fot. Maciej M
„A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas...” (J 1, 14)
Procesja na cmentarz, 1 listopada – fot. Maciej Mrózek
Adwent to czas, który otwiera nas na radość Świąt Bożego Narodzenia i stanowi ra- dosne oczekiwanie dla tych, którzy rzeczywiście uwierzyli, że tylko Jezus przynosi prawdziwe zbawienie. Nie zmarnujmy tego czasu. Ważne są zakupy, prezenty i przy- gotowanie do Świąt. W tym wszystkim jednak, nie wolno nam zgubić tego, co naj- ważniejsze – Jezusa, który przychodzi, by nas zbawić.
Od 8 grudnia przeżywamy w całym Kościele Nadzwyczajny Jubileu- szowy Rok Miłosierdzia. Będzie do dla nas okazja, by skorzystać z ła- ski, jaką Bóg nam daje, by uświęcić nasze serca. Nasza Bazylika jest jednym z dwunastu kościołów jubileuszowych w naszej diecezji. Każdy z nas nosi w sercu wiele zranień i słabości. Nie bójmy się zbliżyć do Boga, który bogaty jest w Miłosierdzie. Uwierzmy, że nasze serca są zdrowe tylko wtedy, gdy znajdują się w stanie łaski uświęcającej. Nie bójmy się spowiedzi świętej i chciejmy żyć jak ludzie, którzy w Chrystusie otrzymali nowe życie. Pamiętajmy także o tym, że warunkiem pojednania się z Bogiem jest pojednanie się z bliźnimi. Niech nie będzie pośród nas niezgody. I chociaż droga wzajemnej miłości nie zawsze jest łatwa, to niech stać nas będzie na to, by po bratersku umieć podać rękę siostrze i bratu.
W czasie Świąt Bożego Narodzenia Bóg przychodzi do naszych serc i ubogaca je swo- ją obecnością. Jeśli chcemy dobrze przeżyć zbliżające się Święta, to pomyślmy o tych, którzy są ubodzy. Nikt z nas nie jest tak biedny, by nie mógł się podzielić z potrze- bującymi tym, co posiada. Trzeba otworzyć oczy i zobaczyć, że wokół nas jest tylu ludzi spragnionych miłości. Pomyślmy, z kim możemy podzielić się choćby odrobiną naszych dóbr, a z pewnością w czasie Bożego Narodzenia doświadczymy Bożego po- koju i łatwiej nam będzie zrozumieć tajemnicę Boga, który stał się człowiekiem dla naszego zbawienia.
Życzę Wam radosnego oczekiwania na Święta Bożego Narodzenia. Niech Jezus Chry- stus, który narodził się w betlejemskiej grocie, codziennie rodzi się w Waszych ser- cach i obficie Wam błogosławi!
Ks. Proboszcz
Grudniowe refleksje 4 Dives
In Misericordia [ 1 ] 5 Zanim został Papieżem... 6 Zakończenie realizacji
konserwatorskiej 7
Dzieci nie zapomniały
o Maryi 8
Niecodzienna modlitwa 9 Dni radości i wdzięczności 11 Światowe Dni Młodzieży 13 Dlaczego warto zostać
wolontariuszem ŚDM 13 Zanim Chrystus się narodzi pamiętajmy 14
Przed nami... 15
W rodzinie franciszkańskiej 17
Zwiastunek Maryi 18
Grudniowe refleksje
Wsłuchując się w słowa znanej pieśni
„Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry, Sprawiedliwego wylejcie chmury.”
wchodzimy w Adwent, czyli w oczekiwanie na przyjście Zba- wiciela. Czas adwentowy przeżywamy po raz kolejny w życiu.
Czy tym razem może przynieść nam coś nowego? Czy bardzo tego pragniemy?
Adwent to czas porządkowania naszych sumień i naszego ży- cia. To czas powrotu na Boże drogi, ażeby przychodzący Pan nie zastał nas zbłąkanych na bezdrożach, w ciemnych zaułkach i ślepych uliczkach.
„Mądrości, która z ust Bożych wypływasz, Wszystko urządzasz, zewsząd cel dobywasz, Przybądź i naucz nas dróg roztropności, Wieczna Mądrości.”
Wraz z pierwszą niedzielą adwentu rozpoczyna się nowy Rok Liturgiczny. Kościół na nowo wzywa swoich wiernych do głę- bokiej refleksji, do szukania i odkrywania bliskości Boga.
W tym okresie ma miejsce uroczystość ku czci św. Mikołaja, biskupa Miry, patrona naszej parafii. Przepiękne legendy ota- czają jego postać. Wynika z nich, że był wzorem dobroci i tro- ski o bliźnich. „Spraw Boże, byśmy za przyczyną i przykładem św. Mikołaja, przeszli przez ziemię dobrze czyniąc innym”.
8 grudnia przypadała uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny. Słowami kard. Stefana Wyszyńskie- go z aktu oddania Matce Bożej, modlimy się: „Matko Boża, Niepokalana Maryjo! Tobie poświęcam ciało i duszę moją, wszystkie modlitwy i prace, radości i cierpienia, wszystko, czym jestem i co posiadam. Ochotnym sercem oddaję się Tobie w niewolę miłości.” Niepokalana nosi w sobie majestat łaski, który przewyższa wszelkie stworzenia widzialne i niewi- dzialne: ludzi i aniołów.
Św. Jan Paweł II Niepokalane Poczęcie Maryi łączył z Ad- wentem. Przeżywając adwentowe oczekiwanie na Zbawiciela z Niepokalaną, włączmy się w oczekiwanie całej ludzkości na urzeczywistniające się przyjście Chrystusa w chwale.
Niepokalana Maryja jest obecna z tymi wszystkimi, którzy po- trzebują Jej pomocy na drodze ziemskiego pielgrzymowania.
Bóg chce działać przez Niepokalaną, w Jej ręce złożył potęgę orędownictwa i pośrednictwa.
Matka Boża objawiając się w 1947 roku włoskiej pielęgniarce Pierrinie Gilli życzyła sobie, aby 8 grudnia, w południe, ob- chodzono godzinę łaski dla całego świata. „Dzięki modlitwie w tej godzinie ześlę wiele łask dla duszy i ciała. „Każdy, kto w tym czasie odstąpi od niewiary, otrzyma od Boga to, co mu najbardziej potrzebne. „Pan, Mój Boski Syn Jezus okaże miło- sierdzie, jeśli dobrzy ludzie będą modlić się za swych grzesz- nych braci”.
8 grudnia br. Ojciec Święty Franciszek rozpoczął, otwarciem Drzwi Świętych w Bazylice św. Piotra, rozpocznie Nadzwyczaj- ny Rok Święty, Jubileusz Miłosierdzia. Przez ogłoszenie tego Jubileuszu Papież Franciszek kładzie w centrum naszej uwagi Boga miłosiernego, który zaprasza wszystkich, by wrócili do Niego. „Potrzebujemy nieustannie kontemplować tajemnicę miłosierdzia. Jest ona dla nas źródłem radości, ukojenia i po- koju. Jest warunkiem naszego zbawienia.”
Rozpoczęcie Roku Świętego zbiegało się z 50-tą rocznicą za- kończenia Soboru Watykańskiego II.
Uroczystości maryjne w liturgii mają miejsce także: 12.grud- nia - NMP Loretańskiej i 14 grudnia NMP z Guadalupe.
Punktem kulminacyjnym przeżyć adwentowych jest Wigilia Bożego Narodzenia. Podczas wieczerzy wigilijnej przy sto- le gromadzą się całe rodziny. Wieczerzę poprzedza czytanie fragmentu Ewangelii św. Łukasza o narodzeniu Chrystusa i wspólna modlitwa rodziny. Charakteru religijnego wieczerzy wigilijnej nadaje również zwyczaj łamania się opłatkiem, ser- deczna rodzinna oraz wzajemna życzliwość. Ta uroczysta at- mosfera wprowadza nas w okres Bożego Narodzenia. Czcimy historyczny fakt przyjścia Jezusa na świat, adorujemy żłóbek i śpiewamy piękne polskie kolędy, w których są nie tylko słowa dziękczynienia, ale także prośby o błogosławieństwo.
„Niech Ci, Jezu, będą dzięki za Twe Narodzenie, Bo przez nie zacząłeś nasze sprawować zbawienie, Miłość, która to sprawiła,
iż Cię do nas sprowadziła, Niech swą iskrą nas zapali, Abyśmy Cię miłowali
Teraz i bez końca w wieczności.”
xxx
„Podnieś rękę, Boże Dziecię, Błogosław Ojczyznę miłą,
W dobrych radach, w dobrym bycie Wspieraj jej siłę swą siłą,
Dom nasz i majętność całą I wszystkie wioski z miastami.”
W kolędach jest też refleksja:
„A dzisiaj, czemu wśród ludzi tyle łez, jęków, katuszy, bo nie ma miejsca dla Ciebie w niejednej człowieczej duszy.”
W dniu 27 grudnia ma miejsce uroczystość Świętej Rodziny.
Staje przed nami Rodzina z Nazaretu, która przybliża rodzi- nom atmosferę wzajemnej miłości, radości i pokoju.
Ostatni dzień roku kalendarzowego przeżywamy pod znakiem wdzięczności Panu Bogu za otrzymane łaski. Jest też okazja do refleksji nad przemijaniem, nad właściwym korzystaniem z powierzonego nam czasu, z wykorzystania danych nam łask.
Gromadzimy się w kościele na uroczystych Nieszporach, by wyśpiewać Panu Bogu hymn dziękczynienia.
