KORESPONDENCYJNY KURS BUDOWNICTWA I
ROBOTY POSADZKĄ RSKIE
ROLSKA Y.k.C.A.VΠFRANCJI
fYÉ
X^w Torjy^
K ..K .B .1 ROBOTY 1USADZK.ARSKIE Str .1
ROBOTY POSADZKARSKIE.
HP»
to płytki o wymiarach 10 x 10 i 15 x 15 cm.wyra- gatunku gliny. Płytki te bywają kwadratowe, ośmio- a nawet posiadają i formy dość przypadkowe, jak
/ V\ /
Terrąkota.
Terrakota są
"biene ze specjalnego kątne, sześciokątne,
"gorseciki" /Rys.Nr.1/.
Z płytek tych można układać" różnorodne desenie, nawet w kilku kolorach, gdyż zarówno gorseciki jak i płytki, wyrabiane są w kolorach: czarnym, czerwo
nym, żółtym, niebieskim, w różnych odcieniach poda
nych kolorów., Dawniejsza produkcja, dzid już zanie
chana, dawała nawet' pojedyńcze płytki w kilku kolo
rach.
Dobry gatunek terrakoty pozna jemy po tym, że złom /przełupanie/ jest takiegoż koloru jak i po
wierzchnia płytki„Ziarenka w złomie powinny być drob
ne i jednakowe, a dźwięk płytki przy uderzeniu po
winien oddawać dźwięk metaliczny i wyraźny. Kolor jednakowy i nie powinien posiadać plam.
Dzięki różnorodności for
my i koloru można z płyt tych układać różne wzory i desenie,
tworząc rodzaje kobierców.I.ys.
17r„2 przedstawia kilka zasad
niczych wzorów układania takich płytek.
Gorseciki, pokazane na rys „17.1 są zazwyczaj robione z gorszych gatunków gliny. Są one małych wymiarów /3-4 cm./
i ula tego nic wymagają tak du
żej wytrzymałości jak noemalna płytka terrakotowa o wym.
15 x 15 cm.,
Terrakotę układa się na zaprawie półcementowej lub ce
mentowej, a przeprowadza się
„to w sposób następujący: 1/
wokół ścian rozkładamy sokoli
ki /rys.N.3/. Są to specjal- , oiney pj-y.
tki, których forma pokazana jest na rys.17.4 następnie, na
rzucając zaprawę na ścianę i na podłoże betonowe, na którym
sokolik, uprzednio dobrze również dokładnie namoczonych w wodzie.
mamy wykonać posadzkę terrakotową, układamy
iis noszony w wodzie, 2/ Drugą czynnością jest układanie na takiej- zaprawie płyrek terrakotowych, : ' . - - - -
I- łytek powinien
1
i
Ryso±6
Str.2 ROBOTY POSABZKARSKIE K.K.B.I.
ri -
i
Rys. 5
71.1, ...
TT—.
terrakocie ne są wady
zwykła płytka Jako cokół
Płytki powinny być dokładnie dobierane pod wzglę
dem koloru i wymiarów, aby nie dały plain i zbyt dużych spoin, Bobrze ułożona terrakota nie powin
na mied grubszej spoiny Jak pół milimetra.
Zaprawa, na której układamy płytki, nie może być zbyt rzadką, gdyż płytki będą się w niej topić, a tym samym nie dadzą gładkiej i równej powierzchni, a Jedna płytka w stosunku do drugiej będzie w innej płaszczyźnie, tworząc nierówności. Takie same zjawisko otrzymamy przy i o niejednakowych wymiarach. ITa rys.N.5 pokaza-
Rys. 6 tek
gładką płaszczyznę bez wadą wichrowatej
płytek terrakotowych, powstałych, albo na skut/k wadliwego materiału /wichrowaty, niejednakowy wymiar/, albo na skutek wadliwego wy
konania zbyt rzadką zaprawę.
Po ułożeniu płytek spoiny ich / nie większe Jak 1/2 mm/ zalewamy mle
kiem cementowym, co należy wykonać na
stępnego dnia po ułożeniu terrakoty, aby-dać możność stwardnienia zaprawie, należy mleko cementowe zmyć z terrako
ty po upływie I/2 godziny, aby nie dać mu stwardnieć na całej powierzchni pły- z dobrego materiału, powinna dać zupełnie Bobrze ubożona terrakota
żadnych występów.
