273
42. ODNOWIENIE WIATA W JEZUSIE PARUZJA
Cel ogólny
Ukazanie nauki Kocio³a o ponownym przyjciu Jezusa na ziemiê.
Kszta³towanie sta³ej gotowoci na spotkanie z Chrystusem.
Cele szczegó³owe Uczeñ:
podaje definicjê s³owa paruzja,
wyjania znaczenie przyjcia Jezusa na wiat,
uzasadnia, dlaczego cz³owiek wierz¹cy powinien czuwaæ,
charakteryzuje, na czym powinno polegaæ czuwanie,
analizuje teksty ród³owe,
ocenia swoj¹ gotowoæ na spotkanie z Chrystusem.
Metody
Rozmowa kierowana, dyskusja, analiza tekstu ród³owego, praca w grupach, ekspozycja.
rodki dydaktyczne
Pismo wiête, Katechizm Kocio³a Katolickiego, reprodukcja fresku Micha³a Anio³a S¹d Ostateczny.
MODLITWA
Ojcze nasz.
WPROWADZENIE
Co jaki czas pojawia siê wród ludzi zainteresowanie koñcem wiata.
Ludzie siêgaj¹ po ró¿ne przepowiednie, prowadz¹ dyskusje.
Odczytanie wiadectwa z podrêcznika ucznia.
Mnisi z Qumran spodziewali siê koñca wiata lada dzieñ. Podobnie pierwsi chrzecijanie. (...) Hipolit Rzymski og³osi³ rok 500 rokiem powtór- nego przyjcia Jezusa. Ju¿ na pewno mia³ nim byæ rok 1000. Wiklef spo- dziewa³ siê fina³u w 1400 roku, za Wincenty z Ferrary w 1412.
273
42. ODNOWIENIE WIA TA W JEZUSIE P
ARUZJA
Cel ogólny Ukazanie nauki Kocio³a o ponownym przyjciu Jezusa na ziemiê.
Kszta³towanie sta³ej gotowoci na spotkanie z Chrystusem.
Cele szczegó³owe
Uczeñ:
podaje definicjê s³owa paruzja,
wyjania znaczenie przyjcia Jezusa na wiat,
uzasadnia, dlaczego cz³owiek wierz¹cy powinien czuwaæ, charakteryzuje, na czym powinno polegaæ czuwanie,
analizuje teksty ród³owe,
ocenia swoj¹ gotowoæ na spotkanie z Chrystusem.
Metody
Rozmowa kierowana, dyskusja, analiza tekstu ród³owego, praca w grupach, ekspozycja.
rodki dydaktyczne
Pismo wiête, Katechizm Kocio³a Katolickiego, reprodukcja fresku Micha³a Anio³a S¹d Ostateczny.
MODLITWA
Ojcze nasz.
WPROWADZENIE
Co jaki czas pojawia siê wród ludzi zainteresowanie koñcem wiata. Ludzie siêgaj¹ po ró¿ne przepowiednie, prowadz¹ dyskusje.
Odczytanie wiadectwa z podrêcznika ucznia.
Mnisi z Qumran spodziewali siê koñca wiata lada dzieñ. Podobnie pierwsi chrzecijanie. (...) Hipolit Rzymski og³osi³ rok 500 rokiem powtór- nego przyjcia Jezusa. Ju¿ na pewno mia³ nim byæ rok 1000. Wiklef spo- dziewa³ siê fina³u w 1400 roku, za Wincenty z Ferrary w 1412.
274
Im trudniej ¿y³o siê na wiecie, tym wiêcej by³o i <koñców wiata>. Do tych ju¿ wymienionych do³¹czyli: Leovitius (1584), Brannbon (1711), Wint- son (1714), Miko³aj z Kuzy (pomiêdzy 1700 a 1734), Jakub Nachlontus (1800), zwolennicy Irvinga (1835) i William Miller (1843 lub 1844).
