"Dydaktyka Szkoły Wyzszej", z.1 1968, Ministerstwo Oświaty i Szkolnictwa Wyższego, Międzyuczelniany Zakład Badań nad Szkolnictwem Wyższym w Warszawie

Edmund Morawiec

"Dydaktyka Szkoły Wyzszej", z.1

1968, Ministerstwo Oświaty i

Szkolnictwa Wyższego,

Międzyuczelniany Zakład Badań nad

Szkolnictwem Wyższym w

Warszawie

Studia Philosophiae Christianae 5/1, 330-335

„D Y D A K TY K A SZ K O ŁY W Y ŻSZ E J”, z. 1. 1968, M in isterstw o O św ia ty i S zk o ln ictw a W yższego, M ięd zy u cz eln ia n y Z ak ład badań nad S z k o l­

n ic tw e m W yższym w W arszaw ie.

Z a g a d n ien ia zw ią za n e z p ro b lem a ty k ą d y d a k ty k i w szk o ła ch stają się coraz c z ęstszy m p rzed m io tem z a in tereso w a ń n ie ty lk o ośrodków ś c iśle n au k ow ych , lecz ró w n ież różn ych o rgan izacji sp ołeczn ych . Z a g a d ­ n ie n ia d y d a k ty k i p o d ejm o w a n o w ielo k ro tn ie w M in isterstw ie O św ia ty i S zk o ln ictw a W yższego, w Z w iązk u N a u c z y c ie lstw a P o lsk ie g o oraz w szeregu in n y ch o rgan izacjach sp ołeczn ych . W yrazem ty ch za in te r e so ­ w a ń sta ją się zjazdy, se s je p o św ię c o n e prob lem om d yd ak tyczn ym , tak szk ół n iższy jak i w y ż sz y c h różn ego typu. Z w ła szcza d y d a k ty k a szkół w y ż sz y c h w o sta tn ich czasach sta je w cen tru m za in tereso w a ń w sp o m ­ n ia n y ch czy n n ik ó w . W y sta rczy w sp o m n ieć p o w o ła n ie do istn ie n ia przez P rezy d iu m R ady G łów n ej S zk o ln ictw a W yższego dw u k o m isji d zia ła ją ­ c y c h przy R adzie: K o m isji do sp ra w T ech n iczn y ch Ś rod k ów N au czan ia, k tó rej p rzew o d n iczą cy m je s t p o d sek reta rz sta n u w M O iSzW prof, dr W łod zim ierz M ich a jło w , oraz K o m isji do sp ra w N a u cza n ia P rogram o­ w eg o , k tórej p rzew o d n iczą cy m jest p o d sek reta rz sta n u M O iSzW inż. R om an M isiew icz. P ie r w sz a d zieli się n a dw a zesp oły: p o d k o m isję do sp ra w film u i p o d k o m isję do sp ra w te le w iz ji. D ru ga n a to m ia st działa w d w u zesp ołach : w p o d k o m isji do sp ra w te o r ii n au czan ia p rogram o­ w eg o , oraz w p o d k o m isji do sp ra w p rod u k cji m aszyn d y d a k ty czn y ch i p o d ręczn ik ó w p rogram ow ych . P o d k reślić ró w n ie ż n a leży , że w D e ­ p a rta m en cie K o o rd y n a cji B adań zostało u tw o rzo n e sa m o d zieln e sta ­ n o w isk o P ra cy do sp ra w T ech n iczn y ch Ś ro d k ó w N auczania. Z in ic ja ­ ty w y M in isterstw a O św ia ty i S zk o ln ictw a W yższego p o w o ła n o do istn ie n ia P o lsk o -N ie m ie c k ą K o m isję M ieszaną do sp ra w N o w o czesn y ch M etod N au czan ia. R ozw aża się ta k że m o żliw o ść p o w o ła n ia k o m isji P R L — C SR S — W RL do sp ra w n au czan ia p rogram ow ego.