Bardzo często zamiast cokolików stosuje się te same płytki lub półpłytki terrakotowe, a to w celu oszczędności. Oczywiście, że wykonanie
takie Jest i mniej eleganckie i mniej szczelne /rys.N.6/
Grubość zaprawy pod płytką terrakotową po
winien wynosić 3 cm. Cieńsza warstwa, Jednak mi
nimum 2 cm., wymaga bardziej starannego wykona
nia i zawsze grozi ’'odskoczeniem” od podłoża be*
tonowego. Zbyt grubej warstwy /ponad 3 cm,/rów
nież należy unikać, gdyż następuje łatwiejsze to
pienie się płytki w zaprawie w czasie roboty oraz stwarza się niepotrzebnie koszty. W wypadkach, gdy chodzi o wyrównanie podłoża, a różnica poziomu przekracza 4 cm.wów
czas należy to wyrównanie wykonać za pomocą betonu gruzowego, używając gruzu drobno tłuczonego.
posadzka terrakotowe dokładnie i starannie ułożona, na dobrym podłożu i na dobrej zaprawie, Jest prawie wodnic iclna, t.zn., że dla potrzeb mieszkalnych, np, podłoga w łe, nie wymaga żadnej dodatko
wej izolacji wodoszczelnej.
Płytki terrakotowe, niedostatecznie zmoczone w wodzie, zazwyczaj od
skakują od zaprawy i wypadają. Ponowne wstawienie płytki nigdy nie da dobrego wyniku, a w tym miejscu pozostanie, albo nieznaczne wzniesie
nie, albo nieznaczne zagłębienie. Płytki należy moczyć min.24 godziny
\rzed układaniem ich na podłodze.
ill H;
I1 -..r--
In! : r=5
\j
L—, iS
|
Rys « 3
7 1 4
ROBOTY BOSADZKARSKIE
Str.3 K.K.B.I.
t.m celu 2fizwyozaj uŹy^się gl!zûr//p" tł! d-le?/^tT069* °h0<f
■-•zcniaoh takich jak pralnie mih^nin //p',trz di:leJ/. Jednak w pomiesz- lub elektrownie; gdzie mogą =ie zdY?x* ?i6Uary' oentrelne kotłownie lab opery żrące 1 k^asów/^^Le b rdzi!ł ^k',326 uderzeniQ * ściany, l.o materiał mocniejszy od glazury. J -'sk-zane jest terrakota, ja
to Prooea1ten°odbyMUsh<ispecjalnietOayml n.Y™"'.,gOrsecikdT'" /rys.lT.l/
s» sprowadzane w formie arkuszdw so’x 30 gor3eoiki w handlu gorsecikemi, j,o przygotowaniu zanr°wv lejenych na Papierze betonowym, układamy na niej płytki t orL uF dzenlu Jej na Podłożu jęo się aby płytki oi<ipin P^Ytki gorsecikowe papierem do góry star?- dokładnie, to v.yîo?én?u w ten sposdb^ P=pieru- były uł°z*°ne rdróo i"
by, celem odmoczenia i usunięci, t î d pOał2gi> bekamy 3 lub 4 do- terracoto. Haatąpnie całą powierzchnie dśkl^d ^1'3™ bylS prz-VkleJone mlekiem cementowym, postępując jak
Lastriko i,płytki las trikoweo
marmurowego. Jake materiał p^dłog^y z^nv oÄ PiS8kU 1 grysitał : ostał na półwyspie włoskim Ll-teeo’ te 7 ?? b.aowna, wynaleziony -i » .tej dziedzinie. Ll.tego tez i włosi są najlepszymi mistrza- V postępujemy zupetoiTpotobnie^V 8P08^ naat^J6=y:
najpierw przygotowujemy na such/mi^zani!!2!^!?^ betOnu* t0 zn- i grysiku marmurowego w odpowiednich oromk się z cementu Mole to byd proporcja l-2 albo ik Proporcjach z góry określonych.