Potem przysz³a kolej na Russela (1914) i wiadków Jehowy. Ci ostatni koñca dziejów oczekiwali kilkakrotnie. Wpierw mia³ to byæ rok 1925, po- tem 1975. Pico della Mirandola og³osi³ przepowiedniê, wed³ug której wszyst- ko mia³o siê skoñczyæ w 1994 roku. (...) Na drugim koñcu futurystycznej spirali znajduj¹ siê <obliczenia> badaczy piramidy Cheopsa. Na podstawie proporcji jej wymiarów ustalili oni koniec wiata na... 17 wrzenia 2001 roku. Co myleæ o tym wszystkim? Najlepiej by³oby jednak uwierzyæ s³o- wu Bo¿emu, które mówi, ¿e ten dzieñ przyjdzie <jak potrzask>. Nikt nie zna jego daty i ka¿dy z ¿yj¹cych bêdzie nim zaskoczony. Lepiej wiêc ¿yæ tak, jakby mia³ przyjæ jutro... dzisiaj... za 5 minut. Bo przecie¿ kiedy, prê- dzej czy póniej, bêdzie ostatnie <jutro>, ostatnie <dzisiaj>, ostatnie
<5 minut> do wiecznoci (Prorocy Apokalipsy, w: Jezus ¿yje, nr 13, s. 20).
Jakie postawy wobec tego problemu przyjmuj¹ ró¿ne osoby?
Jakich skrajnoci w podejciu do wydarzeñ czasów koñca musimy unikaæ?
Dla cz³owieka g³ównym problemem jest samo okrelenie koniec wia- ta, które podkrela ostateczny kres istnienia. Dla chrzecijanina ten ko- niec bêdzie jednoczenie pocz¹tkiem. Wi¹¿e siê przede wszystkim z ponownym przyjciem Jezusa na ziemiê.
Na dzisiejszej katechezie zajmiemy siê nastêpuj¹cymi problemami:
1. Czym jest paruzja?
2. Kiedy nast¹pi ponowne przyjcie Jezusa?
3. Jakie znaki poprzedz¹ to wydarzenie?
4. Jak chrzecijanie powinni przygotowaæ siê na to wydarzenie?
ROZWINIÊCIE
Ponad dwa tysi¹ce lat temu Jezus przyszed³ na ziemiê, aby zbawiæ ka¿- dego z nas. Umar³ na krzy¿u, zmartwychwsta³ i wst¹pi³ do nieba. Zapowie- dzia³ jednak swój powrót, swoje ponowne zjawienie siê. To ponowne przyj-
cie Zbawiciela na s¹d ostateczny nazywamy paruzj¹ (gr. parousia obec- noæ, przyjcie, przybycie). Pierwszym przyjciem by³o wiêc Wcielenie,
274
Im trudniej ¿y³o siê na wiecie, tym wiêcej by³o i <koñców wiata>. Do tych ju¿ wymienionych do³¹czyli: Leovitius (1584), Brannbon (1711), W
int- , w: Jezus ¿yje, nr 13, s. 20). orocy Apokalipsy Potem przysz³a kolej na Russela (1914) i wiadków Jehowy. Ci ostatni (1800), zwolennicy Irvinga (1835) i William Miller (1843 lub 1844). koñca dziejów oczekiwali kilkakrotnie. Wpierw mia³ to byæ rok 1925, po- tem 1975. Pico della Mirandola og³osi³ przepowiedniê, wed³ug której wszyst- ko mia³o siê skoñczyæ w 1994 roku. (...) Na drugim koñcu futurystycznej spirali znajduj¹ siê <obliczenia> badaczy piramidy Cheopsa. Na podstawie son (1714), Miko³aj z Kuzy (pomiêdzy 1700 a 1734), Jakub Nachlontus roku. Co myleæ o tym wszystkim? Najlepiej by³oby jednak uwierzyæ s³o- wu Bo¿emu, które mówi, ¿e ten dzieñ przyjdzie <jak potrzask>. Nikt nie zna jego daty i ka¿dy z ¿yj¹cych bêdzie nim zaskoczony. Lepiej wiêc ¿yæ tak, jakby mia³ przyjæ jutro... dzisiaj... za 5 minut. Bo przecie¿ kiedy, prê- dzej czy póniej, bêdzie ostatnie <jutro>, ostatnie <dzisiaj>, ostatnie <5 minut> do wiecznoci (Pr proporcji jej wymiarów ustalili oni koniec wiata na... 17 wrzenia 2001
Jakie postawy wobec tego problemu przyjmuj¹ ró¿ne osoby? Jakich skrajnoci w podejciu do wydarzeñ czasów koñca musimy
unikaæ?
