• Nie Znaleziono Wyników

Der Katholik... 87. Jahrgang. 1907. - 3. Folge. - Bd. XXXVI. 7. Heft

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Der Katholik... 87. Jahrgang. 1907. - 3. Folge. - Bd. XXXVI. 7. Heft"

Copied!
84
0
0

Pełen tekst

(1)

Yer Mist-life

Zeitschr-ist

für

katholische gsissenskljastund kirchlicle cLeben.

Herausgegeben

von

Dr.Jos. Becker und Dr. Jos. Selbst Professorenam BischöflischenSeminar zuMainz.

christianus mihi nomen cumolicus eognomen.

s.Paciemue

Hiebenundachtzigflet Jahrgang.

l907. Dritte Folge. Bd. XXXVL

Siebentes Heft.

Inhalt-

Seite« Seite

S.DerSyllabusv.Z.Juli1907. .. 81 14.

ZitkraturtIF.1Lecani-ee,L-eglesbe

g.Prof»Dr·Allg« Bludau Paulus «erance sous atroisteme repu - inLystrzæApa· H,-·-—.21(« « .91 lique1870—1878 . .. .. ..153 10. Hvlltheim S.J.DasDatumder ACTJIZMGFd’-U(«,-.8,LaTheologiede

GeburtChrist-l· «««.« . ··113 samt Hippolyte . .. .. .155

Dr.Schmid Andreas-, Katholische Myr.deSegm-pak M.leMarqms Gebetoüchek. ·.. . .. ..135 ds-MOIIsssl

-- —·-- -157 12.DerXVIlLiniernationale Encharistische HerdeksKonvekiatlons-Lexkan· ·«157

KlingrkßzuNetz6«—u«Aug«1907' 143 15.Miszelle: Centenakfeierdesheil·

Is.Kirchliche Zeitfragen .. .. .149 Chrysoswmus«»· «» ·· ..

Plainz 1907.

Verlag von Kirchheim seCo.

G.1n. b. H.

New-York Gclneinnatl beiFr.Pustet Ir- Co.New-York Gcincinnati beiBemigerbrothers

st.Loujs beiB.Herden

.D-.-rKatholik« kanndurchdie Post unddenBuchhandel bezogenwerden«AllefünfWochen erscheinteinHeft.-FünfHefte bildeneinenBand,zehn HeereinenJahrgang.

PreisproJahrgang M.12.

(2)

. Ema-e X Kote-F. -«...sgsk;,"«:i:f.k.:;:«";-Fggxssisxsk

Hei-man schell

Kl.80.(Vl140S.)MitTitelgravüreu.2Text-Illustrationen.

Inmoderner Druckausstattung, kartoniert Mk.1.50.

(v11.Banddersammlungs-Ausgabe »KulturundKatholizismus«.) Inhaltsverzeichnis: ZumGeleite Schells geistiger Entwicklungsgang-;

derphilosophische undtheologischeAusgangspunkt schells Doginatik

Schells Apologetikund,.Christus« schells Stellungzudenmodernen apologetischenMethoden schell an derAlma Julien Nachwortu DerVerfasser, Nachfolgerdeshochwiirdigsten Erzbischofs v.Abert- BambergaufdemWürzburger Lehrstuhl der-Do gmatik, Wohleiner

derbesten Kenner derschelPschen Schriften, betont indemGeleitworte

Seiner Publikati0n:

»Nichtwas schell geleh rthat,wollen dieseBlätter darlegen,son- dern was schell wollte. AufderFolie der die mod ern eZ cit bewegenden G eiste sströmu ngensollinknappenUmrissen einBildvon Scinein inne renEntwicklung sgange gezeichnet

werden. Daraus solldasProgrammverständlich werden,daserfiirdie

Verteidigung desChristentums aiikstellte, aber auch die speku- lative Grundrichtung, in"welcher die kirchlichen B(--

anstandungen von Schells system liegen. Ichwerde schells Bildsozeichnen, wieichesin intim em Freundesver- lcehr innerlich erlebte. Dass dieseBlätter dazu beitragenmöchten,in Sturmbewegten Zeiten manchen Zweifel zu lösen,manches Missver- ständnis aufzuhelleii, istmein sehiilichster Wunsch. Esistdabeiselbst- verständlich, dass ich der Stellungnahme derKirche gegen- iiber schell gewissenhakt Rechnung getragen habe. Indem meine Beurteilung schells jedekirchliche Entscheidung ehrerbietigund innerlich respektiert undnur aufjenemGebiete derlntention desAutors sich bewegt,welches dieIndexkongrcgation prinzipiell unberührt lässt, nehme ichmeinen Standpunkt nicht bloss aufdemBoden des klaren kirchlichen Rechtes,sondern glaubeauch amsichersten demIntereSse der Kirche zu dienen und zurBeruhigung der Geister bei- zutrageii.«