2/ następnie dodajemy ocpowtodnto ił\<‘x ,a 1:1' tib0 1-'4 1 t-P- aby otrzymana mieszanin- bvł? zwr£,caj6° baczną uwagę, 0/ tak przygotowaną mieszanin/ukł?dłmvplaSfcyozna /naXP6ł sucha/;
ubijając bardzo silnie /a/do spocenie sie/2”»020?5™ pOmleazczeniu czekając około jednego tygodniaP aż doat-t^ ^ratwę grubości 2-3 cm.
źeje/. Uk-jadanie wykonuje sie ^eri-!nf! ! mOonO zwi»źe /s^- ohnię wygładza się możliwie jakiej równi ej?3mi klelnlaml* 8 Powiew ta »zaprawa l^strikowa" związał- -M^/do^f80*^* Maat®Pnie- Już toy do szlifowania. Szlifowanie bywa dwu d°3tat®czme twarda, przystępuję- Szlifowanie ręczne odbywa sie za oomok ^^Zajdw: ręczne i mechaniczne, skiego»,w którym na końcu obladzonv ?!!t v 23ju."dr9S9 szlifier- dy piaskowiec. Całość jest b ciark? Jî3t Odmień, przeważnie bardzo twar- wein na koilcu dręga /rys \T 7/° »v<, A -z§sto obciążona dodatkowo żeli- ka. Za pomocą Pofuw^nL ^^ie'^hem nanrzó^^ na f^zchnię las^i- go Wstecz, polewając płaszczyznę lastrika leki/ 8 “ast^le Pociąganiem ta zwany powszechnie "lastrikarzem" Tn-m ekK? ™üa9, robotnik specjalis- musi byd na tyle twarde /związane stężałe/2^ 8zllfo™anie• Lastrika
wyrywały się drobne kamyki marmurka nod no«k 2 J6g° fOwi®rzchni nie sek, cement i marmur, jako kamenie wtoeeîT^6™ P°.nini k™lenia. Ha- czlifujemy, stosunkowo bardzo łatwo si! Sci!?!? ®- Ocł kamienia. którym
■hmię. z tétv.o się ścierają, dając gładką powierz-
Str o4 ROBOTY POSADZKARSKIE
' kaiïLer" szlifierski
t
Rys ,7
K.K .B.I.
. — U - i. - i.
n '^.ka oprawa żeliwna
t . j e do sta nu w a n e j . trwania pra- i e z w na
wagę na kamienia, uży-
małymi łącznie z karburundem, z tą różnicą, że następne etapy naj-
t.zn., że specjalista szlifierz bezpo- szlifuje powierzchnię lastrika, nie uży
wając do tego celu żadnych specjal
nych narzędzi. Za pomocą kilku ga
tunków twardości kamieni doprowa
dza się powierzchnię lastrika do zupełnej gładkości,
) posadzki szlifo Brzóz cały okres cy, należy j e d y n c a 6 baczną u odpowiednie wielkości
v-v-'O-go'do, szlifowania, gdyż małymi kamieniami łatwo jest popsuć po
wierzchnię lastrika, robiąc w niej dołki i zagłębienia. Wyrównanie ta
kich zagłębień musi się odbywać kosztem zes-zlifowywania całej po
wierzchni ,
odbywa się w podobny sposób, jeśli cho- ., różnica polega na tym, że całą ope-
posiada- Po przeprowadzeniu tej pierwszej grubej operacji szlifowania, uży
wamy następnie całego szeregu najróżnorodniejszych kamieni o różnej tv< a r cio sei, ł ac z u i a *z. ka t*wi i -mm o™ r? +■ ^ .«a „ b ». ______j_________ . - >
częściej odbywają się ręcznie, średnio odpowiednimi kamieniami
ciężar
Szlifowanie mechaniczne cdi dzi o kolejność i rodzaj kamieni,
rację szlifowania dokonuje się za pomocą specjalnych maszyn jących ruch obrotowy kamieni szlifujących. " ’
.C\z 1 f ° a n i e, może hyc uważane jako ostateczna forma ob- f km, lastrika w wykończeniu mniej bogatym, natomiast jeśli chodzi o yaleź^dokł^dnip”® Vl'ykot!czenie> modemy osięgnęd go przez polerowanie,
•'“n składnie zwracać uwagę na terminologię "szlifowany"
