• Nie Znaleziono Wyników

Polskie studia medyczne i farmaceutyczne w okresie II wojny światowej

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Polskie studia medyczne i farmaceutyczne w okresie II wojny światowej"

Copied!
3
0
0

Pełen tekst

(1)
(2)

Kronika 535 sób opracowania. Dr Zofia Kla we rozszerzyła to zdefiniowanie pracy naukowej o kryterium sposobu wykorzystania źródeł.

Dyskusję podsumował dr halb. Bohdan Jaczewski, podkreślając konieczność prze-strzegania rygorów warsztatowych w pracy naukowej historyka.

Lidia Rozwens

Z K R A J U

P O L S K I E S T U D I A M E D Y C Z N E I F A R M A C E U T Y C Z N E W O K R E S I E I I W O J N Y Ś W I A T O W E J

Pod powyższym tytułem 15 grudnia 1977 r. odbyło się w Poznaniu Sympozjum zorganizowane przez tamtejszą Akademię Medyczną i Komisję Zdrowia Zarządu Wo-jewódzkiego ZBOWiD. Protektorat objął Minister Zdrowia i Opieki Społecznej — prof. M. Śliwiński. Do Komitetu Honorowego weszli: prof. H. Koźniewska — czło-nek Rady Państwa, prof. R. Góral — rektor A M , prof. В. Miśkiewicz — rektor Uni-wersytetu im. Adama Mickiewicza, M. Jakubowicz — prezes Zarz. Woj. Z B O W i D i rektorzy A M w Warszawie i Krakowie — prof. L. Zgliczyńskj i prof. T. Popiela. Na czele Komitetu Organizacyjnego stanął dziekan — prof. J. Hasik, który jest przewodniczącym Komisji Zdrowia Zarz. Woj. ZBOWiD, oraz jako sekretarz — prof. E. Chróścielewski. Zebranych przywitał prof. J. Hasik, który podkreślił w y j ą t k o w e znaczenie dydaktyki nauk medycznych i farmaceutycznych prowadzonych tak kon-spiracyjnie na terenie okupowanego kraju, jak i jawnie na uniwersytecie szkockim. Następnie przemówienie wygłosił prof. R. Góral, który m.in. stwierdził, że Sym-pozjum poświęcone jest wszystkim pracownikom i studentom ówczesnych uczelni. W tragicznych warunkach życia okupacyjnego zdecydowali się oni ratować przed zniszczeniem naukę polską. W imieniu Zatrz. Woj. ZBOWiD zabrał głos jego wice-przewodniczący — Wiktor Kalenda. Podkreślił on, że tajne studia stanowiły swego rodzaju walkę z okupantem, choć toczoną bez broni w ręku.

Program Sympozjum przewidywał wygłoszenie pięciu referatów. Pierwszy z nich przedstawił uczestnik konspiracyjnych studiów — prof. E. Chróścielewski. Omówił on organizację studiów wyższych na tle całego tajnego szkolnictwa, a szczególnie stu-diów medycznych. Następnie doc. W. W. Głowacki zobrazował studia farmaceutycz-ne w siedmiu konspiracyjnych uczelniach wyższych w kraju. Problemem dydaktyki medycyny w obozach jenieckich zajął się prof. К. Stawiński, który opisał szerzej nauczanie stomatologii w obozie jenieckim w Woldenbergu. Prof. F. Bolechowski poświęcił swe wystąpienie nauczaniu chorób wewnętrznych najpierw w szpitalach stolicy, a po Powstaniu Warszawskim w szpitalach ewakuowanych. W końcu pra-cownik naukowy Polskiego Wydziału Lekarskiego w Edynburgu — prof. Lech Dzia-łoszyński przedstawił działalność tego Wydziału.

Referaty wniosły dużo nowych wiadomości, uzupełniających dotychczasową li-teraturę wspomnieniową i opracowania historyczne. Prawie wszyscy mówcy należeli do grona osób zaangażowanych w nauczaniu medycyny. Konfrontując swe relacje z faktami utrwalonymi już w historiografii, przedstawili zebranym atmosferę i wa-runki ówczesnego szkolnictwa lekarzy.

W holu Zakładu Anatomii Patologicznej, w którym odbywało się Sympozjum, została urządzona mała wystawa zdjęć i innych materiałów źródłowych oraz opra-cowania naukowe dotyczące problematyki Sympozjum. Należy jeszcze dodać, że z okazji Sympozjum Akademia Medyczna w Poznaniu wydała drukiem tom studiów, który zawiera wszystkie wygłoszone referaty i dwa dalsze, nadesłane przez tych

(3)

536

Kronika

autorów, którzy nie mogli wziąć udziału w obradach. Są to: prof. A. Zakrzewskiego.

Sylwetki profesorów zasłużonych dla tajnego nauczania medycyny i doe. M.

Skuli-mowskiego, Tajne studia medyczne w Krakowie w latach okupacji hitlerowskiej

(1942—1945). Po zakończeniu Sympozjum rektor poznańskiej AM (podejmował lampką

wina zasłużonych wykładowców i studentów z okresu II Wojny Światowej.

Witold Włodzimierz Głowacki

J U B I L E U S Z W Y D Z I A Ł U G E O L O G I I U N I W E R S Y T E T U W A R S Z A W S K I E G O

W 1917 r. okupacyjne władze niemieckie zezwoliły na otwarcie w Warszawie

wyższej uczelni polskiej. Otwarto wówczas także studia geologiczne, które

prowa-dzili J. S. Thugutt, J. Lewiński, a także ich pomocnicy: K. Koziorowski, J.

