WYNIKI BADAŃ MIKROPALEONTOLOGICZNYCH UTWORÓW JURY GÓRNEJ, KREDY GÓRNEJ I MIOCENU W OTWORACH WIERTNICZYCH TROJANOWICE 2 I CIANOWICE 2 (POŁUDNIOWO-WSCHODNIA CZĘŚĆ WYŻYNY KRAKOWSKO-CZĘSTOCHOWSKIEJ)

(1)

WYNIKI BADAÑ MIKROPALEONTOLOGICZNYCH UTWORÓW JURY GÓRNEJ, KREDY GÓRNEJ I MIOCENU W OTWORACH WIERTNICZYCH TROJANOWICE 2 I CIANOWICE 2

(PO£UDNIOWO-WSCHODNIA CZÊŒÆ WY¯YNY KRAKOWSKO-CZÊSTOCHOWSKIEJ)

RESULTS OF MICROPALEONTOLOGICAL INVESTIGATIONS OF THE UPPER JURASSIC,

UPPER CRETACEOUS AND MIOCENE SEDIMENTS IN THE TROJANOWICE 2 AND CIANOWICE 2 BOREHOLES (SOUTH-EASTERN PART OF THE KRAKÓW-CZÊSTOCHOWA UPLAND)

BARBARAOLSZEWSKA¹

Abstrakt. Z otworów wiertniczych Trojanowice 2 i Cianowice 2 opracowano mikropaleontologicznie utwory miocenu, kredy górnej, jury górnej i stropu jury œrodkowej. Miocen (otwór Trojanowice 2) jest reprezentowany przez utwory ogniwa i³ów spirialisowych formacji z Machowa z charakterystyczn¹ Velapertina indigena (£uczkowska) (póŸny baden) oraz przez warstwy skawiñskie z Praeorbulina glomero- sa (Blow) (wczesny baden). Utwory kredy górnej z uwagi na obecnoœæ w zespo³ach form zbli¿onych do Stensioeina exculpta (Reuss) wieko- wo odniesiono do póŸnej kredy. Utwory jury górnej zawieraj¹ trzy zró¿nicowane gatunkowo zespo³y mikroskamienia³oœci: 1 – z Protomarssonella jurassica (Mityanina) i Colomisphaera carpathica (Borza) (póŸny oksford), 2 – z Ophthalmidium strumosum (Gümbel) i Paalzowella turbinella (Gümbel) (?œrodkowy–wczesny oksford); 3 – Globuligerina oxfordiana Grigelis, Colomisphaera fibrata (Nagy) i Comittosphaera czestochowiensis Øehánek (wczesny oksford). Wapienie krynoidowe i piaskowce allochemiczne stropu jury œrodkowej za- wiera³y ubogi zespó³ otwornic aglutynuj¹cych keloweju z Verneuilinoides minimus (Kosyreva), Protomarssonella osowiensis Bielecka et Styk i Dorothia insperata Bu³ynnikova. W utworach tych stwierdzono równie¿ obecnoœæ gatunku Bosniella croatica (Gušiæ) zwi¹zanego z obszarami p³ytkowodnej sedymentacji wêglanowej.

S³owa kluczowe: biostratygrafia, mikroskamienia³oœci, miocen, kreda górna, jura œrodkowa i górna,Trojanowice 2, Cianowice 2, Wy¿yna Krakowsko-Czêstochowska.

Abstract. Miocene, Upper Cretaceous and Middle/Late Jurassic sediments from the Trojanowice 2 and Cianowice 2 boreholes were stu- died for microfossils. Miocene sediments (Trojanowice 2 borehole only) are represented by the “Spirialis Clays” member of the Machów For- mation (Late Badenian) with Velapertina indigena (£uczkowska), and by the Skawina Beds (Early Badenian) with Praeorbulina glomerosa (Blow). Upper Cretaceous (Senonian) sediments are documented by the occurrence of forms similar to Stensioeina exculpta (Reuss). Upper Jurassic sediments contain three different assemblages: 1 – with Protomarssonella jurassica (Mityanina) and Colomisphaera carpathica (Borza) (Late Oxfordian); 2 – with Ophthalmidium strumosum (Gümbel) and Paalzowella turbinella (Gümbel) (?Middle–Early Oxfordian);

3 – with Globuligerina oxfordiana Grigelis, Colomisphaera fibrata (Nagy) and Comittosphaera czestochowiensis Øehánek (Early Oxfordian). Crinoidal limestone and allochemic sandstone of the uppermost Middle Jurassic sediments containan impoverished assemblage of agglutinated foraminifers: Verneuilinoides minimus (Kosyreva), Protomarssonella osowiensis (Bielecka et Styk) and Dorothia insperata Bu³ynnikova. Additionally, a typical carbonate platform foraminifer Bosniella croatica (Gušiæ) is observed.

Key words: biostratigraphy, microfossils, Miocene, Upper Cretaceous, Middle–Upper Jurassic, Trojanowice 2 and Cianowice 2 boreholes, Kraków–Czêstochowa Upland.

1Pañstwowy Instytut Geologiczny – Pañstwowy Instytut Badawczy Oddzia³ Karpacki, ul. Skrzatów 1, 31-560, Kraków;

e-mail: barbara.olszewska@pgi.gov.pl

(2)

WSTÊP

Zadaniem autorki by³a analiza mikropaleontologiczna utworów (czêœci jury œrodkowej i górnej, kredy górnej i miocenu) nawierconych w otworach Trojanowice 2 i Cianowice 2 w programie p³ytkich wierceñ badawczych realizowanych przez Pañstwowy Instytut Geologiczny jako temat 21.9100.

0501.00. Badane otwory zlokalizowano w po³udniowo- -wschodniej czêœci Wy¿yny Krakowsko-Czêstochowskiej na po³udnie od miejscowoœci Ska³a.

Obszar, na którym zlokalizowano obydwa otwory, od XIX wieku by³ przedmiotem intensywnych badañ geolo- gicznych zakoñczonych licznymi publikacjami. Obejmo- wa³y one zarówno zagadnienia tektoniki (miêdzy innymi:

Wiœniowski, 1900; D¿u³yñski, 1953; Bogacz, 1967; Rut- kowski, 1989; Felisiak, 1992; Wieczorek i in., 1995; Ma- tyszkiewicz i in., 2006), sedymentacji (miêdzy innymi: Za-

rêczny, 1894; D¿u³yñski, 1952; Alexandrowicz, 1954, 1960, 1969; Bukowy, 1960, 1962; Gradziñski, 1957; Kopik, 1979;

Matyszkiewicz, 1989, 1997; Krajewski, 2000; Matyszkie- wicz i in., 2001; Krajewski, Matyszkiewicz, 2004; Zió³kowski, 2007) jak i stratygrafii utworów jury, kredy i kenozoiku (miêdzy innymi: Ma³ecki, 1952, 1995; Liszka, 1955;

Alexandrowicz, 1956, 1963a, b, 1971; Radwañski, 1968;

Jurkiewiczowa, 1974; Marcinowski, 1974; Tarkowski, Lisz- ka, 1982; Trammer, 1989; Kudrewicz, Olszewska-Najbert, 1997; Matyja, Wierzbowski, 2004; Machaniec, Za- pa³owicz-Bilan, 2005). Wykonane otwory wiertnicze Troja- nowice 2 i Cianowice 2 dostarczy³y interesuj¹cych danych stratygraficznych uzyskanych na podstawie analizy otwornic, wapiennego nanoplanktonu, wapiennych cyst dinoflagellata i innych mikroskamienia³oœci.

MATERIA£ I METODA BADAÑ

Z otworu wiertniczego Trojanowice przeanalizowano 22 próbki z utworów miocenu oraz 55 próbek ze zwiêz³ych utworów jury górnej i stropu jury œrodkowej (w tym 20 pró- bek z utworów jury udostêpnionych przez prof. dr. hab.

B. Matyjê z Uniwersytetu Warszawskiego).

Z otworu Cianowice 2 opracowano 47 próbek pobranych przez autorkê z utworów jury górnej i stropu jury œrodkowej oraz 23 próbki z utworów jury udostêpnione przez prof. dr.

hab. B. Matyjê z Uniwersytetu Warszawskiego. Próbki z utworów miêkkich poddano standardowej preparatyce wodnej, z utworów zwiêz³ych (g³ównie jury górnej) wykonano p³ytki cienkie.

Analizê mikropaleontologiczn¹ prowadzono przy u¿yciu mikroskopu Wild M3 firmy Wild Leitz, w œwietle odbitym oraz mikroskopu polaryzacyjnego Eclipse LV 100 Pol firmy Nikon, w œwiele przechodz¹cym. Zdjêcia otwornic mioceñ- skich (tabl. I) wykonano w Pañstwowym Instytucie Geolo- gicznym w Warszawie na mikroskopie skaningowym, natomiast zdjêcia mikroskamienia³oœci z p³ytek cienkich (tabl.

II–V) wykonano aparatur¹ NIS-Elements firmy Nikon.

Rozmieszczenie stwierdzonych mikroskamienia³oœci w utworach jury górnej w badanych otworach przedstawio- no w tabelach 1 i 2. Zasiêgi wiekowe wa¿niejszych mikroskamienia³oœci przedstawia tabela 3.

WYNIKI ANALIZY MIKROPALEONTOLOGICZNEJ

TROJANOWICE 2

Miocen

Profil utworów miocenu w otworze Trojanowice 2 przedstawia siê nastêpuj¹co.

G³êbokoœæ 2,0–52,0 m, ogniwo i³ów spirialisowych for- macji z Machowa.

Do charakterystycznych mikroskamienia³oœci tego interwa³u nale¿¹ liczne otwornice, radiolarie oraz spirytyzowane oœródki pteropodów z rodzajów Limacina i Spiratella.