LW ° ' - ; 0 v,.a K ya materiał. Różnica między jednym, a drugim lest Kolosalna^, Lastriko szlifowane ufyv;a się we wszystkich budynkach gdzie
ydlns wykończenie nosi charakter skromnego, oraz wszędzie^tam, gdzie fyVleSZy-bezp0Źredrii0 z uli=y. 8^2 Pi^ek naniesiony ojuwiem łauwo ściera i rysuje zbyt gładko wypolerowane
stnko. ńatego tez podłogi i posadzki z lastriko polerowanego na
uczy uoywać jedynie we wnętrzach budynków jak: podłogi halitu łazie
nek schodów wewnętrznych, lub jako podłogi w salonach i jadalniach . ie ostatnie mocno sę rozpowszechnione we Włoszech i krajach o-oracych
-ciem utrzymania niższej temperatury w pomieszczeniach mieszkalnych ’
iJdczas upalnych dni lata. v
, W Polsce lastriko, jako podłogę używa się jedynie w korytarzach U.ttpbfrtffCh 1 klOzetach- oraz schody i podesty /spoczniki/, iu,,n.ez podłogi w magazynach, sklepach, chłodniach i t.p. pomieśz-
;zCnla,rh'' ,3crci2? często spotykamy podłogi lastrikowe w korytarzach -.z.itau, i, ,gi_e zastosowanie tego materiału jest b po-
..c::ochne i rozmaite. p
łulezy,unikać stosowania tego materiału na zewnątrz budynku w szczególności w dużych płaszczyznach. Lastriko w dużych płaszczyznach
kliny
KŚK.B .1 ROBOTY POSADZK-ARSKIE Str .5
i
fryz
była
stali, nakuwamy powierzchnię lastri-
(__
podobny do grysik.Przy zwykle sza- lastriku po- błyszczą' y
<ony, należy się stared, Rye 0 8,
Wyżej omówione rodzaje nolite, bez spoin i połączeń, 1i powierzchnia 1 a
;• by barwa jego i białych c einen t ów
Vv dobi erar.
uużą ilością marmuru, celem on:
łubiamy zbytnio samą- wytrzymałość la r. on tu „
najczęści
kusiądź, jako stosunkowo uając do pewnego stopnia
wymaga spcjclnych "szwów dylatacyjnych” edlem-uniknięcia pęknięć na sku- tek kurczenia się tego materiału pod wpływem więżenie a następnie zmian temperatury. Szwy dylatacyjne albo.krócej - dylatacja polega na tym, że zbyt duże płaszczyzny dzielimy na drobniejsze za pomocą wkładek metalo
wych, najczęściej mosiężnych, baidzo cienkich i mało widocznych dla oka, miękki metal, łatwo się szlifuje i poleruje, dekorację.
wykonanie schodów zewnętrznych niezbyt szerokich nie wymaga urządzenia dyla- tacji nawet na zewnątrz budynku.
Czasem, używając lestrika na scho
dy zewnętrzne - celem uniknięcia pośli
zgnięcia się przechodniów, zwłaszcza zimą - stosuje się t.zw. lastriko młot
kowane /albo granulowane/. Robi się w sposób następujący: na powierzch- oezlifowanej za pomocą specj&lne-
ezlak
n strike wy p a dała
Kolory tych podłóg mogą być w najróżnorodniej
szych barwach i odcieniach, ou białych począwszy, a na czarnych skończywszy. Barwa ich zależy od gatun
ku zastosowanego marmuru, jak i od ilości grysika, użytego do mieszaniny. Im większa tlość marmurka wchodzi w proporcję mieszaniny, tym kolor otrzymane go lastrika jest jaśniejszy i bardziej
koloru marmuru, z jakiego był wykonany lastriku szlifowanym tłem ogólnym jest ry) pochodzący od koloru cementu. Przy lerowanym, gdzie zazwyczaj kolor, jako jest zwykle z góry przewidz _ „ t
czysta. Y7 tym celu używamy odpowiednich barwików osiągając b „czysty kolor i piękny połysk.
