Patronat. Patronat naukowy. Partner strategiczny. Partner główny. Partner. Patronat medialny

→ Program

2

→ Patronat medialny

→ Partner

→ Partner główny

→ Patronat naukowy

→ Patronat

→ Partner strategiczny

3

17:00 – 17:05

Przywitanie

Prof. Grzegorz Basak, Prof. Krzysztof Jamroziak

SESJA 1

Ultrarzadkie choroby nowotworowe

17:05 – 17:25

Mastocytoza – diagnostyka i leczenie Prof. Joanna Góra – Tybor,

Prof. Monika Prochorec – Sobieszek

17:25 – 17:35

Agresywna mastocytoza układowa - choroba rzadka, a może za rzadko rozpoznawana?

Diagnostyka i leczenie pacjentki z pancytopenią i hepatosplenomegalią wyzwaniem dla klinicysty

Dr Karolina Chromik

17:35 – 18:05

Choroba Castelmana – diagnostyka i leczenie Dr Beata Ostrowska,

Prof. Grzegorz Rymkiewicz

18:05 – 18:20

Amyloidoza AL: jak możemy poprawić sytuację w Polsce?

Prof. Krzysztof Jamroziak

18:20 – 18:40

Dyskusja

SESJA 2

Choroby zapalne i autoimmunizacyjne

18:40 – 19:10

HLH – diagnostyka i leczenie Prof. Wiesław W. Jędrzejczak, Dr Rafał Machowicz

19:10 – 19:35

iTTP – diagnostyka i leczenie Prof. Krzysztof Chojnowski, Prof. Grzegorz Basak

19:35

Dyskusja i zakończenie pierwszego dnia konferencji Prof. Grzegorz Basak,

Prof. Krzysztof Jamroziak

09.03.2021 WTOREK

→ AGENDA

4

17:00 – 17:05

Przywitanie

Prof. Grzegorz Basak, Prof. Krzysztof Jamroziak

SESJA 3

Wrodzone i nabyte defekty molekularne

17:05 – 17:35

Diagnostyka i leczenie rzadkich i wtórnych niedoborów odporności Prof. Wojciech Młynarski,

Prof. Ewelina Grywalska

17:35 – 18:05

Nocna napadowa hemoglobinuria – diagnostyka i leczenie

Dr Agnieszka Piekarska, Dr Joanna Drozd-Sokołowska

18:05 – 18:20

Splenomegalia jako „częsty”

objaw w chorobach rzadkich Prof. Krzysztof Giannopoulos

18:20 – 18:35

Choroba Gauchera - nietypowa prezentacja kliniczna

Prof. Maciej Machaczka

18:35 – 18:40

Dyskusja

SESJA 4

Debata „Jak poprawić diagnostykę i leczenie chorób rzadkich w Polsce”

18:40 – 19:30

Prowadzenie debaty:

Prof. Grzegorz Basak, Prof. Krzysztof Jamroziak

Uczestnicy debaty:

 Edyta Hetmanowska, Medexpress

 Krzysztof Górski, dyrektor Wydziału Finansowania Projektów ABM

 Stanisław Maćkowiak, Federacja Pacjentów Polskich

 Prof. Wojciech Młynarski

 Prof. Wiesław Jędrzejczak

 Prof. Ewa Lech-Marańda

10.03.2021 ŚRODA

→ AGENDA

NADSZEDŁ CZAS, ABY MIT STAŁ SIĘ RZECZYWISTOŚCIĄ

OD LECZENIA INDUKCYJNEGO DO PODTRZYMUJĄCEGO Wydłuż przeżycie całkowite i zmniejsz ryzyko potencjalnej wznowy choroby  ¹

1. RYDAPT (midostauryna) – aktualna Charakterystyka Produktu Leczniczego. Styczeń 2021.

PL2103048263 03/2021

Dla dorosłych z nowo rozpoznaną AML z mutacją genu FLT3

kwalifikujących się do intensywnej chemioterapii ¹

Rydapt® Midostauryna

▼ Niniejszy produkt leczniczy będzie dodatkowo monitorowany. Umożliwi to szybkie zidentyfikowanie nowych informacji o  bezpieczeństwie. Osoby należące do  fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane. Aby dowiedzieć się, jak zgłaszać działania niepożądane – patrz punkt „Działania niepożądane”.

Postać, skład: Kapsułka, miękka. Każda kapsułka miękka zawiera 25  mg midostauryny.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda kapsułka miękka zawiera około 83 mg bezwodnego etanolu i 415 mg hydroksystearynianu makrogologlicerolu. Wskazania: Lek Rydapt jest wskazany: •  w  skojarzeniu ze standardową chemioterapią indukcyjną daunarubicyną i cytarabiną oraz konsolidacyjną dużymi dawkami cytarabiny, oraz u pacjentów z całkowitą odpowiedzią, a następnie jako monoterapia podtrzymująca lekiem Rydapt u dorosłych pacjentów z noworozpoznaną ostrą białaczką szpikową (ang. acute myeloid leukaemia – AML) z mutacją genu FLT3 (patrz punkt 4.2 ChPL); • w monoterapii w leczeniu dorosłych pacjentów z agresywną mastocytozą układową (ASM), mastocytozą układową z nowotworem układu krwiotwórczego (SM-AHN) lub  białaczką mastocytarną  (MCL). Dawkowanie: Leczenie lekiem  Rydapt powinno być rozpoczynane przez lekarza posiadającego doświadczenie w stosowaniu leków przeciwnowotworowych. Przed przyjęciem midostauryny, u pacjentów z AML należy potwierdzić występowanie mutacji FLT3 (wewnątrztandemowej duplikacji [ITD] lub mutacji w obrębie domeny kinazy tyrozynowej [TKD]) przy pomocy zwalidowanego testu. Dawkowanie: Lek Rydapt należy przyjmować doustnie dwa razy na dobę w odstępach około 12-godzinnych. Kapsułki należy przyjmować z pokarmem. Leki zapobiegające wymiotom należy podawać zgodnie z lokalnie obowiązującą praktyką medyczną, w zależności od tolerancji pacjenta. AML: Zalecana dawka leku Rydapt wynosi 50 mg doustnie dwa razy na dobę. Lek Rydapt jest podawany od 8 do 21 dnia cyklu chemioterapii indukcyjnej i konsolidacyjnej, a następnie u pacjentów z całkowitą odpowiedzią codziennie jako monoterapia podtrzymująca do nawrotu choroby przez maksymalnie 12 cykli po 28 dni każdy (patrz punkt 4.1). U pacjentów będących biorcami przeszczepu krwiotwórczych komórek macierzystych (ang. stem cell transplant – SCT) leczenie lekiem Rydapt należy przerwać 48 godzin przed kondycjonującym schematem leczenia poprzedzającym SCT. Modyfikacje dawkowania w AML: W Tabeli 1 przedstawiono zalecenia dotyczące modyfikacji dawkowania u pacjentów z AML.

Tabela 1. Zalecenia dotyczące przerwania, zmniejszenia dawki i zakończenia podawania leku Rydapt u pacjentów z AML

Faza Kryteria Dawkowanie leku Rydapt

Indukcji, konsolidacji i leczenia podtrzymującego

Nacieki w płucach

stopnia 3/4 Przerwać podawanie leku Rydapt przez pozostałą część cyklu. Wznowić podawanie leku Rydapt w takiej samej dawce, gdy naciek zmniejszy się do stopnia ≤1.

Inne niehematologiczne działania toksyczne stopnia 3/4

Przerwać podawanie leku Rydapt do czasu złagodzenia do stopnia ≤2 działań toksycznych uznawanych za posiadające przynajmniej możliwy związek z lekiem Rydapt, a następnie wznowić podawanie leku Rydapt.

Odstęp QTc >470 ms

i ≤500 ms Zmniejszyć dawkę leku Rydapt do 50 mg raz na dobę przez pozostałą część cyklu.

Wznowić podawanie leku Rydapt w dawce początkowej w następnym cyklu, jeśli odstęp QTc zmniejszy się do ≤470 ms na początku tego cyklu. W przeciwnym razie kontynuować podawanie leku Rydapt w dawce 50 mg raz na dobę.

Odstęp QTc >500 ms Wstrzymać lub przerwać podawanie leku Rydapt przez pozostałą część cyklu.

