J!Tanciszek BIEDA, Marian KSIĄZKIEWICZ
W sprawie wieku piaskowca Babiei Góry
WSTĘP
C. Paul (1868) badając górną Orawę wyrÓŻnił jako najm.łodsze ogniwo fliszu tych okolic piaskowiec magurski.Nazwa tego ogniwa została nadana od nazwy pasma Magury Orawskiej, !które zbudowane jest z tego pia- skowca. Według C. Paula piaskowce tworzące masyw Babiej Góry są
identyczne 'Z piaskowcami Magury Orawskiej i należ,ą do tegoż ogniwa {1868, str. 244).
Pogląd C. Paula został przyjęty przez geologów badających Babią Górę od północnej strony, tzn. przez E. Tietzego (1887), jak też W. Szaj-
nochę (1902), a w późniejszych c'zasach - mimo braku nowszych badań
w tym obszarze - piaskowce two'l'zące Babią Górę !były uważane za ma- gurskie. Znalazło to wyraz w pracy J. Nowaka (1937), jak również w "Geo- logii Regionalnej Polski" (F. Bieda, 1951; M. Książkiewicz, 1953).
Co do wieku tego piaskowca, to C. Paul uważał piaskówiec magursiki ze eoceński, a w dawniejszej literaturze mówiono też o "oligocenie".
W nowszych czasach J. Nowak (1937) znalazłszy faunę numulitów ozna-
czoną przez M. de Cizancourt wyraził pogląd, że piaskowiec magurski Babiej Góry jest wieku dolnoeoceńS'kiego i tym samym przesunął wiek piaskowca Babiej Góry znacznie w dół, ale należy zaznaczyć, że nie kwe-
stionował przynależności tych piaskowców do ogniwa piaskowca magur- skiego.
F. Bieda (1946) na podstawie licznych znalezisk faun dużych otwornic w innych rejonach Karpat Zachodnich, stwierdził, że piaskowiec magur- ski ,zawiera fauny górnego eocenu. Co do fauny zn,alezionej przez J. No- waka w Zawoi uznał on, że fauna ta nie jest starsza od górnego lutetu.
Należy tu podkreślić, że oba punkty faun numulitowych znalezionych przez J. Nowaka nie znajdują się w pasie piaskowca magurskiego, z któ- rego. -zbudowana jest Babia Góra. Dokładne określenie miejsca, a zatem i poziomu stratygraficznego odkrywki z fauną nr I J. Nowaka nie jest
możliwe, ale jest prawdopodobne, ż,e ten pun:mt z fauną nie pochodzi z piaskowca magurskiego, lecz z warstw niższych.
Przeprowadzone w ostatnich latach przez jednego z autorów (M. K.) badania okazały, że pasmo piaskowców, z których7Jbudowana jest Babia.
Kwartalnik Geologiczny - 14
842 Franciszek Bieda, Marmn Książkiewicz·
Góra, jest oddzielone warstwami starszymi od pasa piaskowca ma gur- skiego położonego w bardziej półno<:nej ' synklinie, której oś przebiega przez Policę--Mozorny-Wilczną-Mądralową. Pasmo piaskowca IIiagur- skiego tej synkliny oddzielone jest od piaskowca tworzącego pasmo Ba- biej Góry dość szeroką strefą warstw hieroglifowych i' margli. Następ
stwo warstw podane przez J. Nowaka, które ma według niego charak-
teryzować profii Babiej Góry (pstre łupki, warstwy hiJelroglifowe, pia- skowiec magurski), nie dotyczy grzbietu Babiej Góry, ale północnej strefy
biegnącej przez Policę--Mądralową. W strefie tej istotnie najstarszym elementem są pstre łupki, których brak jest w strefie łup'lrowej leżącej
li podstawy Babiej Góry. '
Niedawno Ą. Matejka i Z. Roth (1952) . wypowiedzieli pogląd, że pia.- skowce Babiej Góry odpowiadają. warstwom solańsIqm, które według ich
poglądu mają odpowiadać piaskowcom cięŻ'kowickim geologów polskich . . (1952, str. 212). Według nich w nadkładzie piaskowców Babiej Góry leżą
pstre łupki i warstwy beloweskie przykryte z kolei marglanrl warstw
zlińSkich facji bystrzyckiej. W takim ujęciu piaskowce Babiej Góry mają stanowić najstarszy, a nie najmłodszy cz'łon pal€Ogenu serii magurskiej.
Stawiając w ten sposób sprawę autorzy ci powołują się na stwierdzenie
dolnoeoceńskiego wieku piaskowca Babiej Góry przez J. Nowaka.
W 1954 r. wymienieni autorzy podtrzymują swój pogląd, że Babia Góra (podobnie jak Szczawina, Pilsko, Bezkyd) jest ·z;budowana z solań
skich warstw z "piaskowcami babiog6rskimi" (1954, str. 155) stanowią
cymi najstarsze ogniwo wyróżnionej przez nich jednostki bystrzyckiej.
Według nich rpiaskowce solańskie są podścielone i przykryte rprzez war- stwy typu beloweskiego. Twierdzą oni, że fauna odkryta przez J. Nowaka pochodzi z warstw beloweskich podściełających piaskowiec masywu Ba- biej Góry. Podają oni również, że w tym piaskowcu w rejonie Pilska zo-
stała stwierdzona fauna paleoceńska. W następnej pracy A. Matej'ka i
F.
Chmelik (1955) uważają piaSkowiec babiogórski' ,za "dolny, oddział paleogenu"~ Górny oddział paleogenu tworzą według nich warstwy zliń-skie facji bystrzyekiej. ' .
W r. 1956 jeden z nas (M. K.) przeprowadził badania·na: polskiej Ora- wie w okolicy Zubrzycy i Orawki, a w r. 1957 skartował półno<:ne stoki Babiej Góry.' Podczas kllrtowania została znaleziona w piaskowcach na- zwanych "babiogórskimi" fauna numulitów, którą oznaczył drugi autor (F. B.). Także z innych . warstw, w niedalekiej odległości od Babiej Góry • . zostały znalezione fauny numulitowe. Zdjęcia terenowe i oznaczenia fauny
pozwalają wyjaśnić pozycję i wiek piaskowców tworzących pasmo Ba- biej Góry.
STOSUNKI GEOLOGICZNE BABIEJ GORY
Na linii Sucha Góra (na półno<: od pasma Policy) - Zawoja - Widły
Klekociny . biegnie wąski, ścieśniony pas utworów starszych (M. Książ-
. kiewicz, 1958). -8tan9wią je pstre łupki oraz warstwy typu warstw hie-
roglifowych,z mniej lub więcej silnie rozwiniętymi soczewkami margli typu margli łąckich, zlepieńcowatych piaskowców pasierbieckich oraz piaSkowców glaukonitowych, nazwanych piaskowcami osieleckimi (1. c.).