iu proporcji mieszanki nie należy p^^esadzać zbyt ęcj.u pięknej b&rwy, gdyż wówczas os-
strika, dając zbyt małą ilość ce- Główną zaluią poałogi lastrikowej to jest jej jednolitość i utrdzo łatwe utrzymanie w stanie czystym» Wadą ich - to pękanie wskutek zj.-j.an temperatury i skurczów wewnętrznych, powstających przy tężeniu,
ęknięcia te są b „ nieprzyjemne, a jeśli powstaną w płaszczyznach ułożo- _3_z--- j---
\ szew i
....’\...4y.l.^ia.c..y.j..ny... *
to ni
go młotka metalowego /Rys.N.9/, zwykle ze ' ”
ka; tworząc rodzaj płaszczyzny grosz
kowatej» Takie płaszczyzny mogą być w całości wykonane na stopniach, lub tylko na ich częściach tworząc rodzaj chodnika /Rys. Kr.10/.
astrika stosowane są jako podłogi jed
naj wyżej z wkładkami dylatacyjnymi,jeś- zbyt duża.
Str.6 ROBOTY POSADZK^RSKIE K .K »B -J c
płytki lastriko uło
żone na "fugę".
Rys.11.
nych na zewnętrz budynku, to w cięgu jednej zimy powoduję całkowite zniszczenie powierz
chni. Poza tym w miejscach pęknięć łatwo wy- padaję kamyki marmurków, powiększając rysę i szpecąc całę płaszc^znę podłogi.
Omówione wyżej szwy dylatacyjne stosu
jemy celem zapobieżenia tego rodzaju wypad
kom.
Płytki las trikowe.
Płytki lastrikowe zaczęto stosować głównie celem uniknięcia pęknięć w lastriku
"pełno wykładanym". Wyrabiane sę one w naj
różniejszych formatach i kolorach. Wyrabia się je w specjalnych formach żelaznych, po kilka sztuk naraz. Przecięt
ny ich rozmiar zbliżony jest do wymiaru płytki terrakotowej, t.j. około 15 X 15 cm, sposób układania jest identyczny jak terrakoty; może być układany na "fugę" lub na "więzanie". Rys. 11 w sposób dostateczny i wyraźny objaśnia nam zarówno nazwę jak i różnicę w układaniu płytek na
”l;igę?l /spoinę/, lub na "więzanie". Oczywiście, że możliwości sposobów r- ,ł:-dc?nio sę dość liczne i mogę. b. często zależeć od inwencji układaję-
-c o, lub projektu architekta. Pokazano układanie nu Rys.lT.ll jest naj
bardziej popularne i roz
powszechnione. Przy ukła
daniu płytek należy pa
miętać o tych samych r; - sadach i prawidłach, j - kie omówiliśmy przy u.i.ła
da niu terrakoty, z tę różnicę, że moczenie pły
tek lastriku może być znacznie krótsze.
Płytki, tak jak la
striko, " pełno wykłada
ne" /pełno lane/, mogę być szlifowane lub pole
rowane; różnice po1ega ba tym, że mogę one być przygotowane poza budowę - sposobem fabrycznym, wówczas gdy lastriko pełno wykładane musi być szlifowane lub polerowane na miejscu budowy.
Płytek lrstrikowych szlifowanych ani polerowanych nie powinno się za
lewać mlekiem cementowym, lecz odpowiednim ułożeniem płytki na podłożu wypełnić spoinę.
Jak już mówiliśmy wyżej, dużę. zaletę lpstrika jest łatwość utrzy
manie go w czystości, Lastriko szlifowane może być utrzymane w czystoś
ci drogę zwykłego zmywanie mokrę szmatę, natomiast lastiiko polerowane może być normalnie pastowane i froterowane. Oczywiście, że ten sam za
bieg może być wykonany i dla szlifowanych powierzchni, jednak efekt nie
•lędzie tak piękny, juk przy polerowanych.
