• Nie Znaleziono Wyników

"Religiöse Erfahrung - Wege zur Sensibilität", Otto Betz, München 1977 : [recenzja]

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share ""Religiöse Erfahrung - Wege zur Sensibilität", Otto Betz, München 1977 : [recenzja]"

Copied!
3
0
0

Pełen tekst

(1)

Jan Tomczak

"Religiöse Erfahrung - Wege zur

Sensibilität", Otto Betz, München

1977 : [recenzja]

Collectanea Theologica 51/2, 222-223

(2)

222 R E C E N Z J Ę

O sta tn ie za g ad n ien ie te j części dotyczy p o ró w n a n ia i sto su n k ó w m iędzy c h rz eśc ija ń stw em i hinduizm em .

N ad ty m dziełem g ru p a sp ecjalistó w , w y m ien io n a n a p oczątku, p rac o ­ w a ła p ra w ie trz y la ta . P rz y g o to w ała m a te ria ł, k tó r y u m ożliw ia zrozum ienie i zajęcie w łaściw ego sta n o w isk a czy w reszcie w ła sn ą in d e n ty fik a c ję chrześ­ c ijań sk ą. S łu żą te m u poglądow e i n a d ziała n ie u k ie ru n k o w a n e te k sty , opow ia­ d an ia, p rz y k ła d y , przypow ieści, zam ieszczone w te j w arto śc io w ej i pożytecznej książce.

ks. J a n T o m c za k SJ, W arszaw a

O tto BETZ, R eligiöse E rja h ru n g — W ege zu r S en sib ilitä t, M ünchen 1977, V erla g J. P fe iffe r, s. 168.

A u to r k sią żk i je st pro fe so re m p edagogiki re lig ijn e j u n iw e rsy te tu w H am ­ b u rg u . Jego dorobek n au k o w y liczy p o n ad 15 p u b lik a c ji książkow ych. O m a­ w ia n a pozycja je st c h a ra k te ry sty c z n a dla k ie ru n k u tw órczości tego a u to ra . N ie r o z p a tru je on w sposób n au k o w y za g ad n ien ia d ośw iadczenia r e li­ gijnego. Chce raczej prow adzić czyteln ik ó w do re fle k s ji n a d znaczeniem d la relig ii dośw iad czen ia w codziennym życiu. W idząc, że człow iek p rzesy ­ cony ra c jo n a ln ą w iedzą k u ltu r y zachodniej, in te re s u je się w szy stk im i z ja ­ w isk a m i re lig ijn y m i n a św iecie, w y stę p u ją c y m i zw łaszcza w A zji, A fryce czy A m eryce, chce m u w p o sz u k iw an iu w łaściw ej drogi pom óc przez od­ k ry c ie dośw iadczenia religijnego. P ra g n ie ożyw ić w człow ieku religijność n ie d rogą rac jo n aln e g o rozum ienia, lecz przez u k az y w an ie relig ijn eg o do­ św iadczenia w różn y ch zjaw isk a c h k u ltu r y c h rz eśc ija ń sk iej i p o zachrześci- ja ń sk ie j.

R ozw aża, czym je st re lig ijn e dośw iadczenie, co je st jego p o d sta w ą, u k az u je rolę, ja k ą o dgryw a w n im elem e n t m ityczny. P rz ed e w szy stk im je d n a k o dkryw a, w ja k i sposób osobiste i w łasn e przeżycia sta ją się d ośw iadczeniam i i u m o ż liw ia ją dośw iadczenie Boga. U św iad am ia cz y telnikow i że, b ra k sie­ bie i k ie ro w a n ia sobą u tru d n ia , a n a w e t u niem ożliw ia d ośw iadczenia Boga i w łaściw y do N iego stosunek. A u to r n ie m ógł pom inąć om ów ienia m o d li­ tw y ja k o drogi relig ijn eg o dośw iadczenia. G odnym p o d k reśle n ia w y d a je się rozdział, w k tó ry m w y k az u je, że szu k an ie w spólnoty je s t rów n ież z ja w i­ skiem relig ijn y m . G łód w spólnoty, głód p rz y ja ź n i je st ja k im ś sygnałem gło­ du religijnego. K luczem zaś o tw ie ra ją c y m człow ieka n a tra n sc e n d e n c ję lu ­ dzkich dośw iadczeń są w edług B e t z a te k s ty b ib lijn e.

