ISSN 1426-3610
Wiadomości
Fary Św. Barbary
Nr 19/922 Rok XIX 12 maja 2013 r.
UROCZYSTOŚĆ
WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO
FOTORELACJA Z 3 MAJA – s. 4
DUCHOWOŚĆ KARMELITAŃSKA – s. 5
LITURGICZNY ELEMENTARZ – s. 10
NAMIOT SPOTKANIA – s. 11
Ewangelia: Łk 24, 46-53
„Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce pobłogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nie- ba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga”.
2
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 19/922Z pojęciem szkaplerza spotkałam się kilka lat temu na rekolekcjach oazowych. Nigdy wcze- śniej nie miałam z nim styczności. Zafascynowa- na łaskami płynącymi z noszenia go, przyjęłam do siebie ten mały skrawek materiału. Gdy go założyłam odczułam ulgę… Tak jakby ogromny kamień spadł mi z serca. Później zrozumiałam, że noszenie go wiąże się nie tylko z łaskami, ale również z odpowiedzialnością.
1. Co to jest szkaplerz karmelitański?
Szkaplerz Matki Bożej z Góry Karmel, znak oddania się Maryi, to uproszczony habit, skła- dający się z dwu kawałków wełnianego sukna połączonych tasiemkami. Nosi się go pod ubra- niem w taki sposób, że jedna część spada na piersi, a druga na plecy.
2. Skąd pochodzi szkaplerz?
Szkaplerz otrzymał bł. Szymon Stock w noc z 15 na 16 lipca 1251 r. od Najświętszej Maryi Panny. Objawiła mu się ze szkaplerzem w ręku, otoczona przez mnóstwo aniołów, i nałożyła mu go, mówiąc: „Przyjmij tę oto szatę twego zako- nu (tzn. Karmelitów); jest to znak łaski, którą wyjednałam dla ciebie i dla wszystkich dzieci Karmelu: ktokolwiek umrze w tym habicie, zo- stanie zachowany od ognia piekielnego”.
3. Jakie jeszcze łaski przyrzekła Matka Boża tym, którzy będą nosić szkaplerz?
W 1317 r. Matka Boża objawiła się papieżowi Janowi XXII mówiąc: „Ja, ich Matka, z mocy łaski Bożej, przyjdę do nich w pierwszą sobotę po dniu śmierci, wybawię ich z mąk czyśćco- wych i zaprowadzę do życia wiecznego”.
4. Jakie warunki należy spełnić, by móc skorzystać z tej obietnicy?
Aby z niej skorzystać, należy spełnić cztery warunki:
1. przyjąć szkaplerz z rąk upoważnionego ka- płana;
2. nosić go ciągle na sobie;
3. zachowywać czystość według swego stanu;
4. odmawiać codziennie małe oficjum NMP albo różaniec.
5. Co znaczy „zachowywać czystość według swego stanu?”.
Oznacza to obowiązek zachowania czystości doskonałej w stanie bezżennym i przestrzegania praw małżeńskich w małżeństwie, co nie oznacza nic innego, jak zachowywanie 6 i 9 przykazania, co jest obowiązkiem każdego chrześcijanina.
6. Czy Kościół zatwierdził nabożeństwo szkaplerza?
Tak, Kościół wielokrotnie zatwierdzał szka- plerz; wielu papieży przypominało obietnice i zachęcało do noszenia szkaplerza Matki Bożej z Góry Karmel.
7. Co należy zrobić kiedy szkaplerz się zużyje?
Zużyty szkaplerz można samemu zastąpić innym, jako że błogosławieństwo i przyjęcie są przywiązane do osoby noszącej na całe życie.
8. Czy zaprzestanie noszenia szkaplerza jest grzechem?
Nie, zaprzestanie noszenia raz przyjętego szkaplerza nie jest grzechem, ale ten, kto prze- staje go nosić, przestaje też korzystać z obieca- nych łask. Jeśli ktoś przez dłuższy czas, nawet kilka lat, szkaplerza nie nosił, drugie przyjęcie nie jest potrzebne.
10. Jakie są łaski przywiązane do noszenia szkaplerza?
Matka Boża obiecała trzy rzeczy:
– zachowanie od ognia piekielnego;
– uwolnienie z czyśćca w sobotę następującą po dniu śmierci;
– ochronę przed niebezpieczeństwami duszy i ciała.