Opracował: Aleksander Kiedik
DIVES
IN MISERICORDIA [ 1 ]
czyli „Bogaty w miłosierdzie”
Encyklika, jak podaje ,, Słownik wyrazów obcych - praca zbiorowa, wydana przez PW - ,, jest pismem skierowanym przez papieża do biskupów i wiernych w sprawach doktrynalnych, kultowych i organizacyj- nych, mających znaczenie ogólnokościelne.’’
W ciągu 27 lat swego pontyfikatu Papież Jan Paweł II ogłosił 14 encyklik. Encyklika swym początkiem sięga do czasów apostolskich, kiedy Piotr i inni apostołowie pisali listy do poszczególnych Kościołów. W VI wieku papież Marcin I użył określenia encyklika. Począwszy od czasów Benedykta XIV pierwsze słowa, rozpoczyna- jące list, stanowią tytuł.
Pierwszą encyklikę ogłosił Jan Paweł II 4 marca 1979 roku pt. „Redemptor hominis”, czyli „Odkupiciel czło- wieka”. Tematem jej jest współczesny człowiek kształ- towany przez historię i wpływający na nią, człowiek w wymiarze spraw osobistych oraz społecznych. Inny- mi słowy treścią tej odezwy jest prawda o człowieku wi- dzianym oczyma Boga i oczyma ludzi poprzez warun- ki życia współczesnego. Na jej temat wypowiedział się Kardynał Józef Ratzinger w ten sposób: „W I encyklice Jan Paweł II dokonał syntezy doświadczeń zdobytych na drodze, którą przebył jako pasterz Kościoła i myśli- ciel naszych czasów”. Zatem encyklika ta koncentruje się na problemie człowieka. Druga encyklika dotyczy Boga Ojca, nosi tytuł „Dives in misericordia”. Ogłoszo- no ją 30 listopada 1980 roku, jest jedną z czternastu. Im- pulsem do podjęcia tego tematu była dla Ojca Świętego Siostra Faustyna, jej pragnienie umieszczenia Miłosier- dzia Bożego w centrum wiary i życia chrześcijańskiego.
Mówiła: „Widzieć Chrystusa to znaczy widzieć Boga Miłosiernego.’’ Papież wykorzystał w tej encyklice przy- powieść Jezusa o synu marnotrawnym. ,,Przedstawił, jak pisze Andrzej Nowak w pięknej publikacji pt. „Bło- gosławiony Jan Paweł II - KRONIKA - życia i pontyfi- katu’’, zarówno teologiczne, jak i niezwykle praktyczne znaczenie postawy miłosierdzia: miłości, która spoty- ka się z ludzka biedą. Przypomniał, że sprawiedliwość sama nie wystarcza, że - co więcej - może doprowadzić do zaprzeczenia siebie samej, jeśli nie dopuści się do kształtowania w życiu ludzkim, w różnych jego wymia- rach owej głębokiej mocy, jaką jest miłość”. [str.172.] Pa- pież sięgnął po przykład do Ewangelii, do przypowieści o synu marnotrawnym. Jezus często uciekał się do przy- powieści. Zapytany dlaczego, wyjaśnił: „Dlatego mówię
do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją”.
[Mt. 13,10 – 17] ,,Oto pewien człowiek miał dwóch synów”
– mówił Jezus. Starszy pozostał przy ojcu, pracował, po- słusznie wykonywał jego polecenia. Młodszy, otrzymaw- szy część majątku, wyruszył w świat. Wszystko strwonił, żył w biedzie, w końcu postanowił wrócić do domu.
,,Ojcze , zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem.’’ Oj- ciec nie tyko mu przebaczył i darował winę, ale ura- dowany uroczyście go powitał. „…będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. [Łk. 15, 21 – 25] Oto, naj- więcej mówiąca i ogromnie wzruszająca przypowieść o miłosiernym umiłowaniu grzeszników przez Boga Ojca, o Jego wielkiej miłości.
Inną przypowieścią niezwykle pouczającą jest historia dotycząca zachowania się Samarytanina. Pewnego razu uczony w Prawie zapytał Chrystusa : ,, Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne? ‘’Jezus mu odpowiedział: ,, Będziesz miłował Pana Boga swego
…a swego bliźniego jak siebie samego”. A kto jest moim bliźnim? zapytał uczony. I wtedy Rabbi zaczął snuć opo- wieść: „Pewien człowiek […] wpadł w ręce zbójców.
Ci nie tylko, że go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem tą drogą przechodził kapłan: zobaczył go i minął. Tak samo lewita […] Pewien zaś Samarytanin, będąc w po- dróży, przechodził również obok niego. Gdy go zoba- czył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego, opatrzył mu rany […], potem zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzo- wi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam ci, gdy będę wracał”. [Łk.10,25 – 37] Miło- sierny Samarytanin i jego czyn stanowiły odpowiedź na zadane przez uczonego pytanie. Również i dla nas sta- nowi on wzorzec godny naśladowania. W dzisiejszym zmaterializowanym świecie, którego poszczególne jed- nostki zamykają się w skorupie egoizmu i znieczulicy przykład miłosiernego Samarytanina stanowi realizację drugiego przykazania, mówiącego o miłości bliźniego, o miłosierdziu Boga do ludzi i ludzi nawzajem do siebie.
W bieżącym roku 30 listopada mija 35 lat od ukaza- nia się II encykliki „Dives in misericordia”, w związku z czym obecny Papież Franciszek w dniu 8 grudnia w święto Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, ogłosił ten rok – Rokiem Miłosierdzia.
MICHALINA PIĘCHOWAcdn.
ZANIM ZOSTAŁ PAPIEŻEM [4]
TWORZENIE
„KULTURY SPOTKANIA” – TRUDNA DROGA
DO BRATERSTWA
W wywiadzie z przyszłym papieżem zainteresował mnie problem poruszony w rozdziale jedenastym. Co prawda ta wypowiedź dotyczy głównie Argentyny, ale z powodzeniem odnieść ją możemy do obecnej sytua- cji w naszym kraju.
Jedną z przyczyn długotrwałego marazmu w Argenty- nie, kraju bogatym, jest niezdolność jej mieszkańców do działania jako spójne wewnętrznie społeczeństwo. Oma- wiając tę kwestię, Kardynał wskazał, że jego kraj dotyka coś o wiele gorszego niż nieumiejętność pracy w zespo- le: panuje w nim klimat ciągłego nieporozumienia, roz- bieżności poglądów. Nie pozwala to na wypracowanie konsensusu w ważnych dla państwa dziedzinach oraz stworzenie programu rozwoju kraju. W związku z tym Kardynał podkreślił konieczność budowania „kultury spotkania”.
„Kultura spotkania’’ to jedyna metoda, dzięki której ro- dziny i całe narody posuwają się naprzód”. Z kolei pyta- ny sięga do przykładu: „Na fryzie katedry w Buenos Ai- res znajduje się płaskorzeźba przedstawiająca spotkanie Józefa z braćmi […] płaskorzeźba ta powstała w czasach tak zwanego Procesu Reorganizacji Narodowej [1976 – 1983] i wyrażała żywe wśród Argentyńczyków pragnie- nie jedności i zgody. Jest to wciąż sprawa otwarta. Mamy nadal sekciarskie zapędy, każdy stawia sobie własny kram”. Za przykład troski o prywatne sprawy i osobisty interes podaje Kardynał wybory prezydenckie [2007], do których zgłoszono 18 kandydatur [niektórzy podają 14]. Fakt ten komentuje w następujący sposób: „…albo mamy do czynienia z niezwykłym fenomenem, że żyje wśród nas 18 geniuszy zdolnych rządzić krajem, albo je- steśmy niezwykle ograniczeni i nie potrafimy osiągnąć porozumienia”. ,,Przy okazji – mówi dalej – mamy ten- dencje do wytykania tego, co nas dzieli, a nie, co łączy;
mamy tendencję do wzmacniania konfliktu, zamiast dą-
żyć do zgody”.
Skąd my to wszystko znamy? O, tempora, o mores!
Gdzie się podziała troska o dobro kraju, o jego przy- szłość, gdzie poświęcenie, ofiarność, bezinteresowność?
Świat idzie z postępem, a my się cofamy, cofamy się do czasów ks. Piotra Skargi, który potępiał prywatę, brak zgody narodowej, kłótliwość, intrygi.
Wróćmy jednak do spraw Argentyny. Po okresie po- litycznych gwałtów; wojskowych zamachów, działań terrorystycznych, represji, biskupi argentyńscy często wzywali do pojednania narodowego. W tym kontek- ście wysuwana koncepcja pojednania oparta na praw- dzie, sprawiedliwości i przebaczeniu budziła sprzeczne emocje. W związku z tym przeprowadzający wywiad z Kardynałem Bergoglio uznali, że ten temat nie można pominąć w rozmowie. Ewangelia mówi o przebaczaniu siedemdziesiąt siedem razy. „Czy nie są to oczekiwania utopijne, w pewien sposób przeciwne ludzkiej naturze?”
Pytają dziennikarze. Kardynał odpowiada: „Jest taki fragment Biblii rozpoczynający się zdaniem: „Gdy wróg twój łaknie, nakarm go, gdy pragnie, napój go wodą”.
Przypomina też, iż Chrystus na Golgocie modlił się za swych oprawców „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedza, co
czynią”.
Często słyszy się: „Wybaczam, ale nie zapominam krzywdy”, bo wymazać jej z pamięci nie da się. Tylko ten, kto musiał kiedyś prosić o przebaczenie, przynajmniej jeden raz w życiu, jest w stanie go udzielić drugiemu.