Zespó³ otwornic sk³ada siê z gatunków: Uvigerina semior- nata (d’Orbigny) (tabl. I, fig. 12), U. aculeata (d’Orbigny), Brizalina dilatata (Reuss), Globorotalia scitula Brady, Tenu- itellinata tarchanensis (Subbotina), Velapertina indigena

(£uczkowska) (tabl. I, fig. 8), Globigerina bulloides d’Orbi- gny (tabl. I, fig. 7), G. concinna (Reuss) (tabl. I, fig. 1), Globi- gerinella regularis (d’Orbigny) (tabl. I, fig. 6), Globigerinita uvula (Ehrenberg), Globoturborotalita druryi (Akers) (tabl. I, fig. 2), Paragloborotalia mayeri (Cushman et Ellisor), Tur- borotalita quinqueloba (Natland) (tabl. I, fig. 3). Pod wzglê- dem sk³adu gatunkowego powy¿szy zespó³ mo¿na korelowaæ z poziomami: z Neobulimina longa (£uczkowskiej, 1964 oraz

„zespo³em III A” Alexandrowicza, 1963a) wyró¿nionymi w profilu miocenu zapadliska przedkarpackiego ponad osada- mi chemicznymi.

G³êbokoœæ 54,0–67,0 m, warstwy skawiñskie.

W powy¿szym interwale stwierdzono bogate i zró¿nicowane gatunkowo zespo³y otwornicowe wczesnego badenu (morawu).

(3)

T a b e l a 1 Rozmieszczenie mikroskamienia³oœci w badanym odcinku utworów jury œrodkowej i górnej

w otworze wiertniczym Trojanowice 2

Distribution of microfossils in the studied interval of the Middle and Upper Jurassic sediments in the Trojanowice 2 borehole

(4)

T a b e l a 2 Rozmieszczenie mikroskamienia³oœci w badanym odcinku utworów jury œrodkowej i górnej

w otworze wiertniczym Cianowice 2

Distribution of microfossils in the studied interval of the Middle and Upper Jurassic sediments in the Cianowice 2 borehole

(5)

W utworach z g³êbokoœci 54,0–58,0 m w sk³ad zespo³ów wchodz¹, miêdzy innymi: Spirorutilus carinatus (d’Orbi- gny), Matrinotiella communis (d’Orbigny), Cylindroclavuli- na rudis (Costa), Vaginulina legumen (Linne), Dimorphina akneriana (Neugeboren), Bolivina hebes Macfayden, Cory- phostoma digitalis (d’Orbigny), Marginulina hirsuta d’Or- bigny, Hansenisca soldanii (d’Orbigny), Uvigerinas acumi- nata Hosius, Uvigerina brunnensis Karrer, Siphonina reticu- lata (Czjzek), Ehrenbergina serrata Reuss, Anomalinoides badenensis (d’Orbigny).

W grupie gatunków planktonicznych, w kolejnych zespo³ach tego interwa³u, zaznacza siê przewaga okreœlonych form, np. Globoconella bykovae (Aisenstadt) lub Praeorbu- lina glomerosa (Blow) (tabl. I, fig. 4). Zespo³y te mo¿na ko- relowaæ z „zespo³em II B” Alexandrowicza (1963a) lub po- ziomem z Candorbulina universa £uczkowskiej (1964), a tak¿e z tzw. „warstw¹ orbulinow¹” Kirchnera (1956).

Interwa³ na g³êbokoœci 60,0–64,0 m charakteryzuje siê licznym wystêpowaniem w zespo³ach otwornic rodzaju Uvi- gerina, miêdzy innymi: Uvigerina uniseriata Jedlitschka, U.

pygmoides Papp et Turnovsky, U. acuminata Hosius. Licz- nie wystêpuj¹ równie¿ Vaginulina legumen (Linne), Stilo- stomella adolphina (d’Orbigny), Stilostomella consobrina (d’Orbigny), Brizalina antiqua (d’Orbigny), Cassidulina la- evigata d’Orbigny. Lapugyina schmidi Popescu, Lenticulina div. sp. Bardzo charakterystyczny dla omawianego interwa³u jest zespó³ otwornic planktonicznych, który tworz¹:

Globigerina bulloides d’Orbigny, Globigerinoides trilobus (Reuss), G. immaturus (Le Roy), Globoquadrina altispira (Cushman et Jarvis), Dentoglobigerina baroemoenensis (Bermudez) (tabl. I, fig. 5), D. globosa (Bolli), Paragloboro- talia mayeri (Cushman et Ellisor), Globoconella bykovae (Aisendtadt), Tenuitellinata pseudoedita (Subbotina). Zes- pó³ ten najbardziej odpowiada zespo³om otwornic tzw. po- T a b e l a 3 Zasiêgi stratygraficzne wa¿niejszych mikroskamienia³oœci z badanych utworów jury

w otworach wiertniczych Trojanowice 2 i Cianowice 2

Stratigraphic distribution of significant microfossils of the studied Jurassic sediments in Trojanowice 2 and Cianowice 2 boreholes

(6)

ziomu uwigerinowego Kirchnera (1956) stanowi¹cego najni¿szy poziom badenu na przedpolu Karpat, a tak¿e „zespo³owi II A” z miocenu Górnego Œl¹ska (Alexandrowicz, 1963a) o takim samym po³o¿eniu stratygraficznym.

Na g³êbokoœci 66,0 i 67,0 m zespo³y otwornic sk³ada³y siê z wymieszanych form póŸnej kredy i miocenu.

Kreda górna G³êbokoœæ 69,0–69,5 m.

Na g³êbokoœci 69,0 m oœródki wêglanowe form kredowych wystêpowa³y w towarzystwie górnojurajskiej formy Rumanolina elevata (Paalzow). Jednorodny, choæ ubogi zespó³ otwornic póŸnej kredy stwierdzono jedynie na g³êbo- koœci 69,5 m, ponad utworami jury górnej. Tworzy³y go Ÿle zachowane, gatunki: Stensioeina cf. exculpta (Reuss), Hedbergella monmouthensis (Olsson), Globigerinelloides asperus (Ehrenberg), Heterohelix sp. Obecne by³y równie¿

elementy g¹bek i radiolarie. Gatunek Stensioeina exculpta (Reuss) jest znany na Ni¿u Polskim z interwa³u ko- niak–kampan (Gawor-Biedowa i in., 1984). Obecnoœæ na g³êbokoœci 66,0 m, wœród elementów miocenu, kredowego rodzaju Bolivinoides sugeruje, ¿e erodowane osady mog³y byæ m³odsze od póŸnego santonu (Hiltermann, 1963).

Jura

Poddany badaniom mikropaleontologicznym odcinek rdzenia (71,6–276,3 m) obejmowa³ strop utworów jury œrod- kowej i jurê górn¹. Dodatkowo opracowano jedn¹ p³ytkê cienk¹ z g³êbokoœci 294,7 m.

Zespo³y mikroskamienia³oœci obserwowane w p³ytkach cienkich z utworów jury œrodkowej i górnej z otworu Troja- nowice 2 (choæ nie maj¹ porównywalnej do amonitów roz- dzielczoœci stratygraficznej) wykazuj¹ pewne zró¿nicowanie pionowe.

G³êbokoœæ 71,6–160,0 m.

Pod wzglêdem mikrofacjalnym utwory tego interwa³u to:

biolityty, pakstony i wakstony mikrobialitowe z licznymi przedstawicielami Crescentiella morronensis (Crescenti) (tabl. V, fig. 9).

Czêste s¹ zoaria lub fragmenty zoeciów mszywio³ów, je¿owców i wieloszczetów (np. Terebella lapilloides Münster) (tabl. V, fig. 8). Niekiedy wystêpuj¹ fragmenty szkieletów, które mo¿na odnieœæ do pelagicznych liliowców z rodzaju Saccocoma (tabl. V, fig. 6). Oprócz fragmentów makrofauny s¹ obecne otwornice, wapienne dinocysty i wapienne glony.

Otwornice tworz¹ charakterystyczny zespó³ z³o¿ony z: Pro- tomarssonella jurassica (Mityanina) (tabl. III, fig. 1), Am- mobaculites irregularis (Gümbel) (tabl. III, fig. 4), Paalzo- wella feifeli (Paalzow) (tabl. III, fig. 2), Rumanolinla elevata (Paalzow), Paleogaudryina heersumensis (Lutze) (tabl. III, fig. 5), Spirillina tenuissima Gümbel (tabl. II, fig. 11), Spiril- lina elongata Bielecka et Po¿aryski (tabl. II, fig. 10), Ophthalmidium pseudocarinatum Dain (tabl. II, fig. 6), Quin- queloculina tersa Danitsch (tabl. II, fig. 7). Rzadkie wapien-

ne dinocysty s¹ reprezentowane przez gatunek Orthopitho- nella gustafsonii (Bolli) (tabl. V, fig. 4), a wapienne glony przez zielenicê Globochaete alpina Lombard. Na podstawie zasiêgów stratygraficznych otwornic (tab. 3) oraz przez porównanie sk³adu wy¿ej opisanego zespo³u z pozycj¹ zespo³ów o analogicznym sk³adzie gatunkowym (Olszewska, 2007) wiek zespo³u okreœlono na póŸny oksford.

G³êbokoœæ 160,0–244,0 m.

Wapienie skaliste tego interwa³u pod wzglêdem mikrofacjalnym to g³ównie wakstony i pakstony z tuberoidami. Wy- stêpuj¹cy w nich zespó³ mikroszcz¹tków organicznych jest ubogi. Dotyczy to zw³aszcza otwornic reprezentowanych g³ównie przez gatunki d³ugowieczne, takie jak Reophax he- lveticus (Haeusler), Bullopora tuberculata Sollas i Ophthal- midium strumosum (Gümbel). Zasiêg wiekowy zespo³u na podstawie literatury mo¿na okreœliæ na oksford.