Kościół przyznaje następujące odpusty:
– odpust zupełny w dzień przyjęcia szkaplerza i 16 lipca, w święto NMP z Góry Karmel (pod zwykłymi warunkami: spowiedź, przystąpienie do Komunii św., modlitwa w intencji papieża);
– odpusty cząstkowe we wszystkie święta Mat- ki Bożej i za pobożne ucałowanie szkaplerza.
Aleksandra Sorotowicz Źródło: Zawsze Wierni, nr 3, 01-02.1995, s. 18.
Tygodnik Rzymskokatolickiej Parafii św. Barbary w Chorzowie.
Adres redakcji: ul. 3 Maja 18, 41-500 Chorzów, tel. 32 249-64-33, fax 32 249-64-40.
Redakcja: ks. Zygmunt Błaszczok (red. naczelny), ks. Michał Harnasz (sekretarz redakcji), ks. Damian Szostok, Marta Wawszczak. Stale współpracują: Helena Krais, Irena Książek, Aleksandra Sorotowicz, Łukasz Piper, Michał Walczyński, Mirosław Danch, Edward Kawka. Redakcja zastrzega sobie prawo redagowania nadesłanych tekstów. Kolportaż: Młodzież z Ruchu Światło-Życie. Konto Parafii św. Barbary w Chorzowie:
Bank Zachodni WBK 22 1090 2024 0000 0001 2004 5227,
e-mail: chorzow.barbara@katowice.archidiecezja.pl http://www.barbarachorzow.katowice.opoka.org.pl
Skład i druk: Centrum Usług Drukarskich – Henryk Miler, ul. Szymały 11, 41-709 Ruda Śląska, tel. 32 244-38-39.
Nakład: 250 egz.
Wiadomości
Fary Św. Barbary
KTO PYTA, NIE BŁĄDZI
CO TO JEST SZKAPLERZ?
Nr 19/922 Wiadomości Fary Św. Barbary
3
Paschalis urodził się w Tor- re Hermoza w Aragonii 16 maja 1540 r, w rodzinie rolników. Jako młody pasterz spędzał wiele czasu na modlitwie i pokucie. Gdy miał 22 lata, wstąpił do obserwantów.
Z powodu zaniedbanego wyglądu nie chciano go przyjąć do klaszto- ru, ale gdy go już przyjęto, chciano go doprowa- dzić do kapłaństwa. On jednak wolał pozostać bra- tem zakonnym. Wykonywał najniższe obowiązki w klasztorze. Najbardziej odpowiadało mu zajęcie furtiana, ponieważ miał wtedy okazję znosić przy- krości i upokorzenia, a jednocześnie pełnił posługę dla potrzebujących. Paschalis szczególną cześć od- dawał Chrystusowi w Najświętszym Sakramencie.
W zamian Pan Bóg obdarzył go proroczym chary- zmatem, darem kontemplacji, czytania w sercach i sumieniach ludzkich. Te dary i zalety Paschalisa spowodowały, że przełożony generalny wezwał go do klasztoru w Paryżu, dokąd Paschalis udał się pieszo. W drodze zakonnik często prowadził dys- kusje z hugenotami – kalwinami i odpowiadał na ich zarzuty. Żarliwie bronił prawdy wiary w rzeczy- wistą obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sa- kramencie. Tym ściągał na siebie gniew przeciwni- ków. Pewnego dnia w pobliżu Orleanu rozjuszony tłum omal nie ukamienował 46 letniego wówczas brata Paschalisa. Po pewnym czasie został przenie- siony do klasztoru w okolice Walencji, w Hiszpanii.
Tam ciężko zachorował. Zmarł 17 maja 1592 roku.
Paschalis pozostawił po sobie około 20 traktacików dogmatycznych i ascetycznych. Czytając je, moż- na by sądzić, że napisał je nie prosty brat zakonny, prawie analfabeta, ale wytrawny teolog. Ponieważ za wstawiennictwem sługi Bożego Paschalisa dzia- ły się bardzo liczne cuda, już w 16 lat po śmierci doczekał się wyniesienia do chwały ołtarzy. Papież Aleksander VIII wpisał go w 1690 r. uroczyście do katalogu świętych. W nagrodę za szczególne nabo- żeństwo do Eucharystii, Leon XIII ogłosił Pascha- lisa w roku 1897 patronem stowarzyszeń i kongre- sów eucharystycznych.
Irena Książek; www.brewiarz.katolik.pl.