Stopniowo uspokajam serce i proszę Boga, by przeba- czył temu, kto wyrządził mi krzywdę[…] Osobę ludzką – mówi dalej - powinny określać trzy zwroty, które na- leży używa – ,,proszę’’, „dziękuję’’, ,,przepraszam”. W dal- szym ciągu Kardynał roztrząsał problem przebaczania:
,,Mam być gotowy na udzielenie przebaczania, ale staje się ono rzeczywistością wtedy, gdy odbiorca jest w sta- nie je przyjąć, gdy za wszystko żałuje i chce naprawić to, co zrobił”. Z kolei rozmówcy nawiązali do przewrotów w Argentynie, aresztowań, tortur i śmierci niewinnych ludzi, a także do stosunku episkopatu do tych wydarzeń.
Deklaracje episkopatu z tego okresu znalazły się w książ- ce opublikowanej w 25. rocznicę powstania dokumentu
„Kościół i Wspólnota Narodowa”. Za przykład darowa- nia winy, przebaczenia podał Kardynał wizytę Papieża Jana Pawła II w więzieniu u Ali Agcy. Ojciec Święty ofia- rował mu z serca swoje przebaczenie, ale zamachowiec nie wyraził skruchy i chęci zadośćuczynienia. „Czy dą- żenie do autentycznego pojednania nie wymaga wielko- dusznych gestów?” „Aby osiągnąć pojednanie, trzeba się czegoś wyrzec […] Przebaczenie rodzi dobro, bo wiąże się z cnotą wielkoduszności. Człowiek wielkoduszny za- wsze jest szczęśliwy. Człowiek małoduszny, o ściśniętym sercu, nie osiąga szczęścia”.
„Czy przebaczenie jest czymś, co najbardziej upodab- nia człowieka do Boga?” Pytają dziennikarze. „Do Boga najbardziej zbliża nas miłość ! Przebaczenie w takim stopniu nas do Niego upodabnia, na ile jest aktem miło- ści”.
MICHALINA PIĘCHOWAcdn.
Ołtarz Pana Jezusa w Ogrójcu
Tegoroczne prace konserwatorskie przy tym ołtarzu objęły kompleksową re- nowację figur Aniołów bocznych wraz z jednym małym aniołkiem na prawym pilastrze, rzeźby klęczącego Jezusa, rzeźb Apostołów oraz antepedium i taberna- kulum ze złoceniami. Działania polegały na naprawie tych wszystkich elemen- tów wystroju zarówno pod względem technicznym jak również estetyczno – plastycznym. Posągi aniołów bocznych z atrybutami męki Pańskiej posiadały duże uszkodzenia powierzchni pozłoco- nych, ubytki i pęknięcia formy rzeźbiar- skiej, osłabienie drewna przez drewno- jady. Podobne zniszczenia miały rzeźby z głównej sceny ołtarza, dodatkowo kar- nacje apostołów były kilka razy przema- lowane. Antepedium oraz tabernakulum również posiadały szereg zniszczeń które należało naprawić i odnowić.
W pierwszej kolejności prac konserwa- torskich wszystkie rzeźby oraz elementy ołtarza poddano gruntownemu oczysz- czeniu z wadliwych warstw technolo- gicznych. Całkowicie usunięto przetarte złocenia oraz wtórne warstwy malarskie.
Następnie konserwowane elementy obfi-
cie nasączono specjalnym środkiem im- pregnującym, który wzmocnił spróch- niałe drewno rzeźb oraz reszty wystroju ołtarza. Kolejnym etapem było sklejenie pęknięć oraz uzupełnienie wszystkich ubytków formy rzeźbiarskiej. Uzupełnie- nia ubytków wykonano na bazie specja- listycznej masy rzeźbiarskiej posiadają- cej zbliżone właściwości do drewna. Po odpowiedniej obróbce uzupełnień przy- stąpiono do przygotowania powierzch- ni pod złocenia na wszystkich rzeźbach z wystroju ołtarza. Złocenia zostały wy- konane zgodnie z pierwotną techniką czyli metodą na pulment. Na rzeźbach i figurach oryginalnie występowały zło- cenia polerowane i matowe, dlatego też nowe złocenia zostały zróżnicowane pod względem sposobu wykończenia. W wy- niku przeprowadzonych badań straty- graficznych na rzeźbach apostołów oraz wykonaniu szlifów bocznych stwierdzo- no, że pierwotnie nie były one w całości pozłocone, lecz jedynie w obrębie płasz- czy. Suknie okazały się srebrzone z kolo- rowymi laserunkami. W związku z tym szaty apostołów zostały częściowo posre- brzone i zabarwione kolorystyką zgodną z ikonografią dla danej postaci. W koń- cowym etapie zrekonstruowano kolory- stykę karnacji rzeźb z głównego przed- stawienia na podstawie zachowanych fragmentów oryginalnej polichromii. Na Antepedium oraz tabernakulum również odtworzono kolorystykę zgodną z orygi- nałem. Zaznaczyć należy, że posągi anio- łów z atrybutami oraz mniejszy aniołek ze zwieńczenia, nie były nigdy malowane na karnacjach lecz całkowicie pozłocone ze zróżnicowaniem na powierzchnię ma- tową oraz wypolerowaną.
W czasie prac przy ołtarzu Pana Jezusa w Ogrójcu pojawił się nowy istotny fakt dla historii całego ołtarza związany z fi- gurą Chrystusa. Sygnatura na rzeźbie oznaczała, że nie jest ona oryginalna i nie należała do kompletu ołtarza. Została wykonana w 1913 roku przez warsztat Wojciecha Samka. W związku z tym po- jawiły się pytania dotyczące losów ory- ginalnej rzeźby Jezusa. Z pomocą pana Jacka Kobieli konserwatora dzieł sztuki z Bochni, udało się odnaleźć oryginalną rzeźbę Chrystusa, która obecnie znajdu- je się w archiwum muzeum im. Stanisła- wa Fischera w Bochni. Zgodnie z etyką konserwatorską należałoby przywrócić obiekt w miejsce jego pochodzenia, lecz wówczas pojawia się problem i pytanie, co z XX wieczną rzeźbą do której przy- zwyczaili się już wierni. Obecnie właści- cielem oryginalnej rzeźby jest muzeum dlatego kwestia powrotu oryginalnej rzeźby zależy od dobrej woli jego dyrek- cji.
Ołtarz Matki Boskiej Szkaplerznej Działania i etapy prac konserwatorskich odnoszące się do tego ołtarza opierały się w znacznej mierze na gruntownym od- restaurowaniu dekoracji ornamentalnej w nastawie wraz z 7 medalionami na ma- lowanymi na płótnie z przedstawieniami scen życia Maryi. Oprócz tego zakres w tym roku obejmował również konser- wację dwóch mniejszych figur na zwień- czeniu, konserwację ornamentyki na sre- brzonych płycinach predelli i demontaż cokołu. Najwięcej czasu poświęcono na dokładną i szczegółową konserwację bo- gatej ornamentyki akantów. Zniszczenia tych elementów były największe i wyma-
Podsumowanie i zakończenie realizacji
konserwatorskiej przy ołtarzach Pana Jezusa w Ogrójcu i Matki Boskiej Szkaplerznej
Drugi i zarazem końcowy etap prac konserwatorskich przy ołtarzach z bazyliki dobiegł końca. Dnia 29 październi- ka odbył się odbiór realizacji przez komisję konserwatorską składającą się z inspektora Wojewódzkiego Urzędu Ochro- ny Zabytków w Tarnowie, rzeczoznawcy Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz proboszcza parafii. Pra- ce zostały ocenione pozytywnie i odebrane bez zastrzeżeń. W tym roku prace trwały od kwietnia do października, w sumie prawie pół roku. Przez ten okres odrestaurowano wszystkie elementy wystroju obu ołtarzy.
Wykonywanie złoceń na mat przy rzeźbie Anioła – Fot. Paweł Putowski
1 Próbka pobrana z obiektu osadzona w przezroczystej żywicy, po wyszlifowaniu i wypolerowaniu przeznaczona jest obserwacji pod mikroskopem.
gały natychmiastowej interwencji kon- serwatorskiej. Drewno ornamentów było tak osłabione przez drewnojady, że nawet delikatne transportowanie elementów ornamentyki powodowało ich rozpada- nie się. W związku z tym impregnacja na bazie żywicy akrylowej była koniecznoś- cią i priorytetem prac. Jednak najpierw usunięto mechanicznie stare złocenia, niepoprawnie wykonane podczas ostat- niego remontu. Następnie można było przystąpić do kąpieli poszczególnych części ornamentyki. Ornamenty zostały poddane wzmocnieniu na okres 2 tygo- dni. Kolejnym krokiem było składanie i sklejanie utrąconych oraz oderwanych fragmentów ornamentów.
To właśnie ta czynność razem z rekon- strukcją brakujących detali pochłonęła najwięcej czasu. Po całkowitym złożeniu ornamentów wykonano dodatkową kon- strukcję ze sklejki w celu wzmocnienia całej kompozycji. W ten sposób szereg kolejnych prac przy tych elementach oł- tarza mógł zostać przeprowadzony bez ryzyka uszkodzenia struktury znacznie osłabionego drewna ornamentów. Dal- sze etapy polegały na nałożeniu nowych gruntów z zaprawy kredowo-klejowej oraz przygotowaniem ich pod złocenia.