Dla cz³owieka g³ównym problemem jest samo okrelenie koniec wia- ta, które podkrela ostateczny kres istnienia. Dla chrzecijanina ten ko- niec bêdzie jednoczenie pocz¹tkiem. Wi¹¿e siê przede wszystkim z ponownym przyjciem Jezusa na ziemiê.
Na dzisiejszej katechezie zajmiemy siê nastêpuj¹cymi problemami:
1. Czym jest paruzja? 2. Kiedy nast¹pi ponowne przyjcie Jezusa?
3. Jakie znaki poprzedz¹ to wydarzenie? 4. Jak chrzecijanie powinni przygotowaæ siê na to wydarzenie?
ROZWINIÊCIE
Ponad dwa tysi¹ce lat temu Jezus przyszed³ na ziemiê, aby zbawiæ ka¿- dego z nas. Umar³ na krzy¿u, zmartwychwsta³ i wst¹pi³ do nieba. Zapowie- dzia³ jednak swój powrót, swoje ponowne zjawienie siê. To ponowne przyj- cie Zbawiciela na s¹d ostateczny nazywamy paruzj¹ (gr. par
ousia obec- noæ, przyjcie, przybycie). Pierwszym przyjciem by³o wiêc Wcielenie,
275 a drugim bêdzie paruzja, czyli ostateczne ukazanie siê Chrystusa na koñcu
wiata, kiedy nast¹pi s¹d ostateczny.
Katecheta zwraca uwagê na dwa aspekty:
radosne, nios¹ce pokój, zbawcze dzia³anie Boga,
ostateczne ujawnienie prawdy dotychczas zakrytej.
Uczniowie zapisuj¹ definicjê s³owa paruzja.
Niektórzy z nas chcieliby znaæ dok³adn¹ datê ponownego przyjcia Jezusa. Dlaczego?
Kto mo¿e przepowiedzieæ nieomylnie ten dzieñ?
Nikt nie ma takiej mo¿liwoci. wiadcz¹ o tym s³owa Ewangelii wg w.
Marka: Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani anio³owie w nie- bie, ani Syn, tylko Ojciec (Mk 13,32).
Nie wiemy, kiedy w chwale przyjdzie Chrystus, dlatego powinnimy nie- ustannie czuwaæ. Czuwanie to polega na ¿yciu zgodnym z Bo¿ymi przyka- zaniami, na ¿a³owaniu za grzechy, wynagradzaniu za nie Bogu i ludziom, na modlitwie. Potrzebê takiego czuwania podkrelaj¹ Dzieje Apostolskie:
Pokutujcie wiêc i nawróæcie siê, aby grzechy wasze zosta³y zg³adzone, aby nadesz³y od Pana dni och³ody, aby te¿ pos³a³ wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, którego niebo musi zatrzymaæ a¿ do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedzia³ Bóg przez usta swoich
wiêtych proroków (Dz 3,19-21).
Chrystus nie poda³ wprawdzie dok³adnej daty i godziny swojego powro- tu w chwale, ale wskaza³ na pewne znaki jego bliskoci. Zauwa¿anie tych znaków powinno sk³aniaæ do czujnoci, do nawracania siê, ¿ycia w stanie
³aski, kierowania siê mi³oci¹ i unikania grzechu. Jakie to bêd¹ znaki?
O tym mówi oczywicie Pismo wiête.
