yb o g iey w -|dow ie pocźyeszoney.

Drugi przyk ład o ied n ey w do-|w ie którą w spom agała św ięta Anna.

R ozdźyeleńye p yąten aste o | n yek torey ń yew yeśćye bârzo ńye- mocney | która w zyw âyąc św y ę te y A nn y | b y ła vzdrowyonâ y potem obraz I y e y spraw iła a o n yek torey dżejwce wmor przed obrazem [ y e y od ńyem ocy y po-|wietrza w ibâw ioney

Przykład o św y ę te y anńye.

R ozd żyelen ye sso sten a ste o | m argorzećye ń iektorey pânnye na- bożney j ku św ię te y ânnye y Ioachim ow y kto-!ra od n ych biła

dźy-wno nâvczonâ I y iâko b y ła przi ie y śm yerćy : Ο | ńiektorem żym - nycę dirpyącem | bliskyem śm yerćy vzdrowio-|nem dziwno przez za­ słu g i J m iłey św ię te y ânny.

P rzyclad o św ię te y annye.

R ozdzyeleńye śyodm enaste o j palcu św iętey A nn y przenieszio- nem zmiâjstâ pariźa dokolna/ у o dźiwnich cu|dach które śy e d z y a ły przijego câ |łow anyu/ y iako św ięta ânnâ | wspom aga w ssitk i trw â- ią-|ce na ie y słu żb y ej tâkyesz | ty ktorzij iey nieslużą | op u sscza.

P rzyclad o n a św y ę tssey annie. P rzykład o św ię te y A nnye.

„Przemowa ku ś. Annie“ poucza nas , że Jan z Koszyczek

„w polskie wyłożył żywot z ł a c i n y “.

Oryginał łaciński, z którego przekład „Żywota ś. A nny“ po­

szedł, nosi tytu ł: L e g e n d a s a n c t i s s i m a e m a t r o n a e A n ­

n a e , genitricis Virginis Mariae m atris et Jesu Christi. „Legenda“

była często drukowana w XV i XVI w. Jako pierwsze jej wydanie

podają druk: Lovanii, J. de Westfalia 1496; następne tłoczył Mel­

chior Lotter w Lipsku (1497: dwie edycye; 1498; 1505; 1512)1).

Miałem pod ręką egzemplarz Biblioteki Z. N. I. Ossolińskich p. 1.

inw. 8,434, drukowany 1512 (Impressum Lypzk. per Melchiorem

Lotter), ważny z tego względu, źe mieści pod tytułem własnoręczną

notatkę ks. H. J u s z y ń s k i e g o , którą przytaczam :

Cracoyiae ty p is Scharfenbergianis opus hoc impressum habeo, cum hac inscriptione : Cura & studio Joannis de Stobnica Decani Sae

Annae ad Cracoviam. Conjicio et hanc editionem ad praefatum au­

ctorem spectare inde, quod, iam tunc commercium cum L ip sien si ty- pographia inerat P o lo n is, quod m ihi fere contemporanea duo opus­ cula su nt nota L ipsiae in eadem typographia im p ressa, ad extremum quod in editione Cracoviensi nulla mentio est de reim pressione vel alieno opere.

B ibliothecae Ossolinianae offert M. Hieronymus J u szy ń sk i.

Edycyi Szarfenbergera „Legendy“ dziś nie znamy; czy w yja­

śnienie napisu na tem w ydaniu, jakie podał Krezus-.iuszyński, jest

właściwe zostawiam tym, którzy Janem ze Stobnicy (fl5 1 9 ) i kul­

tem ś. Anny u nas zajmować się będą ; w każdym razie „Legenda“

jest oryginałem łacińskim , z którego przetłumaczono „Żywrot św.

Anny“ na język polski.

Dla dowodu zestawiam ustęp (z przykładu : o niektórym m ło­

dzieńcu strawnym, który przez napominanie świętego Jakuba służył

368 Notatki.

nabożnie świętej Annie) z tłumaczenia

oryginału ; w nocie podaję

dla porównania początek tej samej opow ieści, w nieco odmiennej

wersyi z r. 1498, przechowanej w rękopisie Biblioteki Z. N. I. Osso­

lińskich p. 1. inw . 1873 (s. 185— 187)1).

