łU L T E N O
D E Ł A IN T E R N A C IA Ł A R O R -O E IC E J O
N-ro 46 (oka jaro) Februaro 1932
Aperas ćiudumonate kieł aldono al «ESPERANTO» Redaktejo : BUREAU INTERNATIONAL DU TRAYAIL, GENfiYE
ENHAVO : La agado de la Internacia Labora Organizajo dum la jaro 1931. — La progresoj de la sociaj asekuroj. — Svedujo ratifas du novajn konveneiojn. — Novaj ratifoj de Australio kaj Estonujo. — Dua Kunsido de la Internacla Komitato por Interkooperativaj Rilatoj. — Pago pri kooperado.
La agado de la Internacia Labora Organizajo dum la jaro 1931
La vivo de la Internacia Labora Organizajo dum 1931 staris sub la influo de la gravaj zorgoj, kiujn la ekonomia krizo kauzas en la tu ta mondo. Malgrau la fakto ke la veraj rimedoj al tiu situacio konsistas en ekonomiaj, flnancaj kaj politikaj agoj kiuj trovigas ekster la kompetenteco de la Organizajo, gi tamen faris sian eblon por plibonigi la situacion, almenau en la kampoj kie gia agado povas efektivigi. Per konstantaj klopodoj kaj malgrau multaj malfacilajoj, gi fidele plenumis la protektan mision al gi fidata de la Packontraktoj.
(Si unue permesis, dank’al siaj internaciaj statistikoj, mezuri la disvastigon de la senlaboreco en la tuta mondo.
Plie, la raportoj prezentitaj de registaraj, mastraj kaj laboristaj reprezentantoj antau la Komisio pri Senlaboreco, la Administra Konsilantaro au la Internacia Labora Konfe renco helpis precizigi la detalajn aspektojn de la problemo en la diversaj landoj, kieł ankau giajn generalajn aspektojn.
Fine, la studoj fantaj de la Oflcejo jam servis kieł bazo al praktikaj proponoj.
Tiuj proponoj ćefe celas kvar punktojn : la neceseco pli bonę organizi internacian dungigon de la laboristoj ; la efektivigo de grandaj naciaj au internaciaj publikaj laboroj ; la progresigo de la senlaboreca asekuro ; kaj fme la alpreno de internaciaj akordoj pri la labordauro.
La demandoj rilataj al la du unuaj punktoj estis studataj ce la diversaj organoj de la Internacia Labora Oflcejo, poste de la Studa Komisio por Europa Unuigo kaj de la Ligo de Nacioj.
Oni decidis kunvoki Konferencon por pli bona organizado de la labordungigo en Europo, al kiu parloprenos adminis- trantoj kaj spęcialistoj de la diversaj naciaj dungigoficejoj.
Tiu Konferenco baldau okazos.
Pri la publikaj laboroj, dektri europaj registaroj jam konigis al la Internacia Laboroficejo interesajn projektojn.
Lau la unuaj kalkuloj de la spęcialistoj, la realigo de tiuj laboroj povus doni pli ol 550 milionojn da labortagoj, ne kalkulante la revekigon de diversaj industrioj kiun gi kunportus. La afero estas nun en la manoj de la speciala Komitato pri publikaj laboroj kaj naciaj produktiloj, starigata de la Trafika kaj Transita Organizajo de la Ligo de Nacioj. La Administra Konsilantaro de la Internacia Laboroficejo estas reprezentata en tiu komitato, kiu sin turnis jam al la registaroj por demandi al iii precizigi, je
teknika, ekonomia kaj flnanca vidpunktoj, la projektojn jam indikataj, au aliaj novaj projektoj. Oni povas esperi la starigon de kompletaj programoj jam će la komenco de la jaro 1932-a.
Plie, la Administra Konsilantaro de la Internacia Labor
oficejo decidis meti la demandon pri asekuro kontrau la senlaboreco sur la tagordo de la Internacia Labora Kon
ferenco por 1933.
Senlaboreco.
En sia decembra kunsido, la Komisio pri Senlaboreco alprenis diversajn principojn kiuj povus helpi al metoda agado kontrau senlaboreco. Ili estas :
Unue la neceseco por ćiuj Statoj ratifi kaj rigore apliki la jam ekzistantajn internaciajn konvenciojn pri labordauro, precipe la konvencion de la jaro 1919 pri 8-hora labortago en industrio.
