TEMAT 2:
DOKUMENTACJA
EKSPLOATACYJNA ZESPOŁU SPALINOWO - ELEKTRYCZNEGO.
CENTRUM SZKOLENIA LOGISTYKI
im. Kazimierza I Odnowiciela
1. Instrukcja użytkowania zespołu prądotwórczego ZPW 12 DTO, PEX-POOL PLUS, Dębica 2017,
2. Instrukcja łączności. Zespół spalinowo-elektryczny PAD 16- 3/400, Łączn. 175/63, Warszawa 1964.
3. Zasady eksploatacji polowych urządzeń i instalacji
elektroenergetycznych na napięcie do 1 kV, DTU-4.22.4.01, Bydgoszcz 2019.
LITERATURA
1. Dokumentacja techniczno-ruchowa.
2. Dowód maszyny inżynieryjnej.
3. Karta pracy sprzętu.
4. Obliczanie mocy całkowitej odbiorników.
5. Zasady wykorzystania mocy zespołu spalinowo – elektrycznego.
ZAGADNIENIA
Dokumentacja techniczno – ruchowa jest dostarczana przez wytwórcę razem z urządzeniem i zawiera:
• charakterystykę techniczną zespołu;
• rysunki zestawieniowe;
• instrukcje: zainstalowania, uruchomienia, bhp, eksploatacji, obsługiwania technicznego, konserwacji; smarowania, napraw, transportu;
• wykaz wyposażenia roboczego i narzędzi;
• katalog części i zespołów;
• kartę docierania;
• kartę gwarancyjną.
Zag. 1 Dokumentacja techniczno-ruchowa.
Dowód urządzenia – zakładany jest przez instytucję użytkującą i zawiera:
• dane techniczno - ruchowe w skróconej formie;
• wyposażenie zespołu;
• dane personalne maszynisty;
• zużycie paliwa i smarów;
• ilość przepracowanych godzin;
• planowane oraz wykonane obsługiwania techniczne i remont.
Zag. 2 Dowód maszyny inżynieryjnej.
Zag. 2 Dowód maszyny inżynieryjnej.
Zag. 2 Dowód maszyny inżynieryjnej.
Zag. 2 Dowód maszyny inżynieryjnej.
Zag. 2 Dowód maszyny inżynieryjnej.
Karta pracy sprzętu – jest to dokument, na podstawie którego maszynista może uruchomić zespół i zawiera:
• przydział, nazwę i numer zespołu;
• nazwisko maszynisty;
• czas pracy;
• zużycie paliwa i smarów;
• podpis maszynisty i przełożonego.
Zag. 3 Karta pracy sprzętu.
Zag. 3 Karta pracy sprzętu.
Zag. 3 Karta pracy sprzętu.
Zag. 3 Karta pracy sprzętu.
Zag. 3 Karta pracy sprzętu.
Zag. 3 Karta pracy sprzętu.
Zag. 3 Karta pracy sprzętu.
Zag. 3 Karta pracy sprzętu.
Zag. 3 Karta pracy sprzętu.
Do wszystkich urządzeń elektrycznych powinna być dołączona informacja o specyfikacji produktu w postaci tablicy znamionowej, etykiety lub stempla na których są zamieszczone informacje o poborze prądu wyrażonym w:
a) Kilowatach (kW) – moc czynna
b) Kilowatoamperach (kVA) – moc pozorna c) Amperach (A)
Zag. 4 Obliczanie mocy całkowitej odbiorników.
Do zamiany mocy znamionowej wyrażonej w
kilowatoamperach (kVA) na kilowaty (kW) należy pomnożyć wielkość kVA x 0.8 (współczynnik mocy cos φ), przykładowo:
10kVA x 0.8 =8 kW
Do zamiany mocy znamionowej wyrażonej w
kilowatach(kW) na kilowatoampery (kVA), należy do mocy
wyrażonej w kilowatach (kW) dodać wartość cosф = 0,8 (czyli 20% mocy), przykładowo:
5kW x 0,8 = 4kW 5kW – 4kW = 1kW;
5kW + 1kW = 6kVA (jest to moc silnika po uwzględnieniu cosф).
Zag. 4 Obliczanie mocy całkowitej odbiorników.
Zapotrzebowanie mocy agregatu dla poszczególnych urządzeń:
Urządzenia grzewcze:
zapotrzebowanie mocy, co najmniej 1.2 razy większa od mocy znamionowej urządzenia.
