• Nie Znaleziono Wyników

Rewolucja generatywistyczna: trzy wersje gramatyk Noama Chomskiego; współcześnie proponowane modele generatywne:

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Rewolucja generatywistyczna: trzy wersje gramatyk Noama Chomskiego; współcześnie proponowane modele generatywne:"

Copied!
1
0
0

Pełen tekst

(1)

SYLABUSU PRZEDMIOTU „TEORIA JĘZYKA”

Lp. Elementy składowe sylabusu Opis

l. Nazwa przedmiotu Teoria języka

2. Nazwa jednostki prowadzącej

przedmiot Wydział Polonistyki, Zakład Teorii Komunikacji

3. Kod przedmiotu WPI/1nSUM/3

4. Język przedmiotu polski

5.

Grupa treści kształcenia, w ramach której przedmiot jest

realizowany

Grupa treści kierunkowych

6. Typ przedmiotu

obowiązkowy do zaliczenia roku studiów

7. Rok studiów, semestr rok I semestr 1 i 2

8. Imię i nazwisko osoby (osób)

prowadzącej przedmiot dr Justyna Winiarska

9.

Imię i nazwisko osoby (osób) egzaminującej bądź

udzielającej

zaliczenia w przypadku, gdy nie

jest nim osoba prowadząca dany

przedmiot

prof. dr hab. Jolanta Antas dr Zofia Kubiszyn-Mędrala dr Aneta Załazińska

10. Formuła przedmiotu wykład, ćwiczenia

(2)

11. Wymagania wstępne Kurs rozpoczyna się w I semestrze I roku SUM, nie ma warunków wstępnych 12. Liczba godzin zajęć

dydaktycznych

120 g. dydaktycznych, w tym:

60 g. wykładów 60 g. ćwiczeń 13. Liczba punktów ECTS

przypisana przedmiotowi 10

14. Czy podstawa obliczenia średniej ważonej?

tak

15. Założenia i cele przedmiotu Celem zajęć jest zapoznanie studentów z najważniejszymi proponowanymi przez różne szkoły teoriami dotyczącymi języka (jego natury, struktury, pochodzenia), ze szczególnym naciskiem na językoznawstwo współczesne.

Wykłady prezentują najważniejsze osiągnięcia myśli językoznawczej od starożytności po wiek XXI. Ćwiczenia mają na celu zapoznanie uczestników z naukowymi tekstami z tej dziedziny, terminologią i metodologią badawczą.

Uczą rozumienia tekstu naukowego i jego krytycznej analizy.

16. Metody dydaktyczne - ćwiczenia 2g. tygodniowo - wykład 2 g. tygodniowo

17. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu, w tym zasady dopuszczenia do egzaminu, zaliczenia z przedmiotu, a także formę i warunki zaliczenia poszczególnych form zajęć wchodzących w zakres danego przedmiotu

Warunkiem zaliczenia wykładu jest obecność na zajęciach; warunkiem zaliczenia ćwiczeń – obecność na zajęciach i aktywne w nich uczestnictwo (podczas ćwiczeń omawiane są poszczególne zagadnienia na podstawie lektur czytanych przez studentów). Osoba, która uzyskała oba powyższe zaliczenia, może przystąpić do egzaminu.

(3)

18. Treści merytoryczne przedmiotu oraz sposób ich realizacji

1. Języki świata - ich ekspansja i zanik.

2. Cele badawcze i dorobek poznawczy językoznawstwa typologicznego oraz klasyfikacje typologiczne.

3. Starożytny spór o nazwę: zasada physei i thesei; analogiści i anomaliści;

spory o genezę języka; spór naturalistów i konwencjonalistów;

stanowisko Arystotelesa i jego podział wyrazów.

4. Starożytne językoznawstwo hinduskie: Panini i Patańjali.

5. Szkoła Port Royal i zagadnienie uniwersaliów języka [semantyki uniwersalne – Leibniz i Wierzbicka].

6. Lipska szkoła młodogramatyczna jako przejaw paradygmatu indukcjonistycznego i rozwoju językoznawstwa historyczno–

porównawczego [Brugmann, Verner, Leskin, Paul i inni.]

