Kazimierz Skoczylas
Udział rodziców w przygotowaniu
dzieci do I Komunii Świętej
Studia Włocławskie 2, 242-252
KS. KAZIMIERZ SKOCZYLAS
UDZIAŁ RODZICÓW
W PRZYGOTOWANIU DZIECI DO I KOMUNII ŚWIĘTEJ
Przygotowanie dzieci do I Komunii Świętej łączy się z katechezą rodzinną, której znaczenie Kościół podkreśla w wielu dokumentach (por. KK nr 11 i 35; DA nr 11 i 30; KDK nr 52; CT nr 68; FC nr 52-54). Powinna ona wyprzedzać wszelkie formy katechezy, im towarzyszyć i je rozszerzać. Istotą tej katechezy jest promieniowanie w świecie radością miłowania oraz dawanie konkretnego świadectwa wiary (por. FC nr 52-53). Posługa katechetyczna rodziny nabiera dziś często charakteru misyjnego. Rodzina żyjąca wiarą staje się znakiem obecności Chrystusa i jego miłości wobec ludzi, którzy nie wierzą, odeszli od Boga czy też przeżywają wątpliwości w wierze (por. FC 54).Również w realizacji katechezy w środowisku chrześcijańskim udział rodziców jest konieczny. Ich zaangażowanie jest bardzo potrzebne na terenie parafii. Tu sta je się ono formą apostolstwa wspólnotowego (por. CHFL nr 28 oraz KKK nr 1656). Szczególnego zaś współdziałania rodziny i parafii wymaga przygotowanie dzieci do I Komunii Świętej. Stąd też dokumenty II Synodu Diecezji Włocławskiej w instruk cji o pierwszej Komunii Świętej podkreślają, że przygotowanie do niej powinno odbywać się w ścisłej współpracy z domem rodzinnym. Zaleca się organizować comiesięczne lub częstsze spotkania z rodzicami dzieci. Te spotkania mogą być okazją do katechizacji rodziców, zwłaszcza religijnie zaniedbanych.1
Rola rodziców w przygotowaniu dzieci do Eucharystii ciągle wzrasta. Przed Soborem Watykańskim II przygotowanie do tego sakramentu spoczywało przede wszystkim na duchownych. Sobór dowartościował rolę rodziców w zakresie wychowania religijnego. Na przykład w Kościele na terenie Niemiec zwyczajną praktyką stało się zaangażowanie rodziców w prowadzenie katechezy dla dzieci przed I Komunią Świętą.2 Istnieje w tym zakresie już wiele doświadczeń.3 Ka techeza przygotowująca dzieci do I Komunii Świętej dokonuje się na terenie parafii. Równolegle odbywają się lekcje religii w szkole. Realizuje się tam sze roki program nauczania religijnego.
W parafii dokonuje się również katecheza przygotowująca do sakramentu bierzmowania.4 Te formy katechezy zazwyczaj prowadzone są w czasie wolnym, tj. w piątek wieczorem, sobotę, niedzielę. Duży nacisk kładzie się tu na ukształ towanie dojrzałych postaw chrześcijańskich. Pomocą do osiągnięcia tego celu jest
wdrażanie młodzieży do różnych form zaangażowania chrześcijańskiego, a zwłasz cza w pomoc wobec potrzebujących.5
W niektórych projektach przygotowania dzieci do I Komunii Świętej kate chezy dla dzieci odbywają się równolegle z katechezami dla rodziców.6 Najczę ściej dla rodziców przewiduje się około 10 spotkań. Takie podejście pomaga uświadomić rodzicom ich odpowiedzialność za wychowanie religijne. Może rów nież stać się okazją do odkrywania nowych więzi z parafią i głębszego utożsa miania się ze wspólnotą parafialną. W wielu sytuacjach zapobiega to traktowaniu parafii jako instytucji usługowej.7 Katechezy realizowane są w małych, kilkuna stoosobowych grupach, z wykorzystaniem metod aktywizujących.
Także katecheci polscy podkreślają wielką rolę rodziców w przygotowaniu do I Komunii.8 Fundamentem, na którym może opierać się katecheza przygotowują ca do niej, jest religijność dziecka. Ta zaś może rozwijać się prawidłowo tylko w rodzinie, w ścisłym związku z parafią.9 Rodzina bowiem wypełnia swoją rolę przez długi okres. Pełni ona tę misję, zanim dziecko pójdzie do szkoły i będzie cały czas uczestniczyć w katechezie. Ona zapoznaje dziecko z podstawowymi prawdami re ligijnymi, daje świadectwo życia chrześcijańskiego, uczy widzenia problemów eg zystencjalnych w świetle wiary, stwarza okazje do wielu przeżyć religijnych. Jednak sama rodzina nie może przyczynić się do ukształtowania dojrzałej religijności. Potrzebuje ona koniecznie współdziałania z parafią. Parafia umacnia rodzinę w tym procesie, pomaga w rozwiązywaniu problemów w kontaktach rodzinnych.
