Orzecznictwo Sądu Najwyższego
Palestra 17/5(185), 93-94
O R Z E C Z N I C T W O S Ą D U N A J W Y Ż S Z E G O
1.
W YROK Z DNIA 15 W RZEŚNIA 1972 R. (IV K R 178/72)*
1. Ze względu na treść art. 9 k.p.k., gw arantującego oskarżone mu nie tylko tzw. obronę for malną, ale także obronę m aterial ną, bezwzględny powód rewizyjny określony w art. 388 pkt 6 k.p.k. istnieje również wówczas, gdy oskarżony formalnie ma obrońcę, lecz obrona jego w sensie m a terialnym jest uniemożliwiona.
2. Sprzeczność interesów oskar żonych może dotyczyć różnorakich okoliczności — bardziej lub mniej istotnych. Wzajemne pomówienia
współoskarżonych mogą być pod staw owym dowodem w spraw ie albo też — w razie istnienia in nych dowodów bezpośrednich — mogą nie mieć większego waloru dowodowego. W każdym więc w y padku kwestia ta wym aga rozwa żenia i oceny z tego punktu wi dzenia, czy naruszenie art. 7G k.p.k. mogło mieć wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia. N arusze nie zatem przepisu art. 76 k.p.k. stanowi jedynie względny powód rew izyjny określony w art. 387 k.p.k.
* T e za w yrok u op u b liko w an a z o stała w O SN K W z 1973 r. nr 1, poz. 11.
2.
W YROK Z DNIA 12 W RZEŚNIA 1972 R. (V K R N 361/72) * •
Przepis art. 158 k.p.k. — stojąc na straży przestrzegania zasady bezpośredniości — zabrania zastę powania dowodu z w yjaśnień os karżonego treścią pism lub zapis ków sporządzonych w sposób nie przewidziany w kodeksie postępo wania karnego przez organy MO, pełnomocników i obrońców lub przez sam ego oskarżonego.
Natom iast kodeks postępowania
karnego nie zabrania ujaw nienia na rozprawie — w celu w eryfika cji złożonych na niej w yjaśnień oskarżonego — wszelkich wcześ niejszych jego oświadczeń sporzą dzonych w formie listów, zapis ków, notatek itp. Dokumenty ta kie podlegają odczytaniu i ocenie według zasad określanych w art. 339 § 2 i art. 357 k.p.k.
94 Orzecznictwo Sądu N ajw yższego N r 5 (185) 3.
UCHW AŁA SK ŁA D U SIEDM IU SĘDZIÓW z dnia 12 października 1972 r.
(VI K Z P 26/72) ♦ **
Sąd, uniewinniając oskarżonego, któremu wyznaczono obrońcę z urzędu (art. 74 k.p.k.), powinien w wyroku zasądzić od Skarbu Państw a na rzecz właściwego zes połu adwokackiego określoną
* * * T e za u ch w ały o p u b liko w an a zo stała w „O rzeczn ictw ie S ą d u N ajw y ższ e g o ” P rok u r. G en er. z 1972 r. n r 11, poz. 182.
kwotę pieniężną jako opłatę z ty tułu udziału w spraw ie tego obrońcy; jeżeli sąd nie określił wysokości tej kwoty, to je j usta lenie następuje w trybie przewi dzianym w art. 368 k.p.k.
Uwaga. W numerze 3 „Palestry” z 1973 r. opublikowana została (str. 78— 80) glosa adw. T. Sarnowskiego do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 30.IX. 1972 r. III PZP 30/72. Informujemy niniejszym, że uchwała powyż sza została opublikowana w OSNCP z 1973 r. nr 3 pod poz. 41.