G³êbokoœæ 250,5–272,0 m.

Ten interwa³ charakteryzuje wystêpowanie wapieni g¹bkowych. Pod wzglêdem mikrofacjalnym s¹ to wakstony spikulo- we, wakstony z tuberoidami i mumiami g¹bkowymi. Wy- stêpuj¹ tak¿e struktury stromatolitowe (g³êbokoœæ 271,0 m).

Powszechne s¹ fragmenty zoariów mszywio³ów. Na g³êboko- œci 271,0–272,0 m w zespo³ach mikroskamienia³oœci s¹ obecne radiolarie. Wzbogaceniu gatunkowemu ulegaj¹ sta³e elementy zespo³u mikroskamienia³oœci: otwornice i wapienne dinocysty. Zespó³ otwornic charakterystyczny dla oma- wianego interwa³u tworz¹: Sigmoilina fussiformis Danitsch, Ophthalmidium bolgradensis Ivan et Dain, Ophthalmidium sagittum (Bykova), Spirillina polygyrata (Gümbel), S. and- reae Bielecka.

Od g³êbokoœci 250,5 m w zespole pojawia siê Globulige- rina oxfordiana (Grigelis) (tabl. III, fig. 7). Charakterystyczny zespó³ wapiennych dinocyst sk³ada siê z Colomisphaera fibrata (Nagy) (tabl. V, fig. 2), Comittosphaera czestocho- wiensis Øehanek (tabl. V, fig. 1) i Orthopithonella gustafso- nii (Bolli). Zasiêgi stratygraficzne wystêpuj¹cych otwornic (tab. 3) okreœlaj¹ dla omawianego interwa³u wiek wczesnego oksfordu.

G³êbokoœæ 272,6–273,0 m.

Wapienie krynoidowe tego interwa³u oprócz fragmentów trochitów liliowców zawiera³y nieliczne inne szcz¹tki orga- niczne. Ubogi zespó³ otwornic tworzy³y: Verneuilinoides minimus (Kosyreva), Dorothia insperata Bu³ynnikova, Pro- tomarssonella osowiensis Bielecka et Styk, Ophthalmidium aff. agglutinans Pazdro, Quinqueoculina aff. occulta Anto- nova, Paleomiliolina aff. michalskii (Wiœniowski), ?Ammo- baculites sp., ?Trochammina sp. Wyniki dotychczasowych badañ autorki nad stratygrafi¹ stropowych osadów jury œrod- kowej w Polsce sugeruj¹, ¿e napotkany zespó³ otwornic ma, prawdopodobnie, wiek póŸno kelowejski.

G³êbokoœæ 294,7 m.

W piaskowcach allochemicznych stwierdzono ubogi zes- pó³ Ÿle zachowanych otwornic sk³adaj¹cy siê z gatunków: Do- rothia insperata Bu³ynnikova (tabl. IV, fig. 3), Verneuilino- ides minimus (Kosyreva) (tabl. IV, fig. 6), Bosniella croatica (Gušiæ) (tabl. IV, fig. 5). Wiek zespo³u trudno sprecyzowaæ

(7)

a uwagi na kontrowersje dotycz¹ce zasiêgu wiekowego ostat- niego gatunku (Pelissié, Peybernés, 1982; Bassoulet J.-P., 1994; Veliæ, 2007), choæ w zespole przewa¿aj¹ gatunki wska- zuj¹ce na kelowej (tab. 3).

CIANOWICE 2

Jura G³êbokoœæ 5,5–17,8 m.

Mikroskamienia³oœci ze s³abo zwiêz³ych margli tego interwa³u uzyskano metod¹ maceracji wodnej. Zespo³y by³y bogate w osobniki i zró¿nicowane gatunkowo. Zawiera³y miêdzy innymi: Protomarssonella jurassica (Mityanina), Textulariopsis jurassica (Gümbel), Spirillina elongata Bie- lecka et Po¿aryski, Spirillina tenuissima Gümbel, Spirillina infima (Strickland), Lenticulina quenstedti (Gümbel), Lenti- culina uhligi (Wiœniowski), Planularia polypora (Gümbel), Planulina subparalella (Wiœniowski), Eoguttulina oolithica (Terquem), Paalzowella feifeli (Paalzow), Paalzowella tur- binella (Gümbel), Ophthalmidium strumosum (Gümbel), Ophthalmidium oxfordianum (Deecke). Otwornicom towa- rzyszy³y równie¿ liczne elementy g¹bek, ryncholity, kolce i p³ytki je¿owców, skleryty strzykw, ma³¿oraczki, koprolity i radiolarie.

Znacznie ubo¿sze, choæ podobne zespo³y stwierdzono w p³ytkach cienkich z okruchów wapieni skalistych wystê- puj¹cyh wœród margli.

W niektórych próbkach z interwa³u 6,1–16,8 m stwier- dzono obecnoœæ otwornic póŸnej kredy, a wœród nich Sten- sioeina cf. exculpta (Reuss). Równoczesne wystêpowanie form ró¿nego wieku (póŸnej jury i póŸnej kredy) i ró¿nych œrodowisk (ma³¿oraczki, koprolity i radiolarie) wskazuje na zjawisko resedymentacji utworów w obrêbie omawianego interwa³u.

G³êbokoœæ 19,4–184,4 m.

Interwa³ ten mikrofacjalnie jest reprezentowany g³ównie przez pakstony mikrobialitowe, podrzêdnie wakstony ze sto- sunkowo licznymi mikroskamienia³oœciami. Charaktery- styczny zespó³ otwornic tworz¹: Protomarssonella jurassica (Mityanina) (tabl. III, fig. 1), Eomarssonella paraconica Levina (tabl. IV, fig. 2), Ammobaculites irregularis (Güm- bel), Haghimashella arcuata (Haeusler), Paleogaudryina heersumensis (Lutze) (tabl. III, fig. 5), Ophthalmidium pseu- docarinatum (Dain), Quinqueloculina tersa Danitsch, Neo- trocholina conica (Schlumberger) (tabl. II, fig. 9), Paalzo- wella feifeli (Paalzow) (tabl. III, fig. 2), Rumanolina elevata (Paalzow). Bullopora tuberculata Sollas (tabl. III, fig. 6).

Zasiêgi wiekowe najm³odszych form tego zespo³u (Ophthalmi- dium pseudocarinatum, Q. tersa, tab. 3) sugeruj¹ dla zawie- raj¹cych go utworów wiek póŸnego oksfordu.

W zespole wapiennych dinocyst wa¿na jest obecnoœæ formy odniesionej do Colomisphaera carpathica (Borza) (tabl. V, fig. 5), której pocz¹tek wystêpowania znajduje siê w póŸnym oksfordzie. Oprócz powszechnych mikroink- rusterów i fragmentów zoariów mszywio³ów w zespo³ach do

g³êbokoœci 35,0 m wystêpuj¹ radiolarie, ma³¿oraczki i prawdopodobnie fragmenty krynoidów pelagicznych z rodzaju Saccocoma (tabl. V, fig. 6). Te ostatnie w zespo³ach mikro- skamienia³oœci jury w Polsce obserwowa³a autorka (Olszew- ska, 2005) ju¿ w zespo³ach póŸnego oksfordu.

G³êbokoœæ 184,4–227,1 m.

Obraz mikrofacjalny tego interwa³u jest podobny do utworów poprzedniego interwa³u. Przewa¿aj¹ pakstony mikrobialitowe o strukturze peloidowej. Natomiast zespo³y otwornic s¹ znacznie ubo¿sze gatunkowo. W zespole otwor- nic doœæ licznie wystêpuje Ophthalmidium strumosum (Gümbel), któremu towarzysz¹ Globuligerina oxfordiana Grigelis, Paalzowella turbinella (Gümbel) (tabl. III, fig. 3), Spirillina orbicula (Terquem). W tym interwale notowano pierwsze okazy gatunków charakterystycznych dla ze- spo³ów póŸnego oksfordu: Protomarssonella jurassica (Mi- tyanina) i Ophthalmidium pseudocarinatum Dain. Równo- czeœnie s¹ obecne gatunki charakterystyczne dla zespo³ów dolnego oksfordu, takie jak Ophthalmidium bolgradensis Ivan et Dain, O. sagittum (Bykova), Sigmoilina fussiformis Danitsh.

Interesuj¹ce jest równie¿, ¿e poza przedstawicielami ro- dzaju Globigerina, brak jest w omawianym interwale innych mikroskamienia³oœci planktonicznych (radiolarie, wapienne dinocysty, wapienne glony) obecnych w wy¿szej i ni¿szej czêœci badanych utworów. Licznie natomiast wystêpuj¹ inne sk³adniki ziarniste, wœród nich kolonie wieloszczetów (tabl. V, fig. 7).

G³êbokoœæ 227,1–233,4 m.

W pakstonach peloidowych tego interwa³u zabarwio- nych zwi¹zkami Fe i zawieraj¹cymi glaukonit wyst¹pi³ bardzo charakterystyczny zespó³ wczesnego oksfordu. Zna- mienny by³ liczny udzia³ elementów planktonicznych:

otwornic, radiolarii, wapiennych cyst Dinoflagellata i wa- piennych glonów. Zespó³ tworzy³y otwornice: Ophthalmidium bolgradensis Ivan et Dain, O. sagittum (Bykova) (tabl. II, fig. 3), Sigmoilina fussiformis Danitsch (tabl. II, fig. 1, 2), Cornuspira eichbergensis (Kübler et Zwingli) (tabl. II, fig. 8), Spirillina andreae Bielecka (tabl. II, fig. 12), S. poly- gyrata Gümbel, Globuligerina oxfordiana Grigelis, G. cf.

bathoniana (Pazdro) (tabl. III, fig. 8); wapienne dinocysty:

Colomisphaera fibrata (Nagy) (tabl. V, fig. 2), Comittospha- era czestochowiensis Øehanek (tabl. V, fig. 1); zielenice Globochaete alpina Lombard i radiolarie.