Parafia pomaga kształtować motywację religijnego działania. Ona wspiera także rodzinę w dawaniu świadectwa. W parafii dziecko może znaleźć różne typy świadectw. Będą one umacniać motywy religijnego postępowania katechizowa- nych. Tu młodzi ludzie spotkać mogą również osoby, które wywrą znaczący wpływ na ich dalszy rozwój osobowy i religijny. Parafia może też pomóc rodzi com w korygowaniu świadomości religijnej, do której coraz częściej wkradają się pojęcia sprzeczne z chrześcijaństwem. Do takich należy akceptacja antykon cepcji, tzw. przerywania ciąży, przedmałżeńskich stosunków seksualnych i roz wodów. Katecheza rodziców może być okazją do przyswojenia chrześcijańskiego systemu wartości. Stąd współdziałanie rodziny z parafią w zakresie rozwoju re ligijnego młodego pokolenia jest czymś koniecznym.10
Szczególne jednak zadania w okresie przygotowania dzieci do Eucharystii spoczywają na rodzinie. Rodzice wprowadzają do udziału we Mszy świętej przez wspólne z dziećmi uczestnictwo w niej już od najwcześniejszego dzieciństwa. Drugim ważnym ich zadaniem jest ścisłe współdziałanie z parafią w bezpośred nim przygotowaniu do przyjęcia Komunii Świętej. Pomagają wtedy w zrozumie niu tajemnicy Eucharystii i kształtują sumienie dziecka. Przygotowanie dzieci do dojrzałego korzystania z Eucharystii realizują rodzice przez częste przystępowa nie do Komunii Świętej z racji różnych okoliczności rodzinnych." Rodzice współ działają z katechezą w szkole. Jednak ta współpraca nie może się ograniczyć do pomocy w opanowaniu materiału przekazywanego na katechezie. Przygotowanie
dzieci do Eucharystii powinno łączyć się z kształtowaniem coraz dojrzalszych postaw dzieci przez samych rodziców12.
Przygotowanie rodziców do ich zadań podejmuje katecheza rodziców przed I Komunią Świętą. Ukazujące się w Polsce materiały katechetyczne uwzględnia ją taką katechezę. Można to dostrzec w materiałach przygotowanych przez ks.
S. Hartlieba13.
Wtajemniczenie w Eucharystię dokonuje się w dłuższym okresie czasu. Roz poczyna się w klasie pierwszej i szczególnie koncentruje się na klasie drugiej. W pierwszym roku ważną rolę odgrywają nabożeństwa chrzcielne, które mają uświadamiać, że każde dziecko w chrzcie otrzymało nowe życie. W II roku wie le miejsca poświęca się nabożeństwom pokutnym. Po nich dzieci przystępują do sakramentu pokuty.
Następnym ważnym momentem w okresie przygotowania jest Misterium Pas chalne. Przeżywanie największych tajemnic chrześcijaństwa połączone jest z katechezą dla dzieci i rodziców. W trakcie liturgii dzieci przyjmują każdego dnia Eucharystię. Przystępowanie do Eucharystii nie kojarzy się wówczas dzie ciom z oczekiwaniem na prezenty. Po uroczystości Misterium Paschalnego dzie ci są już głębiej wprowadzane w tajemnice Eucharystii. To intensywne katechizowanie trwa do uroczystości Zesłania Ducha Świętego. W tym okresie każdej niedzieli najpierw kapłan prowadzi katechezę na temat jakiejś części Mszy Świętej i sprawuje Mszę świętą. W domu rodzice jeszcze raz prowadzą na ten sam temat katechezę z dzieckiem.
Uroczystość Zesłania Ducha Świętego jest właściwym momentem na przy gotowanie domowego przyjęcia z racji I Komunii Świętej. Dzięki temu unika się negatywnych konsekwencji przygotowania i istnieje szansa głębszego przeżycia przez dziecko i jego rodzinę wartości religijnych. Na drugim planie pozostaje zaś sama uroczystość zewnętrzna. W tym ujęciu godna podkreślenia jest metoda. Uczenie dokonuje się tu głównie przez uczestnictwo w liturgii.