Po dokładnej obróbce nałożono pul- menty czerwone i żółte, które stanowiły bazę dla złoceń na poler i mat. Zabiegi konserwatorskie przeprowadzone na pozostałych elementach rzeźbiarskich wchodzących w zakres 2 etapu prac oł- tarza polegały na takich samych dzia- łaniach jak w przypadku ornamentyki.
Dodatkowo jednak należało wyrzeźbić 4 ornamenty na srebrnych płycinach cokołu ołtarza, ponieważ pierwotne nie przetrwały. Potwierdzaniem ich istnie- nia były ślady odkryte podczas usunię- cia przemalowań z warstwy malarskiej.
Problematyka konserwacji ołtarza opie- rała się również na obiektach malarskich na płótnie, które również objęto szero- kim wachlarzem zabiegów konserwa- torskich. Wszystkie 7 medalionów zo- stało gruntownie oczyszczone od strony awersu i rewersu oraz wzmocnione po- przez zastosowanie dublażu. Uzupełnio- no warstwy gruntu pod malowidło oraz precyzyjnie zrekonstruowano przedsta- wienia na medalionach. Drugim obiek- tem z zakresu malarstwa na płótnie który został przywrócony do swego pierwot- nego miejsca był obraz zasuwany „Nie- pokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny”. Odnaleziony obraz był znacznie zabrudzony i posiadał uszkodzenia me- chaniczne. Został poddany dokładnemu oczyszczeniu z pożółkłych werniksów dzięki czemu treść przedstawiona stała się bardziej czytelna.
W zakres konserwacji technicznej i este- tycznej obrazu weszły takiej etapy jak:
wykonanie nowego krosna, wykona- nie dublażu, uzupełnienie uszkodzeń mechanicznych, uzupełnienie warstwy gruntu oraz końcowe scalenie kolory- styczne warstwy malarskiej. W ołta- rzu wykonano mechanizm wciągania i opuszczania dzięki któremu będzie można wystawiać obraz na szczególne okoliczności.
Tegoroczne prace konserwatorskiej zo- stały sfinansowane z dotacji Urzędu Marszałkowskiego w kwocie 20 tysięcy oraz Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w kwocie 30 tysięcy złotych, oraz ze środków parafii, które wyniosły 105 tysięcy złotych. Wszystkim ofiaro- dawcom bardzo dziękujemy gdyż to oni w znacznej mierze przyczynili się do uratowania cennych obiektów bazyliki.
W przyszłym roku parafia planuje kon- serwację kolejnych ołtarzy, jednak do tych działań niezbędne będzie uzyskanie
dofinansowania i wkład z ofiar na kon- serwację. W grudniu zostanie złożony wniosek o dotację do Marszałka Woje- wództwa na konserwację ołtarza Św. Jó- zefa. Prace zostały wycenione na ponad 165 tyś. dlatego inwestycja będzie po- dzielona na dwa etapy prac.
Dyplomowany konserwator dzieł sztuki Paweł Putowski
Uzupełnienia ubytków w zaprawie – Fot. Paweł Putowski
Zdjęcie medalionów na płótnie z ornamentyki ołtarza – Fot. Paweł Putowski
Dzieci
nie zapomniały o Maryi…
Wielu z was może wydawać się to dziwne.
Przecież nasze myśli biegną ku świętom Bożego Narodzenia, a ja chcę wspominać październik. Czy do nie dziwne? Czynię to z dwóch powodów: przeżytego odpustu, który zawsze jest czasem świętym, jeśli tylko starczy nam wiary; i zachwytu nad dziećmi, które codziennie gromadziły się w październiku przed Cudownym Obra- zem Pani Bocheńskiej.
Będą tacy, którzy nie zobaczą w tym nic nadzwyczajnego, ale dla wielu, którzy to widzieli na własne oczy było to cudowne przeżycie. Przychodziły dzieci ze szkoły podstawowej, z przedszkola, takie kilkulet- nie, i takie małe, że trzeba je było nieść na rękach. Wzruszające były modlitwy dzieci, zwłaszcza tych najmniejszych, ich wypowia- dane „Zdrowaś Maryjo…” do mikrofonu.
Modliliśmy się każdego dnia w różnych in- tencjach, w ten sposób poleciliśmy niemal wszystkie intencje Kościoła, parafii i na- szych rodzin. Piękną pamiątką tych dni spędzonych w Kaplicy są różańce zrobione własnoręcznie przez dzieci i ofiarowane Ma- ryi. Można je zobaczyć, gdyż przyozdobiły kratę naszej Kaplicy Różańcowej.
Warto z perspektywy czasu spojrzeć na to raz jeszcze i pogratulować wszystkim tym cudnym dzieciom, zwłaszcza tej 50-tce, któ- ra na różańcu była każdego dnia.
Przy tej okazji składam serdeczne podzięko- wania Rodzicom. Kochani Rodzice bez Was ten październik nie byłby tak piękny.
PS.I jeszcze jedno… Dzieci znów wypełniły naszą Bazylikę i prze cały grudzień każdego dnia o 18.00 gromadzą się na roratach, bo to jest ich sposób duchowego oczekiwania na święta.
Ks. Marian
NIECODZIENNA MODLITWA
Niemilknące brawa, owacje na stojąco, rzęsiste świat- ła kandelabrów wypełniające wnętrze murów tej do- stojnej bocheńskiej świątyni i mnóstwo wiernych. Na zewnątrz szybko nadciągający jesienny zmierzch. Nie- dziela poprzedzająca Święto Odzyskania Niepodległo- ści. A wewnątrz …wewnątrz koncert „Missa in tem- pore belli”, czyli „Msza czasu wojny” Franza Josepha Haydna, żyjącego na przełomie 18 i 19 wieku.
Ten wspaniały kompozytor klasyk z czasów Mozarta i Beethovena tworzył różne formy muzyki poważnej, wśród nich skomponował 14 mszy. Znamienną cechą jego dzieł było stosowanie niezwyczajnych akordów oraz wprowadzanie nieoczekiwanych zmian nastroju. W czasie zagrożenia Austrii ze strony Napoleona powstała „Missa in tempore belli”, modlitwa dziękczynna, hymn na chwa- łę Boga, który uchronił ojczyznę artysty od nieprzyjaciół i kataklizmu wojny. To arcydzieło muzyczne wykonał Chłopięcy Chór Pueri Cantores Sancti Nicolai z Bochni, który śpiewa ku chwale Bożej bez mała 30 lat. Wcześniej jego Inicjator i Dyrygent, Ks. Prałat Stanisław Adamczyk, założył chór w Siedlcach koło Nowego Sącza, następnie w Ujanowicach, tak, że do Bochni przyszedł już z pewnym bagażem doświadczeń i osiągnięciami. Tworząc Chłopię- cy Chór Pueri Cantores Sancti Nicolai, za cel postawił so- bie przede wszystkim promowanie śpiewu liturgicznego i udział chóru w celebrowaniu kościelnych uroczystości oraz świąt religijnych. Fakt ten zadecydował o repertua- rze zespołu, który obejmuje chorał gregoriański, utwory wielogłosowe dawnych i współczesnych kompozytorów, takich jak : Bach, Haydn, Mozart, Beethoven, Händel, Chopin, Moniuszko, Mendelssohn, Rachmaninow, Zie- leński, Świder, Botor, Penderecki i inni. Chór osiąga liczne sukcesy, nagrody, wyróżnienia dzięki ogromnemu wysiłkowi Dyrygenta, współpracowników oraz śpiewa- jących chłopców. Decyduje o nich nie tylko talent, ale i systematyczna, wytrwała praca. Ksiądz Stanisław czuje muzykę i żyje nią, swoją pasją zaraża innych. Ogromne zaangażowanie, talent , poświęcenie – owocują. Trud ten dzieli Ks. Dyrygent z p. Bożeną Wojciechowską – drugim dyrygentem, p. Marcinem Skoczkiem – asystentem dyry- genta i p. Krzysztofem Kościółkiem - akompaniatorem.
W ciągu tych lat pieśni chóru rozbrzmiewały pod nie- bem południa, w różnych zakątkach Europy m.in. w Au- strii, Czechach, Francji, Hiszpanii, Holandii, Niemczech, Italii, Luksemburgu, Słowacji, Ukrainie, Litwie. Chór miał zaszczyt wystąpić przed Papieżem Janem Pawłem II, a tak- że śpiewać Matce Bożej w Katedrze Notre Dame i w Lour-
des.
Nie sposób wyliczyć wszystkich nagród i odznaczeń.
Warto jednak zapamiętać przynajmniej kilka z nich: na początku swej kariery chór zdobył Złoty Kamerton - I nagrodę na XV Ogólnopolskim Konkursie Chórów w Bydgoszczy, rok po roku Pueri Cantores S. Nicolai zdo- bywał pierwsze nagrody przy różnych okazjach, ponadto
„Grand Prix” i Złotą Lutnię im. Jerzego Libana za udział w Ogólnopolskim Turnieju Chórów „Legnica Cantat”,
„Grand Prix” na Ogólnopolskim Przeglądzie Chórów Kościelnych Pieśni Pokutnej i Pasyjnej - Żory 2006 i 2013, nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Chórów „Gau- de Cantem” w Bielsku Białej w 2014 r. Poza tym należało by wymienić osiągnięcia za granicą. W 2003 roku zespół otrzymał tytuł ,, Najlepszego chóru festiwalu’’ uczestni- cząc w VII Europejskim Festiwalu Chórów w Lecco.
