dr IGNACY ADAMCZEWSKI, dr honoris causa Politechniki Gdañskiejœp

Z g³êbokim ¿alem zawiadamiamy, ¿e 23 czerwca 2000 r., prze¿ywszy 93 lata, zmar³ nestor gdañskich fizyków Prof. zw. dr IGNACY ADAMCZEWSKI, dr honoris causa Politechniki Gdañskiejœp.

i Akademii Medycznej w Gdañsku, HONOROWY OBYWATEL MIASTA GDAÑSKA Jeden z najwybitniejszych polskich fizyków. Œwiatowy autorytet z zakresu przewodnictwa elek- trycznego ciek³ych dielektryków. By³ twórc¹ szko³y naukowej z tej dziedziny. Organizator szkol- nictwa wy¿szego w Gdañsku po II wojnie œwiatowej. To On 22 paŸdziernika 1945 r. wyg³osi³, jako pierwszy w powojennych dziejach Politechniki Gdañskiej, wyk³ad, który jest uznawany za datê rozpoczêcia dzia³alnoœci tej Uczelni, przekszta³conej 24 maja 1945 r. w polsk¹ akademick¹ szko³ê pañstwow¹. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Cz³onek wielu krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych, w tym Komitetu Narodowego grupy PUGWASH. W latach 1953-1954 i 1965-1968 Profesor by³ dziekanem Wydzia³u Chemicznego PG, a po utworzeniu Instytutu Fizyki w 1968 r. zosta³ jego pierwszym dyrektorem. II Katedr¹ Fizyki PG kierowa³ od dnia nominacji (od 21 wrzeœnia 1945 r.) do 1969 r. Opublikowa³ przesz³o 150 prac naukowych, z których wiêkszoœæ zy- ska³a miêdzynarodowe uznanie. Profesor prowadzi³ wyk³ady i seminaria w 26 uniwersytetach i instytutach naukowych za granic¹. Przez 23 lata by³ profesorem Uniwersytetu w Salford (Anglia). Wypromowa³ 26 dokto- rów. Wiêzieñ Oœwiêcimia i uczestnik wojny obronnej w 1939 r. W latach 1942-1944 prowadzi³ wyk³ady z fizyki medycznej na tajnych kompletach. Do Gdañska przyby³ w koñcu lipca 1945 r. 25 maja 1994 r. (jubileusz 40-lecia polskiej politech- niki) Rada Miasta Gdañska nada³a Profesorowi godnoœæ Honorowego Obywatela Miasta Gdañska. Za swoj¹ dzia³alnoœæ zosta³ uhonorowany najwy¿szymi odznaczeniami pañstwowymi, w tym: Krzy¿em Komandorskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Szeregi spo³ecznoœci akademickiej opuœci³ Wielki Uczony, Cz³owiek o wyj¹tkowych walorach etycz- nych, ¿yczliwy dla ludzi i chêtnie udzielaj¹cy potrzebuj¹cym pomocy. Pozostanie w naszych sercach i umys³ach, a Jego dzie³o ¿yæ bêdzie wiecznie.

Rektor i Senat Politechniki Gdañskiej, Klub Seniora PG i wspó³pracownicy

Z g³êbokim ¿alem zawiadamiamy, ¿e 31 lipca 2000 r. zmar³ nagle w pe³ni si³ twórczych – w wieku 55 lat Prof. dr hab. in¿. Romuald SZCZÊSNYœp.

dziekan Wydzia³u Elektrotechniki i Automatyki Politechniki Gdañskiej

Absolwent Wydzia³u Elektroniki naszej Alma Mater z 1968 roku. W Politechnice Gdañskiej przepracowa³ prawie 32 lata. Ca³¹ swoj¹ karierê naukowo-dydaktyczn¹ zwi¹za³ z Wydzia³em Elektrycznym (obecnie Elektrotechniki i Automatyki). Na tym Wydziale obroni³ pracê doktorsk¹ (1977 r.) oraz habilitacyjn¹ (1993 r.). Tytu³ profesora nauk technicznych otrzyma³ w 1999 r. W kadencji 1996-1999 pe³ni³ funkcjê prodziekana ds. nauki Wydzia³u Elektrotechniki i Automaty- ki. Na kolejn¹ kadencjê (1999-2002) elektorat tego Wydzia³u powierzy³ Profesorowi funkcjê DZIEKANA. By³ niekwestionowanym autorytetem w skali miêdzynarodowej w dziedzinie szero- ko pojêtej energoelektroniki. Mo¿na œmia³o stwierdziæ, ¿e by³ twórc¹ szko³y naukowej w tej dzie- dzinie. Dowodem na to mo¿e byæ dzia³alnoœæ naukowo-badawcza Katedry Energoelektroniki i Maszyn Elektrycznych, któr¹ Profesor kierowa³ do ostatnich dni. Jest autorem i wspó³autorem 90 prac naukowych. Wypromowa³ 30 prac dyplomowych. Znakomicie rozwija³ wspó³pracê miêdzy- narodow¹, szczególnie z wiod¹cymi w dziedzinie energoelektroniki uczelniami francuskimi (Tu- luza i Grenoble). Wyrazem uznania ze strony tych oœrodków naukowych i dydaktycznych by³o wielokrotne w latach 1992- 1998 zapraszanie Go przez Academie de Toulouse na stanowisko profesora II klasy, a nastêpnie profesora I klasy. Prowa- dzi³ równie¿ wyk³ady na uczelni USTO w Oranie (Algieria). Cz³onek licznych komitetów naukowych krajowych i zagra- nicznych. Zbiera³ nader liczne honory za swoj¹ dzia³alnoœæ naukow¹ i dydaktyczn¹. Niestety, nie zd¹¿y³ nacieszyæ siê przyznaniem Mu Nagrody Ministra Edukacji Narodowej za 1999 rok (zosta³ laureatem jako jeden z dwóch z PG). W 1989 roku odznaczony Z³otym Krzy¿em Zas³ugi.

Uczelnia i ca³e œrodowisko akademickie utraci³o Cz³owieka niezwyk³ego, obdarzonego wyj¹tkowym talentem dydak- tycznym i naukowym. Wszyscy, którzy mieli zaszczyt spotkaæ siê z Profesorem, podkreœlaj¹ Jego pogodê ducha, znako- mity humor i zdroworozs¹dkowe podejœcie do problemów. Symbolizowa³ wartoœci bliskie œrodowisku akademickiemu:

d¹¿enie do prawdy, pracowitoœæ, tolerancjê i uczciwoœæ. By³ lubiany i niezwykle ceniony przez studentów i wspó³pracow- ników, przede wszystkim za skromnoœæ i ogromn¹ wiedzê.

Rektor i Senat Politechniki Gdañskiej

Z g³êbokim ¿alem zawiadamiamy, ¿e 9 sierpnia 2000 r. odszed³ na wieczny spoczynek Prof. dr hab. in¿. Kazimierz BRAUNœp.

emerytowany profesor nadzwyczajny,

wieloletni kierownik Katedry Materia³ów Budowlanych i Technologii Betonu Wybitny specjalista budowlany, który ca³e swoje zawodowe ¿ycie zwi¹za³ z prac¹ w Politechni- ce Gdañskiej. Pracê rozpocz¹³ w 1950 r., prowadz¹c szeroko pojêt¹ dzia³alnoœæ dydaktyczn¹ i naukowo-badawcz¹ w dziedzinie budownictwa l¹dowego i wodnego. Oprócz pracy na Uczelni

œciœle wspó³pracowa³ z biurami projektów i przedsiêbiorstwami wykonawczymi, wdra¿aj¹c szereg nowoczesnych technik budowlanych. Jest autorem 5 patentów i oko³o 800 orzeczeñ i ekspertyz budowlanych; jednoczeœnie opublikowa³ oko³o 60 prac o charakterze naukowym. Wypromowa³ ponad 20 doktoranów.