Niektóre materiały publikują teksty konferencji przeznaczonych dla rodziców na comiesięczne spotkania. Do tej grupy należą materiały F. Orszulaka.14 Zapropo nowane teksty mają za zadanie kształtowanie świadomości rodziców. Przedmiotem wszystkich katechez jest pokuta. Autor podkreśla najpierw potrzebę pojednania i pokuty, stara się wskazać, jakie niesie ona szanse dla rozwoju duchowego całej rodziny i każdego z małżonków. Nawrócenie łączy się z wychowaniem. Dlatego w dalszej części autor przechodzi do bliższego analizowania rzeczywistości wycho wania, a zwłaszcza jego wymiaru religijnego. Chrześcijańskie wychowanie stara się tu podkreślić sens świętowania niedzieli. Autor akcentuje także, że niedziela staje się w rodzinie okazją do przeżywania radości i do budowania głębokich więzi. Potem koncentruje się na tym, co burzy więź z Bogiem i z ludźmi, tj. na grzechu. Stara się też przypomnieć rodzicom, że sakrament pokuty jest początkiem odbudo wywania więzi. Wskazuje też, że troska o rozwój sumienia umacnia rodzinę. Trwa łość więzi rodzinnych uwarunkowana jest stałym wysiłkiem podejmowanym w celu
nawrócenia. Przypomina rodzicom, że modlitwa jest ważnym elementem rozwoju duchowego i przyczynia się także do umocnienia więzi rodzinnych. Metodą prefe rowaną w tych materiałach jest metoda wykładu. Ujęcie treści jest próbą odniesienia się do najbardziej typowych problemów, na które obecnie napotyka rodzina.
Pomimo wielu badań i refleksji nad udziałem rodziców w procesie religij nego wychowania współdziałanie to wiąże się z wieloma problemami. Przepro wadzone badania wśród rodziców dzieci przygotowujących się do I Komunii Świętej mieszkających we Włocławku pozwalają poznać ich przekonania i nie które postawy. Badani rodzice pochodzili ze wszystkich części miasta, zarówno ze Starówki jak też z nowych dzielnic i przedmieścia. Rodzice ci w znacznym procencie przyznają się, że w dzieciństwie otrzymali religijne wychowanie (66 %). Znaczna grupa ankietowanych (około 32 %) ujawnia, że ich wychowa nie nie było zbyt staranne w tym zakresie. Przyswojone w tym procesie warto ści i wzory zachowań zazwyczaj wpływają w pewnym zakresie na sposób wychowania własnych dzieci. Stosunek tych osób do religijnego wychowania swoich dzieci ilustruje poniższa tabela (por. tabela nr 1).
Przeprowadzone badania ujawniają, że zdecydowana grupa badanych (90%) pragnie religijnego wychowania dla swoich dzieci. Ale także dość znaczna gru pa (9%) odnosi się w sposób obojętny do takiego wychowania. Także osoby, które dość rzadko spełniają praktyki religijne, w większości pragną religijnego wycho wania dla swoich dzieci (81,3%). W tej grupie około 15% przyznaje, że jest im to obojętne. Częściej zależy na nim kobietom niż mężczyznom.
Tabela nr 1. Stosunek rodziców do wychowania religijnego swoich dzieci
C zy ch cia łb y ś, aby d z ie c i b y ły w y c h o w a n e
religijn ie ?
P łeć W iek S tosu n ek do wiary R azem
N = 100 M K 25-3 5 3 6 -4 0 4 1 -5 0 A B c N = 45 N = 5 5 N = 48 N =31 N =21 N = 2 9 N = 3 9 N = 3 2 % % % % % % % % % Z d ecy d o w a n ie tak 86.7 9 2 ,7 89,6 9 3 ,5 85 ,9 86,2 100 81,3 90 N ie ma to znaczenia 11,1 7,3 10,4 6,5 9,5 13,81 0 15,6 9 R aczej nie 0 0 0 0 0 0 0 0 0 Z d ecy d o w a n ie nie 2,2 0 0 0 4,8 0 0 3,1 1 R azem 100 100 100 100 100 100 100 100 100
Uwaga: Liczby N we wszystkich tabelach są te same. Dlatego nie będą powtarzane w kolejnych tabelach. W kolumnie opisującej stosunek do wyznawanej wiary litery oznaczają: A) deklarujący się jako głęboko wierzący, B) wierzący, C) wierzący i praktykujący od czasu do czasu.
