42. ODNOWIENIE ŒWIA TA W JEZUSIE – P

273

42. ODNOWIENIE ŒWIATA W JEZUSIE – PARUZJA

Cel ogólny

Ukazanie nauki Koœcio³a o ponownym przyjœciu Jezusa na ziemiê.

Kszta³towanie sta³ej gotowoœci na spotkanie z Chrystusem.

Cele szczegó³owe Uczeñ:

– podaje definicjê s³owa „paruzja”,

– wyjaœnia znaczenie przyjœcia Jezusa na œwiat,

– uzasadnia, dlaczego cz³owiek wierz¹cy powinien czuwaæ,

– charakteryzuje, na czym powinno polegaæ czuwanie,

– analizuje teksty Ÿród³owe,

– ocenia swoj¹ gotowoœæ na spotkanie z Chrystusem.

Metody

Rozmowa kierowana, dyskusja, analiza tekstu Ÿród³owego, praca w grupach, ekspozycja.

Œrodki dydaktyczne

Pismo Œwiête, Katechizm Koœcio³a Katolickiego, reprodukcja fresku Micha³a Anio³a „S¹d Ostateczny”.

MODLITWA

„Ojcze nasz”.

WPROWADZENIE

Co jakiœ czas pojawia siê wœród ludzi zainteresowanie koñcem œwiata.

Ludzie siêgaj¹ po ró¿ne przepowiednie, prowadz¹ dyskusje.

Odczytanie œwiadectwa z podrêcznika ucznia.

„Mnisi z Qumran spodziewali siê koñca œwiata lada dzieñ. Podobnie pierwsi chrzeœcijanie. (...) Hipolit Rzymski og³osi³ rok 500 rokiem powtór- nego przyjœcia Jezusa. Ju¿ na pewno mia³ nim byæ rok 1000. Wiklef spo- dziewa³ siê fina³u w 1400 roku, zaœ Wincenty z Ferrary w 1412.

273

42. ODNOWIENIE ŒWIA TA W JEZUSIE – P

ARUZJA

Cel ogólny Ukazanie nauki Koœcio³a o ponownym przyjœciu Jezusa na ziemiê.

Kszta³towanie sta³ej gotowoœci na spotkanie z Chrystusem.

Cele szczegó³owe

Uczeñ: –

podaje definicjê s³owa „paruzja”, –

wyjaœnia znaczenie przyjœcia Jezusa na œwiat, –

uzasadnia, dlaczego cz³owiek wierz¹cy powinien czuwaæ, – charakteryzuje, na czym powinno polegaæ czuwanie, –

analizuje teksty Ÿród³owe, –

ocenia swoj¹ gotowoœæ na spotkanie z Chrystusem.

Metody

Rozmowa kierowana, dyskusja, analiza tekstu Ÿród³owego, praca w grupach, ekspozycja.

Œrodki dydaktyczne

Pismo Œwiête, Katechizm Koœcio³a Katolickiego, reprodukcja fresku Micha³a Anio³a „S¹d Ostateczny”.

MODLITWA

„Ojcze nasz”.

WPROWADZENIE

Co jakiœ czas pojawia siê wœród ludzi zainteresowanie koñcem œwiata. Ludzie siêgaj¹ po ró¿ne przepowiednie, prowadz¹ dyskusje.

Odczytanie œwiadectwa z podrêcznika ucznia.

„Mnisi z Qumran spodziewali siê koñca œwiata lada dzieñ. Podobnie pierwsi chrzeœcijanie. (...) Hipolit Rzymski og³osi³ rok 500 rokiem powtór- nego przyjœcia Jezusa. Ju¿ na pewno mia³ nim byæ rok 1000. Wiklef spo- dziewa³ siê fina³u w 1400 roku, zaœ Wincenty z Ferrary w 1412.

274

Im trudniej ¿y³o siê na œwiecie, tym wiêcej by³o i <koñców œwiata>. Do tych ju¿ wymienionych do³¹czyli: Leovitius (1584), Brannbon (1711), Wint- son (1714), Miko³aj z Kuzy (pomiêdzy 1700 a 1734), Jakub Nachlontus (1800), zwolennicy Irvinga (1835) i William Miller (1843 lub 1844).