Zbli¿ony, do wymienionego powy¿ej, sk³adem gatunkowym zespó³ mikroskamienia³oœci stwierdzono w wapieniach piaszczystych na g³êbokoœci 233,5 m. W sk³ad zespo³u wcho- dzi³y otwornice: Ophthalmidium strumosum (Gümbel), O.

bolgradensis Ivan et Dain (tabl. II, fig. 4, 5), Nautiloculina oolithica Mohler, Spirillina andreae Bielecka (tabl. II, fig. L), S. polygyrata Gümbel, Cornuspira eichbergensis (Kübler et Zwingli), Globuligerina oxfordiana Grigelis. Zespó³ wapien- nych dinocyst tworzy³y liczne Colomisphaera fibrata (Nagy) i Comittosphaera czestochowiensis Øehanek oraz pojedyncze okazy Colomisphaera lapidosa (Vogler) (tabl. V, fig. 3). Doœæ licznie wystêpuje organizm Globochaete alpina Lombard, uwa¿any obecnie za planktoniczn¹ zielenicê.

(8)

Piaskowce allochemiczne (wapienie piaszczyste) z glaukonitem interwa³u 233,5–234,4 m zawiera³y ubogi zes- pó³ otwornic z³o¿ony z: Verneuilinoides minimus (Kosyreva) (tabl. IV, fig. 6), Protomarssonella osowiensis (Bielecka et Styk) (tabl. IV, fig. 1), Spirillina cf. radiata Terquem, Tro- chammina sp., Ophthalmidium sp. Zespó³ ten mo¿e wskazy- waæ na póŸny kelowej. Obserwowano równie¿ przekroje belemnitów, serpul, fragmenty szkar³upni oraz tuberoidy.

G³êbokoœæ 234,3–235,5 m.

Gruboziarniste piaskowce tego interwa³u zawiera³y zespó³ otwornic podobny do poprzedniego z³o¿ony z Do- rothia insperata (Bu³ynnikova) (tabl. IV, fig. 3), Verneuili- noides minimus (Kosyreva), Spirillina cf. radiata Terquem (tabl. IV, fig. 8), Nodobacularia cf. reicheli Rat (tabl. IV, fig. 7), Trochammina sp. (tabl. IV, fig. 4), Subbdelloidina sp.

(tabl. IV, fig. 9). Otwornicom towarzysz¹ liczne szcz¹tki makrofauny. Zespó³ prawdopodobnie reprezentuje kelowej.

G³êbokoœæ 240,3–244,3 m.

Zespó³ mikroszcz¹tków z szarych piaskowców tego in- terwa³u tworz¹ nieliczne otwornice aglutynuj¹ce: Verneuili- noides minimus (Kosyreva) (tabl. IV, fig. 6), Trochammina sp., Subbdelloidina sp., Ammobaculites sp., którym towa- rzysz¹ fragmenty zoariów mszywio³ów, muszli ramieniono- gów oraz kolce je¿owców. Ubogi sk³ad gatunkowy zespo³u nie pozwala na uœciœlenie wieku.

Najni¿sza analizowana próbka pochodzi³a z g³êbokoœci 244,5 m z mu³owców zawieraj¹cych ciemn¹ substancjê or- ganiczn¹. W próbce tej stwierdzono jedynie fragmenty je-

¿owców i liczne kortoidy z pow³okami mikrytowymi.

UWAGI STRATYGRAFICZNE

Miocen

Utwory wieku mioceñskiego stwierdzono jedynie w otworze Trojanowice 2. Obszar, na którym zlokalizowano otwór Trojanowice 2 (Habryn i in., 2014), wed³ug podzia³u Alexan- drowicza (1971) nale¿y do tzw. strefy 5 nazwanej stref¹ brze¿- n¹ Kraków–Chmielnik–Tarnobrzeg. Jako najstarsze w profilu tej strefy (wed³ug cytowanego autora) wystêpuj¹ i³y z wê- glem, i³y korytnickie oraz piaski heterosteginowe i wapienie organodetrytyczne-litotamniowe zaliczone do karpatu. Baden reprezentuj¹ warstwy baranowskie, osady chemiczne oraz warstwy pektenowe. Nadleg³e utwory sarmatu maj¹ na pó³nocy strefy wykszta³cenie piaszczyste, a na po³udniu – ilaste (i³y krakowieckie). Wczeœniej odmianê warstw baranowskich w okolicy Krakowa nazwano warstwami skawiñskimi (Alexandrowicz, 1963b). Nowsze interpretacje litostratygra- ficzne (Jasionowski, 1997) odnosz¹ utwory tego rejonu („strefy brze¿nej” Alexandrowicza) do formacji z Trzydnika, formacji z Piñczowa, formacji z Krzy¿anowic i formacji z Machowa (z ogniwami: i³ów i margli pektenowych, i³ów spiralisowych i i³ów syndesmiowych).

Wystêpowanie w interwale 2,0–52,0 m otwornicy Velaper- tina indigena £uczkowska w towarzystwie radiolarii i pteropo- dów (Spirialis = Limacina sp.) wskazuje, ¿e badane osady na- le¿¹ do ogniwa i³ów spirialisowych formacji z Machowa, wieku póŸnego badenu (kosowu). Zespo³y tego interwa³u ko- reluj¹ siê z „zespo³em III A” zachodniej czêœci zapadliska (Alexandrowicz, 1963a) i poziomem z Neobulimina longa czêœci centralnej (£uczkowska, 1964).

Urozmaicone zespo³y otwornic stwierdzone od g³êboko- œci 54,0 m do sp¹gu miocenu (zawieraj¹ce miêdzy innymi gatunki planktoniczne: Praeorbulina glomerosa (Blow), Globorotalia scitula Brady, Globoconella bykovae (Aisen- stadt), Dentoglobigerina baroemoenensis (Bermudez), Glo- bigerinoides trilobus (Reuss), Globigerina bulloides d’Orbi- gny) maj¹ zdecydowany charakter wczesnobadeñski (mo-

raw) i s¹ typowe dla warstw skawiñskich. Odpowiadaj¹ one sk³adem gatunkowym zespo³om II A i II B z zachodniej czê- œci zapadliska (Alexandrowicz, 1963a) i poziomowi z Can- dorbulina universa czêœci centralnej (£uczkowska, 1964)

Kreda górna

Rozpoznane dotychczas utwory kredy górnej okolic Kra- kowa reprezentuj¹ wiek cenoman–kampan. Cenoman jest wykszta³cony jako zlepieñce margliste, utwory turonu to wapienie piaszczyste z krzemieniami i wapienie organodetrytyczne, santon jest reprezentowany przez margliste i³y z glaukonitem, kampan – przez margle wapienie margliste i wapienie z krzemieniami (Alexandrowicz, 1954; 1969; Ku- drewicz, Olszewska-Najbert, 1997). Utwory te zawieraj¹ zró¿nicowane zespo³y mikro- (otwornice) i makroskamie- nia³oœci pozwalaj¹ce na precyzyjne okreœlenie wieku (Zapa³owicz-Bilan, 2003; Zapa³owicz-Bilan i in., 2004; Ma- chaniec, Zapa³owicz-Bilan, 2005).

W profilach obydwu otworów wiertniczych w badanych utworach formy kredy górnej by³y domieszane do zespo³ów miocenu lub póŸnej jury. Z³y stan zachowania okazów (oœródki) nie pozwoli³ na precyzyjne okreœlenie gatunkowe wiêkszoœci form. Pewn¹ przes³ank¹ do okreœlenia wieku erodowanych utworów kredy górnej by³a obecnoœæ form zbli¿onych do Stensioeina exculpta (Reuss). Gatunek ten jest znany na Ni¿u Polskim od koniaku (Gawor-Biedowa i in., 1984) co wskazywa³oby, ¿e transgresja badeñska wkroczy³a na utwory m³odsze od turonu.

Jura (œrodkowa i górna)

W po³udniowej czêœci Wy¿yny Krakowsko-Czêstochow- skiej utwory jury œrodkowej s¹ rozwiniête w facji l¹dowej (starsze) i morskiej (m³odsze) (Golonka, 1972; Jurkiewiczo- wa, 1974; Garlicka, 1981). Strop utworów jury œrodkowej

(9)

znajduje siê w obrêbie tzw. warstwy bulastej z licznymi fragmentami makrofauny i glaukonitem (Kopik, 1979). Gór- na powierzchnia warstwy bulastej jest czêsto przykryta cienk¹ warstw¹ stromatolitu.

Wiek serii l¹dowej na przedgórzu Karpat, na podstawie szcz¹tków roœlinnych (megaspory, py³ki, liœcie) okreœlono na jurê œrodkow¹ z górn¹ granic¹ w batonie œrodkowym (Garlicka, 1981). Seriê morsk¹ zaliczono do batonu górne- go–keloweju na podstawie amonitów i miêczaków (Ró¿ycki, 1953; Golonka, 1972; Jurkiewiczowa, 1974).

Utwory jury górnej na obszarze Wy¿yny Krakow- sko-Czêstochowskiej obejmuj¹ formacjê wapieni g¹bkowych czêstochowskich, formacjê pileck¹ oraz formacjê z Prusicka wiekowo reprezentuj¹ce interwa³ oksford–dolny kimeryd (Matyja, Wierzbowski, 2004).

Jura górna

Badane w omawianych otworach utwory jury górnej nale¿¹ do formacji wapieni g¹bkowych czêstochowskich.