W badaniach starano się też ustalić, kto decyduje o tym wychowaniu. To daje także pośrednio wiedzę o przebiegu tego procesu, o jego formie i sposo bach realizacji. Wyniki zestawiono w drugiej tabeli.
Tabela nr 2. Osoba decydująca o wychowaniu dzieci
Kto m a w rodzinie d ecyd u jący g ło s w
spraw ach w y ch o w a n ia d z ie c i P łeć W iek S to su n ek do w iary Razem M K 2 5 -3 5 3 6 -4 0 4 1 -5 0 A B C % % % % % % % % % Pan (i) 17,8 27,3 31 ,3 9,7 2 3 ,8 2 0 ,7 2 0 ,5 28,1 23 W sp ó łm a łżo n ek 4 ,4 0 0 3,2 4 ,8 0 0 6,3 2
O boje rod zice 73 ,3 7 0 ,9 6 8 ,7 3 0 ,6 6 6 ,7 79 ,3 7 4 ,4 6 2 ,5 72
B ab cia 4,5 1,8 0 6,5 4 ,7 0 5,1 3,1 3
R azem 100 100 100 100 100 100 100 100 100
Rodzice podkreślają, że wychowanie jest ich wspólnym dziełem (72%). Jed nak spora grupa respondentów ujawnia, że ciężar wychowania spoczywa wyłącz nie na barkach jednego z rodziców (23%). Wśród nich jest 27,3% kobiet. Wychowanie spada na barki jednego z małżonków najczęściej wśród najmłod szych rodziców (31,3%). Są to osoby w wieku 25-35 lat. Wśród badanych jest niewielka grupa osób, która przyznaje się do pewnej porażki. Mówią oni, że w ich rodzinie często babcia decyduje o wychowaniu wnuków (3%).
Przejawem troski rodziców o religijne wychowanie dzieci przygotowujących się do sakramentów inicjacji chrześcijańskiej jest sposób świętowania niedzieli w ich rodzinach. W świętowaniu ujawnia się dojrzałość chrześcijańska rodziców.
Tabela nr 3. Świętowanie niedzieli w rodzinie
Jak św iętuje się n ied zielę w Pana (Pani) rodzinie
Płeć W iek Stosunek do wiary Razem
M K 25-35 36-40 4 1 -5 0 A B c
% % % % % % % % %
M sza św ięta z dziećm i i
w spólny obiad 55,5 52,7 52 51,6 61 ,9 62 53,8 46 ,8 54
Obiad i od w ied zin y 13,3 21,8 20,8 22,5 4,7 13,7 15,3 25 18
O dpoczynek 8,8 12,7 12,5 12,9 4,7 6,8 17,9 6,2 11
Obiad i oglądanie telewizji 2,2 7,2 6,2 3,2 4,7 0 5,1 9,3 5
D zień w o ln y 0 5,4 4,1 3,2 0 3,4 5,1 0 3
O d w iedzanie rodziny 6.6 0 2 6,4 0 6,8 2,5 0 3
N ie pracuję w n ied zielę 13,3 0 2 0 23,8 6,8 0 12,5 6
Razem 100 100 100 100 100 100 100 100 100
Rodziców zapytano: Jak świętuje się niedzielę w Pana (Pani) rodzinie? Po stawione rodzicom pytanie należy do pytań otwartych. Rodzice mogli udzielać
na nie swobodnych odpowiedzi. Stąd wiele typów odpowiedzi. Po przeprowa dzeniu ankiety starano się je dopiero pokategoryzować. Najliczniejsza grupa badanych podkreśla, że świętowanie niedzieli oznacza wspólne uczestnictwo we Mszy świętej i wspólne spożywanie posiłku (54%). To sugeruje, że bardzo duża liczba rodziców ma świadomość konieczności dawania przykładu wypełniania obowiązków religijnych i to stara się realizować. Z kolei akcentowanie spoży wania wspólnego posiłku może być interpretowane jako silna potrzeba kontaktu z najbliższymi. Jest to zrozumiałe w środowisku miejskim, w którym w ciągu tygodnia mało jest okazji do nawiązywania bliskich kontaktów. Drugą formą spędzania niedzieli jest wspólny posiłek i składanie wizyt znajomym (18%). Znaczna również grupa akcentuje w świętowaniu niedzieli potrzebę odpoczyn ku. (11%). Najstarsi rodzice (w wieku 41-50) akcentowali w sposobie świętowa nia niedzieli, że nie pracują (23,8%). Ta odpowiedź może sugerować, że praca zawodowa połączona z obowiązkami rodzicielskimi wobec stosunkowo małych jeszcze dzieci mocno wyczerpuje ich siły. Stąd niedziela jest dla nich przede wszystkim czasem odpoczynku.
