ROCZNIKI GEOMATYKI 2011 m T IX m Z 3(47)
KSZTA£CENIE W ZAKRESIE GEOINFORMATYKI
NA WYDZIALE GEODEZJI I GOSPODARKI
PRZESTRZENNEJ W OLSZTYNIE
PROPOZYCJE PROGRAMOWE SPECJALNOCI
NA STUDIACH DRUGIEGO STOPNIA
GEOINFORMATICS EDUCATION AT THE FACULTY
OF GEODESY AND LAND MANAGEMENT
IN OLSZTYN THE OUTLINE OF MSC CURRICULUM
Micha³ Bednarczyk, Kamil Kowalczyk, Agnieszka Zwirowicz-Rutkowska
Katedra Geodezji Szczegó³owej, Uniwersytet Warmiñsko-Mazurski w Olsztynie
S³owa kluczowe: geoinformatyka, geodezja, kszta³cenie Keywords: geoinformatics, geodesy, education
Wstêp
Z pocz¹tkiem roku akademickiego 2011/2012 na Wydziale Geodezji i Gospodarki Prze-strzennej w Olsztynie zosta³a utworzona specjalnoæ na II stopniu studiów Geodezja i Tech-nologie geoinformatyczne. Specjalnoæ ta w zamyle jest kontynuacj¹ dzia³aj¹cej ju¿ na Wy-dziale Geodezji i Gospodarki Przestrzennej specjalnoci Geodezja i Geoinformatyka.
Potrzeba zmian wynika z wielu dokumentów, które pojawi³y siê w nieodleg³ej przesz³oci. Pocz¹wszy od wydanych w roku 2006 Roczników Geomatyki, które w ca³oci powiêcone zosta³y zagadnieniu geoinformatyki, poprzez Program Operacyjny Nauka, nowoczesne tech-nologie i spo³eczeñstwo informacyjne, 2007-2013, ustawê o infrastrukturze informacji prze-strzennej (ustawa, 2010), nowelizacjê Prawa geodezyjnego, a¿ po Strategiê Rozwoju Uni-wersytetu Warmiñsko Mazurskiego na lata 2010-2020 (Strategia, 2010).
Na potrzebê rozwoju specjalnoci geoinformatyka zwraca uwagê ju¿ w 2006 roku prof. J. Gadzicki (2006): W zwi¹zku z dynamicznym rozwojem metod i technologii dotycz¹cych informacji geoprzestrzennej, zwanej równie¿ przestrzeni¹ geograficzn¹ lub krócej geoinfor-macj¹, powstaje pilna potrzeba wyodrêbnienia i okrelenia dziedziny wiedzy koncentruj¹cej siê wokó³ tego wa¿nego, a jednoczenie maj¹cego szczególne cechy rodzaju informacji. W rodowisku akademickim, zw³aszcza amerykañskim, stosuje siê tak¿e termin Geographic
Infor-mation Science and Technology, który zas³uguje na szczególn¹ uwagê, poniewa¿ akcentuje on aspekty naukowe i technologiczne dziedziny geoinformacji, jej teoretyczne podstawy i praktyczne znaczenie.
Program Operacyjny Nauka, nowoczesne technologie i spo³eczeñstwo informacyjne, 2007-2013 zak³ada zwiêkszenie roli wiedzy i innowacyjnoci w procesie trwa³ego i zrównowa¿o-nego rozwoju gospodarczego i spo³eczzrównowa¿o-nego, poprzez rozwój technologii i innowacyjnoci oraz budowy spo³eczeñstwa informacyjnego w Polsce. Cel ten osi¹gniêty bêdzie przez zwiêkszenie zakresu wykorzystania technologii informacyjnych i komunikacyjnych.
Obecnie coraz wiêcej firm geodezyjnych podaje geodezjê i technologie geoinformatyczne jako przewodni obszar swojej dzia³alnoci. Tworzenie wszelkiego rodzaju geoportali i baz da-nych, próba systematyzowania i analizowani danych w ró¿nych dziedzinach, wymaga specja-listycznej wiedzy z zakresu nie tylko geodezji, ale tak¿e technologii geoinformtycznych.