W niektórym m iesćye bogâ- tem w ielkim â ludnym / b y ł sin n ie ktorego burm istrza m ożn ego/ który g d y iego rodźyci morowym pow ietrzym zmarlij są bogatym d źyd źycem został / ale obyczâiem m łodźyentzow nie zw ycżayn ych / sta ł sy e rospu stn y â straw n y / tak iź e g d y b y ł w e dw u dźyestu lat dla ie g o w ielk ie y straw n ośćy ono w ielk ie ijm ienie iâko śn ieg od sloń tza/ sol w w odźye/ lod od ogn ia poczęło g in ą ć / a także be- dątz w tym zb ytk u strâw n oscy nie sz cz esliw y e pochodźył w onych b ogaćtw iech / tak iż p rzyszed ł ku vb ostw u / potym g d y niem iał n itz op usćylij go iego krew nij przy- iaćyele / opuszcżało go im ienie / opuszcźał go też y pan b og / bo iego też b y ł drzew iey opuscył iż nie chow ał iego przykazania / â tako y lu d źye y ży w io ły y w szi- tko stw orzenie było mu przećy- wno / bo powietrze w ielk ie dom iego w szy tk ieg o dobrego napeł­ n iony prze w roćyło/ y piorun ły

-In c iv ita te quadam op u len tis­ sim a magna et populosa filius erat p roconsulis cuiusdam prepotentis. Q ui parentibus su is defunctis pe­ ste epidim iae solus heres perdives su perm ansit. Sed adolescentium more inexpertorum prodigus effe­ ctu s est v itae d isso lu ta e , ita u t dum a etatis suae annum ageret vicesim u m , quemadmodum n ix in sole, sa l in aqua, g la tie s in ign e, stupa in flamma vorace perdurare co n su ev it, sic ip se infortunatus in cu n ctis d iv itiis defluentibus ad egestatem pervenit. R elique­ runt eum amici necessarii , relin- querunt temporalia. Reliquere v i­ debatur etiam ipse a ltissim u s, quo­ niam ipsum reliquerat prius. Tam homines quam elem enta et omnis creatura ipsi putabantur adver­ sari. V en tu s turbulentus deorsum in terram con cu ssit domum suam om nibus bonis repletam ; fulgura, coruscationes ac tonitrua deiece- runt ac com busserunt horrea ac frumenta in eis cumulata ;

pecu-*) O pisany przez W ła d y sła w a W isłock iego w R oczniku dla ar­ cheologów , num izm atyków i bibliografów polskich. Rok 1870. K ra­ ków 18 7 3 s. 1 7 4 — 175 i przez M arcelego T urkaw skiego w pracy: Spicim ir herbu L eliw a. L w ów 18 7 6 s. 4 6 — 48 . Oto te k st opowiada­ nia : E rat adolescens quidam in H olandria et variis et m ultis d iv i­ t iis affluens filius con su lis in civitate p otenti ac m agn ifica, qui de­ fu n ctis igu in aria p este parentibus fratribusque et sororibus unicus m ansit am plissim ae h ered itati superstes , qui ubi libertatem pravam cum d iv itiis unha m em oratis copiam sib i malorum suadentem nactus e s s e t , cep it u t e st adolescentium omnia lu x u taxilloque perdere nec non diu noctuque in ter m eretrices atque lenones com essator versari ; et u t rem brevi verbo complectar, vitam in cu n ctis obscenam de- testabilem que agere. Quapropter iratus tandem illi D eus ultionum

skâwice popalił iego gumna zbo­ że / grad pobił iego bydło owce w oły / powodź w ielka pokaźyła role łąk i sa d y drzewa w yryw âlâ y nie płodnę ycży n iła / to w szytko g d y sy e mu dla iego n ie c z y sto - sc y â zb ytku przydało nie miał żadnego kto by go p oćyeszył ale od p rzyiaćyoł ińkoby św ię ty Iop albo Tobiasz b y ł nâsmiewan / po- tym p rzyszły istzow ie vpominaiątz sy e d ługów a nie m aiątz pienię­ d zy bralij ćyążą żądny niechćyał zań ręcżyć bo b y ł opuszcżon ode- w szitk ich / a g d y go tak ono w iel­ k ie vcysn ien ie y wielka nçdzâ vdrącżdła bedątz sm utny spłacżem m ówił sam k xobie/ tzoź ia mam cżyn ić nęd zn y z nednych gd źye sy e mam obroćyć / oto pieniedzij niemam/ przeź pieniędzy d źyś n i­ kogo n iem iłu ią / kopać nie mogę/ żebrać sy e sromam m iedzi swoi· mij znâiomymij nie wiem do kogo sy e mam obroćyć po wpomoźenie/ oto у niebo у źyem ia у w szytk ij ży w io ły są mi p rzećyw ny/ oto sye semnie przyiaćyele n asm iew aią/ n ie mam żadnego poradzenia у żadnego wspomożenia â przeto le- p iey ie st iżeb ych żebrać poszedł do grobu św ięteg o Iakuba niżli- b ych bedąć w takim ydręcźeniu m iał być w vstâw inym nâgâbâniu d łu gów / potym w ziąw szy kij mil- cźkiem w yszed ł z m ia sta / â be­ dątz opuszcźony â w w ielkim

