ISSN 1426-3610
Wiadomości
Fary Św. Barbary
Nr 5/803 Rok XVII 30 stycznia 2011 r.
Ewangelia: Mt 5, 1-12a
„Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie”.
IV NIEDZIELA ZWYKŁA
KS. JAN BUJARA. WSPOMNIENIE – s. 4 i 5
PATRZEĆ, BY ZROZUMIEĆ – s. 10
CZY PAN BÓG MOŻE WOŁAĆ – s. 11
2
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 5/803„Miłość jest wszystkim tym co tracisz bez miłości” – słowa z piosenki Piotra Rubika są chyba jedną z lepszych definicji rzeczy- wistości, która dotyczy każdego człowieka.
„Miłość jest cierpliwa” z hymnu św. Pawła uświadamia mi, że cierpliwość jest wyzwa- niem, jest trudem, jest walką, zmaganiem się z samym sobą, jest cnotą. Dopuszczając
do siebie taką świadomość cierpliwości, wybieram drogę, która prowadzi do miłości.
Trwanie na tej drodze w cierpliwości nawet gdy jej na chwilę zabraknie, gdy usłyszy się piosenkę Rubika sprawia, że odkrywa się sens miłości. W końcu za Benedyktem XVI stwierdzam, że „Cierpliwość jest codzienną
formą miłości”. KK
Tygodnik Rzymskokatolickiej Parafii św. Barbary w Chorzowie.
Adres redakcji: ul. 3 Maja 18, 41-500 Chorzów, tel. 32 249-64-33, fax 32 249-64-40.
Redakcja: ks. Zygmunt Błaszczok (red. naczelny), ks. Krzysztof Kajdan (sekretarz redakcji), ks. Jacek Jadasz, Marta Stankała. Stale współpracują: Edward Kawka, Helena Krais, Irena Książek, Łukasz Piper, Michał Walczyński. Redakcja zastrzega sobie prawo redagowania nadesłanych tekstów. Kolportaż: Młodzież z Ruchu Światło-Życie.
Konto Parafii św. Barbary w Chorzowie: ING Bank Śląski 42105012431000001000594943, e-mail: sw_barbara@katowice.opoka.org.pl http://www.barbarachorzow.katowice.opoka.org.pl
Skład i druk: Centrum Usług Drukarskich – Henryk Miler, ul. Szymały 11, 41-709 Ruda Śląska, tel. 32 244-38-39.
Nakład: 400 egz.
Wiadomości
Fary Św. Barbary
Z DRUGIEJ STRONY
ZAMYŚLENIA WIKAREGO
Philipp Görtz, nowicjusz jezuicki, boso, sam, bez pieniędzy i kiepsko znając włoski pielgrzymuje do grobu Ignacego Loyoli w Rzymie. Przedsięwzięciu temu przyświeca idea, że każdy nowicjusz po- winien – zanim złoży ślub ubóstwa – przy- najmniej raz osobiście, na własnej skó- rze, dowiedzieć się, co to jest ubóstwo.
Philipp Görtz, początkowo sceptycznie
odnoszący się do tego eksperymentu, poczynił trzy ważne spostrzeżenia: 1) gdy żebrzesz, musisz umieć przekonać same- go siebie i innych, że jesteś zdany na ich łaskę, że naprawdę ich potrzebujesz; 2) wolność i godność nie zależą od tego, ile się ma dóbr materialnych; 3) poświęcając własną wolność i godność można liczyć na opatrzność Bożą.
Doświadczyć
ubóstwa
Nr 5/803 Wiadomości Fary Św. Barbary
3
Słowo Boże na każdy
dzień
NA DOBRY POCZĄTEK
APOSTOŁ
PÓŁNOCY EUROPY
Oskar (Ansgar) urodził się praw- dopodobnie 8 września 801 r. w ro- dzinie szlacheckiej w Amiens we Francji. Pierwsze lata życia spędził w klasztorze Benedyktynów w Kor- bei. W wieku siedmiu lat miał wi- dzenie, po którym poczuł powoła- nie do służby Bogu. Śluby zakonne złożył w wieku 12 lat. Najpierw był mnichem w Corbie w Pikardii, a następnie w Corvei w Westfalii.