Potrzeba udoskonalania interdyscyplinarnoci kierunków i specjalnoci wynika tak¿e ze Strategii Uniwersytetu Warmiñsko-Mazurskiego na lata 2010 -2020. W dokumencie znajduje siê zapis, i¿ wprowadzenie nowych specjalnoci jest elementem kluczowym do sprostania rosn¹cej konkurencji na tym polu edukacji. Uniwersytet ma byæ konkurencyjn¹ na rynku edukacyjnym, reaguj¹c¹ na aktualne trendy akademickie. Coraz wiêcej uczelni tworzy spe-cjalnoci o nazwie geoinformatyka (np. Uniwersytet Jagielloñski, Wojskowa Akademia Tech-niczna w Warszawie, Uniwersytet Przyrodniczy we Wroc³awiu, Uniwersytet Warszawski, Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie, Dolnol¹ska Szko³a Wy¿sza, Uniwersytet l¹ski w Katowicach, Pañstwowa Wy¿sza Szko³a Zawodowa w Gorzowie Wielkopolskim, Akade-mia Morska w Szczecinie, Polska AkadeAkade-mia Umiejêtnoci, Politechnika Warszawska, Wy-¿sza Szko³a Gospodarki Krajowej w Kutnie, Politechnika Wroc³awska, Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanis³awa Staszica w Krakowie).
Potrzebê utworzenia specjalnoci drugiego stopnia w zakresie geoinformatyki dostrzegli tak¿e sami studenci. W roku akademickim 2010/2011 na prace dyplomowe z zakresu tech-nologii geoinformatycznych do Katedry Geodezji Szczegó³owej zg³osi³o siê cztery razy wiê-cej studentów, ni¿ by³o przewidzianych miejsc.
Powy¿sze przes³anki by³y si³¹ sprawcz¹ utworzenia drugiego stopnia studiów o specjal-noci geoinformatycznej, umo¿liwiaj¹cej studentom kontynuacjê nauki na UWM w Olsztynie oraz dobry start na rynku pracy.
Nowe zasady przygotowywania programów studiów
Autonomia programowa uczelni
Od nowego roku akademickiego 2011/2012 przy opracowaniu programów studiów obo-wi¹zywaæ bêd¹ Krajowe Ramy Kwalifikacji dla szkolnictwa wy¿szego (KRK, 2010). Ramy te wyznaczaj¹ metodê opisu kszta³cenia. Do cech charakterystycznych metody nale¿¹:
m opisy sformu³owane w jêzyku efektów kszta³cenia, które przedstawiaj¹ wymagania
jakim powinien sprostaæ student po ukoñczeniu nauki w ramach danego cyklu kszta³-cenia,
m opisy, które pozwol¹ na dokonywanie porównañ dyplomów uzyskiwanych w
Krajowe Ramy Kwalifikacji opisuj¹ (rys. 1), oprócz efektów kszta³cenia, tak¿e hierarchiê poziomów kwalifikacji i przyporz¹dkowuj¹ je poziomom Europejskich Ram Kwalifikacji. Klu-czowe znaczenie dla zrozumienia czym s¹ ramy kwalifikacji ma w³aciwa interpretacji pojêcia kwalifikacji (KRK, 2010). Zgodnie z treci¹ zalecenia Parlamentu Europejskiego i Rady z 23 kwietnia 2008 r. dotycz¹cego ustanowienia Europejskich Ram Kwalifikacji (ERK), dla uczenia siê przez ca³e ¿ycie [EQF_LLL08a], kwalifikacja oznacza formalny wynik procesu oceny i walidacji uzyskany w sytuacji, w której w³aciwy organ zgodnie z ustalon¹ procedur¹ stwierdzi³, ¿e dana osoba osi¹gnê³a efekty uczenia siê zgodne z okrelonymi standardami.