W yżej za zn aczon e fa k ty , p rzy to czo n e cele m e g z e m p lifik a c ji a k tu a ln o ­ ści p ro b lem a ty k i d y d a k ty czn ej, n ie w y czerp u ją b y n a jm n iej zak resu z e w ­ n ętrzn y ch w y r a z ó w o g ó ln eg o z a in tereso w a n ia za g a d n ien ia m i d yd ak ­ ty k i w szk o ła ch w y ższy ch . N a leża ło b y tu dodać c a ły zesp ół k o n fe ­ r en cji o rg a n izo w a n y ch p rzez sam o M in isterstw o . P rzy k ła d o w o w y liczę : K o n feren cję W yższych S zk ó ł R o ln iczy ch na tem a t z a sto so w a n ia te c h ­ n iczn y ch śro d k ó w n au czan ia w p ro cesie d y d a k ty czn y m W S R -ó w ; K on ­ fe r e n c ję na tem a t k ie r u n k ó w r o zw o jo w y ch d y d a k ty k i szk o ły w yższej; K o n feren cję p ełn o m o cn ik ó w r ek to ró w do sp ra w tech n ik a u d io w izu ­ a ln y ch . W sp om n ieć n a leża ło b y tu o szereg u w iz y ta c ji u czeln i d ok on a­ n y ch p rzez p r a co w n k ó w M O iSzW pod k ą tem potrzeb i sta n u d yd ak ­ ty k i, oraz c a ły szereg m n ie jsz y c h lu b w ię k sz y c h p u b lik a cji n a u k o w y ch n a tem a t d y d a k ty k i n au czan ia w szk o ła ch w y ższy ch , a n a w e t cza so

-p ism a -p o św ięco n e je d y n ie i w y łą c z n ie ro zw a ża n iu zagad n ień d yd ak ­ ty czn y ch . *

Jak d a lece a k tu a ln e i b o g a te treścio w o są za g a d n ien ia d yd ak tyczn e św ia d c z y fa k t, że w 1967 r. w dniu 8 gru d n ia na k o n fe r e n c ji odbytej w M in iste r s tw ie O św ia ty i S zk o ln ictw a W yższego p o d jęto decyzję o w y d a w a n iu p rzez w sp o m n ia n e m in iste r stw o oraz M ięd zy u czeln ia n y Z akład B ad ań nad S z k o ln ic tw e m W yższym n o w eg o czasop ism a: D Y ­ D A K T Y K A SZK O ŁY W Y ŻSZ EJ.

U k azał się już p ie r w sz y nu m er teg o czasop ism a. Jak m ożn a zorien ­ to w a ć się z p rzeb iegu d y sk u sji w czasie k o n feren cji, na której k sz ta łto ­ w a ła się k on cep cja „D y d a k ty k i S z k o ły W y ższej” oraz w stę p n e g o a rty ­ k u łu p o d sek retarza sta n u w M in iste r s tw ie O św ia ty i S zk o ln ictw a W yż­ szeg o prof, dr W łod zim ierza M ich a jło w a , pt. „O d a lszy rozw ój d yd ak ­ ty k i w szk o ła ch w y ż sz y c h ”, czasop ism o to sta w ia so b ie jako g łó w n y ce l p u b lik o w a n ie i u p o w szech n ia n ie cen n y ch op racow ań b ad aw czych z zak resu d y d a k ty k i w szk ołach w y ższy ch . P o sz c z e g ó ln e zesz y ty tego cza so p ism a n ie będą p rzeto sta n o w ić zbioru a r ty k u łó w o charakterze o sta teczn ie p rzy p a d k o w y m z zak resu d y d a k ty k i p o jętej w se n s ie teorii n au czan ia, le c z będą raczej u p o w szech n ia n iem rozp raw za w iera ją cy ch p la n o w ą p racę bądź jej w y n ik i nad k szta łcen iem , d o sk o n a len iem pra­ c o w n ik ó w n a u k o w o -d y d a k ty czn y ch .