Odznaczony Krzy¿em Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Z³otym Krzy¿em Zas³ugi, Me- dalem Komisji Edukacji Narodowej i wieloma innymi.

Rektor i Senat, Dziekan i Rada Wydzia³u

oraz pracownicy Wydzia³u In¿ynierii L¹dowej Politechniki Gdañskiej

Z g³êbokim ¿alem zawiadamiamy, ¿e 30 sierpnia 2000 roku zmar³ po krótkiej chorobie w wieku 76 lat Doc. dr in¿. Henryk SPUSœp.

d³ugoletni pracownik Katedry Mechaniki i Wytrzyma³oœci Materia³ów

na Wydziale Mechanicznym Politechniki Gdañskiej, by³y jej kierownik

Odszed³ od nas znakomity pedagog, ceniony nauczyciel akademicki, autor licznych opracowañ naukowych oraz zas³u¿ony dzia³acz spo³eczny. Pe³ni³ szereg funkcji w komisjach rektorskich. Wie- lokrotnie nagradzany Nagrodami Rektora Politechniki Gdañskiej. By³ odznaczony Krzy¿em Wa- lecznych za udzia³ w powstaniu warszawskim, Odznak¹ Grunwaldu, Medalem za Warszawê oraz Z³otym Krzy¿em Zas³ugi. W zmar³ym tracimy cenionego wspó³pracownika, doœwiadczonego na- uczyciela i przyjaciela m³odzie¿y akademickiej.

Rektor i Senat Politechniki Gdañskiej

Dziekan i Rada Wydzia³u Mechanicznego, pracownicy i studenci Wydzia³u Koledzy i przyjaciele z Katedry Mechaniki i Wytrzyma³oœci Materia³ów

Z g³êbokim ¿alem zawiadamiamy, ¿e w wieku 91 lat zmar³ 21 sierpnia .2000 r.

Doc. dr in¿. Aleksy POTOCKIœp.

absolwent Wydzia³u Chemicznego Politechniki Gdañskiej z 1935 roku, prodziekan Wydzia³u Chemicznego w okresie 1955-56

W latach 1935-49 pracownik przemys³u gumowego, wieloletni dyrektor techniczny Zak³adów Przemys³u Gumowego w Poznaniu, eksport PP Polcargo w Gdyni.

W latach 1949-79 zwi¹zany z Wydzia³em Chemicznym Politechniki Gdañskiej, organizator i wieloletni kierownik Zak³adu Chemii i Technologii Kauczuku i Gumy, a nastêpnie kierownik Za- k³adu Chemii i Technologii Polimerów. Wychowa³ liczne rzesze specjalistów, doktorów i magi- strów in¿ynierów z zakresu technologii gumy i polimerów. By³ autorem 40 publikacji naukowych i patentów oraz licznych opracowañ dla przemys³u. Wielokrotnie wyró¿niany Nagrodami Ministra Nauki i Szkolnictwa Wy¿szego oraz Nagrodami Rektora Politechniki Gdañskiej.

Za ca³okszta³t dzia³alnoœci naukowej i dydaktycznej doc. dr in¿. Aleksy Potocki odznaczony by³ Krzy¿em Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz wieloma odznaczeniami pañstwowymi i resortowymi.

Wielce zas³u¿onego pracownika, szlachetnego cz³owieka i przyjaciela m³odzie¿y ¿egnaj¹ Rektor i Senat, Dziekan i Rada Wydzia³u,

Pracownicy i studenci Wydzia³u Chemicznego Politechniki Gdañskiej

Spolegliwy Opiekun

Sztuk¹ jest mówiæ o trudnych, z³o¿onych rzeczach, zjawi skach w sposób prosty, zrozumia³y. Nie ka¿dy posiada tê umiejêtnoœæ, nie ka¿dy o ni¹ zabiega. Dla wielu – niestety te¿

niektórych nauczycieli akademickich – wa¿niejsza jest prezen- tacja siebie, popis, robienie wra¿enia, ¿e „zjad³o siê wszystkie rozumy œwiata” ni¿ troska o s³uchacza.

Biedni s¹ studenci, którym los przydzieli³ takich nauczycie- li. Niczego lub prawie niczego nie rozumiej¹ z tego, co do nich tacy nauczyciele mówi¹. Musz¹ wiêc dostosowaæ siê do 4xZ, aby przebrn¹æ przez studia i dostaæ papierek, niestety bez wiedzy, która by uprawni³a ich do posiadania tego papierka – dyplomu ukoñczenia studiów. Gorzej: niektórzy be³kot swoich nauczycieli przenosz¹ potem w ¿ycie, te¿ be³kocz¹ – istna wspó³czesna wie¿a Babel.

Ale s¹ te¿ urodzeni nauczyciele, z powo³ania, których trzeba postrzegaæ, mówiæ, pisaæ o nich.

Dane mi by³o s³uchaæ wyk³adów z filozofii u prof. Adama Sy- nowieckiego. Na pocz¹tku by³ to obowi¹zek, na koñcu przyjem- noœæ – pokocha³em filozofiê, choæ nie jestem filozofem. Jestem technikiem.

Filozofia jest trudn¹ dziedzin¹ wiedzy, g³ównie dlatego, ¿e ma swój bogaty, w³asny jêzyk – wiele terminów niespotykanych w normalnej codziennoœci. Profesor, mówi¹c do nas – doktorantów, unika³ w miarê mo¿liwoœci tych trudnych terminów. Wiedzia³, ¿e nie mamy prawie ¿adnej wiedzy z zakresu filozofii. Natomiast, gdzie musia³ ich u¿yæ, u¿ywa³, ale zawsze t³umaczy³ znaczenie tych s³ów. S¹dzê, ¿e nie tylko ja, ale te¿ wielu tych, którzy Profe- sora s³uchali, zrozumieli coœ – nie sposób wszystko – z filozofii. I je¿eli nie pokochali jej, to z pewnoœci¹ odnosz¹ siê z sympati¹ do tej dziedziny wiedzy.

Wiele razy potem spotyka³em siê z Profesorem, szczególnie tam, gdzie trzeba by³o ³¹czyæ filozofiê z ¿yciem, z praktyk¹, zw³asz- cza gdy trzeba by³o s³u¿yæ innym, szczególnie tym skazanym na korzystanie z pomocy innych. Czasami Profesor zachodzi³ do mnie, do mojej pracowni, w drodze na wyk³ady, które mia³ w audyto- rium chemicznym. Nieraz mia³em wra¿enie, ¿e rozumiemy siê bez s³ów.

Odszed³ za wczeœnie, ale wyroki s¹ niezbadane. I ten nekrolog, wpierw wywieszony jak zawsze na bramie g³ównej Politechniki, teraz przechowywany przeze mnie jako pami¹tka, rodzaj relikwii.