7. Psychologizm Wilhelma van Humboldta i Wilhelma Wundta.

8. Szkoła kazańska: Jan Ignacy Niecisław Baudoin de Courtenay oraz Mikolaj Kruszewski.

9. Ferdynand de Saussure i jego Cours de linguistique generale.

10. Cztery aksjomaty językowe Karla Bühlera z Die Sprachtheorie oraz Bühlerowska analiza systemu językowego (płaszczyzna deiktyczna/płaszczyzna symboliczna) oraz rozwój tej koncepcji w szkole londyńskiej

11. Peirce’a teoria znaku: symbole, ikony i indeksy; peirce’owskie pojęcie SEMIOZIS.

12. Emila Benveniste`a teoria systemów semantycznych i semiotycznych; o dwuklasowości języka [poziomy i jednostki].

13. Semiotyka, semantyka a pragmatyka: miejsce języka w systemach znakowych (od Peirce`a i Morrisa po Leecha i radykalną semantykę Wierzbickiej)

14. Amerykańska szkoła strukturalna – dystrybucjonizm i behawioryzm Leonarda Bloomfielda [Yale] kontra funkcjonalizmowi Jakobsona [Harvard].

15. Charlesa Fillmore’a koncepcja przypadków głębokich (case grammar) 16. Amerykańska szkoła lingwistyki antropologicznej: Boas, Sapir, Whorf.

17.

Relatywizm językowy a uniwersalizm semantyczny czyli problem uniwersaliów semantycznych a kwestia słów warunkowanych kulturowo.

18.

Rewolucja generatywistyczna: trzy wersje gramatyk Noama Chomskiego; współcześnie proponowane modele generatywne:

gramatyki beztransformacyjne i tzw. minimalistyczny program Chomskiego oraz gramatyka rządu, wiązania i bariery;

semantyka generatywna: analiza składnikowa [Katza i Fodora koncepcja „macierzy cech”];

19. Filozoficzne podstawy, psychologiczne korzenie i podstawowe założenia językoznawstwa kognitywnego: Eleonory Rosch pojęcie prototypu semantycznego i zjawisko kategoryzacji wg kognitywistów. Georga Lakoffa koncepcja metaforyzacji języka naturalnego; Ronalda Langackera „gramatyka przestrzeni” zagadnienie konceptualizacji i Lakoffowskie „Tezy o znaczeniu”, pojęcie schematu wyobrażeniowego i model „dynamiki sił” wg Johnsona i Talmy`ego, kierunki rozwojowe językoznawstwa kognitywnego w świecie i w Polsce.

20. Teoria modalności: modalność: aletyczna, epistemiczna i deontyczna 21. Zagadnienia pragmatyki mowy (wg Austina, Searle’a, Grice’a),

typologie aktów mowy;

tryb i siła illokcyjna, zjawisko presupozycji.

22. Teoria relewancji Sperbera i Wilson. Nowe modele komunikacyjne.

19. Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej, obowiązującej do zaliczenia danego przedmiotu

Literatura podręcznikowa:

1. Austin John Langshaw (1962): How to Do Things with Words, Oxford University Press; przekł. „Jak działać słowami” [w:] Mówienie i poznawanie. Rozprawy i wykłady filozoficzne, 1993

2. Beaugrande de Robert Alain, Dressler Wolfgang Ulrich (1990): Wstęp do lingwistyki tekstu, PWN (rozdz. VI: Intencjonalność i akceptabilność) 3. Bobrowski Ireneusz (1998): Zaproszenie do językoznawstwa, Kraków (cz.

IV: Generatywne modele języka).

(4)

4. Bühler Karl (2004): Teoria języka. O językowej funkcji przedstawiania, tłum. J. Koźbiał, Kraków.

5. Chomsky Noam (1982): Zagadnienia teorii składni, przekł. I. Jakubczak, , Warszawa (rozdz. I: „Wstępne założenia metodologiczne”).