Jeśli odstęp QTc zmniejszy się do ≤470 ms tuż przed rozpoczęciem kolejnego cyklu, wznowić podawanie leku Rydapt w dawce początkowej. Jeśli odstęp QTc nie zmniejszy się do czasu rozpoczęcia kolejnego cyklu, nie podawać leku Rydapt podczas tego cyklu.

Podawanie leku Rydapt można wstrzymać na tyle cykli, ile to konieczne do czasu poprawy wartości QTc.

Tylko leczenie

podtrzymujące Neutropenia stopnia 4 (ANC <0,5 x 10⁹/l)

Przerwać podawanie leku Rydapt do czasu, gdy ANC ≥1,0 x 10⁹/l, następnie wznowić podawanie w dawce 50 mg dwa razy na dobę.

Jeśli neutropenia (ANC <1,0 x 10⁹/l) utrzymuje się przez >2 tygodnie i istnieją podejrzenia, że ma ona związek z lekiem Rydapt, podawanie leku Rydapt należy zakończyć.

Utrzymujące się działania toksyczne stopnia 1/2

Utrzymujące się działania toksyczne o 1.

lub 2. stopniu nasilenia, które pacjenci uznają za niemożliwe do zaakceptowania mogą spowodować przerwanie leczenia nawet na 28 dni.

ANC (ang. Absolute Neutrophil Count): bezwzględna liczba neutrofilów

ASM, SM-AHN i MCL: Zalecana dawka początkowa leku Rydapt to 100 mg doustnie dwa razy na dobę. Leczenie należy kontynuować tak długo, jak długo obserwuje się korzyści kliniczne lub do czasu wystąpienia niemożliwych do zaakceptowania działań toksycznych. Modyfikacje dawkowania w ASM, SM-AHN i MCL: W Tabeli 2 przedstawiono modyfikacje dotyczące dawkowania leku Rydapt u pacjentów z ASM, SM-AHN i MCL.

Tabela 2. Zalecenia dotyczące przerwania, zmniejszenia dawki i zakończenia podawania leku Rydapt u pacjentów z ASM, SM-AHN lub MCL

Kryteria Dawkowanie leku Rydapt

ANC <1,0 x 10⁹/l przypisywane produktowi Rydapt u pacjentów bez MCL lub ANC poniżej 0,5 x 10⁹/l przypisywane produktowi Rydapt u pacjentów z wyjściową wartością ANC wynoszącą 0,5-1,5 x 10⁹/l

Przerwać podawanie leku Rydapt do czasu, gdy ANC wyniesie ≥1,0 x 10⁹/l, następnie wznowić podawanie leku Rydapt w dawce 50 mg dwa razy na dobę i, jeśli leczenie będzie tolerowane, zwiększyć dawkę do 100 mg dwa razy na dobę. Podawanie leku Rydapt należy zakończyć, jeśli mała liczba ANC utrzymuje się przez >21 dni i istnieją podejrzenia, że ma to związek z lekiem Rydapt.

Liczba płytek krwi mniejsza niż 50 x 10⁹/l przypisywana produktowi Rydapt u pacjentów bez MCL lub liczba płytek krwi mniejsza niż 25 x 10⁹/l przypisywana produktowi Rydapt u pacjentów z wyjściową liczbą płytek krwi wynoszącą 25-75 x 10⁹/l

Przerwać podawanie leku Rydapt do czasu, gdy liczba płytek krwi wyniesie 50 x 10⁹/l lub więcej, następnie wznowić podawanie leku Rydapt w dawce 50 mg dwa razy na dobę i, jeśli leczenie będzie tolerowane, zwiększyć dawkę do 100 mg dwa razy na dobę.

Podawanie leku Rydapt należy zakończyć, jeśli mała liczba płytek krwi utrzymuje się przez >21 dni i istnieją podejrzenia, że ma to związek z lekiem Rydapt.

Stężenie hemoglobiny poniżej 8 g/dl przypisywane produktowi Rydapt u pacjentów bez MCL lub zagrażająca życiu niedokrwistość przypisywana produktowi Rydapt u pacjentów z wyjściowym stężeniem hemoglobiny wynoszącym 8-10 g/dl

Przerwać podawanie leku Rydapt do czasu, gdy stężenie hemoglobiny wyniesie 8 g/dl lub więcej, następnie wznowić podawanie leku Rydapt w dawce 50 mg dwa razy na dobę i, jeśli leczenie będzie tolerowane, zwiększyć dawkę do 100 mg dwa razy na dobę.

Podawanie leku Rydapt należy zakończyć, jeśli małe stężenie hemoglobiny utrzymuje się przez >21 dni i istnieją podejrzenia, że ma to związek z lekiem Rydapt.

Nudności i (lub) wymioty stopnia 3/4 pomimo stosowania optymalnej terapii przeciwwymiotnej

Przerwać podawanie leku Rydapt na 3 dni (6 dawek), następnie wznowić podawanie w dawce 50 mg dwa razy na dobę i, jeśli leczenie będzie tolerowane, stopniowo zwiększać dawkę do 100 mg dwa razy na dobę.

Inne niehematologiczne działania

toksyczne stopnia 3/4 Przerwać podawanie leku Rydapt do czasu, gdy nasilenie zdarzenia zmniejszy się do stopnia ≤2, następnie wznowić podawanie leku Rydapt w dawce 50 mg dwa razy na dobę i, jeśli leczenie będzie tolerowane, zwiększyć dawkę do 100 mg dwa razy na dobę. Podawanie leku Rydapt należy zakończyć, jeśli działanie toksyczne nie zmniejszy się do stopnia

≤2 w ciągu 21 dni lub jeśli dojdzie do nawrotu ciężkiego działania toksycznego przy stosowaniu zmniejszonej dawki leku Rydapt.

ANC: bezwzględna liczba neutrofilów. Stopień nasilenia wg CTCAE: stopień 1 = objawy łagodne; 2 = objawy umiarkowane; 3 = objawy ciężkie; 4 = objawy zagrażające życiu.

Pominięcie dawki: W przypadku pominięcia dawki należy przyjąć kolejną dawkę o wyznaczonej porze.

W przypadku wystąpienia wymiotów nie należy przyjmować dodatkowej dawki leku Rydapt, ale przyjąć kolejną dawkę o wyznaczonej porze. Szczególne populacje pacjentów: Osoby w podeszłym wieku (≥65 lat): Nie ma konieczności dostosowania schematu dawkowania u pacjentów w wieku powyżej 65 lat (patrz punkt 5.2 ChPL). Istnieje ograniczone doświadczenie ze stosowaniem midostauryny u pacjentów z AML w wieku 60-70 lat oraz brak jest doświadczenia ze stosowaniem u pacjentów z AML w wieku powyżej 70 lat. U pacjentów w wieku ≥60 lat, lek Rydapt powinien być stosowany wyłącznie u pacjentów kwalifikujących się do intensywnej chemioterapii indukcyjnej, o odpowiednim stanie sprawności i bez istotnych chorób współistniejących. Zaburzenia czynności nerek: Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Doświadczenie kliniczne u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek jest ograniczone i brak jest dostępnych danych od pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (patrz punkt 4.4 i 5.2 ChPL). Zaburzenia czynności wątroby: Nie  ma konieczności dostosowania dawki u  pacjentów z  łagodnymi lub umiarkowanymi (stopnia A lub B w skali Child-Pugh) zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2 ChPL). Nie ukończono żadnego badania z udziałem pacjentów z ciężkimi (stopnia C wg  Child-Pugh  C) zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt  4.4  ChPL). Ostra białaczka promielocytowa: Lek Rydapt nie był badany u pacjentów z ostrą białaczką promielocytową i dlatego jego stosowanie nie jest zalecane w tej populacji pacjentów. Dzieci i młodzież: Produkt leczniczy Rydapt nie powinien być stosowany w skojarzeniu ze schematami intensywnej chemioterapii skojarzonej przeznaczonymi dla dzieci i młodzieży z AML, obejmującymi antracykliny, fludarabinę i cytarabinę z uwagi na ryzyko przedłużającej się normalizacji parametrów hematologicznych (na przykład przedłużającą się ciężką neutropenię i małopłytkowość) (patrz punkty 4.4 i 5.1). Sposób podawania:

Lek Rydapt jest przeznaczony do podawania doustnego. Kapsułki należy połykać w całości, popijając szklanką wody. Nie należy ich otwierać, rozgryzać ani żuć, co zapewni dostarczenie odpowiedniej dawki leku i pozwoli uniknąć nieprzyjemnego smaku zawartości kapsułki. Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na  substancję czynną lub  na  którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w  punkcie  6.1.