Potem przysz³a kolej na Russela (1914) i Œwiadków Jehowy. Ci ostatni koñca dziejów oczekiwali kilkakrotnie. Wpierw mia³ to byæ rok 1925, po- tem 1975. Pico della Mirandola og³osi³ przepowiedniê, wed³ug której wszyst- ko mia³o siê skoñczyæ w 1994 roku. (...) Na drugim koñcu futurystycznej spirali znajduj¹ siê <obliczenia> badaczy piramidy Cheopsa. Na podstawie proporcji jej wymiarów ustalili oni koniec œwiata na... 17 wrzeœnia 2001 roku. Co myœleæ o tym wszystkim? Najlepiej by³oby jednak uwierzyæ s³o- wu Bo¿emu, które mówi, ¿e ten dzieñ przyjdzie <jak potrzask>. Nikt nie zna jego daty i ka¿dy z ¿yj¹cych bêdzie nim zaskoczony. Lepiej wiêc ¿yæ tak, jakby mia³ przyjœæ jutro... dzisiaj... za 5 minut. Bo przecie¿ kiedyœ, prê- dzej czy póŸniej, bêdzie ostatnie <jutro>, ostatnie <dzisiaj>, ostatnie

<5 minut> do wiecznoœci” (Prorocy Apokalipsy, w: „Jezus ¿yje”, nr 13, s. 20).

– Jakie postawy wobec tego problemu przyjmuj¹ ró¿ne osoby?

– Jakich skrajnoœci w podejœciu do wydarzeñ czasów koñca musimy unikaæ?

Dla cz³owieka g³ównym problemem jest samo okreœlenie „koniec œwia- ta”, które podkreœla ostateczny kres istnienia. Dla chrzeœcijanina ten „ko- niec” bêdzie jednoczeœnie „pocz¹tkiem”. Wi¹¿e siê przede wszystkim z ponownym przyjœciem Jezusa na ziemiê.

Na dzisiejszej katechezie zajmiemy siê nastêpuj¹cymi problemami:

1. Czym jest paruzja?

2. Kiedy nast¹pi ponowne przyjœcie Jezusa?

3. Jakie znaki poprzedz¹ to wydarzenie?

4. Jak chrzeœcijanie powinni przygotowaæ siê na to wydarzenie?

ROZWINIÊCIE

Ponad dwa tysi¹ce lat temu Jezus przyszed³ na ziemiê, aby zbawiæ ka¿- dego z nas. Umar³ na krzy¿u, zmartwychwsta³ i wst¹pi³ do nieba. Zapowie- dzia³ jednak swój powrót, swoje ponowne zjawienie siê. To ponowne przyj-

œcie Zbawiciela na s¹d ostateczny nazywamy paruzj¹ (gr. parousia – obec- noœæ, przyjœcie, przybycie). Pierwszym przyjœciem by³o wiêc Wcielenie,

274

Im trudniej ¿y³o siê na œwiecie, tym wiêcej by³o i <koñców œwiata>. Do tych ju¿ wymienionych do³¹czyli: Leovitius (1584), Brannbon (1711), W

int- , w: „Jezus ¿yje”, nr 13, s. 20). orocy Apokalipsy Potem przysz³a kolej na Russela (1914) i Œwiadków Jehowy. Ci ostatni (1800), zwolennicy Irvinga (1835) i William Miller (1843 lub 1844). koñca dziejów oczekiwali kilkakrotnie. Wpierw mia³ to byæ rok 1925, po- tem 1975. Pico della Mirandola og³osi³ przepowiedniê, wed³ug której wszyst- ko mia³o siê skoñczyæ w 1994 roku. (...) Na drugim koñcu futurystycznej spirali znajduj¹ siê <obliczenia> badaczy piramidy Cheopsa. Na podstawie son (1714), Miko³aj z Kuzy (pomiêdzy 1700 a 1734), Jakub Nachlontus roku. Co myœleæ o tym wszystkim? Najlepiej by³oby jednak uwierzyæ s³o- wu Bo¿emu, które mówi, ¿e ten dzieñ przyjdzie <jak potrzask>. Nikt nie zna jego daty i ka¿dy z ¿yj¹cych bêdzie nim zaskoczony. Lepiej wiêc ¿yæ tak, jakby mia³ przyjœæ jutro... dzisiaj... za 5 minut. Bo przecie¿ kiedyœ, prê- dzej czy póŸniej, bêdzie ostatnie <jutro>, ostatnie <dzisiaj>, ostatnie <5 minut> do wiecznoœci” (Pr proporcji jej wymiarów ustalili oni koniec œwiata na... 17 wrzeœnia 2001