NA DOBRY POCZĄTEK
ŚWIĘTY PASCHALIS Słowo Boże
na każdy dzień
Niedziela 12 V
Dz 1,1-11
Ps 47
Ef 1,17-23
Łk 24,46-53 Poniedziałek 13 V
Dz 19,1-8
Ps 68
J 16,29-33 Wtorek 14 V
Dz 1,15-17.20-26
Ps 113
J 15,9-17 Środa 15 V
Dz 20,28-38
Ps 68
J 17,11b-19 Czwartek 16 V
Ap 12,10-12a lub 1 Kor 1,10-13.17-18
Ps 34
J 17,20-26 Piątek 17 V
Dz 25,13-21
Ps 103
J 21,15-19 Sobota 18 V
Dz 28,16-20.30-31
Ps 11
J 21,20-25
4
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 19/922FOTORELACJA
WITAJ, MAJOWA JUTRZENKO
Tradycyjnie, 3 maja w czasie uroczystej Eucharystii z udziałem przedstawicie-
li władz miasta modliliśmy się w intencji naszej ojczyzny. Mszy Świętej przewod-
niczył ks. dziekan Eugeniusz Błaszczyk, Słowo Boże zaś wygłosił znany nam już
z Wielkopostnych rekolekcji o. Dobrosław Mężyk, franciszkanin. Uroczystość swym
śpiewem uświetnił goszczący w Chorzowie chór z Francji. Obchody zakończyły się
przemarszem na Plac Powstańców Śląskich i ceremonią pod pomnikiem.
Nr 19/922 Wiadomości Fary Św. Barbary
5
DUCHOWOŚĆ
W skarbcu Kościoła duchowości są jedny- mi z tych najbardziej strzeżonych, najcenniej- szych, najatrakcyjniejszych i mieniących się na milion kolorów przedmiotów.
Wyobraźcie sobie sytuację, w której ktoś do Was tajemnicza postać i wręcza wam klucz do wielkiego skarbca. Pozwala Wam tam wejść, poznać, dotknąć, pod jednym warunkiem: że spośród wszystkich znajdujących się tam du- chowości – wybierzecie jedną. Tylko jedną.
Pamiętacie na pewno jakiś film akcji, które- go bohaterowie poszukują zaginionego skarbu.
Czy ich historie nie kończą się zwykle tak, że ci najbardziej łapczywi, w końcu zostają z ni- czym? Owszem.
Dla katolika duchowość powinna być sposo- bem życia. Jej poszukiwanie zaś dążeniem do poznania jego celu. Odnalezieniem miejsca, w którym mocniej bije nasze serce. Gdy zde- cydujemy się na mieszankę duchowości, czy poradzimy sobie z tym chaosem? Chaos. Dziś o uporządkowaniu.
Duchowość karmelitańska składa się z do- świadczeń wielu wybitnych postaci, żyjących na przestrzeni wieków. Jednak największy wpływ na uporządkowanie duchowości wy- warła św. Teresa od Dzieciątka Jezus i św. Jan od Krzyża.
Duchowość terezjańska, czyli św. Teresy jest silnie teocentryczna. Bóg, pełen miłosier- dzia i wyrozumiałości, jest w niej początkiem i zwieńczeniem duchowej drogi. Św. Teresa w dziele „Twierdza wewnętrzna” opisała swoje wyobrażenie duszy. Według św. Teresy dusza jest twierdzą, a liczne komnaty, które w sobie zawiera, są kolejnymi stopniami, które dusza powinna przejść, aby dojść do doskonałego zjednoczenia z Bogiem. Dokonując postę- pu w modlitwie, dusza przechodzi z pokoju do pokoju, aż do ostatniego. Jest ich siedem.
W pierwszych trzech pokojach człowiek działa mocą gorliwości własnej woli, podtrzymywany
przez łaskę, podczas gdy w pozostałych czte- rech jej działanie jest bezpośrednim działaniem Boga, dusza natomiast pozostaje bierna, od- dana poruszeniom łaski. Po przejściu siedmiu mieszkań osiąga mieszkanie wewnętrzne. Naj- pierw przechodzi przez trzy etapy modlitwy czynnej i ascetycznej, potem przez cztery stadia modlitwy biernej i mistycznej. Modlitwa jest dla niej intymną relacją przyjaźni, żarliwym przebywaniem z Chrystusem, który ją kocha.
Postęp w modlitwie nie polega więc jedynie na myśleniu o ukochanej osobie, ale na kochaniu jej z całego serca. Innymi ważnymi elementami w życiu duchowym są: pokora, miłość brater- ska, kierownictwo duchowe, przyjaźń ducho- wa, asceza i apostolat.