Jednoczesne podawanie silnych induktorów CYP3A4, np. ryfampicyny, ziela dziurawca (Hypericum perforatum), karbamazepiny, enzalutamidu, fenytoiny (patrz punkt 4.5 ChPL). Środki ostrożności/

Ostrzeżenia: Neutropenia i  zakażenia: U  pacjentów otrzymujących lek  Rydapt w  monoterapii i w skojarzeniu z chemioterapią występowała neutropenia (patrz punkt 4.8 ChPL). Ciężka neutropenia (ANC <0,5 x 10⁹/l) była na ogół odwracalna po wstrzymaniu podawania leku Rydapt aż do powrotu liczby neutrofilów do wartości początkowych i odstawieniu leku w badaniach z ASM, SM-AHN i MCL.

Należy regularnie kontrolować liczbę białych krwinek, zwłaszcza na początku leczenia. U pacjentów, u których wystąpi ciężka neutropenia o niewyjaśnionej etiologii, leczenie lekiem Rydapt należy przerwać do czasu, gdy ANC wyniesie ≥1,0 x 10⁹/l, zgodnie z zaleceniami przedstawionymi w Tabelach 1 i 2.

Lek Rydapt należy odstawić u pacjentów, u których wystąpi nawracająca lub przedłużająca się ciężka neutropenia, podejrzewana o związek z lekiem Rydapt (patrz punkt 4.2 ChPL). Przed rozpoczęciem podawania leku Rydapt w monoterapii należy opanować wszelkie czynne, ciężkie zakażenia. Należy monitorować pacjentów pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów zakażenia, w tym wszelkich zakażeń związanych ze stosowaniem aparatury medycznej, a w przypadku rozpoznania

zakażenia, należy szybko wdrożyć odpowiednie leczenie, w tym w razie konieczności, odstawić lek Rydapt. Zaburzenia czynności serca: Pacjenci z objawową zastoinową niewydolnością serca byli wykluczeni z badań klinicznych. W badaniach z ASM, SM-AHN i MCL występowały zaburzenia czynności serca, takie jak zastoinowa niewydolność serca (ang. congestive heart failure – CHF) (w tym przypadki śmiertelne) i przejściowe obniżenie frakcji wyrzutowej lewej komory (ang. left ventricular ejection fraction – LVEF). W randomizowanym badaniu z AML nie obserwowano różnic dotyczących CHF pomiędzy grupą otrzymującą Rydapt + chemioterapię a grupą otrzymującą placebo + chemioterapię.

U pacjentów podlegających ryzyku Rydapt należy stosować z zachowaniem ostrożności, a pacjenci wymagają ścisłego monitorowania poprzez ocenę LVEF, jeśli wystąpią wskazania kliniczne (na początku leczenia i w czasie jego trwania). U pacjentów leczonych midostauryną odnotowano zwiększoną częstość wydłużenia odstępu QTc (patrz punkt 4.8 ChPL), jednak nie znaleziono mechanistycznego wyjaśnienia dla tej obserwacji. Należy zachować ostrożność u  pacjentów z  ryzykiem wydłużenia  QTc (np. spowodowanym jednoczesnym stosowaniem produktów leczniczych i (lub) zaburzeniami równowagi elektrolitowej). Należy rozważyć ocenę odstępu QT w badaniu EKG, jeśli Rydapt jest przyjmowany jednocześnie z  produktami leczniczymi, które mogą wydłużać odstęp  QT. Toksyczność płucna:

U pacjentów leczonych lekiem Rydapt w monoterapii lub w skojarzeniu z chemioterapią występowała choroba śródmiąższowa płuc i zapalenie płuc, w niektórych przypadkach zakończone zgonem. Należy monitorować pacjentów pod kątem objawów płucnych wskazujących na chorobę śródmiąższową płuc lub zapalenie płuc oraz odstawić Rydapt u pacjentów z objawami płucnymi wskazującymi na chorobę śródmiąższową płuc lub zapalenie płuc, o nasileniu ≥stopnia 3 (wg NCI CTCAE). Toksyczne działanie na zarodek i płód oraz karmienie piersią: Należy poinformować kobiety w ciąży o potencjalnym ryzyku dla płodu; należy doradzić kobietom w wieku rozrodczym wykonanie testu ciążowego w okresie 7 dni przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Rydapt oraz stosowanie skutecznej antykoncepcji podczas leczenia produktem leczniczym Rydapt i przez co najmniej 4 miesiące po jego zakończeniu.

Kobiety stosujące antykoncepcję hormonalną powinny dodatkowo stosować barierową metodę antykoncepcyjną. Z  uwagi na  możliwość wystąpienia ciężkich działań niepożądanych produktu leczniczego Rydapt u dzieci karmionych piersią, kobiety powinny zaprzestać karmienia piersią podczas leczenia produktem leczniczy Rydapt i przez co najmniej 4 miesiące po zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.6 ChPL). Dzieci i młodzież: Produkt leczniczy Rydapt nie powinien być stosowany w skojarzeniu ze schematami intensywnej chemioterapii skojarzonej przeznaczonymi dla dzieci i młodzieży z AML, obejmującymi antracykliny, fludarabinę i cytarabinę z uwagi na ryzyko przedłużającej się normalizacji parametrów hematologicznych (na przykład przedłużającą się ciężką neutropenię i małopłytkowość) (patrz punkty 4.2 i 5.1 ChPL). Ciężkie zaburzenia czynności wątroby: Należy zachować ostrożność rozważając podanie midostauryny pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i starannie ich monitorować w kierunku działań toksycznych (patrz punkt 5.2 ChPL). Ciężkie zaburzenia czynności nerek:

Należy zachować ostrożność rozważając podanie midostauryny pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub schyłkową niewydolnością nerek i należy uważnie monitorować pacjentów pod kątem działań toksycznych (patrz punkt 5.2 ChPL). Interakcje: Wymaga się zachowania ostrożności, gdy midostauryna jest przepisywana jednocześnie z produktami leczniczymi będącymi silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak m.  in. leki przeciwgrzybicze (np.  ketokonazol), pewne leki antywirusowe (np. rytonawir), antybiotyki makrolidowe (np. klarytromycyna) i nefazodon, ponieważ mogą one zwiększać stężenie midostauryny w osoczu, zwłaszcza w przypadku (ponownego) rozpoczynania leczenia midostauryną (patrz punkt 4.5 ChPL). Należy rozważyć zastosowanie alternatywnych produktów leczniczych nieposiadających silnego działania hamującego na CYP3A4. W sytuacji braku zadowalającej alternatywy terapeutycznej należy uważnie monitorować pacjentów pod kątem działań toksycznych związanych z  midostauryną. Substancje pomocnicze: Lek  Rydapt zawiera hydroksystearynian makrogologlicerolu, który może powodować dyskomfort żołądkowy i biegunkę. Ten lek zawiera 666 mg alkoholu (etanolu) w każdej 200 mg dawce (maksymalnej dawce dobowej), co jest równoważne 14 % obj.

bezwodnego etanolu. Ilość alkoholu w 200 mg dawce tego leku jest równoważna 16,9 ml piwa lub 7,0 ml wina. Mała ilość alkoholu w tym leku nie będzie powodowała zauważalnych skutków. Alkohol może być szkodliwy u pacjentów z problemami związanymi z alkoholem, padaczką lub chorobami wątroby bądź podczas ciąży lub karmienia piersią. Wpływ na płodność, ciążę i laktację: Kobiety w wieku rozrodczym:

Kobiety w wieku rozrodczym należy poinformować, że badania na zwierzętach wykazują szkodliwy wpływ midostauryny na rozwijający się płód. Aktywnym seksualnie kobietom w wieku rozrodczym należy doradzić wykonanie testu ciążowego w ciągu 7 dni przed rozpoczęciem leczenia lekiem Rydapt oraz stosowanie skutecznej antykoncepcji (metod ze wskaźnikiem ciąż wynoszącym mniej niż 1%) podczas przyjmowania leku Rydapt i przez co najmniej 4 miesiące po zakończeniu leczenia lekiem Rydapt. Obecnie nie wiadomo, czy midostauryna może zmniejszać skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych i dlatego kobiety stosujące antykoncepcję hormonalną powinny dodatkowo używać barierowych metod antykoncepcyjnych. Ciąża: Midostauryna może powodować uszkodzenie płodu, gdy jest podawana kobietom w ciąży. Brak jest odpowiednich, dobrze kontrolowanych badań z udziałem kobiet ciężarnych.