W piaskowcach tych F. Bieda stwierdził w Zawoi, w przysiółku Widły
W siPmwie lWieilru piaslkowca Babiej Góry
w ()Ibu głównych potokach przed ich połączeniem się, faunę numulitową
z N. laevigatus, distans, gallensis, które reprezentują czwarty poziom nu""' mulitowy wieku dolnoluteckiego. Porównanie tej fauny z fauną od- krywki nr I J. Nowaka dowodzi, że .fauny są podobn~; sprawa odmien- nych nazw gatunkowych, jak podaje J. Nowak według oznaczenia M. de Cizancourt, została wyjaśniona przez F. Biedę w r. ~939. Z utworów tych podaje także F. Bieda (1946, str. 23, 25) faunę otwornic o~reśloną wów- czas przez niego jako najwyższy lutet, a nazwarią fauną nr 4a; wiekowo odpowiada ona faunie numulitowej dolnej części eocenu tatrzańskiego określonej jako fauna nr 5. W tym czasie (r. 1946) fauna nr 5 nie była
znana z osad6w fliszowych; według ostatnich badań F. Biedy występuje
ona w warstwach hieroglifowych w miejscowości Wieprzec (F. Bieda, w druku) oraz w Toporzysku (patrz niżej) w marglach łąckich. Ponadto w obszarze Zawoi fauna nr 5 została znależiona przez jednego z nas (F. B.) w luźnych blokach w potoku płynącym od Mozornego Gronia w odległości około 300 m od ujścia tego potoku do Skawicy. Składa się
ona z następujących gatunków:
Nummulites brongniarti d'A r c h i a c et H a i m e, f. A.
Nummulites perfordtus (M
on
t f.) f. A Nummulites millecaput B o u be
e, f. ANummulites latispira M e n e gh., f. A Nummulites variolarius (L a m.) f. A Nummulites anomalus d e l a H a r p e, f. A
Fauna ta przypuszczalnie pochodzi z piaskowca pasiel"bieckiego, jak o tym można sądzić na podstawie litologii.
Natomiast blisko ujścia tego potoku została znaleziona fauna poziomu nr 6 w piaskowcu magurskim należ.ącym do synkliny leżącej na północ
od siodła Policy .. Znajdują się tutaj takie typowo górnoeoceńskie gatunki, jak:
Nummulites chavannesi d e l a H a r p e, f. A Grzybowskia reticulata (R fi t i m.)
Fauna ta odpowiada faunie nr 6 opisanej przez F. Biedę (1946) z Wieprzca, gdzie została znaleziona w niższej części piaskowca magur- skiego. Natomiast w potoku spod Mozornego Gronia fauna została zna- leziona w wyższej części piaskowca magurskiego, przypuszczalnie 00 naj- mniej 1000 m od jego podsta·wy, co nasuwa przypuszczenie, że większa część piaskowca magurskiego utworzyła' się przed końcem eocenu.
N a warstwach ' hieroglifowych tej strefy leży szeroki pas piaskowca magurskiego tworzącego pasmo Policy. Pasmo to w Zawoi jest zwężone
wskutek ,rozcięcia przez źródłowe potoki Skawicy, ale piaskowiec ma- gurski tego pasa dobr2l€ jest widoczny w przekroju potoku Jaworzyna oraz Wilcznawka powyżej Wideł. W potoku Jaworzyna znalazł J. Nowak
faunę numulitów; z podanych przez niego szczegółów wynika, że jego fauna I została znaleziona w. miejscu, gdzie w najwyższych warstwach hieroglifowych poj awia się pierwszy kompleks piaskowców magurskich o grubości 25 m, oddzielony jeszcze od głównej masy piaslro·wca magur- skiego wkładką warstw' hieroglifowych o grubo.ści około 20 m. Taką wkładkę piaskowców magll'rskich u podst.awy właściwego ogniwa zawsze
844 Franciszek Bieda, Marian Książkiewicz
oddzieloną od reszty mniej lub więcej grubą serią łupkową można obser-
wować niemal we wszystkich potokach rozcinających podstawę piaskowca
magurskiego pasma Policy. .
Tabela 1 Zestawienie porównawcze stratygrafii Babiej Góry. z sąsiednimi obszarami·
występowania piaskowców Wiek
IFa~MI
Pasmo PolicyI
Pasmo Babiej Góry
I
Polska Orawa ,EOCEN Piaskowce ma-
Piaskowce magurskie GaRNY nr6 Piaskowce magur-
z cienkimi wkładkami gurskie z wkład-
skie karni margli w
~
! margli w dolnej częścidolnej części
O L1]TET
nr 5. Warstwy hierogli,.
~ GORNY
I
fowe z wkładkamit:l margli Margle łąckie z
O Warstwy hieroglifowe wkładkami pi as-
Il::
(Jl Piaskowce pasier- z wkładkami margli kowców glauko- Z LUTET bieckie lub osielec- i piaskowców osielec- nitowych (osie-
rz:! nr 4
U DOLNY kie z wkładkami kich i pasierbieckich leckich)
O margli
ril
EOCEN Warstwy be1o-
DOLNY Pstre łupki (?) weskie
PALEOCEN Pstre łupki
,
Należy zaznaczyć, że obydwaj autorzy przeszukali punkt podany prrez J. Nowaka, ale fauny numulitowej nie znaleźli. Piaskowce magurskie wy-
stępujące tutaj są drobno-, co najwyżej średnioziarniste, a więc o takim typie, w jakim, numulity karpackie zazwyczaj nie występują. Natomiast
zostały znalezione przy wodospadzie luźne oł>toczone bloki piaskowca magurskiego, w którym stwierdzono następujące formy:
Nummulites brongniarti d'A r c h i a c et H a i m e (?) - mały fragment okazu, zdaje się formy A,
NummuZites gallensis H e i m, f. A
Nummulites partschi d e l a H a r p e, f. A NummuZites miZZecaput B o u b., f. A
Nummulites incrassatus d e l a H a r p e, f. A DiscocycZina asp era G ii m b e l
Discocyclina varians (K a u f m.) .
. Fauna ta jest albo wieku górnoluteckiego albo dolnopria:bońskiego;
w razie jeżeli mamy tu rzeczywiście do czynienia z N. brongniarti, to
byłby to gómy lutet. Fauna ta .swoim skład€m różni się zupełnie od fauny,
którąJ. Nowak podaje z tego miejsca.