W kontekcie rozwa¿añ dotycz¹cych ram kwalifikacji, kwalifikacja jest wiêc rozumiana jako kwalifikacja formalna, tzn. tytu³, stopieñ itp., uto¿samiany z odpowiadaj¹cym mu dy-plomem, wiadectwem lub innym dokumentem, wydawanym po zakoñczeniu pewnego eta-pu kszta³cenia, powiadczaj¹cym osi¹gniêcie okrelonych efektów kszta³cenia (KRK, 2010). Ka¿da kwalifikacja w zakresie szkolnictwa wy¿szego jest scharakteryzowana przez [EQF_EHEA05a]:
m efekty kszta³cenia,
m poziom i odpowiadaj¹cy mu nak³ad pracy studenta, wyra¿ony w punktach ECTS.
Szczegó³owy opis przydzielania punktów ECTS mo¿na znaleæ w Europejskim systemie transferu i akumulacji punktów (ECTS, 2006).
Efekty kszta³cenia okrelaj¹ co ucz¹cy siê powinien wiedzieæ, rozumieæ i byæ zdolny zrobiæ po zakoñczeniu pewnego okresu (procesu) kszta³cenia. Efekty kszta³cenia mog¹ byæ zwi¹zane z pe³nym programem studiów i odpowiadaj¹cym mu dyplomem, z modu³em dy-daktycznym (blokiem programowym), z pojedynczym przedmiotem, a nawet z pojedyn-czym wyk³adem, czy pojedyncz¹ sesj¹ æwiczeñ audytoryjnych b¹d zajêæ laboratoryjnych. Tak¿e praktyki studenckie powinny byæ zaplanowane z uwzglêdnieniem przewidywanych efektów kszta³cenia (KRK, 2010).
Na poziomie programu studiów (rys. 2) rozró¿nia siê kilka rodzajów efektów kszta³cenia (KRK, 2010):
m ogólne charakterystyczne dla danego poziomu kszta³cenia (np. dla studiów I
stop-nia), w znacznym stopniu niezale¿ne od kierunku studiów;
Rys. 1. Wykorzystanie ram kwalifikacyjnych do odniesienia kwalifikacji pomiêdzy krajami (ród³o: KRK, 2010)
m dziedzinowe charakterystyczne dla danego poziomu kszta³cenia w okrelonym
sze-rokim obszarze kszta³cenia, obejmuj¹cym ca³¹ grupê kierunków studiów (np. dla kie-runków technicznych);
m szczegó³owe specyficzne dla danego programu studiów i jego konkretnej realizacji
w danej uczelni lub jednostce prowadz¹cej studia.
Efekty kszta³cenia definiowane (klasyfikowane) s¹ za pomoc¹ wskaników (deskrypto-rów) znanych pod nazw¹ Deskryptorów Dubliñskich zdefiniowanych w piêciu kategoriach:
m wiedza i rozumienie,
m stosowanie wiedzy i rozumienia,
m umiejêtnoæ wnioskowania i formu³owania s¹dów, m umiejêtnoæ komunikowania siê,
m umiejêtnoæ uczenia siê.