Objawienia skłoniły go do prowadzenia wyjątkowo su- rowego życia, a później do udania się na północ Europy, gdzie szerzył chrześcijaństwo. Gdy w 822 r. benedyktyni założyli nowy klasztor w pobliżu zamku w Hoxter, Oskar został tam skierowany jako nauczyciel. W tym czasie ksią- żę Danii, Herald Klark, poprosił cesarza Ludwika Poboż- nego o misjonarzy. Udali się do niego benedyktyni na czele z Oskarem. Ponieważ trafili na bardzo silny opór ze strony pogańskich możnowładców, po półtora roku Oskar został zmuszony do przeniesienia się do Szwecji, gdzie w 830 r.
w miejscowości Birka ufundował pierwszy na ziemiach skandynawskich kościół. Po pewnym czasie powrócił do Niemiec. W 831 r. sejm w Diedenhofen uchwalił utworze- nie nowego biskupstwa w Hamburgu. Oskar został jego pierwszym pasterzem i zaraz zorganizował szeroką akcję misyjną. Papież Grzegorz IV mianował go swoim legatem na kraje skandynawskie. Oskar otrzymał paliusz metropo- lity z władzą mianowania biskupów. „Apostoł Północy”
ewangelizował Europę Północną, w czym wspierał go ce- sarz. Ochrzcił Eryka, króla Jutlandii. Zwalczał handel nie- wolnikami. W sposób szczególny troszczył się o przesie- dleńców, wdowy i sieroty. Według przekazów, jeszcze za życia uczynił wiele cudownych uzdrowień. Dobre uczynki oraz cuda dokonywał w tajemnicy. Gdy w 845 r. Duńczycy najechali na Hamburg, Cesarz zaofiarował Oskarowi sto- licę w Bremie. Wkrótce Dania i Szwecja otworzyły swe granice dla misjonarzy. Oskar niezmordowanie sam nawie- dzał te kraje i posyłał do nich coraz to nowe grupy misjo- narzy. Wycieńczony nadmiernymi trudami, zmarł 3 lutego 865 r. Oddawano mu tak wielką cześć, że już w dwa lata po śmierci papież Mikołaj I zaliczył go do grona świętych.
Oskar jest patronem Szwecji.
Na obrazku: witraż ze św. Ansgarem (Oskarem), w kościele parafialnym św. Anny w Szwerin.
Irena Książek; źródło Internet Niedziela 30 I
So 2,3;3,12-13 Ps 146
1 Kor 1,26-31 Mt 5,1-12a Poniedziałek 31 I
Hbr 11,32-40 Ps 31,20-24 Mk 5,1-20 Wtorek 1 II Hbr 12,1-4 Ps 22 Mk 5,21-43 Środa 2 II
Ml 3,1-4 (Hbr 2,14-18) Ps 24
Łk 2,22-40 Czwartek 3 II
Hbr 12,18-19.21-24 Ps 48
Mk 6,7-13 Piątek 4 II
Hbr 13,1-8 Ps 27 Mk 6,14-29 Sobota 5 II
Hbr 13,15-17.20-21 Ps 23
Mk 6,30-34
4
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 5/803WSPOMNIENIE
Dzisiejsze wspomnienie związane jest z kapłanem, który pracował w naszej pa- rafii w latach 1936–1939 jako kapelan w zakładzie św. Bronisławy. Ks. Jan Bu- jara, bo o nim mowa, pochodził z podgli- wickiej Wielowsi. Urodził się 22 grudnia 1877 roku w rodzinie rolnika Pawła i jego żony Julii z domu Glogaz. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął studia na Wydzia- le Teologicznym Uniwersytetu we Wro- cławiu, gdzie w konwikcie biskupim był członkiem Kółka Polskiego. Już w czasie studiów wyszły spod jego pióra pierwsze utwory literackie, które pisząc w języku polskim podpisywał: „Ks. B–a” nato- miast w niemieckim początkowo: „J. Bu- jara”, później: „K.B.”.