Dla św. Jana od Krzyża podstawą był pogląd, że Bóg jest wszystkim, a stworzenie – niczym.
Dlatego w celu dotarcia do wewnętrznej dosko- nałości i zjednoczenia się z Bogiem, człowiek musi poddać się intensywnemu oczyszczeniu duszy i ciała. Drogę, która prowadzi do zjed- noczenia, św. Jan utożsamia z nocą. Ufając bezgranicznie Bogu, dusza oczyszcza się z tego co przyziemne, czekając na całkowite oświece- nie światłem wypływającym ze zjednoczenia z Bogiem. Człowiek wyzbywa się wszelkich pragnień i pożądań rzeczy stworzonych. Drogą, którą porusza się dusza, jest ciemność wiary, celem natomiast Bóg. Przejście przez ‘noc’ jest rzeczą konieczną, ponieważ przywiązanie czło- wieka do rzeczy stworzonych jest czystą ciem- nością, gdy tymczasem prawdziwym światłem jest tylko Bóg.
Duchowość karmelitańska skupiona jest wo- kół modlitwy i kontemplacji. Ważną rolę pełnią w niej samotność, milczenie i skupienie, ponie- waż umożliwiają pamięć o obecności Bożej.
Duchowością tą kieruje przekonanie, że jeśli człowiek uczyni wszystko, co w jego mocy, aby się zaprzeć samego siebie, Bóg mu nie odmówi łaski zjednoczenia mistycznego z Nim samym.
Duchowość Karmelu, ze względu na tę pew- ność i śmiałość w wierze, nazywana jest także
„drogą na skróty” albo „drogą na przełaj”.
Aleksandra Sorotowicz
ROK WIARY
DUCHOWOŚĆ KARMELITAŃSKA
Pielgrzymowanie po mieszkaniach duszy
„Szukałam prawdy. Zrozumiałam pokorę.”
św. Teresa z Lisieux
6
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 19/922INTENCJE MSZALNE
Sobota 11.05.2013 r.
Dzień powszedni
17.30 – Nabożeństwo Majowe
18.00 – W intencji ks. Wojciecha Samu- ela z okazji 5. rocznicy posługi duszpaster- skiej o Boże bł. i zdrowie
18.00 – Do Bożej Opatrzności z prośbą o Boże bł. i zdrowie w pracy duszpaster- skiej, w intencji ks. Damiana Szostoka z okazji urodzin od parafian
Niedziela 12.05.2013 r.
UROCZYSTOŚĆ
WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO 7.00 – Kaplica św. Jadwigi – Intencja
zamawiana w szpitalu7.00 – Za Ryszarda Myślińskiego 9.00 – Do Bożej Opatrzności, z podzię- kowaniem za otrzymane łaski, z prośbą o Boże bł. i zdrowie na dalsze lata życia dla córki Barbary i zięcia Zbigniewa z okazji urodzin oraz o dary Ducha Świętego dla wnuczki Sary z okazji 18. rocznicy urodzin
10.45 – Msza św. w intencji dzieci przy- stępujących do Wczesnej Komunii Świętej
10.45 – W intencji SM Romany jako po- dziękowanie za przygotowanie dzieci do Wczesnej Komunii Świętej, z prośbą o po- trzebne łaski i Boże bł.
12.00 – Msza św. z udzielaniem Sa- kramentu Chrztu Świętego i bł. rocznych dzieci
17.00 – Nabożeństwo Majowe
18.00 – Za Jana Birek 4. rocznicę śmierci, rodziców z obu stron,
braci i siostrę
Poniedziałek 13.05.2013 r.
Dzień powszedni
7.00 – Przez wstawiennictwo MB Fatim- skiej w intencji czcicieli i ofiarodawców
7.00 – W intencji ks. prob. Stanisława Juraszka o Boże bł. i zdrowie w pracy duszpasterskiej z okazji urodzin od pa- rafian
17.30 – Nabożeństwo Majowe
18.00 – Za rodziców Zofie i Włady- sława Arabas, siostrę Teresę i brata Ryszarda
Wtorek 14.05.2013 r.