Tak, relikwii. Kiedykolwiek mówiê do kogoœ, szczególnie do Was, drodzy Studenci, przypominam sobie Profesora i proszê Stwórcê, aby da³ mi ten dar, tê umiejêtnoœæ, abym móg³ mówiæ tak jasno, tak zrozumiale, jak to czyni³ Profesor Synowiecki.

I to okreœlenie: „Spolegliwy Opiekun”. Nie wiem, kto jest au- torem tego okreœlenia. Co znaczy: „spolegliwy”? Szuka³emw ostat- nich wydaniach „S³ownika jêzyka polskiego” Szymczaka – nie znalaz³em. W s³ownikach poprawnej polszczyzny te¿ nie ma. W 13-tomowym „S³owniku jêzyka polskiego” jest. Jest te¿ w naj- nowszym, z 1999 r., pod redakcj¹ Szymczaka. Ale oba s³owniki s¹ trudno dostêpne, szczególnie dla ubogiego lub przeciêtnego studenta. A przecie¿ Oni byli najliczniejszymi czytelnikami ne- krologu. Przepyta³em ok. 150 osób, w tym te¿ profesorów, stu- dentów, humanistów. Zaledwie 3 osoby zna³y poprawne znacze- nie tego s³owa. Niektórzy studenci uwa¿ali, ¿e s³owo: spolegliwy ma negatywne znaczenie, coœ w rodzaju fajt³apy, nieudacznika.

Dopiero kiedy powiedzia³em, ¿e s³owo to u¿yte by³o w nekrolo- gu, dziwiono siê, bo przecie¿ w nekrologach pisze siê tylko do- bre, piêkne s³owa.

Paradoks: Cz³owiek, który tak bardzo dba³ o poprawnoœæ wy- ra¿ania swoich myœli, Cz³owiek, który o trudnych rzeczach mówi³ za pomoc¹ prostych, zrozumia³ych s³ów, który mówi¹c, ca³y czas mia³ na myœli s³uchacza, w prezencie na po¿egnanie dosta³ s³owo, które ma³o kto rozumie, a jak rozumie, to w sensie odmiennym, negatywnym. Ale ¿ycie pe³ne jest paradoksów.

P.T. Nauczycielu, zanim u¿yjesz jakiegoœ s³owa, zastanów siê, chocia¿ przez chwilê: czy s³owo to bêdzie poprawnie zrozumiane przez Twego m³odszego Brata – Studenta? Nie twierdŸ, ¿e jesteœ

od nauczania na wysokim poziomie, ¿e nie do Ciebie nale¿y bu- dowa fundamentu. A có¿ jest warta wysoka, wielopiêtrowa kon- strukcja, kiedy brak jest fundamentu, b¹dŸ bardzo s³aby jest ten fundament.

Zbrodni¹, czynem okrutnym jest budowanie domu, w którym na skutek z³ej konstrukcji gin¹ potem w ruinach ludzie. A czy nie tak¹ sam¹ – raczej wiêksz¹ – zbrodni¹ jest kszta³cenie cz³owieka, który uczy siê be³kotaæ, zamiast rozumieæ, myœleæ?

A na pocz¹tku by³o s³owo. Kto nie rozumie s³owa, niczego nie rozumie.

Antoni Rudnicki Wydzia³ Chemiczny

Po¿egnanie Profesora

Pamiêci prof. Adama Synowieckiego (1930-2000)

¯egnaj Profesorze! Ostatnie zebranie Zwo³a³eœ dla nas tu na £ostowicach, A temat jego jako ten w Fedonie:

Œmieræ – koniec ¿ycia ...

I czy nas po nim coœ tam czeka mo¿e?

¯egnaj Profesorze!

Jak ten nauczyciel, gdy ju¿ pauza dŸwiêczy, Chcia³by coœ jeszcze swym uczniom powiedzieæ, Tak Ty nas tutaj gromadzisz raz jeszcze

Znów ko³o siebie.

Nim grudê ziemi na Twój grób po³o¿ê,

¯egnaj Profesorze!

Cz³owiek i przyroda – pole rozmyœlania Ty uprawia³eœ z mi³oœci¹ m¹droœci.

Dziœ znasz odpowiedŸ na wszystkie pytania...

Marnoœæ marnoœci...

Nas jeszcze trzyma kruchy ¿ycia korzeñ,

¯egnaj Profesorze!

Non omnis moriar – dawny wieszcz napisa³.

Po Tobie tak¿e trwa³y œlad zostanie,

W naszej pamiêci, wspomnieniach i pismach, Które nam da³eœ.

Niech Ci goœcinne bêd¹ progi Bo¿e!

¯egnaj Profesorze!

Stefan Zabieglik Wydzia³ Zarz¹dzania i Ekonomii

Zasady przyjmowania kandydatów na pierwszy rok studiów dziennych, zaocznych i wieczorowych w Politechnice Gdañ- skiej w roku akademickim 2000/2001 zosta³y zatwierdzone przez Senat PG w listopadzie 1999 r. i rozpropagowane wœród m³odzie¿y szkó³ œrednich w Informatorze, a tak¿e w „Piœmie PG”.Ministerstwo Edukacji Narodowej ustali³o maksymalne op³a- ty wnoszone przez osoby ubiegaj¹ce siê o przyjêcie na studia w roku akademickim 2000/2001 jako równe: 70 z³otych dla kan- dydatów na Wydzia³ Architektury i 65 z³otych dla pozosta³ych wydzia³ów. Ze wzglêdu na wysokoœæ op³at oraz liczbê prawo- mocnych egzemplarzy œwiadectwa maturalnego nale¿y przy- puszczaæ, ¿e wiêkszoœæ absolwentów szkó³ œrednich z³o¿y³a podanie o przyjêcie tylko w trzech miejscach, np. na trzech wydzia³ach Politechniki Gdañskiej lub na dwóch wydzia³ach Politechniki Gdañskiej i jeszcze na innej uczelni itd. Konfigu- racja zale¿a³a od wymogów uczelni czy wydzia³u odnoœnie do

sposobu naboru: konkurs œwiadectw czy te¿ egzamin wstêpny, a je¿eli egzamin, to w jakim terminie. Tak wiêc w rzeczywisto-

œci liczba z³o¿onych podañ nie jest równa liczbie kandydatów.

Sposób naboru oraz wyniki rekrutacji na studia dzienne na podstawie konkursu œwiadectw i egzaminu pisemnego zesta- wiono w tabeli 1. Sumarycznie na wszystkie wydzia³y z³o¿ono 8130 podañ, czyli na jedno miejsce by³o 2,8 „kandydata”.

Jak widaæ z danych przedstawionych w tabeli 1, Wydzia³y Architektury oraz Zarz¹dzania i Ekonomii dokona³y w 100%

naboru na podstawie egzaminu wstêpnego. Na Wydziale Elek- troniki, Telekomunikacji i Informatyki na poszczególnych kie- runkach nabór nastêpowa³ na podstawie konkursu œwiadectw i egzaminu wstêpnego zgodnie z danymi przygotowanymi w ta- beli 1. Wydzia³y Elektrotechniki i Automatyki, Fizyki Technicz- nej i Matematyki Stosownej oraz Mechaniczny zdecydo- wa³y przyj¹æ równie¿ kandydatów po egzaminie, jednak w bardzo

Rekrutacja na studia w roku akademickim 2000/2001

Tabela 1. Wyniki rekrutacji na studia dzienne – konkurs œwiadectw i egzamin wstêpny (stan na 5.07.2000 r.)