Rys»10
K.K.B.I. ROBOTY kOSADZKARSKIE Str.7
Eon; dto jedną z b.powaznych zalet lr.strika jest to, że może ona
* odnawiana drogą normalnych operacyj szlifowania i polerowania, jak to ma miejsce na początku po ułożeniu lestrika. ■ '
Wprawdzie czynność ta jest możliwa tylko wtedy, gdy lastriko nie było robione "fałszywie”, t.zwo, ze b6 często zdarzc się, że wykonawca
^rmiast ułożenie przepisanej grubości od 2-3 cm., układa zwykłe podło
że cementowe i na nie wierzch dLje cienką warstwę mieszaniny cementu, posiada- tendencję "odpryskujęcę" o Oszczędności tego rodzaju są zazwy
czaj lokalne i powodowane kosztem marmurka. a zwłaszcza jego transportu.
Takie rzeczy mogę się zdarzyć u nas, natomiast nie do pomyślenia będę we Włoszech, gdzie marmuru maję pod dostatkiem.
Czasem spotyka się lastriko na ścianach lub cokołach budynków,ja
ko materiał dekoracyjny.tych wypadkach wykonanie jego bywa odmienne, a polega na tym, że świeżo ułożona mieszanina po kilkugodzinnym stęże
niu, oczyszczana jest stalowymi szczotkami, które, usuwając cement,jesz
cze niedostatecznie stężały, odkrywają ziarna marmuru. Następnie, po zupełnym stwar " V - • .1-. wyczyszcza się całą powierzchnię b . dokładnie,po
lewaj ęc wodę j o^oczesnie. Powierzchnie utrzymana deje piękną jednoli- tę barwę., chropowatą na całej przestrzeni. Jako tynk, ten rodzaj laśtri- 1-e jest bo mocny i przy odpowiednim dobraniu i sharmonizowaniu kolorów
deje piękne rezultaty,
i.a zakończenie należy nadmienić, że lastriko bywa używane na pły
ty pamiątkowe i ■ cgrobki, jak imitacja marmuru lub granitu, spotyka się również jako dekorację przy bramach i ogrodzeniach.
1-łytki cementowe i płyty chodnikowe
W podobny sposób, jak płytki wyrabia się płytki cemento- ,/e, to znaczy w formach żelaznych. Jako mate^j = łu używa' się. cementu i piasku w proporcjach 1 ; 1 lub 1 ; 2. Proporcje 1:3 i 1:4 rzadko się Ltosuje, gdyż płytka z takiego materiału jest słaba i bardzo krucha.
ł/Ogóle płytki cementowe należą do materiału gorszego, a używane zą celem zastąpienia tozw„ "szlichty cementowej" /waritwy 1 do 3 cm.
zaprawy cementowej/, układanej na świeżym podłożu betonowym hub na sta
rym. S z l~i c h t a ce m ent» ów a, w szczególności układana na betonie już stężałym ma zwykle tendencje pękania i odstawania od podło
ża, nawet przy,bardzo starannym wykonaniu. Szlichta cementowa, aby dob
rze trzymała się podłoża i nie pękała, powinna być układana na świ eźym, jeszcze nie stężałym betonie,. Okoliczność ta praktycznie prawie jest niewykonalna, gdyż wszelkie podłoże są robione i muszą być robione w pewnej kolejności robót, a szlichta jako ostateczne wykonanie i pokry
cie teęo podłoża, musi być wykonana również po pewnych robotach, np.
nie można w danym pomieszczeniu, choćby piwnicznym lub kotłowni, wyko
nać szlichty przed tynkami, ani tynków przed podłożem betonowym, przer- wa^zaś między wykonaniem podłoża, a późniejszym ułożeniem szlichty jest juz tą groźbą późniejszego ewentualnego pękania szlichty lub odstawania jej od podłoża. Płytki cementowe mają za przeznaczenie zapobieżenie
takiej ewentualności. Bobrze i starannie ułożone, zastępują szlichtę cementową z powodzeniem, a' sama powierzchnia jest ładniejsza, kymiar : --ytek cementowych jest różny, najczęściej zpotykane wymiary wahają się
Str.8 ROBOTY POSADZKxRSKIE
od 15 X 15 cm do 25x25 cm. przy grubości 25 do 30 milimetrów.
