Uczestnicy postępowania restrukturyzacyjnego
Zgodnie z art. 65 ust. 1 Pr. Rest. uczestnikami są:
1) dłużnik,
2) wierzyciel osobisty dłużnika, któremu przysługuje wierzytelność bezsporna,
3) wierzyciel osobisty dłużnika, któremu przysługuje
wierzytelność sporna i który uprawdopodobnił swoją
wierzytelność oraz został dopuszczony do udziału w sprawie
przez sędziego-komisarza.
Pojęcie „dłużnik” oznacza podmiot, w stosunku do którego jest prowadzone postępowanie restrukturyzacyjne.
Ponadto pojęcie „dłużnik” oznacza osobę zobowiązaną do
spełnienia świadczenia. Ma więc także znaczenie
materialnoprawne.
Zgodnie z art. 65 ust. 1 Pr. Rest. uczestnikami są:
1) dłużnik,
2) wierzyciel osobisty dłużnika, któremu przysługuje wierzytelność bezsporna,
3) wierzyciel osobisty dłużnika, któremu przysługuje
wierzytelność sporna i który uprawdopodobnił swoją
wierzytelność oraz został dopuszczony do udziału w sprawie
przez sędziego-komisarza.
Przez wierzyciela należy rozumieć osobę uprawnioną do żądania od dłużnika świadczenia (art. 65 ust. 2 Pr. Rest.).
Przez świadczenie należy rozumieć również świadczenie składek na ubezpieczenia społeczne oraz innych danin publicznych (art. 65 ust. 3 Pr. Rest.).
W rozumieniu Pr. Rest. wierzycielem jest więc osoba, której
przysługuje należność prywatnoprawna albo publicznoprawna.
W myśl art. 65 ust. 4 Pr. Rest. przez wierzyciela osobistego, któremu przysługuje wierzytelność bezsporna, należy rozumieć wierzyciela:
1) który został wskazany przez dłużnika w spisie wierzycieli załączonym do wniosku restrukturyzacyjnego, lub
2) którego wierzytelność została stwierdzona tytułem egzekucyjnym, lub
3) który został umieszczony w spisie wierzytelności.
Dla uznania, że wierzycielowi przysługuje wierzytelność
bezsporna wystarczy spełnienie jednego z kryteriów, o których
mowa w art. 65 ust. 4 Pr. Rest.
Zgodnie z art. 65 ust. 1 Pr. Rest. uczestnikami są:
1) dłużnik,
2) wierzyciel osobisty dłużnika, któremu przysługuje wierzytelność bezsporna,
3) wierzyciel osobisty dłużnika, któremu przysługuje
wierzytelność sporna i który uprawdopodobnił swoją
wierzytelność oraz został dopuszczony do udziału w sprawie
przez sędziego-komisarza.
Przez wierzytelność sporną należy rozumieć wierzytelność, która została skonkretyzowana co do zakresu świadczenia dłużnika i podstawy faktycznej, a w szczególności wierzytelność, co do której dłużnik został wezwany do spełnienia świadczenia, zawezwano dłużnika do próby ugodowej, wytoczono powództwo przeciwko dłużnikowi albo podniesiono zarzut potrącenia w sprawie wszczętej przez dłużnika, albo co do której toczy się postępowanie przed sądem polubownym oraz wierzytelność, o której mowa w art.
90 ust. 2 Pr. Rest. (art. 65 ust. 5 Pr. Rest.).
Dopuszczenie do udziału w sprawie wierzyciela, o którym
mowa w art. 65 ust. 1 pkt 3 Pr. Rest., może nastąpić na
wniosek wierzyciela albo z urzędu. W przypadku
dopuszczenia wierzyciela do udziału w sprawie na jego
wniosek, dopuszczenie wywołuje skutek od dnia złożenia
wniosku (art. 65 ust. 6 Pr. Rest.).
