Uchwała Nr 1
Palestra 29/1(325), 108-109
1985
h—
108 N aczelna Rada A d w o ka c ka Nr 1 (325)*
2. Informacja o przebiegu i wynikach sprawy ze skargi Ministra Sprawiedli wości o uchylenie uchwał Krajowego Zjazdu Adwokatury z dn. 1—3 października 1983 r. przed Sądem Najwyższym.
3. Informacja o doskonaleniu zawodowym adwokatów i określenie (przyjęcie) zadań w tym zakresie.
4. Plan kadencyjny rozmieszczenia adwokatów, aplikantów adwokackich oraz zespołów adwokackich.
5. Sprawy bieżące.
6. Przyjęcie prętokołu z posiedzenia Naczelnej Rady Adwokackiej w dniu 7 lipca 1984 r.
W toku obrad dziekan Izby kieleckiej adw. Ryszard Podlipniak zgłosił wniosek o wyrażenie wotum nieufności prezesowi NRA 'adw. Marii Budzanowskiej. Przy rozpatrywaniu tego wniosku wyjaśniono, że jest on prawnie nieskuteczny (prezesa NRA wybiera i odwołuje Zjazd Adwokatury), lecz ma co najwyżej charakter mo- ralno-polityczny.
W wyniku dyskusji nad zgłoszonym wnioskiem prezes M. Budzanowska zwróciła się wobec powstałej sytuacji do Naczelnej Rady Adwokackiej, aby w drodze tajnego głosowania udzieliła odpowiedzi na pytanie: „Czy Naczelna Rada Adwokacka obda rza zaufaniem prezesa NRA adW. Marię Budzanowską.”
W drodze tajnego głosowania odpowiedzi potwierdzającej udzieliło 23 członków NRA, 19 członków NRA udzieliło odpowiedzi negatywnej, a jeden członek NRA wstrzymał się od zajęcia stanowiska.
Następnie — po dyskusji — Naczelna Rada Adwokacka podjęła kilka uchwał, których tekst zamieszczamy niżej.
Uchwała Nr 1/VI Naczelnej Rady Adwokackiej
z dnia 11 listopada 1984 r. § 1
1. Naczelna Rada Adwokacka, po zapoznaniu się z informacją o działalności Prezydium NRA za okres od dnia 11 października 1983 r. do dnia 15 października 1984 r. i po wysłuchaniu Prezesa NRA oraz w wyniku przeprowadzonej dyskusji, przyjmuje informację do wiadomości i ze względu na potrzebę omówienia żywot nych spraw środowiska adwokackiego z przedstawicielami władz zaleca Prezydium NRA, aby w krótkim czasie zwróciła się do Przewodniczącego Komisji Prawnej Rady Państwa, Kierownika Wydziału Administracyjnego KC PZPR i Przewodni czącego Sejmowej Komisji Spraw Wewnętrznych i Wymiaru Sprawiedliwości z proś bą o odbycie spotkania z przedstawicielami adwokatury, mianowicie reprezentantów Prezydium NRA oraz Zespołu Partyjnego PZRR przy Naczelnej Radzie Adwo kackiej.
2. Naczelna Rada Adwokacka, po zapoznaniu się z sentencją orzeczenia Sądu Najwyższego w sprawie ze skargi Ministra Sprawiedliwości o uchylenie uchwał Krajowego Zjazdu Adwokatury z dn. 1—3 października 1983 r. oraz w wyniku dyskusji, wyraża podziękowanie pełnomocnikom NRA adw. Zbigniewowi D y c e i adw. drowi Zdzisławowi K r z e m i ń s k i e m u za wkład pracy, ofiarność i su mienność w wykonywaniu zadań powierzonych przez Prezydium NRA, stwierdzając zarazem, że w ten sposób d o b r z e s i ę z a s ł u ż y l i adwokaturze polskiej.
Naczelna Rada Adwokacka wyraża też podziękowanie wszystkim adwokatdm, którzy dali wkład swej myśli w przygotowanie przez Prezydium NRA odpowiedzi
N r 1 (325) U c h l a ł y n r 1TVI i 2 [VI N R A z Ania 11. X I. 1881 r . 109
na skargą Ministra Sprawiedliwości, która to odpowiedź wszechstronnie i głęboko uzasadniała stanowisko adwokatury wobec tej skargi.
3. Naczelna Rada Adwokacka wyraża pogląd, że plan rozmieszczenia adwokatów, aplikantów adwokackich i zespołów adwokackich jest podstawowym środkiem pla nowania kadr adwokatury, który powinien uwzględniać społeczne zapotrzebowanie na pomoc prawną na podstawie różnych kryteriów, a nie tylko odpowiednio do liczby sędziów jako jedynego miernika w tym zakresie. Naczelna Rada Adwokacka zobowiązuje Prezydium NRA do przedstawienia powyższego stanowiska Ministrowi Sprawiedliwości.
4. Naczelna Rada Adwokacka upoważnia Prezydium NRA do podjęcia uchwały regulującej łącznie szczegółowy tryb wpisów na listę adwokatów i aplikantów -adwokackich a będącej wynikiem wniosku Ministra Sprawiedliwości z dnia 24.1X. 1984 r. złożonego w trybie art. 15 p.o a. oraz podjętych uprzednio prac w tym za kresie przez Prezydium NRA.
«
2Naczelna Rada Adwokacka w związku z uprowadzeniem i śmiercią księdza Je rzego Popiełuszki oświadcza, co następuje:
Adwokatura polska jest głęboko wstrząśnięta aktem terroru politycznego, jakim było uprowadzenie i zamordowanie księdza Jerzego Popiełuszki. Jest ono przejawem nienawiści obcej poczuciu moralnemu i polskiej kulturze politycznej. Wyrażamy przekonanie, że dalsze działania organów władzy państwowej, równie skuteczne ja k dotychczasowe, doprowadzą do pociągnięcia do odpowiedzialności sprawców i ewentualnych inspiratorów tego czynu. Żywimy nadzieję, że tragedia ta zespoli wszystkich ludzi dobrej woli w staraniach o to, aby prawo i sprawiedliwość stano- ■wiły podstawę porozumienia Polaków w swej Ojczyźnie.
S 3
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia. Uchwała Nr 2/VI •..Naczelnej Rady Adwokackiej
z dnia 11 listopada 1984 r. w sprawie doskonalenia zawodowego
1. D o O D O w i ą z k ó w i b o g a t y c h t r a d y c j i s a m o r z ą d u a d w o k a c k i e g o w P o l s c e n a l e ż y c z u w a n i e n a d w y s o k ą j a k o ś c i ą ś w i a d c z o n e j p o m o c y p r a w n e j .
Rośnie w coraz większym zakresie zapotrzebowanie na specjalistyczną pomoc prawną, co nakazuje uwzględniać — w zakresie doskonalenia zawodowego — problematykę daleko posuniętej specjalizacji. Stwierdzić należy, że poziom świad czonych usług budzi niekiedy uzasadnione wątpliwości.
Ranga społeczna zawodu adwokackiego wymaga podjęcia środków przez organy samorządu adwokackiego i całą adwokaturę w celu podniesienia poziomu zawodo- wegę. Doskonalenie zawodowe stało się jednym z podstawowych obowiązków cią żących na organach samorządu (art. 3 ust. 4 prawa o adwokaturze), z czego wynika, że każdy członek adwokatury powinien stale podnosić swą wiedzę i umiejętności zawodowe oraz uczestniczyć w doskonaleniu zawodowym organizowanym przez samorząd.