Stwierdzone w nich mikroskamienia³oœci tworz¹ kilka zró¿ni- cowanych gatunkowo i odrêbnych wiekowo zespo³ów charakterystycznych dla utworów oksfordu po³udniowej Polski.

Dotyczy to zarówno zespo³ów uzyskanych z materia³u podda- nego maceracji wodnej (Smoleñ, 1998), jak i obserwowanych w p³ytkach cienkich (Olszewska, 2004, 2005, 2007).

Najm³odszy z zespo³ów, którego charakterystycznymi sk³adnikami s¹ Protomarssonella jurassica (Mityanina), Eo- marssonella paraconica Levina, Ophthalmidium pseudoca- rinatum (Dain), Quinqueloculina tersa Danitsch, Paalzowel- la feifeli (Paalzow), Colomisphaera lapidosa (Vogler) i C.

carpathica (Borza), wskazuje na wiek póŸnego oksfordu (zespó³ C, Olszewska 2004, 2007). W zespole tym s¹ obecne równie¿ fragmenty szkieletów, które mog¹ reprezentowaæ pelagiczne liliowce z rodzaju Saccocoma.

Poni¿ej tego zespo³u obserwuje siê zubo¿enie iloœciowe i gatunkowe mikroszcz¹tków. W zespo³ach wspó³wystêpuj¹ gatunki otwornic typowe dla póŸnego (Protomarssonella jurassica, Ophthalmidium pseudocarinatum) i wczesnego oksfordu (O. bolgradensis, O. sagittum). Charakterystyczne jest tak¿e znacz¹ce zmniejszenie siê udzia³u lub brak elementów planktonicznych (otwornic planktonicznych, radiolarii, planktonicznych glonów, wapiennych cyst dinoflagellata) obecnych powy¿ej i poni¿ej tego zespo³u. Zespó³ skamienia³oœci tego interwa³u odpowiada czêœciowo tzw. zespo³owi B (Olszewska, 2007), reprezentuj¹cemu czêœæ wczesnego oksfordu i oksford œrodkowy.

Najstarszy z uzyskanych zespo³ów mikroskamienia³oœci jury górnej, (charakterystyczny pod wzglêdem sk³adu gatunkowego) reprezentuje wczesny oksford. Zespó³ ten tworz¹ otwornice: Ophthalmidium bolgradensis Ivan et Dain, O. sa- gittum (Bykova), O. strumosum (Gümbel), Sigmoilina fussi- formis Danitsch, Cornuspira eichbergensis (Kübler et Zwin- gli), Spirillina polygyrata Gümbel, S. andreae Bielecka, Globuligerina oxfordiana Grigelis (doœæ liczna). Licznie s¹ reprezentowane wapienne cysty dinoflagellata Colomispha- era fibrata (Nagy), oraz Comittosphaera czestochowiensis Øehánek. Gatunek Colomisphera fibrata (Nagy) w utworach jury po³udniowej Polski pojawia sie w obrêbie warstwy bulastej w poziomie Lamberti (najwy¿szy kelowej). Jest on ba- dzo liczny w poziomie Cordatum stopniowo zanikaj¹c w poziomie Plicatilis gdzie wystêpuje pojedynczo (Garlicka, 1974, 1976; Garlicka,Tarkowski, 1980; Øehánek, Heliasz, 1993, równie¿ obserwacje autorki). Zbli¿ony zasiêg ma Co- mittosphaera czestochowiensis Øehánek. Do innych charak- terystycznych elementów planktonicznych tego zespo³u na- le¿¹ zielenice Globochaete alpina Lombard oraz radiolarie.

Opisany powy¿ej zespó³ mikroskamienia³oœci odpowiada zespo³owi A po³udniowej Polski (Olszewska, 2004), którego wystêpowanie datowano wczeœniej na najwy¿szy kelowej.

PóŸniejsze badania wykaza³y jego obecnoœc równie¿

w oksfordzie dolnym po³udniowej Polski (Olszewska, 2007).

Jura œrodkowa

Wapienie krynoidowe podœcielaj¹ce utwory oksfordu dolnego w otworze wiertniczym Trojanowice 2 zawieraj¹ zespó³ otwornic znanych g³ównie z keloweju takich jak Verneuilino- ides minimus (Kosyreva), Protomarssonella osowiensis Bie- lecka et Styk, Dorothia insperata Bu³ynnikova (tabl. IV).

Charakterystyczne jest równie¿ pojawienie sie przedstawicieli otwornic krzemionkowych z rodzajów Ammobaculites i Tro- chammina.

Ni¿ej le¿¹ce allochemiczne piaskowce obecne w obydwu otworach wiertniczych zawieraj¹ podobny do powy¿szego zespó³ otwornic oraz liczne szcz¹tki makrofauny (belemnity, serpule, fragmenty szkar³upni, liliowców, ma³¿y i mszywio³ów). W otworze Trojanowice 2, w tych piaskowcach, na g³êbokoœci 294,7 m w zespole otwornic stwierdzono charakterystyczny dla facji wêglanowych jury œrodkowej gatunek Bosniella croatica (Gušiæ).

Œlady morskich organizmów (je¿owce) znaleziono w najni¿ej pobranej z analizowanych próbek z szarych mu³owców w otworze Cianowice 2 na g³êbokoœci 244,5 m.

WNIOSKI

1. Analiza profili stratygraficznych otworów Trojanowi- ce 2 i Cianowice 2 wskazuje na lokalnie intensywn¹ erozjê utworów miocenu i kredy górnej. Jedynie w otworze Troja- nowice 2 s¹ zachowane utwory miocenu œrodkowego (ogniwo i³ów spirialisowych formacji z Machowa i warstwy ska-

wiñskie) oraz cienka warstwa utworów wy¿szej czêœci kredy górnej.

2. Nawiercone w obydwu otworach utwory jury górnej reprezentuj¹ formacjê wapieni g¹bkowych czêstochowskich i zawieraj¹ trzy zró¿nicowane pod wzglêdem sk³adu gatun-

(10)

kowego zespo³y mikroskamienia³oœci wieku póŸnego (zes- pó³ C), œrodkowego/ wczesnego (zespó³ B) i wczesnego oksfordu (zespó³ A).

3. Klastyczne utwory najwy¿szej czêœci jury œrodkowej zawieraj¹ zespó³ otwornic aglutynuj¹cych keloweju.

Podziêkowania. Autorka sk³ada podziêkowania mgr.

R. Habrynowi (PIG-PIB OS) za umo¿liwienie pobrania ma-

teria³u do badañ, prof. dr. hab. B.A. Matyi i dr. P. Zió³kow- skiemu (Uniwersytet Warszawski) za mo¿liwoœæ skorzysta- nia z dodatkowych p³ytek cienkich oraz za informacje dotycz¹ce stratygrafii amonitowej w obydwu otworach. Ponad- to autorka dziêkuje mgr. M. Borowcowi (PIG-PIB OK), bez którego pomocy nie powsta³aby czêœæ ilustracyjna.

LITERATURA

ALEXANDROWICZ S.W., 1954 ¯ Turon po³udniowej czêœci Wy-

¿yny Krakowskiej. Acta Geol. Pol., 4: 361–390.

ALEXANDROWICZ S.W., 1956 ¯ Zespo³y globotrunkan w turo- nie okolic Krakowa. Acta Geol. Pol., 1: 1–61.

ALEXANDROWICZ S.W., 1960 ¯ Budowa geologiczna okolic Tyñca. Biul. Inst. Geol., 152: 5–93.

ALEXANDROWICZ S.W., 1963a ¯ Stratygrafia osadów mioceñ- skich w Zag³êbiu Górnoœl¹skim. Prace Inst. Geol., 39: 1–126.

ALEXANDROWICZ S.W., 1963b ¯ Zarys stratygrafii miocenu okolic Krakowa. Sprawozdania z Posiedzeñ Komisji PAN, Od- dzia³ w Krakowie, lipiec–grudzieñ 1962: 520–523.

ALEXANDROWICZ S.W., 1969 ¯ Transgresywne utwory santo- nu w okolicach Krakowa. Zesz. Nauk. AGH, Geologia, 11:

45–57.

ALEXANDROWICZ S.W., 1971 ¯ Regional stratigraphy of the Miocene in the Polish part of the Fore-Carpathian trough. Acta Geol. Academiae Scientiarum Hungaricae, 15: 49–61.

BASSOULET J.-P., 1994 ¯ Bosniella fontainei nov. sp. (Fora- minifëre, Biokovinidae) du Jurassique Moyen de Thaïlande.

Geobios, 27: 403–411.

BOGACZ K., 1967 ¯ Budowa geologiczna pó³nocnego obrze¿enia rowu krzeszowickiego. Pr. Geol. Kom. Nauk Geol. PAN., 45:

1–89.

BUKOWY S., 1960 ¯ Uwagi o sedymentacji i diagenezie albu oko- lic Krakowa. Biul. Inst. Geol., 152: 243–267.

BUKOWY S., 1962 — Profil jury i kredy w Raciborowicach ko³o Krakowa. Rocznik PTG, 32: 197–208.

D¯U£YÑSKI S., 1952 ¯ Powstanie wapieni skalistych jury kra- kowskiej. Rocznik PTG, 21: 125–180.

D¯U£YÑSKI S., 1953 ¯ Tektonika po³udniowej czêœci Wy¿yny Krakowskiej. Acta Geol. Pol., 3: 325–440.

FELISIAK I., 1992 ¯ Osady krasowe oligocenu i wczesnego miocenu oraz ich znaczenie dla poznania rozwoju tektoniki i rzeŸby okolic Krakowa. Ann. Soc. Geol. Pol., 62: 173–200.

