PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z ZAJĘĆ TECHNICZNYCH SZKOŁA PODSTAWOWA kl. IV VI

str. 1

PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z ZAJĘĆ TECHNICZNYCH SZKOŁA PODSTAWOWA – kl. IV – VI

Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny

Stopień celujący otrzymał uczeń, który:

 biegle posługuje się zdobytymi wiadomościami w rozwiązywaniu zadań teoretycznych i praktycznych - proponuje rozwiązania nietypowe;

 jest zaangażowany emocjonalnie i dąży do samodoskonalenia oraz poszerzania zakresu swojej wiedzy z zakresu techniki;

 motywuje innych uczniów;

 racjonalnie wykorzystuje czas oraz przestrzega zasad bhp;

 bierze udział w konkursach technicznych, dodatkowych zajęciach, wykonuje prace dodatkowe (plansze, rysunki, itp.)

Stopień bardzo dobry otrzymuje uczeń, który:

 podczas wykonywania typowych zadań teoretycznych i praktycznych wykazuje się dużą samodzielnością, starannością, sumiennością oraz odpowiedzialnością w działaniu;

 opanował pełny zakres wiedzy określonej programem nauczania zajęć technicznych;

 w pełni wykorzystuje wiadomości i umiejętności do rozwiązywania zadań problemowych;

 prace wytwórcze wykonuje zgodne z projektem;

 zna i stosuje podczas pracy zasady bezpieczeństwa i higieny;

 sprawnie posługuje się narzędziami i przyborami, poprawnie wykonuje operacje technologiczne;

 bardzo chętnie prezentuje zdobytą wiedzę na forum klasy.

Stopień dobry otrzymuje uczeń, który:

 podczas wykonywania typowych zadań teoretycznych i praktycznych wykazuje zaangażowanie i samodzielność w działaniu, jest staranny i systematyczny;

str. 2

 opanował w dużym zakresie wiedzę określoną programem nauczania w zakresie zajęć technicznych;

 wykorzystuje zdobyte wiadomości i umiejętności do samodzielnego rozwiązywania typowych zadań;

 poprawnie posługuje się narzędziami i przyborami, w stopniu zadowalającym opanował umiejętności technologiczne;

 jego prace są estetyczne lecz zawierają drobne niedociągnięcia;

 zna i stosuje zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, racjonalnie wykorzystuje czas pracy.

Stopień dostateczny otrzymuje uczeń, który:

 podczas wykonywania typowych zadań teoretycznych i praktycznych podejmuje próby samodzielnego rozwiązywania zadań, rozwiązuje zadania o średnim stopniu trudności;

 opanował minimum zakresu wiedzy określonej programem nauczania z zakresu zajęć technicznych;

 prace wytwórcze wykonuje niedokładnie i mało estetycznie;

 popełnia błędy w posługiwaniu się narzędziami i przyborami, w stopniu średnim opanował operacje technologiczne;

 mało efektywnie wykorzystuje czas pracy;

 przeważnie stosuje zasady bezpieczeństwa i higieny pracy.

str. 3

Stopień dopuszczający otrzymuje uczeń, który:

 podczas wykonywania zadań teoretycznych i praktycznych musi być nakłaniany i mobilizowany do pracy przez nauczyciela, wykonuje zadanie niedokładnie i nieestetycznie;

 ma braki wiedzy w zakresie podstawowych treści określonych programem nauczania;

 przy pomocy nauczyciela rozwiązuje zadania o niewielkim stopniu trudności;

 posługuje się tylko prostymi narzędziami i przyborami;

 ma trudności z poprawną organizacją pracy, wykazuje brak samodzielności.

Stopień niedostateczny otrzymuje uczeń, który:

 podczas wykonywania zadań teoretycznych i praktycznych nie wykazuje chęci do pracy, jest niesamodzielny oraz nie potrafi organizować pracy;

 nie opanował minimum wiedzy określonej programem nauczania;

 nie jest w stanie wykonać najprostszych zadań;

 nie przestrzega zasad bezpiecznej i higienicznej pracy.

Dopuszcza się oceny z połówkami (1+; 2+; 3+; 4+; 5+) kiedy zakres wiedzy lub umiejętności ucznia wykracza w połowie poza jeden stopień ale jest za niski na wyższy.