Badania wpływu na reprodukcję prowadzone na szczurach i królikach wykazały, że midostauryna wywoływała działanie toksyczne na  płód (patrz punkt  5.3 ChPL). Lek  Rydapt nie  jest zalecany do stosowania w okresie ciąży lub u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji. Należy poinformować kobiety w ciąży o potencjalnym ryzyku dla płodu. Karmienie piersią:

Nie wiadomo, czy midostauryna lub jej czynne metabolity przenikają do mleka kobiecego. Dostępne dane pochodzące z badań na zwierzętach wykazały, że midostauryna i jej czynne metabolity przenikają do mleka karmiących szczurów. Karmienie piersią należy przerwać podczas leczenia lekiem Rydapt i przez co najmniej 4 miesiące po zakończeniu leczenia. Płodność: Brak jest danych dotyczących wpływu leku Rydapt na płodność ludzi. Badania na zwierzętach, którym podawano midostaurynę wykazały zaburzenia płodności (patrz punkt  5.3 ChPL). Działania niepożądane: Podsumowanie profilu bezpieczeństwa: AML: Ocena bezpieczeństwa stosowania leku Rydapt (podawanego w dawce 50 mg dwa razy na dobę) u pacjentów z noworozpoznaną AML z mutacją FLT3 opiera się na wynikach randomizowanego, podwójnie zaślepionego badania III fazy kontrolowanego placebo z udziałem 717 pacjentów. Ogólna mediana czasu trwania ekspozycji wyniosła 42 dni (zakres od 2 do 576 dni) u pacjentów z grupy otrzymującej Rydapt w skojarzeniu ze standardową chemioterapią w porównaniu z 34 dniami (zakres od 1 do 465 dni) u pacjentów z grupy otrzymującej placebo w skojarzeniu ze standardową chemioterapią. Mediana czasu trwania ekspozycji na lek w fazie leczenia podtrzymującego wyniosła 11 miesięcy w obu grupach badania (16 do 520 dni u pacjentów otrzymujących Rydapt oraz 22 do 381 dni u pacjentów z grupy placebo) u 205 pacjentów (120 z grupy otrzymującej Rydapt i 85 z grupy otrzymującej placebo), którzy weszli do fazy leczenia podtrzymującego. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi (ang. adverse drug reaction – ADR) w grupie otrzymującej Rydapt były: gorączka neutropeniczna (83,4%), nudności (83,4%), złuszczające zapalenie skóry (61,6%), wymioty (60,7%), ból głowy (45,9%), wybroczyny (35,8%) i gorączka (34,5%). Najczęstszymi ADR stopnia 3/4 były gorączką neutropeniczna (83,5%), limfopenia (20,0%), zakażenia związane z zastosowaniem aparatury medycznej (15,7%), złuszczające zapalenie skóry (13,6%), hiperglikemia (7,0%) i nudności (5,8%). Najczęstszymi odchyleniami w wynikach badań laboratoryjnych było zmniejszenie stężenia hemoglobiny (97,3%), zmniejszenie ANC (86,7%), zwiększenie aktywności AlAT (84,2%), zwiększenie aktywności AspAT (73,9%) i hipokaliemia (61,7%). Najczęstszymi odchyleniami w wynikach badań laboratoryjnych w 3/4 stopniu

nasilenia było zmniejszenie ANC (85,8%), zmniejszenie stężenia hemoglobiny (78,5%), zwiększenie aktywności AlAT (19,4%) i hipokaliemia (13,9%). Poważne ADR wystąpiły z podobną częstością u pacjentów leczonych lekiem Rydapt, jak u pacjentów z grupy otrzymującej placebo. Najczęstszym poważnym ADR w obu grupach była gorączka neutropeniczna (16%). Zakończenie leczenia z powodu jakiegokolwiek działania niepożądanego miało miejsce u 3,1% pacjentów z grupy otrzymującej Rydapt w porównaniu z 1,3% pacjentów z grupy otrzymującej placebo. Najczęstszym działaniem niepożądanym stopnia 3/4 prowadzącym do zakończenia leczenia w grupie otrzymującej Rydapt było złuszczające zapalenie skóry (1,2%). Profil bezpieczeństwa w fazie leczenia podtrzymującego: W Tabeli 3 przedstawiono częstość występowania ADR w całym okresie badania, jednak po dokonaniu odrębnej oceny dla fazy leczenia podtrzymującego (monoterapia lekiem Rydapt lub placebo) stwierdzono różnicę dotyczącą rodzaju i nasilenia ADR. Całkowita częstość występowania ADR w fazie leczenia podtrzymującego była na ogół mniejsza niż w fazie leczenia indukcyjnego i konsolidacyjnego. Częstość występowania działań niepożądanych była jednak większa w grupie otrzymującej Rydapt niż w grupie placebo w fazie leczenia podtrzymującego. Do ADR występujących częściej w grupie midostauryny w porównaniu z grupą placebo w fazie leczenia podtrzymującego należały: nudności (46,4% w porównaniu z 17,9%), hiperglikemia (20,2%

w porównaniu z 12,5%), wymioty (19% w porównaniu z 5,4%) i wydłużenie odstępu QT (11,9% w porównaniu z 5,4%). Większość zgłaszanych nieprawidłowości hematologicznych występowało w fazie indukcji i konsolidacji, gdy pacjenci otrzymywali Rydapt lub placebo w skojarzeniu z chemioterapią. Najczęstszymi zaburzeniami hematologicznymi stopnia 3/4 zgłaszanymi u pacjentów w fazie leczenia podtrzymującego lekiem Rydapt było zmniejszenie ANC (20,8% w por. z 18,8%) i leukopenia (7,5% w por. z 5,9%). ADR zgłaszane w fazie leczenia podtrzymującego były przyczyną przerwania leczenia u 1,2% pacjentów w grupie otrzymującej Rydapt i u żadnego pacjenta z grupy placebo. ASM, SM-AHN i MCL: Bezpieczeństwo stosowania leku Rydapt (100 mg dwa razy na dobę) podawanego w monoterapii pacjentom z ASM, SM- AHN i MCL było oceniane u 142 pacjentów w dwóch otwartych, wieloośrodkowych badaniach z jedną grupą leczenia. Mediana czasu trwania ekspozycji na lek Rydapt wyniosła 11,4 miesiąca (zakres: 0 do 81 miesięcy). Najczęstszymi ADR były nudności (82%), wymioty (68%), biegunka (51%), obrzęki obwodowe (35%) i uczucie zmęczenia (31%). Najczęstszymi ADR stopnia 3/4 były uczucie zmęczenia (8,5%), posocznica (7,7%), zapalenie płuc (7%), gorączka neutropeniczna (7%) i biegunka (6,3%).

Najczęstszymi niehematologicznymi odchyleniami w wynikach badań laboratoryjnych były: hiperglikemia (93,7%), wzrost stężenia bilirubiny całkowitej (40,1%), wzrost aktywności lipazy (39,4%), wzrost aktywności aminotransferazy asparaginianowej (AST) (33,8%) i wzrost aktywności aminotransferazy alaninowej (ALT) (33,1%), natomiast do najczęstszych hematologicznych odchyleń w wynikach badań laboratoryjnych należało zmniejszenie bezwzględnej liczby limfocytów (73,2%) i zmniejszenie ANC (58,5%). Najczęstszymi odchyleniami w wynikach badań laboratoryjnych stopnia 3/4 było zmniejszenie bezwzględnej liczby limfocytów (45,8%), zmniejszenie ANC (26,8%), hiperglikemia (19%) i wzrost aktywności lipazy (17,6%). Modyfikacje dawkowania (przerwanie podawania leku lub dostosowanie dawki) z powodu ADR miały miejsce u 31% pacjentów. Najczęstszymi ADR powodującymi konieczność modyfikacji dawki (częstość występowania ≥5%) były nudności i wymioty. ADR, które doprowadziły do zakończenia leczenia wystąpiły u 9,2% pacjentów. Najczęstszymi (częstość występowania ≥1%) były:

gorączka neutropeniczna, nudności, wymioty i wysięk opłucnowy. Wykaz działań niepożądanych: ADR wymieniono według klasyfikacji układów i narządów MedDRA. W każdej klasie układów i narządów ADR zostały przedstawione według częstości występowania, poczynając od  najczęstszych według następującej konwencji (CIOMS  III): bardzo  często  (≥1/10); często  (≥1/100 do  <1/10);

niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000);

nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy działania niepożądane przedstawiono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. AML: Działania niepożądane obserwowane w badaniu klinicznym III fazy u pacjentów z noworozpoznaną AML z mutacją FLT3. Bardzo często: zakażenie związane z zastosowaniem aparatury medycznej, gorączka neutropeniczna, wybroczyny, limfopenia, nadwrażliwość, bezsenność, ból głowy, hipotensja, krwawienie z nosa, ból krtani, duszność, nudności, wymioty, zapalenie jamy ustnej, ból w górnej części brzucha, guzki krwawnicze, złuszczające zapalenie skóry, nadmierne pocenie się, ból pleców, ból stawów, gorączka, zmniejszenie stężenia hemoglobiny*, zmniejszenie ANC*, zwiększenie aktywności AlAT*, zwiększenie aktywności AspAT*, hipokaliemia*, hiperglikemia, hipernatremia*, wydłużenie czasu kaolinowo- kefalinowego. Często: zakażenie górnych dróg oddechowych, hiperurykemia, omdlenie, drżenie, obrzęk powiek, częstoskurcz zatokowy, nadciśnienie, wysięk osierdziowy, wysięk opłucnowy, zapalenie nosogardła, zespół ostrej niewydolności oddechowej, dyskomfort w obrębie odbytnicy i odbytu, dyskomfort w jamie brzusznej, suchość skóry, zapalenie rogówki, ból kości, ból kończyny, ból szyi, zakrzepica związana z obecnością cewnika, hiperkalcemia*, zwiększenie masy ciała. Niezbyt często:

posocznica neutropeniczna. ASM, SM-AHN i MCL: Działania niepożądane obserwowane w badaniach klinicznych z ASM, SM-AHN i MCL. Bardzo często: zakażenie układu moczowego, zakażenie górnych dróg oddechowych, ból głowy, zawroty głowy, duszność, kaszel, wysięk opłucnowy, krwawienie z nosa, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie, obrzęk obwodowy, uczucie zmęczenia, gorączka, hiperglikemia (nie na czczo)*, zmniejszenie bezwzględnej liczby limfocytów*, zmniejszenie ANC*, zwiększenie stężenia bilirubiny całkowitej*, zwiększenie aktywności lipazy*, zwiększenie aktywności AspAT*, zwiększenie aktywności AlAT*, zwiększenie aktywności amylazy*. Często: zapalenie płuc, posocznica, zapalenie oskrzeli, opryszczka jamy ustnej, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie zatok, róża, półpasiec, gorączka neutropeniczna, nadwrażliwość, zaburzenia uwagi, drżenie, układowe zawroty głowy, hipotensja, krwiak, ból części ustnej gardła, niestrawność, krwotok żołądkowo-jelitowy, osłabienie, dreszcze, obrzęk, zwiększenie masy ciała, stłuczenia, upadki. Opis wybranych działań niepożądanych:

Zaburzenia żołądka i jelit: U pacjentów z AML, ASM, SM-AHN i MCL obserwowano nudności, wymioty i biegunkę. U pacjentów z ASM, SM-AHN i MCL zdarzenia te prowadziły do dostosowania dawki lub przerwania leczenia u 26% oraz do zakończenia leczenia u 4,2% pacjentów. Większość z tych zdarzeń wystąpiła w ciągu pierwszych 6 miesięcy leczenia i reagowała na wspomagające produkty lecznicze o profilaktycznym działaniu. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych: Po dopuszczeniu leku do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania leku. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Aleje Jerozolimskie 181C, 02- 222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.

pl. Pozwolenia Komisji Europejskiej na dopuszczenie do obrotu nr: EU/1/17/1218/001-002. Kategoria dostępności: Rpz  –  lek wydawany z  przepisu lekarza do  zastrzeżonego stosowania. Podmiot odpowiedzialny: Novartis Europharm Limited, Vista Building, Elm Park, Merrion Road, Dublin 4, Irlandia.

Uwaga: Przed przepisaniem leku należy zapoznać się z pełną informacją o leku. Pełna informacja o leku jest dostępna w: Novartis Poland Sp. z o. o., 02-674 Warszawa, ul. Marynarska 15, tel. +48 22 375 4 888.

Opracowano: 02/2021.

* Częstość podana w oparciu o wyniki badań laboratoryjnych. PL2103048263 03/2021

Lek doustny do stosowania u dorosłych z choro bą Gauchera typu 1 o skuteczności i bezpieczeństwie potwierdzonych w badaniach dłu go- okresowych.

Jedyny lek doust ny do stosowania u chorych nielec zonych jak równi eż stosujących wcze śniej enzymatycz ną terapię zastęp czą.

Piśmiennictwo: 1. Cerdelga - Charakterystyka produktu leczniczego 12.2019 2. Lukina E, Watman N, Dragosky M i wsp. Outcomes after 8

years of eliglustat therapy for Gaucher disease type 1: final results from the phase 2 trial. Am J Hematol. 2018;94(1):29-38. 3. Mistry PK, Lukina

E, Ben Turkia H i wsp. Outcomes after 18 months of eliglustat therapy in treatment-naive adults with Gaucher disease type 1: the phase 3

ENGAGE trial. Am J Hematol. 2017;92(11):1170-1176. 4. Cox TM, Drelichman G, Cravo R i wsp. Eliglustat maintains long-term clinical stability

in patients with Gaucher disease type 1 stabilized on enzyme therapy. Blood. 2017;129(17):2375-2383.

Cerdelga^®, Cerezyme^®, Sanofi i Genzyme to nazwy zarejestrowane w Urzędzie Patentów i Znaków Towarowych Stanów Zjednoczonych.

©2019 Genzyme Corporation. Wszelkie prawa zastrzeżone. MAT-PL-2100626-1.0-03/2021

CERDELGA 84 mg kapsułki twarde. Każda kapsułka zawiera 84,4 mg eliglustatu (w postaci winianu). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda kapsułka zawiera 106 mg laktozy (w postaci jednowodnej). Wskazania do stosowania Produkt leczniczy Cerdelga jest wskazany do długotrwałego leczenia dorosłych pacjentów z chorobą Gauchera typu 1 (GD1, ang. Gaucher disease type 1) ze słabym (PM, ang. poor metabolisers), średnim (IM, ang. intermediate metaboliser) lub szybkim (EM, ang. extensive metaboliser) metabolizmem z udziałem izoenzymu CYP2D6. Dawkowanie i sposób podawania Leczenie produktem leczniczym Cerdelga powinno być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu choroby Gauchera. Dawkowanie U pacjentów ze średnim (IM) i szybkim metabolizmem (EM) zalecana dawka eliglustatu to 84 mg dwa razy na dobę. U pacjentów ze słabym metabolizmem (PM) zalecana dawka eliglustatu to 84 mg raz na dobę.

