Zadanie 1:

(1)

Zadanie 1:

Przygotowanie „formatki” ramka +

tabelka, w postaci bloku dynamicznego, do wstawienia w Układ o zdefiniowanym formacie arkusza (A4, 2xA4 = A3

poziomo, 3xA4, A3 pionowo, A2 poziomo, A2 pionowo).

Cechy formatki:

- ramka wewnętrzna oddalona o 5mm od krawędzi arkusza,

- margines na wpięcie 20mm z lewej, - tabelka 4 wierszowa 100x40 mm, z

polami zawierającymi atrybuty tekstowe,

- tabelka nie zmienia położenia i rozmiaru,

- ramka dostosowuje się do formatu arkusza.

A4 = 210x297 mm

(2)

1. Rysujemy blok (np. przyjmując

wymiary odpowiednie do formatu A4):

- prostokąt zewnętrzny (krawędzie arkusza),

- prostokąt wewnętrzny (ramka z uwzględnieniem marginesu na wpięcie),

- tabelka.

UWAGA: każdy z prostokątów musi tworzyć jeden obiekt, jeżeli narysujesz go za pomocą linii (a nie polecenia prostokąt) to musisz te linie scalić w prostokąt poleceniem „dołącz” z menu

„modyfikuj”.

2. Dodajemy atrybuty („atrdef”).

3. Tworzymy blok „ramka z tabelką”

(„blok”). Punkt bazowy ustalamy w prawym dolnym rogu arkusza.

A4 = 210x297 mm

W polu „obiekty” możemy zaznaczyć „usuń” – blok zniknie z

arkusza Model (będziemy go potrzebować tylko w polu Układ). © Jędrzej Wierzbicki

(3)

4. Otwieramy edytor bloku.

5. Dodajemy dwa parametry liniowe:

wysokość (na długości pionowej krawędzi arkusza) i szerokość (na długości poziomej krawędzi arkusza).

6. Do tych parametrów dodajemy operację rozciągania.

6a. Szerokość rozciągamy w lewo (punkt parametru skojarzony z

operacją zaznaczamy na lewym końcu szerokości).

Ramką rozciągania obejmujemy lewe fragmenty obydwu prostokątów

(chcemy aby to one się rozciągały) – nie zaznaczamy tabelki (!) (nie

chcemy, żeby i ona się rozciągała).

Jako obiekty do rozciągania zaznaczamy obydwa prostokąty.

(4)

6b. Modyfikujemy właściwości operacji rozciągania „szerokość”:

- prawym przyciskiem myszy klikamy na nazwę parametru i otwieramy menu „właściwości”,

- w zakładce „zestaw wartości”

ustawiamy „typ odległości” na

„lista”, a w okienku poniżej wpisujemy wartości

odpowiadające szerokości wybranych arkuszy w mm (210,297,420,530,594),

- w zakładce „różne” ustawiamy

„liczba uchwytów” na 0 (oznacza to, że po wstawieniu bloku nie wyświetli się żaden uchwyt do tej operacji – zamierzamy

modyfikować blok poprzez

operację przeglądania i listę tzw.

typoszeregu.

(5)

6c. Wysokość rozciągamy w górę (punkt parametru skojarzony z

operacją zaznaczamy na górnym końcu wysokości).

Ramką rozciągania obejmujemy górne fragmenty obydwu prostokątów

(chcemy aby to one się rozciągały) – nie zaznaczamy tabelki (!) (nie

chcemy, żeby i ona się rozciągała).

Jako obiekty do rozciągania zaznaczamy obydwa prostokąty.

6d. Modyfikujemy właściwości

parametru „wysokość” podobnie jak w przypadku szerokości (6b).

Tym razem w liście wpisujemy

wartości odpowiadające wysokości wybranych arkuszy w mm

(297,420,594).

(6)

7. Dodajemy parametr przeglądania

„lista arkuszy” (parametr wstawiamy w wygodnym dla nas miejscu, np. na środku arkusza).

8. Dodajemy operację przeglądania do parametru „lista arkuszy” - wyświetla się okno dialogowe do kojarzenia ze sobą wartości wybranych parametrów („właściwości wejściowe”) pod nazwą tzw. typoszeregu, czyli w naszym

przypadku oznaczenia formatu

arkusza („właściwości przeglądania”)

(7)

9. Klikamy „dodaj właściwości” i

zaznaczamy odpowiednie właściwości skojarzonego parametru (w naszym przypadku „szerokość” i „wysokość”).

Pojawiają się dwie kolumny właściwości wejściowych.