Oświetlenie:
Żarowe - zapotrzebowanie mocy, co najmniej 1.2 razy większa od mocy znamionowej urządzenia
Sodowe - zapotrzebowanie mocy, co najmniej 5 razy większa od mocy znamionowej urządzenia
Zasilacze UPS:
zapotrzebowanie mocy, co najmniej 1.7 razy większa od mocy znamionowej urządzenia
Urządzenia elektroniczne:
zapotrzebowanie mocy, co najmniej 1.2 razy większa od mocy znamionowej urządzenia.
Zag. 4 Obliczanie mocy całkowitej odbiorników.
Zapotrzebowanie mocy agregatu dla poszczególnych urządzeń: (cd) Przykładowo:
komputer 0.5kW x 1.2=0.6kW telewizor 0.7kW x 1.2=0.84kW
czajnik elektryczny 2.5kW x 1.2=3kW odkurzacz 2kW x 1.2=2.4kW
silnik elektryczny jednofazowy (3kVA) 2.4kW x 3=7.2kW
Moc niektórych urządzeń może być zmienna podczas swojej pracy (np.
spawarka , piła mechaniczna itp.).
Silniki indukcyjne (w zależności od połączenia uzwojeń ) mogą podczas
rozruchu pobrać moc od 1.5 do 9 razy większą od mocy pobieranej podczas pracy.
Zag. 4 Obliczanie mocy całkowitej odbiorników.
Nazwa urządzenia Przybliżona moc startująca (W)
Przybliżona moc kontynuowana (W)
Lodówka lub zamrażarka (Energy Star) 1200 180
Wentylator pieca gazowego 1000 600
Telewizor 120 120
Zmywarka do naczyń (COOL) 540 220
Pralka 1200 1200
Komputer stacjonarny 700 700
Oświetlenie gospodarstwa 1500 1500
Kuchenka mikrofalowa 1200 1200
Suma 7460 5720
Zag. 4 Obliczanie mocy całkowitej odbiorników.
Przy zasilaniu różnych urządzeń należy pamiętać o tym aby:
- nie włączać wszystkich urządzeń jednocześnie, - jako pierwsze uruchomić urządzenia
o najwyższej mocy startującej,
- wybrać te urządzenia, których praca jest niezbędna.
Zag. 4 Obliczanie mocy całkowitej odbiorników.
Bilans mocy odbiorników jaką można obciążyć zespół PAD 16 można wykonać dla mocy czynnej tj. 16kW (przykład 1) lub dla mocy pozornej tj. 20kVA (przykład 2):
Planowane obciążenie zespołu :
- 2 Silniki 4kW , cosф = 0,8 – indukcyjny trójfazowy połączony w gwiazdę
- Silnik 2,5kW, cosф = 0,8 – indukcyjny trójfazowy połączony w gwiazdę
- 3 Silniki 500W , cosф = 0,8 – komutatorowy - 5 grzejników 2200W
- 10 żarówek 100W
Zag. 4 Obliczanie mocy całkowitej odbiorników.
Przykład 1. (z uwzględnieniem współczynników zmniejszających możliwość obciążenia agregatu)
Obliczenie mocy czynnej :
2 x 4kW = 8kW x 3 = 24kW (współczynnik o wartości 3)
1 x 2,5kW = 2,5kW x 3 = 7,5kW (współczynnik o wartości 3) 3 x 0,5kW = 1,5kW x 1,2 = 1,8kW (współczynnik o wartości 1,2) 5 x 2,2kW = 11kW x 1,2 = 13,2kW (współczynnik o wartości 1,2) 10 x 100W = 1kW x 1,2 = 1,2kW (współczynnik o wartości 1,2) Sumujemy:
24 + 7,5 + 1,8 + 13,2 + 1,2 = 47,7kW Wniosek:
Nie można podłączyć wszystkich odbiorników, ponieważ łączna moc jaką pobiorą przekracza znamionową moc czynną zespołu - 16kW.
Zag. 4 Obliczanie mocy całkowitej odbiorników.