„Dopuszczenie wierzyciela posiadającego wierzytelność sporną do udziału w sprawie (art. 65 ust. 6 Pr. Rest.) jest inną instytucją niż dopuszczenie wierzyciela posiadającego wierzytelność sporną do udziału w zgromadzeniu wierzycieli (art. 107 ust. 3 Pr. Rest.). Oznacza to, że wierzyciel posiadający sporną wierzytelność, dopuszczony do udziału w sprawie w trybie art. 65 ust. 6 Pr. Rest., powinien złożyć wniosek o dopuszczenie do udziału w zgromadzeniu wierzycieli, jeżeli chce w nim uczestniczyć. Natomiast wierzyciel dopuszczony do udziału w zgromadzeniu wierzycieli staje się automatycznie uczestnikiem postępowania w rozumieniu art. 65 ust. 1 pkt 3 Pr. Rest. […]”.
A. Hrycaj, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Hrycaj, P. Filipiak
Wierzyciel nieumieszczony w spisie wierzytelności traci
uprawnienia uczestnika postępowania z dniem
uprawomocnienia się postanowienia o oddaleniu jego
sprzeciwu lub bezskutecznego upływu terminu do jego
złożenia albo uprawomocnienia się postanowienia
uwzględniającego sprzeciw co do umieszczenia jego
wierzytelności (art. 65 ust. 7 Pr. Rest.).
Otwarcie postępowania restrukturyzacyjnego nie ma
wpływu na zdolność prawną oraz zdolność do czynności
prawnych dłużnika (art. 66 ust. 1 Pr. Rest.).
Dzień wydania postanowienia o otwarciu przyspieszonego postępowania układowego, postępowania układowego lub postępowania sanacyjnego jest dniem otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego (art. 189 ust. 1 Pr. Rest.).
W postępowaniu o zatwierdzenie układu uznaje się, że skutki otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego powstają z dniem układowym, o którym mowa w art. 211 Pr. Rest. (art.
189 ust. 2 Pr. Rest.).
Po wydaniu przez sąd postanowienia o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego przedsiębiorca występuje w obrocie prawnym pod dotychczasową firmą z dodaniem oznaczenia
„w restrukturyzacji” (art. 66 ust. 2 Pr. Rest.).
np.
- RUCH S.A. w restrukturyzacji
- URSUS S.A. w restrukturyzacji
Od kiedy przedsiębiorca występuje w obrocie prawnym pod
dotychczasową firmą z dodaniem oznaczenia „w
restrukturyzacji” w przypadku postępowania o zatwierdzenie
układu?
W postępowaniu restrukturyzacyjnym dłużnik sprawuje zarząd własny swoim majątkiem, chyba że został ustanowiony zarządca (art. 67 ust. 1 zd. 1 Pr. Rest.).
Czynności prawne dokonane przez dłużnika dotyczące mienia,
wobec którego dłużnik utracił prawo zarządu, są nieważne
(art. 67 ust. 2 Pr. Rest.).
Zarząd własny, w zakresie określonym w art. 39 ust. 1 Pr.
Rest., dłużnik sprawuje pod nadzorem nadzorcy sądowego (art. 67 ust. 1 zd. 2 Pr. Rest.).
Po powołaniu nadzorcy sądowego dłużnik może dokonywać czynności zwykłego zarządu. Na dokonanie czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymagana jest zgoda nadzorcy sądowego, chyba że ustawa przewiduje zezwolenie rady wierzycieli (art. 39 ust. 1 zd. 1 i 2 Pr. Rest.).
Czynność przekraczająca zakres zwykłego zarządu dokonana bez wymaganej zgody jest nieważna (art. 39 ust. 1 zd. 4 Pr.
Rest.).
postępowanie o zatwierdzenie
układu
przyśpieszone postępowanie
układowe
postępowanie układowe
postępowanie sanacyjne
*nadzorca układu
nadzorca
sądowy zarządca
Co istotne, nadzorca układu, nadzorca sądowy oraz zarządca
nie są uczestnikami postępowania, a pełnią funkcje organów
postępowania restrukturyzacyjnego.
Postępowanie o zatwierdzenie układu
1) umożliwia zawarcie układu w wyniku samodzielnego zbierania głosów wierzycieli przez dłużnika bez udziału sądu
2) może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności
spornych uprawniających do głosowania nad układem nie
przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do
głosowania nad układem
Zwrot „suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem” może sugerować, że wierzytelności te uprawniają do głosowania nad układem.