ŚWIETO ŚW. MACIEJA, APOSTOŁA 7.00 – Do Bożej Opatrzności, z podzię- kowaniem za otrzymane łaski, z prośbą o Boże bł. i zdrowie na każdy dzień ży- cia, w intencji Adelajdy Pisarskiej z okazji 100. rocznicy urodzin (Te Deum)
7.00 – W intencji księży rocznika 1988 z okazji 25. rocznicy święceń kapłańskich o Boże bł. i zdrowie w pracy duszpaster- skiej oraz za ks. Andrzeja Mozgola
17.30 – Nabożeństwo Majowe
18.00 – Za męża Janusza Ryborz w 1.
rocznicę śmierci oraz siostrę Stanisławę Klaszczyk w 30 dni po śmierci
Środa 15.05. 2013 r.
Dzień powszedni
7.00 – Za ks. Edwarda Delocha od parafian
7.00 – Za ks. Konrada Lubosa od pa- rafian
17.30 – Nabożeństwo Majowe
18.00 – Za Grzegorza Mrochem w 10.
rocznicę śmierci oraz z rodziny Czwartek 16.05.2013 r.
ŚWIĘTO ŚW. ANDRZEJA BOBOLI, prez. i męcz., patrona Polski
7.00 – Przez wstawiennictwo bł. Jana
Pawła II w intencji czcicieli
Nr 19/922 Wiadomości Fary Św. Barbary
7 16.30 – Za rodziców Alfonsa
i Hildegardę Morciniec oraz braci Józefa i Jana
17.15 – Adoracja Najświętszego Sa- kramentu
17.30 – Nabożeństwo Majowe
18.00 – Msza św. z udzielaniem Sakra- mentu Bierzmowania
Piątek 17.05.2013 r.
Dzień powszedni
6.30 – Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego
7.00 – Do ukrzyżowanego Pana Jezusa w intencji czcicieli
7.00 – Za Martę Piszczek od matek naszej parafii
17.30 – Nabożeństwo Majowe
18.00 – Do Bożej Opatrzności, z podzię- kowaniem z otrzymane łaski z prośbą o bł.
Boże i zdrowie, w intencji Ireny Ciszew- skiej z okazji urodzin
Sobota 18.05.2013 r.
Dzień powszedni
6.30 – Godzinki o Niepokalanym Sercu Maryi
7.00 – O Duchu Świętym ku Jego czci 17.30 – Nabożeństwo Majowe
18.00 – Za Andrzeja Niewiadom- skiego
18.00 – Za matkę Łucję Milota w 3.
rocznicę śmierci, siostrę Urszulę,
braci Gabriela i Kazimierza, babcię
Elżbietę, ciocię Julię oraz z rodzin z obu stron
Niedziela 19.05.2013 r.
UROCZYSTOŚĆ ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
7.00 – Kaplica św. Jadwigi – Intencja
zamawiana w szpitalu7.00 – Za Dorotę Żurek w 5. rocznicę śmierci
9.00 – Do Bożej opatrzności z podzię- kowaniem za otrzymane łaski z prośbą o Boże błogosławieństwo i zdrowie na dalsze lata życia w intencji Zbigniewa z okazji 60. rocznicy urodzin (Te Deum) oraz o błogosławieństwo dla Barbary z okazji urodzin
10.45 – Za Sławomira Rył w 1. rocz- nicę śmierci oraz Witolda Oceńskiego
12.00 – Za Barbarę Stanowską w mie- siąc po śmierci od lokatorów z ul. 3 Maja 117 a
17.30 – Nabożeństwo Majowe
18.00 – Za Mariannę, Katarzynę i Waleriana Stawickich
Zredagowała: Helena Krais
INTENCJE MSZALNE
Informujemy, że intencja Mszy św. pozostanie wolna, jeżeli nie zostanie potwierdzona wraz ze złożeniem ofi ary najpóźniej
na dwa tygodnie przed dniem Mszy św.
8
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 19/922WPROWADZENIE DO LITURGII Wniebowstąpienie oznacza nową obec- ność Jezusa, a nie Jego odejście. Nie wpa- trujmy się w niebo. On jest tutaj, tam gdzie Go głosimy, gdzie pochylamy się nad ludzką biedą i cierpieniem. On utożsamia się z tymi, którzy są głodni i płaczą, którzy są odrzuceni i prześladowani, wykorzy- stywani i bici. Na Jego obecność w nich otwiera nas Duch Święty. By ją przyjąć, potrzebujemy dojrzałości wiary, zdobywa- nej przez podejmowanie samodzielnych wyborów między egoizmem a poświęce- niem, braniem a dawaniem, przemocą a ła- godnością, kłamstwem a prawdą.