W ostatnich latach w repertuarze zespołu znalazły się wielkie dzieła na orkiestrę i chór: J.S.Bacha „Magnificat”, G.F. Händla „Mesjasz”, W.A.Mozarta „Litania Loretań- ska”, F.Liszta „Oratorium św. Stanisława”, J. Świdra „Ora- torium - Różańcowe Obrazy Bocheńskiej Matce w Ofie- rze”, H.J. Botora „Oratorium Rudzkie” K. Pendereckiego
„Pasja wg św. Łukasza”, „Credo”.
Kilkakrotnie chór brał udział w krakowskich cyklicz- nych Festiwalach „Muzyki Filmowej” i „Muzyka w Sta- rym Krakowie” – w tym roku inaugurując jubileuszową 40 edycję w Katedrze Królewskiej na Wawelu, wykonując wraz z orkiestrą „Magnificat” Mikołaja z Radomia i „Cra- covia civitas” anonimowego kompozytora. Nie możemy przemilczeć prestiżowej nagrody dla samego Dyrygen- ta, Nagrody im. Jerzego Kurczewskiego, przyznawanej pod honorowym patronatem Krzysztofa Pendereckie- go. Ksiądz Stanisław otrzymał ją za wybitne osiągnięcia w dziedzinie chóralistyki. Powinniśmy nie tylko dzielić radość z powodu tych osiągnięć, ale równocześnie być dumni, że w Bochni żyje wyjątkowy Człowiek - Artysta, który przysparza jej wiele rozgłosu. „Ze swoim uporem, pracą i otwartością ma łatwość w nawiązywaniu kontak- tów. Oprócz sprawności manualnej i wiedzy, posiada po-
czucie estetyki, co wpływa na dobór repertuaru, ma swoje wyobrażenie brzmienia chóru i umiejętności, które po- zwalają mu je osiągnąć. Jest osobowością nieprzeciętną, ma wiele entuzjazmu i charyzmy.’’ Taką oto opinię o Księ- dzu Stanisławie Adamczyku wydał autor pracy o Nim.
Również w prasie pojawiają się po każdym występie bar- dzo pochlebne notatki, a oto jedna z nich: „…repertuar młodych śpiewaków prezentuje imponującą kulturę mu- zyczną, obycie estradowe, niemal profesjonalne reakcje wokalne oraz wirtuozerię dźwiękową”.
Występy śpiewających chłopców to nie tylko osiągnięcia artystyczne, ale to również praca wychowawcza. Poza ogromnym wpływem muzyki na ich osobowość, przyna- leżność do tego zespołu uczy dyscypliny, odpowiedzial- ności, kultury osobistej, wrażliwości na piękno. Rodzice młodych artystów mają tego świadomość, czego potwier- dzeniem są ich słowa skierowane do Księdza Stanisława:
„Tu pod dobrotliwym okiem św. Mikołaja połączyłeś ka- płaństwo z muzyką. Pueri Cantores S. Nicolai to wielkie dzieło, które naszym dzieciom przez muzykę, najdosko- nalszą ze sztuk, pozwala zbliżyć się do Sacrum, a Twoja praca i zaangażowanie są dla nich najlepszym przykła- dem dążenia do doskonałości zarówno artystycznej jak i duchowej”.
Pisząc o osiągnięciach chóru, nie można pominąć wy- stępu - hołdu złożonego Pani Bocheńskiej podczas uro- czystości 75 lecia koronacji cudownego Jej wizerunku.
„Różańcowe Obrazy Bocheńskiej Matce w Ofierze” to oratorium wykonane przez Chłopięcy Chór Pueri Canto- res i Krakowską Orkiestrę Kameralną „Soave”.
Dnia 4 października 2009 roku bazylika wypełniła się po brzegi wiernymi. Wokół świątyni tłumy i poza jej tere- nem, na ulicach. Pielgrzymi i miejscowi przybyli, by zło- żyć hołd Pani Świata, Matce Chrystusa, Opiekunce nasze- go Grodu. A w kościele, przy głównym ołtarzu stanęło 86 młodych artystów w wieku 10 - 24 lat, reprezentujących Pueri Cantores Sancti Nicolai, poniżej członkowie Kra-
kowskiej Orkiestry.
Nagle ciszę przerwały pierwsze akordy, a na tle niebiań- skiej melodii dały się słyszeć słowa: ,,Błogosławiona je- steś, Dziewico Maryjo przez Boga Najwyższego więcej niż wszystkie niewiasty na ziemi”. Pierwsza część składała się z dwu obrazów: jeden, zatytułowany „Przyczyna na- szej radości”, zawierał pochwałę imienia Maryi, drugi no- sił tytuł: „Niewiasta Eucharystii”. Tytuł następnej brzmiał:
„Matka z oczami zmęczonymi od łez w modlitwie o mi- łosierdzie”. W ostatniej części oratorium usłyszeliśmy wzruszającą pieśń:
„Pani Bocheńska, Matko Boża, Klęka przed Tobą wierny Twój lud.
Ty do Jezusa nas grzesznych prowadź, Proszących wesprzyj, nadzieję wzbudź.
Niech Twej świętości niebiański blask Wskazuje drogę na każdy czas, A opiekuńczy cudowny płaszcz Od zła i nieszczęść ochroni nas”.
Słowa do niej ułożył Czesław Sieczka, muzykę skom- ponował Andrzej Lis, obaj emerytowani nauczyciele bocheńscy. Wspaniałe głosy, wyjątkowa muzyka orato- rium pozwoliły wiernym wzruszyć się, zadumać, skupić w modlitwie i przenieść się w inny świat, świat dobra piękna i prawdy.
Kontynuację tych doznań stanowił ostatni koncert, wy- konany dla uświetnienia rocznicy Odzyskania Niepodle- głości przez Polskę.
Dlaczego Msza czasu wojny? Ponad 200 lat minęło od zagrożenia ze strony Napoleona, niewiele się jednak zmieniło, zagrożenie dalej istnieje. Punkty zapalne na świecie, starcia, wojny, śmierć ludzi, którzy nie zawinili, niepewność jutra. Te wszystkie zjawiska skłaniają nas, by nieustannie modlić się o pokój wśród narodów. Taką modlitwą był właśnie wspomniany koncert. To dzie- ło muzyczne odzwierciedla poszczególne części Mszy Świętej, Ofiary dziękczynnej i ofiarnej. Pierwsza jej część
„Kyrie, eleison” – Boże zmiłuj się nad nami – ma charak- ter błagalny, stanowi przeproszenie za popełnione grze- chy i winy. Druga – „Gloria’’ – chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli – jest hym- nem wielbiącym wielkość i miłosierdzie Stwórcy. Następ- na „Credo” stanowi wyznanie wiary, zaczynające się od słów: „Wierzę w jednego Boga”. Akt uwielbienia „Sanctus, benedictus” – przygotowuje do przeistoczenia. Ostat- nią częścią Mszy austriackiego kompozytora jest „Ag- nus Dei”- Baranek Boży. Przed przyjęciem Ciała i Krwi Chrystusa kapłan mówi: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata’’. Poszczególne części koncertu w wyjątko- wy sposób przekazywały przeżycia proszących o pokój i opiekę Bożą. Wśród cichych i mocnych akordów dały się słyszeć różne odgłosy wojny, strzały, dźwięk trąbki, krzy- ki. Wysłuchanie tego koncertu stało się dla niejednego nie tylko swoistym przeżyciem estetycznym, ale wzniosłą modlitwą skierowaną ku Niebu.
Za to wyjątkowe, wspaniałe przeżycie artystyczne i za długoletni trud Księdza Dyrygenta oraz całego zespołu, za sukcesy - dziękujemy i życzymy dalszych osiągnięć, opieki Pani Bocheńskiej, życzliwości u ludzi oraz sił w pokonywaniu trudności. Niech św. Cecylia, patronka śpiewających prowadzi Was po ścieżkach życia i pozwoli by muzyka czyniła nas lepszymi.
MICHALINA PIĘCHOWA
Już w kolejnych dniach (również wyjątko- wych) mogliśmy uczestniczyć w ważnym wydarzeniu naszej Prowincji, którego opis znajduje się poniżej.
„PRZYKAZANIE NOWE DAJĘ WAM, ABYŚCIE SIĘ WZAJEMNIE MIŁOWALI, TAK JAK JA WAS UMIŁOWAŁEM”
(J 13,34)
To właśnie te słowa z Ewangelii św. Jana towarzyszyły nam podczas tegorocznego Spotkania Prowincji Polska Południowa w Hałcnowie (Bielsko-Biała). W dniach 13-15 listopada 2015 w Domu Sióstr Se- rafitek przy ul. Sucharskiego 21 odbyło się spotkanie pełnie miłości... Jak czytaliśmy w zaproszeniu oraz patrząc na logo widzimy, że: ”Trwając we wzajemnej miłości, tworzy- my ogromne serce, bijące radością, pokojem, a nade wszystko wiarą, bo łączy nas Najwyż- sza Miłość, która umiłowała nas do końca.”
W to wielkie MIŁOWANIE włączyła się też nasza bocheńska Wspólnota w składzie: Ju- styna Więsek-koordynator, Magdalena Ma- ślaniec-fotoreporter, Marzena Czekaj-kro- nikarz/bloger, oraz tradycyjnie wszystkim znany Rafał Ogiński:) Ważną dla nas osobą
był również nasz nowy kapelan, Ks. Witold Maślanka, dzięki któremu mogliśmy tam być i za co Księdzu z całego serca DZIĘKUJE- MY!