Piaskowce magurskie pasma Policy tworzą w przekroju potoku Ja- worzyna pas szerokości 2 km sięgając aż po przysiółek Policine; między Świniarkami (przysiółek Zawoi między Widłami a Policznem), a Policz- nem zapadają one płasko ku północy, zaznaczając w ten sposóbpołud
niowe skrzydło wielkiego łęku Policy. Dopiero przy ujściu potoku wpa-
W SiPra!W:ie lWiellru lPiaslrowoa Babiej Góry 845
dającego ze wschodu spod Policy do Jaworzyny przy. leśniczówce w Po- Hcznem zjawiają się warstwy hieroglifowe. Odsłonięte dobrze w głów
nym potoku płynącym spod przełęczy Krowiarki i w jego bocznych do-
pływach okazują one upady ku północy, ku wschodowi i południowemu
wschodowi, zakreślając w ten sposób kopułę płasko zanur.zającego się ku wschodowi siodła; ku wschodowi dochodzą one do przełęczy między Głów
niakiem a Sychlcem. Ku zachodowi, na zachód od Świniarek piaskowce magtirskie łęku Policy obcięte są dyslokacją o kierunku NW-SE, dzięki
której zasięg warstw hieroglifowych w dolinie Wilcznej przesuwa się
bardziej ku północy niż w dolinie Jaworzyny .. Stąd przez Mokry Ko~u'b
i Czatożę biegnie strefa wanstw hieroglifowych w stronę Przełęczy Jało
wieckiej. W' ten sposób st:refa. warstw hieroglifowych oddziela piaskowce pasma Policy i Mądralowej od piaskowców, z których zbudowany jest grzbiet Babiej Góry. Wszędzie u podstawy Babiej Góry występują te warstwy, które, jak z powyższego wynika, z jednej strony zapadając ku
północy podściełają piaskowce pasma Policy, z drugiej zaś zapadając ku
południowi chowają się pod piaskowce Babiej Góry. Tylko dwa grzbiety na północ od Sokolicy (oznaczone punktami wysokościowymi 848 i 940)-
·a na południe od Policznego są; 21budowanez piaskowców roagurskich
tworzących tu niewielką płasko . ułożoną krę otoczoną zewsząd przez warstwy hieroglifowe .. Zachodni brzeg tej kry obcina prawdopodobnie ta sama dyslokacja, o której była mowa wyżej. Biegnie ona wzdłuż do- liny Stonowego Potoku.
Warstwy nazwane tu warstwami hieroglifowymi odpowiadają w zu-
pełności definicji tych warstw, jaka została podana w jednej z prac po- przednich (M. Książkiewicz, 1948). Są to łupki zielone, zielonawoszare lub ciemnopopielate, prawie zawsze ilaste, rzadko tylko wapniste, wy-
jątkowo trafiają się wkładki czarnych łupków ilastych albo też wąskie
pasemka łupków czerwonych. P.iaskowce: są również zielonawe, szaro- zielonawe, szaroniebieskawe, ~kle wapniste . lub wapnisto-krzemion- kowe, twarde, pocięte diaklazami na kostki i pryzmaty, rzadziej zaś na '. płyty. Brudne barwy tych warstw i kostkowy cios odróżniają te utwory od warstw ibelow€Skich (s. str.), które mają żywszą barwę zarówno w łup
kach, jak też w piaskowcach, częściej dzielą się w płyty aniżeli w kost,ki i pryzmaty. Zdarzają ~ię też piaskowce wapniste o barwach niebieskawo- popielatych, skorupowe lub faliste, pocięte żyłami kalcytu, na ogół żywo
przypominające warstwy inoeeramowe. Grubość ławic piaskowców wy- nosi najczęściej kilkanaście centymetrów, rzadziej osiągają. 25 cm, a grubsze ławice należą do rzadkości. Warstwy łupków mierzą kilkana-
ście, najczęściej 20--40 cm. Często jednak są grubsze. Stosunek piaskow- ców do łupków jest prawie zawsze na korzyść łupków, jak 1: 3, a nawet 1 : 5. Bardzo rzadko zdarzają się cienkie ławice (1 dcm) zlepieńców z okru- chami zielonych łupków chlorytowych. Natomiast hieroglify prądowe pia- skowców warstw hieroglifowych często wypełnione są grubszymi ziar- nami, wśród których zdarzają się numulity. i dyskocykliny.
Warstwy hieroglifowe nieraz przechodzą w kompleksy trudne do od-
różnienia: od typowych warstw beloweskich; można. wtedy mówić o war- stwach hieroglifowych facji below€Skiej. W obszarze Babiej Góry jed- nak warstwy hieroglifowe są typowo rozwinięte i prawie żadnych wpły
wów typu beloweskiego nie objawiają.
846 Fi!."a.ncis:wk Bieda., Marian KJSią:ż1kiewkz
W warstwach hieroglifowych występują wkładki innych utworów w postaci niegrubych kompleksów piaskowcowych.· W kilku miejscach
(między Sokolicą a p. 940, na południe od p. 848, w pobliżu ścieżki tury- stycznej na południe od p. 887) są to piaskowce drobnoziarniste,ale dość gruboławicowe (do okoŁo 1 m), -silnie glaukonitowe, zawierające dość
obficie mikę; spoiwOo mają wapniste, przypominają piaskowce osi:eleckie, które stanowią fację piaskowca paiSierbieckieg'O. Towarzyszą im pia;;.
skOowce z1epieńcowe i zl,epieńce Q elementach nie większych od orzecha laskow:ego złożone z kwarców i łupków chlOorytowych lub serycytowych.
Kompleksy te są bardzo nieznacznej grubości tworząc w warstwach hieroglifowych wkłady eienkoławicOowe kilkunastometrowej grubości.
Z wkładów tych pcx::hodzązapewne luźne bloki zlepieńcowatego piaskowca typu pasierbieckiego z fauną, znaleziOone przez jednego z autorów (M. K.) w Potoku Policznym płynącym od Sokolicy. Z nich drugi auto:r (F. B.)
oznaczył llaiStępujące formy:
Nummulites laevigatus B rug. (?), f. A, B okazy silnte zwietrzałe
Nummulites distans D esh. f. A
Nummulites murchisbni B r u n n er (?), f. A Nummulites globulus Leym. (?), f. A
Nummulites gallensis H e i m, f. A, B . Nummulites partschi d e l a H a r p e, f. A
Assilina sp.
Discocydina scalaris (S c h l u m b.)
Mimo niekorzystnego stanu zachowania okazów ogólny skład fauny dowodzi, że mamy tu do czynienia z fauną po-ziomu czwaI'itego.
Częściej zdarzaj ą się. w warstwach' hieroglifowych wkładki margli.