Mainz uVerlag Kirchheim 8ico. n München

CI" «aus demVerlaevon -ei·diu d "·

'

I -

M dieinallenBuiihhandluisgenzumhabFichllitiiiiighmBaduborm

Brander, Vitus, 0r.,Der Naturalistische Monismus der Neu- zett oder HaeckelsWeltansctiauuna systematischdargelegtundkritisch beleuchtet. GekröntePreis-schrift.Mitkirchl.Druckei-l.640S.gr.8.brM.7.—.

Heimbucher,Max, DIS,Lyzeaiprofessor, Die Orden und Kompe- gationen der kathol. Kirche. Zweiter Baud. Zweite, gänz- lichneu bearbeitete Aufl. Mit kirchlDruckerL 640S. gr.8. br.

M.6.——,geb.7.20.

Soeben erschienundist durchalleBuchhandlungen zubeziehen:

DietljiilllicljeJungfrauinihremTugindlshmuslåi

Von

P.Matthiasvon Vremscheid01·(i.Cap.

SechSte Auflage.Mitliirchlicher2-lpprobation.

8.(10-3 S.)preisgebundeninKalilioM.—.80.

. »P.Matthiasvon Breinscheid istbereits durchzahlreicheSchriften alSApostelderchrist- lichen»FamilieundderJugendbekannt DieZahlderAuflagen beweistdieBeliebtheitund VerzugeseinerSchriftenDasgeschniacltvollausgestatteteBüchleinempfiehltsichseines echt christlichenund praktischen Inhaltswegen, füralle Jungfrauen, auchdiedersoge- nannten gebildetsnKlassen.Jllochtenrecht vieleJungfrauen dieses Büchleinlesenundauch

recht beherzigenl -- (,,Luxeinbui«ger Wort«.)

»Bei-Lag Hirchheim cLEo.inWainz

(3)

VIU DerSyllabusvom4.Juli 1907.

Sacme Eowemae etUnäeeysazis IwgeøisätionäsDeo-remove FeøsiaIIXJdieF.Ieøzii 1907.

Lamentabili sane exitu aetas nostra freni impatiens in

rerum summis rationibus indagandisitanova non raro sequitur

ut,dimissa humani generis quasi haereditate, inerrores incidat gravissimos. Quierrores longeerunt pernioiosiores, sidedi- seipljnis agitur sacris,sidesacra soriptura interpretanda, si de tidei praecipuis mysteriis. Dolendum autem vehementer inveniri etiam jnter catholicos non ita paucos scriptoresqui, praetergressi Hnesapatribus aeabipsaSancta Ecclesia sta- tutos, altioris intelligentiae specieethistoricae considerationis nomine,eum dogmatumprogressum quaeruntqui, reipsa,eorum corruptelaest.

Nevero huius generiserrores, quiquotidieinter fideles sparguntur, ineorum animis radices tigantacfideisinceritatem corrumpant, placuitsstno D. N.Pio divina providentia Pp.

Xutperhoc sacrae Romanae etUniversalis Inquisitionisoffi- cium iiquiinter eos praeeipuiessent, notarentur et repro- barentu1«.

Quare,instituto diligentissimo examine, praehabitoqneBR.

DD. Oonsultorum voto,Erfii ac Rmi DniCardinales, inrebus fidei etmorum Inquisitores Generales, propositionesquae se- quunturreprobandasac proscribendas esse iudioarunt, prouti hocgeneraliDecketo reprobantur ac proscribuntur:

1.Bcclesiastiea lex quae praesoribit subiieere praeviae

censurae libros Divinas respicientes Scripturas, ad oultores

critioes aut exegeseos scientiHcae librorum veteris et Novi Testamenti non extenditur.

·2. Ecclesiae interpretatioSacrorum Librorum non estqui- Katbolih 1907. 7.Heft.