Przykład 2. (z uwzględnieniem współczynników zmniejszających możliwość obciążenia agregatu)
Obliczenie mocy pozornej:
Silniki o współczynniku mocy cosф = 0,8 pobierają 80% mocy czynnej i 20%
mocy biernej, dlatego do każdego silnika należy dodać wartość cosф = 0,8, czyli 20% mocy czynnej silnika:
4kW x 0,8 = 3,2kW czyli 4kW – 3,2kW = 0,8kW;
4kW + 0,8kW = 4,8kVA (jest to moc silnika po uwzględnieniu cosф), są 2 silniki więc:
2 x 4,8kVA = 9,6kVA x 3 = 28,8kVA (współczynnik o wartości 3) 2,5kW x 0,8 = 2kW czyli 2,5kW – 2kW = 0,5kW;
2,5kW + 0,5kW = 3kWVA (jest to moc silnika po uwzględnieniu cosф), jest 1 silnik więc:
1 x 3kW = 3kVA x 3 = 9kVA (współczynnik o wartości 3) 0,5kW x 0,8 = 0,4kW czyli 0,5kW – 0,4kW =0,1kW;
0,5kW + 0,1kW = 0,6kVA (jest to moc silnika po uwzględnieniu cosф), są 3 silniki więc:
x 0,6kVA = 1,8kVA x 1,2 = 2,16kVA (współczynnik o wartości 1,2)
Zag. 4 Obliczanie mocy całkowitej odbiorników.
Obliczenie mocy odbiorników pobierających tylko moc czynną (nie uwzględniamy cosф ponieważ w tych odbiornikach nie występuje przesunięcie fazowe) :
5 x 2,2kW = 11kW czyli 11kVA x 1,2 = 13,2kVA (współczynnik o wartości 1,2)
10 x 100W = 1kW czyli 1kVA x 1,2 = 1,2kVA (współczynnik o wartości 1,2) Sumujemy:
28,8 + 9 + 2,16 + 13,2+ 1,2 = 54,36kVA Wniosek:
Nie można podłączyć wszystkich odbiorników, ponieważ łączna moc jaką pobiorą przekracza moc znamionową pozorną zespołu – 20kVA.
Zag. 4 Obliczanie mocy całkowitej odbiorników.
Podczas pracy zespołu na wysokości ponad 1000m npm. należy zmniejszyć moc pobieraną o 0,8% na każde 100 m ponad 1000 m.
Przykład:
Zespół pracuje na wysokości 2000 m npm., więc różnica wysokości wynosi 1000 m (2000m - 1000m = 1000m czyli 10 x 100m).
Obliczamy o ile należy zmniejszyć moc pobieraną:
10 x 0,8% = 8%
16kW x 8% = 1,28kW
Moc zespołu do wykorzystania wynosi:
16kW - 1,28kW = 14,72kW
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Podczas pracy zespołu w temperaturze otoczenia przekraczającej dopuszczalną temperaturę pracy zespołu należy zmniejszyć moc odbieraną o 1,7% na każdy 1°C ponad dopuszczalną temperaturę pracy zespołu.
Przykład:
Zespół pracuje w temperaturze powietrza 60°C.
Dopuszczalna temperatura pracy zespołu wynosi 50°C czyli różnica temperatur wynosi 10°C.
Obliczamy o ile należy zmniejszyć moc pobieraną:
10 x 1,7% = 17%
16kW x 17% = 2,72kW
Moc zespołu do wykorzystania wynosi:
16kW – 2,72kW = 13,28kW
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Sieć polowa charakteryzuje się:
• odpornością na korozję, dużą wytrzymałością mechaniczną;
• przystosowaniem do pracy w temperaturach -40°C do +50°C;
• wodoszczelnością na głębokości do 1,5 m pod powierzchnią wody;
• konstrukcją odpowiadającą II klasie izolacji, co pozwala na niewykonywanie uziemienia ani zerowania obudowy złączy;
• łatwym montażem i demontażem złączy w warunkach polowych;
• długotrwałością żywotności;
• prostą konstrukcji;
• możliwością bezpośredniego łączenia różnych sieci np.
oświetleniowych posiadających zunifikowany sprzęt.
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Osprzęt stosowany do budowy sieci polowych, składa się z:
•
przewodów (kabli) zakończonych złączami kablowymi,
•
skrzynek rozdzielczych,
•
czwórników rozgałęźnych.
Złącza kablowe - w zależności od przeznaczenia rozróżnia się następujące rodzaje złączy :
•
wtyczki przelotowe
•
wtyczki ścienne
•
gniazda przelotowe i gniazda ścienne.