Ma:rgle są ll1:iebiesk:aw:e n!aświeźo, j1aBlloikremowo lub IClZelroladloiwo wietrze-
jące, twarde; zawierają nieraz wkładki drobnoziarnistych zlewnych pia- skowców glaukOonitOowych. Najlepiej odSłonięte są te margle w potoku
płynącym wprost na północ spod przełęczy Krowiarki. Tworzą Oone tu kompleks o grubości prawdopodobnie ponad 20 m. Zapadają pod war- stwy hieroglifowe i przez takieżwal'lStwy są podścielOone, co przy nOor- maInie ułOożonych hieroglifach wskazuje, że margle stanowią wkładki - w warstwach hieroglifowych. Margle te odpowiadają zupełnie marglom opisanym jakOo wkładki w gruboziarnistych piaskowcach w okolicy Grze- chyni (M. Książkiewicz, 1948); podobnie jak one zawierają też czasami rogowce- (grzbiet na zachód od Stonowego Potoku); margle widoczne są
w kilku innych miejscach, a więc. na grzbiecie na zachód od Stanowego
. Potoku, gdzie tworzą dwie wkładki w warstwach 'hieroglifOowych, jedna
z nich ma blisko 10 m grubości. Widać też częstOo bloki i okruchy margli w osuwiskowych masach północnegOo stOoku Babiej Góry. Ponieważ war- stwy hieroglifowe u podstawY Babiej Góry tworzą, jak to wyżej zazna':' czono, płaską antyklinę, a wkładki lub ślady margli grupują się głównie
w pobliżu j.ej osi, można wnioskować, że margle występują. w głębszej części w.arstw hieroglifowych. Zaznaczyć należy, że również u podstawy pasma POolicy warstwy hieroglifowe zawierają grube wkładki margli . (M. Książkiewicz, 1958).
Bardzo podobne margle występują na południe od Babiej Góry, gdzie
tworzą jednak samodzieln€, grube na kilkadziesiąt metrów kompleksy.
W sprawie rwie!lru lPiasllrowca iBalbiej Góry 847 W stosunku do opisanych wyżej margli odznaczają się one większą twar-
dością, a przy wietrzeniu przybierają jaśniejszą barwę. Zawierają rów-
nież wkładki glaukonitowych piaskowców ide;p.tycznych z piaskowcami obserwowanymi wśród margli ·na północ od Babiej Góry., Margle te, od-
powiadają niewątpliwie marglom łąckim. Znane są one dobrze geologom
<:zechosło.wackim, którzy opisali je kilkakrotnie ,pod nazwą "południo.wej
facji wal1Stw zlińskich", lub "zlińskich warstw facji bystrzyckiej" (A. Ma ...
tejka, J. Roth 1949 i naSItępne).
Warstwy hiero.glifowe u podstawy Babiej Góry nie dost,arczyły żadnej
fauny o stratygraficznym 'znaczeniu. Częste są w nich ślady Palaeobullia, Subphyllochorda -itd. Mikrofauna jest uboga, ale rprawie zawsze obecna.
Z próbek zebranych z' warstw hieroglifowych u podstawy Babiej Góry {potoki płynące przez Policzne, Wilczną) - oznaczono (M; K.).
Haplophragmoides walteri' (G r z y b.) Cystammina subgaleata V a
s
ic
e kChilostomella chilostomelloides V a
s
ic
e kSaccammina placenta (G r z y b.) Reophax subnodulosa G r z y b.
Trochamminoides cf. subcoro:natus (R z e h ak).
Pierwsze dwa wymienione gatunki są naj liczniejsze, przy czym za- . :znacza się w próbkach przewaga bądź pierwszej, bądź drugiej formy. Po- nadto występują zawsze w tych próbach ułamki batysyfonów i Dendro-
phrya, a czasem bardzo nieliczne glOlbigeryny.
Fauna ta stratygraficznie jest niewiele mówiąca, ale wystarcza w zu-
pełności do celów korelacyjnych. Taki zespół podaje J. Blaicher (w pracy M. Ksi'ążlkiewkza, 1958) jako typowy dla warstw hieroglifowych serii magu:rskiej. Mimo pewnych wspólnyc'h. form zespół ten jest różny od po- danego przez E. Hanzlikovą (1955, str. 22) z dolnego oddziału paleogenu jednostki bystrzyckiej, do którego zdaniem M. Matejki i Z. Rotha, ma
należeć piaskowiec Babiej Góry 1.
W niedalekim obszarze warstwy hieroglifowe w Wieprzcu kołoOsie1ca dostarczyły fauny, którą F. Bieda (w druku) oznaczył jako gornolutecką.
Margle pod Babią Górą nie dostarczyły nawet mikrofauny, ale w nie- daleko po.łożo.nej Grzechyni stwierdzono w nich występowanie Cyc lam-
·mina amplectens G r z y b. Ponadto. w Sidzinie jeden z nas (M. K.) zna-
lazł w marglach faunę numulitów. Drugie znalezisko numulitów w mar- glach w tej okolicy zawdzięczamy S. Sawickiernu,który wykonując pracę magisterską w tym obszarze znalazł w Toporzysku faunę numulitową -omaczoną przez jednego z nas (F. B.). Fauna z Sidziny (Potok Głaza) ma
,skład następujący:
Nummulites laevigatus (B r u g.) f. A, B Nummulites distans D e s h., f. A
Nummulites murchisoni B r u n n er, f. A Nummulites globulus L e y m.; f. A, B Nummulites gallensis H e i m.; f. A, B
1 W sprawozdaniu E. Hanzllkovej :d1e ma podanej 'lokalizacji próbek (z wyjątkiem jednej :pobranej ze wschodniego stoku PJ.lska), dlatego nie wiadomo. czy jej próbki pOChodzą z obszaru
Babiej Góry. '
848 . Frlan.cisze~ Bieda., Mar.i.an KsiąŻ'kiew1cz
Nummulites partschi d e l a H a r p e, f. A, B Discocyclina scalaris (S c h l u m 'b.)
Discocyclina varians (K a u f m.) .- Discocyclina nummulitica G li m b e l Discocyclina pratti (M ii. c h.)
Discocyclina strophiolata G li m b e l Asterocyclina bayani (M u n. - C h a!l m.)
Jest to więc typowa fauna poziomu czwartego czyli 'laevigatusowego.
wieku dolnego. lutetu. .
Fauna z Toporzyska składa się z następujących gatunków:
Nummulites- perforatus D en. de M. f. A
Nummulites perforatus sismondai d'A r c h., f .. A Nummulites puschi d'A r c h., f. A
Nummulites brongniarti d'A r c h. et H a i m e, f; A Nummulites gallensis H e i m, f; A i B
Numm'lłlites partschi de la H a r p e, f. A i B Nummulites distans D e s h. f. A
Nummulites striatus B r u g., f. A . Nummulites atacicus L e y m., f. A Assilina exponens (S o w.)