C zy teln ik zn ajd zie w om aw ian ej książce rów nież elem e n ty an a liz y zw ią­ zków m iędzy osobow ych, zastosow anej do d u sz p a ste rsk ie j działalności. D zię­ ki n ie j w e w n ętrz n e n ap ięc ia i k o n flik ty u ja w n ia ją się, u m o ż liw ia ją w łaści­ w e ich ro zw iązyw anie. Osobny rozdział p ośw ięcił a u to r „ m a n d a li” ja k o m e­ d y ta c y jn e m u znak o w i lu d z k iej i kosm icznej jedności i całości. P rz e p ro w a ­ dził p o ró w n a n ie m iędzy ty m znakiem a ch rz eśc ija ń sk im i sym bolam i i o b ra ­ zami.

N astęp n ie O tto B e t z u k a z u je znaczenie b a je k dla k sz ta łto w a n ia się u dzieci relig ijn eg o dośw iadczenia. C złow iekow i cyw ilizacji te ch n ic zn e j t ł u ­ m aczy znaczenie dośw iadczenia w ielu elem en tó w n a tu ra ln e g o śro d o w isk a ja k słońce czy ja sk in ie . Uczy czy teln ik a r e fle k s ji n a d b ra k ie m czy obfitością czasu o raz n a d jego d ążen iam i w ielo k ieru n k o w y m i szczęśliw ego istn ien ia. Z am ieszczone na k o ń cu a u to b io g raficz n e n o ta tk i a u to ra jeszcze b a rd z ie j p o d ­ k re ś la ją b liski zw iązek te j k sią żk i z życiem . D zięki pow yższym refle k sjo m czytelnik o d k ry w a n a now o sens relig ii i relig ijn o śc i a zarazem zu pełnie w now y sposób przy b liża się do ta je m n ic y ch rz eśc ija ń stw a. A u to r w yszedł n ap rzeciw p o w sta łem u w o sta tn ic h la ta c h za in te re so w a n iu zjaw isk iem do­

(3)

R E C E N Z J E

223

św iad czen ia relig ijn eg o . D ostarczył w iele cen n y ch re fle k s ji i rz u c ił b o g ate św ia tło n a relig ię oraz n a re lig ijn e znaczenie d ośw iadczenia dla ro zw o ju człow ieka i jego życia m oralnego.

ks. Ja n T o m c za k S J , W a rsza w a

F ra n z Jo se f H U N G S, A lteribïldung — A lte n p a sto ra l. E rfa h ru n g e n in der

th eologischen E rw a ch sen en b ild u n g m it ä lte re n M enschen, M ünchen 1978,

K ösel-V erlag, s. 96.

O m aw ia n a p u b lik a c ja je st dalszym , b a rd z ie j szczegółow ym i k o n k re tn y m u k az an iem za g ad n ień ro zw ażan y ch przez a u to ra w jego książce o teolo­ gicznym k sz tałcen iu dorosłych, k tó ra się u k a z a ła w 1976 rA L udzie starzy , w w iek u em ery taln y m , sta n o w ią coraz w iększą g ru p ę i m a ją w łasn e specy­ ficzne p roblem y, in n e niż te, k tó re p rze ży w ają osoby a k ty w n e zaw odowo. S tą d teologiczne k sz tałcen ie ich i d u sz p aste rstw o w śró d n ic h w y m a g a ją osobnego n aśw ie tle n ia , co w p ew nym sto p n iu czyni F ra n z Jo se p f H u n g s w p rze d staw io n e j książce. J e s t ona ow ocem jego osobistego d o św iadczenia, ja k ie zdobył w k o n ta k ta c h z osobam i sta rszy m i, w p rac y w śró d nich. A u to r p rzy z n aje , że chociaż w o sta tn ic h la ta c h stało się m odne m ów ienie i p isa n ie o staro ści, to je d n a k n a d a l b ra k u je p rz y d a tn y c h pom ocy do k atec h e ty c z n e j p rac y w śró d w sp o m n ia n ej g ru p y ludzi. Czyni w ięc p rze z o m a w ian ą k sią ż­ k ę p ierw szy k ro k w k ie ru n k u w y p e łn ie n ia te j luki. C h ciałby zachęcić k a te c h e ­ tów , ab y w sposób za m ie rz o n y z a jm o w a li s ię te o lo g ic zn y m k sz tałcen iem sta rszy c h ludzi. W ty m celu obok w łasn y ch d o św iad czeń relig ijn eg o k s z ta ł­ cenia osób w w ie k u e m e ry ta ln y m , '.przekazuje a u to r in fo rm a c je z w iedzy fach o w ej o starości. U kazuje, że sta rz y n ie m ogą być je d y n ie p rze d m io ­ te m opieki i p ie lęg n a cji, lecz sta n o w ią p ow ażną g ru p ę w teologicznym ksz tałcen iu ludzi dorosłych.