(4)

82 DerSyllabusvom4.Juli1907.

dem spernenda,subjacet tamen aecuratiori exegetarumiudieio eteorrectioni.

3. Ex iudicjis etcensuris eoclesiasticjs contra liberam etcultiorem exegesimlatis colligi potestfidem ab Ecolesia propositameontradicere historiae, et dogmata catholica cum verioribus ohristianae religionis originibus componi reipsanon posse-

4.MagisteriumEcclesiae ne perdogmaticas quidemde- Hnjtiones genuinumSacrarum Seripturarumsensum determinare potest.

5.QuumindepositoHdej veritates tantum revelatae con- tineantur, nullo sub respectu ad Ecclesiarn pertinet iudioium ferre deassertionibus diseiplinarum huma11arum.

6.In deHniendis veritatibus ita collaborant disoens et docens Ecclesia, utdocenti Ecolesiae nihil supersitnisi com- munes discentis opinationessancjre.

7.Boclesia,.cum proscrjbit errores, nequit a fideljbus exigereullum jnternum assensum, quoiudicia aseedita com- pleotantur.

8.Abomni culpaimmunes existimändi sunt quirepro- bannes aSaera Congregaäonelndnns alüsve Saoris ldnnanis Congregatnnübuslatas nihHi pendunt

9. Nimiam simplicitatemaut ignorantjam praese ferunt quiDeum oredunt vere esse soripturaosacrae auctorem

10·Inspiratio librorum veteris Testamentj in eo con- stitit quod seriptoresisraelitae religiosasdoetrinas sub peeu- liari quodam aspectu, gentibusparum noto aut ignoto,tradi-

derunt. «

11.Inspiratiodivina non ita adtotam scripturamsacram extenditur, utomnes etsingulaseius partes ab omni errore praemuniat

«

12.Exegeta,sivelit utjliteristtudijs bibljois incumbere, inprnnis quanüibet praeconceptan1 ophnonenidesupernaturaH origine Scripturae sacrae seponere debet, eamque non aliter interpretari quam cetera documenta mere humana.

13.Parabolas evangelicas ipsimet Evangelist-teac chri- stjani secundae ettertiae generationis artificiose digesserunt, atqueitarationem dederunt exjguifruetus praedicatiouisChristi apudIudaeos

(5)

DerSyllabusvom4.Juli1907. 83

14.Inpluribus narrationibus non tam quaevera sunt Bvangeljstae retulernnt, quam quae lectoribus,etsi falsazGen- suerunt magis profit-na.

15.Evangeliausque addefinitum constitutumqne cano- nem oontinnis additionibus et eorrectionjbus aucta fuerunt;

injpsis proindedoctrinae Christi non remansit njsi tenue et jncertum vestigium.

16.Narrationes Ioannis non sunt propriehistorja, sed mysticaEvangelii contemplatio; sei-mones, in eins evangelio contenti,sunt meditationes theologicaecirca mysteriumsalutis historica veritate destitntae.

17.QuartumEvangeliummiracula exaggeravit non tan- tum utextraordinaria magisapparerent, sedetiam ut aptiora Hei-mitadsignificandumopus etgloriamverbi lncarnati.

18. Ioannes sibivindicat qniclemrationem testis de Christo; re tamen vera non estnisi eximius testis vitae chri- stianae, sen vitae Christi in Ecelesia, exeunte primo saeculo

19. Heterodoxi exegetaefide-Unsexpresserunt sensum veran Soripturarumquam exegetaecatholici.

20. Revelatio nihil aliud esse potuit quam acquisita al) homine suae adDeum relationis conscientia.

21.Revelatio, obiectum Hdei eatholicae eonstituens, non fuit cum Apostolis eompleta.

22. Dogmataquae Ecclesia perhibettamquam i·eve1ata, non sunt verjtates e coelo delapsae,sed sunt interpretatio quaedamfactorum religiosoisumquam humana mens laborioso conatu sibicomparavit.

23.Existere potestetreipsaexistit oppositiointer kacta quae inSaera scriptura narrantur eisqueinnixa Ecclesiae dog- mata; itaut criticus tamquam falsa reiicere possjtfaeta quae Ecclesia tamquam eertissima credit.