Nasza podróż do Hałcnowa minęła z przy- godami, ale zdążyliśmy dotrzeć jeszcze na koniec kolacji. Po posiłku i rozlokowaniu się w pokojach udaliśmy się do sali konferen- cyjnej, gdzie nastąpiło oficjalnie powitanie Wspólnot oraz ich prezentacja. O godz. 20.00 zgromadziliśmy się w kaplicy na Eucharystii, którą przypadło nam jako Wspólnocie przy- gotować. Mszę świętą na rozpoczęcie tych dni pełnych miłości odprawił ks. Krzysztof Gil, a kazanie wygłosił ks. Paweł Jakób.
Wieczorem chętni mogli uczestniczyć w Wieczorze Kinomaniaka, i obejrzeć film pt. Jak w niebie. I choć film był długi, po jego zakończeniu nie poszliśmy spać. W pokoju do późnych godzin trwały rozmowy na prze- różne tematy, w tym także po części przygo- towanie tematyczne do następnego dnia :) a z samego rana w sobotę, już o 7.15 Gumisie trwały na adoracji... ;)
Po niezwykłej modlitwie porannej, gdzie w całej kaplicy, ale i w naszych sercach
rozbrzmiewało radosne „Dzięki Ci” Arki Noego, udaliśmy się do jadalni, gdzie po- chłanialiśmy nie tylko dobre jedzonko, ale także pokój, miłość i radość od innych.
O godz. 9.00 zebraliśmy się ponownie w du- żej sali, by wysłuchać konferencji Ghislaina du Chéné (czyt. Gilan du Szene) mówiącej o przyjaźni i braterskiej miłości. Niestety po- czątek spotkania niespodziewanie przybrał inny wymiar, gdyż dotarła do nas informa- cja o zamachu w Paryżu. Dlatego też pamięć ofiar uczciliśmy minutą ciszy.
Ghislain w swojej konferencji używał wielu cytatów z Pisma Świętego, ukazując nam jak wiele wspólnego mają one z naszym współ- czesnym życiem. I tak też wspominając swój ulubiony cytat z Ewangelii św. Jana, rozdział 14 nawiązywał do fragmentów modlitwy Wiara i Światło: o wzajemnej miłości, oraz zaproszeniu Jezusa, by przyszedł i zamiesz- kał w naszych wspólnotach. Podczas swoje- go świadectwa z pierwszej wizyty w Polsce (‚94) podkreślał wielokrotnie jak ważna jest przyjaźń i co najważniejsze, że nauczycielami prawdziwej przyjaźni są właśnie osoby z nie- pełnosprawnością. Przypomniał nam też trzy proste zasady jakimi kierują się one w wybo- rze przyjaciół, a właściwie jakie pytania sta-
Dni radości i wdzięczności
Kolejny niezwykły miesiąc w naszej bocheńskiej Wspólnocie „Wiara i Światło”... pełen radości, wdzięczności i ciepła. 30 października wybraliśmy nową koordynatorkę, którą została Justyna Więsek – pedagog specjalny, nauczycielka wychowania przedszkolnego.
I z tej okazji życzymy naszej drogiej Justysi przede wszystkim odwagi i siły w prowadze- niu naszej Wspólnoty, błogosławieństa Bożego, wsparcia Ducha Świętego oraz zapa- miętania tych ważnych słów: „Ty możesz robić to, czego ja nie potrafię. Ja mogę robić to, co się tobie nie udaje. Wspólnie możemy dla Pana Boga dokonać czegoś zupełnie wspaniałego.”(bł. Matka Teresa z Kalkuty). Dziękujemy także za to oficjalne „TAK” dla Wiary i Światła.
wiają przy pierwszym spotkaniu:
1/ jak masz na imię?
2/ czy chcesz się zaprzyjaźnić?
3/ czy spotkamy się ponownie?
Tym samym dowiedzieliśmy się, że bycie przyjacielem we wspólnocie to zobowią- zanie, bo można powiedzieć „tak, jestem twoim przyjacielem”, ale trzeba też znaleźć sposoby, aby te więzi przyjaźni zawiązać.
Z całej konferencji najważniejsze jednak okazały się słowa, mówiące o tym, że aby prawdziwie się zaprzyjaźnić, kochać sie- bie nawzajem, nie możemy chować swo- jej kruchości, musimy ją przyjąć i przed drugim odkryć swoje upośledzenie. Poru- szyły nas te słowa, lecz w pełni zgadzamy się z tym o czym świadczył nam Ghislain.
Po konferencji odbyły się grupki dzielenia, każdy z nas kierując się kolorem identyfi- katora udał się do wyznaczonej sali, by tam w jedności z Duchem Świętym dzielić się z innymi swoim doświadczeniem, dać świa- dectwo i porozmawiać na wiele tematów.
Poprzez takie spotkania okazało się, że na- sza bocheńska wspólnota jest bardzo żywa i silna, bowiem jest jeszcze wiele wspólnot w których wciąż brakuje kapelana, lub są tak małe, że trudno coś zorganizować. Są też wspólnoty, które nie mają swojego miejsca w parafii, a spotkania odbywają się prywat- nie w domach. Jako reprezentancji bocheń- skiej wspólnoty wzięliśmy sobie to głęboko do serca i doceniamy to, że mamy od lat stałe miejsce spotkań, że od początku działalności mamy duchowych opiekunów i że możemy brać czynny udział w wydarzeniach parafii.
Później ponownie zgromadziliśmy się w ka- plicy na Eucharystii, której przewodniczył nasz Gumisiowy kapelan, ks. Witold, a kaza- nie o codziennych cudach wygłosił ks. Ma- ciej Ścibor. Jak się później okazało, właśnie ten Ksiądz „od cudów” został oficjalnie ogło- szony nowym kapelanem naszej prowincji.
Tak więc po Mszy świętej nastąpił obrzęd błogosławieństwa zarówno byłego kapelana prowincji, ks. Jarosława Chlebdy, jak i nowe- go kapelana.
Po obiedzie kapłani udali się na tzw. kapela- nisko, a pozostali mogli spędzić czas w do- wolny sposób, np. odpoczywając ;) ponieważ o 15.00 rozpoczynały się warsztaty tematycz- ne. Gumisiowa delegacja jednogłośnie posta- wiła na udział w warsztatach pt. „Marketing w Wierze i Świetle” prowadzonych przez niezwykłego człowieka i znawcę tematu Mi- chała ze wspólnoty Perełki (Łańcut). Miłym zaskoczeniem była obecność w tej grupie także Ghislaina, który czuwał nad wszystkim i podsuwał wiele ciekawych pomysłów. Dys- kusja na temat sposobu „promowania” Wia- ry i Światła w swoich parafiach, miastach, diecezjach wydawała się nie mieć końca, ale gdy w progu stanęła nasza droga koordyna- torka Prowincji Agnieszka Majek, wiedzieli- śmy, że jednak trzeba już kończyć.
Po podsumowaniu warsztatów i wolnych wnioskach udaliśmy się na kolację.
I to był ostatni punkt naszego Gumisio- wego spotkania w Hałcnowie. Musieliśmy wracać, choć ciężko odjeżdżać z miejsca pełnego niezwykłej miłości, pełnego ciepła i przyjaźni. To właśnie tu nawiązują się nowe znajomości, które podtrzymywane przera- dzają się w przyjaźń, jak w tym pytaniu „czy wrócisz znów?”. Mamy taką nadzieję i z nie- cierpliwością czekamy na kolejne spotkania Prowincji. A na koniec jeszcze kilka słów naszego kapelana, ks. Witolda, który po raz pierwszy uczestniczył w takim spotkaniu. Jak się tam czuł? Czy coś Go zaskoczyło? Ucie- szyło? Jak wygląda spotkanie w Hałcnowie okiem kapelana.... ?
Rzeczywiście atmosfera, którą stworzyli uczestnicy spotkania była niezwykła. Nie było żadnych murów, chociaż nam ludziom tak łatwo jest je budować. Było dużo życz-
liwości, dobroci braterskiej, otwarcia na drugiego człowieka i dzięki temu czuło się obecność Boga, który znowu ukazał jak bar- dzo kocha człowieka takim, jakim on jest, z całym wachlarzem dobra i różnych ogra- niczeń. Bardzo mocno wybrzmiała głębia modlitwy tych, których powszechnie nazywa się niepełnosprawnymi. Była to szczera roz- mowa dziecka, które czuje miłość do swojego Ojca. Radością napawał fakt, że w spotkaniu uczestniczyło wielu księży, którym na każ- dym kroku ukazywano wdzięczność za ich obecność i posługę w ruchu Wiara Świat- ło. Oby tak dalej...! Pozostało podziękować Tym, którzy mnie na to spotkanie zabrali.
Bóg zapłać! ks.Witold Maślanka
Wybory i wyjazd do Hałcnowa to nie koniec wydarzeń w naszej Wspólnocie. Kolejne spotkanie rozpoczęła Msza święta połączo- na z wypominkami za zmarłych członków Wspólnoty oraz zmarłych z naszych rodzin.
Po Eucharystii w salce na Wikarówce odbył się tzw. czas świętowania, czyli imieniny po- szczególnych osób, składanie życzeń, śpiew, mogliśmy także skosztować różnych słod- kości oraz oczywiście porozmawiać ze sobą.
Pod koniec miesiąca odbyła się tradycyjnie zabawa andrzejkowa, podczas której nie za- brakło wspólnych tańców, śpiewów i zabaw.
A to wszystko uzupełniała radość i braterska miłość :)
Pozsotałe tegoroczne spotkania upływają już w typowo światecznym klimacie (Mi- kołaj, kartki świąteczne oraz Wigilia). Z tej okazji już dziś wszystkim Członkom Wspól- noty, Znajomym i Przyjaciołom, Kapłanom oraz Parafianom, Sponsorom i czytelni- kom „Zwiastuna Maryi” życzymy poczucia tej wspólnoty i jedności, ciepła i przyjaźni oraz wiary i nadziei. Niech w każdym domu i w każdym sercu narodzi się i zamieszka Ten, który jest Miłością.