Praca w grupach
Uczniowie odpowiadaj¹ na pytanie: Jakie znaki poprzedz¹ to wydarzenie?
grupa I £k 18,8; Mt 24,12
grupa II 2Tes 2,3-12; 1J 2,18; 1J 2,22 grupa III Mt 24,14
grupa IV Rz 11,1-2; Rz 11,11-12; Rz 11,26-27 grupa V Mt 24,29-30; £k 21,25-28
275
a drugim bêdzie paruzja, czyli ostateczne ukazanie siê Chrystusa na koñcu
wiata, kiedy nast¹pi s¹d ostateczny.
Katecheta zwraca uwagê na dwa aspekty:
radosne, nios¹ce pokój, zbawcze dzia³anie Boga, ostateczne ujawnienie prawdy dotychczas zakrytej.
Uczniowie zapisuj¹ definicjê s³owa paruzja.
Niektórzy z nas chcieliby znaæ dok³adn¹ datê ponownego przyjcia
Jezusa. Dlaczego? Kto mo¿e przepowiedzieæ nieomylnie ten dzieñ?
Nikt nie ma takiej mo¿liwoci. wiadcz¹ o tym s³owa Ewangelii wg w. Marka: Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani anio³owie w nie- bie, ani Syn, tylko Ojciec (Mk 13,32).
Nie wiemy, kiedy w chwale przyjdzie Chrystus, dlatego powinnimy nie- ustannie czuwaæ. Czuwanie to polega na ¿yciu zgodnym z Bo¿ymi przyka- zaniami, na ¿a³owaniu za grzechy, wynagradzaniu za nie Bogu i ludziom, na modlitwie. Potrzebê takiego czuwania podkrelaj¹ Dzieje Apostolskie: Pokutujcie wiêc i nawróæcie siê, aby grzechy wasze zosta³y zg³adzone, aby nadesz³y od Pana dni och³ody, aby te¿ pos³a³ wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, którego niebo musi zatrzymaæ a¿ do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedzia³ Bóg przez usta swoich wiêtych proroków (Dz 3,19-21).
Chrystus nie poda³ wprawdzie dok³adnej daty i godziny swojego powro- tu w chwale, ale wskaza³ na pewne znaki jego bliskoci. Zauwa¿anie tych znaków powinno sk³aniaæ do czujnoci, do nawracania siê, ¿ycia w stanie ³aski, kierowania siê mi³oci¹ i unikania grzechu. Jakie to bêd¹ znaki? O tym mówi oczywicie Pismo wiête.
Praca w grupach Uczniowie odpowiadaj¹ na pytanie: Jakie znaki poprzedz¹ to wydarzenie?
grupa I
£k 18,8; Mt 24,12 grupa II
2Tes 2,3-12; 1J 2,18; 1J 2,22 grupa III
Mt 24,14 grupa IV
Rz 11,1-2; Rz 1 1,11-12; Rz 1
1,26-27 Mt 24,29-30; £k 21,25-28 grupa V
276
Podsumowanie pracy w grupach.
I. Odstêpstwo od wiary i mi³oci.
II. Ujawnienie siê Antychrysta.
III. G³oszenie Ewangelii po ca³ej ziemi.
IV. Powszechne nawrócenie siê ¯ydów.
V. Zmiany w przyrodzie.
Uczniowie przepisuj¹ wyniki pracy w grupach.
Chocia¿ niektóre znaki, zapowiadaj¹ce paruzjê, mog¹ wywo³ywaæ w nas niepokój, dla chrzecijanina wa¿niejsze jest uczucie nadziei, z jak¹ powin- nimy czuwaæ. Przyjcie Jezusa bêdzie przecie¿ Jego ostatecznym zwyciê- stwem i odnowieniem nieba i ziemi.
Oczekujemy jednak, wed³ug obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w których bêdzie mieszka³a sprawiedliwoæ (2P 3,13).
<I otrze z ich oczu wszelk¹ ³zê, a mierci ju¿ odt¹d nie bêdzie. Ani
¿a³oby, ni krzyku, ni trudu ju¿ [odt¹d] nie bêdzie, bo pierwsze rzeczy prze- minê³y>. I rzek³ Zasiadaj¹cy na tronie: <Oto czyniê wszystko nowe>. I mówi:
<Napisz: S³owa te wiarygodne s¹ i prawdziwe (Ap 21,4-5).