Wydz. Kierunek Sposób naboru Ca³kowity Liczba kandyda- Liczba Liczba osób przyjêtych na Min. liczba pkt. zapew- Ogó³em limit tów (stan na kandydatów I r. na podstawie niaj¹cych przyjêcie przyjêci

konk. œwiad. egz. 20.06. 2000 r.) na miejsce konk. œwiad. egz. konk. œwiad. egz. (stan na

% % (w tym liczba olimp.) 5.07.2000 r.)

Arch. AU – mgr. 0 100 10 0 393 3,93 174¹⁾ (0) 102 78,00 121 102 (0)

(pred. plast.)

BW i IΠBd Рmgr. 100 0 90 228 2,53 110 1 31.75 70 111

IΠРmgr. 100 0 90 374 4,16 111 2 35,50 68 113

razem 180 602 3,34 221 (1) 3 224 (1)

Chem. TCh (in¿. + mgr.) 100 0 120 154 1,28 123 – 33,25 – 123

Bt (in¿. + mgr.) 100 0 120 724 6,03 123 – 37,50 – 123

OŒ (in¿. + mgr.) 100 0 120 307 2,56 121 – 34,00 – 121

OŒ (in¿.) w jêz. ang. 100 0 60 102 1,70 60 – 32,75 – 60

IM (in¿. + mgr.) 100 0 60 63 1,05 63 – 29,00 – 63

razem 480 1350 2,81 490 (46) – 490 (46)

ETI ET (in¿. + mgr.) 70 30 300 746 2,49 249 90 43,00 61 339

AR (in¿. + mgr.) 70 30 50 59 1,18 43 10 43,00 61 53

In (in¿. + mgr.) 50 50 150 836 5,57 92 89 47,25 72 181

razem 500 1641 3,28 384 (39) 189 573 (39)

E i A Et (in¿. + mgr.) 95 5 270 459 1,70 257 – 32,00 – 257

AR – mgr. 95 5 80 295 3,69 76 – 37,50 – 76

razem 350 754 2,15 333 (7) – – 333 (6)

FT i MS FT – mgr. 90 10 85 52 0,61 51 – 15,50 – 51

M – mgr. 90 10 55 191 3,47 57 1 37,75 61 58

razem 140 243 1,74 108 (1) 1 109 (1)

IL Bd – mgr. 100 0 270 1142 4,23 315 (6) 10 38,25 63 325 (6)

Mech. MB+AR (in¿. + mgr.) 95 5 420 669 1,59 616 – 23,00 – 616

IM (in¿. + mgr.) 95 5 30 18 0,60 18 – 17,50 – 18

razem 450 687 1,53 634 (3) – 634 (3)

O i O Oc – mgr. 100 0 150 278 1,85 179 – 29,00 – 179

Oc – in¿. 100 0 75 + 75²⁾ 149 252 2,00 3,36 94 94 – 29,00 33,75 – 94 84

razem 300 679 2,26 357 (0) – 357 (0)

Z i E ZM – in¿. 0 100 135 639 4,73 0 (1) 150 42 150 (1)

Razem 2905 8130 2,80 2842 (104) 455 3297 (104)

1) liczba kandydatów, którzy zakwalifikowali siê do egzaminu pisemnego z matematyki i jêzyka obcego po sprawdzianie z predyspozycji do zawodu architekta (min. liczba punktów kwalifikuj¹cych – 78) 2) in¿ynierska opcja z rozszerzonym programem z ekonomii i zarz¹dzania

ma³ym procentowym udziale, a mianowicie 5%, 10%, 5% – odpowiednio.

Najwiêcej „kandydatów” na jedno miejsce zg³osi³o siê na Wydzia³ Zarz¹dzania i Ekonomii (4,73), natomiast wœród kie- runków najwiêksz¹ popularnoœci¹ (6,03) cieszy³ siê kierunek Biotechnologii (Wydzia³ Chemiczny).

Kandydat na studia na Politechnice Gdañskiej móg³ uzyskaæ maksymalnie 54 punkty obliczone na podstawie ocen œwiadec- twa maturalnego. Najwy¿szy próg do pokonania mieli kandy- daci na kierunek Informatyka (Wydzia³ Elektroniki, Telekomu- nikacji i Informatyki), poniewa¿ minimalna liczba punktów za- pewniaj¹ca przyjêcie by³a równa 47,25.

Na Wydziale Architektury do egzaminu z matematyki i z jêzyka obcego mog³y przyst¹piæ osoby, które zda³y sprawdzian z predyspozycji do zawodu architekta. Maksymalna liczba punk- tów mo¿liwych do uzyskania na tym egzaminie wynosi³a 100.

Sprawdzian ten zaliczy³y 174 osoby, przy progu 78 punktów.

Zgodnie z zasadami ustalonymi przez Senat, na Politechnikê Gdañsk¹ mogli byæ przyjêci, bez postêpowania rekrutacyjne- go, olimpijczycy, tzn. uczestnicy szczebla centralnego olim- piad i konkursów ogólnopolskich, których wykaz zamieszczo- no w Informatorze. Sumarycznie przyjêtych zosta³o 104 olim- pijczyków, a¿ 46 na Wydzia³ Chemiczny.

Dla niektórych wydzia³ów liczby przyjêtych na pierwszy rok studiów s¹ wiêksze od limitów, poniewa¿ po og³oszeniu wyni-

ków doœæ du¿a liczba osób wycofuje swoje dokumenty i prze- nosi siê na te wydzia³y lub uczelnie, które bardziej im odpowia- daj¹, i z regu³y oko³o 20% przyjêtych rezygnuje. Do dnia dzi- siejszego 180 osób zrezygnowa³o ze studiów na Politechnice Gdañskiej.

Na egzamin z matematyki nie zg³osi³o siê 407 osób, na eg- zamin z fizyki 345, a na egzamin z jêzyka obcego 436 osób.

Czeka³y na te osoby przygotowane tematy oraz sale. Egzaminy trwa³y dwa dni. Egzaminy z matematyki i fizyki odby³y siê tego samego dnia.

Na egzaminach z matematyki i fizyki kandydaci mogli uzy- skaæ po 50 punktów, a na egzaminie z jêzyka obcego 25 punk- tów. Szczególnie wyniki z egzaminu z fizyki œwiadcz¹ o pozio- mie wiadomoœci absolwentów szkó³ œrednich.

Na studia wieczorowe i zaoczne rekrutacja jeszcze trwa.

Bior¹c pod uwagê trwaj¹c¹ jeszcze procedurê wycofywania dokumentów przez osoby przyjête na studia na nasz¹ uczelniê, ostateczne liczby przyjêtych na pierwszy rok studiów bêd¹ znane dopiero po rozpoczêciu zajêæ, a wiêc w paŸdzierniku.

¯yczê wszystkim studentom pierwszego roku zaliczenia se- mestru pierwszego, czyli wydzia³om osi¹gniêcia 100% spraw- noœci nauczania.

Alicja Konczakowska Prorektor ds. Kszta³cenia Gdañsk, 6 wrzeœnia 2000 r.

NOMINACJE PROFESORSKIE I HABILITACJE

ANDRZEJ CZY¯EWSKI urodzi³ siê w grudniu 1956 r. Studia na Wydziale Elektroniki PG ukoñczy³ w roku 1982, z wynikiem bardzo dobrym, uzyskuj¹c tytu³ magistra in¿yniera w specjalno-

œci Systemy Elektroakustyczne. Przed- stawiona przez niego praca dyplomo- wa o charakterze konstrukcyjnym, za- tytu³owana „Korektor mowy nurka”, zosta³a oceniona jako celuj¹ca.