23 czerwca 1905 roku przyjął święce- nia kapłańskie, po czym został wikarym w parafii na Zgodzie w Świętochło- wicach. Pracował następnie na Gór- nym Frydlądzie (Korfantów) i kolejno:
w Starym Bieruniu, Katowicach, Hucie Laury w Siemianowicach, w której 14 grudnia 1914 roku sam otworzył nową kurację pod wezwaniem św. Antoniego, gdzie w warunkach wojennych głosił Słowo Boże kilkunastu tysiącom swo- ich parafian. Jak pisze Janusz Wycisło w swej pracy pt. „Górnośląskiej Pani”, niespodziewane przeniesienie ks. Buja- ry do Leszczyn stało się przyczyną jego ciężkiej choroby. Załamanie psychicz- ne, jakiemu uległ ks. Bujara, stało się podłożem choroby alkoholowej, z któ- rej nie umiał się, mimo starań, wyzwo- lić. W czasie choroby niejednokrotnie przebywał na leczeniu w Domu św. Jana
w Tarnowskich Górach. W czasie po- wstań śląskich ks. Jan Bujara pisał licz- ne artykuły i wiersze, które ukazywały się w polskiej prasie i czasopismach. Po podziale Górnego Śląska w 1922 roku, ks. Jan Bujara został wikarym w Wiel- kich Hajdukach. Tam rozpoczął się nowy etap w jego życiu i twórczości.
W tym okresie jego utwory były publi- kowane głównie w „Gościu Niedziel- nym”. Wśród nich były takie wiersze jak: „Przed Misją”, „Na 100-letnią rocz- nicę urodzin Karola Miarki”, „Hymn papieski ludu polskiego” i wiele innych.
W piątą rocznicę bitwy warszawskiej w 1925 roku odbyła się uroczysta koro- nacja obrazu Matki Boskiej Piekarskiej.
Po tych wydarzeniach ks. Bujara napi- sał 13 zwrotek pieśni „Matko Piekarska, Opiekunko sławna”. Jako ksiądz praco- wał jeszcze w Lublińcu u oo. Oblatów, na Józefowcu w Katowicach. W latach 1929–1931 był administratorem na Weł- nowcu. W latach trzydziestych jesz- cze dwukrotnie przebywał na leczeniu w Tarnowskich Górach. W 1935 roku został przeniesiony do Zakładu św. Bro- nisławy, pod opiekę ks. Jana Brandysa, proboszcza parafii św. Barbary w Cho- rzowie. W czasie pobytu w naszej para- fii, w roku 1936 nakładem Diecezjalne- go Instytutu Akcji Katolickiej w Kato- wicach ukazała się recytacja chóralna ks. Bujary pt.: „W hołdzie Chrystusowi Królowi”, gdzie w słowie wstępnym ów- czesny sekretarz tego Instytutu, a póź- niejszy biskup częstochowski napisał:
„Utwór ks. B–a (...) jest jedną z pierw-
POETA W KOLORATCE
Rozpoczynamy na łamach „Wiadomości” cykl artykułów poświęconych
postaci ks. Jana Bujary, aby przywrócić pamięci tego wrażliwego, nazna-
czonego cierpieniem kapłana – poetę, autora pieśni „Matko Piekarska”.
Nr 5/803 Wiadomości Fary Św. Barbary
5
MODLITWA
Weź mi wszystko, dobry Boże, Co mej duszy szkodzić może!
Daj mi wszystko, co mnie Boże, Z Tobą ściślej złączyć może!
Weź mi wszystko, co usidla, Daj mi wszystko, co uskrzydla!
JESTEŚ DŁUŻNIKIEM
Jesteś dłużnikiem, żeśmy dłużnikami, Naszych współbraci, którzy żyją w nędzy, Tych, co niezdolni, pomóc sobie sami, Chleba nie mają ani nań pieniędzy!
– Czyż wie dostatek, co to żyć w chudobie, Która boleśnie niby głaz przygniata;
Czyż już ubóstwo niema rościć sobie Prawa do życia, dóbr i skarbów świata?
Gdy ci wyzuci z społeczeństwa ludzi Spojrzą ukradkiem na twój stół bogaty;
Czyż się w twym sercu litość nie obudzi Nad tą biedotą spod zmurszałej chaty?