Niemniej jednak są to takie wierzytelności, które gdyby nie były sporne, to uprawniałyby do głosowania nad układem.
Wierzyciele mieliby wówczas prawo głosu w głosowaniu nad układem.
Wierzytelności sporne trzeba odróżnić od wierzytelności
nieuprawniających do głosowania nad układem (np. art. 116
Pr. Rest.).
„Dla określenia sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem nie bierze się pod uwagę wierzytelności nieuprawniających do głosowania nad układem […]”.
A. Hrycaj, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Hrycaj, P. Filipiak
„Użyty w treści art. 3 Pr. Rest. zwrot: »suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem« ma odmienną treść niż zwrot, który był użyty w treści art. 44 ust. 2 Pr. Upadł. i Napr. – »suma spornych wierzytelności przekracza 15% ogólnej sumy wierzytelności«. Przed nowelizacją próg 15% spornych wierzytelności odnosił się do »ogólnej sumy«, a więc sumy wierzytelności spornych i bezspornych, w ramach której wartość wierzytelności spornych nie mogła przekraczać 15%”.
A. Hrycaj, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Hrycaj, P. Filipiak
KAZUS
Spółka X ma 3 wierzycieli. Pan Y posiada w stosunku do niej wierzytelność w wysokości 100 tys. zł., Pani Z w wysokości 60 tys. zł., a Pan H w wysokości 30 tys. zł., przy czym wierzytelność Pana H ma charakter sporny (Spółka jej nie uznaje).
Czy Spółka X może zawrzeć z wierzycielami układ w
postępowaniu o zatwierdzenie układu?
KAZUS
Spółka X ma 3 wierzycieli. Pan Y posiada w stosunku do niej wierzytelność w wysokości 220 tys. zł., Pani Z w wysokości 50 tys. zł., a Pan H w wysokości 30 tys. zł., przy czym Pani Z nie ma prawa głosu (zgodnie z art. 116 Pr. Rest.), a wierzytelność Pana H ma charakter sporny (Spółka jej nie uznaje).
Czy Spółka X może zawrzeć z wierzycielami układ w
postępowaniu o zatwierdzenie układu?
W postępowaniu o zatwierdzenie układu nie występuje sędzia-
komisarz ani nie przeprowadza się zgromadzenia wierzycieli.
W celu przygotowania propozycji układowych, przeprowadzenia samodzielnego zbierania głosów i złożenia wniosku o zatwierdzenie układu dłużnik zawiera umowę o sprawowanie nadzoru nad przebiegiem postępowania z osobą spełniającą wymogi, o których mowa w art. 24 Pr. Rest., która pełni funkcję nadzorcy układu (art. 210 ust. 1 Pr. Rest.).
Zawarcie umowy z nadzorcą układu nie ogranicza dłużnika
w zarządzie jego majątkiem (art. 36 ust. 1 Pr. Rest.).
Do czynności nadzorcy układu należy, zgodnie z art. 37 ust. 2 Pr. Rest., w szczególności:
1) sporządzenie planu restrukturyzacyjnego,
2) przygotowanie wspólnie z dłużnikiem propozycji układowych,
3) sporządzenie spisu wierzytelności oraz spisu wierzytelności spornych,
4) współpraca z dłużnikiem w zakresie zbierania głosów,
5) złożenie sprawozdania o możliwości wykonania układu
(stanowi załącznik do wniosku o zatwierdzenie układu).
Niezwłocznie po rozpoczęciu przez nadzorcę układu pełnienia swojej funkcji dłużnik dokonuje ustalenia dnia układowego (art. 211 ust. 1 Pr. Rest.).
Dzień układowy przypada nie wcześniej niż trzy (3) miesiące
i nie później niż dzień (1) przed dniem złożenia wniosku o
zatwierdzenie układu (art. 211 ust. 2 Pr. Rest.).
Według stanu z dnia układowego określa się uprawnienia wierzycieli do głosowania nad układem oraz skutki przyjętego układu (art. 211 ust. 3 Pr. Rest.).