Szczególnie istotnym elementem wychowania religijnego, w którym biorą udział rodzice, jest uczestniczenie z dziećmi we Mszy świętej. Starano się również poznać, jak wygląda realizacja tego zadania. Wyniki przedstawia tabela nr 4.
Tabela nr 4 Obecność rodziców z dzieckiem na Mszy świętej
Jak c z ę sto P an(i) b ył(a) z d zieck iem na M sz y św iętej w cią g u ostatn iego
m iesiąca
P łeć W iek S tosu n ek
do w iary R azem M K 2 5 -3 5 3 6 -4 0 4 1 -5 0 A B C % % % % % % % % % 1 raz 13,3 18,2 12,5 19,4 19,0 17,2 12,8 18,8 16,0 2 razy 15,6 18,2 2 2 ,9 9,7 14,3 2 7 ,6 7,7 18,8 17,0 3 razy 2 0 ,0 27 ,3 27,1 2 5 ,8 14,3 3 1 ,3 23,1 18,8 2 4 ,0 4 razy 33,3 25 ,5 27,1 2 9 ,0 3 3 ,3 17,2 3 3 ,3 3 4 ,4 2 9 ,0 4 i w ięcej razy 15,6 5,4 6 ,2 12,9 14,3 6 ,9 15,4 6 ,2 1 0 ,0 Brak danych 2,2 5,4 4 ,2 3,2 4,8 0 ,0 7,7 3 ,0 4 R azem 100 100 100 100 100 100 100 100 1 0 0 ,0
Z informacji zawartych w tabeli nr 4 wynika, że znaczna grupa rodziców (33%) rzadko spełnia swój rodzicielski obowiązek uczestniczenia we Mszy świę tej. W tej grupie są ci, którzy chodzą z dzieckiem do Kościoła jeden lub dwa razy w miesiącu. Najdokładniej swoje zadanie spełnia niezbyt liczna grupa ro dziców (39%). W niej są ci, którzy cztery razy w miesiącu lub nawet więcej razy uczestniczą z dzieckiem we Mszy świętej. Zaskakujące jest, że wśród tych, któ
rzy deklarują się jako głęboko wierzący, aż 44,8% uczestniczy tylko jeden lub dwa razy z dzieckiem we Mszy świętej. W tej grupie ujawnia się sprzeczność pomiędzy deklarowanym stosunkiem do wiary a ich zaangażowaniem religijnym. Do najczęstszych zaniedbań w tym względzie przyznają się rodzice najmłodsi (35,4% rodziców w wieku 25-35 lat uczestniczy z dzieckiem tylko 1 lub 2 razy w miesiącu). Natomiast do największej pobożności przyznają się rodzice najstarsi (47,6% z nich bierze udział we Mszy świętej 4 i więcej razy). Z kolei rodzice w średnim wieku (36-40) spełniają w największym zakresie minimum wymagań tj. 54,8% uczestniczy od 3-4 razy we Mszy św. z dzieckiem.
Znakiem udziału rodziców w dziele wychowania religijnego jest wspólna modlitwa z dzieckiem. W codziennej modlitwie widać, jak mocno rodzice angażują się w proces religijnego wychowania. Ich zaangażowanie przedstawia tabela nr 5.