Ach, nie odpychaj nędznych tych od siebie;
Tyś ich dłużnikiem, staj się nim istotnie!
Bóg ci za litość wynagrodzi w niebie I kubek wody hojnie, bo stokrotnie.
………
Bóg dał nam żniwo – bądźmy miłosierni, Nie zbierzmy wszystkich kłosów sponad ścierni!
WSPOMNIENIE
szych prób recytacji chóralnej w Polsce (...) wniesie nowego ducha tam gdzie go dotychczas brakowało”. W czasie spędzonym w naszej parafii ks. Bujara pisał bardzo dużo. Jak sam wspominał, pisał: „do 5 czy 6 czasopism. Zasiaduję niejednokrotnie w nocy. Wszystko się zwraca do mnie. Prócz szkoły pomagam wszędzie (…). Ja na razie jestem już nie-
zmiernie przemęczony – bo idzie i wiek a pracy bez końca”.
Ks. Jan Bujara zmarł 4 września 1939 roku. Pochowany został na naszej nekro- polii kapłanów 7 września 1939 roku.
Opracował: E. Kawka Na podstawie książki: Ks. Jana Góreckiego i p.
Bernarda Szczecha „Ks. Jan Bujara poeta w kolorat- ce (1877–1939)”
Ks. Jan Bujara (1877–1939)
6
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 5/803Sobota 29.01.2011 r.
Dzień powszedni
18.00 – Za Kazimierza, Jerzego, Mateusza i Walerię Rychlickich oraz
Janinę i Władysława Stańko
Niedziela 30.01.2011 r.
IV Niedziela Zwykła
7.00 – Kaplica św. Jadwigi – Intencja
zamawiana w szpitalu7.00 – Za Czesława i Mariana Zia- ja od lokatorów z ul. 3 Maja 113 oraz
lokatorów
9.00 – Za Martę Mazur w 5. roczni- cę śmierci
10.45 – Za Jerzego Kryczkę w 13.
rocznicę śmierci o spokój jego duszy 12.00 – Za żonę Stanisławę Kowal- ską w 9. rocznicę śmierci oraz ro- dziców z obu stron
17.30 – Nieszpory Niedzielne
18.00 – Za Leona Klosek od lokato- rów z ul. Filarowej 6
Poniedziałek 31.01.2011 r.
Wspomnienie św. Jana Bosko, prezbitera
7.00 – Za Marka Koguta od Bożeny 7.00 – Do MB Uzdrowienia Chorych z prośbą o łaskę zdrowia dla Leszka 18.00 – Za Gertrudę Androsz od swatowej Anieli Basik z Korbielowa
Wtorek 1.02.2011 r.
Dzień powszedni
7.00 – Przez wstawiennictwo św. An- toniego w intencji czcicieli
7.00 – O Duchu św. ku czci jego 18.00 – Za Krystynę Simińską od lokatorów z ul. Węglowej 1
Środa 2.02.2011 r.
Święto Ofiarowania Pańskiego
7.00 – Za Izabelę Żłobińską, cio- cię Barbarę, krewnych i bliskich ora za dusze w czyśćcu cierpiące 9.00 – O spokój duszy za ojca na pamiątkę 100. rocznicy urodzin oraz
z rodzin Tomala, Hadaś, Skuza i Kutyna
18.00 – Za Pawła Kukułę od teścio- wej i szwagierki z rodziną
Czwartek 3.02.2011 r.
Dzień powszedni
7.00 – O powołania kapłańskie, zakon- ne i misyjne
16.30 – W intencji katechetki Haliny Dobek z okazji urodzin
17.15 – Adoracja Najświętszego Sa- kramentu
18.00 – Za Elfrydę Czoik od lokato- rów z ul. Barskiej
INTENCJE MSZALNE
Nr 5/803 Wiadomości Fary Św. Barbary
7
Piątek 4.02.2011 r.