Wierzytelności powstałe po dniu układowym nie są objęte
układem (art. 211 ust. 4 Pr. Rest.).
„Ponieważ w postępowaniu o zatwierdzenie układu nie dochodzi do wydania orzeczenia sądu o otwarciu postępowania, przeto konieczne jest wskazanie momentu miarodajnego dla oceny uprawnień wierzycieli do głosowania nad układem (w tym siły ich głosu) oraz dla oceny skutków przyjętego układu”.
P. Filipiak, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Hrycaj, P. Filipiak
KAZUS
Spółka X w dniu 10 lutego 2019 r. zawarła umowę o sprawowanie nadzoru z Panem Y posiadającym licencję doradcy restrukturyzacyjnego. Następnie Spółka wyznaczyła dzień układowy na dzień 19 lutego 2019 r. W terminie od 20 do 28 lutego 2019 r. Spółka zawarła kilka umów sprzedaży, z tytułu których jest zobowiązana do zapłaty na rzecz swoich kontrahentów (wierzytelności są wymagalne i niesporne).
Które wierzytelności będą objęte układem?
Układem objęte są wierzytelności powstałe do daty dnia
układowego włącznie; wierzytelności powstałe po dniu
układowym (tj. po 19 lutego 2019 r.) nie są objęte układem.
Po ustaleniu dnia układowego dłużnik zbiera głosy na piśmie, przedstawiając wierzycielom karty do głosowania (art.
212 Pr. Rest.).
Głos wierzyciela zachowuje ważność, o ile wniosek dłużnika o
zatwierdzenie układu wpłynął do sądu przed upływem trzech
(3) miesięcy od dnia oddania głosu (art. 215 Pr. Rest.).
Nadzorca układu informuje dłużnika na piśmie o niemożności
zawarcia układu niezwłocznie po stwierdzeniu, że suma
wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad
układem przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających
do głosowania nad układem (art. 218 ust. 1 Pr. Rest.).
Nadzorca układu udziela wierzycielowi na jego żądanie
informacji o sytuacji majątkowej dłużnika i możliwości
wykonania układu w zakresie, który jest potrzebny do podjęcia
racjonalnej ekonomicznie decyzji o głosowaniu za albo
przeciw układowi (art. 216 ust. 1 Pr. Rest.).
Wierzyciel może złożyć nadzorcy układu pisemne
zastrzeżenia co do zgodności z prawem przebiegu
samodzielnego zbierania głosów lub wskazania innych
okoliczności, które mogą mieć wpływ na zatwierdzenie
układu. Nadzorca układu dołącza zastrzeżenia wierzycieli
do sprawozdania składanego do sądu wraz z wnioskiem o
zatwierdzenie układu (art. 216 ust. 2 Pr. Rest.).
Układ jest przyjęty, jeżeli za jego przyjęciem wypowie się
większość wierzycieli uprawnionych do głosowania nad
układem, mających łącznie co najmniej dwie trzecie (2/3)
sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad
układem (art. 217 ust. 1 Pr. Rest.).
Co ważne, w pozostałych postępowaniach obowiązuje zasada
wynikająca z art. 119 ust. 1 Pr. Rest., zgodnie z którą uchwała
zgromadzenia wierzycieli o przyjęciu układu zapada, jeżeli
wypowie się za nią większość głosujących wierzycieli, którzy
oddali ważny głos, mających łącznie co najmniej dwie
trzecie (2/3) sumy wierzytelności przysługujących
głosującym wierzycielom.
„Podwyższenie wymogów związanych z zatwierdzeniem układu ma na celu wyeliminowanie potencjalnych nieprawidłowości związanych z zawiadomieniem wierzycieli przez dłużnika o wszczęciu postępowania restrukturyzacyjnego i możliwości w nim głosowania”.
D. Chrapoński, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Torbus, A.
Witosz, A.J. Witosz
Wniosek o zatwierdzenie układu powinien spełniać wymogi
formalne wskazane w art. 219 ust. 1 i 2 Pr. Rest.
