Edward Sztafrowski
Posoborowe prawodawstwo
kościelne : 75. Obrzęd przyrzeczenia
Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny 14/3-4, 273-274
1971
[33] Posoborow e p raw o d aw stw o 273 75.
O BRZĘD PR ZY R ZEC ZEN IA R IT U S P R O M IS S IO N IS (Ordo professionis religiosae, s. 97) N orm ae G en erales
1. Q u ib u sd am R eligionibus op
p o rtu n u m v id e tu r novitios, ex a cte n o v itia tu s canonici anno, v o ta te m p o ra ria non e m itte re , sed sive p er a liq u o t annos sive ad tem pus p rofessionis p erp e tu ae , In stitu to ta n tu m dev in ciri p ec u lia ri p ro m issione vel aliis ligam inibus te m p o ra riis.1
2. Q u am q u a m prom isiso a u t alia te m p o ra ria ligam ina, su a ipsorum n a tu ra , a votis religiosis d iffe ru n t, ta m e n ad tr ia consilia evangelica r e f e r u n tu r e t quodam m odo p ro fessionem p r a e p a r a n t.2 Q u are v a l
de p r a e s t a t . u t haec fia n t fe rv e n ti co m itan te oratio n e; im m o p ia M a
te r Ecclesia sin e re non d u b ita t p rom m isionem e m itti in congrua actione litu rg ic a v e lu ti in cele
b ra tio n e v e rb i Dei vel div in i O f
ficii, L a u d u m e t V esp e ra ru m p r a e sertim , au t, si ad iu n c ta e x p o s tu la n t, in ipso S acrificio e u c h a ris ti
co.
3. In disponendo prom issionis ritu , m a x im a a d h ib e a tu r cura, u t eius p ecu liaris indoles se rv e tu r neq u e ei in s e ra n tu r q u ae p ro fe s
sionis religiosae su n t. Ita q u e in fo rm u lis com ponendis, in le ctio n i
bus deligendis, in signis litu rg icis sta tu e n d is v ite n tu r ea q u ae vi iu ris a u t ex a n tiq u o m ore ad p ro -
N orm y ogólne
1. N iek tó re zakony u w a ż a ją za stosow ne, by now icjusze, po u p ły w ie ro k u kanonicznego n ow icjatu, nie sk ła d ali ślubów czasowych, lecz n a okres k ilk u la t, lu b do czasu złożenia p ro fe sji w ieczystej w iązali się z in sty tu te m ty lk o sp e cja ln y m przyrzeczeniem lu b innym i w ięzam i czasow ym i.1
2. Chociaż przyrzeczenie lub in n e czasowe w ięzy z n a tu ry sw o
je j ró żn ią się od ślubów za k o n nych, je d n ak ż e w iążą się z trze m a ra d a m i ew angelicznym i i w p e w ien sposób p rzy g o to w u ją do p ro fe sji.2 Z te j ra c ji je st rzeczą ja k n a jb a rd z ie j w sk azan ą, by ich sk ła d a n iu tow arzy szy ła gorąca m odlitw a. Co w ięcej św ię ta M a t
k a Kościół uw aża, że przyrzecze
nie może być sk ła d an e w czasie ja k ie jś odpow iedniej czynności li tu rg ic zn ej ja k nabożeństw o Słow a Bożego lu b m odlitw a b re w ia rz o w a, zw łaszcza lau d esy i nieszpo
ry, ew en tu aln ie, gdy tego d o m a
g a ją się okoliczności, w czasie Mszy św.
3. W p rzy g o to w y w an iu obrzędu p rzyrzeczenia należy dołożyć n a j w iększych s ta ra ń , by zachow ać jego szczególny c h a ra k te r i nie w łączać do niego elem entów w ła ś
ciw ych dla p ro fe sji zakonnej.
I dlatego przy u k ła d a n iu form uł, do b ieran iu czytań, o k reśla n iu z n a ków litu rg iczn y c h trze b a u n ik a ć
1 Cf. S. Congr. p ro R eligiosis e t I n s titu tis sa e c u larib u s, In stru c tio R e n o va tio n is causam ", 6 ia n u a rii 1969, nn. 2, 7, 34.