W ostatecznym przyjciu Chrystusa dokona siê wype³nienie wiata i hi- storii. Bóg sprawiedliwie oceni postêpowanie ka¿dego cz³owieka i wszyst- kich narodów z punktu widzenia ich wiernoci wobec prawa moralnego.
Wynagrodzi za dobro i ukarze za z³o.
Katecheta analizuje z uczniami fragmenty Katechizmu Kocio³a Kato- lickiego i nauczania Ojca wiêtego Jana Paw³a II, zamieszczone w pod- rêczniku ucznia. Nastêpnie prezentuje i omawia reprodukcjê fresku Micha-
³a Anio³a S¹d Ostateczny.
Chrystus jest Panem ¿ycia wiecznego. Do Niego jako do Odkupiciela
wiata nale¿y pe³ne prawo ostatecznego os¹dzenia czynów i serc ludzi.
<Naby³> On to prawo przez swój Krzy¿. W taki sposób Ojciec <ca³y s¹d przekaza³ Synowi> (J 5,22). Syn jednak nie przyszed³, by s¹dziæ, ale by zbawiæ i daæ ¿ycie, które jest w Nim. Przez odrzucenie ³aski w tym ¿yciu ka¿dy os¹dza ju¿ samego siebie, otrzymuje wed³ug swoich uczynków i mo¿e nawet potêpiæ siê na wiecznoæ, odrzucaj¹c Ducha mi³oci (KKK 679).
(...) Wniebowst¹pienie jest pocz¹tkiem nowego przyjcia Chrystusa:
<Nie zostawiê was sierotami, przyjdê do was>. To przyjcie to jest przede wszystkim przyjcie w Duchu wiêtym po Wniebowst¹pieniu (...). Osta-
276
Podsumowanie pracy w grupach.
I.
Odstêpstwo od wiary i mi³oci. II.
Ujawnienie siê Antychrysta. III.G³oszenie Ewangelii po ca³ej ziemi. IV.Powszechne nawrócenie siê ¯ydów
. Zmiany w przyrodzie. V.
Uczniowie przepisuj¹ wyniki pracy w grupach.
Chocia¿ niektóre znaki, zapowiadaj¹ce paruzjê, mog¹ wywo³ywaæ w nas niepokój, dla chrzecijanina wa¿niejsze jest uczucie nadziei, z jak¹ powin- nimy czuwaæ. Przyjcie Jezusa bêdzie przecie¿ Jego ostatecznym zwyciê- stwem i odnowieniem nieba i ziemi.
Oczekujemy jednak, wed³ug obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi
, bo pierwsze rzeczy prze- ci ju¿ odt¹d nie bêdzie. Ani : <Oto czyniê wszystko nowe>. I mówi: trudu ju¿ [odt¹d] nie bêdzie, Zasiadaj¹cy na tronie z ich oczu wszelk¹ ³zê, a mier krzyku, ni <I otrze W ostatecznym przyjciu Chrystusa dokona siê wype³nienie wiata i hi- ¿a³oby, ni w których bêdzie mieszka³a sprawiedliwoæ (2P 3,13). minê³y>. I rzek³ <Napisz: S³owa te wiarygodne s¹ i prawdziwe (Ap 21,4-5). storii. Bóg sprawiedliwie oceni postêpowanie ka¿dego cz³owieka i wszyst- kich narodów z punktu widzenia ich wiernoci wobec prawa moralnego. Wynagrodzi za dobro i ukarze za z³o.
Katecheta analizuje z uczniami fragmenty Katechizmu Kocio³a Kato- lickiego i nauczania Ojca wiêtego Jana Paw³a II, zamieszczone w pod- rêczniku ucznia. Nastêpnie prezentuje i omawia reprodukcjê fresku Micha- ³a Anio³a S¹d Ostateczny.