„ D yd ak tyk ę S zk o ły W y ższej” redaguje:

a) R ada R ed ak cyjn a w sk ład k tórej w chodzą: Wł. M ich a jło w (prze­ w od n iczący), M iec zy sła w D eren to w icz, W it D rapich, H en ryk D ub- niak, Jan Jakoby, Z ofia K ie tliń sk a , L eon L eja, W in cen ty O koń, Jan S zczep ań sk i, Jan u sz T ym ow sk i;

b ) K o leg iu m R ed ak cyjn e: F ra n ciszek B ieleck i, F ra n cisze k J a n u szk ie­ w ic z (sek retarz red ak cji), C zesła w K u p isiew icz.

„D yd ak tyk a S zk o ły W y ższej” z. 1. 1968 r. n ie liczą c w y ż e j w sp o m ­ n ia n eg o ju ż w stę p n e g o a rty k u łu , w ła śc iw ą sob ie treść u jm u je w czte­ rech fo rm a ln ie w y d z ie lo n y c h częściach : I. S p raw ozd an ia z badań i stu ­ dia; II. P ro b lem y i d y sk u sje; III. R ecen zje i b ib lio g ra fia ; IV. K ronika. W części I-e j zam ieszczon o n a stęp u ją ce a rty k u ły : W in cen ty Okoń: Ś ro d k i d yd ak tyczn e i ich u n o w o cześn ien ie; W iesła w W iśn iew sk i: W ar­ to ść p rogn ostyczn a eg za m in u w stęp n eg o ; K rzy szto f K ru szew sk i: P op u ­ la rn o ść w y k ła d o w c y w śró d stu d en tó w ; C zesła w K u p isiew icz: M etody p rogram ow an ia.

W części I i - e j Jan Jaco b y zam ieszcza a rty k u ł pt. „W stęp do an alizy film u d y d a k ty czn eg o jak o cyb ern ety czn eg o p rzek azu in fo rm a cji”, a Z ofia K ietliń sk a ro zp raw ę pt. „P rob lem y d y d a k ty k i w e w sp ó łc z e s­ n ej szkole w y ż sz e j”. P rob lem k szta łcen ia p ed agogiczn ego a sy ste n tó w w zak resie n o w o czesn eg o n au czan ia w U n iw e r sy te c ie P o zn a ń sk im om a­ w ia sto su n k o w o szerok o L eon L eja.

T rzecia część „D y d a k ty k i S zk o ły W y ższej” za w iera o m ó w ie n ie i r e ­ cen zje w a żn iejszy ch p o zy cji z zak resu p ro b lem a ty k i n a u cza n ia p rogra­ m o w eg o . O m ów iono n a stę p u ją c e p ozycje: C zesław a K u p iszew icza: N a u cza n ie program ow e, W arszaw a 1966; p racę zbiorow ą: T. N ow ack i, T. K arw at, W. K azim iersk i, A. S u ch arek , P o d sta w y n au czan ia p ro g ra ­ m o w eg o , W arszaw a 1966; E. F lem in g a , P ro g ra m o w a n ie w p ro cesie n a u ­ czania. Z p o zy cji zag ra n iczn y ch zam ieszczon o r ecen zje n a stęp u ją cy ch p u b lik a cji: P r o g ra m m iro w a n n o je O bu czen ije — W yp u sk 1/1967, Izd a - tie ls tw o K ie w sk ie g o U n iv e r site ta , K ie w 1967 r., oraz G orge M. G ordon, E d u cation al T e le v isio n , N e w Y ork 1965. W tej części „ D y d a k ty k i S zk o­ ły W y ższej” zam ieszczon o też b o g a tą lite r a tu r ę o m ó w io n y ch p ro b le­ m ów . O d n otow an o czterd zieści sied em p o zy cji ró żn o języ czn y ch z za­ k resu d y d a k ty k i n a u cza n ia w szk o ła ch w y ższy ch .

C zęść czw a rta (K ronika) za w iera sp raw ozd an ia z k o n fe r e n c ji M in i­ ste r stw a O św ia ty i S z k o ln ic tw a W yższego oraz z prac k o m isji p o w o ­ ła n y c h p rzez P rezy d iu m R ady G łó w n ej S zk o ln ictw a W yższego. S zcze­ g ó ło w e op isy, ch a r a k te r y sty k i w sp o m n ia n y ch k o n fe r e n c ji oraz prac św ia d czą , jak d a lece a k tu a ln e i w a żn e są za g a d n ien ia d y d a k ty k i i jak w ie le m iejsca zajm u ją w ca ło k sz ta łc ie ich za in tereso w a ń .