Poste la forigo de la pliaj horoj, tiom kiom la praktikaj eblecoj gin permesas.
Plie, la mallongigo de la individua labordauro por la laboristaro, por permesi la dungigon de pli granda nombro da laboristoj. La decido de la Komisio, al kiu, kieł oni scias, partoprenas reprezentantoj de la registaroj, de la mastroj kaj de la laboristoj, diras ke en la nuna krizo, la plej bona śajnas esti labordauro de 40 horoj semajne, dispartigitaj, se eble, nur je 5 tagoj.
Fine, oni proponas internaciajn akordojn kiuj enkon- dukus tiajn solvojn, precipe en la industrioj kie iii estus realigeblaj sen troaj śangoj.
Ratifoj de konvencioj
Malgrau ćiuj malfacilajoj kauzitaj de la krizo, la ratifo de konvencioj bonę progresis dum la jaro 1931-a. Je la 30a de Decembro, la nombro de la ratifoj oflciale registritaj estis 449, kontrau 415 la 1-an de Januaro.
Por la unua fojo, oni registrigis dum la jaro ratifojn de
Litovujo kaj Liberio. Plie, Albanujo kaj Kolombio, kiuj
gis nun neniam aplikis la decidojn de la Internacia Labora
Konferenco, komencis dum 1931 la procedon por alveni al
ratifo de pluraj konvencioj. Kuba Respubliko ratifis gis
nun 16 konvenciojn, Ćilo 13. Tio estas citinda rezultato
kiu konflrmas la universaleeon de la Organizajo.
— 2 t
Dekkvina Kunsido de la Internacia Labora Konferencjo.
Tiu kunsido okazis en Majo-Junio 1931. Car ni raportis pri gi sufifie detale en antaua numero de la « Bulteno » (vidu N.on 43, Augusto 1931), ni ne redonos ći-tie la resumon de giaj laboraj. Oni rememoros ke gi alprenis novan kon- vencion, kiu fiksas la subteran labordauron en karbominejoj al 7 3 /4 horoj potage. Estis la unua fojo kiam internacia laborkonvencio alprenis labortagon malpli longan ol 8 horoj.
Administra Konsilantaro.
La Administra Konsilantaro de la Internacia Labora Oficejo sidis kvin foje dum la jaro 1931. Inter la fiefaj decidoj kiujn gi alprenis, ni citos la elekton de la tagordo por la Konferenco de la jaro 1933, la organizon de speciala Mara kunsido de la Internacia Labora Konferenco en 1933, la starigon de Teknika Komisio pri vitrofarejoj. Al tiu komi- sio partoprenos registaraj, mastraj kaj laboristaj specialistoj ; gi devos studi la organizon de semajna ripozo en vitrofare- joj.
Sciencaj laboroj.
Krom siaj regulaj publikajoj, la Internacia Laboroficejo publikis dum la jaro 1931 multajn sciencajn studojn. Plu- raj en iii celas helpi la eltrovon de la kauzoj de la nuna krizo kaj de la eblaj rimedoj. Aliaj temas pri diversaj laboraj kaj sociaj demandoj, kieł ekzemple la serio da monografioj pri
iiindustriaj rilatoj » (rilatoj inter mastroj kaj laboristoj en la entreprenoj), studioj pri logejpolitiko en Europo, pri la principoj kaj metodoj por fiksado de salajroj en karbo
minejoj, pri la salajroj kaj reguligo de laborkondifioj en Soveta Ruslando, ktpl.
Jus eliris el presejo la studo demandita de la automobil- fabriko Ford pri « vivkosto en sia raporto kun salajro », en diversai europai industriaj urboj, kompare al simila urbo en U.S.A. (Detroit).
Al multaj aliaj studoj oni daurigis labori en 1931. Tiuj studoj traktas pri la plej diversaj temoj : laborkondifioj, industria higieno, antauforigo de labor-akcidentoj, sociaj aspektoj de la raciigo en industrio, sociaj asekuroj, dungigo kaj migrado de la laboristoj, agrikultura laboro, navigado, intelektaj laboristoj, laborkondifioj de la indigenoj, vivkon- difioj de la laboristoj, kooperado, akordigo kaj arbitracio, ktpl.
La progresoj de la sociaj asekuroj
La Internacia Laboroficejo antau nelonge sendis al fiiuj registaroj de la Statoj-membroj de la Organizajo antau- raporton pri la asekuro kontrau invalideco, maljuneco kaj morto. La proksima Internacia Labora Konferenco, kiu okazos en Aprilo 1932 en Genfive, okupigos pri tiu demando.