Marzena Czekaj
Dlaczego warto zostać Wolontariuszem
Światowych Dni Młodzieży?
To nie pierwszy raz, kiedy podejmuję się bezinteresownych działań na rzecz innych. Jednak nigdy nie miałam możliwo- ści uczestniczenia jako Wolontariuszka w przedsięwzięciu, tak naprawdę na skalę globalną. Moim zdaniem wolontariat jest skarbnicą licznych wartości. W tym przypadku uzyskuje się wiele korzyści, m.in. spełnienie swoich motywacji (czło- wiek ma poczucie, że czyni coś szlachetnego, zyskuje uzna- nie w oczach innych osób), poznanie ludzi, którzy są ciekawi świata – pochodzących z różnych zakątków globu, zdobywanie nowych doświadczeń. Jest to także w pewnym stopniu własna samorealizacja. Na pewno miło jest pomagać, jeśli czuje się, że ma to sens. Ja osobiście lubię współpracować z ludźmi, dzielić się z nimi własnymi przemyśleniami. Poprzez tego typu dzia- łalność człowiek uczy się pokory, przede wszystkim umacnia swoją wiarę i więź, która łączy go z Bogiem.
Zachęcam wszystkich, którzy jeszcze się nie zdecydowali – zo- stańcie Wolontariuszami Światowych Dni Młodzieży. Skon- taktujcie się z nami mailowo: bochniawschod.sdm@gmail.
com, telefonicznie 884 – 681 – 788, lub odwiedźcie Biuro ŚDM w Oratorium Św. Kingi w każdy czwartek pomiędzy 18.00 a 19.00. Taka okazja, drugi raz może się już nie zdarzyć. Nic nie tracicie, a ile zyskujecie?
Emilia Lech Wolontariuszka ŚDM
Otwórzmy swoje serca i domy dla Pielgrzymów Światowych Dni
Młodzieży!
Do Światowych Dni Młodzieży zostało już bardzo mało czasu, bo mniej niż 9 miesięcy. Wiemy, że do naszej parafii przybędzie ok. 2 500 pielgrzymów, dla których potrzebuje- my znaleźć miejsca w domach naszych parafian. Obecnie już 219 Rodzin z naszej parafii zadeklarowało otwarcie swoich domów dla Młodych, którzy przyjadą w lipcu 2016 roku do naszego miasta.
Dzięki Państwu mamy już miejsca dla 988 pielgrzymów. To dużo, jednak potrzebujemy dużo więcej, dlatego dzisiaj prezen- tujemy najważniejsze informacje dotyczące zakwaterowania pielgrzymów w czasie Światowych Dni Młodzieży.
1. Pielgrzymi będą mieć ze sobą karimaty i śpiwory, dlatego nie należy się przejmować, że w domu nie ma wystarczającej ilości łóżek. Wystarczy kawałek podłogi.
2. Jednym z podstawowych wymogów ze strony Krakowskiego Komitetu są 3 m2 przypadające na jednego pielgrzyma. Wa- runki noclegowe będą sprawdzane przed Światowymi Dniami Młodzieży w 2016 roku.
3. Każdy pielgrzym musi mieć zapewniony dostęp do ciepłej
wody i łazienki.
4. Pielgrzymi opuszczają dom najpóźniej do godziny 8:00.
Część dnia spędzają w Bochni, po południu zazwyczaj jadą do Krakowa.
5. Wracają na nocleg najwcześniej o 21:00.
6. Śniadanie jest mile widziane, jednak jeśli ktoś nie ma warun- ków lub możliwości wykarmienia dużej liczby osób, to posiłek zapewni parafia. Prosimy o zgłoszenie tego przy składaniu de- klaracji.
7. Język angielski jest ułatwieniem, jednak nie jest konieczny.
Jeśli ktoś nie czuję się pewnie – nasi wolontariusze pomogą w porozumieniu się z pielgrzymami
8. Miejsca namiotowe (oferowane z namiotem, lub bez) rów- nież są mile widziane. W przypadku możliwości noclegu pod namiotem, pielgrzymi muszą mieć zapewniony dostęp do ła- zienki.
Wypełnione deklaracje można przekazać Księdzu podczas składki, zanieść do zakrystii lub kancelarii parafialnej. Dane z deklaracji można również przesłać na adres mailowy: boch- niawschod.sdm@gmail.com lub zgłosić telefonicznie: 884 681 788.
Przyjaźnie, które zawiązują się w czasie ŚDM są bezcenne, dla- tego prosimy o rozważenie przyjęcia pielgrzymów w Państwa domach. Dla rodziny, która zadeklaruje przyjęcie 1000 piel- grzyma niespodzianka!
„ZANIM CHRYSTUS SIĘ NARODZI PAMIĘTAJMY”
„Adwent jest zastanowieniem, Zadumą nad życiem i skruchą, A promień świecy w stroiku Światełkiem w tunelu, otuchą.
Duchowo musimy się zmienić, By miejsce w sercu zrobić”
Marana Tha – przyjdź Jezu!
„JEZUSA NARODZONEGO WSZYSCY WITAJMY”
„Cicha noc, święta noc”… to słowa jednej z najbardziej znanych kolęd. To również noc najbardziej niezwykła w dziejach świata, kiedy w ubogiej stajni narodził się Syn Boży. Tę świętą noc przeżywamy corocznie w Bochni, mieście, nad którym czuwają Matka Boża Różańcowa i patroni naszych parafii - święci Mikołaj, Paweł, Jan Ne- pomucen. Spogląda też na nas z pomników św. Jan Paweł II i przypomina „Nie lękajcie się”…
„Pusty rynek. Nad dachami Gwiazda.
Świeci każdy dom. W zamyśleniu uliczkami Idę , tuląc świętość świąt.”
Co roku w tę noc grudniową wędrujemy jak pasterze do kościoła, by pokłonić się dzieciątku i razem z aniołami śpiewać „Gloria in exelsis Deo”. Nowo narodzonym dzie- ciom przynosi się symboliczne prezenty. Tradycja prze- kazuje , że pasterze i Mędrcy również przynieśli Dzie- ciątku dary. Wobec tego i my mieszkańcy Bochni także
„Jezusa narodzonego wszyscy witajmy, Jemu po kolędzie dary wzajem dajmy”. Co przyniesiemy Dzieciątku, które nie pragnęło złota czy drogich kamieni, wszak wybrało
„mizerną, cichą stajenkę lichą”?
Czym każdy z nas może obdarować Jezusa?
Dzieci z jednej z bocheńskiej szkół podstawowych na- pisały kiedyś, że ofiarowałyby to, co potrzebne małemu dziecku, ale również: zaniosłyby wszystkie dobre uczynki i czyste serce, miłość ludzi na świecie, którzy modlą się i pobożnie uczestniczą we Mszy św., dałyby radość z Jego narodzin i z tego, że mogą żyć na świecie stworzonym przez Niego.
A dorośli?
Matki i ojcowie mogą ofiarować swoją wzajemną miłość do dzieci, troskę o ich zdrowie i bezpieczeństwo, ludzie młodzi – czyste serce, poszanowanie starszych, a ludzie w podeszłym wieku, chorzy – nazwani darem kościoła – modlitwy w różnych intencjach, dzieci i młodzież – gor- liwą modlitwę, poszanowanie przykazań i uczestnictwo we Mszy św. i Eucharystii.
Boże Dziecię zapewne chętnie przyjęłoby również dary od całej społeczności parafialnej i bocheńskiej.
Byłyby nimi z pewnością zgoda i wzajemne poszano- wanie, bo „święta noc pokój niesie ludziom wszem”, ofiarne niesienie pomocy chorym, starszym i ubogim/
np. w hospicjum domowym, DPS-ie czy samotnym sąsiadom/, posługiwanie się kulturalnym językiem/
w domu, pracy, w Internecie/, słowami, ”które nie cza- ją się do skoku, nie nienawidzą, nie krzywdzą, lecz wy- baczają, leczą i łagodzą”. /jak mówi Roman Brandstaet- ter/.
Czy ci, którzy mówią językiem nienawiści, oszukują, kradną, porzucają dzieci i czynią inne rzeczy niegodne człowieka mogą spokojnie klęczeć przy stajence betle- jemskiej? Złóżmy Jezusowi w ofierze swą troskę o ojczy- znę - o miasto, o środowisko naturalne, w którym żyje- my. Módlmy się o pokój na świecie, o szczęśliwy przebieg Światowych Dni Młodzieży, uczestniczmy w życiu parafii.
Cicha noc, święta noc… Łamiąc się przy stole wigilijnym opłatkiem tym białym, kruchym CHLEBEM MIŁOŚCI I POKOJU myślimy o bliskich , ogarniamy wspomnienia- mi tych, którzy odeszli.
„W tę noc naprawdę, bądźmy z sobą, oddalmy zamęt my- śli….
Odłóżmy na bok cień urazy, bądźmy na chwilę razem W tę noc pełną Boga, w noc wcielonego Słowa –
Pokój ludziom i miastom i wsiom, Pokój nowym dniom. Pokój Tobie”
A w Nowym Roku niech radość, którą zrodziło Boże Na- rodzenie rozświetla nasze codzienne życie. Niech i miłość między ludźmi stanie się ciałem, niech stanie się miło- sierdziem w każdym naszym dniu 2016 roku.