– Jakie postawy wobec tego problemu przyjmuj¹ ró¿ne osoby? – Jakich skrajnoœci w podejœciu do wydarzeñ czasów koñca musimy

unikaæ?

Dla cz³owieka g³ównym problemem jest samo okreœlenie „koniec œwia- ta”, które podkreœla ostateczny kres istnienia. Dla chrzeœcijanina ten „ko- niec” bêdzie jednoczeœnie „pocz¹tkiem”. Wi¹¿e siê przede wszystkim z ponownym przyjœciem Jezusa na ziemiê.

Na dzisiejszej katechezie zajmiemy siê nastêpuj¹cymi problemami:

1. Czym jest paruzja? 2. Kiedy nast¹pi ponowne przyjœcie Jezusa?

3. Jakie znaki poprzedz¹ to wydarzenie? 4. Jak chrzeœcijanie powinni przygotowaæ siê na to wydarzenie?

ROZWINIÊCIE

Ponad dwa tysi¹ce lat temu Jezus przyszed³ na ziemiê, aby zbawiæ ka¿- dego z nas. Umar³ na krzy¿u, zmartwychwsta³ i wst¹pi³ do nieba. Zapowie- dzia³ jednak swój powrót, swoje ponowne zjawienie siê. To ponowne przyj- œcie Zbawiciela na s¹d ostateczny nazywamy paruzj¹ (gr. par

ousia – obec- noœæ, przyjœcie, przybycie). Pierwszym przyjœciem by³o wiêc Wcielenie,

275 a drugim bêdzie paruzja, czyli ostateczne ukazanie siê Chrystusa na koñcu

œwiata, kiedy nast¹pi s¹d ostateczny.

Katecheta zwraca uwagê na dwa aspekty:

– radosne, nios¹ce pokój, zbawcze dzia³anie Boga,

– ostateczne ujawnienie prawdy dotychczas zakrytej.

Uczniowie zapisuj¹ definicjê s³owa „paruzja”.

– Niektórzy z nas chcieliby znaæ dok³adn¹ datê ponownego przyjœcia Jezusa. Dlaczego?

– Kto mo¿e przepowiedzieæ nieomylnie ten dzieñ?

Nikt nie ma takiej mo¿liwoœci. Œwiadcz¹ o tym s³owa Ewangelii wg œw.

Marka: „Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani anio³owie w nie- bie, ani Syn, tylko Ojciec” (Mk 13,32).

Nie wiemy, kiedy w chwale przyjdzie Chrystus, dlatego powinniœmy nie- ustannie czuwaæ. Czuwanie to polega na ¿yciu zgodnym z Bo¿ymi przyka- zaniami, na ¿a³owaniu za grzechy, wynagradzaniu za nie Bogu i ludziom, na modlitwie. Potrzebê takiego czuwania podkreœlaj¹ Dzieje Apostolskie:

„Pokutujcie wiêc i nawróæcie siê, aby grzechy wasze zosta³y zg³adzone, aby nadesz³y od Pana dni och³ody, aby te¿ pos³a³ wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, którego niebo musi zatrzymaæ a¿ do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedzia³ Bóg przez usta swoich

œwiêtych proroków” (Dz 3,19-21).

Chrystus nie poda³ wprawdzie dok³adnej daty i godziny swojego powro- tu w chwale, ale wskaza³ na pewne znaki jego bliskoœci. Zauwa¿anie tych znaków powinno sk³aniaæ do czujnoœci, do nawracania siê, ¿ycia w stanie

³aski, kierowania siê mi³oœci¹ i unikania grzechu. Jakie to bêd¹ znaki?

O tym mówi oczywiœcie Pismo Œwiête.