6. Ferdynand de Saussure (1991): Kurs językoznawstwa ogólnego, tłum. K.

Kasprzak, Warszawa (rozdz.: „Przedmiot językoznawstwa”; „Istota znaku językowego” „Niezmienność i zmienność znaku” „Językoznawstwo statystyczne i językoznawstwo ewolucyjne”, „Wartość językowa” „Związki syntagmatyczne i asocjacyjne”)

7. Fisiak Jacek (1975) Wstęp do współczesnych teorii lingwistycznych, Warszawa.

8. Gawroński Alfred (1984): Dlaczego Platon wykluczył poetów z Państwa, Warszawa (szczególnie rozdział poświęcony strukturalizmowi de Saussure’a i relatywizmowi poznawczemu).

9. Grice Paul (1976): Logika a konwersacja [w:] Język w świetle nauki, Warszawa, 1980, s. 91–114.

10. Grzegorczykowa Renata (1990): Wprowadzenie do semantyki językoznawczej, Warszawa (rozdz.: Problemy modalności; Informacje niejawne przekazywane systemowo.)

11. Heinz Adam (1978): Dzieje językoznawstwa w zarysie, Warszawa.

12. Ivić Milka (1975): Kierunki w lingwistyce, Wrocław.

13. Tabakowska Elżbieta (red.) (2001): Kognitywne podstawy języka i językoznawstwa, Kraków.

14. Lakoff George, Johnson Mark (1988): Metafory w naszym życiu,.

15. Langacker Ronald (1995): Wykłady z gramatyki kognitywnej. Kazimierz nad Wisłą, grudzień 1993, red. H. Kardela, (obowiązkowo wykłady I i II).

16. Lyons John (1996): Chomsky, Warszawa.

17. Lyons John (1984): Semantyka t. I i II, tłum. A. Weinsberg, Warszawa.

18. Lyons John (1975): Wstęp do językoznawstwa, Warszawa.

19. Majewicz Alfred (1989): Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa.

20. Milewski Tadeusz (1965): Językoznawstwo, Warszawa.

21. Searle John R. (1987): Czynności mowy, Warszawa

22. Tabakowska Elżbieta (1995): Gramatyka i obrazowanie. Wprowadzenie do językoznawstwa kognitywnego, Kraków (obowiązkowo).

23. Taylor John R. (2001): Kategoryzacja w języku. Prototypy w teorii językoznawczej. Przekł. Skucińska A., Kraków.

24. Wierzbicka Anna (1999): Język–umysł–kultura. Wybór prac pod red.

Jerzego Bartmińskiego, Warszawa. (rozdz.: Akty i gatunki mowy w różnych językach i kulturach s. 228–269; Prototypy w semantyce i pragmatyce.

Eksplikowanie znaczeń wyrażających postawy uczuciowe, s.49–81; Znaczenie nazw kolorów i uniwersalia widzenia, s. 405–450)

25. Wierzbicka Anna (2006): Semantyka. Lublin.

II. Wybrana literatura ćwiczeniowa:

1. Aitchison Jean (2002): Ziarna mowy, Warszawa.

2. Akty i gatunki mowy (2004): Red. Bartmiński i inni w serii: Współczesna polszczyzna. Wybór opracowań

3. Awdjejew Aleksy (1983): Klasyfikacja funkcji pragmatycznych, “Polonica”

IX s.53–87.

4. Jakobson Roman (1989): W poszukiwaniu istoty języka (szczególnie: W poszukiwaniu istoty języka, Dwa aspekty języka i dwa typy zakłóceń afatycznych, Metajęzyk jako problem językoznawczy).

5. Język i społeczeństwo (1980): Red. M. Głowiński, Warszawa.

6. Język w świetle nauki (1980): Red. B. Stanosz, Warszawa.

7. Językowy obraz świata (1999): Red. J. Bartmiński, Lublin.

8. Językoznawstwo kognitywne. Wybór tekstów (1998): Red. W. Kubiński, R.

Kalisz i E. Modrzejewska, Gdańsk.

9. Językoznawstwo strukturalne. Wybór tekstów (1979): Red. H. Kurkowska, A.

Weinsberg. Warszawa.

