Paruzja, czyli o końcu świata
Sąd Ostateczny
„Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu”
(Mt 12,36).
„Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą.
Wtedy pośle On aniołów i zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi aż do szczytu nieba” (Mk 13,26-27).
„Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec.
Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie” (Mk 13,32-33).
„Nadchodzi bowiem godzina, w której wszyscy, którzy spoczywają w grobach, usłyszą głos Jego: a ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny – na zmartwychwstanie potępienia”. (J 5,28-29).
„Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą” (Łk 12,48).
„Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski.
Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień” (Mt 6,14- 15).
Ciała Zmartwychwstanie Jak zmartwychwstaną zmarli?
997. Co to znaczy zmartwychwstać? W śmierci, będącej „rozdzieleniem duszy i ciała, ciało człowieka ulega zniszczeniu”, podczas gdy jego dusza idzie na spotkanie z Bogiem, chociaż trwa w oczekiwaniu na ponowne zjednoczenie ze swoim uwielbionym ciałem. Bóg w swojej wszechmocy przywróci ostatecznie naszym ciałom niezniszczalne życie, jednocząc je z naszymi duszami mocą Zmartwychwstania Jezusa.
998. Kto zmartwychwstanie? Wszyscy ludzie, którzy umarli: „Ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny, na zmartwychwstanie potępienia” (J 5,29).
999. W jaki sposób? Chrystus zmartwychwstał w swoim własnym ciele: „Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem” (Łk 24,39); nie powrócił On jednak do życia ziemskiego. Tak samo w Nim
„wszyscy zmartwychwstaną we własnych ciałach, które mają teraz”, ale to ciało będzie przekształcone w „chwalebne ciało” (Flp 3,21), w „ciało duchowe” (1 Kor 15,44):
„Lecz powie ktoś: A jak zmartwychwstają umarli? W jakim ukazują się ciele? O, niemądry!
Przecież to, co siejesz, nie ożyje, jeżeli wcześniej nie obumrze. To, co zasiewasz, nie jest od razu ciałem, którym ma się stać potem, lecz zwykłym ziarnem... Zasiewa się zniszczalne – powstaje zaś niezniszczalne... Trzeba, ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodziało się w nieśmiertelność” (1 Kor 15,35-37.42.53).
1000. To, „w jaki sposób”, przekracza naszą wyobraźnię i nasze rozumienie; jest dostępne tylko w wierze. Udział w Eucharystii daje nam już zadatek przemienienia naszego ciała przez Chrystusa:
Podobnie jak ziemski chleb dzięki wezwaniu Boga nie jest już zwykłym chlebem ale Eucharystią, a składa się z dwóch elementów, ziemskiego i niebieskiego, tak również my, przyjmując Eucharystię, wyzbywamy się zniszczalności, ponieważ mamy nadzieję zmartwychwstania.
1001. Kiedy? W sposób definitywny „w dniu ostatecznym” (J 6,39-40.44.54; 11,24); „na końcu świata”. Istotnie, zmartwychwstanie zmarłych jest wewnętrznie złączone z powtórnym Przyjściem (Paruzją) Chrystusa:
Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi (1 Tes 4,16).
(KKK 997–1001) Modlitwa
Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: „Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a
przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie” (Mt 25,34-36).
Paruzja (gr. ‘obecność, przyjście, pojawienie się’) – oficjalna wizytacja dokonywana przez naczelnika lub przywódcę. W najdawniejszych dokumentach chrześcijańskich (1 Tes 4,15; 1 Kor 15,23) przez wyraz „Paruzja” rozumiano powrót Chrystusa w chwale pod koniec dziejów, żeby sądzić
świat (Mt 24,29-31;
25,31-46). Będzie to „dzień Pana” (1 Kor 1,8), kiedy to Chrystus „drugi raz się ukaże” (Hbr 9, 28); na to Jego pojawienie się chrześcijanie oczekują cierpliwie (Jk 5,7-8; 2 P 1,16; 3,4.12; 1 J 2,28).
Synoptycy łączą oczekiwanie na koniec świata z zachętą do czuwania (Mt 24,36-25,13; Mk 13,1-37;
Łk 21,5-36). W Ewangelii św. Jana jest mowa o zmartwychwstaniu, które nastąpi „w dniu
ostatecznym” (J 6,
39-40,44.54; 11,24). W rozmaitych wyznaniach wiary spotykamy sformułowania, że Chrystus przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych (zob. DH 6, 10, 13-17, 19, 30, 40-42, 76, 125, 150; ND 2-7, 9-10, 12). Chrześcijaństwo wschodnie bardziej niż zachodnie kładzie nacisk na zbiorowy charakter tego przyszłego dopełnienia, kiedy Bóg będzie „wszystkim we wszystkich” (1 Kor 15,28).
Niektórzy teologowie współcześni wolą nie mówić o „drugim” przyjściu Chrystusa, ponieważ Paruzja jest tylko ostatecznym następstwem pierwszego Jego przyjścia przez wcielenie. Za Karlem Rahnerem (1904–1984) możemy powiedzieć, że to raczej świat przyjdzie do Boga podczas Paruzji niż Chrystus do świata.
(http://www.opoka.org.pl/slownik)
SĄDSZCZEGÓŁOWYPOŚMIERCI.
Kościół wierzy, że śmierć człowieka łączy się z koniecznością zdania sprawy przed Bogiem ze wszystkich swoich czynów, słów i myśli, co nazywa się sądem szczegółowym. Zastanowimy się w tym rozdziale nad biblijnymi podstawami tej nauki, nad istotą i skutkami wiecznymi sądu szczegółowego oraz nad postawami, do jakich powinna nas pobudzać świadomość jego istnienia.
Przedmiotem naszej refleksji będzie również sprawiedliwość i miłosierdzie naszego Sędziego – Boga.
BIBLIJNEŹRÓDŁANAUKIOSĄDZIESZCZEGÓŁOWYM.
Na jakich tekstach Pisma Świętego bazuje Kościół, ucząc o sądzie szczegółowym w chwili śmierci? Otóż – jak przypomina Katechizm Kościoła Katolickiego – „Nowy Testament mówi o sądzie przede wszystkim w perspektywie ostatecznego spotkania z Chrystusem w Jego drugim przyjściu, ale także wielokrotnie potwierdza, że zaraz po śmierci każdego nastąpi zapłata stosownie do jego czynów i wiary” (KKK 1021).
Sąd szczegółowy jest wspomniany w Liście do Hebrajczyków, w którym czytamy:
„postanowione [jest] ludziom raz umrzeć, a potem sąd” (por. Hbr 9,27).
Inne teksty natchnione pouczają, że nikt nie będzie mógł uciec przed światłością Boga, przed którym wszystko w nas jest odkryte (por. 2 Kor 5,11). „Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre” (2 Kor 5,10).
Opierając się na Objawieniu Bożym, Kościół uczy: „Każdy człowiek w swojej nieśmiertelnej duszy otrzymuje zaraz po śmierci wieczną zapłatę na sądzie szczegółowym, który polega na odniesieniu jego życia do Chrystusa...” (KKK 1022).
Tak więc „postanowione [jest] ludziom raz umrzeć, a potem sąd” (por. Hbr 9,27). Rozważmy dokładniej, na czym polega ten sąd”.