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Przewody (sieć przewodowa)
Sieć przewodową stanowią następujące elementy:
• przewody typu OP (oponowe) na napięcie znamionowe 750V;
• przewody typu OW (warsztatowe) na napięcie znamionowe 250V.
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Eksploatacja przewodów:
• przewody są przeznaczone do wykonywania instalacji ruchomych o niewielkim lub średnim poborze mocy;
• przewody oponowe i warsztatowe instalowane na zewnątrz powinny być odpowiednio zabezpieczone przed uszkodzeniami mechanicznymi i osłonięte przed promieniami słonecznymi;
• podczas rozwijania sieci w temperaturze poniżej -15°C nie wolno dopuszczać do „łamania” przewodów;
• przy temperaturze poniżej -25°C, przewody przed rozwinięciem powinny być ogrzane;
• do transportu odcinki przewodu zwija na specjalnym na bębnie.
Uwaga !
Stosowanie układów połączeń, w których przewodami mogą płynąć prądy o wartościach powyżej dopuszczalnych, jest zabronione.
W takim wypadku jw. odbiornik powinien być zasilany dwiema liniami równoległymi.
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
1. Zestawy do rozbudowy linii energetycznych (ZDRLE) przeznaczone są do zwiększenia
możliwości zasilania różnego rodzaju odbiorników w energię elektryczną w przypadku dysponowania niewystarczającą ilością podstawowych elementów sieci znajdujących się w ukompletowaniu ZO, EO i ESI.
2. ZDRLE ze względu na budowę, możliwości wykonania zadań dzieli się na:
1) polowe sieci i zestawy do rozbudowy linii energetycznych dużej mocy;
2) polowe sieci i zestawy do rozbudowy linii energetycznych małej mocy.
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
ZDRLE małej mocy składa się ze skrzyń w wyposażeniu, w których znajdują się:
1) przedłużacze trójfazowe na zwijakach;
2) rozdzielnice trójfazowe;
3) trójniki jednofazowe na zwijakach;
4) przedłużacze jednofazowe na zwijakach;
5) przedłużacze jednofazowe na zwijakach;
6) rozdzielnice kompaktowe;
7) lampy naświetlaczy;
8) pokrowce do statywów naświetlaczy;
9) sprzęt pomocniczy.
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Skrzynka rozdzielcza 25A:
1. przeznaczona do wykonywania rozgałęzień magistrali głównej i jako element przelotowy sieci trójfazowej czteroprzewodowej;
2. tylko skrzynki rozdzielcze 25A mogą być używane do przedłużania i rozgałęziania magistrali czteroprzewodowej;
3. składa się z wtyczki i gniazda 25A, dwóch gniazd 16A;
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Skrzynka rozdzielcza 16A (wersja I):
składa się z wtyczki i gniazda 16 A i dwóch gniazd 10 A, w której znajdują się połączenia szynowe i zabezpieczenia 10A.
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Skrzynka rozdzielcza 16A (wersja II):
1. składa się z wtyczki 16 A i trzech gniazd 10 A, w której znajdują się połączenia szynowe i zabezpieczenia 10A;
2. może odprowadzać do trzech magistrali jednofazowych.
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Rozgałęźnik AZ 10 – 250 – 3 1. składa się z wtyczki 10 A i trzech gniazd 10 A,
2. służy do podłączenia trzech odbiorników jednofazowych..
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Zunifikowane złącza, czwórniki i skrzynki rozdzielcze Dla wtyczek, gniazd, czwórników i skrzynek rozdzielczych przyjęto ogólną nazwę:
- złącza.
Od złączy, zależy:
• pewność działania instalacji oświetleniowej w różnych warunkach atmosferycznych;
• ochrona przed porażeniem prądem elektrycznym
.Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Pomiaru rezystancji izolacji dokonuje się w celu sprawdzenia jej na przebicie elektryczne, pomiędzy przewodami czynnymi L i N (można połączyć je razem), a przewodem ochronnym PE.
Pomiaru tego dokonuje się induktorowym miernikiem izolacji
(IMI) lub nowszymi miernikami, w następujących przypadkach:
•
w czasie obsługiwań okresowych – nie rzadziej niż raz na 12 miesięcy. (głównie 00-2)
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Megaomomierz IMI – 11
- jest jednym z grupy megaomomierzy służących do wykonywania pomiarów izolacji w terenie lub pomieszczeniach gdzie nie ma źródeł energii elektrycznej.