Tabela nr 5 Wspólna z dzieckiem modlitwa rodziców J a k c z ę s t o m o d l i s i ę P a n ( i ) z d z i e c k i e m P l e ć W i e k S t o s u n e k d o w i a r y R a z e m M K 2 5 - 3 5 3 6 - 4 0 4 1 - 5 0 A B c % % % % % % % % % C o d z i e n n i e 2 2 , 2 2 3 , 6 2 5 2 2 , 6 19, 1 3 1 , 0 3 5 , 9 0 , 0 2 3 , 0 N i e r e g u l a r n i e 2 2 , 2 4 3 , 6 3 3 , 3 3 2 , 2 3 8 , 1 5 1 , 7 3 0 , 8 2 1 , 9 3 4 , 0 O d c z a s u d o c z a s u 2 8 , 9 1 6 , 4 2 7 , 0 1 9 , 3 1 4 , 3 1 0 , 3 1 5 , 4 4 0 , 6 2 2 , 0 R z a d k o 6 , 7 1 5 , 4 2, 1 9 , 7 9 , 5 3 , 4 1 0 , 2 3 , 1 6 , 0 B a r d z o r z a d k o 4 , 4 9 , 3 4 , 2 1 2 , 9 4 , 7 0 , 0 7 , 7 1 2 , 5 7 , 0 N i e p a m i ę t a m 1 5 , 0 3 , 6 8 , 4 6 , 3 1 4 , 3 6 , 6 0 , 0 2 1 , 9 9 , 0 R a z e m 1 0 0 1 0 0 1 0 0 1 0 0 1 0 0 1 0 0 1 0 0 1 0 0 1 0 0
Dominującą postawą rodziców jest, jak pokazuje to tabela nr 5, nieregularna praktyka modlitwy (34%). Znaczna grupa badanych zaniedbuje modlitwę (rzadko i bardzo rzadko modli się 13%, a 9% nie pamięta kiedy się modliło z dzieckiem). Grupa zaniedbujących się stanowi łącznie 22%. W najwyższym stopniu konse kwentne są osoby deklarujące się jako „wierzący”. Oni w 35,9% modlą się codzien nie z dzieckiem. Również rodzice najmłodsi (grupa wiekowa 25-35 lat) są w tym najbardziej stali. Z tej grupy 25% czyni to codziennie. W tym kontekście nasuwa się myśl, że dość wąska grupa dzieci otrzymuje od rodziców bardzo wyraźne świa dectwo życia chrześcijańskiego. Wspólna modlitwa z dzieckiem jest szczególnie wyraźnym znakiem takiego życia. Należy mieć nadzieję, że dzieci mogą widzieć jeszcze rodziców i rodzeństwo modlących się oddzielnie.
Przygotowanie dziecka do I Komunii Świętej wzmaga zainteresowanie życiem religijnym i wpływa także na zachowania rodziców. Wielu z nich stara się być
wzorem życia religijnego, inni chcą poprawić się ze swoich słabości, a jeszcze inni naprawić różne zaniedbania. Aby się o tym przekonać, postawiono im pytanie: Ja kie zachowania Pana(i) zmieniły się od rozpoczęcia przygotowania dziecka do I Komunii Świętej? Odpowiedzi na to pytanie zestawiono w tabeli nr 6.
Tabela nr 6. Zmiana zachowania rodziców na skutek przygotowania dziecka do I Komunii Świętej
Jakie za ch o w a n ia Pana(i) z m ie n iły s ię od
r o z p o c z ę c ia p rzy g o to w a n ia d z ie c k a
d o I K o m u n ii św .
P łeć W iek S tosu n ek d o w iary R a zem
M K 2 5 -3 5 3 6 -4 0 4 1 -5 0 A B C % % % % % % % % % W z r o sło z a in te r eso w a n ie d z ie c . 2 8 ,9 10,9 2 0 ,8 19,4 14,3 6 ,9 2 3 ,0 2 5 ,0 19,0 C zęściej m ó w ię o B o g u z d z ie c . 5 5 ,9 6 3 ,6 6 0 ,4 5 4 ,8 6 6 ,7 5 0 ,0 6 4 ,3 6 0 ,5 6 0 ,0 C zęściej id ę z dz. na M s z ę św . 15,5 2 3 ,6 18,8 2 5 ,8 14,3 10,4 2 8 ,2 2 5 ,0 2 0 ,0 Inne 0 1,9 0 0 4 ,7 0 2 5 ,6 0 1,0 R azem 100 100 100 100 100 100 100 100 100
Postawione pytanie miało charakter otwarty. Rodzice mogli udzielania zróżni cowanych odpowiedzi. Tabela nr 6 pozwala zaobserwować pewne zmiany w zacho waniach rodziców pod wpływem przygotowania ich dziecka do Eucharystii. To przygotowanie powoduje u 19% większe zainteresowanie dzieckiem, częstsze roz mowy z nim o Bogu (60%) oraz zwiększenie częstotliwości praktyk religijnych (20%). Największa grupa jest przekonana, że powinna kształtować świadomość religijną dziecka. Trzykrotnie mniejsza grupa podkreśla w rolę osobistego świadec twa. Dlatego starają się nie tylko kształtować jego świadomość, ale dać mu wzór zachowań religijnych. Również kategoria „inne” zawiera ciekawe wypowiedzi.