Oni scias ke la Konferenco jam alprenis plurajn decidojn pri sociaj asekuroj : konvencioj de 1921 kaj 1925 pri la kompenso pro laborakcidentoj kaj pro profesiaj malsanoj, konvencioj de 1927 pri asekuro kontrau malsano de la labo
ristoj en industrio kaj komerco, kaj de la agrikulturaj laboristoj. Por kompletigi tiun tuton, gi devas ankorau starigi internacian reguligon de la asekuro kontrau invali- deco, maljuneco kaj morto.
La raporto de la Internacia Laboroficejo montras ke tia
asekuro, en sia kaj deviga formo, jam ludas gravan rolon en multaj landoj.
La unua lando kiu enkondukis devigan kaj generalan asekuron pri invalideco-maljuneeo estas Germanujo, kie tio okazis en 1889. Tiu ekzemplo restis nura gis kiam Austrio gin sekvis, en la jaro 1906, per enkonduko de asekuro-pensio de parto de la laboristoj (tiuj kiuj ne estis manlaboristoj).
La franca lego de 1910 pri la laboristaj kaj kamparaj pensioj ne estis aplikita.
En 1911, Germanujo kompletis sian sistemon de la jaro 1889 kaj enkondukis asekuron de la postvivantoj kaj asekuron de la oficistoj. Će la sama epoko estis alprenitaj la b n ta sistemo de invalideco-malsano asekuro, la luksem- burgaj kaj rumanaj invalideco-maljuneco asekuroj, kaj la sveda nacia asekuro.
Post la milito, Nederlando aplikis sian legon de la jaro 1913, Hispanujo kaj Italujo alprenis devigan asekuron.
Aliaj landoj sekvis : Belgujo, Bulgarujo, ćilo, ćefioslovakujo en 1924, Granda Britujo kun sia maljuneco kaj postvivantoj- asekuroj en 1925 kaj 1926, Poluj o kun sia asekuro de la intelektaj laboristoj en 1927.
La tutlastaj jaroj alportis novajn progresojn, malgrau la ekonomiaj malfacilajoj. Oni povas citi, ekzemple : en Hungarujo, komence de 1929, la ekfunkciado de la asekuro kontrau invalideco, maljuneco kaj morto por la industriaj kaj komercaj salajruloj; en Francujo, la ekaplikado, en julio 1930, de la generała lego pri sociaj asekuroj; en Belgujo, la reordigo, dum la sama jaro, de la legaro pri maljuneco kaj morto-asekuro de la laboristoj kaj oficistoj, kaj la vofidono favora al la lego pri maljuneco-postvivantoj- asekuro per la svisa parlamento.
Entute, la Internacia Laboroficejo povis analizi en sia studo fiirkau kvindek asekuro-regimojn, sen ke la mult- nombraj specialaj regimoj aplikeblaj al la fervojistoj, al la maristoj, al la Śtatoficistoj estu enkalkulitaj. Tiuj regimoj estas kutime pli favoraj ol la legaroj aplikeblaj al la aliaj kategorioj de salajruloj. Tiuj diversaj legaroj, kiuj aplikigas al pluraj dekmilionoj da laboristoj, representas bazon tre taugan por la ellaboro de internacia reguligo. Kvankam tre diversaj, la naciaj solvoj permesas ekstrakti el iii funda- mentajn principojn kiuj povas esti alprenitaj en unu au pluraj konvencioprojektoj kaj en rekomendoj de la Konfe- reneo.
Unu el tiuj principoj estas tiu de la deviga asekuro por fiiuj salajrataj "laboristoj. 6 i estas akceptita en la plimulto de la industriaj landoj kiuj alprenis legojn pri asekuro, kaj la Internacia Laboroficejo gin enskribis komence de la projekto kiun gi prezentos al la proksima Konferenco.
Svedujo ratifas du novajn konyenciojn
La Generała Sekretario de la Ligo de Nacioj registrigis,
la 22-an de decembro 1931, la ratifon per la rega sveda
registaro de la konvencio pri aplikado de la se.majna ripozo
en industriaj entreprenoj (alprenita dum la tria kunsido
de la Internacia Laborkonferenco, en 1921) kaj de la
konvencio pri forigo de deviga kaj perforta laboro (alprenita
dum la dekkvara kunsido, en 1930). Svedujo ratiflgis gis
nun entute 15 konvenciojn de la Internacia Labora Organizajo.