W 1984 r. zosta³ zatrudniony na sta- nowisku asystenta, a nastêpnie starsze- go asystenta dydaktycznego w Zak³adzie In¿ynierii DŸwiêku PG. Wyniki prac badawczych, jakie realizowa³ w tamtym okre- sie, przedstawi³ w swojej pracy doktorskiej pt.: „Rozk³ad odbiæ w rewerberatorze cyfrowym a jakoœæ sztucznego pog³osu”, obro- nionej z wyró¿nieniem na Wydziale Elektroniki PG w roku 1987.

Od 1988 r. by³ zatrudniony w Zak³adzie In¿ynierii DŸwiêku PG na stanowisku adiunkta dydaktycznego. W pocz¹tkowym okresie po uzyskaniu stopnia doktora koncentrowa³ siê g³ównie na dzia³alnoœci badawczo-wdro¿eniowej w dziedzinie systemów i urz¹dzeñ o sterowaniu mikroprocesorowym oraz opartych na cyfrowym przetwarzaniu sygna³ów. Efektem tej dzia³alnoœci by³o opracowanie pod jego kierunkiem, jako g³ównego kon- struktora, i wdro¿enie szeregu urz¹dzeñ elektronicznych z dzie- dziny telekomunikacji, cyfrowej techniki studyjnej, kompute- rowych systemów pomiarowych, automatyki przemys³owej, technologii produkcji systemów komputerowych oraz elektro- nicznych urz¹dzeñ dla niepe³nosprawnych. Dorobek tamtego okresu swojej dzia³alnoœci podsumowa³ w publikacjach i w pracy habilitacyjnej pt.: „Cyfrowe operacje na sygna³ach fonicznych”.

Jego kolokwium habilitacyjne zosta³o przyjête jednog³oœnie w

czerwcu 1992 r. w Instytucie Wibroakustyki i Robotyki Akade- mii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

W okresie od obrony pracy habilitacyjnej do uzyskania awan- su na stanowisko prof. nadzw. PG jego zainteresowania badaw- cze koncentrowa³y siê na zagadnieniach zastosowañ metod cy- frowego przetwarzania sygna³ów w in¿ynierii dŸwiêku. W la- tach 1992-99 realizowa³ jako kierownik, b¹dŸ g³ówny wyko- nawca, 10 grantów Komitetu Badañ Naukowych, przyznanych w drodze konkursów. Tematyka wspomnianych projektów ba- dawczych obejmowa³a zagadnienia automatycznego rozpozna- wania mowy, metody cyfrowej rekonstrukcji nagrañ, zastoso- wania nowych metod z dziedziny sztucznej inteligencji w tech- nice fonicznej oraz korygowanie wad wymowy i wad s³uchu za pomoc¹ urz¹dzeñ opartych na cyfrowym przetwarzaniu sygna-

³ów fonicznych. Obecnie otrzyma³ kolejny grant badawczy KBN, którego tematyka obejmuje zagadnienia ³¹cznego prze- twarzania dŸwiêku i obrazu.

Owocem badañ prof. Czy¿ewskiego s¹ miêdzy innymi nowe metody rozpoznawania mowy, rekonstruowania sygna³ów obar- czonych silnymi zak³óceniami, nowe metody i urz¹dzenia oparte na procesorach sygna³owych, przeznaczone do korygowania wad wymowy, g³êbokiego niedos³uchu, zwalczania szumów usznych, oraz nowatorskie zastosowania Internetu w dziedzi- nie diagnostyki telemedycznej.

W okresie od uzyskania awansu na stanowisko prof. nadzw.

PG uwaga prof. Czy¿ewskiego koncentrowa³a siê na zastoso- waniach metod inteligentnych w akustyce fonicznej i w multi- mediach oraz na badaniach nad nowoczesnymi protezami s³u- chu, w tym nad algorytmami cyfrowych aparatów s³uchowych i implantów œlimakowych. Zaproponowa³ i upowszechnia now¹ metodykê inteligentnego przetwarzania sygna³ów w torach fo- nicznych, opart¹ na tzw. „soft computingu”, który obejmuje

grupê nowych metod obliczeniowych z dziedziny sztucznej in- teligencji.

Liczba jego publikacji naukowych zbli¿a siê do 200. Obej- muj¹ one rozdzia³y w ksi¹¿kach zagranicznych, artyku³y w cza- sopismach naukowych krajowych i zagranicznych, referaty kon- ferencyjne, wyg³oszone w wiêkszoœci na kongresach zagranicz- nych w Ameryce, Europie i w Australii. W 1998 r. wyda³ ksi¹¿- kê pt.: „DŸwiêk cyfrowy”, której drugie wydanie ukaza³o siê ju¿ w roku 1999. Za tê ksi¹¿kê otrzyma³ w 1999 r. indywidual- n¹ nagrodê Ministra Edukacji Narodowej. Ponadto uzyska³ 7 patentów. Jego prace konstrukcyjne by³y wdra¿ane m.in. w Przedsiêbiorstwie Automatyki i Telekomunikacji w Gdyni, w zak³adach „Telkom-Telmor” w Gdañsku, w spó³dzielniach pra- cy, w firmach prywatnych, w Instytucie Fizjologii i Patologii S³uchu w Warszawie oraz w firmach amerykañskich.

Dzia³alnoœæ dydaktyczna prof. Czy¿ewskiego jest ukierun- kowana g³ównie na tematykê przetwarzania i rejestracji sygna-

³u fonicznego, syntezy dŸwiêku oraz multimediów. Do chwili obecnej prowadzi³ 15 przedmiotów z tej tematyki, w tym labo- ratoria i wyk³ady oraz przedmioty ogólne, tj. seminaria dyplo- mowe, pracownie problemowe i dyplomowe oraz przedmioty seminaryjne na studium doktoranckim. Prowadzi³ ponad 50 prac magisterskich. W 1992 r. opracowa³ program specjalnoœci dy- daktycznej pod nazw¹ in¿ynieria dŸwiêku, który zosta³ zatwier- dzony i jest od tego czasu realizowany pod jego kierownictwem.

Specjalnoœæ ta cieszy siê zainteresowaniem studentów, co zo- sta³o potwierdzone pe³n¹ rekrutacj¹ na kolejnych rocznikach.

Obecnie pod kierunkiem prof. Czy¿ewskiego powsta³ i zosta³ zatwierdzony przez komisje programowe program nowej spe- cjalnoœci na studiach dwustopniowych, pod nazw¹ in¿ynieria dŸwiêku i obrazu.

Prof. Czy¿ewski wypromowa³ troje doktorów. Rozprawa dra in¿. S³awomira Zieliñskiego zosta³a w 1998 r. wyró¿niona na- grod¹ Prezesa Rady Ministrów w kategorii najlepszych rozpraw doktorskich. Na studiach doktoranckich studiuj¹ pod jego opiek¹ naukow¹ kolejni kandydaci z otwartymi przewodami doktor- skimi.

Dzia³alnoœæ organizacyjna prof. Czy¿ewskiego rozwija siê intensywnie od roku 1991. W roku tym wspó³organizowa³ Pol- sk¹ Sekcjê miêdzynarodowego towarzystwa naukowego Audio Engineering Society. Jest ponadto cz³onkiem szeregu innych miêdzynarodowych towarzystw naukowych, m.in. IEEE.