24.Reprobandusnon estexegeta qui praemissas adst1·nit,

exquibus sequitur dogmatahistorice falsa autdubiaesse, dum- modo dogmata ipsadirecte non neget.

25.Assensus Hdei ultimo innititur in congerie proba-.

bilitatum. ·

26. DogmataHdeiretinenda sunt tantnmmodo iuxta sen-

sum practieum,idest tanquam normak praeceptiva agendi,non vero tamquam norma oredendi.

Ha-

(6)

84 DerSyllabusvom 4.Juli 1907.

27.Divinitas lesu Christi ex Evangeliisnon probatur;

sedest dogma quodconscientia ehristiana enotione Messiae deduxit.

28.Iesus,quum ministerium suum exercebat, non ineum tinem loquebaturutdoceret seesse Messiam,neque eius mirs-- cula eo spectabantut iddemonstraret.

29.Concedere licetChristum quem exhibet historia,multo inferiorem esse Christo quiestobiectum fidei.

30.ln omnibus textibus evangelieisnomen Fizius Des aequivalet tantum nomini Messias, minime vero signiiicat Christum esse verum etnaturalem DeiFilium

31.Doctrina de Christo quam tradunt Paulus, Ioannes etConoilia Nieaenum, Ephesinum, Chalcedonense, non est ea quam Iesus docuit, sed quam deIesu concepiteonscientia

ehristiana. -

32.Coneiliari nequitsensus naturalis textuum evangeli-

eornm eum eo quodnostri theologidocent deoonscientia et

scientia infallibili Iesu Christi.

33. Bvidens est ouique qui praeconoeptisnon ducitur opinionibus,lesum auterrorem deproximomessianieo adventu fuisse professum, aut maiorem partem ipsius doctrinae in Evangeliis synopticis contentae authentieitate earere.

34.Critious nequitasserere Christo scientiam nullo cir- cumseriptamlimite nisifaeta hypothesi,quae historice haud ooneipi potestquaeque sensui morali repugnat,nempe Christum utihominem habuisse scientiam Dei et nihilominus noluisse notitiam totrerum communicare cum diseipulisaeposteritate.

35.Christus non semper habuit eonscientiam suae digni- tatis messianicae.

36.Resurrectio salvatoris non estpropriefactum ordinis historici,sedkactum ordinis mer«esupernaturalis, nec demon- stratum nee demonstrabile, quodconscientia ehristiana sen- simex aliis derivavit

37.Fidesin resurrectionem Christi abinitio fuit non tam de factoipso resurrectionis, quam de vitaChristi immortali apud Deum.

38.Doetrina demorte piaculari Christi non est evan-

gelicasedtantum paulina. H

39.Opinionesde origine saeramentorun1, quibusPatres

(7)

DerSyllabus vom 4.Juli1907. 85

Tridentini imbuti erant quaeque in eorum eanones dogmatieos proouldubio influxum habuerunt, longedistant ab iis quae nune penes historicos rei ohrjstianae indagatoresmerito0btinent.

40. saoramenta fortumhabuerunt ex eo quod Apostoli eorumque suecessores ideam aliquam etintentionem Christi, suadentibus et moventibus eircumstantiis eteventjbus,inter- pretatisunt.

41. Sacramenta eo tnntum speotant utinmentetn nomi- nisrevocent praesentiam Creatoris semper benelicam

42.Communjtas ehristjana necessitatem baptismj induxit, adoptansillum tamquam ritum necessarjum, eique professionis christianae obligationesadneotens.

43.Usus eonferendi baptismum infantibus evolutio fuit clisciplmaris,quae una excausis extitit utsaeramentum resol- veretur inc1u0,inbaptismum scilicet etpoenitentiam·

44. Njhil probatritum saoramenti conürmatjonis near- patumfuisse abApostoljs:formalis autem distinotio duorum saoramentorum, baptismisoilioet et.coniirmationis,haudspectat adhistoriam ohristianismi primitivi.

45. Nonomnja,quae narrat Paulus deinstitutione Buona- ristiae (I.Cor.x1,23-25),historice sunt sumenda.

46.Non adfuit inprimitiveJBcolesia eonceptusdechri- stiano peccatoreauctoritate Bcclesiae reovnciliato; sed Ec- clesia nonnisi admodum lente huiusmodi oonceptuiassuevit.