Discocyclina scalaris (S c h l ij. m b.) Asterocyclina bayani (M u n. -C h a l m.) Alveolina sp.
Wiek fauny z Toporzyska należy o.kreślić jako. górny lutet (fauna 5).
Obecność wkładek margli w warstw,ach hieroglifowych u podstaWy Ba- biej Góry wskazuje, że warstwy te są z jednej strony równoważnikiem
wiekowym w.arstw hieroglifowych położonych na północ od pasma babio- górskiego, 'z drugiej zaś - odpowiadają wiekiem marglom łąckim obszaru
położonego na południe od pasma babiogórskiego. Ol;>ecność w nich wkła
dek piaskow,-Ców typu pasierbieckiego i osieleckiego wSkaZUje również, że
warstwy hieroglifowe z marglami u podstawy Babiej Góry odpowiadają
lutetowi, za-pewne zarówno dolnemu (fauna z Sidziny, fauna z Wideł), jak .
też górnemu (fauna z Toporzyska, fauna z górnej· części potoku z Mozor- nego Gronia).
Opisane wyżej warstwy hieroglifowe zapadają płasko ku południowi
pod piaskowce tworzące szczytową część pasma Babiej Góry. . Potężne
osuwiska, których. nisze -znajdują się tuż pod szczytowymi partiami pa- sma, maskują kontakt między warstwami hieroglifowymi a piaskowcami.
Z obecności okruchów margli, często nawet grubych pakietów warstw . hieroglifo.wych występujących w osuniętych masach można wnioskować, że warstwy· hieroglifowe sięgają co. najmniej izohipsy 1000 m. Wskutek
zasłonięcia osuwiskiem ko.ntakt między warstwami hieroglifowymi i pia- sko.wcami nie jest nigdzie odsło.nięty.
Dopiero w pobliżu szczytu odsłaniają się piaskowce irt situ. Są to pia- sko.wce grubo-, średnio- lub dro.bno.ziarniste, gruboławicowe, two.rzące ławice Q grubości 0,5+4 m, leżące zwykle na sobie bez pośrednictwa łupków. Piasko.wce: $kładają się z jasnego, szarego. lub czerwo.nego. kwarcu~
dość licznych zwietrzałych skaleni, okruchów ciemnych łupków, różo.-
W s!pm.iW'i.e wie!lru. piaSkowca Babiej Góry 849
wych krzemieni i dość .niewielkiej ilości miki, która czasem skupia się
w większych ilościach w pobliżu górnych powierzchni ławic. W niektó- rych ławicach zaznacza się obecność glaukonitu, ale w niezbyt wielkiej
ilości. Spoiwo jest bezwapienne, przynajmniej w odkrywkach natural- nych, gdzie skały mogły zostać wyługowane głęboko z węglanu wapnia.
Barwa piaskowców po zwietrzeniu jest brudnozielonawa; im bardziej jest
świeża, tym silniej zaznaczają się barwy popielatoniebieskie. Gdy skała
jest silnie zwietrzała, staje się porowata. Piaskowce często okazują do-
skonałe warstwowanie frakcjonalne. Łupków jest bardzo mało. Zdaje się, że szczytowa partia grzbietu jest ich zupełnie po!l:bawiona. Są one brudno- zielonawe, czasem też występują łupki czarne.· Zaznaczyć należy, że łupki występujące w naj niższych częściach kompleksu piaskowców, np. poniżej
Sokolicy, są właściwie nie· do odrÓŻnienia od Łupków występujących
w warstwach hieroglifowych. Występują też margle ciemnoszare, lub prawie czarne, twarde lub miękkie w warstwach o grubości dochodzącej
do kilku metrów. Margle te przypominają :margle występujące w war- stwach ihieroglifowych, ale są bardziej ciemne. Widoczne są one zarówno
poniżej Sokolicy, jak te"Ż pod głównym szczytem (około 200 m poniżej
szczytu), prawd9podobnie blisko dolnej granicy piaskowców. Łupki za-
wierają albo ubogą mikrofaunę, albo też, co częściej się zdarza, nie zawie-
rają jej wcale. W kilku próbkach stwierdzono obok Dendrophrya Wystę
powanie dość liczne Cystammina subgaleata, 00 wskazywać się zdaje na
łączność między mikrofauną warstw hieroglifowych a mikrofauną pia- kowca Babiej Góry.
Warstwy, z których zbudowana jest Babia Góra - a zwłaszcza odnosi
się to do piaskowców - nie różnią się na pierwszy rzut oka niczym od piaskowców tworzących pasmo Policy, ale przy bliższym rozpatrzeniu
widać między nimi pewne różnice. Polegają one na większej ilości ska- lenia, który w piaskowcach pasma Policy występuje w niektórych ławi
cach doŚĆ licznie, a w paśmie Babiej Góry niektóre ławice są nim prze-
pełhione tak, że można te piaskowce określić jako arkozowe. Muskowitu jest znacznie mniej niż w piaskowcach Policy, a w wielu ławicach jest on
całkiem nieobecny. Ogólnym pokrojem litologicznym nie róznią się jed- nak piaskowce Babiej Góry od piaskowców opisywanych w KarPatach pod nazwą piaskowca magurs'kiego.
W ten sposób stwierdzamy, że piaskowiec tworzący pasmo Babiej Góry zarówno swoIm położeniem nad warstwami hieroglifowymi, jak też roz- wojem litologicznym odpowiada piaskowcowi magurskiemu.
W r. 1953 jeden z nas (M. K.) wyróżnił dwie facje piaskowca ma gur- skiego w Karpatach zachodnich: bardziej północną obfitującą w glauko- nit i południową obfitszą w muskowit. Glaukonit występuje też w pia- skowcach facji południowej. Muskowit nie jest też nieobecny w piaskow- cach facji glaukonitowej; poza tym istnieją przejścia między obiema facja- mi, które mieszają się ze sobą w różny sposób. Być może, że piaskowce Babiej Góry należą jeszcze do bardziej odrębnego typu, w którym domi-
nującym elementem jest skaleń. Dlatego można by piaskowce tworzące
pasmo Babiej Góry określić jako piaskowce magurskie facji arkozo.wej.
Między facją muskowitową a· arkozową istnieją przejścia podobnie jak
między facją muskowitową a glaukonitową. Niektóre ławice w grzbiecie Babiej Góry odpowiadają w zupełności piaskowcowej facji muskowitowej;
350 F:mncisrek: Bieda·, Marian KsdąZkiewi.cz·
na odwrót w paśmie Policy, a taIcie w bardziej północnych grz~i-etach
spotykamy piaskowce o typie arkQzowym. ,
Identyczne piaskowce j.ak w paśmie Babiej Góry występują w grzbie- cie nad Orawką (w paśmie Pająkowa). który jest przedłużeniem grzbietu Orawskiej Magury. Różnica: między piaskowcami magu:r:i3kimi tych obsza- rów a -piaskowcami Babiej Góry polega tylko na znacznie większej ilości wkładek łupkowych wśród piaskowców, czym facja tego obszaru przypo- mina fację glaukonitową. W facji .arkowwej Babiej Góry tak jak w facji muskowitowej łupków jest stosunkowo mało.