W 1993 r. decyzj¹ w³adz Polskiej Akademii Nauk zosta³ wybrany cz³onkiem Komitetu Akustyki PAN w kadencji 1993- 1996, a w 1996 i 1999 zosta³ ponownie wybrany na nastêpne kadencje. W 1996 r. zosta³ wybrany do Rady Naukowej Insty- tutu Fizjologii i Patologii S³uchu w Warszawie. W latach 1997- 99 by³ cz³onkiem Rady Naukowo-Dydaktycznej Polsko-Japoñ- skiej Wy¿szej Szko³y Technik Komputerowych w Warszawie.

W 1994 r., realizuj¹c zadanie powierzone mu przez dziekana Wydzia³u Elektroniki, zorganizowa³ studium doktoranckie na Wydziale ETI, które zosta³o uruchomione i aktualnie kszta³ci ponad 100 doktorantów pod jego nadzorem organizacyjnym.

W 1997 r. przekszta³ci³ Zak³ad In¿ynierii DŸwiêku w samo- dzielna katedrê, która w 2000 r. zyska³a now¹ nazwê „Katedra In¿ynierii DŸwiêku i Obrazu”.

Uczestniczy we wspó³pracy zagranicznej PG z Uniwersyte- tem w Salonikach (Grecja), w Karlsruhe (Niemcy) i in. Pe³ni funkcje pe³nomocnika dziekana do spraw organizacji wspólne- go programu dyplomowania studentów w Politechnice Gdañ- skiej i w Uniwersytecie Karlsruhe. Program ten rozwija siê po- myœlnie – aktualnie oœmiu studentów Politechniki Gdañskiej

studiuje w ramach tego programu w Niemczech, jeden w 2000 r. ukoñczy³ te studia. Ponadto prof. Czy¿ewski zasiada w Ko- misji Rektorskiej do Spraw Politechniki Otwartej.

Za osi¹gniêcia badawcze i dydaktyczne by³ wielokrotnie nagradzany, m. in. siedmioma nagrodami I stopnia Rektora PG oraz nagrodami II i III stopnia Rektora PG. W 1998 r. wyg³osi³ na œwiatowym kongresie w USA (World Automation Congress) referat, który zosta³ nagrodzony w kategorii „Best Paper Award”

(za najlepszy referat). Ostatnio, opracowany pod jego kierun- kiem powszechny system badañ s³uchu zosta³ zaliczony w miê- dzynarodowym konkursie Stockholm Challenge Award do gro- na 10 najlepszych aplikacji Internetowych w skali œwiatowej w kategorii „zdrowie i jakoœæ ¿ycia”. Jest sta³ym cz³onkiem ko- mitetów naukowych trzech konferencji zagranicznych i kole- gium redakcyjnego czasopisma Journal of Rough Sets and Sys- tems. W lutym br., na œwiatowej Konwencji Audio Engineering Society w Pary¿u zosta³ mu nadany za wybitne osi¹gniêcia na- ukowe zaszczytny tytu³ „AES Fellow”.

Dorobek naukowy prof. Czy¿ewskiego zosta³ przez niego zgromadzony w wyniku rozwi¹zywania licznych i z³o¿onych problemów praktycznych z dziedziny in¿ynierii dŸwiêku. Roz- wijane tematy mia³y z regu³y charakter badawczo-wdro¿enio- wy. Aby rozwi¹zywaæ owe problemy, siêga³ po narzêdzia z ró¿- nych dyscyplin naukowych, takich jak:

informatyka,

cyfrowe przetwarzanie sygna³ów (g³ównie metody reduko- wania zniekszta³ceñ i zak³óceñ sygna³u fonicznego, przetwa- rzanie sygna³ów w protezach s³uchu),

akustyka foniczna (komputerowe modelowanie uk³adów aku- stycznych dla celów syntezy dŸwiêku),

metody inteligentne – m.in. sieci neuronowe, algorytmy ge- netyczne, logika rozmyta i metoda zbiorów przybli¿onych (g³ów- nie w zastosowaniu do analizy pewnych cech sygna³u foniczne- go i jego identyfikacji),

sterowanie – (mikroprocesorowe sterowanie urz¹dzeniami fonicznymi, instrumentami muzycznymi i in.).

Umiejêtne stosowanie wy¿ej wymienionych narzêdzi pozwo- li³o mu uzyskaæ szereg oryginalnych wyników praktycznych, wœród których najwa¿niejsze, to:

1. Opracowanie metody oceny jakoœci sztucznego pog³osu i kryteriów, umo¿liwiaj¹cych optymalizacjê programów proce- sorów pog³osowych.

2. Nowe rozwi¹zania projektowe i wdro¿eniowe cyfrowych instrumentów muzycznych.

3. Nowa koncepcja i realizacja systemu sygnalizacji dla osób niewidomych, zainstalowanego ju¿ na przejœciach ulicznych w wielu miastach Polski, którego dzia³anie opiera siê na cyfrowej syntezie przemieszczaj¹cego siê dŸwiêku przestrzennego, wska- zuj¹cego niewidomemu w³aœciwy kierunek pokonywania przej-

œcia.

4. Opracowanie, wespó³ z doktorantem, nowego sposobu cyfrowej syntezy dŸwiêku instrumentów organowych, wykorzy- stuj¹cego metodê modelowania fizycznego, a w szczególnoœci tzw. model falowodowy piszcza³ki organowej.

5. Opracowanie dwóch nowych metod algorytmicznego roz- poznawania mowy, umo¿liwiaj¹cych skuteczne rozpoznawanie nazw cyfr wypowiadanych w jêzyku polskim, nadaj¹cych siê do wykorzystania w sterowaniu g³osowym komputerami

6. Opracowanie oryginalnej koncepcji i zastosowania algo- rytmów ucz¹cych siê z wykorzystaniem sztucznych sieci neu- ronowych, przy u¿yciu przetwarzania sygna³ów metod¹ zbio- rów przybli¿onych (operuj¹c¹ niekantorowskim ujêciem defi-

nicji zbioru) celem eliminowania szumów i zak³óceñ zw³asz- cza w procesie komputerowego rekonstruowania nagrañ archi- walnych dla ich wspó³czesnej reedycji cyfrowej.

7. Istotny postêp pracy nad zaawansowanym i jednoczeœnie bardziej uniwersalnym podejœciem do zagadnienia redukcji szu- mów w sygnale fonicznym transmitowanym w torach teleko- munikacyjnych, przy wykorzystaniu w tym celu stratnej kom- presji perceptualnej.

8. Nowy sposób eliminacji echa w torach telekomunikacyj- nych, oparty na zastosowaniu algorytmu genetycznego.

9. Wykorzystanie sztucznych sieci neuronowych dla zreali- zowania filtracji przestrzennej (beamforming), znajduj¹cej licz- ne dotychczaas zastosowania w hydroakustyce, ale tak¿e nowe, w technice mikrofonowej.

10. Opracowanie nowej, niezwykle skutecznej metody po- prawiania p³ynnoœci wymowy osób j¹kaj¹cych siê, opartej na cyfrowym przetwarzaniu sygna³u w pêtli audytywnego sprzê-

¿enia zwrotnego. Celem zastosowania tej metody skonstruowa³, wraz ze wspó³pracownikiem z Kanady, aparat z procesorem sygna³owym, który jest produkowany za granic¹.