W wychowaniu religijnym ważne miejsce zajmuje rozmowa z dzieckiem oraz podejmowanie dialogu, gdy dziecko stawia pytania. Tematykę tych rozmów ilu strują tabele 7 i 8.
Tabela nr 7. Tematy rozmów podejmowane przez rodziców
N a ja k ie tem aty rozm aw ia P an (i)
z d z ie c k ie m ?
P leć W iek S to su n ek do w iary Razem
M K 2 5 -3 5 3 6 -4 0 4 1 -5 0 A B C % % % % % % % % % W iara i m o d litw a 2 8 ,2 2 7 ,2 3 1 ,2 2 9 ,9 19,0 6,8 2 5 ,8 3 7 ,5 28 P okuta i E u ch arystia 4 6 ,6 5 0 ,9 4 5 ,8 5 1 ,6 57,1 79 ,3 3 3 ,3 4 0 ,6 49 T em a ty , które są na k a te c h e z ie 2 4 ,4 2 1 ,8 2 2 ,9 19,3 2 3 ,8 13,7 3 0 ,7 2 1 ,8 23 R azem 100 100 100 100 100 100 100 100 100
Jak wynika z tabeli nr 7, rodzice dość chętnie podejmują dialog z dziećmi. Największa grupa (49%) stara się rozmawiać na tematy związane z sakramenta mi, do których przygotowuje się ich dziecko. Najmniej rodziców podejmuje te maty, które są omawiane na katechezie w szkole (23%).
Tabela nr 8 Tematy podejmowane przez dzieci
Jakie tem aty podejm uje w ro zm o w ie
d zieck o ?
P łeć W iek S tosu n ek do wiary Razem
M K 25 -3 5 3 6 -4 0 4 1 -5 0 A B c % % % % % % % % % Pokuta i Eucharystia 28,8 29 ,0 33,3 2 9 ,0 19,0 2 0 ,6 30,7 34,3 29 ,0 T reści k atechez 55,5 6 0 ,0 58,3 64,5 4 7 ,6 6 2 ,0 64,1 46 ,8 5 8 ,0 Inne 15,5 10,9 8,3 6,4 33,3 17,2 5,1 18,7 13,0 Razem 100 100 100 100 100 100 100 100 100
Rozmowy dzieci z rodzicami inspirują przede wszystkim treści katechez. Ilustruje to tabela nr 8. Potwierdzają to wypowiedzi 58% wszystkich rodziców. Dzieci najczęściej zwracały się do matek (60%). Najliczniejsza grupa rodziców w średnim wieku (64,6% rodziców w wieku 36 -40) chętnie podejmowała tema ty inspirowane katechezą. Wśród tematów objętych kategorią „inne” były mię dzy innymi te, które dotyczyły oprawy liturgicznej a także te, które powodowane były niepokojem dziecka np. czy tatuś pójdzie do spowiedzi? Czasem zdarzały się odpowiedzi, że dziecko mało rozmawia o religii.
W trakcie badania starano się także ustalić opinie rodziców na temat tego, kto powinien przygotowywać ich dzieci do I Komunii Świętej. Ich przekonania w tym względzie ilustruje tabela nr 9.
Tabela nr 9. Osoby, które powinny przygotowywać dzieci do I Komunii
Kto p o w in ien p r z y g o to w y w a ć
d z ie c k o ?
Płeć W iek S to su n ek do w iary Razem
M K 2 5 -3 5 3 6 -4 0 4 1 -5 0 A B C % % % % % % % % % R o d z ic e 22 ,5 2 7 ,3 2 5 ,0 2 5 ,8 2 3 ,8 3 1 ,0 15,4 31 ,3 2 5 ,0 K atech eta 17,8 9,1 6,3 9,7 33 ,3 10,3 10,3 18,8 13,0 R o d z ic e i k atech eci 5 5 ,6 6 3 ,6 6 6 ,7 6 1 ,3 4 2 ,9 5 8 ,7 7 1 ,8 4 6 ,9 6 0 ,0 Inne o so b y 2,2 0 2,0 0 0 0 2,5 0 1,0 Brak danych 2,2 0 2,0 0 0 0 2,5 0 1,0 R azem 100 100 100 100 100 100 100 100 100
Najliczniejsza grupa rodziców (60%) uważa, że w przygotowaniu do I Ko munii konieczne jest współdziałanie rodziców i katechetów. To przekonanie po dzielane jest najliczniej przez rodziców w średnim wieku (66,7%). Także dość duża grupa rodziców uważa, że to wyłącznie rodzice powinni przygotowywać do Eucharystii. Takie przekonanie podzielają najliczniej rodzice wierzący, ale prak tykujący od czasu do czasu (31,3%). Mała grupa rodziców (13%) wyraża prze konanie, że wystarczające byłoby przygotowanie, którego dokonuje tylko sam katecheta. Jednakże głębokie zaufanie do katechety prezentuje najstarsza grupa rodziców (w wieku 41-50 lat). Oni w 33,3% byliby zadowoleni, gdyby tylko katecheta przygotowywał ich dzieci do I Komunii Świętej.