(Andrzej Kuśmierski OP, „Oremus”
kwiecień/maj 2007, s. 171)
KOLEKTA
Wszechmogący Boże, wniebowstąpie- nie Twojego Syna jest wywyższeniem ludzkiej natury, spraw, abyśmy pełni świę- tej radości składali Tobie dziękczynienie i utwierdź naszą nadzieję, że my, człon- kowie Mistycznego Ciała Chrystusa, połą- czymy się z Nim w chwale. Który z Tobą żyje i króluje…
ZAPOWIEDZI
Sakramentalny związek małżeński pra- gną zawrzeć:
Filip Zając, s. Stanisława, zam. Chorzów Aleksandra Romik, c. Jerzego, zam.
Chorzów
Marcin Szoblik, s. Henryka, zam. Chorzów Alicja Szołtysek, c. Witolda, zam. Kato- wice
LITURGIA TYGODNIA
W poniedziałek – wspomnienie dowol- ne NMP Fatimskiej
We wtorek – ŚWIĘTO ŚW. MACIEJA, APOSTOŁA
W czwartek – ŚWIĘTO ŚW. ANDRZE- JA BOBOLI, prezbitera i męczennika, patrona Polski
W sobotę – wspomnienie dowolne św.
Jana I, papieża i męczennika
W niedzielę – UROCZYSTOŚĆ ZE- SŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO KOŚCIÓŁ
Dziś obchodzimy Uroczystość Wniebo- wstąpienia Pańskiego.
W przyszłą niedzielę obchodzimy Uro- czystość Zesłania Ducha Świętego.
Trwa nowenna przed Uroczystością Ze- słania Ducha Świętego.
Od dziś modlimy się za diakonów roz- poczynających rekolekcje przed świę- ceniami prezbiteratu, które będą miały miejsce w najbliższą sobotę o godz.
15.00 w katowickiej Katedrze.
ARCHIDIECEZJA
Jutro odbędzie się diecezjalna piel- grzymka chorych do Piekar Śląskich.
Początek o godz. 10.00.
12 MAJA 2013 r.
UROCZYSTOŚĆ
WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
Nr 19/922 Wiadomości Fary Św. Barbary
9
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
PARAFIA
Dzisiejsza kolekta jest przeznaczona na potrzeby naszej parafii.
Zapraszamy na Nabożeństwa Majowe codziennie, o godz. 17.30, za wyjątkiem dzisiejszego dnia, kiedy Nabożeństwo odprawimy o godz. 17.00, wraz z dzieć- mi wczesnokomunijnymi.
We wtorek, 16 maja o godz. 18.00 od- będzie się w naszej parafii Bierzmowa- nie. Okazja do Spowiedzi św. dla bierz- mowańców w środę, 15 maja od godz.
16.45. Po Mszy św. wieczornej w środę odbędzie się próba, wraz ze świadkami.
W czwartek o godz. 16.30 Msza św.
szkolna. Okazja do Adoracji Najświęt- szego Sakramentu również w czwartek, o godz. 17.15.
W czwartek 23 maja o godz. 18.30 od- będzie się spotkanie zespołu synodalne- go (Rada Parafialna i katecheci).
W tym tygodniu przypada III piątek miesiąca. O godz. 6.30 odprawimy Na- bożeństwo do Miłosierdzia Bożego, po godz. 7.00 Msza św. do ukrzyżowanego Pana Jezusa w intencji czcicieli.
W sobotę o godz. 6.30 Godzinki o Nie- pokalanym Sercu Maryi.
Kolekta przyszłej niedzieli przeznaczo- na będzie na potrzeby archidiecezji – na organizację letnich grup wakacyjno-re- kolekcyjnych dzieci i młodzieży.
Wszystkim parafianom i gościom ży-
czymy błogosławionej niedzieli.
10
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 19/922Postawa stojąca
Przyjmujemy ją na znak szacunku i czynnego zaangażowania. Jest także znakiem spełniania kapłańskiej posługi przez modlitwę i składa- nie ofiary oraz znakiem wolności, którą obda- rza Chrystus przez swoje zmartwychwstanie.
W postawie stojącej wyraża się również czuwa- nie w oczekiwaniu na przyjście Pana.
We Mszy świętej przyjmuje się ją:
a. od wejścia kapłana do kolekty włącznie;
b. podczas śpiewu przed Ewangelią, w czasie Ewangelii, wyznania wiary i modlitwy po- wszechnej;
c. od wezwania „Módlcie się, aby”… aż do:
„Baranku Boży”, z wyjątkiem modlitwy epikletycznej i słów przeistoczenia;
d. w czasie modlitwy po Komunii i zakończe- nia Mszy świętej.