Zgodnie z art. 219 ust. 2 Pr. Rest. do wniosku dołącza się załączniki:
1) karty do głosowania wraz z odpisami lub wydrukami z rejestru i pełnomocnictwami koniecznymi dla wykazania uprawnienia do oddania głosu oraz informacją, czy w stosunku do wierzyciela nie zachodzą okoliczności wskazane w art. 116 Pr. Rest.,
2) dowód wysłania kart do głosowania z propozycjami układowymi wierzycielom, którzy nie oddali głosu,
3) sprawozdanie nadzorcy układu.
Zgodnie z art. 220 Pr. Rest. sprawozdanie nadzorcy układu zawiera m. in.:
1) stwierdzenie przyjęcia układu,
2) ocenę zgodności z prawem przebiegu samodzielnego zbierania głosów wraz ze wskazaniem innych okoliczności, które mogą mieć wpływ na zatwierdzenie układu,
3) zastrzeżenia wierzycieli,
4) ocenę możliwości wykonania układu,
5) wskazanie miejsc, w których znajduje się majątek dłużnika,
6) bilans sporządzony przez dłużnika dla celów postępowania o zatwierdzenie układu, na dzień przypadający w okresie trzydziestu dni (30) przed dniem złożenia wniosku,
7) spis wierzytelności i spis wierzytelności spornych,
8) wskazanie sumy wierzytelności z wyszczególnieniem, jaką część stanowią wierzytelności sporne,
9) wykaz tytułów egzekucyjnych oraz tytułów wykonawczych przeciwko dłużnikowi,
10) plan restrukturyzacyjny, sporządzony przez nadzorcę
układu.
„Nadzorca powinien ustalić spis niezwłocznie po określeniu wspólnie z dłużnikiem dnia układowego […]. Według stanu z dnia układowego określa się bowiem uprawnienia wierzycieli do głosowania nad układem oraz skutki przyjętego układu. Wierzytelności powstałe po dniu układowym nie są objęte układem. […] Dodatkowo nadzorca układu sporządza spis wierzytelności spornych, co stanowi z kolei podstawę do stwierdzenia, czy zachodzi przesłanka negatywna prowadzenia postępowania w postaci sumy wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem przekraczających 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania”.
P. Filipiak, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Hrycaj, P. Filipiak
„Możliwość zaskarżenia spisu wierzytelności zależy od tego, w jakim postępowaniu został on sporządzony. Brak jest takiej możliwości w postępowaniu o zatwierdzenie układu.
Niemniej jednak w tym postępowaniu dłużnik, czy jego wierzyciele nie zostali całkowicie pozbawieni możliwości ingerowania w treść spisu wierzytelności i jego kontrolowania, tyle że to ich uprawnienie aktualizuje się dopiero na etapie zaskarżania układu. Zgodnie bowiem z art. 164 ust. 3 Pr. Rest.
uczestnicy postępowania […] mogą w terminie tygodnia od dnia przyjęcia układu pisemnie zgłaszać zastrzeżenia przeciwko układowi”.
Ł. Lipowicz, [w:] Prawo restrukturyzacyjne. Komentarz, red. A. Hrycaj, P. Filipiak
Sąd wydaje postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia układu w terminie dwóch (2) tygodni od dnia złożenia wniosku o zatwierdzenie układu (art. 223 ust. 1 Pr. Rest.).
Sąd odmawia zatwierdzenia układu m. in., gdy suma
spornych wierzytelności uprawniających do głosowania nad
układem przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających
do głosowania nad układem (art. 165 ust. 3 Pr. Rest.).
Na postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia układu
przysługuje zażalenie. Zażalenie wnosi się w terminie dwóch
(2) tygodni (art. 165 ust. 7 Pr. Rest.).
zawarcie umowy pomiędzy dłużnikiem
a nadzorcą układu
ustalenie przez dłużnika dnia
układowego
sporządzenie spisu wierzytelności przez
nadzorcę układu
zbieranie przez dłużnika głosów
na piśmie
sporządzenie przez dłużnika bilansu na dzień nie wcześniejszy
niż 30 dni przed dniem złożenia wniosku o zatwierdzenie układu
złożenie przez dłużnika wniosku o zatwierdzenie układu wydanie postanowienia
przez sąd w przedmiocie
zatwierdzeniu układu
Od dnia wydania postanowienia w przedmiocie
zatwierdzenia układu do dnia jego uprawomocnienia
nadzorca układu wykonuje uprawnienia nadzorcy
sądowego. Przepisy art. 36 ust. 2 i 3, art. 37 ust. 1 oraz art. 39
ust. 1 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio. Przepisów art. 42-50
Pr. Rest. nie stosuje się (art. 224 ust. 1 Pr. Rest.).