Dzień powszedni
6.30 – Nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa
7.00 – Do Najświętszego Serca Pana Jezusa w intencji czcicieli
7.00 – Wolna intencja
18.00 – Za Halinę Nowak od loka- torów z ul. Floriańskiej 24 w rocznicę urodzin
Sobota 5.02.2011 r.
Wspomnienie św. Agaty, dziewicy i męczennicy
6.30 – Godzinki do Niepokalanego Serca Maryi
7.00 – Do Niepokalanego Serca Maryi o nawrócenie grzeszników
7.00 – Za Imgardę Grabarek w 45.
rocznicę śmierci
18.00 – Za męża Alfreda Cierpioła w 18. rocznicę śmierci, rodziców Elżbietę i Franciszka Żabińskich oraz
pokrewieństwo
Niedziela 6.02.2011 r.V Niedziela Zwykła
7.00 – Kaplica św. Jadwigi – Intencja
zamawiana w szpitalu7.00 – Za Marię Zachłod w 3. rocz- nicę śmierci oraz Stanisława i Jo- achima Zachłod
9.00 – Za Halinę Nowak od siostry Urszuli z rodziną
10.45 – Za rodziców Józefę i Sta- nisława Chabik oraz teściów Klarę i Romana Kozioł
12.00 – Msza św. z udzielaniem Sa- kramentu Chrztu świętego i błogosła- wieństwem rocznych dzieci
17.30 – Nieszpory Niedzielne
18.00 – Za Joannę Furman, jej matkę Franciszkę Krukiewicz o życie wieczne
Zredagowała: Helena Krais
INTENCJE MSZALNE
Informujemy, że intencja Mszy św. pozostanie wolna, jeżeli nie zostanie potwierdzona wraz z uiszczeniem ofi ary najpóźniej na
dwa tygodnie przed dniem Mszy św.
8
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 5/803OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
WPROWADZENIE DO LITURGII Każdy człowiek potrzebuje głębokiego poczucia bezpieczeństwa, które ukoi jego lęk. Ten upragniony dar możemy znaleźć w imieniu Boga, który jest źródłem na- szego istnienia. „Przez Niego bowiem je- steśmy” (por. 1 Kor 1,30). Utrudzeni po- szukiwaniem, odarci i ubodzy, trafiamy wreszcie do domu, którym jest sam Bóg, nasze schronienie. Gdy ustaje pełne lęku zabieganie o samego siebie, pojawia się duchowa przestrzeń wolności i męstwa.
W niej dopiero może rozkwitnąć życie według błogosławieństw.
(o. Wojciech Jędrzejewski OP, „Ore- mus” styczeń 2005, s. 119)
KOLEKTA
Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwa- lili Ciebie z całej duszy i szczerze mi- łowali wszystkich ludzi. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa.
LITURGIA TYGODNIA
W poniedziałek – wspomnienie św.
Jana Bosko, prezbitera
W środę – ŚWIĘTO OFIAROWANIA PAŃSKIEGO
W czwartek – wspomnienie dowolne św. Błażeja, biskupa i męczennika, wspomnienie dowolne św. Oskara, bi- skupa
W sobotę – wspomnienie św. Agaty, dziewicy i męczennicy
PARAFIA
Kolekta dzisiejszej niedzieli przezna- czona jest na potrzeby naszej parafii.
Wszystkich parafian zapraszamy na Nieszpory, które odprawimy dzisiaj, o godz. 17.30.
W środę, 2 lutego obchodzimy Święto Ofiarowania Pańskiego, które kończy cykl uroczystości związanych z ob- jawieniem się światu Słowa Wcielo- nego. Jest ono także zwane Świętem Matki Bożej Gromnicznej. W tym dniu następuje poświęcenie grom- nic oraz procesja. Jest to także dzień modlitw w intencji katechizacji doro- słych. Msze św. odprawimy o godz.
7.00, 9.00 oraz 18.00.
30 stycznia 2011 r.
IV NIEDZIELA ZWYKŁA
Nr 5/803 Wiadomości Fary Św. Barbary
9 OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
Święto Ofiarowania Pańskiego jest obchodzone w całym Kościele jako Światowy Szień Życia Konsekrowane- go. W tym dniu będzie zbiórka przed kościołem na zakony kontemplacyjne.