Chrystus jest Panem ¿ycia wiecznego. Do Niego jako do Odkupiciela wiata nale¿y pe³ne prawo ostatecznego os¹dzenia czynów i serc ludzi. <Naby³> On to prawo przez swój Krzy¿. W taki sposób Ojciec <ca³y s¹d przekaza³ Synowi> (J 5,22). Syn jednak nie przyszed³, by s¹dziæ, ale by zbawiæ i daæ ¿ycie, które jest w Nim. Przez odrzucenie ³aski w tym ¿yciu ka¿dy os¹dza ju¿ samego siebie, otrzymuje wed³ug swoich uczynków i mo¿e nawet potêpiæ siê na wiecznoæ, odrzucaj¹c Ducha mi³oci (KKK 679).
(...) Wniebowst¹pienie jest pocz¹tkiem nowego przyjcia Chrystusa: <Nie zostawiê was sierotami, przyjdê do was>. To przyjcie to jest przede wszystkim przyjcie w Duchu wiêtym po Wniebowst¹pieniu (...). Osta-
277 tecznie jest to przyjcie na koñcu wiata: <Ten Jezus, którego widzielicie odchodz¹cego od Was, tak wróci, jak widzielicie Go odchodz¹cego>. Niech te prawdy Bo¿e rzucaj¹ wiat³o na nasze ¿ycie. Wraz z Chrystusem my tak¿e wychodzimy od Ojca, a¿eby wróciæ do Ojca. On nas do Ojca prowa- dzi. Starajmy siê iæ drog¹, któr¹ nam wskazuje. Niech Chrystus bêdzie Drog¹ i Prawd¹ naszego ¿ycia! (Jan Pawe³ II, audiencja narodowa, Rzym, 12 kwietnia 1989 r.).
Dlaczego chrzecijanin z nadziej¹ powinien oczekiwaæ przyjcia Chry- stusa?
Jak mo¿emy przygotowywaæ siê na ten powrót Chrystusa?
ZAKOÑCZENIE
Wizja rzeczywistoci ostatecznej jest wizj¹ radosn¹, a mieræ cielesna i s¹d bram¹ do radoci naszego Pana. Dlatego wiêty Pawe³ pisze, ¿e dla niego umrzeæ to zysk. Tak jednak mo¿e powiedzieæ tylko chrzecijanin, dla którego ¿yciem jest Chrystus. Chrzecijanie wyczekuj¹ zatem nie koñca
wiata, lecz przyjcia swego Pana. Jest to czekanie na Zbawiciela, który doprowadzi do koñca swoje dzie³o mi³oci i poddany sobie wiat przeka¿e Bogu. Odnowi wiat. Swoj¹ wiarê w powtórne przyjcie Jezusa i swe rado- sne oczekiwanie na Niego wyra¿amy w liturgii. W modlitwie eucharystycz- nej padaj¹ s³owa: CHRYSTUS UMAR£, CHRYSTUS ZMARTWYCH- WSTA£, CHRYSTUS POWRÓCI.
P o m y l m y :
Jak odbieram wspó³czesne przepowiednie o koñcu wiata?
W jaki sposób przygotowujê siê do spotkania z Panem?
Jakie wysi³ki podejmujê, by pomóc innym w przygotowaniu siê na po- wtórne przyjcie Chrystusa?
ZESZYT UCZNIA
PARUZJA = powrót, ponowne przyjcie Zbawiciela na s¹d ostateczny.
Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani anio³owie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec (Mk 13,32).
Znaki poprzedzaj¹ce to wydarzenie:
Odstêpstwo ludzi od wiary i mi³oci.
Ujawnienie siê Antychrysta.
