III. KRÓLESTWO BOŻE W WAS JEST 23. JEZUS WZYWA: „PÓJDŹ ZA MNĄ”

III. KRÓLESTWO BOŻE W WAS JEST

23. JEZUS WZYWA: „PÓJDŹ ZA MNĄ”

Cel ogólny

Przybliżenie prawdy, że świętość jest powołaniem człowieka.

Zachęcenie do odważnego pójścia za Chrystusem.

Cele szczegółowe Uczeń:

– podaje znaczenie słowa: „powołanie”, – wymienia rodzaje powołania,

– wyjaśnia fragmenty Pisma Świętego dotyczące powołania, – określa powołanie jako dar od Boga zadany człowiekowi, – stwierdza, na czym polega uświęcenie człowieka,

– opisuje sposoby realizacji powołania do świętości,

– uzasadnia potrzebę odczytania i realizacji powołania każdego człowieka, – ocenia sposób realizacji swego powołania,

– przyjmuje odpowiedzialność za postawę odważnego pójścia za Chrystusem.

Metody

Ekspozycja, rozmowa kierowana, analiza tekstu źródłowego, autore- fleksja.

Środki dydaktyczne

Pismo Święte, Katechizm Kościoła Katolickiego, tekst przemówienia papieża Jana Pawła II do młodzieży (Gdańsk-Westerplatte, 12 czerwca 1987 r.), artykuły o powołaniu.

MODLITWA

Panie, uczyń z nas narzędzia Twego pokoju.

Abyśmy siali miłość tam, gdzie panuje nienawiść, wybaczenie tam, gdzie panuje krzywda,

jedność tam, gdzie panuje zwątpienie, nadzieję tam, gdzie panuje rozpacz, światło tam, gdzie panuje mrok, radość tam, gdzie panuje smutek.

Spraw, abyśmy mogli nie tyle

szukać pociechy, co pociechę dawać, nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć, nie tyle szukać miłości, co kochać.

Albowiem dając – otrzymujemy,

wybaczając – zyskujemy przebaczenie,

a umierając – rodzimy się do życia wiecznego.

(św. Franciszek z Asyżu)

WPROWADZENIE

Katecheta umieszcza na tablicy fotografie ukazujące przedsta- wicieli różnych zawodów. Następnie kieruje rozmową w taki sposób, aby uczniowie zauważyli, że każda z ukazanych postaci realizuje swoje życiowe powołanie. Potem odwołuje się do posiadanych przez uczniów wiadomości na temat powołania.

Wnioski zapisuje na tablicy.

Odczytanie świadectwa z podręcznika ucznia o realizacji powołania ks. Jerzego.

„Ksiądz Jerzy był dosłownie stworzony do duszpasterstwa. Lubił przebywać wśród ludzi, prowadzić katechezę, rozmawiać z parafia- nami o ich problemach. A ludzie odwzajemniali mu się życzliwością, jak również pomocą, jeśli tylko wymagały jej sprawy Kościoła. (...) Przez całe swoje życie ksiądz Jerzy służył Bogu i prawdzie. Kierował się dewizą, którą umieścił na obrazku prymicyjnym: «Posyła mnie Bóg, abym głosił Ewangelię i leczył rany zbolałych serc» (Łk 4,18).

Żył i pracował – jak się wówczas mówiło – za tzw. żelazną kurtyną,

X

+

w kraju należącym od zakończenia II wojny światowej do sowieckiej strefy wpływów, a przez to odciętym od europejskiej rodziny państw demokratycznych. Lecz wartości, którym służył jako kapłan i człowiek upominający się o prawdę w życiu publicznym, czyniły zeń postać uniwersalną, wyrastającą z duchowej tradycji Europy” („Nasza Arka”, 2004, numer specjalny, s. 4, 10).

Słowo „powołanie” definiowane bywa w różny sposób. W sensie potocznym – to uzdolnienia i skłonności do jakichś działań, a także podejmowanie ofiarnych czynności. Człowiek „powołany”, obdarzo- ny różnymi darami naturalnymi, zdolnościami, może je wykorzystać dla dobra innych. Otrzymuje pomoc Bożą w postaci łaski uczynkowej (np. nauczyciel, lekarz, artysta) lub łaski wyboru stanu życia, wynika- jącego z głębokiej wewnętrznej potrzeby (np. stan kapłański, zakonny, małżeński lub powołanie do życia w samotności).

W języku biblijnym powołanie oznacza wezwanie skierowane przez Boga do wybranego człowieka i przyjęte dobrowolnie dla speł- nienia wyznaczonego posłannictwa. Powołanie jest to propozycja, apel, jaki kieruje Bóg do człowieka, wyznaczając mu spełnienie waż- nych zadań.

ROZWINIĘCIE

Jak słusznie zauważyliście, jest wiele rodzajów powołania.

Jest jednak także powołanie wspólne dla wszystkich.

Odczytanie i analiza tekstów.

„Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie” (1Tes 4,3a).