W piaskowcach magurskich Babiej Góry jeden z nas (M. K.) znalazł faunę numulit6w. Miejsce z fauną znajduje się w wielkiej niszy gla- . cjalnej występującej na północny zachód od szczytu na wysokości około
1400ril, a, więc w przybliżeniu blisko, 400 m powyżej' przypuszczalnego
spągu piaskowca Babiej Góry. Fauna występuje w gruboławicowym,
twardym piaskowcu frakcjonalnie warstwowanym, w miejscu trudnym do
eksploata~ji. Fauna ta składa się z następujących gatunków oznaczonych przez pierwszego z autorów (F. B.):
Nummulites rr:tillecaput B o u b. f. A Nummulites latispira M e n e g h., f. A
Nummulites perfbratus perforatus D en. d e M., f. A Nummulites perforatus sismó1idai d' A r c h., f. A Nummulites incrassatus d e l a H a r p e, f. A Assilina exponens (S Q w.), f. A.
Assilina aff. placentula (D esh.), f. A Discocyclina sp. ind.
Fauna ta może odpowiadać piątemu poziomowi fauny (gómy lutet) ale nie można wykluczyć możliwości, że chodzi tu Q nietypową faunę szó- stego poziomu (eocen górny). Gatunki N. millecaput, N. latispira, N. perfo- ratus i A. exponens mają okres życia w środkowym eocenie,ale znane są też z górnego eocenu (np. fauna piaskowca magurskiego z potoku Wie- przec koło Osielca). N. incrassatus występuje zarówno w poziomie pią
tym, jak i szóstym. A. aff. placentula znana z dolnego i środkowego eocenu jest niepewnie oznaczona. Fauna
ta
nie 'zawiera ani typowych form dla górnego lutetu jak N .. brongniarti, N.puschi, ani dla górnego eocenu jak N. fabianii, czy form z rodzajów Grzybowskia, Spiroclypeus i Operculi- noides. W każdym razie fauna znaleziona w piaskowcu Babiej Góry wy- klucza możliwość zaliczenia tego piaskowca do dolnego eocenu, a tym bardziej do paleocenu. .W większości dotychczasowych znaleziSk stwierdz9no, ze piaskowiec magurski nie schodzi poniżej g6rnegQ eocenu. W niektórych miejscach, jak wWieprZicu·(F. Bieda, 1946), stwierdzono, typową faunę górnoeoceńską
w najniższej części piaskowca magurskiego, jak to wyżej zaznaczono. Nie jest jednak wykluczQne, że w o,bszarze Babiej Góry osadzanie się piaskow- ca magurskiego zaczęło się wcześniej, już przy końcu środkowego eocenu.
Za tym mogłyby przemawiać niektóre obserwacj e geologiczne, np. między ZaWQją a Grzechynią piaskowce magurskie są w bezpośrednim kontakcie stratygraficznym z piaskowcami pasierbieckimi (ciężkoWickimi górnymi), jak to zostało, opisane z Qkolicy Grzechyni (M. Książkiewicz, 1948 oraz w druku). Również fauna pi{iSkowca magurskiegoz okolic Limanowej mo-
W SlPraiWie wiellru pirusllrow.ca Babiej Góry 851
:że być nieco starsza niż górny eocen (F,. Bieda, 1939). Ostatnio F. Bieda
stwierdził faunę piątego poziomu, tj. górno.lutecką, w materiałach z pia:- :skowca magurskiego po.chodzących z miejsco.wości' Cisiec (arkusz Zywiec) zebranych przez K. Zytkę. Znajdują się tutaj takie gatunki jak:
Nummulites brongniarti d' A r c'h i a c et H a i m e, f. A Nummulites gallensis H e i m,
f:
A 'Nummulites partschi d e l a H a r p e, f. A Nummulites, millecaput B o u ob
e
e; f. ANummulites incrassatus d e 1 a H a r 'p e, f. A Nummulites semicostatus (Kaufm.), f. A Nummulites chavannesi d e 1 a H a r p e, f. A Nummulites anomalus d e
J a
H a r p e, ' f. A Discocyclina nummulitica G li m b e 1,Discocyclina varians (K a u f m.).
Stwierdzamy zatem, na podstawie dotychczasowych badań, że żadna
:ze znanych faun z piaskowca magurskiego. nie jest starsza od górnego lu- -tetu, a jeżeli chodzi o obszar Zawoi i Babiej Góry to w ogóle żadna z faun numulitowych tutaj występujących ,nie jest starsza od dolnego. lutetu.
W ten sposób na podstawie litologii, następstwa warstw oraz fauny
należy uznać piaskowiec tworzący grzbiet Babiej Góry za pia'Skowiec ma- gurski, nie starszy od górnego lutetu.
Gdybyśmy stosowali podział stratygraficzno-facjalny geologów czecho-
:słowackich, należałopy piaskowiec Babiej Góry uznać za odpowiednik :facjalny warstw zlińskich facji raczańskiej (A. Matejka, Z. Roth, 1949 i in.).
Warstwy zlińskie facji raczańskiej są w Czechosłowacji podścielone
'przez warstWYsOlańskie, którym w Polsce OdpowiadająpUiskowce cięż
Kowickie i pasierbieckie z faunami numulitowymi dolnego eocenu i dol- nego lutetu (F. Bieda, 1946; M. Książkiewicz, 1948). Piaskowiec Babiej 'Góry w żadnym wypadku warstwom tym odpowiadać nie mOŻ'e.