277
tecznie jest to przyjcie na koñcu wiata: <Ten Jezus, którego widzielicie
odchodz¹cego od Was, tak wróci, jak widzielicie Go odchodz¹cego>. Niech te prawdy Bo¿e rzucaj¹ wiat³o na nasze ¿ycie. Wraz z Chrystusem my
tak¿e wychodzimy od Ojca, a¿eby wróciæ do Ojca. On nas do Ojca prowa- dzi. Starajmy siê iæ drog¹, któr¹ nam wskazuje. Niech Chrystus bêdzie Drog¹ i Prawd¹ naszego ¿ycia! (Jan Pawe³ II, audiencja narodowa, Rzym,
12 kwietnia 1989 r.).
Dlaczego chrzecijanin z nadziej¹ powinien oczekiwaæ przyjcia Chry-
stusa?
Jak mo¿emy przygotowywaæ siê na ten powrót Chrystusa?
ZAKOÑCZENIE
Wizja rzeczywistoci ostatecznej jest wizj¹ radosn¹, a mieræ cielesna i s¹d bram¹ do radoci naszego Pana. Dlatego wiêty Pawe³ pisze, ¿e dla niego umrzeæ to zysk. Tak jednak mo¿e powiedzieæ tylko chrzecijanin, dla którego ¿yciem jest Chrystus. Chrzecijanie wyczekuj¹ zatem nie koñca wiata, lecz przyjcia swego Pana. Jest to czekanie na Zbawiciela, który doprowadzi do koñca swoje dzie³o mi³oci i poddany sobie wiat przeka¿e Bogu. Odnowi wiat. Swoj¹ wiarê w powtórne przyjcie Jezusa i swe rado- sne oczekiwanie na Niego wyra¿amy w liturgii. W modlitwie eucharystycz- nej padaj¹ s³owa: CHRYSTUS UMAR£, CHR
YSTUS ZMARTWYCH- YSTUS POWRÓCI. WSTA£, CHR
Po my
l my
: Jak odbieram wspó³czesne przepowiednie o koñcu wiata? W jaki sposób przygotowujê siê do spotkania z Panem? Jakie wysi³ki podejmujê, by pomóc innym w przygotowaniu siê na po- wtórne przyjcie Chrystusa? ZESZYT UCZNIA
PARUZJA = powrót, ponowne przyjcie Zbawiciela na s¹d ostateczny
. Odstêpstwo ludzi od wiary i mi³oci. Ujawnienie siê Antychrysta. Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani anio³owie w niebie, ani Znaki poprzedzaj¹ce to wydarzenie: Syn, tylko Ojciec (Mk 13,32).
278
G³oszenie Ewangelii po ca³ej ziemi.
Powszechne nawrócenie siê ¯ydów.
Zmiany w przyrodzie.
W czasie miêdzy Wniebowst¹pieniem a ponownym przyjciem Chrystusa na ziemiê chrzecijanin jest wezwany do realizacji Ewangelii tu i teraz.
PRACA DOMOWA
Pisemnie odpowiedz na pytanie: Dlaczego powinnimy z nadziej¹ ocze- kiwaæ na powtórne przyjcie Jezusa?
MODLITWA Pieñ:
1. Gdy kiedy Pan (2x) powróci znów (2x),
Abymy te¿ tam byli, gdy kiedy Pan powróci znów.
2. Gdy wiêci swój (2x) opuszcz¹ grób (2x) ...
3. Gdy Boga tron (2x) otocz¹ w kr¹g (2x) ...
278
G³oszenie Ewangelii po ca³ej ziemi. Powszechne nawrócenie siê ¯ydów.
Zmiany w przyrodzie. W czasie miêdzy Wniebowst¹pieniem a ponownym przyjciem Chrystusa na ziemiê chrzecijanin jest wezwany do realizacji Ewangelii tu i teraz.
PRACA DOMOWA
Pisemnie odpowiedz na pytanie: Dlaczego powinnimy z nadziej¹ ocze- kiwaæ na powtórne przyjcie Jezusa?
MODLITWA Pieñ:
1. Gdy kiedy Pan (2x) powróci znów (2x), Abymy te¿ tam byli, gdy kiedy Pan powróci znów.
2. Gdy wiêci swój (2x) opuszcz¹ grób (2x) ... 3. Gdy Boga tron (2x) otocz¹ w kr¹g (2x) ...