11. Postêp prac badawczo-wdro¿eniowych nad polskim im- plantem œlimakowym, prowadzonych przezeñ w okresie ostat- nich trzech lat w Instytucie Fizjologii i Patologii S³uchu w War- szawie. Dziêki zdobyczom technologicznym w zakresie mikro- elektroniki i metod cyfrowego przetwarzania sygna³ów mo¿li- we sta³o siê przywracanie s³uchu osobom ca³kowicie g³uchym, poprzez elektryczn¹ stymulacjê zakoñczenia nerwu s³uchowe- go. Stymulacja taka polega na dostarczaniu poprzez wszcze-

pion¹ pacjentowi elektrodê impulsów pr¹dowych, które s¹ no-

œnikiem informacji o sygna³ach odbieranych przez mikrofony i przetwarzanych widmowo przez zminiaturyzowany procesor sygna³owy. Prof. Czy¿ewski wraz z zespo³em pracuje nad pol- sk¹ wersj¹ tego urz¹dzenia, której zastosowanie powinno przy- czyniæ siê do ograniczenia niezwykle kosztownego importu implantów œlimakowych.

12. Wdro¿enie, przy wspó³pracy z Instytutem Fizjologii i Patologii S³uchu, szeregu narzêdzi do komputerowego badania s³uchu i diagnostyki chorób s³uchu. Nale¿¹ do nich:

powszechny próbnik s³uchu – wyprodukowana p³yta CD, zawieraj¹ca komplet testów dŸwiêkowych do badania s³uchu,

multimedialny audiometr komputerowy – oprogramowanie do wyznaczania charakterystyk s³yszenia przy wykorzystaniu zwyk³ego komputera osobistego,

system symulacji i dopasowania protez s³uchu – oprogramo- wanie wykorzystuj¹ce oryginaln¹ metodê dopasowania protez s³uchu przy wykorzystaniu komputera osobistego,

system „S³yszê...” – nowatorska metoda masowego badania s³uchu za poœrednictwem Internetu.

Godnym odnotowania tu jest fakt, ¿e – odbieraj¹c z r¹k Pre- zydenta RP nominacjê profesorsk¹ – Andrzej Czy¿ewski sta³ siê najm³odszym w Polsce profesorem w dziedzinie nauk tech- nicznych.

Mimo niezwykle pracowitego trybu zajêæ i bardzo czêstych wyjazdów krajowych i zagranicznych prof. Czy¿ewski potrafi strzec swego ¿ycia prywatnego i poœwiêcaæ odpowiednio wiele czasu rodzinie.

Andrzej Czy¿ewski otrzyma³ tytu³ naukowy profesora w dniu 22.11.1999 r.

NOWY PROFESOR POLITECHNIKI GDAÑSKIEJ

MIECZYS£AW ADAM BRDYŒ

urodzi³ siê 24 grudnia 1946 r. w Poznaniu. Szko³ê œredni¹ – Œl¹- skie Techniczne Zak³ady Nauko- we w Katowicach – ukoñczy³ w 1965 r. Jest absolwentem Wydzia-

³u Elektroniki Politechniki War- szawskiej, specjalnoœæ Automaty- ka. Równolegle ze studiami na Wydziale Elektroniki, studiowa³ matematykê teoretyczn¹ na Uni- wersytecie Warszawskim, gdzie zda³ wszystkie egzaminy z przed- miotów objêtych studiami. Doktorat obroni³ w 1974 na Wy- dziale Elektroniki PW z tematyki systemów sterowania. W stycz- niu 1975 rozpocz¹³ pracê na stanowisku adiunkta w Instytucie Automatyki Politechniki Warszawskiej. Prace badawcze w tym okresie dotyczy³y optymalizacji i sterowania hierarchicznego z³o¿onymi systemami, zdecentralizowanej estymacji i regulacji oraz sterowania nieliniowymi procesami w warunkach niepew- noœci i przy ograniczeniach na stan. Zastosowania dotyczy³y przemys³owych procesów chemicznych i systemów wodnych.

Wa¿niejsze projekty, to: Modelowanie i optymalizacja procesu produkcji aluminium metod¹ Bredsznajdera, Program Wêz³o- wy Tlenek glinu, a tak¿e Program Resortowy w zakresie roz- woju podstaw teoretycznych oraz zastosowania metod stero- wania hierarchicznego (cz³onek zespo³u) oraz Podejmowanie

decyzji i sterowanie w systemach zaopatrzenia w wodê, Pro- gram Rz¹dowy 7 (cz³onek zespo³u, a od roku 1980 prowadz¹cy 6-osobowy zespó³). W okresie 10.09.1978-31.03.1979 przeby- wa³ w Department of Electrical Engi- neering and Centre for Control Sciences, University of Minnesota, Minneapolis jako Assistant Visiting Professor, prowadz¹c wyk³ady z teorii stero- wania, seminaria z hierarchicznych uk³adów sterowania oraz prace badawcze w zakresie sterowania z³o¿onymi systemami.

Jednoczeœnie pracowa³ jako konsultant w Honeywell Systems and Research Centre w Minneapolis w projekcie C3-Command, Control and Communication Defence Systems. Po powrocie do kraju broni w czerwcu 1980 r. rozprawê habilitacyjn¹ na Wy- dziale Elektroniki PW i wkrótce zostaje mianowany na stano- wisko docenta w Instytucie Automatyki PW. Wyniki rozprawy habilitacyjnej zosta³y w³¹czone do monografii Control and Co- ordination in Hierarchical Systems, której by³ wspó³autorem, wydanej przez J.Wiley&Sons w 1980. Rozprawa habilitacyjna otrzyma³a Nagrodê Pañstwow¹ III stopnia oraz nagrodê Prze- wodnicz¹cego V Oddzia³u PAN, a monografia Nagrodê Pañ- stwow¹ I stopnia. W sierpniu 1983 r. wyje¿d¿a do Londynu na roczny imienny kontrakt finansowy przez SERC i pracuje w Control Engineering Center, City University jako Visiting Se- nior Research Fellow do sierpnia 1984. Prowadzi seminaria dla doktorantów i pracowników, trzy prace doktorskie i prace ba- dawcze z zakresu algorytmów zintegrowanej optymalizacji i estymacji parametrów modeli z zastosowaniami do sterowania procesami przemys³owymi. Uzyskuje prze³omowe wyniki w

zakresie badañ podstawowych, które zdoby³y trwa³¹ pozycjê w literaturze œwiatowej i w dalszym ci¹gu stanowi¹ bazê dla kon- tynuowanych przez innych badaczy prac. Oryginalne zastoso- wanie do sterowania temperatur¹ wlewków w piecu hutniczym otworzy³o drogê do iterative learning control i powstanie w póŸniejszych latach adaptacyjnej techniki predykcyjnej Dyna- mic integrated optimisation and parameter estimation. Wyniki tych prac zosta³y opublikowane w wiod¹cych czasopismach na

œwiecie, takich jak Automatica, IEEE Trans. on Autom. Con- trol. We wrzeœniu 1984 r. wraca do kraju, gdzie kontynuuje pra- cê na stanowisku docenta w Instytucie Automatyki. W lutym 1985 r. wyje¿d¿a do Wielkiej Brytanii i pracuje w Water Sys- tems Software, School of Electronic and Electrical Engineering, De Monfort University jako Senior Research Fellow. Motywa- cj¹ do tej pracy jest chêæ sprawdzenia siê akademika w zasto- sowaniach oraz potrzeba nabycia doœwiadczenia w pracach aplikacyjnych wykonywanych docelowo dla komercyjnego od- biorcy. Pocz¹tkowo roczny kontrakt trwa do roku 1988. Bada- nia dotycz¹ stworzenia nowych metod modelowania i sterowa- nia systemami wodnymi, a aplikacje to projekty wykonywane dla Severn Trent Water Authority, Yorkshire Water Authority and Thames Water Authority, wyk³ady z technik sterowania.