Rys. 2. Wielopoziomowe definiowanie efektów kszta³cenia w systemie szkolnictwa wy¿szego w Polsce (ród³o: KRK, 2010)
Aby w³aciwie przygotowaæ program studiów nale¿y postêpowaæ wed³ug zasad projek-towania programów studiów i zajêæ dydaktycznych na bazie efektów kszta³cenia. Szczegó-³owe zasady projektowania znajduj¹ siê w KRK (2010). Poni¿ej wymienione s¹ tylko etapy projektowania:
m koncepcja (rozpoznanie i sformu³owanie potrzeb kandydatów, wstêpne okrelenie celów
i efektów uczenia siê, wstêpne rozpoznanie rynku pracy),
m planowanie i okrelenie wymagañ (okrelenie poziomu kszta³cenia, okrelenie zakresu
i poziomu wstêpnej wiedzy i umiejêtnoci kandydatów, opracowanie wstêpnej wersji opisu efektów uczenia siê w odniesieniu do wszystkich kategorii, dyskusja nad mo¿-liwoci¹ i sposobami osi¹gniêcia zdefiniowanych efektów kszta³cenia),
m projektowanie (opracowanie szczegó³owego opisu efektów uczenia siê w odniesieniu
do wszystkich kategorii, opracowanie zestawu przedmiotów/modu³ów, przyporz¹d-kowanie im umiejêtnoci i innych kompetencji oraz typów zajêæ i metod kszta³cenia, okrelenie nak³adu pracy studenta i przyporz¹dkowanie punktów ECTS),
m implementacja (sporz¹dzenie szczegó³owych opisów przedmiotów/modu³ów,
czyn-noci administracyjne),
m testowanie i ocena (przeprowadzanie oceny programu pod k¹tem osi¹gniêcia
Powy¿sze zasady by³y podstaw¹ przy opracowywaniu programu specjalnoci Geodezja i Technologie geoinformatyczne na Wydziale Geodezji i Gospodarki Przestrzennej UWM w Olsztynie.
Charakterystyka specjalnoci
Specjalnoæ Geodezja i Technologie geoinformatyczne ³¹czy w sobie elementy geodezji i informatyki. W programie tej specjalnoci znalaz³y siê przedmioty z zakresu podstaw geode-zji i geodegeode-zji wy¿szej, geodegeode-zji fizycznej i grawimetrii, poszerzone o dodatkowe przedmioty informatyczne (m.in. zaawansowane techniki programowania, in¿ynieria systemów infor-matycznych, struktury danych i programowanie obiektowe, techniki geowizualizacji), a tak-¿e przedmioty integruj¹ce wszystkie te nurty tematyczne, powiêcone zastosowaniom me-tod matematycznych i informatyki w geodezji: zaawansowane analizy geoprzestrzenne, prak-tyczne aspekty zarz¹dzania danymi przestrzennymi, GIS w samorz¹dzie i administracji.
Absolwent specjalnoci Geodezja i Technologie geoinformatyczne bêdzie specjalist¹ w zakresie:
m zaawansowanych metod opracowania obserwacji,
m nowoczesnych technik pomiarowych: skaning laserowy, pomiary satelitarne GPS i
RTK, grawimetria,
m tworzenia baz danych oraz zarz¹dzania nimi,
m informatycznych metod pozyskiwania i przetwarzania danych, m zarz¹dzania i aktualizacji w systemach mapy numerycznej,
m znajomoci oraz wykorzystania jêzyków programowania na potrzeby GIS, m zaawansowanych analiz danych przestrzennych,
m technik geowizualizacji,
m prezentacji danych przestrzennych w Internecie.
Podczas prac nad specjalnoci¹ zdefiniowano 24 cele programu kszta³cenia, które zwi¹zane s¹ ze 130 szczegó³owymi efektami kszta³cenia. Cele programu kszta³cenia s¹ nastêpuj¹ce:
1. Zapoznanie studenta z pog³êbionym opisem matematycznym zjawisk fizycznych po-przez elementy matematyki stosowanej.
2. Zapoznanie studenta z zaawansowanymi metodami opracowania obserwacji geode-zyjnych.
3. Zaznajomienie studentów ze zjawiskami geodynamicznymi.
4. Dostarczenie studentowi wiedzy z zakresu cyfrowego przetwarzania obrazów sateli-tarnych i umiejêtnoci zastosowania tych narzêdzi w zadaniach in¿ynierskich sfery geoinformatyki.
5. Zapoznanie studenta z metodami badania pola si³y ciê¿koci oraz stosowania tej wie-dzy w praktycznych pomiarach geodezyjnych.