Imo etiam postquampoenitentia tanquam Ecclesiae instjtutio agnjta fuit,non appellabatur sacramenti nomine, eo quocl haberetur utisaoramentum probrosum.

47.Verba Domini: Accizoite SIJMFW Fano-»m;gaowm yewäseyizieMem-O Tom-Zwan ejs, etWowa Teiiøewrätäs setz-»Jasemi-(lo.xx, 22 et»«2«3)minime referuntur ad sacras mentum poenitentiae, quiclqnidPatrjbus Tridentinis asserere placuit.

48.Iacobus insua epistola (vv.14 et15)non intendit pro- mulgare aliquodsaoramentum Christi, sedcommendare pium aliquemmorem, etsisinhoc more forte oernit medium ali- quod gratiae,idnon eccipiteorigore,quoacceperunt theologi quinotionem etnumerum sacramentorum statuerunt.

49.Coena christiana paullatimindolem actionis liturgicae

(8)

86 DerSyllabus vom 4.Juli-1907.

assumente, hi, quiCoenae praeesse consueverant, oharacterem saoerdotalem aequisiverunt.

50.seniores quiin ehristianorum coetibus invigilandi

munere fungebantur, instituti sunt ab Apostolis presbyteri

aut episoopiadprovidendumneeessariae creseentium eommuni—

tatum ordinationi,non proprieadperpetuandammissionem et potestatem Apostolioam.

51.Matt-imonium non potuitevadere saoramentum novae legisnisi serius inBcolesiaz siquidemut matrimonium p1·o saeramento habet-etur necesse erat ut praeoederet plena (lo·

otrinae degratiaetsacramentis theologica explieatio.

52.A1ienum fuit amente Christi Ecolesiam constjtuere veluti sooietatem super terram perlongam saeculorum set-iem duratura1n; quinimoinmente Christi regnum coeli una cum kinemundiiamjam adventurum erat.

53.Constitutio organicaEcolesjae non est immutabilis;

sedsocietas christiana perpetuae evolutioni aeque ao societas humana estobnoxia.

54.Dogmata, saeramenta, hierarohia, tumquodadnotio- nein tum quodadrealitatem attjnet, non sunt nisi intelligen- tiae christianae interpretationes ovolutionesque quae exiguum germen inEvangele latens externis incrementis auxerunt per- feceruntque.

55. simon Petrus ne suspicatusquidemunquam estsibi aChristo demandatum esse primatuminEcclesia.

56.Eoolesia Romana non exdivinae providentiaeordina- tione,sedexmere politioisoonditionibus caputomnium Decie-

siarum efkeota est. ,

57.Ecclesia sese praebetscientiarum naturalium ettheo- logicarum progressibusinfensam.

58. Verjtas non est immutabilis plusquam ipse homo, quippequae cum ipso,inipsoetperipsumevolvitur.

59.Christus determinatum dootrinae corpus omnibus tem- poribus eunotisquehominjbus applicabilenon doeuit,seclpotius jnohoavit motum quemdam religiosumdiversis temporibusao looisadaptatumveladaptandum.

60.Doctrina ohrjstiana insuis exordiis fuit iudaica, sed faota est per successivas evolutiones primum paulina, tum ioannica,demum hellenioa etuniversaljs.

(9)

DerSyllabus vom 4.Juli1907. 87

61.Dici potestabsqueparadoxonullum Scripturae oaput, aprjmoGenesis adpostremum Apoealypsis,eontinere doctri- nam prorsus identjeam illi quam super eadem retradit Ec- elesia, et idcireo nullum Scripturae caput habere eumdem sensum proeritieo ae protheolog0.

62.Praeeipuiarticuli symboli Apostoljcinon eamdem pro christianis primorum temporum signiüeationemhabebant quam habent prochristianis nostri tempoer.

63.Beclesia sese praebet jmparemethieae evangelicae eklicaeiter tuendae, quia obstinate adhaeret jmmutabilibus doctrjnis quae cum hodiernjs progressibus componi nequeunt.

64.Progressusscientiarum postulat ut reformentur con- ceptusdoctrinae christianae deDeo,de Creatione,de Reve- 1atione,dePersona Verbi Incarnati, deRedemptione

65.Catholicismus hodiernus cum vera seientia eomponi nequit nisi transformetur in quemdam ehristianjsmum non dogmatieum,idest inprotestantisrnum latum et1iberalem.