W tym tygodniu przypadają I czwar- tek, I piątek i I sobota miesiąca.
W I czwartek modlimy się o nowe powołania kapłańskie, zakonne i misyjne. O godz. 7 Msza św. w tej intencji. O godz. 16.30 Msza św.
szkolna. Okazja do Spowiedzi dla uczniów szkół podstawowych i gim- nazjum od godz. 16.00. Na Adorację Najświętszego Sakramentu zapra- szamy o godz. 17.15.
W I piątek o godz. 6.30 nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa.
O 7.00 Msza św. w intencji czcicieli.
Również w piątek po Mszy św. wie-
czornej odbędzie się spotkanie kan- dydatów do Bierzmowania. Okazja do Spowiedzi od godz. 17.30.
W I sobotę o godz. 6.30 godzin- ki o Niepokalanym Poczęciu NMP.
O godz. 7.00 Msza św. w intencji czci- cieli Niepokalanego Serca Maryi.
Mszę św. z udzielaniem sakramentu Chrztu św. i błogosławieństwem rocz- nych dzieci odprawimy w niedzielę, 6 lutego, o godz. 12.00. Nauki dla rodzi- ców i chrzestnych odbędą się w sobotę, 7 lutego o godz. 18.45.
Kolekta przyszłej niedzieli będzie prze- znaczona na potrzeby naszej parafii.
Zachęcamy do czytania prasy religij- nej, w tym najnowszego wydania „Go- ścia Niedzielnego”.
Wszystkim parafianom i gościom ży- czymy błogosławionej niedzieli.
10
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 5/803 Nr 5/803SZTUKA I WIARA
Jesteśmy w naszej kulturze tak nie- ustannie bombardowani przedstawie- niami zamieszczanymi w telewizji, filmach, na billboardach i w czasopi- smach, że wykształcił się u nas syn- drom „leniwego spojrzenia”. Często napór obrazów sprawia, że nie mamy czasu na uważne przypatrzenie się prezentowanym wyobrażeniom ani na zanalizowanie tego, co widzimy.
Korzystając z dnia wolnego od pracy, zachęcam Was wszystkich do podą- żenia ze mną w bezkresny świat sztu-
ki. W tym krótkim tekście, skupię swoją, i mam nadzieję, że również Waszą uwagę, na ikonie Ofiarowania Pańskiego. Aby to zrobić, zajmę się podstawową metodą historyczno-artystyczną, która pomoże każdemu, samodzielnie zastanowić się nad obrazem. Niemożliwe jest opracowanie całego dzieła w kilku zdaniach.
Ikona miała stanowić okno na niebo, nie na świat. Z tego powodu ikony najczęściej przedsta- wiają boskie cechy Jezusa i Maryi, a nie ich ziem- ski wygląd. Brak więc na nich cieniowania czy punktu kulminacyjnego. Jeśli na twarzy postaci przedstawionej pojawia się światło, promieniuje ono zwykle z wnętrza i jest obrazem duchowości.
Kiedy spojrzymy na różne ikony, zauważy- my, że są one do siebie podobne. Ortodoksyjni chrześcijanie wierzyli, że św. Łukasz Ewan- gelista namalował pierwsze wizerunki Jezusa i Maryi i zrobił to dobrze, ponieważ dokładnie wiedział, jak Oni wyglądali. Późniejsi artyści robili więc kopie tych obrazów, zachowując oryginalne cechy.
Artyści piszący ikony nie posługują się mi- miką twarzy w celu wyrażenia duchowości jed- nostki, lecz symboliką. Mogą to robić za pomo- cą gestów, trzymanych w rękach przedmiotów, a nawet koloru szat.
Na ikonie Ofiarowania Pańskiego przedstawio- ny jest moment spotkania Jezusa z Symeonem.
W centrum ikony znajduje się Maryja, która trzy- ma Dzieciątko. Za nią widać Annę oraz Józefa.
To jest to, co widzi każdy z nas na pierwszy rzut
oka. Pozostałe etapy czytania ikony polegają na zrozumieniu symboliki, którą skrywa każda z postaci.