3 —
Dua Kunsido de la Internacia Komitato por Interkooperativaj Rilatoj
Ni jam konigis, en N° 42 de nia Bulteno, la starigon de Internacia Komitato por Interkooperativaj Rilatoj.
Tiu-fii Komitato havis sian duan kunsidon antau nelonge en óenevo, en la salonoj de la Internacia Labora Oficejo kaj sub la Prezidanteco de S-ro Albert Thomas, Direktoro de la Oficejo. .
La Komitato daurigis sian studon de la jam realigitaj au projektitaj organizo-formoj kiuj povus reguligi la vendon de la agrikulturaj produktoj per forigo de malśparego, disperdo de valoroj kaj tro grandaj prezovariadoj. 6 i okupigis precipe pri la problemoj rilataj al tritiko, faruno, pano kaj ovo-vendo. Inter la jam realigitaj organizo-formoj, gi elektis kieł speciale tipa kaj modela tiun kiun starigis en 1921, la Komuna Agentejo de la Pogranda Magazeno de la anglaj konsumaj’ kooperativoj kaj de la Asocio de Novzelandaj laktejoj, celante la rektan vendon de nov- zelandaj laktoproduktoj al la britaj konsumantoj.
Novaj ratifoj de Australio kaj Estonujo Australio ratifis la konvencion pri deviga kaj perforta laboro; la Generała Sekretario de la Ligo de Nacioj regis- trigis tiun ratifikon la 2an de januaro 1932.
La australia registaro ankau informis la Generalan Sekre- tarion de la Ligo de Nacioj ke gi akceptas la rekomen- dojn de la Internacia Laborkonferenco pri malrekta devigo al laboro kaj reguligo de la deviga au perforta laboro, alpre- nitaj dum la Konferenco de la jaro 1930, kaj intencas ilin apliki en sia lando.
Plie, la Generała Sekretario de la Ligo de Nacioj regis- trigis, la 18an de Januaro 1932, la ratifon, per la registaro de ta Estona Respubliko, de la Konvencio pri sciigo de la pezo de multpezaj pakajoj transportataj sursipe (Konvencio alprenita dum la dudeka kunsido de la Internacia Labor
konferenco, Geneve 1929). Vidu cetere la fii-suban tabelon.
LISTO DE LA KONVENCIOJ GIS NUN ALPRENITAJ KAJ DE LA STATOJ KIUJ RATIFIS ILIN
(FINO, vidu la antauan numeron)
Kunsidoj Konvencioj pri: Statoj ratifmtaj Nombro
1925 20. Egaleco de traktado por naciaj kaj eksterlandaj laboristoj pri kompenspago por akcidentoj.
Austrujo, Belgujo, Bulgarujo, Ćefioslovakujo, Cilo, Danlando, Estonujo, Finnlando, Francujo, Germanujo, Granda-Britujo, Hindujo, Hispanujo, Hungarujo, Irlando, Italujo, Japanlando, Jugoslavujo, Kubo, Lat- volando, Luksemburgo, Nederlando, Norvegujo, Pollando, Portugalujo, Svedujo, Sudafriko, Svislando... 28 1925 21. Nokta laboro en bakejoj.
1926 22. Simpligo de inspekto de elmigrantoj surśipe.
Bulgarujo, Estonujo, Finnlando, Kubo, L uksem burgo... 5 Australujo, Austrujo, Belgujo, Bulgarujo, Cefioslovakujo, Finnlando, Granda-Britujo1, Hindujo, Hungarujo, Irlando, Japanlando, Luksem
1926 23. Dungokontraktoj de maristoj.
1926 24. Reenpatrujigo de maristoj.
1927 25. Asekuro kontrau malsano por laboristoj en industrio kaj komerco kaj domservistoj.
1927 26. Asekuro kontrau malsano por agri
kulturaj laboristoj.
1928 27. Kreado de metodoj por fiksi minimumajn salajrojn.
1929 28. Sciigo de la pezo de multpezaj pakajoj transportataj surśipe
1929 29. Protekto kontrau akcidentoj de labo
ristoj okupataj pri la fiargado kaj deśar- gado de śipoj.
1930 30. Forigo de deviga kaj perforta laboro.
1930 31. Limigo de Iaborhoroj en komerco kaj oflcejoj al 48 semajne.