W innych celebracjach przyjmujemy postawę stojącą wtedy, gdy odmawiamy wspólnie modlitwy, śpiewamy hymn, odczytujemy Ewangelię, sprawu- jemy najistotniejszą część obrzędu (chrztu, małżeń- stwa…), gdy rozpoczynamy i kończymy celebrację.
Postawa siedząca
Jest postawą słuchania i rozważania tego, co mówi Bóg, a także znakiem królewskiej godno- ści i zasiadania do uczty.
We Mszy świętej można usiąść:
a. w czasie czytań i psalmu responsoryjnego;
b. w czasie homilii;
c. w czasie przygotowania darów;
d. w czasie rozdzielania Komunii świętej i mil- czenia po Komunii świętej.
W innych celebracjach zachowujemy się po- dobnie, jak we Mszy świętej i liturgii godzin.
Przyjmujemy postawę siedzącą w czasie słuchania słowa Bożego, odmawiania psalmów, medytacji.
Postawa klęcząca
Jest wyrazem uniżenia się przed Bogiem, uzna- nia swej małości i niegodności wobec Stwórcy i Zbawcy. Jest także znakiem adoracji Boga oraz kierowania do Niego szczególnie usilnej prośby.
Dlatego we Mszy świętej klęczymy:
a. w czasie modlitwy epikletycznej i przeisto- czenia;
b. na słowa Oto Baranek Boży; Panie, nie je- stem godzien;
c. w czasie przyjmowania Komunii świętej, jeśli okoliczności na to pozwalają.
Postawę klęczącą przyjmujemy także w czasie wystawienia Najświętszego Sakramentu, w czasie przyjmowania sakramentu Pokuty, w czasie epi- klezy poprzedzającej przyjęcie sakramentu Bierz- mowania, w modlitwach prywatnych odmawia- nych tak w kościele jak i w domu.
Nie wszystkie postawy uczestników liturgii są jednoznacznie określone przez przepisy litur- giczne. Często dokumenty Kościoła dopuszcza- ją różne postawy, zostawiając decyzje Konfe- rencjom Episkopatu.
Jak zachować się we wspólnocie, która przyjmu- je postawy inne niż zalecają dokumenty Kościoła?
Dokumenty Kościoła mówią najpierw o potrzebie zachowania jedności, a potem omawiają szczegóło- we postawy. Jedność jest zasadą naczelną i jej należy podporządkować wszystkie postawy. Tak więc nale- ży się dostosować do zwyczajów wspólnoty, w któ- rej człowiek uczestniczy w liturgii. Można natomiast według uznania zwrócić uwagę, że postawy zalecone dzisiaj przez Kościół lepiej niż inne wyrażają w wy- miarze widzialnym tajemnicę, którą przeżywamy.
Warto zwrócić uwagę także na najczęściej po- wtarzane błędy i nieprawidłowości w przyjmo- waniu postaw podczas celebracji liturgii:
a. Najczęściej powtarzanym błędem jest przyjmowanie takich czy innych postaw bezmyślnie, formalnie i niedbale. Dotyczy to zresztą nie tylko postaw, lecz wszystkich form czynnego zaangażowania. Brak świa- domości lub zaniedbanie nieustannej forma- cji przynosi złe owoce.
b. Poważnym błędem popełnianym przez nie- które osoby jest zbytnie przywiązanie do jednej postawy. Uznają oni tylko tę postawę, a wszystkie inne odrzucają, jako szkodliwe dla uczestnictwa w liturgii. Tymczasem w każdej postawie wyraża się jakaś wewnętrzna war- tość, którą należy dostrzec i docenić.
c. Zdarza się niekiedy, że ktoś w czasie liturgii siedząc zakłada nogę za nogę. Jest to posta- wa zbyt swobodna, jak na wielkość przeży- wanej tajemnicy. Dlatego należy jej unikać.
oprac. red.
źródło: http://www.da-przystan.mkw.pl/liturgia/znaki.htm
ELEMENTARZ LITURGICZNY
POSTAWY W LITURGII
W liturgii przyjmuje się zasadniczo trzy postawy: stojącą, siedzącą i klęczącą. Mają one swoje naturalne znaczenie, które zadecydowało o ich przyjęciu. Każda jest znakiem czynnego uczestnic- twa człowieka w dziele zbawienia dokonywanym przez Boga i odpowiedzią na Jego objawienie się.