C elem zo rien to w a n ia czy teln ik a w m ery to ry czn ej stro n ie om a w ia n eg o c zasop ism a za sy g n a liz u je się sk ró to w o treść p rzy n a jm n iej n iek tó ry ch za m ieszczo n y ch w n im rozpraw .

1. Jak już w y żej p od k reślon o, a rty k u ł w stę p n y n o si ty tu ł „O dalszy rozw ój d y d a k ty k i w szk o ła ch w y ż sz y c h ”. A u tor a rty k u łu prof. dr Wł. M ich a jło w p o d ejm u je w n im p ro b lem p rzy czy n d ecy d u ją cy ch o a k tu a l­ n o ści zagad n ień d y d a k ty czn y ch sz k o ln ic tw a w y ższeg o . W a rty k u le ch od zi o p ok azan ie, ja k ie to zja w isk a o sta teczn ie rozstrzy g a ją o szcze­ g ó ln ej a k tu a ln o ści ty c h zagad n ień . W śród ty ch zja w isk w y lic z a n a stę ­ pujące: a) k o n ieczn o ść tw o rzen ia jed n o liteg o sy ste m u p ed agogiczn ego w ca ły m n a szy m sz k o ln ic tw ie , p o czą w szy od p rzed szk oli, a sk o ń czy w ­ szy na stu d ia ch d ok toran ck ich , — b) p o w sta n ie i sy s te m a ty c z n ie z w ię ­ k sza ją cy się rozw ój n o w ej d zied zin y, czy n o w eg o k ieru n k u w ied zy , m ia n o w ic ie ek on om ik i, o św ia ty i sz k o ln ic tw a w y ższeg o , oraz c) p rze­ m ia n y ja k ie zachodzą na te r e n ie sam ego szk o ln ictw a w y ższeg o i to n ie ty lk o w n a szy m k raju le c z tak że za gran icą. Z ja w isk a p o w y ższe autor o m a w ia w sposób bardzo sz czeg ó ło w y i d o sk o n a le o rien tu ją cy cz y te ln ik a w ca ło k sz ta łc ie p ro b lem a ty k i a k tu a ln o ści zagad n ień d yd ak ­ ty k i w szk o ła ch w y ższy ch .

2

sty k ę, ta k w a sp ek cie n a tu ry jak i fu n k c ji w p ro cesie d yd ak tyczn ym . A u tor w sk a z u je na n o w o c z e sn e ro zu m ien ie ich r o li w sto su n k u do roli teg o , co d aw n iej n a zy w a n o p om ocam i n a u k o w y m i. D a w n e pom oce n a u k o w e o b ejm o w a ły w za sa d zie ty lk o grupę środ k ów w zro k o w y ch . Z d an iem autora a rty k u łu b y ły one w y k o r z y sty w a n e w p ie r w sz y m r z ę ­ dzie p rzez n a u czy ciela i słu ż y ły g łó w n ie u p o g lą d a w ia n iu jego w y k ła d u , m ożna je b y ło u w ażać za środ k i p o g lą d o w e. G dy chodzi n a to m ia st o w sp ó łczesn e środki d y d a k ty czn e (w zrok ow e, a u d io w izu a ln e, a u to m a ­ ty zu ją ce p roces d yd ak tyczn y) słu żą on e n ie ty lk o u p o g lą d o w ien iu zajęć d yd ak tyczn ych , le c z w p ły w a ją n a to, że u czen ie s ię i u czen ie k ogoś m oże p rzy jm o w a ć b ardziej zróżn icow an ą postać, po p rostu w zb ogacają z jed n ej stron y czy n n o ść u czn ia — stu d en ta , z d rugiej zaś czy n n o ści n a u czy ciela . D ostarczają n ad to in fo rm a cji, oraz u m o żliw ia ją stu d e n ­ tom d o sk o n a len ie u m ie ję tn o śc i i n a b y w a n ie w p ra w y . N ie są ró w n ież ob o jętn e w p ro cesie r o zw ija n ia sp ra w n o ści in te le k tu a ln y c h , oraz u m ie­ ję tn o śc i p ro w a d zen ia badań n a u k o w y ch . N iek tó re z n ich jak np. film , te le w iz ja , radio, m a szy n y d y d a k ty czn e zaczyn ają w sp osób m n iej lub b ardziej fra g m en ta ry czn y p e łn ić fu n k c ję m etod u czen ia się (s. 29).