Praca w grupach

Uczniowie odpowiadaj¹ na pytanie: Jakie znaki poprzedz¹ to wydarzenie?

grupa I £k 18,8; Mt 24,12

grupa II 2Tes 2,3-12; 1J 2,18; 1J 2,22 grupa III Mt 24,14

grupa IV Rz 11,1-2; Rz 11,11-12; Rz 11,26-27 grupa V Mt 24,29-30; £k 21,25-28

275

a drugim bêdzie paruzja, czyli ostateczne ukazanie siê Chrystusa na koñcu

œwiata, kiedy nast¹pi s¹d ostateczny.

Katecheta zwraca uwagê na dwa aspekty:

– radosne, nios¹ce pokój, zbawcze dzia³anie Boga, – ostateczne ujawnienie prawdy dotychczas zakrytej.

Uczniowie zapisuj¹ definicjê s³owa „paruzja”.

– Niektórzy z nas chcieliby znaæ dok³adn¹ datê ponownego przyjœcia

Jezusa. Dlaczego? – Kto mo¿e przepowiedzieæ nieomylnie ten dzieñ?

Nikt nie ma takiej mo¿liwoœci. Œwiadcz¹ o tym s³owa Ewangelii wg œw. Marka: „Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani anio³owie w nie- bie, ani Syn, tylko Ojciec” (Mk 13,32).

Nie wiemy, kiedy w chwale przyjdzie Chrystus, dlatego powinniœmy nie- ustannie czuwaæ. Czuwanie to polega na ¿yciu zgodnym z Bo¿ymi przyka- zaniami, na ¿a³owaniu za grzechy, wynagradzaniu za nie Bogu i ludziom, na modlitwie. Potrzebê takiego czuwania podkreœlaj¹ Dzieje Apostolskie: „Pokutujcie wiêc i nawróæcie siê, aby grzechy wasze zosta³y zg³adzone, aby nadesz³y od Pana dni och³ody, aby te¿ pos³a³ wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, którego niebo musi zatrzymaæ a¿ do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedzia³ Bóg przez usta swoich œwiêtych proroków” (Dz 3,19-21).

Chrystus nie poda³ wprawdzie dok³adnej daty i godziny swojego powro- tu w chwale, ale wskaza³ na pewne znaki jego bliskoœci. Zauwa¿anie tych znaków powinno sk³aniaæ do czujnoœci, do nawracania siê, ¿ycia w stanie ³aski, kierowania siê mi³oœci¹ i unikania grzechu. Jakie to bêd¹ znaki? O tym mówi oczywiœcie Pismo Œwiête.

Praca w grupach Uczniowie odpowiadaj¹ na pytanie: Jakie znaki poprzedz¹ to wydarzenie?

grupa I

£k 18,8; Mt 24,12 grupa II

2Tes 2,3-12; 1J 2,18; 1J 2,22 grupa III

Mt 24,14 grupa IV

Rz 11,1-2; Rz 1 1,11-12; Rz 1

1,26-27 Mt 24,29-30; £k 21,25-28 grupa V

276

Podsumowanie pracy w grupach.

I. Odstêpstwo od wiary i mi³oœci.

II. Ujawnienie siê Antychrysta.

III. G³oszenie Ewangelii po ca³ej ziemi.

IV. Powszechne nawrócenie siê ¯ydów.

V. Zmiany w przyrodzie.

Uczniowie przepisuj¹ wyniki pracy w grupach.

Chocia¿ niektóre znaki, zapowiadaj¹ce paruzjê, mog¹ wywo³ywaæ w nas niepokój, dla chrzeœcijanina wa¿niejsze jest uczucie nadziei, z jak¹ powin- niœmy czuwaæ. Przyjœcie Jezusa bêdzie przecie¿ Jego ostatecznym zwyciê- stwem i odnowieniem nieba i ziemi.

„Oczekujemy jednak, wed³ug obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w których bêdzie mieszka³a sprawiedliwoœæ” (2P 3,13).