Symeon jest pochylony w geście adoracji. Rozpoznał w Jezusie swo- jego Boga. Maryja ma płaszcz w ko- lorze czerwonym – w tym przypad- ku to kolor bólu i cierpienia, które przepowiedział jej Symeon. Pod płaszczem widać tunikę błękitnego koloru – symbol miłosierdzia. Jezus znajdujący się na ikonie jest niemal niezauważalny. To alegoria Jego życia. Przybierając ludzkie ciało, żyjąc w ubó- stwie i ciszy, nie jest rozpoznawalny przez ludzi, jako posłany przez Boga Mesjasz.
Po prawej stronie Symeona widać ołtarz z bal- dachimem oraz absydę kościoła – są to symbole nowego przymierza. Na ikonie widać również prorokinię Annę. Palec lewej dłoni, podniesio- ny ku górze wyraża jej zdziwienie nad tym, co zostało powiedziane o Jezusie. Zwój, trzymany przez nią w prawej dłoni oznacza jej wierność, posłuszeństwo Bożemu prawu. Po lewej stronie widać Józefa. W dłoniach trzyma parę gołębi, które złoży w ofierze. W ciszy słucha słów mó- wionych o Dziecku, których nie potrafi zrozu- mieć. Aby odczytać ich znaczenie potrzebuje światła Ducha Świętego, które pozwoliło roz- poznać Symeonowi w Dziecku samego Boga.
Józef przedstawiony jest jako człowiek, który słucha Bożego Słowa, ale zajęty sprawami do- czesnymi, nie potrafi go zrozumieć.
Uważne patrzenie jest podstawowym narzę- dziem do zrozumienia otaczającego nas świata, znajomych, rodziny i nas samych. Wskazówki zawarte w sztuce będą pomocne w przeprowa- dzeniu uporządkowanej analizy naszego życia.
Te świece, które trzymamy w ręku w Dzień Ofiarowania Pańskiego, symbolizują światło Chrystusa. Jednak czekamy na światło dużo wspanialsze. Wykorzystajmy ten czas oczeki- wania na poznanie naszej duszy i poszukiwanie znaczenia słów, które zostawił nam sam Bóg.
Aleksandra Sorotowicz Patrzenie nie jest tak proste, jak na to wygląda.
Ad Reinhardt
PATRZEĆ, BY ZROZUMIEĆ
Nr 5/803 Wiadomości Fary Św. Barbary
11 ZASTANÓW SIĘ
Jest wiele dróg, które pomagają w tym dążeniu do świętości – jest to powołanie do małżeństwa, życie w samotności i kapłań- stwo. Każda z tych dróg zakłada jednak życie we wspólnocie. Nawet życie „w samotności”
nie zakłada całkowitego osamotnienia, ale poświęcenie swojego życia w pojedynkę dla drugiego człowieka. Ponieważ, jak dobrze wiemy nikt z ludzi „nie jest samotną wyspą”, zawsze wzrastamy we wspólnocie.
Możemy zadać pytanie – która z tych dróg jest najlepsza? Nie ma najlepszej, każda jest dobra i podarowana przez Boga.
Każdy z nas jest powołany przez Pana Boga do konkretnego działania. Jak sama nazwa wskazuje PO–WOŁANIE, czyli określone działanie po wołaniu. Tym, który woła jest zawsze Bóg. Trzeba sobie uświa- domić, że On chce naszego szczęścia, że powołanie to nie kara, ale piękny plan dla naszego życia, w którym możemy się speł- niać, jednak zawsze możemy go odrzucić, bo mamy wolną wolę.
Powołanie trzeba odkrywać. W jaki spo- sób? Słuchając Pana Boga. Bóg przemawia w ciszy i poprzez Pismo Święte, które jest Żywym Słowem, czyli takim które jest ak- tualne i skierowane do każdego człowieka tu i teraz. Pan Bóg bardzo często posługuje się również ludźmi, którzy wskazują nam właściwą drogę. Każdemu z nas Pan Bóg po- darował też pragnienia, warto też zapytać się jakie jest moje pragnienie, tam na dnie serca, kim chcę być w swoim życiu i co robić?