Pominięta dawka W przypadku pominięcia dawki, należy przyjąć przepisaną dawkę w porze przewidzianej na kolejną dawkę; nie należy podwajać kolejnej dawki. Szczególne grupy pacjentów Osoby o ultraszybkim (URM, ang. ultra-rapid metaboliser) lub nieokreślonym metabolizmie z udziałem izoenzymu CYP2D6 Eliglustatu nie należy stosować u pacjentów z ultraszybkim (URM) lub nieokreślonym metabolizmem z udziałem izoenzymu CYP2D6. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Stosowanie eliglustatu jest przeciwwskazane u pacjentów o szybkim metabolizmie (ang. extensive metaboli- sers, EM) z udziałem izoenzymu CYP2D6, u których występują ciężkie zaburzenia czynności wątroby (klasa C według klasyfikacji Childa-Pugha). Nie jest zalecane stosowanie eliglustatu u pacjentów o szybkim metabolizmie (EM) z udziałem izoenzymu CYP2D6, u których występują zaburzenia czynności wątroby o nasileniu umiarkowanym (klasa B według klasyfikacji Childa-Pugha). W przypadku pacjentów o szybkim metabolizmie (EM) przy udziale izoenzymu CYP2D6, u których występują łagodne zaburzenia czynności wątroby (klasa A według klasyfikacji Childa-Pugha), nie jest konieczne do- stosowanie dawki, a zalecana dawka eliglustatu wynosi 84 mg dwa razy na dobę. Nie jest zalecane stosowanie eliglustatu u pacjentów o średnim (ang. intermediate metabolisers, IM) lub słabym meta- bolizmie (ang. poor metabolisers, PM) przy udziale izoenzymu CYP2D6, u których występują zaburzenia czynności wątroby o dowolnym nasileniu. Stosowanie produktu leczniczego Cerdelga jest prze- ciwwskazane u pacjentów o szybkim metabolizmie (EM) z udziałem izoenzymu CYP2D6, u których występują łagodne lub umiarkowane zaburzenia czynności wątroby, przyjmujących silny lub umiarkowany inhibitor CYP2D6. W przypadku pacjentów z szybkim metabolizmem (EM) przy udziale izoenzymu CYP2D6, u których występują łagodne zaburzenia czynności wątroby, przyjmujących słaby inhibitor CYP2D6 bądź też silny, umiarkowany lub słaby inhibitor CYP3A, należy rozważyć podanie eliglustatu w dawce 84 mg raz na dobę. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek W przypadku pacjentów z szybkim metabolizmem (EM) przy udziale izoenzymu CYP2D6, u których występują łagodne, umiarkowane lub ciężkie zaburzenia czynności nerek, nie jest konieczne dostosowanie dawki, a zalecana dawka eliglustatu wynosi 84 mg dwa razy na dobę. W przypadku osób z szybkim metabolizmem (EM) przy udziale izoenzymu CYP2D6, u których występuje schyłkowa niewydolność nerek (ang. end-stage renal disease, ESRD), stosowanie eliglustatu nie jest zalecane. W przypadku osób o średnim (IM) lub słabym (PM) metabolizmie przy udziale izoenzymu CYP2D6, u których występują łagodne, umiarkowane lub ciężkie zaburzenia czynności nerek lub ESRD, stosowanie eliglustatu nie jest zalecane. Pacjenci w podeszłym wieku Doświadczenie w leczeniu eliglustatem pacjentów w po- deszłym wieku jest ograniczone. Nie jest konieczne dostosowanie dawki. Dzieci i młodzież Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego Cerdelga u dzieci i młodzieży w wieku do 18 lat. Nie ma dostępnych danych. Sposób podawania Produkt leczniczy Cerdelga należy przyjmować doustnie. Kapsułki należy połykać w całości, najlepiej popijając wodą; nie wolno ich rozgniatać, rozpuszczać ani otwierać. Kapsułki można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku. Należy unikać spożywania grejpfrutów lub soku z grejpfrutów. Przeciwwska- zania Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci o średnim (IM) lub szybkimi metabolizmie (EM) z udziałem izoenzymu CYP2D6 przyjmujący silny lub umiarkowany inhibitor CYP2D6 jednocześnie z silnym lub umiarkowanym inhibitorem CYP3A oraz pacjenci o słabym metabolizmie (PM) z udziałem izoenzymu CYP2D6 przyjmujący silny inhibitor CYP3A.

W takim przypadku stosowanie produktu leczniczego Cerdelga powoduje znaczne podwyższenie stężenia eliglustatu w osoczu. W związku z istotnie podwyższonym stężeniem eliglustatu w osoczu, produkt leczniczy Cerdelga jest przeciwwskazany u pacjentów o szybkim metabolizmie (EM) z udziałem izoenzymu CYP2D6, u których występują ciężkie zaburzenia czynności wątroby, a także u przyjmu- jących silny lub umiarkowany inhibitor CYP2D6 pacjentów o szybkim metabolizmie (EM) z udziałem izoenzymu CYP2D6, u których występują łagodne lub umiarkowane zaburzenia czynności wątroby.

Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania Rozpoczęcie leczenia: oznaczanie genotypu CYP2D6 Przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Cerdelga, u pacjentów należy określić genotyp izoenzymu CYP2D6 w celu ustalenia aktywności metabolicznej CYP2D6. Interakcje typu produkt leczniczy-produkt leczniczy Stosowanie produktu leczniczego Cerdelga jest przeciwwskazane u pacjentów o średnim (IM) lub szybkimi metabolizmie (EM) z udziałem izoenzymu CYP2D6 przyjmujących silny lub umiarkowany inhibitor CYP2D6 jednocześnie z silnym lub umiarko- wanym inhibitorem CYP3A oraz pacjenci o słabym metabolizmie (PM) z udziałem izoenzymu CYP2D6 przyjmujący silny inhibitor CYP3A. Stosowanie eliglustatu z silnymi induktorami CYP3A znacznie zmniejsza ekspozycję na eliglustat, co może obniżyć skuteczność leczniczą eliglustatu; dlatego ich jednoczesne stosowanie jest niezalecane. Pacjenci z chorobami serca w wywiadzie W trakcie badań klinicznych nie badano stosowania eliglustatu u pacjentów z chorobami serca w wywiadzie. Ponieważ przewiduje się, że eliglustat przy znacznie zwiększonym stężeniu w osoczu powoduje łagodne zwiększenie odstępów w badaniu EKG, należy unikać stosowania eliglustatu u pacjentów z chorobami serca (niewydolność serca, niedawno przebyty ostry zawał mięśnia sercowego, bradykardia, blok serca, komorowe zaburzenie rytmu serca) lub zespołem długiego QT, jak również w skojarzeniu z przeciwarytmicznymi produktami leczniczymi klasy IA (np. chinidyna) i klasy III (np. amiodaron, sotalol).

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Istnieją ograniczone dane dotyczące pacjentów o szybkim metabolizmie (EM) z udziałem izoenzymu CYP2D6 z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątro- by. Nie jest zalecane stosowanie eliglustatu w tej grupie pacjentów. Brak jest danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące pacjentów o średnim (IM) lub słabym metabolizmie (PM) przy udziale izoenzymu CYP2D6, u których występują zaburzenia czynności wątroby o dowolnym nasileniu. Nie jest zalecane stosowanie eliglustatu w tej grupie pacjentów. Jednoczesne stosowanie eliglustatu z inhibitorami CYP2D6 lub CYP3A4 w przypadku pacjentów o szybkim metabolizmie (EM) z udziałem izoenzymu CYP2D6, u których występują łagodne zaburzenia czynności wątroby, może skutkować dalszym podwyższeniem poziomu eliglustatu w osoczu; skala tego zjawiska zależy od hamowanego enzymu oraz od siły inhibitora. W przypadku pacjentów z szybkim metabolizmem (EM) przy udziale izoenzymu CYP2D6, u których występują łagodne zaburzenia czynności wątroby, przyjmujących słaby inhibitor CYP2D6 bądź też silny, umiarkowany lub słaby inhibitor CYP3A, należy rozważyć podanie eliglustatu w dawce 84 mg raz na dobę. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Brak jest danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące pacjentów o szybkim (EM), średnim (IM) lub słabym metabolizmie (PM) z udziałem izoenzymu CYP2D6, u których występuje ESRD, oraz na temat pacjentów o średnim (IM) i słabym (PM) metabolizmie z udziałem izoenzymu CYP2D6, u których występują zaburzenia czynności nerek o nasileniu łagodnym, umiarkowanym lub ciężkim; stosowanie eliglustatu w tej grupie pacjentów nie jest zalecane. Monitorowanie odpowiedzi klinicznej U niektórych pacjen- tów wcześniej nieleczonych, zaobserwowano poniżej 20% zmniejszenie objętości śledziony (niepełne wyniki) po 9 miesiącach leczenia. U tych pacjentów należy rozważyć monitorowanie dalszej poprawy lub zastosowanie alternatywnego sposobu leczenia. U pacjentów ze stabilną chorobą, u których zmieniono sposób leczenia z enzymatycznej terapii zastępczej na leczenie eliglustatem, należy monito- rować postęp choroby (np. po 6 miesiącach z dalszą regularną kontrolą) dla wszystkich domen choroby, celem oceny stabilności choroby. Ponowne zastosowanie enzymatycznej terapii zastępczej lub alternatywnego sposobu leczenia należy rozważyć u poszczególnych pacjentów, u których uzyskano niepełną odpowiedź na leczenie. Laktoza Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozogalaktozy. Działania niepożądane Podsumowanie profilu bezpieczeń- stwa Ogólny profil działań niepożądanych produktu leczniczego Cerdelga został opracowany na podstawie analizy 1400 pacjento-lat ekspozycji na leczenie, zbiorczych wyników z okresów pierwotnych analiz oraz okresów rozszerzenia dwóch głównych badań fazy III (badania ENGAGE oraz ENCORE), jednego 8-letniego długoterminowego badania fazy II (Badanie 304) i jednego badania uzupełniają- cego fazy IIIb (badanie EDGE). W tych czterech badaniach, eliglustat otrzymywało łącznie 393 pacjentów w wieku od 16 do 75 lat, mediana czasu leczenia wyniosła 3,5 lat (maksymalny czas leczenia - do 9,3 lat). Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym po zastosowaniu produktu leczniczego Cerdelga była niestrawność (około 6% pacjentów uczestniczących w badaniach). Zestawienie działań niepożądanych Działania niepożądane przedstawiono według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania ([bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000); bardzo rzadko (< 1/10 000)]). Działania niepożądane pochodzące z danych z długoterminowych badań klinicznych, które zgłoszono u co najmniej 4 pa- cjentów, są przedstawione w tabeli 1. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, działania niepożądane wymienione są zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Zaburzenia układu nerwowego często: ból głowy*, zawroty głowy*, dysgeuzja. Zaburzenia serca często: kołatanie serca. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia często: podrażnienie gardła.