Prace prowadzone przez zespó³ kierowany przez Mieczys³awa Brdysia zaowocowa³y jedn¹ rozpraw¹ habilitacyjn¹ i jedn¹ dok- torsk¹ oraz monografi¹ Operational Control of Water Systems:

Structures, Algorithms and Applications, wydan¹ przez Prenti- ce Hall w 1994 r. W tym okresie powsta³y równie¿ wa¿ne prace podstawowe z zakresu sterowania w warunkach niepewnoœci.

Sukcesy w pracach dla przemys³u wodnego w Wielkiej Bryta- nii i miêdzynarodowa dzia³alnoœæ publikacyjna stworzy³y je- sieni¹ 1988 koniecznoœæ podjêcia decyzji odnoœnie do dalszej drogi zawodowej: specjalizacja w systemach wodnych i praca w oœrodkach badawczych finansowanych przez przemys³ czy te¿ uniwersytet i wspó³praca z przemys³em.

W styczniu 1989 r. Mieczys³aw Brdyœ rozpocz¹³ prace na sta³ym etacie dydaktycznym w School of Electronic and Elec- trical Egineering, The University of Birmingham, gdzie aktual- nie pracuje na stanowisku Senior Lecturer. Uzyskuje tytu³ pro- fesora w Polsce w 1993 r. Utrzymuje ¿ywe kontakty z grupami w Politechnice Warszawskiej, Politechnice Œl¹skiej, Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie i Politechnice Rzeszow- skiej.

Organizuje Europejski Projekt Tempus, którego jest koordyna- torem, i nastêpny, gdzie jest partnerem. Jest równie¿ partnerem w trzecim z kolei Projekcie Tempus koordynowanym przez PW.

Projekty te przynios³y trudne do przewartoœciowania korzyœci dla uczelni w kraju. W 1998 r. nawi¹zuje kontakty robocze z grup¹ profesora Franciszka Milkiewicza w Katedrze Automa- tyki Politechniki Gdañskiej.

Pole badawcze znacznie siê rozszerza. Pojawiaj¹ siê nowe zastosowania do systemów obronnych, silników paliwowych, napêdów elektrycznych i robotyki. Zastosowania do systemów wodnych rozszerzaj¹ siê o czêœæ œciekow¹. Nowe kierunki ba- dañ podstawowych, to: systemy wspomagania decyzji, systemy sterowania inteligentnego oparte na sieciach neuronowych i lo- gikce rozmytej, sterowanie predykcyjne dynamicznymi syste- mami hybrydowymi, constraint logic programming, robust es- timation, bie¿¹ca ocena ryzyka w podejmowaniu decyzji i ste- rowaniu. Wa¿niejsze projekty badawcze finansowane przez Department for Trade and Industry, EPSRC, Uniê Europejsk¹, British Council, KBN, to: Application of AC to AC conversion systems for future drive application, SERC-DTI Link (odpo-

wiedzialny za czêœæ zwi¹zan¹ ze sterowaniem); Management of quantity and quali ty in drinking water supply systems, Bri- tish Council and DAAD, project z Technical University of Il- menau; Constraint logic for operational control of water sys- tems-CLOCWiSe, project finansowany przez UE; Protytype SERVO system, GEC Marconi, Zintegrowane sterowanie ope- ratywne produkcja i dystrybucja wody w systemach wodoci¹- gowych miast œredniej wielkoœci; KBN, Katedra Automatyki i Katedra In¿ynierii Sanitarnej PG; Zintegrowane, inteligentne sterowanie biologiczn¹ oczyszczalni¹ œcieków w stanach nor- malnych, zak³óceniowych i awaryjnych, Katedry Automatyki i In¿ynierii Sanitarnej oraz Wydzia³ Chemiczny PG.

Aktualnie jest partnerem w czterech konsorcjach europej- skich, które z³o¿y³y projekty badawcze do EC w ramach 5. Pro- gramu, i dwóch przygotowuj¹cych takie projekty. Konsultuje miêdzy innymi dla firm GEC Marconi i Yorkshire Water Au- thority w Wielkiej Brytanii; Agbar (Hiszpania), Delft Hydrau- lics (Holandia), Water Quality Institute (Dania), Lyonnaise des Eaux i przemys³u wodnego w Polsce. Prowadzi badania pod- stawowe z grupami badawczymi w Wielkiej Brytanii oraz miê- dzy innymi w University of Cincinnati, ETHZ (Zurich), Tech- nical University of Ilmenau, LAAS (Toulouse), University of Patras, University of Genova, University of Campiegne, IIASA (Austria), University Polytechnic of Catalunya (Barcelona).

Dorobek publikacyjny i badawczy (projekty) obejmuje 5 monografii (jedna w przygotowaniu), 32 artyku³y w czasopi- smach (4 w recenzji), 11 rozdzia³ów w monografiach, 78 refe- ratów recenzowanych konferencyjnych, udzia³ w 13 projektach, w tym 9 miêdzynarodowych. Udzia³ po uzyskaniu tytu³u profe- sora odpowiednio 2, 12, 6, 40, 7(5). By³ promotorem 5 prac doktorskich i wspó³promotorem 5 prac doktorskich. Aktualnie prowadzi 8 prac doktorskich. W zespole kierowanym w Poli- technice Gdañskiej przygotowywane s¹ 2 prace habilitacyjne i 5 doktorskich. Regularnie recenzuje dla: Automatica, IEEE Trans. on Automatic Control, IEEE Trans. on Neural Networks, IEEE Trans. on Industrial Electronics, IEE Proc. on Electric Power and Applications, Electronic Letters, IEE Proc. on Con- trol Theory and Applications, International Journal on Adapti- ve Control, Optimal Control and Applications. Jest regularnie zapraszany do uczestnictwa w Komitetach Programowych oraz prowadzenia sesji miêdzynarodowych konferencji. Jest eksper- tem EC do oceny wniosków badawczych przedstawianych w ramach 5. Programu Europejskiego. By³ Przewodnicz¹cym Komitetu Programowego Int. Conference on Technology, Au- tomation and Control of Drinking and Sewer Water Systems 99, Gdañsk - Stawiska, czerwiec 1999 r. oraz bêdzie pe³ni³ tê rolê podczas nastêpnej Konferencji w 2001 r. Jest cz³onkiem IEE-Control and Instrumentation, IEEE-Control Systems, Tech- nical Committee on Large Scale Systems of International Fede- ration of Automatic Control (IFAC), European Professors of Automatic Control (EPAC), oraz Fellow of Institution of Ma- thematics and Applications.

Mieczys³aw Brdyœ otrzyma³ tytu³ profesora w 1993 r., a w Katedrze Automatyki Wydzia³u Elektrotechniki i Automatyki zosta³ zatrudniony od 1 lutego 2000 r.