„Powołaniem ludzkości jest ukazywanie obrazu Boga i przekształ- canie się na obraz Jedynego Syna Ojca. Powołanie to przyjmuje formę osobistą, ponieważ każdy jest wezwany do Boskiego szczęścia; doty- czy ono także całej wspólnoty ludzkiej” (KKK 1877).

– Do czego zostali powołani wszyscy chrześcijanie?

Wielu ludzi w różnych czasach zastanawiało się, jak osiągnąć świę- tość. Pytanie o to, jak zasłużyć na życie wieczne, stawiał sobie także młody człowiek, który spotkał się z Jezusem.

&

„A oto podszedł do Niego pewien człowiek i zapytał: «Nauczy- cielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?» Odpo- wiedział mu: «Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry.

A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania». Zapytał Go:

«Które?» Jezus odpowiedział: «Oto te: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij ojca i matkę oraz miłuj swego bliźniego, jak siebie samego!» Odrzekł Mu młodzieniec: «Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze brakuje?» Jezus mu odpowiedział:

«Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubo- gim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!»

Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości” (Mt 19,16-22).

– Jaką drogę wskazał Chrystus młodzieńcowi?

– Dlaczego pierwsza odpowiedź Chrystusa nie zadowoliła mło- dzieńca?

– Co było przyczyną tego, że odszedł zasmucony?

Młodzieniec odszedł zasmucony. Nie potrafił zrezygnować z dóbr ziemskich. Miał zbyt mało odwagi, aby się ich wyrzec i pójść za Chry- stusem.

„«Życie wieczne» – to królestwo Boże. Przykazania Boże do niego stanowią drogę. Ale (...) czyż nie jest prawdą, że zależy od nich rów- nocześnie to, co tu na ziemi można nazwać «królestwem człowieka»?

Czyż może być życie na jakimkolwiek miejscu ziemi «królestwem człowieka», jeśli się odrzuci te przykazania: nie zabijaj, nie cudzołóż, nie mów fałszywego świadectwa, czcij ojca i matkę swoją, będziesz miłował bliźniego twego? (...) «Więcej być». Dzisiejsze «więcej być» młodego człowieka to odwaga trwania pełnego inicjatywy – nie możecie z tego zrezygnować, od tego zależy przyszłość każdego i wszystkich – trwania pulsującego świadectwa wiary i nadziei. «Wię- cej być» to na pewno nie ucieczka od trudnej sytuacji” (Jan Paweł II, Westerplatte, 12 czerwca 1987 r.).

– O jakim powołaniu mówi papież Jan Paweł II?

Papież wzywa młodych ludzi, aby z pełnym zaangażowaniem wcielali w życie Boże przykazania. Przypomina także, że przyszłość każdego i wszystkich zależy od nieustannego trwania przy Chrystusie i bycia Jego świadkiem.

ZAKOŃCZENIE

Bóg powołuje każdego do świętości. Zadaniem realizującego to powołanie człowieka jest poszukiwanie królestwa Bożego po- przez życie oparte na Przykazaniach Bożych i całkowite zawierzenie Chrystusowi.

Powołanie chrześcijańskie realizujemy w różnych stanach i za- wodach.

Na podstawie wybranych przez katechetę artykułów, które wskazu- ją stan kapłański, zakonny, małżeński, a także różne zawody, np. leka- rza, nauczyciela, rolnika – uczniowie odkrywają elementy wspólne róż- nych powołań np.

– służba bliźniemu, – znoszenie trudności, – umiejętność przebaczenia, – przyjmowanie cierpień, – radość życia,

– modlitwa,

– życie sakramentalne.

Autorefleksja.

Pomyślmy:

– W jaki sposób w swoim codziennym życiu odpowiadam na wezwa- nie Jezusa: „Pójdź za Mną”?

– Jakie jest moje zaangażowanie w wypełnianie Bożych przykazań?

– Co dla mnie oznaczają słowa: „więcej być”?

ZESZYT UCZNIA

„Powołaniem ludzkości jest ukazywanie obrazu Boga i przekształ- canie się na obraz Jedynego Syna Ojca. Powołanie to przyjmuje formę osobistą, ponieważ każdy jest wezwany do Boskiego szczęścia; doty- czy ono także całej wspólnoty ludzkiej” (KKK 1877).

PRACA DOMOWA

Napisz, co rozumiesz przez powołanie do świętości.

?

H J

MODLITWA

Zabierz me życie i pozwól,

o Panie, by było przez Ciebie uświęcone (...).

Zabierz me srebro i złoto,

by nie pozostał przy mnie nawet żaden drobiazg;

zabierz mój rozum i użyj każdej siły, bym nauczył się wybierać.

Zabierz moją wolę i uczyń ją swoją, niech nie należy więcej do mnie;

zabierz me serce, bowiem ono jest Twoje, niech stanie się Twym królewskim tronem.

Zabierz mą miłość, Panie, abym rzucił Ci pod stopy moją bogatą historię;

zabierz mnie całego, bym zawsze i wszędzie należał tylko do Ciebie.

(Frances Ridley Havergal)

X