Jesteśmy również powołani do bycia mężczyzną lub kobietą. Dzisiejszy świat
jednak próbuje pomieszać wszystko, pró- bując kobiecie nadać cechy mężczyzny, a mężczyźnie nadać cechy kobiece. A prze- cież jesteśmy różni i dopełniamy się na- wzajem. W Księdze Rodzaju czytamy: „A Bóg wiedział, że wszystko, co uczynił było dobre”. Pan Bóg, tworząc kobietę i męż- czyznę wiedział co robi.
Jak już wspomniałem na początku artyku- łu, podstawowym powołaniem jest trwanie w Bogu. Każdy człowiek, może często nie- świadomy tego, poszukuje Boga i pragnie w Nim trwać. Gdy pytam się często takich życiowych buntowników, osób które mają na bakier z Panem Bogiem i religią, czy są szczęśliwi, odpowiadają, że jednak czegoś im brakuje. No właśnie, czego? Każdy z nas wewnątrz siebie ma taką olbrzymią dziurę, dziurę w kształcie Pana Boga, którą tylko On może zalepić.
Gdy Pan Bóg wzywa należy za Nim iść, bo tam gdzie Bóg, tam jest szczęście. Nie jest to zawsze takie proste, bo czasem Pan Bóg wymaga od nas, żebyśmy zostawili wszystko i poszli za Nim. Dostaniemy o wiele więcej, gdy odważymy się pójść za Bogiem.
Powinniśmy nawzajem wspierać się w tym pielgrzymowaniu. Kapłani, małżon- kowie i osoby żyjące w samotności mogą sobie nawzajem pomagać i współdziałać.
To my, razem tworzymy Kościół i każdy z nas jest ważny, każdy z nas coś daje od siebie. Módlmy się za siebie nawzajem, bo wiele jest dróg, ale jeden cel – Niebo.
Łukasz Piper
CZY PAN BÓG MOŻE WOŁAĆ?
Podstawowym powołaniem każdego człowieka jest udział w Miłości, świę-
tość do której tu na ziemi dążymy. Często wydaje nam się, że bardzo daleko
nam do świętych, których znamy. Jednak przecież oni też byli zwykłymi
ludźmi, ze swoimi słabościami i problemami. Święty to taka osoba, która
jest w Niebie. Każdy z nas może być świętym.
12
Wiadomości Fary Św. Barbary Nr 5/803PIEŚNI
WEJŚCIE
59 1
Jak miłe przybytki nam dał * Wszechmocny i dobry nasz Bóg, * Że sam w nich zamieszkał, wszak chciał * Wieczności zostawić nam próg. * Oto nasz Boży dom! Pokłonem uczcijmy go wraz. * Witaj nam! Tu nasz Pan * Przyjmuje nas. Tu ołtarz krynicą wszech łask, * Gdzie nie ma dostępu nasz wróg. * Tu cichy wszechmocy Twej blask, * By życie płynęło bez trwóg. * Oto nasz Boży dom! Pokłonem uczcijmy go wraz. * Witaj nam! Tu nasz Pan * Wysłucha nas. PSALM RESPONSORYJNY Ubodzy duchem mają wstęp do nieba. OFIAROWANIE587
Gdzie miłość wzajemna i dobroć, * Tam znajdziesz Boga żywego. W jedno nas tu zgromadziła miłość Chrystusa: * Weselmy się w Nim i radujmy! Z pokorą szczerą miłujmy Boga, * Z czystego serca miłujmy się nawzajem. * Gdzie miłość... Skoro się wszyscy tu gromadzimy, * Strzeżmy się tego, co nas rozdziela. Niech ustaną wszystkie gniewy i spory, * A pośrodku nas niech będzie Chrystus. * Gdzie miłość... KOMUNIA ŚW.231
Jezu w Hostii utajony, * Daj mi Serce swoje, daj, * Tyś mi jeden ulubiony, * Tyś mojego serca raj. Wszędzie dobrze mi, o, Panie, * Choćby krzyż me siły rwał, * Słodkie ziemskie me wygnanie, * Byłeś mi sam siebie dał.DZIĘKCZYNIENIE