Zakres wskazań:
• od 0 do 100 MΩ
• napięcie pomiarowe 500 V.
1. Wskaźnik megaomomierza 2. Zacisk „-”
3. Zacisk „+”
4. Korbka do prądnicy
1
2 3
4
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Lp. TECHNIKA WYKONYWANIA POSZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI WARUNKI SPRAWNOŚCI TECHNICZNEJ
PRZYRZĄDY,
NARZĘDZIA, MATERIAŁY.
A PRZYGOTOWANIE IMI DO PRACY:
Zdjąć osłonę przyrządu.
Sprawdzić sprawność przyrządu:
a) Sprawdzić czy są odłączone przewody od zacisków urządzenia.
b) obracając korbką równomiernie w prawo aż do chwili ustalenia się odchylenia wskazówki.
c) sprawdzić czy wskazówka odchyla w maksymalne położenie na skali pomiarowej (oznaczoną znakiem „” (tolerancja ± 0,5 mm) c) ZEWRZEĆ ZACISKI. Obracać korbką przyrządu jednostajnie z prędkością znamionową i sprawdzić czy wskazówka pokrywa się z kreską podziałki oznaczoną cyfrą 0 (tolerancja ± 0,5 mm)
-obroty korbką 160 obr./min.
-wychylenie się wskazówki na „0”
świadczy o sprawności przyrządu.
przewód elektryczny lub zwora
induktorowy miernik izolacji
B PRZYGOTOWANIE SIECI POLOWEJ DO POMIARU:
Rozwinąć badany przewód (element sieci polowej). Sprawdzić wizualnie stan izolacji oraz oczyścić lub osuszyć elementy.
Otworzyć zaślepki półzłączy wtykowych elementów sieci polowej.
UWAGA !
W czasie dokonywania pomiarów badany element nie może być podłączony do odbiornika ani do źródła zasilania przewód bez
uszkodzeń mechanicznych.
Półzłącza całe, czyste, niepopękane, niewypalone.
Czyściwo, spirytus.
Badane przewody- sieć polowa
C POMIAR REZYSTANCJI IZOLACJI:
Sprawdzić czy badana sieć lub element sieci polowej jest odłączony od napięcia.
Ustawić żądany zakres pomiarowy (o ile jest regulowany).
Zaciski przyrządu połączyć przewodami pomiarowymi z wybranym elementem sieci polowej, między którymi ma być badana izolacja.
Pomiaru dokonujemy podłączając zaciski w taki sposób aby dokonać pomiaru rezystancji pomiędzy obudową (masą) a poszczególnymi żyłami przewodu oraz pomiędzy poszczególnymi żyłami przewodów.
Korbkę prądnicy obracać jednostajnie z prędkością znamionową do chwili ustalenia się odchylenia wskazówki, po czym odczytać wartość wskazaną na podziałce.
- prędkość 160 obr./min.
- czas pomiaru 1 minuta.
- wychylenie się wskazówki na „0”
świadczy o zwarciu badanych żył (uszkodzenie izolacji lub duże zawilgocenie badanego elementu) -wskazanie powinno być większe od 20 M
Induktorowy miernik izolacji badane urządzenie lub sieć polowa
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Pomiar rezystancji izolacji
Podłączyć przewody pomiarowe przyrządu do półzłącza wg kolejności i kręcić w prawo korbką odczytując wynik na wskaźniku megaomomierza.
zaciski „0” - „1” zaciski „1” - „2”
zaciski „0” - „2” zaciski „1” - „3”
zaciski „0” - „3” zaciski „2” - „3”
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Przykładowy wzór protokołu z pomiaru izolacji
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Wzór protokołu z pomiaru izolacji
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Wzór protokołu z pomiaru izolacji
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Pomiaru rezystancji uziemienia dokonuje się każdorazowo po jego wykonaniu induktorowym miernikiem uziemienia (IMU) lub nowszym miernikiem, która powinna wynosić:
• dla uziemienia roboczego: jak najmniej, najlepiej R < 5 Ω;
• dla uziemienia ochronnego: jak najmniej, najlepiej R < 200 Ω;
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
1 – zacisk „Rd”
2 – zacisk „Rx”
3 – zacisk „Rs”
4 – zacisk „Rp”
5 – skala pomiarowa 6 – skala pomiarowa 7 – pokrętło zakresu
8 – pokrętło potencjometru 9 – korbka
1 2 3 4
5 6
7
8 9
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Lp. Technika wykonywania poszczególnych czynności Warunki sprawności technicznej
Przyrządy, narzędzia, materiały.