R o zw ażania a u to ra zostały p rz e d y sk u to w a n e n a k a to lic k im w yd ziale teologicznym u n iw e rs y te tu w W iedniu, dzięki p o p a rc iu p ro fe so ra dr. J. M ü l l e r a. Z p rze d staw io n y c h w książce ro zw ażań d o w ia d u je się czy­ te ln ik , że w iele z góry p ow ziętych n a s ta w ie ń w obec lu d zi sta rszy c h w y m a ­ ga k o re k ty , k tó re j n ie m ożna dokonać je d y n ie przez działalność k a te c h e ­ tyczną. P o trz e b n e je st bow iem ro zeznanie te o re ty cz n e o p a rte n a h u m a n is­ tyczn ej i biologiczej w iedzy. O czyw iście je st tru d n e , a, n a w e t n iem ożliw e dla pedagoga relig ii lu b teologa p rzy sw o je n ie sobie obszernej biologicznej, psychologicznej i socjologicznej w iedzy fach o w ej o starości. M ogą je d n a k zdobyć ta k ą znajom ość rzeczy, k tó ra m a duże znaczenie p ra k ty c z n e w p r a ­ cy k a tec h ety c zn e j w śró d em erytów . P om ocą w zd o b y w an iu ta k ie j w iedzy o p ro b lem ach ludzi sta rszy c h je st p rz e d sta w ia n a książka.

W p ierw szej części u k a z u je a u to r n ie k tó re p u n k ty w id zen ia w spółcze­ sn y ch b a d a ń za g ad n ień zw iązan y ch ze sta ro śc ią . W o p arc iu o in fo rm ac je, do­ tyczące w iek u starczego, a zaczerp n ięte z różn y ch dziedzin w iedzy o czło­ w iek u , podsuw a k o n k re tn e w sk az an ia dla p ra c y k a tec h ety c zn e j i d u sz p a ste r­ skiej w śró d w sp o m n ia n ej g ru p y ludzi.

W d ru g iej części p rze d sta w ia sw oje w łasn e spostrzeżenia i do św iad ­ czenia zdobyte w czasie p ra c y d u sz p a ste rsk ie j n a d osobam i starszym i. S w o­ je osiągnięcia poznaw cze z e sta w ia z w y n ik a m i in n y c h d yscyplin i w yciąga p ra k ty c z n e w n io sk i o raz u w agi dla za in te re so w a n y c h w sp o m n ian ą p rac ą. T e w nioski i u w agi o p ro b lem ach zw iązan y ch ze sta ro ścią człow ieka, z jego p rze k o n an ia m i, p rzy zw y czajen iam i, obaw am i, p o trzeb am i, o czekiw aniam i na

1 F ra n z Jo se f H u n g s , Theologische E rw a ch sen e n b ild u n g als L ern p ro ­

zess. D id a ktisch e G rundlegung, M ainz 1976. P or. C ollectan ea T heologica 47

Cytaty

Powiązane dokumenty

Po nakreśleniu tła historycznego sytuacji Kościoła ewangelickiego w Polsce autor ukazuje trudności katechizacji ze względu na diasporyczny charakter Kościoła

Jednakże um niejszanie przez antykoncyliarystów powagi nauczycielskiej soboru, sk ie­ rowało w konsekwencji uwagę na władzę nauczycielską papieża i dopro­

W jego autorytecie w idzi się autorytet Boga, który objaw iając praw dy życia nadprzy­ rodzonego, staje się ostatecznym gw arantem praw dziw ości doctrinae

W ażnym jest tu także poznanie emocjonalnego nastaw ienia ucznia oraz zbadanie, jakie aspekty planowanego tem atu mogą być dlań szczególnie interesujące.. Często

Posługując się mitem Natury jako fasadą (podobnie jak społeczeństwo fa- sadowo posługuje się mitem Boga i prawa) Don Juan moŜe najwyraźniej uderza w kobiety jako

The Council of Environment (Raden van de Leefomgeving) wrote in their report (2011) the following related to flood risk: ‘Tasks and responsibilities are defined by

Zaczęły się również nieporozumienia w kwestii, czy starsi Jednoty mają prawo wysyłać do Małopolski ministrów, zadowalając się tylko wezwaniem od patrona, czy

Ponadto zaplanowano trzy panele dyskusyjne: „Mariologia lubelska w dialogu z Kościołami, kulturą i społeczeństwem” (prowadzi S.C. Napiórkowski OFMConv), „Mariologia polska