M im o tak ro zle g łej r o li n o w o czesn y ch środ k ów d y d a k ty czn y ch , k tóre autor w y lic z a i ch a ra k tery zu je w om ó w io n y m a rty k u le, p ozy cja n a u ­ cz y c ie li ak a d em ick ich zd a n iem autora p o zo sta je nien aru szon a.

3. Z a g a d n ien ie p rzy d a tn o ści w y n ik ó w egzam in u w stę p n e g o jako in fo rm a cji o sta n ie w ie d z y k a n d y d a tó w na stu d ia w y ż sz e oraz jako p o d sta w y do w n io sk o w a n ia o p rzy szły ch p o stęp a ch w n a u ce o m aw ia W. W iśn ie w sk i w a r ty k u le pt. „W artość p ro g n o sty czn a egzam in u w stę p n e g o sp ełn ia założon e fu n k c je p ro g n o sty czn e co do p o stęp ó w nad p rob lem em w y ja śn ia n ia , w ja k iej m ierze obecna fo rm a egzam in u w stę p n e g o sp ełn ia założon e fu n k c je p ro g n o sty czn e, co do p o stęp ó w w n a u ce w a rsza w sk ich stu d e n tó w I roku stu d ió w , oraz jak ą w artość w ty m u k ład zie m ają d o d a tk o w e p u n k ty k w a lifik a c y jn e na p och od ze­ n ie sp o łeczn e i o cen y ze szk o ły śred n iej.

S zczeg ó ło w a a n a liza teg o za g a d n ien ia w sk a z u je — zd a n iem au tora — ż e zarów n o w y n ik i eg za m in ó w w stę p n y c h , jak i p u n k ty za ocen y na św ia d e c tw ie m a tu ra ln y m sta n o w ią , n ie z a le ż n ie od sie b ie , w y so c e p rzy ­ d atn y m a teria ł do w n io sk o w a n ia : zarów no o o cen a ch o trzy m a n y ch p rzez stu d en tó w w tok u n a u k i jak i o k o ń co w y ch e fe k ta c h ich pra­ c y — za liczen ia ch I rok u stu d ió w . O sta teczn e w y n ik i badań au tor w y ­ r a z ił w n a stę p u ją c y c h k on k lu zjach :

a) w p rzyp ad k u b ran ia pod u w a g ę śred n iej ocen u zy sk a n y ch w toku n au k i I roku, to w sk a źn ik iem p rzy d a tn iejszy m dla w ła śc iw e j p rogn o­ zy ok a za ły się p u n k ty, k tóre k om isje eg za m in a cy jn e p rzy zn a ły im za o cen y n a św ia d ectw a ch m a tu ra ln y ch ;

rzon ych za liczen iem roku stu d ió w , to w sk a źn ik iem p rzy d a tn iejszy m ok a za ły się w y n ik i eg za m in ó w w stęp n y ch . N a jw a żn iejszą jed n ak p r z y ­ datn ość ty c h d an ych stw ierd zo n o p o słu g u ją c się łą czn ą an alizą obu ty c h w sk a źn ik ó w . P r z e w id y w a n ia o sią g n ę ły w ó w cza s bardzo znaczną w a rto ść p rogn ostyczn ą — sięg a ją cą 98%.