„<I otrze z ich oczu wszelk¹ ³zê, a œmierci ju¿ odt¹d nie bêdzie. Ani

¿a³oby, ni krzyku, ni trudu ju¿ [odt¹d] nie bêdzie, bo pierwsze rzeczy prze- minê³y>. I rzek³ Zasiadaj¹cy na tronie: <Oto czyniê wszystko nowe>. I mówi:

<Napisz: S³owa te wiarygodne s¹ i prawdziwe” (Ap 21,4-5).

W ostatecznym przyjœciu Chrystusa dokona siê wype³nienie œwiata i hi- storii. Bóg sprawiedliwie oceni postêpowanie ka¿dego cz³owieka i wszyst- kich narodów z punktu widzenia ich wiernoœci wobec prawa moralnego.

Wynagrodzi za dobro i ukarze za z³o.

Katecheta analizuje z uczniami fragmenty Katechizmu Koœcio³a Kato- lickiego i nauczania Ojca Œwiêtego Jana Paw³a II, zamieszczone w pod- rêczniku ucznia. Nastêpnie prezentuje i omawia reprodukcjê fresku Micha-

³a Anio³a „S¹d Ostateczny”.

„Chrystus jest Panem ¿ycia wiecznego. Do Niego jako do Odkupiciela

œwiata nale¿y pe³ne prawo ostatecznego os¹dzenia czynów i serc ludzi.

<Naby³> On to prawo przez swój Krzy¿. W taki sposób Ojciec <ca³y s¹d przekaza³ Synowi> (J 5,22). Syn jednak nie przyszed³, by s¹dziæ, ale by zbawiæ i daæ ¿ycie, które jest w Nim. Przez odrzucenie ³aski w tym ¿yciu ka¿dy os¹dza ju¿ samego siebie, otrzymuje wed³ug swoich uczynków i mo¿e nawet potêpiæ siê na wiecznoœæ, odrzucaj¹c Ducha mi³oœci” (KKK 679).

„(...) Wniebowst¹pienie jest pocz¹tkiem nowego przyjœcia Chrystusa:

<Nie zostawiê was sierotami, przyjdê do was>. To przyjœcie to jest przede wszystkim przyjœcie w Duchu Œwiêtym po Wniebowst¹pieniu (...). Osta-

276

Podsumowanie pracy w grupach.

I.

Odstêpstwo od wiary i mi³oœci. II.

Ujawnienie siê Antychrysta. III.G³oszenie Ewangelii po ca³ej ziemi. IV.Powszechne nawrócenie siê ¯ydów

. Zmiany w przyrodzie. V.

Uczniowie przepisuj¹ wyniki pracy w grupach.

Chocia¿ niektóre znaki, zapowiadaj¹ce paruzjê, mog¹ wywo³ywaæ w nas niepokój, dla chrzeœcijanina wa¿niejsze jest uczucie nadziei, z jak¹ powin- niœmy czuwaæ. Przyjœcie Jezusa bêdzie przecie¿ Jego ostatecznym zwyciê- stwem i odnowieniem nieba i ziemi.

„Oczekujemy jednak, wed³ug obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi

, bo pierwsze rzeczy prze- ci ju¿ odt¹d nie bêdzie. Ani : <Oto czyniê wszystko nowe>. I mówi: trudu ju¿ [odt¹d] nie bêdzie, Zasiadaj¹cy na tronie z ich oczu wszelk¹ ³zê, a œmier krzyku, ni „<I otrze W ostatecznym przyjœciu Chrystusa dokona siê wype³nienie œwiata i hi- ¿a³oby, ni w których bêdzie mieszka³a sprawiedliwoœæ” (2P 3,13). minê³y>. I rzek³ <Napisz: S³owa te wiarygodne s¹ i prawdziwe” (Ap 21,4-5). storii. Bóg sprawiedliwie oceni postêpowanie ka¿dego cz³owieka i wszyst- kich narodów z punktu widzenia ich wiernoœci wobec prawa moralnego. Wynagrodzi za dobro i ukarze za z³o.

Katecheta analizuje z uczniami fragmenty Katechizmu Koœcio³a Kato- lickiego i nauczania Ojca Œwiêtego Jana Paw³a II, zamieszczone w pod- rêczniku ucznia. Nastêpnie prezentuje i omawia reprodukcjê fresku Micha- ³a Anio³a „S¹d Ostateczny”.