10. Klikając na puste komórki poniżej (wskazane trójkątem) wyświetlamy i wstawiamy kolejne wartości parametrów. Podobnie w komórki poniżej „właściwości przeglądania” wpisujemy odpowiadające wymiarom oznaczenia arkuszy (A4, 2xA4=A3 poziom, A3 pion ...). W ostatnim wierszu odhaczamy „pozwól na odwrotne

przeglądanie”. © Jędrzej Wierzbicki

(8)

10. Zapisujemy blok i zamykamy edytor.

11. Otwieramy Układ1 (lub inny) i

ustawiamy drukarkę oraz format arkusza do wydruku (np. A3 poziomo).

UWAGA: wybierając drukarkę zwróć uwagę, że nie wszystkie drukarki obsługują oczekiwane przez nas formaty. Dobrym wyborem jest np.

drukarka „DWG to PDF.pc3”.

12. Dopasowujemy zakres rzutni do krawędzi formatu (nie do krawędzi zakresu wydruku!!!!).

krawędź formatu

krawędź zakresu wydruku

(9)

13. Wstawiamy blok prawym dolnym narożem (punkt wstawiania) do prawego dolnego naroża arkusza.

Wstawiając sprawdzamy skalę wstawiania bloku!!! Np. jeżeli nasz Układ jest przeskalowywany w stosunku do modelu 10:1 (rysujemy w metrach a skala wydruku to 1:100), to skala

wstawiania bloku wynosi 1:10 = 0.1!!! – w efekcie obydwie

skale muszą się znosić. © Jędrzej Wierzbicki

(10)

14. Klikamy lewym przyciskiem myszy na blok – wyświetla się strzałka listy

przeglądania.

15. Klikamy lewym przyciskiem myszy na strzałkę listy przeglądania i wyświetla się lista zdefiniowanych przez nas formatów.

Zaznaczamy odpowiedni.

(11)

16. Uzyskujemy „formatkę” A3 poziomo, gotową do wydruku.

(12)

Zadanie 2:

Przygotowanie symbolu nachylenia

powierzchni w jednostkach inżynierskich (stosunek pionu do poziomu). Symbol będzie automatycznie zmieniał kształt (nachylenie ukośnej linii i długość łuku) w zależności od podanego nachylenia.

1. Rysujemy blok, przyjmując

oczekiwane wymiary (np. długość linii tworzących symbol = 10mm) oraz wyjściowy kąt nachylenia (np. 45º = 1:1).

Przyjmujemy, że symbol będzie odpowiadał następującym wartościom nachylenia: 1:5; 1:4; 1:3; 1:2; 1:1,5; 1:1; 1:0,5.

(13)

2. Wprowadzamy atrybut tekstowy

„stosunek”, w którym będziemy wpisywać stosunek nachylenia

powierzchni (dostosowujemy wielkość znaków, nadajemy im odpowiedni obrót 45º).

3. Dodajemy parametr obrotu „kąt1”, przyjmując punkt bazowy w wierzchołku symbolu.

Dodajemy do tego parametru operację obrotu, jako obiekty obracane

zaznaczając ukośną linię i atrybut

„stosunek”.

(14)

3. We właściwościach parametru „kąt1” zmieniamy liczbę uchwytów na „0”, typ kątowych na „lista”, a w okienku poniżej wpisujemy potrzebne wartości kąta nachylenia (podobnie jak w p. 6b ćwiczenia „Ramka z tabelką”).

Wartości kąta w stopniach obliczamy jako arctg założonych nachyleń, przyjmując dokładność do 2 miejsc po przecinku (wyświetlą się liczby całkowite). Pamiętamy, że w AutoCad’zie separatorem miejsc dziesiętnych jest „.”

(15)

4. W wybrany miejscu dodajemy linię wymiarową kąta nachylenia.

We właściwościach linii wymiarowej zmieniamy jej zakończenia na „brak”, a następnie w polu „zmiana tekstu”

wpisujemy spację ( ).

W efekcie uzyskamy łuk rozpięty pomiędzy dwoma elementami naszego symbolu.

(16)

5. Dodajemy parametr przeglądania oraz operację przeglądania.

6. W oknie dialogowym operacji przeglądania dodajemy jako właściwość wejściową „kąt1”.

(17)

7. W poszczególnych wierszach kolumny „kąt1” zaznaczamy odpowiednie wartości kąta, a w kolumnie właściwości przeglądania wpisujemy odpowiadające im stosunki liczbowe. Zaznaczamy „pozwól na odwrotne przeglądanie”.

(18)

8. Zapisujemy blok i zamykamy.

9. Wstawiamy blok wpisując odpowiedni stosunek nachylenia jako atrybut.

10. Klikamy strzałkę przeglądania i zaznaczamy odpowiednią wartość nachylenia. Pochylenie linii ukośnej dostosowuje się do wartości nachylenia.

11. Ponownie klikamy strzałkę

przeglądania i zaznaczamy odpowiednią wartość nachylenia. Długość łuku

dostosowuje się do pochylenia linii ukośnej symbolu.