c) W o d n iesien iu db p u n k tó w p rzy zn a w a n y ch stu d en to m za p o ch o ­ d zen ie sp o łeczn e, jako trzecieg o z k o le i e lem en tu p o stęp o w a n ia k w a li­ fik a c y jn e g o , zn alezion o z sy g n a liz o w a n y c h w b a d a n ia ch p o p rzed n ik ó w z a leż n o ści ty lk o p o tw ierd zen ie le p szy ch n ieco o sią g n ięć m ło d z ie ż y p o ­ ch od zen ia ch ło p sk ieg o , m ierzo n y ch średnią ocen u z y sk iw a n y c h w to k u stu d ió w n a I roku. P o n a d to za leżn o ść ta w y stą p iła w n iep ełn y ch m a teria ła ch o d n oszących się do S tu d e n tó w U n iw e r sy te tu , P o lite c h n ik i, SG G W i SG P iS .

d) S łab ą zależn ość u ch w y co n o m ięd zy k a teg o ria m i stu d en tó w , k tó ­ ry m k o m isje eg za m in a cy jn e p rzy zn a ły za p o ch o d zen ie 1, 2 lub 3 p u n k ­ ty. W ty m p rzyp ad k u im w yższą liczb ą p u n k tó w ch a ra k tery zo w a ła się k a teg o ria stu d e n tó w , ty m w ię k sz y od setek spośród n ich u z y sk iw a ł z a lic z e n ie I roku. Z ty m jed n ak , że m łod zież, k tórej p u n k tó w za p o­ ch o d zen ie sp o łeczn e n ie p rzyzn an o, o sią g n ęła w y ż sz y od setek zaliczeń . W rozd ziale czw a rty m tej p racy autor zw ró cił u w a g ę na zb ieżn o ść r e z u lta tó w a n a liz y d o stęp n y ch m u m a te r ia łó w z rezu lta ta m i badań o m a w ia n eg o p rob lem u d ok on an ych p rzez n iek tó ry ch jeg o p o p rzed n i­ ków .

4. „P op u larn ość w y k ła d o w c ó w w śró d stu d e n tó w ” to a r ty k u ł K. K ru ­ szew sk ieg o . A rty k u ł m a na celu o k r e śle n ie w a ru n k ó w p op u larn ości w y k ła d o w c ó w i w y k ła d ó w w śró d stu d en tó w . Ś ciślej m ó w ią c, chodzi o sp recy zo w a n ie cech, d zięk i k tórym w y k ła d y i w y k ła d o w c y z a w d z ię ­ czają p o p u larn ość w śród stu d en tó w ; co sp raw ia, że stu d en ci w y żej o c e ­ n ia ją i bardziej od in n y ch lu b ią te w y k ła d y i ty c h w y k ła d o w c ó w a n ie in n y ch . Tak sfo r m u ło w a n y cel autor r ea lizu je w op arciu o w y k o r z y ­ sta n ie n iek tó ry ch op ra co w a n y ch ju ż w y n ik ó w badań nad w y k ła d a m i w w y ż sz y c h u czeln ia ch , p rzep ro w a d zo n y ch przez M ię d zy n a ro d o w y Z ak ład B adań nad S z k o ln ic tw e m W yższym i K a ted rę D y d a k ty k i UW . w la ta c h 1963— 65. W sp om n ian e b ad an ia o b ję ły stu d en tó w i p ra co w n i­ k ó w n a u k o w y ch trzech u czeln i W arszaw sk ich : U n iw e r sy te tu , P o lite c h ­ n ik i i S G P iS u . W p ierw szej fa zie badań posłu żon o się d w om a w a r ia n ­ ta m i a n k iety . W ariant p ie r w sz y sk ie r o w a n y b y ł do w y k ła d o w c ó w , w a ­ rian t drugi — do stu d en tó w . W fa z ie d rugiej p rzep row ad zon o o b ser­ w a c je w y k ła d ó w w sk a za n y ch jak o n a jlep sze p rzez stu d e n tó w i pop arto te o b se r w a c je w y w ia d a m i z sa m y m i w y k ła d o w ca m i, ich w sp ó łp ra ­ co w n ik a m i, stu d en ta m i, a w n iek tó ry ch p rzyp ad k ach ze sp e c ja lista m i w zak resie d zied zin y , k tó rej w y k ła d y b y ły p o św ięco n e.

k tó re d zięk i b ad an iom m ożna b y ło u form ow ać, m ają zn a czen ie p ra k ­ ty czn e. U ła tw ia ją w y k ła d o w c y w y b ó r ta k ieg o p o stęp o w a n ia , ja k ie p o­ m oże m u w u zy sk a n iu u zn an ia i p o p u la rn o ści w śród stu d en tó w .