6. Zapoznanie studenta z pomiarami przemieszczeñ i wyznaczania odkszta³ceñ badanych obiektów in¿ynierskich.
7. Zapoznanie studenta z satelitarnymi technikami pomiarowymi.
8. Zapoznanie studenta z procesami gospodarowania oraz procedurami przygotowania dokumentacji dla procesów gospodarowania nieruchomociami.
10.Zapoznanie studenta z metodyk¹ projektowania systemów informatycznych oraz na-rzêdziami i technikami wdra¿ania oraz zarz¹dzania systemów geoinformacyjnych. 11. Zapoznanie studenta z podstawowymi strukturami danych oraz standardowymi
algo-rytmami ich obs³ugi i przetwarzania.
12.Zapoznanie studenta z ró¿nymi metodami prezentacji i wizualizacji danych dotycz¹-cych obiektów, zjawisk i procesów obserwowanych i zachodz¹dotycz¹-cych na Ziemi. 13.Dostarczenie studentowi wiedzy w zakresie systematyki opracowañ geodezyjnych i
ich znaczenia gospodarczego oraz efektywnego wykorzystania wspó³czesnych baz danych map wielkoskalowych.
14.Dostarczenie studentowi wiedzy z zakresu technologii obrazowania radarowego i umiejêtnoci zastosowania tych narzêdzi w zadaniach geoinformatycznych.
15.Zapoznanie studenta z zawansowanymi analizami stosowanymi w zarz¹dzaniu prze-strzeni¹.
16.Zapoznanie studenta z klasycznymi problemami spotykanymi w systemach geoinfor-matycznych i propozycjami ich rozwi¹zañ.
17.Zapoznanie studenta z metodyk¹ zaawansowanych analiz geoprzestrzennych w trak-cie rozwi¹zywania z³o¿onych problemów przestrzennych.
18.Zaznajomienie studenta z metodami i przygotowaniem zaawansowanych przedsta-wieñ kartograficznych z zastosowaniem techniki komputerowej.
19.Dostarczenie studentowi informacji o SDI, INSPIRE.
20.Zapoznanie studenta z zasadami stosowania GIS do wspomagania zadañ administracji publicznej.
21.Dostarczenie studentowi umiejêtnoci korzystania z aktów prawnych zwi¹zanych z geoinformatyk¹.
22.Zapoznanie studenta z metodami numerycznymi stosowanymi do realizacji obliczeñ matematycznych spotykanych w geodezji.
23.Zapoznanie studentów z problematyk¹ oprogramowania Open Source.
24.Zapoznanie studenta z najnowszymi wynikami badañ naukowych w zakresie geoin-formatyki.
W ramach nowej specjalnoci opracowano 4 przedmioty z grupy treci podstawowych, 9 z grupy treci kierunkowych oraz 11 przedmiotów specjalnociowych (tab.). £¹cznie realizowanych jest 900 godzin dydaktycznych na 3 semestrach.
Absolwenci kierunku geodezja i kartografia o specjalnoci Geodezja i Technologie geoin-formatyczne mog¹ podj¹æ pracê zarówno w sektorze prywatnym, w firmach geodezyjnych, geoinformatycznych, kartograficznych, jak i administracji publicznej wszystkich szczebli. Bêd¹ przygotowani do prac zwi¹zanych z produkcj¹ geodezyjn¹, jak te¿ do projektowania, tworzenia, zarz¹dzania i zasilania systemów informacji przestrzennej, a tak¿e analizowania i podejmowania decyzji z pomoc¹ tych systemów. Przyk³ady bran¿, które deklaruj¹ potrzebê zatrudnienia absolwentów z przygotowaniem zawodowym w dziedzinie geoinformatyki: geo-dezja, rodowisko, rolnictwo, budownictwo, planowanie przestrzenne, gospodarka nieru-chomociami, urbanistyka, zarz¹dzanie kryzysowe, bezpieczeñstwo publiczne, logistyka, in¿ynieria rodowiska, administracja czy zarz¹dzanie sieciami uzbrojenia terenu. Tworz¹c now¹ specjalnoæ wychodzimy naprzeciw zapotrzebowaniom wspó³czesnego rynku pracy.