SPOSOBY SPRAWDZANIA OSIĄGNIĘĆ UCZNIÓW:

Ocenie podlegają:

1. Aktywność ucznia podczas lekcji (uczeń otrzymuje „+”, „-” zdobycie trzech plusów/minusów skutkuje oceną bardzo dobrą/niedostateczną za aktywność na lekcji)

uczeń otrzymuje „+” z aktywności na lekcji za:

- właściwe i szybkie rozwiązanie bieżącego problemu,

- gotowość do wykonywania ćwiczeń i zadań zaleconych do wykonania w trakcie zajęć, - podejmowanie merytorycznej dyskusji,

- szybkość i trafność spostrzeżeń trudnych do wykrycia, - dodatkowe przygotowanie materiałów do lekcji,

- wykazanie się szczególnymi wiadomościami lub umiejętnościami,

str. 4

- pomoc kolegom w przyswajaniu wiedzy i umiejętności technicznych, - wykonanie pomocy do pracowni,

- inne,

uczeń otrzymuje „–” za brak aktywności na lekcji, gdy:

- zajmuje się na lekcji czynnościami nie związanymi z realizowanym tematem, - wykazuje brak oczywistych umiejętności,

- niszczy prace kolegów,

- nie przestrzega regulaminu pracowni,

2. W wyjątkowych przypadkach aktywność ucznia może zostać oceniona na ocenę

„niedostateczną” (rażące przejawy łamania regulaminu, niestosowania się do poleceń nauczyciela, sytuacje zagrażające zdrowiu i życiu)

3. Praca na lekcji w grupach/parach 4. Praca samodzielna na lekcji

5. Prace wytwórcze (na ocenę ma wpływ estetyka, staranność wykonywanych prac oraz wysiłek w nie włożony, umiejętność pracy w zespole, organizowania miejsca i czasu pracy.)

6. Prace domowe 7. Prace dodatkowe

8. Uczestnictwo w konkursach

Formy sprawdzania:

1. Kartkówka

2. Sprawdzian teoretyczny lub praktyczny – zapowiedziany co najmniej tydzień wcześniej 3. Karta pracy

4. Praca domowa

ZASADY PRACY NA LEKCJI I POPRAWIANIA OCEN

 Uczeń jest zobowiązany do prowadzenia zeszytu przedmiotowego

 Za nie zgłoszony przed lekcją brak zeszytu lub materiałów uczeń otrzymuje ocenę niedostateczną (jeśli wykorzystał „nieprzygotowania” do lekcji)

 Uczeń może 3 razy w ciągu semestru zgłosić nieprzygotowanie do lekcji (z wyłączeniem lekcji, na którą został zapowiedziany sprawdzian lub kartkówka)

str. 5

 W przypadku nieobecności podczas sprawdzianu uczeń ma obowiązek napisać sprawdzian na najbliższych zajęciach lub ustalić inny termin z nauczycielem

 Uczeń ma obowiązek uzupełnić w ciągu tygodnia braki wynikające z pojedynczej nieobecności na lekcji

 W przypadku dłuższej niż 1 raz nieobecności na lekcji uczeń ustala wraz z nauczycielem termin uzupełnienia wiadomości i termin zaliczenia zaległych sprawdzianów

 Procedurę poprawiania oceny semestralnej lub rocznej określa załącznik do Wewnątrzszkolnego Systemu Nauczania – Procedura poprawiania ocen

 Poprawie nie podlegają oceny z kartkówek i prac na lekcji

 Przy poprawie nauczyciel bierze pod uwagę lepszą uzyskaną przez ucznia ocenę

 Praca wytwórcza nie przyniesiona w terminie skutkuje otrzymaniem oceny

„niedostatecznej”

 Najwyższą możliwą do uzyskania oceną z poprawy jest ocena – „bardzo dobra”

 Sprawdziany są oceniane na podstawie liczby uzyskanych punktów według następujących zasad przeliczania:

0-15% - 1 16-30% - 1+

31-40% - 2 41-50% - 2+

51-60% - 3 61-70% - 3+

71-80% - 4 81-85% - 4+

86 - 90% - 5 91 -95% - 5+

96 -100% - 6

str. 6

 Przy realizacji prac wytwórczych oceniane będą:

przedstawianie rozwiązań problemów w postaci planu działania, schematu umiejętność zarządzania informacją

umiejętność korzystania z różnych źródeł informacji przestrzeganie praw i zasad współżycia,

umiejętność współpracy w grupie, dyscyplina pracy

 Każdy uczeń ma prawo do otrzymania dodatkowych ocen, które może uzyskać, biorąc udział w konkursach, wykonując i przygotowując referat na temat określony przez nauczyciela lub stworzy własny projekt pracy (po uzgodnieniu z nauczycielem)

 Nieobecność na lekcji nie zwalnia ucznia od obowiązku sporządzenia zadania

domowego, uzupełnienia zeszytu na najbliższą lekcję oraz opanowania wiadomości i umiejętności.

SPOSOBY DOKUMENTOWANIA OSIĄGNIEĆ UCZNIA

Wszystkie oceny, jakie otrzymuje uczeń na lekcji znajdują się w dzienniku lekcyjnym.

str. 7

WYMAGANIA EDUKACYJNE W STOSUNKU DO UCZNIA, U KTÓREGO

STWIERDZONO SPECYFICZNE TRUDNOŚCI W UCZENIU SIĘ LUB DEFICYTY ROZWOJOWE

Nauczyciel obniża wymagania w zakresie wiedzy i umiejętności w stosunku do ucznia, u którego stwierdzono deficyty rozwojowe i choroby uniemożliwiające sprostanie wymaganiom programowym, potwierdzone orzeczeniem Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej lub opinią lekarza – specjalisty.

Uczniowie z dysleksją rozwojową, dysortografią, dysgrafią i dyskalkulią Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych:

 zawsze uwzględniać trudności ucznia,

 w miarę możliwości pomagać, wspierać, dodatkowo instruować, naprowadzać, pokazywać na przykładzie,

 dzielić dane zadanie na etapy i zachęcać do wykonywania malutkimi krokami,

 nie zmuszać do wykonywania ćwiczeń sprawiających uczniowi trudności,

 dawać więcej czasu na opanowanie danej umiejętności, cierpliwie udzielać instruktażu,

 nie krytykować, nie oceniać negatywnie wobec klasy,

 doceniać chęć pokonywania trudności, wysiłek, wytrwałość i samodzielność w działaniu,

 doceniać ład w miejscu pracy i porządek w działaniu,

 zadanie dostosować do możliwości percepcyjnych ucznia, np. zezwolić na wykonanie modelu w większym formacie,

 pozostawić więcej czasu na wykonanie pracy,

 krótko i prosto formułować polecenia – upewnić się, czy uczeń je zrozumiał,

 pomagać w mierzeniu i liczeniu,

 uwzględniać błędy wynikające z rewersji (6 i 9) i inwersji (89 i 98),

 często uczeń z dysleksją ma trudności z orientacją w schemacie ciała i przestrzeni; ma to znaczenie w rozpoznawaniu np. lewego i prawego kierunku.

Metody pracy:

1. Metody asymilacji i wiedzy – oparte na aktywności poznawczej, (pogadanka, dyskusja, wykład, praca z książką).

2. Metody waloryzacyjne zwane też eksponującymi – powodują one aktywność emocjonalno-artystyczną ucznia. Zaletą tych metod jest umożliwienie uczniom

str. 8

uczestnictwa w różnych działaniach o odpowiednio eksponowanych wartościach społecznych, moralnych, estetycznych czy naukowych. Polegają na stwarzaniu sytuacji, w których uczniowie poznają systemy wartości.

3. Metody praktyczne – cechuje je aktywność typu: wykorzystując posiadaną wiedzę, zmieniając rzeczywistość, uczeń zmienia samego siebie. Kształtuje swój stosunek do pracy, swoje przekonania i postawy, swoją osobowość. Metody praktyczne dzielą się na dwie grupy: pierwsza obejmuje ćwiczenia, druga służy realizacji zadań wytwórczych. Ćwiczenie jest wielokrotnym wykonywaniem określonej czynności dla nabycia i uzyskania wprawy intelektualnej i praktycznej. Ćwiczenia mają wykształcić umiejętności i nawyki niezbędne przy wykonywaniu różnych prac. Realizację zadań wytwórczych cechuje przewaga aktywności praktycznej mającej na celu uświadomienie, czemu ćwiczenie ma służyć, oraz uświadomienie reguł działania i kolejności ich wdrażania. Zadania wytwórcze znakomicie można wykorzystać w ćwiczeniach usprawniających motorykę rąk.