Zaburzenia żołądka i jelit często: niestrawność, ból w nadbrzuszu*, biegunka*, nudności, zaparcia, ból brzucha*, refluks żołądkowo-przełykowy, wzdęcie brzucha*, zapalenie żołądka, dysfagia, wymioty*, suchość w jamie ustnej, wzdęcia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej często: sucha skóra, pokrzywka*. Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej często: artralgia, bóle kończyn*, ból ple- ców*. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania często: zmęczenie. *Częstość występowania działań niepożądanych była taka sama lub wyższa w przypadku stosowania placebo w porównaniu z produktem leczniczym Cerdelga w badaniu głównym kontrolowanym placebo. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych: Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego.

Niniejszy produkt leczniczy będzie dodatkowo monitorowany. Umożliwi to szybkie zidentyfikowanie nowych informacji o bezpieczeństwie. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Lecz- niczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Opracowano na podstawie Charakterystyki Produktu Leczniczego z datą 12/2019.

Rpz – produkt leczniczy wydawany na receptę do zastrzeżonego stosowania.

Podmiot odpowiedzialny: Genzyme Europe B.V., Paasheuvelweg 25, 1105 BP Amsterdam, Holandia. Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu wydane przez Komisję Wspólnot Europejskich nr:

EU/1/14/974/001-003. Informacji w Polsce udziela: Sanofi-Aventis Sp. z o.o., ul. Bonifraterska 17, 00-203 Warszawa, tel. (22) 2800000.

Niniejszy produkt leczniczy jest objęty środkami minimalizacji ryzyka. W celu uzyskania pełnych informacji należy zapoznać się z Charakterystyką Produktu Leczniczego

Skrócona informacja o leku Cerdelga

CHOROBĘ GAUCHERA MOŻNA ROZPOZNAĆ LUB WYKLUCZYĆ ZA POMOCĄ PROSTEGO TESTU ENZYMATYCZNEGO Z KRWI.

ZDIAGNOZOWAŁEŚ CHOROBĘ GAUCHERA ZASTOSUJ LEK:

*Testy aktywności enzymu ß-glukocerebrozydazy.

Cerdelga^®, Cerezyme^®, Sanofi i Genzyme to nazwy zarejestrowane w Urzędzie Patentów i Znaków Towarowych Stanów Zjednoczonych.

©2019 Genzyme Corporation. Wszelkie prawa zastrzeżone. MAT-PL-2001408-2.0-10/2020

Cerezyme 400 jednostek, proszek do przygotowania koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji

Skład jakościowy i ilościowy: Każda fiolka zawiera 400 jednostek* imiglucerazy**. Po rozpuszczeniu 1 ml roztworu zawiera 40 jednostek (ok. 1 mg) imiglucerazy (400

j./10 ml).* Jednostka aktywności enzymu (j.) jest definiowana jako ilość enzymu, która katalizuje hydrolizę 1  µmol syntetycznego substratu para-nitrofenylo- β-D-gluko- piranozydu (pNP-Glc) na minutę w  temperaturze 37°C.** Imigluceraza to zmodyfikowana postać ludzkiej kwaśnej β-glukozydazy wytwarzanej technologią rekombinacji DNA w hodowli komórek jajnika chomika chińskiego (ang.  CHO, Chinese Hamster Ovary), z  modyfikacją mannozy zapewniającej powinowactwo do makrofagów.

Produkt leczniczy zawiera sód i jest podawany w 0,9% roztworze chlorku sodu do infuzji. Po rozpuszczeniu roztwór zawiera 1,24 mmol sodu na dawkę (400 j./10 ml).

Należy to uwzględnić u pacjentów na diecie z ograniczoną zawartością sodu. Postać farmaceutyczna: proszek do przygotowania koncentratu do sporządzania roz- tworu do infuzji. Cerezyme jest białym lub białawym proszkiem. Wskazania do stosowania: Produkt leczniczy Cerezyme jest wskazany do stosowania w długotrwałej enzymatycznej terapii zastępczej u pacjentów z potwierdzonym rozpoznaniem choroby Gauchera typu 1 (bez neuropatii) lub typu 3 (z przewlekłą neuropatią), u których występują klinicznie znaczące objawy tej choroby, niezwiązane z  układem nerwowym. Objawy choroby Gauchera niezwiązane z  układem nerwowym obejmują jeden lub więcej spośród wymienionych stanów: niedokrwistość, po wykluczeniu innych przyczyn, takich jak niedobór żelaza, małopłytkowość, choroba kości, po wyklucze- niu innych przyczyn, takich jak niedobór witaminy D, powiększenie wątroby lub śledziony. Dawkowanie i  sposób podawania: Leczenie powinno być prowadzone przez lekarza posiadającego doświadczenie w leczeniu choroby Gauchera. Dawkowanie: Z uwagi na heterogeniczny i wieloukładowy charakter choroby Gauchera, dawkowanie należy dobrać indywidualnie dla każdego pacjenta na podstawie kompleksowej oceny wszystkich objawów klinicznych choroby. Po uzyskaniu wyraźnej indywidualnej odpowiedzi na leczenie obejmującej wszystkie istotne objawy kliniczne, dawkę i częstość podawania można zmodyfikować, aby zapewnić utrzymanie osiągniętych optymalnych parametrów objawów klinicznych lub uzyskać dalszą poprawę tych parametrów, które są nadal nieprawidłowe. Została potwierdzona sku- teczność pełnego zakresu schematów dawkowania wobec niektórych lub wszystkich objawów choroby, niezwiązanych z układem nerwowym. Początkowe dawki 60 j./kg mc. raz na 2 tygodnie przyniosły poprawę parametrów hematologicznych i narządowych w ciągu 6 miesięcy leczenia, a dalsze stosowanie doprowadziło albo do zatrzymania progresji, albo do poprawy zmian kostnych. Wykazano, że podawanie leku w dawkach zaledwie 15 j/kg mc. raz na dwa tygodnie powodowało poprawę parametrów hematologicznych i ustępowanie powiększenia narządów wewnętrznych, lecz nie doprowadziło do poprawy parametrów zmian kostnych. Infuzje podaje się zazwyczaj z częstością raz na 2 tygodnie; dla takiej częstości podawania dostępnych jest najwięcej danych. Dzieci i  młodzież: Nie ma potrzeby dostosowywania dawki leku u  dzieci i młodzieży. Nie ustalono skuteczności produktu leczniczego Cerezyme w leczeniu objawów neurologicznych u pacjentów z chorobą Gauchera z  przewlekłą neuropatią i  nie można zalecić żadnego specjalnego schematu dawkowania w  przypadku takich objawów klinicznych. Sposób podawania: Po rozpuszcze- niu i rozcieńczeniu produkt leczniczy podaje się w infuzji dożylnej. Podczas pierwszych infuzji produktu leczniczego Cerezyme szybkość infuzji nie powinna być większa niż 0,5 j./kg mc./min. Podczas kolejnych podań leku szybkość infuzji można zwiększyć maksymalnie do 1 j./kg mc./min. Zwiększanie szybkości infuzji powinien nadzo- rować lekarz. Infuzję domową produktu leczniczego Cerezyme można rozważyć w przypadku pacjentów, którzy dobrze tolerują infuzje przez kilka miesięcy. Decyzję o  przejściu pacjenta na infuzję domową należy podjąć po ocenie i  zaleceniach lekarza prowadzącego. Infuzje produktu leczniczego Cerezyme wykonywane przez pa- cjenta lub opiekuna wymagają przeszkolenia przez pracownika ochrony zdrowia w  warunkach klinicznych. Pacjent lub opiekun zostaną poinstruowani w  zakresie technik infuzji i prowadzenia dzienniczka leczenia. Pacjenci, u których podczas infuzji występują działania niepożądane powinni natychmiast przerwać infuzję i zgłosić się po pomoc do pracowników ochrony zdrowia. Konieczne może być wykonywanie kolejnych infuzji w warunkach klinicznych. Dawka i szybkość infuzji w warunkach domowych powinny pozostawać stałe i nie zmieniane bez nadzoru pracowników ochrony zdrowia. Zachęca się lekarzy i  pracowników ochrony zdrowia do zgłaszania pacjentów z  chorobą Gauchera do „Rejestru ICGG choroby Gauchera”, włącznie z pacjentami z przewlekłymi objawami neuropatycznymi. Przeciwwskazania: Nad- wrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania: Nadwrażliwość:

Aktualne dane uzyskane na podstawie testów przesiewowych ELISA, dodatkowo potwierdzane metodą radioimmunoprecypitacji wskazują, że podczas pierwszego roku leczenia przeciwciała klasy IgG skierowane przeciwko imiglucerazie tworzą się u około 15% leczonych pacjentów. Wydaje się, że jeśli u pacjentów mają się wy- tworzyć przeciwciała IgG, to zwykle tworzą się one w czasie pierwszych 6 miesięcy leczenia, natomiast tworzenie się przeciwciał przeciwko produktowi leczniczemu Cerezyme po 12 miesiącach leczenia zdarza się rzadko. Zaleca się, aby pacjenci, u których podejrzewa się zmniejszoną reakcję na leczenie byli okresowo monitorowa- ni w celu wykrycia przeciwciał klasy IgG skierowanych przeciwko imiglucerazie. Pacjenci z przeciwciałami przeciw imiglucerazie są w większym stopniu zagrożeni wystąpieniem reakcji nadwrażliwości. Jeżeli u pacjenta stwierdza się reakcje wskazujące na nadwrażliwość, zaleca się przeprowadzenie dodatkowych badań prze- ciwciał przeciwko imiglucerazie. Podobnie jak w przypadku innych leków zawierających białko, podawanych dożylnie, możliwe jest wystąpienie (jednak niezbyt często) poważnych reakcji nadwrażliwości typu alergicznego. Jeśli takie reakcje wystąpią, zaleca się natychmiastowe przerwanie infuzji produktu leczniczego Cerezyme i  podanie odpowiednich leków. Należy przestrzegać aktualnych standardów leczenia doraźnego. Pacjenci, u  których powstały przeciwciała lub objawy nadwrażliwości na produkt leczniczy Ceredase (alglucerazę), powinni być leczeni z  zachowaniem ostrożności przy podawaniu produktu leczniczego Cerezyme (imiglucerazy). Sód:

Produkt leczniczy zawiera sód i jest podawany w 0,9% roztworze chlorku sodu do infuzji. Powinni to uwzględnić pacjenci stosujący dietę z  kontrolowaną zawartością sodu. Działania niepożądane wymieniono według częstości występowania (często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100) i rzadko (≥ 1/10 000 do

< 1/1 000)). W każdej grupie częstość występowania działań niepożądanych przedstawiono w kolejności zmniejszającego się nasilenia. Często: duszność*, kaszel*, reakcje nadwrażliwości, pokrzywka/obrzęk naczynioruchowy*, świąd*,wysypka*,. Niezbyt często: zawroty głowy, ból głowy, parestezje*, częstoskurcz*, sinica*, zaczer- wienienie*, niedociśnienie*, wymioty, nudności, spastyczne bóle brzucha, biegunka, ból stawów, ból pleców*, dyskomfort w miejscu infuzji, pieczenie w miejscu infuzji, obrzęk w miejscu infuzji, jałowy ropień w miejscu infuzji, dyskomfort w  klatce piersiowej*, gorączka, dreszcze, zmęczenie. Rzadko: reakcje anafilaktyczne. Objawy świadczące o  reakcji nadwrażliwości (zaznaczone * powyżej) odnotowano ogółem u około 3% pacjentów. Początek występowania tych objawów był obserwowany podczas lub wkrótce po infuzji. Objawy te zwykle ustępowały po podaniu leków przeciwhistaminowych i  (lub) kortykosteroidów. W  razie wystąpienia ww. objawów, pacjentom zaleca się przerwanie infuzji i skontaktowanie się z lekarzem. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych: Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i  Produktów Biobójczych: Al. Jero- zolimskie 181 C, PL-02 222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl. Opracowano na podstawie Charakterystyki Produktu Leczniczego z datą 02/2020.

Rpz – produkt leczniczy wydawany na receptę do zastrzeżonego stosowania.

Podmiot odpowiedzialny: Genzyme Europe B.V., Paasheuvelweg 25, 1105 BP Amsterdam, Holandia

Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu wydane przez Komisję Wspólnot Europejskich nr: EU/1/97/053/003-005.Informacji w Polsce udziela: Sanofi-Aventis Sp. z o.o., ul. Bonifraterska 17, 00-203 Warszawa, tel. (22) 2800000.

Niniejszy produkt leczniczy jest objęty środkami minimalizacji ryzyka. W celu uzyskania pełnych informacji należy zapoznać się z Charakterystyką Produktu Leczniczego

Skrócona charakterystyka produktu leczniczego Cerezyme

Preparat HyQvia ^▼ firmy Takeda ma nowe, rozszerzone wskazania do stosowania u pacjentów z Wtórnymi Niedoborami Odporności ¹

Uprzejmie informujemy, że Europejska Agencja Leków zatwierdziła aktualizację wskazań rejestracyjnych produktu leczniczego HYQVIA

(normalna immunoglobulina ludzka 10%

i rekombinowana hialuronidaza ludzka), rozszerzając jego zastosowanie dla grupy pacjentów z wtórnymi niedoborami odporności (WNO).

* PSAF = niemożność uzyskania co najmniej dwukrotnego wzrostu miana przeciwciał IgG w odpowiedzi na szczepionkę polisacharydową i polipeptydową przeciwko pneumokokom

# Podawanie co 3-4 tygodnie, w zależności od odpowiedzi klinicznej pacjenta. W leczeniu substytucyjnym może zajść potrzeba ustalenia indywidualnej dawki dla każdego pacjenta w zależności od odpowiedzi farmakokinetycznej i klinicznej.

1. HyQvia UE Charakterystyka Produktu Leczniczego, 09/2020. 2. Wasserman RL et al. J Allergy Clin Immunol 2012;130(4):951–957.

Materiał dla lekarzy, przygotowany z inicjatywy i sponsorowany przez Takeda, C-APROM/PL/HYQ/0004, 02/2021.

Copyright © 2021 Takeda Pharmaceutical Company Limited. Wszystkie prawa zastrzeżone. Wszystkie znaki handlowe są własnościami ich prawowitych właścicieli.

Takeda Pharma Sp. z o.o.

ul. Prosta 68, 00-838 Warszawa, Polska Tel: +48 22 608 13 00 lub 01 Fax +48 22 608 13 03 www.takeda.com/pl-pl/

Leczenie substytucyjne u dorosłych, dzieci i młodzieży (w wieku 0-18 lat) z:

• zespołami pierwotnego niedoboru odporności z upośledzeniem wytwarzania przeciwciał (punkt 4.4 ChPL)

• wtórnymi niedoborami odporności (ang. secondary immunodeficiencies, SID) u pacjentów, u których występują ciężkie lub nawracające zakażenia, w przypadku których leczenie przeciwdrobnoustrojowe okazało się

nieskuteczne oraz u których brak jest wykrywalnych swoistych przeciwciał (ang. proven specific antibody failure, PSAF)* lub stężenie IgG w surowicy wynosi < 4 g/l.

Dzięki rekombinowanej hialuronidazie ludzkiej HyQvia

umożliwia podskórne podanie pełnej miesięcznej dawki terapeutycznej IgG przy użyciu zaledwie:

▼Niniejszy produkt leczniczy będzie dodatkowo monitorowany. Umożliwi to szybkie zidentyfikowanie nowych informacji o bezpieczeństwie. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane. Aby dowiedzieć się, jak zgłaszać działania niepożądane – patrz punkt 4.8 Charakterystyki Produktu Leczniczego (ChPL).