Podsumowanie
Specjalnoæ Geodezja i Technologie geoinformatyczne jest znacz¹cym krokiem w roz-woju Wydzia³u Geodezji i Gospodarki Przestrzennej UWM w Olsztynie. Powszechna infor-matyzacja i rozwój spo³eczeñstwa informacyjnego wp³ywa na kszta³t i trendy rozwoju spe-cjalnoci i kierunków studiów. Wspó³czesny geodeta musi przyswoiæ pewien zakres wiedzy z dziedziny informatyki, aby móc sprawnie radziæ sobie z dostêpnymi obecnie narzêdziami pracy, takimi jak programy komputerowe, urz¹dzenia pomiarowe, czy systemy GIS. Rol¹ wspó³czesnego geodety jest tak¿e wp³ywanie na rozwój dziedziny, któr¹ siê zajmuje. Two-rz¹c nowe rozwi¹zania nale¿y stawiæ czo³a takim zadaniom jak np.: uczestnictwo w projek-towaniu systemu informatycznego, opracowanie schematu bazy danych czy zaprojektowa-nie i stworzezaprojektowa-nie aplikacji wspomagaj¹cej pracê w systemie GIS. Bez odpowiedzaprojektowa-niej wiedzy i umiejêtnoci z zakresu zarówno informatyki, jak i geodezji nie mo¿na sprawnie podo³aæ takiemu zadaniu.
Umiejêtnoci cz³owieka musz¹ byæ jednak odpowiednio wywa¿one, tak aby zby du¿y zakres ogólnej wiedzy nie sta³ siê zwyczajnie niepotrzebnym balastem. Bardzo istotny jest
Tabela. Zestawienie przedmiotów na specjalnoci Geodezja i technologie geoinformatyczne
w ó t o i m d e z r p a w z a N Grupatreci h c y w o w a t s d o p kGierruupnaktorweyccih spePcrjzaeldnmoioctioywe a k y t a m e t a m a n a w o s n a w a a Z + ij c a w r e s b o ai n a w o c a r p o y d o t e m e n a w o s n a w a a Z + a k i m a n y d o e G + u z a r b o ei n a z r a w t e z r p e w o rf y C + a n j y z e d o e g ai rt e m i w a r g i a n z c y zi f a j z e d o e G + ñ e z c z s ei m e z r p y r ai m o P + e w o r ai m o p i k i n h c e t e n r a ti l e t a S + i m ai c o m o h c u r ei n a k r a d o p s o G + ai n a w o m a r g o r p i k i n h c e t e n a w o s n a w a a Z + h c y n z c y t a m r o f n i w ó m e t s y s ai r ei n y ¿ n I + e w o t k ei b o ei n a w o m a r g o r p i h c y n a d y r u t k u rt S + ij c a zi l a u zi w o e g i k i n h c e T + j e w o l a k s o k l ei w a j c a zi l a u t k a i m e b o s a z ei n a z d ¹ z r a Z j e w o rf y c y p a m + j e w o r a d a r ij c k e t e d el e t y d o t e M + ¹i n e z rt s e z r p ai n a z d ¹ z r a z y zi l a n a e n a w o s n a w a a Z + i m y n a d ai n a z d ¹ z r a z y t k e p s a e n z c y t k a r P i m y n n e z rt s e z r p + e n n e z rt s e z r p o e g y zi l a n a e n a w o s n a w a a Z + e n z ci f a r g o tr a k y d o t e M + h c y n n e z rt s e z r p h c y n a d a r u t k u rt s a rf n I + ij c a rt si n i m d a i ei z d ¹ z r o m a s w S I G + S I G w e n w a r p y t n e m el e e n a r b y W + h c y n a d ai n a z r a w t e z r p e n z c y r e m u n y d o t e M + e c y t a m r o f n i o e g w e c r u o S n e p O + ai r a n i m e S +
zatem dobór zagadnieñ jaki nale¿y przyswoiæ, aby nabyta wiedza by³a jak najbardziej przy-datna i uniwersalna. Takie za³o¿enie by³o jedn¹ z podstaw dzia³ania zespo³u opracowuj¹cego program nowej specjalnoci. Wiedza informatyczna przekazywana w toku studiów jest do-brana tak, aby stanowi³a istotne uzupe³nienie wiedzy geodezyjnej. Absolwenci bêd¹ w stanie ³atwiej podejmowaæ wspó³pracê w nowoczesnych, dzia³aj¹cych od lat i dowiadczonych zespo³ach, w ka¿dym przedsiêbiorstwie geodezyjnym czy urzêdzie.