1931 32. Limigo de Iaborhoroj de karboministoj al 7®/‘ tage, eniro kaj eliro enkalkulataj.
burgo, Nederlando, Syedujo1... 14 Belgujo, Bulgarujo, Estonujo, Francujo, Germanujo, Granda-Britujo,
Hispanujo, Irlandujo, Italujo, Jugoslavujo, Kubo, Luksemburgo, Polujo 13 Belgujo, Bulgarujo, Estonujo, Francujo, Germanujo, Hispanujo, Irlandujo,
Italujo, Jugoslavujo, Kubo, Luksemburgo, Pollando...12 Austrujo, Bulgarujo, Cefioslovakujo, Ćilo, Germanujo, Granda-Britujo,
Hungarujo* Jugoslavujo, Latvolando, Litovujo, Luksemburgo, Ruma- n u j o ... 12 Austrujo, Bulgarujo, Cefioslovakujo, Cilo, Germanujo, Granda-Britujo,
Luksem burgo... ... 7 Australujo, Cinlando, Francujo, Germanujo, Granda-Britujo, Hispanujo,
Irlando, I ta lu jo ... 8 Australujo, Cinlando, Hindujo, Irlando, Japanlando, Luksemburgo, Es
tonujo ... 7
Irlandujo, Luksemburgo 2
Granda-Britujo, Irlando, Liberio, Australio, Svedujo 5
— 4 —
gg ... g] P A G O P R I K O O P E R A D O S -
La Kooperado sub la Tropikoj
Sub la auspicoj de la franca nacia Federacio de Konsumaj Kooperativoj, S-ro Maurice Colombain, membro de la Kooperativa Servo će la Internacia Labora Oficejo, publi- kigis tre interesan franclingvan brośuron kun la ći-supra titolo.
Per sia studo, la autoro celis klarigi la rolon kiun jam ludas au povas ludi en la kolonioj la kooperado kieł formo de ekonomia organizo kaj ilo de socia edukado. Li precipe studis la landojn kie logas ćefe la rasoj tiel nomataj « primi- tivaj », kaj antau cio la subtropikajn landojn.
Antafi duonjarcento apenau, oni ankorau konsideris tiujn popolojn kieł sovagaj, kaj havis por iii nur iom males- timan kompaton. Hodiau oni devas konstati ke la koo
perado tre bonę sukcesas će tiuj malrićaj kaj malkleraj popoloj, ofte sklavoj de malnovaj kutimoj au religiaj superstićoj. Nek la manko de instruado, nek la malrićeco, nek la religiaj kredoj serioze malhelpis la disvolvigon de la kooperado će iii. Miloj da hindaj kooperativoj konsistas nur el nekleraj viroj kaj virinoj ; iii tamen prosperas.
Estas inter la pli malrićaj homoj ke la kredit-kooperativoj plejbone sukcesas. La kooperado, sub ćiuj formoj, do adaptigas same bonę al la bezonoj de la mahometanoj, de la hindanoj, de la buddistoj, ktpl., kieł al tiuj de la kristanoj.
En Australio, en Kanado, en Novzelando kaj en Sud- afriko, estas la kooperativaj institucioj kiuj vendas la pli- multon el la terproduktoj ; la kreditkooperativoj ankau bonę sukcesas tie, same kieł la kooperativoj kiuj havigas al siaj membroj agrikulturan materialon. Sed la kooperativa movado en tiuj landoj, jam de longe kolonigitaj, estas nur, kieł diras S-ro Colombain, « plilongigo de la europa koopera- tiva movado ».
Cu la kooperado povas starigi kaj ludi rolon en la tropikaj landoj, kie la klimataj, ekonomiaj kaj sociaj kondićoj estas aliaj ol en Europo, kaj kie la influo de la europaj ideoj estas nur nerekta au relative malforta ? Tion sin demandis la autoro, kaj post studo de la afero li respondas jese. « Kion la Blankuloj faris en kooperativa kampo, tioił la Nigruloj, la Flavuloj kaj la Ruguloj ankau povas lerni fari », li diras.
Por pruvi sian diron, la.autoro de la brośuro citas grandan nombron da faktoj, elćerpitaj el diversaj dokumentoj, ćefe oficialaj.
Estas maleble doni ćiujn tiujn provojn ći-tie. Ni nur povas eltiri unu au du el la multaj kiuj trovigas en la brośuro.