Anna Fischer
Przed nami...
13 grudnia (niedziela)
• Dzień modlitw za ofiary stanu wojennego
• 34. rocznica ogłoszenia stanu wojennego (1981 r.)
14 grudnia (poniedziałek)
• Wspomnienie św. Jana od Krzyża, kapłana i doktora Kościoła
16 grudnia (środa)
• Rozpoczęcie Nowenny do Dzieciątka Jezus
19 grudnia (sobota)
• Przed 21 laty ukazał się pierwszy numer „Zwiastuna Maryi” (1994 r.)
22 grudnia (wtorek)
• Kapłani odwiedzają chorych w domach (od godz. 9.00)
• Spowiedź św. przedświąteczna w Bazylice św. Mikołaja (spo- wiada kilkudziesięciu kapła- nów) w godzinach: 6.00–8.00, 8.30–10.00, 10.30–12.00, 14.30–16.00, 16.30–18.00, 18.30–20.00
23 grudnia (środa)
• Spowiedź św. przedświąteczna w Bazylice św. Mikołaja (spo- wiada kilkudziesięciu kapła- nów) w godzinach: 6.00–8.00, 8.30–10.00, 10.30–12.00, 14.30–16.00, 16.30–18.00, 18.30–20.00
24 grudnia (czwartek)
• Wigilia Bożego Narodzenia
• Zadbajmy wcześniej o czystość duszy, zachowajmy religijny nastrój, w życzeniach pamiętaj- my o tym, co naprawdę jest w życiu ważne i piękne
• Msze św. o godz.: 6.00 (Rora-
ty), 7.00, 8.00, 9.00, a w Koście- le Szkolnym – o godz. 7.00
• Zaleca się zachowanie wstrze- mięźliwości od potraw mięs-
• Ostatni dzień zobowiązań nych płynących z Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego, podjętych w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, 25 marca 2015 r.
25 grudnia (piątek)
• Uroczystość Narodzenia Pań- skiego
• Święto obowiązkowe
• Msze św. w Bazylice – o godz.
0.00 (Pasterka), 6.00, 7.30, 9.00, 10.30, 12.00, 14.30, 18.00, 19.30, a w Kościele Szkolnym tylko o godz. 8.00 i 9.30 26 grudnia (sobota)
• Święto św. Szczepana, pierw- szego męczennika
• Msze św. w Bazylice – jak w niedziele, czyli o godz. 6.00, 7.30, 9.00, 10.30, 12.00, 14.30, 18.00, 19.30, a w Kościele Szkolnym tylko o godz. 8.00 i
• Poświęcenie owsa9.30
27 grudnia (niedziela)
• Rozpoczynają się odwiedziny duszpasterskie (kolęda). Ka- płani odwiedzają mieszkania w następujących godzinach:
w niedziele i święta od godz.
14.00, w soboty od 9.00, a w pozostałe dni od 16.00
• Jeśli nie jest możliwe przy- jąć kapłana w wyznaczonym czasie, można w kancelarii parafialnej ustalić inny termin odwiedzin
• Święto Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa
• W Kościele Szkolnym Msze św.
tylko o godz. 8.00, 9.30 i 11.00
• Rozesłanie kolędników misyj- nych w Bazylice na Mszy św.
o godz. 10.30
28 grudnia (poniedziałek) Święto św. Młodzianków, Męczen- ników
31 grudnia (czwartek)
• Wspomnienie św. Sylwestra I, papieża
• Zakończenie Starego Roku na Mszy św. o godz. 9.00 i na Nieszporach o godz. 17.30. Nie ma Nowenny do Matki Bożej, a po Nieszporach będzie Msza św. w przyjętych intencjach
• Możliwość uzyskania odpu- stu zupełnego (pod zwykły- mi warunkami) za pobożne odśpiewanie hymnu „Ciebie, Boga, wysławiamy” w duchu dziękczynienia Bogu za dary otrzymane w całym roku
• O północy – Msza św. na roz- poczęcie Nowego Roku 1 stycznia (piątek)
• Uroczystość św. Bożej Rodzi- cielki Maryi
• Święto obowiązkowe
• Pierwszy piątek miesiąca
• Światowy dzień modlitw o po-
• Msze św. w Bazylice – o godz. kój 0.00 (północ), 6.00, 7.30, 9.00, 10.30, 12.00, 14.30, 18.00, 19.30, a w Kościele Szkolnym tylko o godz. 8.00 i 9.30
• Możliwość uzyskania odpustu zupełnego (pod zwykłymi wa- runkami) za pobożny udział w uroczystym śpiewie (lub re- cytacji) hymnu „O Stworzycie- lu Duchu, przyjdź...” w kościele lub kaplicy w celu uproszenia Bożej pomocy na cały rok
• Z racji uroczystości nie obo- wiązuje piątkowy post od po- karmów mięsnych
• Nie będzie odwiedzin kapłań- skich u chorych w domach
2 stycznia (sobota)
• Pierwsza sobota miesiąca
3 stycznia (niedziela)
• Pierwsza niedziela miesiąca
• Zmiana tajemnic różańcowych dla matek i ojców – po Mszy św. o godz. 7.30
6 stycznia (środa)
• Uroczystość Objawienia Pań- skiego (Trzech Króli)
• Święto obowiązkowe
• Dzień Diecezjalnego Dzieła Misyjnego i Misyjny Dzień Dzieci
• Msze św. – jak w niedziele (czyli w Bazylice o godz. 6.00, 7.30, 9.00, 10.30, 12.00, 14.30, 18.00, 19.30, a w Kościele Szkolnym o godz. 8.00, 9.30, 11.00)
• Poświęcenie złota kadzidła mirry i kredy – na każdej Mszy
• Dzień modlitw w intencji pol-św.
skich misjonarzy 7 stycznia (czwartek)
• Pierwszy czwartek miesiąca
• Msza św. (godz. 17.30) i Proce- sja Różańcowa z lampionami, potem nocna adoracja Pana Jezusa z Mszą św. o północy 10 stycznia (niedziela)
• Święto Chrztu Pańskiego
• W Liturgii kończy się okres Narodzenia Pańskiego, nastąpi okres „W ciągu roku”
17 stycznia (niedziela)
• Dzień Judaizmu w Kościele katolickim w Polsce
• Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy
18–25 stycznia (od poniedziałku do poniedziałku)
• Tydzień powszechnej modli- twy o jedność chrześcijan 21 stycznia (czwartek)
• Wspomnienie św. Agnieszki, dziewicy i męczennicy
• Dzień Babci
22 stycznia (piątek)
• Dzień Dziadka
25 stycznia (poniedziałek)
• Święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła
• 2. rocznica konsekracji ks. bpa Stanisława Salaterskiego, bisku- pa pomocniczego w Tarnowie (konsekrowany w 2014 r.) 26 stycznia (wtorek)
• Wspomnienie św. biskupów Tymoteusza i Tytusa
• Dzień Islamu w Kościele kato- lickim w Polsce
27 stycznia (środa)
• Międzynarodowy Dzień Pa- mięci o Ofiarach Holokaustu 28 stycznia (czwartek)
• Wspomnienie św. Tomasza z Akwinu, kapłana i doktora Kościoła
31 stycznia (niedziela)
• Światowy Dzień Chorych na Trąd
2 lutego (wtorek)
• Święto Ofiarowania Pańskiego (Matki Bożej Gromnicznej)
• XX Światowy Dzień Życia Konsekrowanego (dzień mod- litw za osoby zakonne)
• Msze św. w Bazylice – jak w niedziele (czyli o godz. 6.00, 7.30, 9.00, 10.30, 12.00, 14.30, 18.00, 19.30), a w Kościele Szkolnym tylko o godz. 8.00
• Poświęcenie gromnic (na każ- dej Mszy św.)
• Możliwość przystąpienia do Wolontariatu Maryjnego w naszej parafii na kolejny rok (należy wypełnić deklarację)
• 41. rocznica konsekracji ks.
bpa Władysława Bobowskiego, biskupa seniora (konsekro- wany w roku 1975, w latach 1975–2010 był biskupem po- mocniczym w Tarnowie)
3 lutego (środa)
• Wspomnienie św. Błażeja
• Poświęcenie świec i modlitwa o zdrowie gardła (godz. 7.00 i 8.00)
4 lutego (czwartek)
• Pierwszy czwartek miesiąca 5 lutego (piątek)
• Pierwszy piątek miesiąca
• Czuwanie młodzieżowe w Koś- ciele Szkolnym o godz. 19.00
• Wspomnienie św. Agaty
• Poświęcenie wody, chleba i soli (godz. 7.00 i 8.00)
• Kapłani odwiedzają chorych w domach
6 lutego (sobota)
• Pierwsza sobota miesiąca 7–13 lutego
(od niedzieli do soboty)
• Tydzień modlitwy o trzeźwość 7–9 lutego (od niedzieli do wtor- ku)• Nabożeństwo Czterdziesto-
godzinne, czyli uroczysta adoracja Pana Jezusa w duchu wynagradzania Mu za grzechy
• Za przynajmniej półgodzinną adorację Najświętszego Sakra- mentu można w dowolnym dniu uzyskać odpust zupełny (pod zwykłymi warunkami) 7 lutego (niedziela)
• Msza św. (godz. 18.00) i Proce- sja Różańcowa z lampionami, a od godz. 20.30 nocna adora- cja Pana Jezusa z Mszą św.
o północy
• Pierwsza niedziela miesiąca
• Zmiana tajemnic różańcowych dla matek i ojców – po Mszy św. o godz. 7.30