des et armenta peremerunt gran­ dines ; undarun vehem entia diruti aggerib us subm ersit agros ferti­ les et pascua nec non pomaria sua eradiavit fructifera et infru­ ctuosa reddidit. Quae omnia lic et sib i acciderent, tamen propter v i­ tae suae petulantiam neminem habuit consolantem , sed et in su ­ per ab am icis veluti sanctus Job et Thobias irridebatur. Affue­ runt illico creditores m onentes debita sib i p e r so lv i, fu g it pecu­ nia, capiunt pignora, nemo fideiu-

s s i t , quoniam desertus erat ab omnibus. Cunque an gustiae eum praemerent undique, a it apud se m aestus lacrimisque perfusus. Quid faciam miserorum miserrimus, quo me vertam ? quid attem ptabo ? Nummus honoratur, sin e nummo nullus amatur. Fodere non valeo inter natos etiam mendicare eru­ besco Ad cuius tandem auxilium confugiam. Ecce coelum et terra pariter et omnia mihi adversantur elementa. Derideor ab am icis. A lie­ nus sum beneficiis ac d estitu tu s oportunis consiliariis. M elius ergo m ihi est ut me[n]dicus peregri- ner ad sanctum Jacobum , quam tan tis m alis subiacens in ester mo­ le stiis quottidianis a creditoribus. Accepto ig itu r baculo clam c iv i­ tatem e x iit et totus desolatus et contristatus in agro ad deum genu flexo se con vertit dicens.

dominus cuncta eidem adversari fecit elem en ta, vid elicet b estias s i­ mul ac hom ines. Ventorum etenim tem pestas tig n o s de domo tecta- que decusserat, horrea cum frumento ac bladis fulm inibus icta exus- taque perierant. Pecora eius oves ac boves a lu pis vorata sunt, praedia eiu s et quicquid iumentorum adhuc ex titit, reliquum villae sim ul agri cum pratis aquarum aluvione submersa sunt. E t ut multa denique paucis efferam ad tantam postremo d even it inopiam u t ne a li­ menta quidem pro victu sib i quotidiano superessent...

370 Notatki. sm utku p oklekn ąw szy na rolij przed m iastem obroćył sy e do pâ- nâ bogâ mowiątz.

Na zakończenie niniejszej notatki zw racam uwagę na cyto­

waną już w naszym „Pam iętniku“ 1) rozpraw ę É. Schaumkella p. t.

Der Kultus der hl. Anna am Ausgange des Mittelalters (Freiburg

in В. und Leizig 1893)2).

L u d w ik B ernacki.

E teki bibliograficznej.

v .

W Krakowie ukazai się jeszcze jeden druk Logaua:

De R eg in a E li|sab eth e F erdinandi Romajnorum re g is F ilia (T y ­ tu ł znajduje się na k. 1 verso nad w ierszam i).

Druk w 4-ce obejmuje 2 k arty, których zewnętrzne stron y są próżne , na 2 w ew n ętrznych znajdują się 4 w iersze Pod tytu łem czterow iersz (Chwali jej w ielk ą piękność). 2) D e Eadem (1 2 w ier­ szy). C hw ali Z ygm u nta A u g u sta i E lizę jako semidei i w ielkość ich rodu. 3) D e Eadem. (Pochw ały z licznem i rem iniscencyam i k lasy- cznem i, porównania z Junoną, W enerą. Zna 4 ję z y k i:

H aec uno lin g u a s quattuor ore sonat.

Germanam atque Italam Romanae et flumina lin gu ae N ec m inus et voces terra Bohema tuas.

4) Epithalam ion. P och w ały młodej królowej i życzenia d łu g ieg o szeregu potomków, co się nie spełniło, gd y ż E lżb ieta już 15 czerwca 1545 r, w W iln ie umarła. W końcu: Georg. Log. F. (Fecit) H ie. V ie. I. (Im p ressit). Druk pochodzi , jak w idać z t r e ś c i, z r. 1543, g d y ż 7. maja tego roku córka Ferdynanda I. p oślub iła Z ygm unta A u gu sta, i b y ł dawniej polskim bibliografom nieznany. Odkrył go pierw szy Bauch , 1. c. str. 33 , wspomina o nim obecnie Estreicher (B ib liogr. polska X X I, 388), nie podając g d zie się znajduje. U nikat tego druku posiada b iblioteka królewska w D reźnie w cennym zbio­ A) F ran ciszek Krcek , T e k st p ełn y p ieśn i „Maryja panno szla­ chetna“ . (O kruchy hym n ologiczn e II). P am iętnik literack i. R . V . Lw ów 1906 s. 2 1 8 ; odbitka poprawna. L w ów 1906 s. 32.

2) O h istoryi „Żyw ota ś. A n n y “ w literaturze francuskiej por. ustęp w znakom item dziele N isa r d ’a (Charles) , H istoire des livres populaires. T. I I. P aris 18 5 4 s. 266 i nast.