Brita Hindujo nun havas 100.000 kooperativojn, kun kvar milionoj da membroj. Tio estas rezultato atingita en dauro de dudekkvin jaroj će la klaso de la malgrandaj produktistoj, kiuj tiamaniere estas protektataj kontrau ekspluatado kaj povis plibonigi sian agrikulturan teknikon.
En la Filipinaj Insuloj, la nombro de la kooperativistoj atingis 90.000 en malpli ol dekkvin jaroj.
En brita Malaja Azio, oni komisiis registaran komitaton studi la eblecon starigi kooperativajn instituciojn. La Komitato unuanime respondis ke tiaj kooperativoj tutę ne sukcesus. Sep jarojn poste, en 1929, la Malajaj Statoj kalkulis 206 kooperativajn societojn ! Tiuj societoj, plej
parte kreditkooperativoj, kunigas pli ol 32.000 membroj kaj kapitaloj de 2.750.000 dolaroj.
La kooperado kompreneble ne progresas tiel rapide en ćiuj tropikaj landoj. En Afriko, ekzemple, la kooperativoj ankorau nur komencetas, almenau en la landoj antati nelonge ekkolonigitaj. Tiam iii kutime celas la preparadon au vendadon de lokaj produktoj (palmoleo, kakao, kafo) kaj la plibonigon de la terlaborigiloj. Oni tamen ofte konsta- tas plenan sukceson de la nove stangitaj nigrulaj koopera- tivoj, precipe en Taganyika kaj Kenia.
Starigo de kooperativa hospitalo en Bulgarujo
Grupo da kuracistoj, kooperativistoj kaj aliaj interesuloj fondis en Burgas (haveno će la Nigra Maro) kooperativan societon kies ćefa celo estas la starigo de hospitalo sur kooperativa bazo. La nova societo ankau celas helpi al la disvastigado de higienaj kaj profdaktikaj principoj generale.
La hospitala kooperativo kunigas la necesajn kapitalojn per subskribo de akcioj po 100 levoj por individuaj membroj kaj 1000 levoj por kolektivaj membroj. Povas farigi kolek- tivaj membroj ćiuspecaj institucioj, kieł departamentoj, komunumoj, popolaj bibliotekoj, lernejoj, religiaj, bonfaraj kaj similaj institucioj, kreditorganizajoj, k.t.pl. La hospitalo pagigos siajn servojn kaj povos ricevi ankau donacojn, pruntojn kaj deponojn.
La generała kunsido de la membroj elektas administran Konsilantaron kun 9 membroj, nomas la ćef-kuraciston kaj la personaro de la hospitalo, lau propono de la ćefkuracisto.
La profitojn oni disdonos lau sekvanta maniero : 25% al la rezervoj, 10% por sociaj celoj, 40% por pligrandigo de la hospitalo, 10% por renovigo de la meblaro kaj ilaro, 10%
por helpo al marićaj malsanuloj, kaj 5% al la asekuro- kaso de la personaro.
La hospitalo estos malfermata ne nur al la membroj, kiuj cetere guos plifavorajn prezojn ol la aliaj personoj, sed ankau al la membroj de ćiuspecaj kooperativoj kaj al la generała publiko.
La fondo de tia hospitalo kunpórtas utilojn por la malsanu
loj kieł por la kuracistoj kaj la partoprenantaj institucioj.
La malsanuloj profitos je gustaj kondićoj, partopreno de siaj profesiaj au kooperativaj organizajoj je la kostoj de sia enhospitaligo, libera elekto de sia kuracisto au kunlabora- do de ći-tiu lasta kun la kuracistoj de la hospitalo ; iii ankau havos la eblecon eviti la privatajn hospitalojn, ofte tro karajn, kaj trovi en la nova entrepreno institucion de publika utileco, sen.ke gi estu śtata hospitalo.
La kuracistoj povos ekzerci sian profesion en la hospitalo sen bezono de propraj kostegaj instalajoj; iii plie trovosen la hospitalo la klinikajn kondićojn necesajn al iliaj sciencaj studoj.
Fine, por la institucioj (kooperativoj, kasoj por sociaj asekuroj, bonfaraj societoj, ktpl.) la kooperativa hospitalo estos propra entrepreno kiu savos iliajn interesojn same kieł la interesojn de iliaj membroj.
l’im pr im eu r-gerant A. GRANCHAMP, 2 , RUE DES U S IN E S, ANNEMASSE