A PRZYGOTOWANIE IMU DO PRACY:
Otworzyć pokrowiec przyrządu.
Sprawdzić sprawność techniczną przyrządu:
a) pokrętło przełącznika ustawić w pozycję „K”
b) płytką zwierającą przełożyć z zacisków „Rd”, „Rx” na zaciski „Rs” i „Rp”.
c) obracając korbką równomiernie w prawo sprowadzić wskazanie galwanometru.
-obroty korbką 160 obr./min.
- wskazanie galwanometru na skali 5 (na zdjęciu)
powinno być najbliższe zeru, jeżeli parametr ten nie jest osiągnięty to ustawiamy potencjometrem na skali 6 (na zdjęciu)w przedziale 29 – 31(na skali czerwona kreska ).
-Przyrząd IMU wraz z kompletem przewodów oraz uziomów kontrolnych
Otworzyć pokrowiec z zestawem prętów uziomowych i przewodów.
Wyjąć pręty uziomowe i przewody.
Wbić pręty uziomowe:
- wbijamy uziomy kontrolne w linii prostej.
-rozkonserwować uziomy przed ich użyciem, -wszystkie połączenia powinny być starannie wyczyszczone
a) wbić pierwszy pręt uziomowy (kontrolny) w ziemię -wbić w odległości 20 m od
uziomu badanego. Młotek 2,5 kg.
b) wbić drugi pręt uziomowy (kontrolny) w ziemię -wbić w odległości 40 m od uziomu badanego za pierwszym prętem uziomowym w linii
prostej.
Młotek 2,5 kg.
Podłączyć przewody do zacisków przy prętach uziomowych. -miejsca przyłączenia
powinny być oczyszczone.
Zag. 5 Zasady wykorzystania mocy zespołu
spalinowo-elektrycznego
Lp. Technika wykonywania poszczególnych czynności Warunki sprawności technicznej
Przyrządy, narzędzia, materiały.
B POMIAR REZYSTANCJI UZIEMIENIA.
Odłączyć linkę uziemienia uziomu.
Zaciski „Rd” i „Rx” połączyć płytką zwierającą.
Zacisk „Rx” połączyć przewodem z badanym uziomem.
Zacisk „Rs” połączyć przewodem pierwszego prętu uziomowego (kontrolnego).
Zacisk „Rp” połączyć przewodem drugiego prętu uziomowego (kontrolnego).
Ustawić za pomocą przełącznika 7 (zdjęcie) zakres pomiarowy. Pomiar zacząć od zakresu 10.
- zakres pomiarowy 10, 1, 0,1 Ω.
Obracając korbką równomiernie w prawo oraz potencjometrem 8 (zdjęcie), sprowadzić wskazanie galwanometru na zero skala 5 (zdjęcie).
- ok. 160 obr./min.
- wskazanie galwanometru na skali 5 powinno być najbliższe zeru, jeżeli nie jest, to parametr ten regulujemy potencjometrem 8
Odczytać na podziałce skali 6 (zdjęcie) wartości rezystancji i pomnożyć ją przez mnożnik zakresu pomiaru na przełączniku.
-wartość rezystancji uziemienia roboczego nie może przekroczyć 5 Ω
-wartość rezystancji uziemienia ochronnego nie może
przekroczyć 200 Ω C ZMNIEJSZENIE REZYSTANCJI UZIEMIENIA:
Badany uziom zalać roztworem wody z solą.
-stężenie roztworu:
- lato: 5%
- zima: 25%
Woda, sól.
Sprawdzić ponownie wartość rezystancji uziemienia. -wartość rezystancji uziemienia roboczego nie może przekroczyć 5 Ω.
-wartość rezystancji uziemienia ochronnego nie może
przekroczyć 200 Ω.
Zwiększyć ilość uziomów: - kolejne uziomy łączymy ze
sobą szeregowo lub równolegle.
-zwiększając ilość uziomów zmniejszamy rezystancję uziemienia.