5. P o w s z e c h n ie w iad om o, że p o d sta w o w y m ele m e n te m n au czan ia p rogram ow ego jest r a c jo n a ln ie zo rg a n izo w a n y tek st, c z y li program . A r ty k u ł Cz. K u p isiew icza pt. „M etody p ro g ra m o w a n ia ” p o św ię c o n y jest w ła śn ie o p iso w i sp o so b ó w k o n stru o w a n ia program ów . P rzed m io ­ tem rozw ażań w a r ty k u le są zarów n o m eto d y r o zg a łę zio n e jak też lin io w e i m ieszan e. C ałość poprzedzona jest szerok im o m ó w ien iem zasad p rogram ow an ia treści d y d a k ty czn y ch , k tó re zd an iem au tora artyk u łu zn ajd u ją się u p o d sta w w sz e lk ie g o p rogram ow an ia.

K on k lu zją o sta teczn ą a rty k u łu jest stw ie r d z e n ie , że program y sk o n ­ stru o w a n e za p om ocą m etod r o zg a łę zio n y ch , lin io w y c h i m iesza n y ch n ie od p ow iad ają potrzeb om o b ecn y ch szk ó ł w y ższy ch . S tąd autor w y ­ su w a w ła śn ie p rop ozycję p ro g ra m o w a n ia te k stu dyd ak tyczn ego.

P o w y ż sz e in fo rm a cje z k o n ieczn o ści bardzo k ró tk ie i n ie k o m p le tn e o „ D y d a k ty ce S zk oły W y ższej” w sposób d o sta teczn y o rien tu ją c z y te l­ n ik a już n ie ty lk o o b o g a c tw ie p ro b lem a ty k i ty p o w ej dla zagad n ień d y d a k ty k i, lecz ró w n ież o jej a k tu a ln o ści. W yd aje się, że czasop ism o to za w iera szereg p ro b lem ó w i k w e stii, z k tó ry m i za p o zn a n ie się je s t za w o d o w o p o ży teczn e n ie ty lk o dla w y k ła d o w c ó w w szk o ła ch w y ż ­ szych, le c z dla k ażd ego typ u w y k ła d o w cy . C zasopism o to w in n o przede w sz y stk im dotrzeć do w y ż sz y c h z a k ła d ó w teo lo g iczn y ch , oraz sta ć się p rzed m iotem a n a liz dla ich p r a co w n ik ó w n a u k o w o -d y d a k ty czn y ch .

E. M o r a w i e c A d res red ak cji:

M in isterstw o O św ia ty i S zk o ln ictw a W yższego

M ięd zy u cz eln ia n y Z akład B adań nad S zk o ln ictw em W yższym „D y d a k ty k a S z k o ły W yższej”

W arszaw a ul. N o w y Ś w ia t 69. tel. 26-07-46.

S e s j e k o n g r e s ó w j i lo z o f ic z y n c h p ó ł w y s p u I n d y j s k i e g o

W dobie ob ecn ej, g d y coraz m ocn iej u w y d a tn ia się p otrzeba z a cie ś­ n ia n ia w ię z ó w w e w sp ó ln o cie lu d zk iej, a ła tw o ść k o m u n ik a cji z m n ie j­ sza o d leg ło ści m ięd zy k rajam i, im p rezy n a u k o w e o rg a n izo w a n e n a w e t w o d leg ły ch k rajach budzą p o w szech n e za in tereso w a n ie. D la teg o god­ n e od n o to w a n ia są u b iegłoroczn e se s je k o n g resó w filo z o fic z n y c h p ó ł­ w y sp u In d y jsk ieg o ze w zg lęd u n a sła w n e i b ogate trad ycje filo z o fii