GARLICKA I., 1974 ¯ Horizon with stomiosphaerids in the Upper Jurassic of the Carpathian Foreland (Southern Poland). Rocznik PTG, 44: 37–46.

GARLICKA I., 1976 ¯ Zagadnienie pozycji dolnej granicy pozio- mu z Colomisphaera fibrata (Nagy) w profilu jury w Zalasie (region krakowski). Biul. Inst. Geol., 295: 273–280.

GARLICKA I., 1981 ¯ Rozwój biofacji utworów jury na przedgórzu Karpat: 1–30. Narod. Arch. Geol. PIG-PIB, filia w Krakowie.

GARLICKA I., TARKOWSKI R., 1980 ¯ Biostratigraphy and microfacies development of the Lower and Middle Oxfordian at Zalas near Cracow. Bull. de l’Acad. Pol. des Sci. Série des Sci.

de la Terre, 28: 59–67.

GAWOR-BIEDOWA E., WITWICKA E., LISZKOWA J., MOR- GIEL J., SZYMAKOWSKA F., 1984 ¯ Gomada Reticularea Lankester, 1885. Rz¹d Foraminiferida Eichwald, 1830. W: Budo-

wa geologiczna Polski. T. III, Atlas skamienia³oœci przewod- nich i charakterystycznych (red. L. Malinowska). Cz. 2c, Mezo- zoik, Kreda: 187–308. Wyd. Geol., Warszawa.

GRADZIÑSKI R., 1957 ¯ Uwagi o sedymentacji miocenu w okoli- cy Proszowic. Rocznik PTG, 26: 3–23.

GOLONKA J., 1972 ¯ Osady doggeru w po³udniowo-zachodniej czêœci niecki nidziañskiej. Zesz. Nauk. AGH, Geologia, 16:

65–83

HABRYN R., BU£A Z., NAWROCKI J., 2014 – Strefa tektoniczna Kraków–Lubliniec na odcinku krakowskim w œwietle danych uzyskanych z nowych otworów badawczych Trojanowice 2 i Cianowice 2. Biul. Pañstw. Inst. Geol., 459: 45–60.

HILTERMAN H., 1963 ¯ Zur entwicklung der benthos foraminife- re Bolivinoides evolutionary trends in foraminifera. Elsevier:

198–222.

JASIONOWSKI M., 1997 ¯ Zarys litostratygrafii osadów mioceñ- skich wschodniej czêœci zapadliska przedkarpackiego. Biul.

Pañstw. Inst. Geol., 375: 43–56.

JURKIEWICZOWA I., 1974 ¯ Rozwój jury œrodkowej we wschodniej czêœci obszaru krakowskiego. Biul. Inst. Geol., 278: 201–226.

KIRCHNER Z., 1956 ¯ Stratygrafia miocenu Przedgórza Karpat Œrodkowych na podstawie mikrofauny. Acta Geol. Pol., 6:

421–447.

KOPIK J., 1979 ¯ Callovian of the Czestochowa Jura (South-we- stern Poland). Pr. Inst. Geol., 93: 1–52.

KRAJEWSKI M., 2000 — Lithology and morphology of Upper Ju- rassic Carbonate buildups in the Bêdkowska Valley, Kraków region Southern Poland. Ann. Soc. Geolo. Pol., 70: 151–163.

KRAJEWSKI M., MATYSZKIEWICZ J., 2004 ¯ Rozwój i ar- chitektura facjalna górnojurajskich kompleksów budowli wêgla- nowych w SW czêœci Wy¿ymy Krakowskiej. W: Zró¿ni- cowanie i przemiany œrodowiska przyrodniczo-kulturowego Wy¿yny Krakowsko-Czêstochowskiej (red. J. Partyka). T. I.

Przyroda: 27–34.

KUDREWICZ R., OLSZEWSKA-NAJBERT D., 1997 ¯ Upper Cretaceous „Echinoidlagerstadtten” in the Kraków area. Ann.

Soc. Geol. Pol., 67: 1–12.

LISZKA S., 1955 ¯ Otwornice ni¿szego senonu okolic Krakowa.

Rocznik PTG, 23: 165–186.

£UCZKOWSKA E., 1964 ¯ Stratygrafia mikropaleontologiczna miocenu w rejonie Tarnobrzeg-Chmielnik. Pr. Geol. PAN, 20:

1–52.

MACHANIEC E., ZAPA£OWICZ-BILAN B., 2005 ¯ Foraminiferal biostratigraphy and paleobathymetry of Senonian marls (Upper Cretaceous) in the vicinity of Kraków (Januszowice-Korzkiew area, Bonarka quarry). Studia Geol. Pol., 124: 285–296.

MA£ECKI J., 1952 ¯ Mszywio³y piasków heterosteginowych na obszarze krakowsko-miechowskim. Rocznik PTG, 21: 181–220.

(11)

MA£ECKI J., 1995 — Die Kalkschwämme aus dem Weissen Jura von Zalas bei Kraków. Bull. Pol. Acad. of Sci., Earth Sci., 43:173–184.

MARCINOWSKI R., 1974 ¯ The transgressive Cretaceous (Upper Albian through Turonian) deposits of the Polish Jura Chain.

Acta Geol. Pol., 24: 117–206.

MATYJA B.A., WIERZBOWSKI A., 2004 — Stratygrafia i zró¿nicowanie facjalne utworów górnej jury Wy¿yny Krakowsko-Czê- stochowskiej i Wy¿yny Wieluñskiej. W: Zró¿nicowanie i przemiany œrodowiska przyrodniczo-kulturowego Wy¿yny Kra- kowsko-Czêstochowskiej (red. J. Partyka): 13–17. T. I. Przyroda.

MATYSZKIEWICZ J., 1989 ¯ Sedimentation and diagenesis of the Upper Oxfordian cyanobacterial-sponge limestones in Pie- kary near Kraków. Ann. Soc. Geol. Pol., 59: 201–232.

MATYSZKIEWICZ J., 1997 ¯ Microfacies, sedimentation and some aspects of diagenesis of Upper Jurassic sediments from the elevated part of the Northern peri-Tethyan Shelf: a compa- rative study on the Lochen area (Schwäbische Alb) and the Cra- cow area (Cracow–Wieluñ Upland, Polen). Berliner Geowis- senschaftliche Abhandlungen, E 21: 1–66.

MATYSZKIEWICZ J., GADOMSKA A., PORÊBSKA E., 2001 ¯ Górnojurajskie budowle weglanowe rejonu Ogrodzieñca. Geo- logia, 27: 219–236.

MATYSZKIEWICZ J., KRAJEWSKI M., ¯ABA J., 2006 ¯ Struc- tural control on the distribution of Upper Jurassic carbonate buil- dups in the Kraków–Wieluñ Upland (south Poland). Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie, Monatshefte 3:

182–192.

OLSZEWSKA B., 2004 ¯ Próba korelacji wydzieleñ litostratygra- ficznych górnej jury w pod³o¿u Karpat zewnêtrznych i zapadli- ska na podstawie mikroskamienia³oœci. Tomy Jurajskie, 2: 165.

OLSZEWSKA B., 2005 – Charakterystyka mikropaleontologiczna budowli biohermalnych Polski po³udniowej. Nafta-Gaz, 7/8:

299–307.

OLSZEWSKA B., 2007 ¯ An attempt at correlation of thin section foraminiferal assemblages from the Upper Jurassic-Lower Cre- taceous sediments of SE Poland with orthostratigraphic zona- tions. W: 6^thPolish Micropaleontological Workshop “Mikro 2007”(red. J. Krzymiñska): 52–53. Gdañsk 18–20 June. Abs- tracts. Pañstw. Inst. Geol., Warszawa.

PELISSIÉ T., PEYBERNÉS B., 1982 ¯ Étude micropaléontologique du Jurassique Moyen/Supérieur du Causse de Limogne (Quercy).

Revue de Micropaléontologie, 25: 111–132.

RADWAÑSKI A., 1968 ¯ Transgresja dolnego tortonu na obszarze Wy¿yny Miechowskiej i Krakowskiej. Acta Geol. Pol., 18:

387–438.

ØEHÁNEK J., HELIASZ Z., 1993 ¯ Microfacies and microbiostra- tigraphy of the Oxfordian–Lower Kimmeridgian on the basis od cadosinids and stomiosphaerids in the Czestochowa region of Poland. Geol. Carpath., 44: 81–93.

RÓ¯YCKI S.Z., 1953 — Górny dogger i dolny malm Jury Krakow- sko-Czêstochowskiej. Prace Inst. Geol., 17.

RUTKOWSKI J., 1989 ¯ Budowa geologiczna regionu Krakowa.

Prz. Geol., 6: 302–308.

SMOLEÑ J., 1998 — Mikrofauna oksfordu w pó³nocno wschodnim obrze¿eniu Górnoœl¹skiego Zag³êbia Wêglowego. Biul. Pa- ñstw. Inst. Geol., 378: 207–218.

TARKOWSKI R., LISZKA S., 1982 ¯ Otwornice i wiek piasków kredowych z Korzkwi ko³o Krakowa. Ann. Soc. Geol. Pol., 52:

231–238.

TRAMMER J., 1989 ¯ Middle to Upper Oxfordian sponges of the Polish Jura. Acta Geol. Pol., 39: 49–91.

VELIÆ I., 2007 ¯ Stratigraphy and palaeobiogeography of Meso- zoic benthic foraminifera of the Karst Dinarides (SE Europe).

Geologia Croatica, 60: 1–113.

WIECZOREK J., DUMONT T., BOUILLIN J.P., OLSZEWSKA B., 1995 ¯ Dajki neptuniczne w Rezerwacie Przyrody Nieo¿ywio- nej w Krakowie – œwiadectwo póŸnokredowych ruchów tekto- nicznych na Wy¿ynie Krakowskiej. Prz. Geol., 8: 690–692.