10. Kleiber Georges (2003): Semantyka prototypu. Kategorie i znaczenia leksykalne, przekł.: B. Ligara, Kraków.

11. Krzeszowski Tadeusz P. (1998): Aksjologiczne aspekty metafor przekł.:

(5)

Roman Kalisz i Wojciech Kubiński [w:] Językoznawstwo kognitywne. Wybór tekstów

12. Langacker Ronald W., (1998): Wstęp do gramatyki kognitywnej [w:]

Językoznawstwo kognitywne. Wybór tekstów

13. Langacker Ronald W., (2005): Obserwacje i rozważania na temat zjawiska subiektyfikacji Przekł.: M. Majewska, Kraków.

14. Lewandowska–Tomaszczyk Barbara (1996): Uniwersalizm a relatywizm na tle nowych teorii kognitywnych [w:] Językowa kategoryzacja świata,

15. Lingwistyka i filozofia. Współczesny spór o filozoficzne założenia języka (1977): Red. B. Stanosz, Warszawa (szczególnie recenzja N. Chomskiego z

„Verbal Behavior” B.F. Skinnera.)

16. Milewski Tadeusz (1993): Założenia językoznawstwa typologicznego [w:]

Teoria, typologia i historia języka, Kraków.

17. Sapir Edward (1978): Kultura, język, osobowość. Wybrane eseje, Warszawa.

18. Searle John R. (1999): Umysł, język, społeczeństwo. Filozofia i rzeczywistość, Warszawa (szczególnie rozdz. VI: Mowa jako działanie).

19. Tabakowska Elżbieta (1990): Językoznawstwo kognitywne a poetyka przekładu [w:] „Teksty drugie”, pod red. R. Nycz nr 3, 1990 s. 97–114.

20. Whorf Beniamin Lee (1982): Język, myśl, rzeczywistość, PWN.

21. Znak. Styl. Konwencja (1980): Red. M. Głowiński, Warszawa (szczególnie artykuł Emila Benveniste o systemach semiotycznych; rozmowa z Jakobsonem).

III. Słowniki i encyklopedie:

1. Encyklopedia języka polskiego pod red. S. Urbańczyka, Wrocław 1991.

2. Encyklopedia językoznawstwa ogólnego pod red. K. Polańskiego, Wrocław 1993.

3. Słownik terminologii językoznawczej, red.: Gołąb Z., Heinz A., Polański K., Warszawa 1968.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Wierzchołek:=Tmp; /*(Zmienna TMP nie jest już potrzebna i może zostać użyta do innych celów. Od teraz Wierzchołek znowu wskazuje na użyteczną zmienną dynamiczną – na

Ocena zaliczenia ćwiczeń jest obliczona jako średnia arytmetyczna ocen z kolokwiów pisemnych oraz oceny z domowej pracy kontrolnej. Ocena A – wyliczona jako średnia ważona ocen

Erhan, Bengio, (2010) Why Does Unsupervised Pre-training Help Deep Learning?..

Ma zaawansowaną wiedzę o organach władzy publicznej, procedurach ich działania w Rzeczypospolitej Polskiej, w tym także zasad etycznych odnoszących się do wykonywanych

Student potrafi dokonać prawidłowej interpretacji porównawczej wpływu zagrożeń pozamilitarnych na funkcjonowanie instytucji odpowiedzialnych za bezpieczeństwo

Mo¿na wyró¿niæ cztery stopnie zgodnoœci zysku rezydualnego, którym jest równie¿ EVA, z ostatecznym celem dzia³ania przedsiêbiorstwa (maksymaliza- cj¹ jego NPV):

Użytkownik będąc przeprowadzany przez szkolenie powinien widzieć pasek postępu nauki i mieć możliwość przejścia do kolejnego tematu, a także cofnięcia się (Np. za

zajęć dydaktycznych jest „Indywidualny Program Nauczania” uzgodniony pomiędzy stronami przed wyjazdem nauczyciela akademickiego do uczelni partnerskiej przedstawiający cele,