Sequentivero feria Vdie4 eiusdem mensis etanni,facta dehis omnibus Ssriio D.N. Pio Pp.Xaecurata relatione, sanetitas sua Decretum Ernorum Patrum adprobavitet con- Hrmavit,ac omnes etsingulassupra recensitas propositiones eeu reprobatasaeproscriptas abomnibus haberi mandavit.

Petrus Palombe11i,S. E. U. I.Notar-Jus

»t- sk

Die Bedeutungund Tragweitedes neuen Syllabus im Ganzenwie imEinzelnenmitkurzenWorten darlegenzuwollen, wäre einverfrühtesundvergeblichesUnterfangen. Damit wird sichdietheologischeDiskussionwohl für längereZeitzubefassen haben. Sind dochdieErörterungenüberdenSyllabus vom 8.Dezember1864 nach mehrals 40Jahrennoch nichtvoll- ständigzumAbschlußgelangt (vgl. Kath.1865 1,1f.).

DerInhalt desDekretes vom 3.s4.Juli bringtkeinerlei

Überraschungfürdenjenigen,derdieStrömungenund Zeichen der Zeit beobachtet hat. Es mußte so kommen, daßden dieGrundlagenunddasWesendesDogmas gefährdendenneueren theologischenRichtungeneinenergischesHaltzugerufen,einau- toritatives Urteil entegengestelltwurde. Manbeachtedieknappen, aber vielsagendenWorte der Einleitung! Gewißkonnten der alte Syllabus und die Entscheidungendes Vatikanums ge-

(10)

88 Der Syllabusvom 4.Juli1907.

nügen,um die modernen Jrrwegeals solchezuerkennen. Aber darin liegt geradederFehler, daß manchediealten Wegever- lassen,diefrüherenEntscheidungenvergessenodernichtbeachtet haben. Das kirchlicheLehramtwaltet seinesAmtes stetsmit RücksichtaufdiewechselndenFormendesIrrtums. DieListe derpropositionesdamnatae istjetztum eine Serie bereichert,aber siewirddamit nicht abgeschlossensein.

Vorallemdrängt sichderinnere Zusammenhangzwischen denjüngst besprochenenKundgebungendesPapstes (vergl. Heft6, S. 1sf.)unddemvorliegendenDekret des hl.Offieiumsvon selbst auf. DiesesDekret bestätigt,daßesdemoberstenLehrer derKircheeineernste Sorge ist, »mit äußerster Klarheit,Be- stimmtheitundStrengegegentheologischirrtümlicheRichtungen und schillernde Tendenzen namentlichinderFärbungLoify’s undauch nachanderer Seite hin vorgehenzu wollen· Alle Re- formensollen frei seinvonGedanken undRichtungen,diedas Glaubensdepositum auchindessen letztenund feinsten Konse- quenzen irgendwietrübenodergefährden«.1)

DieMeldung,derneue Syllabus solle auf BefehldesPapstes vondenBischöfen,allenProfessorendertheologischenLehranstalten und sonstigenLehrernderkath.Religion(in Jtalien?) vorgelegt undwer sich ihnzuunterschreiben weigere,binnen Jahresfrist seines Lehramtesenthoben werden, hat sich nichtbestätigt.Der Papstmußaber Grundzu derBefürchtunghaben,daßdiefalschen Ideenweiter um sich gegriffen haben,als man vermuten sollte.

Daßer entschlossenist,um das Glaubensdepositumzuschützen, dasÜbelan derWurzelzufassen zeigtdieAbsetzungdesSemi- narregens Fraeeassini (Perugia), welcherder Loisy’schen Richtunghuldigte.

SelbstimgegnerischenLagerhatman alsbald einenUnter- schiedzwischendem alten undneuen Syllabusentdeckt.DerSyllabus vom 8.Dez.1864 trafdenpolitischenund religiösenLibera- lism us insHerz,verurteilte Thesen,die dasVerhältnisvon KircheundStaat, dieGewissensfreiheit,dieEheund dgl.be- trafenunddaherins Gebiet desöffentlichenLebens hineinragten.

Der neue Syllabus istrein theologischeroder innerkirchlicher Natur. ErumfaßtThesen,die zwarmeist nicht aufkatholischem 1)SonacheinerrömischenMeldungderSchweiz.KirchenzeitungNr.29 v.18.Juli1907.