„Chrystus jest Panem ¿ycia wiecznego. Do Niego jako do Odkupiciela œwiata nale¿y pe³ne prawo ostatecznego os¹dzenia czynów i serc ludzi. <Naby³> On to prawo przez swój Krzy¿. W taki sposób Ojciec <ca³y s¹d przekaza³ Synowi> (J 5,22). Syn jednak nie przyszed³, by s¹dziæ, ale by zbawiæ i daæ ¿ycie, które jest w Nim. Przez odrzucenie ³aski w tym ¿yciu ka¿dy os¹dza ju¿ samego siebie, otrzymuje wed³ug swoich uczynków i mo¿e nawet potêpiæ siê na wiecznoœæ, odrzucaj¹c Ducha mi³oœci” (KKK 679).

„(...) Wniebowst¹pienie jest pocz¹tkiem nowego przyjœcia Chrystusa: <Nie zostawiê was sierotami, przyjdê do was>. To przyjœcie to jest przede wszystkim przyjœcie w Duchu Œwiêtym po Wniebowst¹pieniu (...). Osta-

277 tecznie jest to przyjœcie na koñcu œwiata: <Ten Jezus, którego widzieliœcie odchodz¹cego od Was, tak wróci, jak widzieliœcie Go odchodz¹cego>. Niech te prawdy Bo¿e rzucaj¹ œwiat³o na nasze ¿ycie. Wraz z Chrystusem my tak¿e wychodzimy od Ojca, a¿eby wróciæ do Ojca. On nas do Ojca prowa- dzi. Starajmy siê iœæ drog¹, któr¹ nam wskazuje. Niech Chrystus bêdzie Drog¹ i Prawd¹ naszego ¿ycia!” (Jan Pawe³ II, audiencja narodowa, Rzym, 12 kwietnia 1989 r.).

– Dlaczego chrzeœcijanin z nadziej¹ powinien oczekiwaæ przyjœcia Chry- stusa?

– Jak mo¿emy przygotowywaæ siê na ten powrót Chrystusa?

ZAKOÑCZENIE

Wizja rzeczywistoœci ostatecznej jest wizj¹ radosn¹, a œmieræ cielesna i s¹d – bram¹ do radoœci naszego Pana. Dlatego œwiêty Pawe³ pisze, ¿e dla niego umrzeæ to zysk. Tak jednak mo¿e powiedzieæ tylko chrzeœcijanin, dla którego ¿yciem jest Chrystus. Chrzeœcijanie wyczekuj¹ zatem nie „koñca

œwiata”, lecz przyjœcia swego Pana. Jest to czekanie na Zbawiciela, który doprowadzi do koñca swoje dzie³o mi³oœci i poddany sobie œwiat przeka¿e Bogu. Odnowi œwiat. Swoj¹ wiarê w powtórne przyjœcie Jezusa i swe rado- sne oczekiwanie na Niego wyra¿amy w liturgii. W modlitwie eucharystycz- nej padaj¹ s³owa: CHRYSTUS UMAR£, CHRYSTUS ZMARTWYCH- WSTA£, CHRYSTUS POWRÓCI.

P o m y œ l m y :

– Jak odbieram wspó³czesne przepowiednie o koñcu œwiata?

– W jaki sposób przygotowujê siê do spotkania z Panem?

– Jakie wysi³ki podejmujê, by pomóc innym w przygotowaniu siê na po- wtórne przyjœcie Chrystusa?

ZESZYT UCZNIA

PARUZJA = powrót, ponowne przyjœcie Zbawiciela na s¹d ostateczny.

„Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani anio³owie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec” (Mk 13,32).

Znaki poprzedzaj¹ce to wydarzenie:

– Odstêpstwo ludzi od wiary i mi³oœci.

– Ujawnienie siê Antychrysta.

277

tecznie jest to przyjœcie na koñcu œwiata: <Ten Jezus, którego widzieliœcie

odchodz¹cego od Was, tak wróci, jak widzieliœcie Go odchodz¹cego>. Niech te prawdy Bo¿e rzucaj¹ œwiat³o na nasze ¿ycie. Wraz z Chrystusem my

tak¿e wychodzimy od Ojca, a¿eby wróciæ do Ojca. On nas do Ojca prowa- dzi. Starajmy siê iœæ drog¹, któr¹ nam wskazuje. Niech Chrystus bêdzie Drog¹ i Prawd¹ naszego ¿ycia!” (Jan Pawe³ II, audiencja narodowa, Rzym,

12 kwietnia 1989 r.).