WIŒNIOWSKI T., 1900 ¯ Szkic geologiczny Krakowa i jego oko- lic. Kosmos, 25: 199–262.

ZAPA£OWICZ-BILAN B., 2003 ¯ Mikrofauna kredy górnej z ods³oniêcia w Go³czy. IV Ogólnopolskie Warsztaty Mikropa- leontologiczne. Mikro 2003. Kazimierz Dolny 28–30.05.2003:

55–57.

ZAPA£OWICZ-BILAN B., MACHANIEC E., KÊDZIOR A., 2004

¯ Zespo³y otwornic w profilu górnej kredy okolic Krakowa.

W: XIX Konferencja Naukowa Paleontologów i Biostratygrafów pt. „Zapis paleontologiczny jako wskaŸnik paleoœrodowisk”

(red. J. Muszer): 96–98. 16–18 wrzeœnia 2004, Wroc³aw.

ZARÊCZNY S., 1894 ¯ O œrednich warstwach kredowych w kra- kowskim okrêgu. Sprawozdanie Komisji Fizjograficznej Aka- demii Umiejêtniœci w Krakowie, 12: 176–246.

ZIÓ£KOWSKI P., 2007 ¯ Stratygrafia i zró¿nicowanie facjalne górnej jury wschodniej czêœci Wy¿yny Krakowskiej. Tomy Ju- rajskie, 4: 25–35.

SUMMARY

Micropaleontological investigations of sediments encountered in two wells of Trojanowice 2 and Cianowice 2 drilled in the south-east part of the Krakó–wCzêstochowa Upland have yieled information important for stratigraphical interpretation of the area.

Miocene. The Miocene sediments from a depth of 2.0–52.0 m represent the Late Badenian (Kosovian) “I³y spi- rialisowe” Member of the Machów Formation. Age designa- tion is based on the presence of foraminifers Velapertina in- digena £uczkowska and supported by occurrence of ptero- pods (Limacina, Spiratella) and radiolarians. The assembla- ge correlates well with Assemblage IIIa (Alexandrowicz,

1963) and a zone with Neobulimina longa (£uczkowska, 1964).

The interval of 54.0–67.0 m represents the Early Bade- nian (Moravian) Skawina Beds. Abundant foraminiferal assemblages (Plate I) are composed mainly of lagenids and uv- gerinids with characteristic planktic species of Praeorbulina glomerosa (Blow), Globoconella bykovae (Aisenstadt), Dentoglobigerina baroemoenensis (Bermudez), Globigeri- noides trilobus (Reuss) and Globigerina bulloides d’Orbi- gny. The assemblage corresponds to Assemblage II A and II B (Alexandrowicz, 1963) and to a zone with Candorbulina universa (£uczkowska, 1964).

(12)

Upper Cretaceous. The Upper Cretaceous sediments were encountered only in the Trojanowice 2 borehole. Usually, the poorly preserved Upper Cretaceous foraminifers were mixed into the Miocene (Trojanowice 2) or Upper Jurassic (Ciano- wice 2) assemblages. The occurrence of Stensioeina cf.

exculpta (Reuss) suggests younger than Turonian age of ero- ded sediments.

Upper Jurassic. The examined Upper Jurassic sediments belong to the peri-Tethyan sponge megafacies (Czêstochowa sponge limestone) (Matyja, Wierzbowski, 2004). Microfos- sils of the investigated strata form several distinct assemblages (Plates II–V). The youngest (Late Oxfordian) assembla- ge is composed of Protomarssonella jurassica (Mityanina), Eomarssonella paraconica Levina, Ophthalmidium pseudo- carinatum Dain, Qinqueloculina tersa Danitsch, Paalzowel- la feifeli (Paalzow), Colomisphaera lapidosa (Vogler) and Colomisphaera carpathica (Borza). Fragments of skeletons referable to planktic crinoids of genus Saccocoma have also been observed (Tabs. 1, 2). The assemblage corresponds well to Assemblage C, similar in specific composition (Ol- szewska, 2004, 2007).

A transitional (?Middle Oxfordian) assemblage characteri- ses the specific and quantitative impoverishment of microfossils. The assemblage contains both Upper and Lower Oxfordian foraminifera: Protomarssonella jurassica (Mityanina), Ophthalmidium pseudocarinatus Dain, O. bolgradensis Ivan et Dain and O. sagittum (Bykova) as well as species with longer stratigraphic ranges: Reophax helveticus Haeusler and Ammo-

baculites irregularis (Gümbel). The assemblage partly corre- sponds to Assemblage B which encloses the upper part of the Early and Middle Oxfordian (Olszewska, 2004, 2007).

The oldest (Early Oxfordian-latest Callovian) microfssil assemblage is composed of numerous Globuligerina oxfor- diana Grigelis, Colomisphaera fibrata (Nagy) and Comitto- sphaera czestochowiensis Øehánek. Other characteristic components are represented by foraminifera: Opthalmidium bolgradensis Ivan et Dain, O. sagittum (Bykova), O. strumo- sum (Gümbel), Sigmoilina fussiformis Danitsch, Cornuspira eichbergensis (Kübler et Zwingli), Spirillina polygyrata Gü- mbel and Spirillina andreae Bielecka, planktic chlorophyce- an algae of Globochaete alpina Lombard, and radiolarians (Tabs. 1, 2).

Middle Jurassic. The investigated Midle Jurassic sedi- ments are developed as allochemic medium- and coarse- gra- ined sandstones and crinoidal limestones. Both sediment types yielded similar assemblages composed of rare foraminifera and numerous fragments of belemnites, worms, echinoderms, bivalves and bryozoans. The foraminiferal assemblage enclo- sed predominantly agglutinated Verneuilinoides minimus (Kosyreva), Protomarssonella osowiensis Bielecka et Styk, Dorothia insperata By³ynnikova, Trochammina sp., Ammo- baculites sp. and Subbdelloidina sp. A typical carbonate platform species of Bosniella croatica (Gušiæ) has been identified in the Trojanowice 2 borehole. The stratigraphic ranges of foraminifera (Tab. 3) suggests the Late Callovian age of the discussed assemblage.

(13)

Fig. 1. Globigerina concinna (Reuss), strona pêpkowa; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 16,5 m, formacja z Machowa, póŸny baden Globigerina concinna (Reuss), ventral side; Trojanowice 2 borehole, depth 16.5 m, Machów Formation, Late Badenian

Fig. 2. Globoturborotalita druryi (Akers), strona pêpkowa; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 12,0 m, formacja z Machowa, póŸny baden Globoturborotalita druryi (Akers), ventral side; Trojanowice 2 borehole, depth 12.0 m, Machów Formation, Late Badenian

Fig. 3. Turborotalita quiqueloba (Natland), strona pêpkowa; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 14,0 m, formacja z Machowa, póŸ- ny baden

Turborotalita quiqueloba (Natland), ventral side; Trojanowice 2 borehole, depth 14.0 m, Machów Formation, Late Badenian

Fig. 4. Praeorbulina glomerosa (Blow), widok z boku; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 58,0 m, warstwy skawiñskie, baden wczesny

Praeorbulina glomerosa (Blow), side view; Trojanowice 2 borehole, depth 58.0 m, Skawina Beds, Early Badenian

Fig. 5. Dentoglobigerina baroemoenensis (Bermudez), strona pêpkowa; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 64,0 m, warstwy skawiñ- skie, wczesny baden

Dentoglobigerina baroemoenensis (Bermudez), ventral side; Trojanowice 2 borehole, depth 64.0 m, Skawina Beds, Early Badenian

Fig. 6. Globigerinella regularis (d’Orbigny), strona pêpkowa; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 12,0 m, formacja z Machowa, póŸny baden

Globigerinella regularis (d’Orbigny), ventral side; Trojanowice 2 borehole, depth. 12.0 m, Machów Formation, Late Badenian

Fig. 7. Globigerina bulloides d’Orbigny, strona pêpkowa; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 30,0 m, formacja z Machowa, póŸny baden

Globigerina bulloides d’Orbigny, ventral side; Trojanowice 2 borehole, depth 30.0 m, Machów Formation, Late Baden

Fig. 8. Velapertina indigena (£uczkowska), strona zwojowa; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 30,0 m, formacja z Machowa, póŸny baden

Velapertina indigena (£uczkowska), dorsal side; Trojanowice 2 borehole, depth 30.0 m, Machów Formation, Late Badenian

Fig. 9. Elphidium crispum (Linne), widok z boku; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 64,0 m, warstwy skawiñskie, wczesny baden Elphidium crispum (Linne), side view; Trojanowice 2 borehole, depth 64.0 m, Skawina Beds, Early Badenian

Fig. 10. Bulimina striata d’Orbigny, widok z boku; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 64,0 m, warstwy skawiñskie, wczesny baden Bulimina striata d’Orbigny, side view; Trojanowice 2 borehole, depth 64.0 m, Skawina Beds, Early Badenian

Fig. 11. Bulimina elongata d’Orbigny, widok od strony ujœciowej; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 64,0 m, warstwy skawiñskie, wczesny baden

Bulimina elongata d’Orbigny, view of apertural side; Trojanowice 2 borehole, depth 64.0 m, Skawina Beds, Early Badenian

Fig. 12. Uvigerina semiornata (d’Orbigny), widok z boku; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 30,0 m, formacja z Machowa, póŸny baden

Uvigerina semiornata (d’Orbigny), side view; Trojanowice 2 borehole, depth 30.0 m, Machów Formation, Late Badenian

(14)

Barbara Olszewska – Wyniki badañ mikropaleontologicznych utworów jury górnej, kredy górnej i miocenu w otworach wiertniczych Trojanowice 2 i Cianowice 2 (po³udniowo-wschodnia czêœæ Wy¿yny Krakowsko-Czêstochowskiej)