(11)

DerSyllabus vom4.Juli 1907. 89

Boden entsprungen,aber von kath. Theologen aufBibel und Dogma angewandtworden sind. Es handelt sichum die An- wendungdersog.historisch-kritischenMethode aufdiehl.Schrift undihre Erklärung,derLehrsätzedesEvolutionismus und des historischenRelativismus auf DogmaundGeschichtederKirche, um einenfast schrankenlosenSubjektivismus,derdieGrenzlinien zwischenDogmaundKritikzuverwischenunddieZiigellosigkeit derKritikaufbiblischemGebiet zuentfesseln droht,m. a. W.

mneinen verwegenen theolog ischen Liberalismus,der denLehr- sätzenvonRitschl,Schleiermacher,Kant,Harnacknahesteht.Es istdieRichtungvonLoisy, Threll u.a.,dienach wiederholten WarnungenundMahnungenvon seitenderkirchlichenAutorität, nachentschiedener Ablehnungvon seiten hervorragender,dem FortschrittkeineswegsabgeneigterGelehrteraller Länder,nun- mehrins Herz getroffen,als Irrweg gekennzeichnetist.Be- kanntlich sprach PiusX. schoninseinem zweitenRundschreiben (-1ucundasane v.12.März 1904)mit unverkennbarer Bezug- nahme auf Loisyvon demverhängnisvollenIrrtum solcher, »die glauben, sichum dieKircheVerdienstezuerwerben undfürdas HeilderMenscheneinefruchtbare Tätigkeitzuentfalten,wenn siemit einer gewissen weltlichen Klugheitder fälschlichsog.

WissenschaftvieleZugeständnissemachen,von derunbegründeten Hoffnungerfüllt,aufdiese WeisedieIrrenden leichterzuge- winnen,währendsietatsächlichsich selbstderGefahrdesVer- derbens aussetzen.«

Bereits wiederholt sichdasSchauspiel,das wirbei Ver- öffentlichungdesSyllabusvon1864 erlebthaben.Die liberale Tagespresse siehtdieSchreckenderanuisition über dieWissen- schafthereinbrechenund prophezeit danun einmal bei dem rein theologischenCharakterdesneuen Syllabus eine weitere Kreise aufregendeWirkungnichtzu erwarten ist—- wenigstens derdeutschen katholischen Theologie einen wesent- lichenNiedergang; jedenfalls muß letztere,weilinspanische Stiefelgeschnürt,gegenüberder wissenschaftlichenForschungin einen noch größeren Abstand geraten,als es bisherschonder Fallwar. Das magman ruhig abwarten, freilichebensover- geblich,wiewir aufdieBeseitigungderanscheinendunheilbaren BegriffsverwirrungundGehässigkeitwarten, diesichin Beur- teilung kath.Dingeselbstbeiden»hervorragendenKennern«

Cytaty

Powiązane dokumenty

Diese Verringerung werde aber in Jtalien sicher nur zum Guten ausschlagen. — Ganz im Gegensatz dazu bildet in Frankreich die seit Jahren bemerkbare Abnahme der Theologiestudierenden

den erhabenen Bahnen, in denen er einsam wandert, die Wogen des unermeßlichenOzeans an sich zieht, so wünscht die Kirche mit dem strahlenden Lichte der Heiligen, die sie von Zeit

Allerdings, das steht dem Tertullian fest, wenn Gott eine Ver- gebung zuteil werden läßt, so ist der Sünder auch mit der Kirche versöhnt, und die spiritales sind die Organe,

iß oft 1 (atu lebten beS Vormonats): Unter biefer ißoft finb bie in ber itachfolgeitbeit 9 ?ad)Weifititg ber SSerWaltuitgScoinmiffiou (Beilage 2 Seite 11) über

und Lehrer Michelangelos, sein Charakter uud N euerungen in der kirchl... Laurentius und H einrich

VENEDIG — Seminario, Scuola dei Carmini... Deckengem älde von

Es überrascht, bei Plinius, der auch selbst Norddeutschland besucht hat, so wenig zu finden, was für unsern Zweck zu verwerthen wäre. Doch das eine können wir aus ihm entnehmen,

Die indischen Frauen haben aber nicht nur dadurch Anteil an der künstlerischen Produktion ihrer Zeit gehabt, daß ihre Schönheit und Anmut den Künstlern das