Ze stosowanego odpowiednio art. 39 ust. 1 Pr. Rest. wynika, że dłużnik może dokonywać czynności zwykłego zarządu, a na dokonanie czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymagana jest zgoda nadzorcy układu.
Czynność przekraczająca zakres zwykłego zarządu dokonana
bez wymaganej zgody jest nieważna.
Od dnia wydania postanowienia w przedmiocie
zatwierdzenia układu do dnia jego uprawomocnienia
przepisy art. 259 i art. 260 Pr. Rest. stosuje się odpowiednio
(art. 224 ust. 2 Pr. Rest.).
Ze stosowanego odpowiednio art. 259 Pr. Rest. wynika, że:
- postępowanie egzekucyjne dotyczące wierzytelności objętej z mocy prawa układem, wszczęte przed dniem wydania postanowienia w przedmiocie zatwierdzenia układu, ulega zawieszeniu z mocy prawa z dniem jego wydania,
- sąd może na wniosek uchylić zajęcie dokonane przed dniem
wydania postanowienia w przedmiocie zatwierdzenia układu w
postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym
dotyczącym wierzytelności objętej z mocy prawa układem,
jeżeli jest to konieczne dla dalszego prowadzenia
przedsiębiorstwa,
- wszczęcie postępowania egzekucyjnego oraz wykonanie
postanowienia o zabezpieczeniu roszczenia lub zarządzenia
zabezpieczenia roszczenia wynikającego z wierzytelności
objętej z mocy prawa układem jest niedopuszczalne po dniu
wydania postanowienia w przedmiocie zatwierdzenia układu,
- w odniesieniu do roszczeń, co do których jest
niedopuszczalne wszczęcie postępowania egzekucyjnego oraz
wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu roszczenia lub
zarządzenia zabezpieczenia roszczenia, z dniem wydania
postanowienia w przedmiocie zatwierdzenia układu bieg
przedawnienia roszczenia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty
ulega zawieszeniu do dnia jego uprawomocnienia.
Ze stosowanego odpowiednio art. 260 Pr. Rest. wynika, że:
- wierzyciel posiadający wierzytelność zabezpieczoną na mieniu dłużnika hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską może po dniu wydania postanowienia w przedmiocie zatwierdzenia układu prowadzić egzekucję wyłącznie z przedmiotu zabezpieczenia,
- sąd może na wniosek zawiesić postępowanie egzekucyjne
co do wierzytelności nieobjętych z mocy prawa układem,
jeżeli egzekucję skierowano do przedmiotu zabezpieczenia
niezbędnego do prowadzenia przedsiębiorstwa.
„Z regulacji art. 260 ust. 2 Pr. Rest. wynika, że możliwość zawieszenia postępowania egzekucyjnego dotyczy wyłącznie postępowań dotyczących wierzytelności zabezpieczonych rzeczowo (przepis mówi bowiem jako o przesłance zawieszenia o skierowaniu egzekucji do przedmiotu zabezpieczenia niezbędnego do prowadzenia przedsiębiorstwa). Oznacza to, że postępowania egzekucyjne dotyczące wierzytelności, które nie są z mocy prawa objęte układem i jednocześnie nie są zabezpieczone na mieniu dłużnika hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym zastawem skarbowym lub hipoteką morską, nie mogą zostać zawieszone […]”.
M. Geromin, A. Hrycaj, [w:] Prawo restrukturyzacyjne i upadłościowe. System Prawa Handlowego. Tom 6, red. A. Hrycaj, A. Jakubecki, A. Witosz