Czar-nocki i J. Samsonowicz.

35 lat później w dniu 1 października 1952 r. powołano na Uniwersytecie

War-szawskim Wydział Geologii. W związku z tym w 1968 r. obchodzono 50-lecie nauk

geologicznych na t e j uczelni oraz 15-lecie Wydziału Geologii. W dniach 18—19 XI

1977 r. odbyło się kolejne spotkanie jubileuszowe pt. 60-lecie nauk geologicznych

i 25-lecie Wydziału Geologii w Uniwersytecie Warszawskim. Obchodom

jubileuszo-wym towarzyszyło wydanie ksiąg pamiątkowych, które stanowią zbiór opracowań

historycznych, a zarazem cenne źródła do dziejów nauk geologicznych w Polsce.

Zasługi kadry nauczającej i absolwentów Wydziału Geologii omówili podczjas

sesji liczni mówcy, a m.in. prof. Z. Rybicki (rektor UW), prof. R. Ney (podsekretarz

stanu w Ministerstwie NSWiT), doc. Z. Dembowski (prezes Centralnego Urzędu

Geo-logii), prof. A. Jachowicz (dziekan Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego)

i inni. Wskazano, że rozpoznanie bazy surowców mineralnych naszego k r a j u w

dużym stopniu jest rezultatem badań absolwentów Wydziału Geologii UW. Kadra n a u

-kowa tego Wydziału zasiliła Zakład Nauk Geologicznych PAN, Zakład Paleobiologii

PAN, największą instytucję specjalistyczną w k r a j u — Instytut Geologiczny CUG,

a także niedawno powstały Uniwersytet Śląski.

Osiągnięcia pracowników Wydziału pokazano także na okolicznościowej

wysta-wie, która podczas obchodów otwarta została w Pałacu Kazimierzowskim.

W dalszej części spotkania pracownicy naukowi Wydziału przedstawili referaty,

obrazujące rozwiązywanie nowoczesnych problemów geologicznych przez kadrę

Uni-wersytetu Warszawskiego. Po sesji założono Stowarzyszenie Wychowanków Wydziału

Geologii UW (działa ono w ramach Stowarzyszenia Inżynierów i Techników

Górni-czych). Podczas następnego dnia obchodów jubileuszowych absolwenci zwiedzili

ma-cierzyste zakłady — zapoznając się z kierunkami prac badawczych prowadzonych

w ostatnich latach.

Najwięcej materiału dotyczącego dziejów nauk geologicznych w Warszawie (co

prawda tylko w ostatnim 25-leciu), znajduje się we wspomnianej księdze

pamiątko-wej. Zamieszczono w niej następujące referaty: S. Orłowski — Wydział Geologii w

25-leciu istnienia i 60-leciu nauk geologicznych w Uniwersytecie Warszawskim; j.

Kutek — Instytut Geologii Podstawowej jako ośrodek badań naukowych w latach

1968—1976; A. Polański — Instytut Geochemii, Mineralogii i Petrografii jako ośrodek

badań naukowych w latach 1968—1976; E. Falkowski — Instytut Hydrogeologii i

Ge-ologii Inżynierskiej jako ośrodek badań naukowych w latach 1968—1976; H.

Łoziń-ska-Stępień, W. Murzynowski — Działalność Zakładu Prac Geologicznych w latacn

1968—1976. Ponadto część informacyjna księgi zawiera następujące opracowania:

Struktura organizacyjna Wydziału Geologii, Nauczyciele akademiccy i pracownicy

naukowo-badawczy, Pracownicy inżynieryjno-techniczni i inni, Dorobek w dziedzinie

kształcenia, Nagrody i odznaczenia, Współpraca z zagranicą.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Rzecznik Praw Pacjenta jest więc biurem, do którego wpływają mniej lub bardziej uzasadnio- ne żale i pretensje pacjentów do służby zdrowia.. Ale on tej rzeki narzekań ani

Choć poglądy komunistów na temat wojny w Hiszpanii nie były odosob- nione, a sympatię dla sprawy republikańskiej przejawiały również PPS i związki zawodowe, to jednak

W starożytności i w wiekach średnich, a na­ wet za Odrodzenia zapatrywano się bardzo liberalnie na pożyczki nietylko pomysłów literackich, ale nawet całych

Klafkowski podkreślali, że zadanie to ciągle należy do spraw czekających na uregulowanie, a z czasem autor niniejszych uwag poddał problem restytucji zagrabionych dóbr

Czołgi z noktowizorami posiadały generatory GG 400 zamontowane z tyłu przedziału bojowego (w miejscu parku amunicyjnego, służące do przetwarzania prądu o

Addition of benzoate to the medium reservoir of glucose-limited chemostat cultures of Saccharomyces cerevisiae CBS 8066 growing at a dilution rate (D) of 0.10 h-'

Lokalizacja Parmi na mapach Jenkelsona i Orteliusa jest zgodna co do długości geograficznej, obie znajdują się mniej więcej na połud- niku Kołgujewa, Ortelius umieszcza ją jednak

Harold Bloom The Anxiety of Influence (Oxford University Press, 1973), s.70. Marek Kwiek) w tomie Anny Zeidler- Janiszewskiej Obecno ść Waltera Benjamina w kulturze wspó ł