Nr 19/922 Wiadomości Fary Św. Barbary
11
NAMIOT SPOTKANIA
Jako pomoc w refleksji nad fragmentem Ewangelii z ubiegłej niedzieli proponuję roz- ważanie ks. Mariusza Pohla.
Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam właściwy i pełny sens moralności chrześcijańskiej, a w zasa- dzie właściwy i pełny sens chrześcijaństwa, które często skłonni jesteśmy redukować jedynie do mo- ralności, czy nawet wręcz samych zakazów i naka- zów. To nie prawo moralne leży w centrum nauki Chrystusa, nie zakazy i nakazy, lecz miłość.
Najpierw miłość Boga do człowieka, a zaraz potem miłość człowieka do Boga, do Chrystu- sa, który objawił nam pełnię Bóstwa. Punktem wyjścia dla życia chrześcijańskiego musi być miłość. My natomiast kładziemy główny nacisk na moralność, na „niełamanie” przykazań, na
„bycie porządnym”, a właściwie na zachowywa- nie pozorów porządności, by jak najwięcej pytań rachunku sumienia z pierwszokomunijnej ksią- żeczki zbywać krótkim „Nie dotyczy”.
Tymczasem Jezus mówi wyraźnie: „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę”.
Najpierw trzeba więc pokochać Boga, a dopiero potem można liczyć na zrozumienie i sprostanie Jego nauce, przykazaniom, wskazaniom. To nie znaczy, jakoby ludzi, którzy nie kochają czy nie wierzą w Boga, przykazania nie obowiązywały.
Nie, sumienie i prawo moralne jest obowiązko- wym wyposażeniem każdego człowieka i trzeba się z nim liczyć. Ale w przypadku religii, moral- ność jest koniecznym i niezbędnym jej elemen- tem. Na całym świecie nie ma ani jednej religii bez moralności, aczkolwi ek rozmaite religie roz- maicie pojmują moralność.
Dotyczy to oczywiście i chrześcijaństwa, ale tu dopiero moralność uzyskuje swój pełny sens i znaczenie. Już od samego początku Objawienia starotestamentalnego czytamy, że Bóg oczekiwał
i wymagał od człowieka przestrzegania pewnych zasad. To posłuszeństwo prawu moralnemu było warunkiem błogosławieństwa i szczęścia człowie- ka. Kto łamał prawo, ten tracił Bożą przychylność i zasługiwał na surową karę. Moralność była więc wtedy umotywowana interesownością i strachem.
Chrystus przyszedł to naprostować. Dopiero miłość nadaje prawu siłę i właściwy kierunek.
Miłość sprawia, że prawo moralne przestaje być ciężarem, a staje się drogowskazem, jak tę mi- łość konkretnie realizować i wyrażać. Dlatego moralność jest ścisłą i konieczną konsekwencją wiary i miłości do Boga, ponieważ mówi nam ona, jak kochać Boga. I jeśli się Boga naprawdę kocha, wtedy przychodzi On do nas i napełnia nas swoją obecnością i mocą. W tym momen- cie moralność staje się lekka i słodka, podobnie jak domowe obowiązki czy opieka nad małym dzieckiem dla rodziców, którzy się kochają.
To napełnienie Bogiem i Jego mocą, jest dzie- łem Ducha Świętego. To On dyktuje nam tak- że, co powinniśmy robić. Duch Święty jest dla chrześcijanina przewodnikiem i normą życia. Na poziomie naturalnym rolę tę odgrywa sumienie.
W przypadku człowieka wierzącego, funkcje te przejmuje Duch Święty. To On podpowiada nam, co powinniśmy czynić, pozwala odróżniać rzeczy dobre, lepsze i doskonałe, to On wska- zuje najlepsze sposoby wypełniania woli Bożej, pozwala nam nie tylko odkryć prawdę, ale także prawdę tę wcielić w swoje życie i postępowanie.
Oczywiście, życie w Duchu Świętym reali- zuje się w środowisku modlitwy. Bez modlitwy życie to obumiera jak roślina, której nagle za- braknie wody. Kto się modli, ten to wszystko bez problemu zrozumie. Zrozumie i wypełni.
Ks. Mariusz Pohl tekst pochodzi ze strony: www.mateusz.pl/czytania/2013/
JEŚLI MNIE KTO MIŁUJE...
„Jezus powiedział do swoich uczniów: Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją na- ukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem przebywając wśród was. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozrado- walibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie”. (J 14,23-29)