(15)

Fig. 1. Sigmoilina fussiformis Danitsch, przekrój pod³u¿ny; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 231,9 m, wczesny oksford Sigmoilina fussiformis Danitsch, longitudinal section; Cianowice 2 borehole, depth 231.9 m, Early Oxfordian

Fig. 2. Sigmoilina fussiformis Danitsch, przekrój poprzeczny; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 231,9 m, wczesny oksford Sigmoilina fussiformis Danitsch, transversal section; Cianowice 2 borehole, depth 231.9 m, Early Oxfordian

Fig. 3. Ophthalmidium sagittum (Bykova), przekrój poprzeczny; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 233,4 m, wczesny oksford Ophthalmidium sagittum (Bykova), transversal section; Cianowice 2 borehole, depth 233.4 m, Early Oxfordian

Fig. 4. Ophthalmidium bolgradensis Ivan et Dain, przekrój poprzeczny; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 233,5 m, najni¿szy oksford Ophthalmidium bolgradensis Ivan et Dain, transversal section; Cianowice 2 borehole, depth 233.5 m, earliest Oxfordian

Fig. 5. Opthalmidium bolgradensis Ivan et Dain, przekrój pod³u¿ny; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 233,5 m, najni¿szy oksford Opthalmidium bolgradensis Ivan et Dain, longitudinal section; Cianowice 2 borehole, depth 233.5 m, earliest Oxfordian

Fig. 6. Ophthalmidium pseudocarinatum Dain, przekrój poprzeczny; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 101,0 m, póŸny oksford Ophthalmidium pseudocarinatum Dain, transversal section; Trojanowice 2 borehole, depth 101.0 m, Late Oxfordian

Fig. 7. Quinqueloculina tersa Dain, przekrój poprzeczny; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 104,0 m, póŸny oksford Quinqueloculina tersa Dain, transversal section; Trojanowice 2 borehole, depth 104.0 m, Late Oxfordian

Fig. 8. Cornuspira eichbergensis Kübler et Zwingli, przekrój równikowy; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 232,7 m, wczesny oksford Cornuspira eichbergensis Kübler et Zwingli, equatorial section; Cianowice 2 borehole, depth 232.7 m, Early Oxfordian

Fig. 9. Neotrocholina conica (Schlumberger), przekrój osiowy; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 184,4 m, póŸny oksford Neotrocholina conica (Schlumberger), axial section; Cianowice 2 borehole, depth 184.4 m, Late Oxfordian

Fig. 10. Spirillina elongata Bielecka et Po¿aryski, przekrój równikowy; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 159,7 m, póŸny oksford Spirillina elongata Bielecka et Po¿aryski, equatorial section; Trojanowice 2 borehole, depth 159.7 m, Late Oxfordian

Fig. 11. Spirillina tenuissima Gümbel, przekrój równikowy; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 99,0 m, póŸny oksford Spirillina tenuissima Gümbel, equatorial section; Trojanowice 2 borehole, depth 99.0 m, Late Oxfordian

Fig. 12. Spirillina andreae Bielecka, przekrój osiowy; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 233,0 m, wczesny oksford Spirillina andreae Bielecka, axial section; Cianowice 2 borehole, depth. 233.0 m, Early Oxfordian

(16)

(17)

Fig. 1. Protomarssonella jurassica (Mityanina), przekrój pod³u¿ny; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 38,5 m, póŸny oksford Protomarssonella jurassica (Mityanina), longitudinal section; Cianowice 2 borehole, depth 38.5 m, Late Oxfordian

Fig. 2. Rumanolina feifeli (Paalzow), przekrój osiowy; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 150,3 m, póŸny oksford Rumanolina feifeli (Paalzow), axial section; Cianowice 2 borehole, depth 150.3 m, Late Oxfordian

Fig. 3. Paalzowella turbinella (Gümbel), przekrój osiowy; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 217,6 m, oksford ?œrodkowy Paalzowella turbinella (Gümbel), axial section; Cianowice 2 borehole, depth 217.6 m, ?Middle Oxfordian

Fig. 4. Ammobaculites irregularis (Gümbel), przekrój pod³u¿ny; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 121,7 m, póŸny oksford Ammobaculites irregularis (Gümbel), longitudinal section; Trojanowice 2 borehole, depth 121.7 m, Late Oxfordian

Fig. 5. Paleogaudryina heersumensis (Lutze), przekrój pod³u¿ny; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 35,6 m, póŸny oksford Paleogaudryina heersumensis (Lutze), longitudinal section; Cianowice 2 borehole, depth 35.6 m, Late Oxfordian

Fig. 6. Bullopora turberculata (Sollas), przekrój poprzeczny; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 35,4 m, póŸny oksford Bullopora turberculata (Sollas), transversal section; Cianowice 2 borehole, depth 35.4 m, Late Oxfordian

Fig. 7. Globuligerina oxfordiana (Grigelis), przekrój osiowy; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 232,7 m, wczesny oksford Globuligerina oxfordiana (Grigelis), axial section; Trojanowice 2 borehole, depth 232.7 m, Early Oxfordian

Fig. 8. Globuligerina cf. bathoniana (Pazdro), przekrój osiowy; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 232,7 m, wczesny oksford Globuligerina cf. bathoniana (Pazdro), axial section; Cianowice 2 borehole, depth 232.7 m, Early Oxfordian

(18)

(19)

Fig. 1. Protomarssonella osowiensis Bielecka et Styk, przekrój pod³u¿ny; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 234,3 m, póŸny kelowej Protomarssonella osowiensis Bielecka et Styk, longitudinal section; Cianowice 2 borehole, depth 234.3 m, Late Callovian

Fig. 2. Eomarssonella paraconica Levina przekrój ;pod³u¿ny; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 82,5 m, pó¿ny oksford Eomarssonella paraconica levina, longitudinal section; Cianowice 2 borehole, depth 82.5 m, Late Oxfordian

Fig. 3. Dorothia insperata Bu³ynnikova, przekrój pod³u¿ny; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 234,5 m, kelowej Dorothia insperata Bu³ynnikova, longitudinal section; Cianowice 2 borehole, depth 234.5 m, Callovian

Fig. 4. Trochammina sp. przekrój skoœny; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 234,5 m, kelowej Trochammina sp. oblique section; Cianowice 2 borehole, depth 234.5 m, Callovian

Fig. 5. Bosniella croatica (Gušiè), przekrój skoœny; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 294,7 m, ?kelowej Bosniella croatica (Gušiè), oblique section; Trojanowice 2 borehole, depth 294.7 m, ?Callovian

Fig. 6. Verneuilinoides minimus (Kosyreva), przekrój pod³u¿ny przez czêœæ pocz¹tkow¹; otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 294,7 m,

?kelowej

Verneuilinoides minimus (Kosyreva), longitudinal section of the initial part; Trojanowice 2 borehole, depth 294.7 m, ?Callovian

Fig. 7. Nubecularia reicheli Rat, przekrój poprzeczny; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 235,3 m, kelowej Nubecularia reicheli Rat, transversal section; Cianowice 2 borehole, depth 235.3 m, Callovian

Fig. 8. Spirillina cf. radiata Terquem, przekrój równikowy; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 234,4 m, kelowej Spirillina cf. radiata Terquem, equatorial section; Cianowice 2 borehole, depth 234.4 m, Callovian

Fig. 9. Subbdelloidina sp. przekrój poprzeczny; otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 235,5 m, kelowej Subbdelloidina sp. transversal section; Cianowice 2 borehole, depth 235.5 m, Callovian

(20)

(21)

Fig. 1. Comittosphaera czestochowiensis Øehánek, otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 269,0 m, wczesny oksford Comittosphaera czestochowiensis Øehánek, Trojanowice 2 borehole, depth 269.0 m, Early Oxfordian

Fig. 2. Colomisphaera fibrata (Nagy), otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 269,0 m, wczesny oksford Colomisphaera fibrata (Nagy), Trojanowice 2 borehole, depth 269.0 m, Early Oxfordian

Fig. 3. Colomisphaera lapidosa (Vogler), otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 233,5 m, najni¿szy oksford Colomisphaera lapidosa (Vogler), Cianowice 2 borehole, depth 233.5 m, earliest Oxfordian

Fig. 4. Orthopithonella gustafsonii Bolli, otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 141,5 m, pó¿ny oksford Orthopithonella gustafsonii Bolli, Trojanowice 2 borehole, depth 141.5 m, Late Oxfordian

Fig. 5. Colomisphaera cf. carpathica (Borza), otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 112,5 m, póŸny oksford Colomisphaera cf. carpathica (Borza), Cianowice 2 borehole, depth 112.5 m, Late Oxfordian

Fig. 6. fragment secundibranchium Saccocoma sp., otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 35,5 m, póŸny oksford a fragment of pelagic crinoid Saccocoma sp., Cianowice 2 borehole, depth 35.5 m, Late Oxfordian Fig. 7. kolonia wieloszczetów, otwór wiertniczy Cianowice 2, g³êb. 191,0 m, ?oksford œrodkowy

a colony of polychaete worms, Cianowice 2 borehole, depth 191.0 m, ?Middle Oxfordian

Fig. 8. Terebella lapilloides Münster, przekrój poprzeczny, otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 96,5 m, póŸny oksford Terebella lapilloides Münster, transversal section, Trojanowice 2 borehole, depth 96.5 m, Late Oxfordian

Fig. 9. Crescentiella morronensis (Crescenti), przekrój pod³u¿ny, otwór wiertniczy Trojanowice 2, g³êb. 96,5 m, póŸny oksford Crescentiella morronensis (Crescenti), longitudinal section Trojanowice 2 borehole, depth 96.5 m, Late Oxfordian

(22)