Warstwy zlińskie facji bystrzyckiej mają, według A. Matejki i Z. Rotha, być młodsze od piaskowców Babiej Góry. Na polskiej Orawie wanstwy te silnie rozwinięte zajmują duże o.bszary ciągnąc się w oko- lice położmle na południe od Jordanowa. Wykształceniem litologicznym
-odpowiadają one marglom łąckim z okolic No.wego Sącza. W warstwach, tych w strefie tektonicznej położonej na południe od synkliny Babiej Góry znaleziono 'dwa stanowiska faun wyżej opisane (Toporzysko i Sidzi- na). Fauny te wskazują, że margle łąckie na Orawie polskiej są wieku dolnego i górnego lutetu. Wynika z tego, że warstwy zlińskie facji by- strzyckiej w głównej swej masie nie są odpowiednikiem "warstw zlińskich
facji raczańskiej", ale ekwiwalentem wyższej części warstw so1ańskich,
tzn. odpowiadają piaskowcowi pasierbieckiemu i warstwom 'hieroglifo- wym oraz co najwyżej naj niższej części piaslrowca maguI'lSkiego, czyli naj-
niższej części warstw zlińskich facji iI'aczańskiej. Margle łąckie jako
wkładki mogą występować wprawdzie bardzo wysoko w piaskowcu ma- ,gurskim, jak to stwierdźił J. Nowak (1924) w okolicy Krynicy, ale na pol- :skiej Orawie nie ma żadnych dowodów na to, by margJe łąckie zastępowały
znaczną część piaskowca magurskiego. Mogą one zastępować tutaj co naj-
wyżej naj niższą część piaskowców magurskich. W okolicach Sidziny moż
na stwierdzić, że w dolnej części piaskowców · magunskich występują
852 F.mnciszek Bieda, Mar1an KiSiążkie,wicz
wkładki typu margli łąckich. Być mo.że,że wkładki margli zaznaczające się w niższej części piaskowca Babiej Góry, jak to. wyżej podane,' są pew- nym zaznaczeniem wpływu tej facji. W ten sposób dochodzimy do. wniosku~
że margle łąckie (= warstwy zlińskie facji bystrzyckiej) nie mogą' być
normalnym nadkładem piaskowca Babiej Góry, ale są od niego. starsze,
, lub odpowiadają qne do.lnej części piasko.wca magurskiego., w wypadku
gdy sięga o.n do. górnego.Jutetu. '
W tym świetle wydaje się, że stosowanie nazwy "warstwy zlińskie"
użytej w r. 1937 przez K. Zapletala dla łupkowych równo.ważników pia- skowca magurskiego do utworów, które nie odpowiadają wiekowo. pia-' ,skowcowi magurskiemu, należało.by poddać rewizji. ' '
N a podstawie dotychczasowych badań w zachodniej części polskich KaTpat fliszowych zarysowuj e się dokładniej stosum~k margli łąckic.ą. do innych utworów serii magurskiej. Tworzą ene albo Samoistne kompleksy bez poważniejszych wtrąceń piaskowcowych, albo. też w nieco. zmienienej"
bardziej i1!łJstej, a mniej wapnistej facji tworzą mniejsze lub większe wtrącenia w innych ogniwach serii magurskiej. Pierwszy przypadek ob- , serwuj-emy na po.ł'11dn~e od No.wego Sącza (GołlwwilO€) i :nJa Orawie; dru-
, gi -:-dobrze widoczny jest w siodle Grzechynia-Stryszawa, gdzie piaskow-
ce pasierbieckie zawierają bardzo cienkie wkładki margli. Także warstwy hieroglifowie m~gą zawierać, wkładki margli, jak ,to widoczne jest
w
strefie Policy (M. Książkiewicz, 1958) 'lub u podstawy Babiej Góry. W nie- których o.bszarach można obserwować bardzo. silne mieszanie się margli z innymi warstwami: tak jest na grZbiecie Grzybówek pomiędzy Osiel- cema Jo.rdanowem o.raz na obszarze wsi Skawa koło Rabki. W o.bu tych miejscach margle mają przewagę nad piaskowcami. Z o.bu tych o.bszarówpochodzą fauny numulitowe. Fauna w Skawie znal«:;ziona przez B. Świ
derskiego. jest wieku dolno.luieckiego. (F. Bieda, 1946)"natomiast na Grzyb- kówce "została znaleziona w piaskowcach glauko.ni~wych typu osielec- kiego. przez drugiego. z ,auto.rów fauna składająca się ż N. brongniarti, pu- schi, millecaput, gallensis, distans, Discocyclina scalaTis, D. varians.
Jest to. faunagórnolutecka odpowiadająca faunie Toporzyska. Rzecz charakterystyczna, że w niewielkiej odległości od tego. punktu ku zach<>-, dowi w warstwach hieroglifo.wych tworzących bezpośredni nadkład pia- sko.WCÓW osieleckiChz marglami została również przez drugiego. z auto- rów (M. K.) znalezio.na fauna składająca się z N. brongniarti, perforatus,.
millecaput, latispira, incrassatus, D. scalaris, D. nummulitica, D. douvillei, , a więc wieku górnoluteckiego., odpowiadająca faunie z Wieprza z tychże
wamtw opisanej przez F. Biedę (w druku). . • W ten sposÓb widać, że górny lutet rozwinięty jest albo jako margle z nielicznymi wtrąceniami piaskowców, albo jako. piaskowce glaukonito- .. we z marglami, bądź wreszcie jako. warstwy hie:r;o.glifowe.
ZAKOŃCZENIE
Na podstawi~ powyższych danych mo.żna ustalić, że:
L Piasko.wiec two.rzący pasmo Babiej Góry jest piaskowcem ma~
gurskim, a nie odpowiednikiem starszych utworów.
2. Piasko.wiec ten podobnie jak inne piaskowce magumkie w Karpa- tach Zacho.dnich jest co naj niżej wieku górnoluteckiego..
W sprawie lWie!lru piaskow.ca BaJbiej Góry 853
3. Warstwy zlińskie facji bystrzyckiej odpowiadające marglom łąc
kim nie stanowią w swej głównej masie odpowiednika warstw magur- skich zlińskich, są od nich starsze. Prawdopodobnie tYlko najwyż.s'Za. część
margli łąckich i najniższa część piaSkowca magurskiego mogą sobie wi~·
kowo odpowiadać.
Karpacka Stacja Terenowa l. G.
:Katedra p8.Ieonto!og!1 A. G.-H .
.Nadesłano dnia 26 marca 1958 r.
PIŚMIENNLCTWO
BIEDA ,F. (1009) - Numuliny z fliszu magurskiego z okolic Limanowej. Biul. Państw.
Inst. Geol., 9, str. 1-3. Wal\S>zawa.
BIEDA F. (19461) - Stratygrafia ruS7JU Krurpat polskich na pod.stawie dużych otwor- nic. Roczn. Pol. Tow. Geol., 16, s'tr. 11-00. Warszawa.
BIEDA F. (19511) - Praea zbiorowa: Regionalna geologia 'Poliski. Rozdział VI. Starszy
trzeciorzęd, str. 1.13-1515. Pol. Tow. Geol. Warszawa.
BIEDA F. (w druku) - Nummulity iSerii magumkiej. BLu!. Inst. Geol. Warszawa.
HANZLIKOV A E. (1955) - Ptispevek k mikrobio&tratigrafii maguns.keho flyse v po- vodi Oravy. ZPl"avy o ~ologicktch vyzkumech w T. 10014, str. '2I2--i:?J5.
Pl'aha.