– Dlaczego chrzeœcijanin z nadziej¹ powinien oczekiwaæ przyjœcia Chry-

stusa? –

Jak mo¿emy przygotowywaæ siê na ten powrót Chrystusa?

ZAKOÑCZENIE

Wizja rzeczywistoœci ostatecznej jest wizj¹ radosn¹, a œmieræ cielesna i s¹d – bram¹ do radoœci naszego Pana. Dlatego œwiêty Pawe³ pisze, ¿e dla niego umrzeæ to zysk. Tak jednak mo¿e powiedzieæ tylko chrzeœcijanin, dla którego ¿yciem jest Chrystus. Chrzeœcijanie wyczekuj¹ zatem nie „koñca œwiata”, lecz przyjœcia swego Pana. Jest to czekanie na Zbawiciela, który doprowadzi do koñca swoje dzie³o mi³oœci i poddany sobie œwiat przeka¿e Bogu. Odnowi œwiat. Swoj¹ wiarê w powtórne przyjœcie Jezusa i swe rado- sne oczekiwanie na Niego wyra¿amy w liturgii. W modlitwie eucharystycz- nej padaj¹ s³owa: CHRYSTUS UMAR£, CHR

YSTUS ZMARTWYCH- YSTUS POWRÓCI. WSTA£, CHR

Po my

œl my

: Jak odbieram wspó³czesne przepowiednie o koñcu œwiata? W jaki sposób przygotowujê siê do spotkania z Panem? Jakie wysi³ki podejmujê, by pomóc innym w przygotowaniu siê na po- wtórne przyjœcie Chrystusa? – – – ZESZYT UCZNIA

PARUZJA = powrót, ponowne przyjœcie Zbawiciela na s¹d ostateczny

. Odstêpstwo ludzi od wiary i mi³oœci. Ujawnienie siê Antychrysta. „Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani anio³owie w niebie, ani Znaki poprzedzaj¹ce to wydarzenie: – – Syn, tylko Ojciec” (Mk 13,32).

278

– G³oszenie Ewangelii po ca³ej ziemi.

– Powszechne nawrócenie siê ¯ydów.

– Zmiany w przyrodzie.

W czasie miêdzy Wniebowst¹pieniem a ponownym przyjœciem Chrystusa na ziemiê chrzeœcijanin jest wezwany do realizacji Ewangelii tu i teraz.

PRACA DOMOWA

Pisemnie odpowiedz na pytanie: Dlaczego powinniœmy z nadziej¹ ocze- kiwaæ na powtórne przyjœcie Jezusa?

MODLITWA Pieϖ:

1. Gdy kiedyœ Pan (2x) powróci znów (2x),

Abyœmy te¿ tam byli, gdy kiedyœ Pan powróci znów.

2. Gdy œwiêci swój (2x) opuszcz¹ grób (2x) ...

3. Gdy Boga tron (2x) otocz¹ w kr¹g (2x) ...

278

– G³oszenie Ewangelii po ca³ej ziemi. – Powszechne nawrócenie siê ¯ydów. –

Zmiany w przyrodzie. W czasie miêdzy Wniebowst¹pieniem a ponownym przyjœciem Chrystusa na ziemiê chrzeœcijanin jest wezwany do realizacji Ewangelii tu i teraz.

PRACA DOMOWA

Pisemnie odpowiedz na pytanie: Dlaczego powinniœmy z nadziej¹ ocze- kiwaæ na powtórne przyjœcie Jezusa?

MODLITWA Pieϖ:

1. Gdy kiedyœ Pan (2x) powróci znów (2x), Abyœmy te¿ tam byli, gdy kiedyœ Pan powróci znów.

2. Gdy œwiêci swój (2x) opuszcz¹ grób (2x) ... 3. Gdy Boga tron (2x) otocz¹ w kr¹g (2x) ...