Literatura
Certyfikat, 2007: Europejski Certyfikat Umiejêtnoci Komputerowych, ECDL-European Computer Driving Licence, Sylabus wersja 5.0, Polskie Towarzystwo Informatyczne.
ECTS, 2006: Europejski system transferu i akumulacji punktów. Krótki przewodnik opracowany na podsta-wie przewodnika Europejski System Transferu i Akumulacji Punktów i Suplement do Dyplomu wydanego w roku 2004 przez Komisjê Europejsk¹, Fundacja Rozwoju Systemu Edukacji Program SO-CRATES-Erasmus, Warszawa.
Gadzicki J., 2006: Zakres tematyczny dziedziny geoinformacji jako nauki i technologii, Roczniki Geomatyki t. 4, z.2, PTIP Warszawa.
KRK, 2010: Projekt Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wy¿szego Krajowe Ramy Kwalifikacji w szkolnic-twie wy¿szym jako narzêdzie poprawy jakoci kszta³cenia Priorytet IV PO KL, Dzia³anie 4.1. Poddzia-³anie 4.1.3, Warszawa.
Strategia, 2010: Strategia Rozwoju Uniwersytetu Warmiñsko-Mazurskiego w Olsztynie na lata 2010-2020, Olsztyn, grudzieñ 2010.
Ustawa z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej. Dz.U. 2010 nr 76 poz. 489. Za³¹cznik nr 36. Standardy kszta³cenia dla kierunku studiów: Geodezja i kartografia [W:] Rozporz¹dzenie Ministra
Nauki i Szkolnictwa Wy¿szego z dnia 12 lipca 2007 r. w sprawie standardów kszta³cenia dla poszczególnych kierunków oraz poziomów kszta³cenia, a tak¿e trybu tworzenia i warunków, jakie musi spe³niaæ uczelnia, by prowadziæ studia miêdzykierunkowe oraz makrokierunki. Dz.U. 2007 Nr 164 poz. 1166.
Abstract
The paper presents the outline of a new Master of Science curriculum at the Faculty of Geodesy and Land Management in Olsztyn. Development of IT solutions, education strategies and operation programmes, changes in legal environment and students expectations are the background of a new postgraduate course Geodesy and Geoinformatics Technologies. The new course allows to undertake graduate programme following undergraduate course Geodesy and Geoinformatics at the Faculty.
The new course combines two disciplines geodesy and informatics. The course components include, among others: fundamentals of geodesy and surveying, physical geodesy and gravimetry, but also advanced programming techniques, systems and software engineering, data structures, geovisualiza-tion techniques, spatial data management, advanced spatial analysis, and GIS for land administrageovisualiza-tion. The aim of the new course is to well prepare graduates for careers in industry and in SME rendering geoinformation and GIS services.
dr in¿. Micha³ Bednarczk w.m.bednarczyk@wp.pl dr in¿. Kamil Kowalczyk kamil.kowalczyk@uwm.edu.pl
dr in¿. Agnieszka Zwirowicz-Rutkowska agnieszka.zwirowicz@uwm.edu.pl