KSIĄZKIEWICZ M. ~1948) - Stratygrafia serii ma'gurski~j na przedpolu Babiej Góry. Biul. Państw. Inst. ,Geol. 48, str. 1"'--35. Wal'lSZ8wa.
KSIĄZKIEWICZ M. (1963) - Praca zbi'orowa: Regionalna geologia Polski. Róz-
dział XII. Karpaty fliszowe między Olzą a Dtmajcem. Str. 305-362.
Praha.
KSIĄZKIEWICZ M. (11956') - StratY'grafiaserili magurskiej w BeS'kidzie Śred
nim. Biul. Inst. Geol. Wamzawa.
:MATEJKA A., ROTH ZD. (1~) - Geologie magu.rsIre slrupiny flysove v povodi KY'suce. Sborn. St. Geol. Ust. C. S. R., 16, pp. 001----619. Praha.
:MATEJKA A., ROTH ZD. (['95'2) - Zprav,a o v;Yzkumech magu'l"skebo flySe v povodi Bile Oravy. Vestn. 'O. 'O. G., 27, pp. 212-216. Praha.
:MATEJKA A., CHMELIK FR. (1955~ - Z,prava o geoliogWkych vyZiklumech magur- slkeho flyse v porvocii BiJle Oravy. ~avy o geo1. vyz. w r. 196150. 'O. 'O. G., pp. 1215 ... 127. Praha.
NOWAK J. ('119317) - Sur l'il.ge <Lu gres de Miagull"a dans iła ,region. de Babia Góra.
Bull. Acad.· Pol. Sc., Sec A, pp. ~2. Cracovie.
:PAUL C. M. (1868) - Die nor>dliche Arva. Jahrb. geol. R.-A. Wien, 18, pp. 2100.~46.
Wien . .
ROTH ZD., MATEJKA A. (1954) - Zprava o ipfeh1edJnem ,gealQgiiakem vY'zkumu magurski jednostky v povodi Oravy w ,r. 19M. ~avy V-Yzk. w T. 'O. 'O. G., pp. 1~100. Praha.
T,IETZE E. (1888) - Die geognostische Verhaltni&se der Gegend von Krakau. Jam.
, geol. R.-S. 37. S. Wien.
VASICEK M. (1947) - Poznamky k mi,krobi'OSItratigr-afie roaguJrslkeho flySe na Mo-
\faVEl. Vlls,tn. St. Geol. 'O\St. C. S. R. 22, pp. 235-2516. Preha:~
854 F:ra:n.ciszek Bieda, Marian K:s:iąZkiewicz
Franciszek BIEDA, Marian KSIĄZKIEWICZ
ON TBE AGE OF. THE BABIA GORA SANDSTONE
S:ummary
C. Pautl. (1868) who distilIl.guished the MaguTa sandstcme as the youngeSJt. stra- tigraphie membelr of the Flysch in tJhe intęrna!l part of tbie Carpathians·, regarded the s.aDJdstones of which the nange of Babia Góra 1; built (1725 m.) as beJbongi'ng to.
this unit. ThiJs view had been fOl.1oW1ed by other wOlrkers 'llntil :reoently when A. Ma- tejka and Z. Roth (11952, lSI5i4) ,and also A. Matejlka .and F. Ohmelik (10015) expressed the view Ithat the sandstones lOf the BabiJa Góra range be1on,g to the Lower EoceIie (1952) or wen to the iPaLaoocene (1954), and OOIliStitute the ,Lowest member of the sequenlCe commencing wilth Łhe Babia Góra sandstone iOli1owed by red Slhales,.
Beloveza bedIs aIlld Zlin beds (= lVLagu:ra sandstone ofC. Paul land Polish geologists).
Geo1ogi(:all mappi.ng. executted by the seoond WI1iter in the ooea of Babia Góra in a956-195'7 and numerwus findings of ll;umIlllLlli.t,i,c franmas determined by the first author, lead to the f'o1lowing cOlllclu&oos:
The:sandstone of the Babia Góra mnge in. i118 lithology differs but very little:
from the Magura .s.a.ndsrone occu'J."l'!ing in ne.ighbOlUl'ing areas. It contains only more:
feldspa!f and iless mUislCovite fuaIn other varieties of th'iis unit. The sandl3tO'1le res.ts oonformably· on the tl;ypiJCaJ. Hieroglyph!ic beds, and to a1l appearanooforms their.
normJaJl iStvaJbi~phie cover. The Hieroglypb.i.c beds, on the IOther band, in thedr lithOllogy and foraminliferal conrtent do not di.ffer from other Hireroglyphic beds in vicinal areas. They CO'1lta:im. in,terCtallatrons of COlliglorneratic ar PUlOOn1't1.c SialldBItooes.
which in other areas oontain Lower IĄxtetian or Upper iJu,1letian:f.atun:as. In the Babia Góra zone e Iblook with nUniuliteS has been found, evidently provening !ram.
one of these mterca'lations. The faUllia ilndica.tes Lower 'lAIJte1Jian age:
NummuZites Zaevigatus Br'llg. (?), N. distans Desh., N. murchis9ni Brun- ne r (?), N. gZobulus Leym. (?), N. galle'nsis Helm, .N. partschi d e 1 a H a r p e,.
Assilina fIlIP'l DiscocycZina scaZaris (S·chl um b.).
Also the marls whic:h fOIr:m ,thjn ienses lin the HiieroQlyphi'C bediS are of th,e- same .appeamnoo .as the marl:s kn.own undrer ,the nwne 01: Łąoko
mar1&.
lin the PoIlisn part of Orawa these :tnaIt"ls' 'reP1ace ep,tirely the HieToQlyphic bads and a180 the Pasderbjec sandstcme (Lutetian). In the Slovaklan pal'tof Orawa these :m.all'Js have been named "Zlin becIs in Bistriea f.acies" and are :regarded as facial equivalent of the "Zlin ·beds in Racza facies", i.e. ot the Magull'la saJIlIdstO'1le in the mean.ing:of BciI.i$th geologiS'ts ..
In the neighbooring a:reas alt tw'O poi.n1lS nummulitic 1fa'l1ll1&9 have bean found:
At Sldzina (cola. M. Ksriążldewi.cz) tŁhe foillowdJng fauna -bras been determined by.
tha finst e'llthor:
Num. Zaevigatus (Brug), N. distans Desh., N. murchisonł Bl''llnner, N. gZo-..
bulus L e y m., N. gallensis H e i m., N. partschi d e J. a H a r p e, Disc.· scalaris (S c h l u m b.), D. varians K a u f m., D. nummuZitica G li m b e l, D. pratti M!·c h.,.
D. strophiolata G li m b e l, Asterocyclina bayani M lU n. - C Ih a ł m. This fuuna is- of Lower Luteflian a~.
