Rybicka Zofia

1

SPIS ZAWARTOŚCI TECZKI

I./l. Relacja J ^ ^{5 • A}

I./2. Dokumenty ( sensu stricto) dotyczące reJatora —

“I./3. Inne materiały dokumentacyjne dotyczące relatora —

"II. Materiały uzupełniające relację —

III./l. Materiały dotyczące rodziny relatora —

III./2. Materiały dotyczące ogólnie okresu sprzed 1939 r. —

III./3. Materiały dotyczące ogólnie okresu okupacji ( 1939-1945) - - III./4. Materiały dotyczące ogólnie okresu po 1945

III./5. Inne ... -^

IV. Korespondencja —

V. Nazwiskowe karty informacyjne ^ A VI Fotografie —

J ^{\ N S i C}

^(oiCLica.

2

3

O) o

i/5

8

(/)

~cP

«r ^

c >*

5 J

' '

' , Zofia Rybicka jf!912-

1 ^<

/ l l l h

1994/ córka Wiktora i Pauliny K s ię ż o p o ls k ic h . W r . 1931 otrzymała świadectwo d o j r z a ł o ś c i . Ze względu na z ły stan

zdrowia nie p o d ję ła d a ls z e j nauki, z a ję ł a s ię domem.

Pracowała s p o łe c z n ie w Polskim Czerwonym Krzyżu prowadząc ś w ie t lic ę szkolną w Szkole Podstawowej nrzy u l . Skaryszewskiej 15 w Warszawie.

We wrześniu 1939 r • z g ł o s i ł a s ię do Straży Obywatelskiej m „st. Warsza­

wy w XV K om isariacie nrzy u l . J a g i e l l o ń s k i e j /le g it y m a c ja nr 247

z dn. 1 3 . I X .1 9 3 9 /. Brała u d z ia ł w obronie cyw iln ej Warszawy wykonując polecone zadania: konanie rowów ochronnych, obrona przeciwno żarowa, opieka nad dziećmi ze zbombardowanych domów, pomoc żołnierzom

i uciek inierom i t p . W październiku z g ł o s i ł a s ię do P olskiego Czerwo­

nego Krzyża i otrzymała p r z y d z ia ł jak® opiekunka do s z p it a la nrzy u l . Leszno 1 a następnie do S z n ita la Ujazdowskiego w c e lu pomocy rannym żołnierzom . Również w październiku 1939 r • p r z y łą c z y ła s ię do ruchu oporu jako w sp ółorg anizatork a zesnołu kobiecego mającego za

zadanie w s p ó łd z ia ła n ie z oddziałem partyzanckim " W il k i " , działającym na północny wschód od Warszawy, pod dowództwem p o r . p i l . Józefa

Rylski e go-Brucknera.

Gdy w grudniu 1939 r . o d d z ia ł ten p r z e k s z t a ł c i ł s ię w Organizację Wojskową "W ilk i" /OWW/ w s p ó łd z ia ła ła z n ią nadal prowadząc k o lp o rta ż

nrasy podziemnej d osta rcz a n e j nrze z członków OWW i ZWZ.

Jej mieszkanie nrzy u l . Targowej 18 s t a ło s ię lokalem kontaktowym o r g a n i z a c j i . W łączyła s ię również do organizowania innych l o k a l i kontaktowych oraz do pomocy w żywieniu członków o r g a n i z a c ji w r e s t a ­ u ra cja ch i ja d ło d a jn ia c h na Pradze w Warszawie.

W marcu 1940 r . , na skutek donosu, Niemcy wpadli na tr o p O rganizacji Wojskowej " W i l k i " , k t ó r e j komenda m i e ś c ił a s i ę przy u l . Sosnowej 3 m.6.

W wyniku z b r o jn e j a k c j i ze stron y okupanta zg in ęło k ilk u członków o r g a n i z a c j i . Z o fia Rybicka, z uwagi na beznieczeristw o, z o s ta ła wyco­

fana z pracy w OWW i skierowana do nracy w Polskim Czerwonym Krzyżu.

W 1941 r . po aresztowaniu a nastęnnie zgładzeniu w o b o z ie w Oświę­

cimiu o j c a i b r a ta , s t a ł a s ię jedyną oniekunką matki i s i e r o t po b r a c ie i poległym we wrześniu 1939 r . szwagrze.

W roku 1941 z g ł o s i ł a s ię do pracy w "P a tro n a cie " - Towarzystwo Opieki nad więźniam i. Utrzymywała s t a ł y kontykt z Pawiakiem poprzez strażn ik a Juliana K o le s ir is k ie g o . D o sta rcz a ła na Pawiak grypsy oraz wszy zaka­

żone tyfusem, k tó re otrzymywała od dr Heleny K o ł e d z i e j s k i e j , za tru ­ dnionej w Państwowym Zakładzie Higieny nrzy u l . Chocim skiej.

W grudniu 1942 r . b ra ła u d z ia ł w organizowaniu u c ie c z k i więźnia ZWZ i AK przez d oręczenie przew ieziony do s z p it a la mu pnor Stanisława M a z ie rs k ie g o , członka

zawisiny tyfusow ej /zakażony tyfusem, wolnościow ego, u c i e k ł / .

N iezależn ie od nracy k o n s n i r a c y jn e j, w porozumieniu z Komendantem O rg a n iza cji Wojskowej "W ilk i" józefem Rylskim, pracowała sp o łe czn ie

jako delegatka PCK na t e r e n ie s z n i t a l i wojskowych i schronisk dla ż o łn ie r z y powracających ze stalagów i wychodzących ze s z p i t a l i

inwalidów. Schroniska m i e ś c ił y s ię nrzy u l . Stalowej 71, u l . F lo r ia ­ ń sk ie j 2 i u l . D łu g ie j 8.

Powstanie Warszawskie p rzebyła w Schroniku PCK przy u l . F lo r ia ń s k ie j.

Po ewakuacji Schroniska p r z e n io s ła s ię w rod zin ą na w ieś, skąd w r ó c iła w lutym 194 5 roku.

W 19 52 r . ukończyła studia, na wydziale f ilo z o fic z n o -s p o łe c z n y m na Uniwersytecie Warszawskim uzyskując t y t u ł m agistra.

roku 1952 p o d ję ła nra.cę w M in isterstw ie Zdrowia.

£ A

Od 19 56 do p r z e jś c ia . na emeryturę w 1973 r. nracowała w Państwowym Zakładzie Higieny w Warszawie nrzy u l . Chocimskiej 24.

Od 1945 r . c a ły czas pracowała s n o łe c z n ie w Polskim Czerwonym Krzyżu, op iek u jąc się s z c z e g ó ln ie ociem n iałyn i żołnierzam i w Związku

Ociemniałych .i ako

A

^{5^/V}

o ł n i e r z y w Warszawie przy u l . Hożej 1 , gdzie d z ia ła ła przewodniczka i o rg a n iza tork a pracy klubow ej.

4

5

6

7