4. Metody aktywizujące – rozwijają zainteresowania, kształtują umiejętność pracy w zespole, pobudzają myślenie twórcze, wzbogacają słownik ucznia. Sprawdzają się szczególnie w pracy z uczniami dyslektycznymi. Atrakcyjna i urozmaicona forma ćwiczeń zachęca ucznia do pracy nad problemem. Wdraża go do samodzielności.

Ocenianie

Nauczyciele nie mają wyboru; dysleksja nie daje podstaw do obniżenia wymagań jakościowych, dotyka ona bowiem uczniów z co najmniej przeciętną sprawnością intelektualną.

Należy natomiast:

 podczas oceniania brać przede wszystkim pod uwagę stosunek ucznia do przedmiotu, jego chęci, wysiłek, przygotowanie do zajęć, niezbędne pomoce itp.,

 włączać do rywalizacji tylko tam, gdzie uczeń ma szanse,

 przestrzegać zasady: oceniania sukcesów, a nie porażek ucznia.

Uczniowie z inteligencją niższą niż przeciętna Sposoby dostosowania wymagań edukacyjnych:

 zapewnienie większej ilości ćwiczeń, aby uczeń opanował daną sprawność (w razie potrzeby zwolnienie z wykonania ćwiczeń przerastających możliwości ruchowe ucznia),

 wielokrotne tłumaczenie i wyjaśnianie zasad i reguł,

str. 9

 podpowiadanie tematu pracy technicznej, częste podchodzenie do ucznia, ukierunkowywanie go w działaniu,

 zwracanie w ocenianiu większej uwagi na wysiłek włożony w wykonanie zadania niż jego ostateczny efekt,

 unikanie pytań problemowych,

 wolniejsze tempo pracy,

 odrębne instruowanie ucznia,

 częste odwoływanie się do konkretu, przykładu,

 pozostawianie więcej czasu na utrwalenie wiedzy czy umiejętności,

 przerabianie niewielkich partii materiału i o mniejszym stopniu trudności.

Metody pracy:

1. Metody asymilacji i wiedzy 2. Metody praktyczne

Ocenianie

Jeśli dostosujemy wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb ucznia pod względem formy (tam, gdzie to wystarcza) lub formy i treści (tam, gdzie to konieczne), to oceniać należy go według obowiązujących kryteriów. Wskazane jest jednak, aby zwracać większą uwagę na własny wkład pracy, wysiłek włożony w wykonanie zadania niż jego ostateczny efekt. Szczególnie liberalnie należy oceniać wytwory artystyczne ucznia, ponieważ jest to efekt pracy wynikający z jego specyficznych zdolności.

W ocenianiu uczniów z dysfunkcjami uwzględnione zostają zalecenia poradni:

 wydłużenie czasu wykonywania ćwiczeń praktycznych,

 możliwość rozbicia ćwiczeń złożonych na prostsze i ocenienie ich wykonania etapami,

 konieczność odczytania poleceń otrzymywanych przez innych uczniów w formie pisemnej,

 branie pod uwagę poprawności merytorycznej wykonanego ćwiczenia, a nie jego walorów estetycznych,

 możliwość (za zgodą ucznia) zamiany pracy pisemnej na odpowiedź ustną (praca klasowa lub sprawdzian),

 podczas odpowiedzi ustnych zadawanie większej ilości prostych pytań zamiast jednego złożonego,

 obniżenie wymagań dotyczących estetyki zeszytu przedmiotowego,

str. 10

 możliwość udzielenia pomocy w przygotowaniu pracy dodatkowej,

 uczniowie z dysleksją czy dysortografią w czasie wykonywania zadań bądź prac pisemnych w tym samym czasie otrzymują mniejszą ilość prac bądź o mniejszym stopniu trudności,

 przy wykonywaniu prac wytwórczych nauczyciel przy wystawianiu oceny zwraca uwagę na wkład pracy włożony w ich wykonanie i na stopień trudności pracy, wobec uczniów wymagających obniżenia wymagań edukacyjnych nauczyciel może zastosować również inny rodzaj sprawdzianu.