* * *
Przeprowadzone badania wyraźnie wskazują na potrzebę intensywniejsze go współdziałania z rodzicami w procesie katechetycznym. Jest to szczególnie potrzebne w trakcie przygotowania do I Komunii Świętej. Świadomość potrzeby takiego współdziałania istnieje u znacznej grupy rodziców. Do współdziałania z nimi najlepszą płaszczyzną jest katecheza w okresie przygotowania do I Ko munii Świętej. Jednak należy pamiętać, że jej owocność zależy w dużym stop niu od zastosowanych metod. Katecheza prowadzona metodą wykładu spełni to oczekiwanie w najmniejszym stopniu. Najbardziej pożądane przez rodziców są katechezy wykorzystujące metodę dyskusji. Rodzice mają wówczas szansę po dzielić się własnym doświadczeniem religijnym i wychowawczym.
Przeprowadzone badania pozwalają zauważyć, że słabe jest życie religijne w rodzinach. Często brak w nim wspólnej modlitwy, wspólnego świętowania niedzieli, wspólnego uczestnictwa we Mszy świętej. Ponadto rodzice ujawniają pewne trudności w podejmowaniu rozmów z dzieckiem na tematy religijne. To wszystko wskazuje na potrzebę specyficznej katechezy dla rodziców. Powinna ona być połączona z różnymi formami nabożeństw religijnych. Powinny one stwa rzać również możliwość dzielenia się doświadczeniem. Wsłuchiwanie się w róż ne rodzaje doświadczeń może inspirować do wielu przemyśleń oraz będzie przybliżeniem nieznanych dotąd wzorów religijnych zachowań.
PRZYPISY
1 Por. Drugi Synod Diecezji Włocławskiej. Statuty, Włocławek 1994, s. 149.
2 Por. A. Biesinger, Erstkommunion als Familienkatechese, „Christ in der Gegenwart” 1995,
nr 10, s. 1-2.
] Katechese in der Gemeinde. Hinfiihrung der Kinder zur Eucharistie, Frankfurt a.M. 19762;
W. Gies, Erstkommunion vorbereiten, Freiburg i.Br. 1977.
4 Por. M. Zacher, Katechese in der Gemeinde, w: Hinjuhrung junger Menschen zur Firmung,
Frankfurt a.M. 1977.
5 Zob. P. Zulehner, Glaubenweckung und Firmung, w: Hinjuhrung junger Menschen zur Fir mung, dz. cyt., s. 18-34.
6 Por. A. Kalteyer, Hinfuhrung der Kinder zur Eucharystie, dz. cyt., s. 197-241.
7 Tamże, s. 18.
8 Zob. J. Bagrowicz, Kierunki formacji w przygotowaniu do I Komunii Świętej, „Aten. Kapł.”
84(1975) s. 312-325; J. Sztychmiler, Rodzicielski obowiązek wychowania dzieci do życia eucha rystycznego, Kat. s. 17-27; E. Materski, Odpowiedzialność Kościoła za katechezę, Radom 1993.
9 Por. E. Materski, Odpowiedzialność Kościoła za katechezę, dz. cyt., s. 179-181.
10 Tamże, s. 181-188.
11 Por. R. Sztychmiler. Rodzicielski obowiązek wychowania dzieci do życia eucharystyczne go, dz. cyt., s. 17-21.
12 Por. J. Bagrowicz, Kierunki formacji w przygotowaniu do I Komunii Świętej, art. cyt.,
s. 324.
13 S. Hartlieb, Pierwsza Komunia Święta drogą wtajemniczenia w Paschę Chrystusa, Kra
ków 1996.
14 Zob. F. Orszulak, Katechezy dla rodziców na poszczególne miesiące całego roku, Kraków
1998; H. Filipczuk, Dlaczego rodzice? Udział rodziny w przygotowaniu dziecka do Pierwszej Komunii Św., Warszawa 1996.