2 Cf. Ibid. nn. 7 e t 35.
18 — P r a w o k a n o n i c z n e n r 3— i
274 P osoborow e p raw o d aw stw o [34]
fessionis religiosae ritu m p e r ti
n ent.
4. P rom issionis em issio actu s est co m m u n ita ti p ra e se rtim s e r
v atu s; n am prom issio eo in prim is sp e c ta t u t ca n d id a tu s v ita m r e li
giosam e x p e ria tu r e t In s titu to p ro b e tu r. Ideoque ritu s con g ru a so
b rie ta te est persolvendus.
tego, co n a mocy p ra w a lu b d a w nego zw yczaju należy do obrzędu p ro fe sji zakonnej.
4. Złożenie przyrzeczenia je st czynnością p rze w id zia n ą przede w szy stk im dla w spólnoty; P rz y rzeczenie bow iem to m a n a jp ie rw n a uw adze, by k a n d y d a t dłużej przygotow yw ał się do życia za
konnego i dłużej był b ad a n y przez d any in s ty tu t zakonny. S tąd też obrzęd w in ie n być dokonany z z a chow aniem odpow iedniej prostoty.
76.
IN S T R U K C JA K O N G R E G A C JI DLA SPRA W K U LTU BOŻEGO p oszerzająca m o żliw o ść u d ziela n ia K om u n ii pod d w iem a p ostaciam i IN STR U C TIO DE A M PLIO R E FA C U LTA TE SACRAE COM M UNION IS
SUB U TRA QUE SPE C IE A D M IN ISTRA N D A E (O sservatore Rom ano, 3. IX. 1970, s. 3) Sacra-m entali C om m unione f i
deles p erfec tiu s in se ri in cele
b ratio n em e u c h aristica m u n iv e rsa tra d itio Ecclesiae docet. Hoc en im m odo S acrificii eu c h a ristic i plene f iu n t particip es, id est non ta n tu m fide e t e x te rn a p recatione, neq u e C h risto su p e r a lta re oblato sese sp iritu a li ta n tu m m odo a ffec tu iungentes, sed etia m E um ipsum sa c ra m e n ta lite r sum endo, u t sibi san ctissim i huius S acrificii fru c tu m co m p aren t u beriorem .
Quo a u te m clariu s p len itu d o signi in convivio eu ch aristico f i
delib u s p a te r e t,1 firm is p rin cip iis dogm aticis a Concilio T rid en tin o sta tu tis, quibus do cetu r etia m sub a lte ra specie to tu m a tq u e in te g ru m C h ristu m v eru m q u e sa c ra m e n tu m su m i,2 S acro san ctu m O e- sum en icu m C oncilium V atican u m II cen su it ut, q u ib u sd a m in casi-
Cała tra d y c ja kościelna zgodnie naucza, że w ie rn i przez s a k r a m e n ta ln ą K om unię w łąc za ją się do doskonałej w sp raw o w an ie E u ch ary stii. W te n bow iem sposób s ta ją się w pełni uczestn ik am i O fiary E ucharystycznej, a w ięc nie ty lk o w ia rą i ze w n ętrzn ą m o
dlitw ą, oraz nie ty lk o duchow o łączą się z C h ry stu sem o fiaro w a
nym n a ołtarzu, lecz ta k ż e p rz y j
m u ją Go sa k ra m en taln ie, aby otrzym ać obfitszy owoc te j N a j
św iętszej O fiary.
Żeby je d n a k w czasie uczty eu ch ary sty czn ej ja śn ie j u ja w n ia ła się w ie rn y m p ełn ia z n a k u1 — przy zachow aniu w mocy zasad dogm atycznych określonych przez Sobór T rydencki, k tó ry naucza, że także pod je d n ą ty lk o p ostacią p rzy jm u je się w pełni całego C h ry stu sa i p raw d ziw y s a k r a m en t 2 — P ow szechny Sobór W a-
1 Cf. In s titu tio generalis M issalis rom ani, η. 240.
2 Cf. Cone. Trid., Sess. X X I, D ecr. de C o m m unione eucharistica, с. 1—3: Denz. 929—932 (1725—1729).