Układanie płytek odbywa się. w sposób podobny, jak i płytek terrako*
towych lub lastriko, Kolor płytek bywa od b.jasno szarego do b. ciemne
go, a nawet prawie czarnego koloru. Zależy to od gatunków cementów i piasku, a jeśli chodzi o kolor prawie czarny, to w grę wchodzi specjal
ne zabarwienie npsadzami". Układać płytki cementowe można również na
"fugę" /spoinę/, lubi na’’wiązanie", tak jak to pokazuje rys,N.11 /płytki lastriko/.
Innych wzorów zazwyczaj nie spotykamy, gdyż forma płytki wyrabia
na jest tylko kwadratowa i prostokątna, t.zw. "półpłytki", których uży
wa się czasem jako cokoliki. Płytki cementowe stosowane są zazwyczaj w pomieszczeniach drugorzędnych, jak składach i magazynach, kotłowniach,
Jraz czasem i w budynkach mieszkalnych przy bardzo skromnym wykonaniu.
/1 klozetach, wannach/.
Rys.12.
1:2:4. Wymiary płyt są przy grubości 5 do 7 ć, 1J
silnym ubijaniu w formach cement lekko zwilgł.
Głównym zagadnieniem w płytach chodnikowych, to uzyskanie odpo
wiedniej twardości, aby uczynić je mniej ścierliwymi i niebliskimi.
tym celu warstwę płyty wzmacnia się silniejszą mieszaninę, te- zn.o większym stosunku cementu, a często z dodaniem opiłek stalowych zUys.N.13/, resztę zaś do grubości 5 lub 7 cm.o słabszej mieszaninie.
Celem uzyskania chropowatości wykonuje się małe zagłębienia w formie 1 -j y ty cho dnikowe.
Jak sama nazwa wskazuje, są to płyty używane przeważnie, a nawet jedynie do wykładania chodników na ulicach /trotuarach/. Zdarza się, że ta Ki mi płytami wykłada się podłogi wielkich magazynów lub warsztatów mechanicznych, stolarskich, ślusarskich, kuźni i t.p. Jednak, jeśli
c odzi ó te ostatnie, to należy pamiętać, że tego rodzaju podłogi, jak zresztą wszelkie cementowe są niepraktyczne. Głównym minusem jest ich twardość i upuszczenie jakiegoś przedmiotu grozi zawsze rozbiciem go lub pęknięciem. Jeszcze jeśli chodzi o stolarnie, to tego rodzaju podło
gi mogę być tolerowane, pomijając już niewygodę robotnika, któremu jest b. zimno i dość trudno stać na twardej podłodze, gdyż tę sprawę można
załatwić drogą "rusztów drewnianych" i pomostów drewnianych.
Rusztem drewnianym nazywamy szczebel
ki drewniane przybijane lub wpuszczane na
"jaskółczy ogon" do listew poprzecznych /RysnN.12/. Należy zwykle, mówiąc "ruszt",
dodać słowo drewniany, gdyż w przeciwnym ra
zie może być mowa o rusztach w fundamentach /Patrz roboty murarskie str.15/.
Najbardziej wskazanymi podł^ogami w warsztatach jest kostka drewniana lub asfalt, jednak o tym będziemy mówić w następnych rozdziałach. Płyta chodnikowa wyrabiana jest z cementu, piasku i podżwirku. Proporcja zwykle waha się w stosunku zbliżonym do przeważnie znormalizowane i wynoszą 40 x 4O cm.
- - - / cm.^Płyty chodnikowe robi się w formach stalowych, ieszaninę betonu należy przygotować lekko plastycznie tak, aby przy
K .K .B.I . ROBOTY ROSADZKARSKIE Str .9
mocniejsza "warstwa ...s.ł ab. sza.. $gr s t w a /
\ i... *.. -40x40 ... A
- _x.-z - ïkr-k-Gkb-' L --- --- -—
Rys.lS.
kwadracików, które mogą obrazu byd wykonane w formach lub za pomocą specjalnego przyrządu w formie kółka osadzonego na trzonku drewnianym, którym rysujemy linie jedna obok drugiej /Rys.
He14/, drążąc odpowiednie zagłębienia. Różnica w obu tych sposobach polega na tym, że w for
mach zagłębienia te wychodzą w spodzie formy, natomiast wykonywane specjalnym przyrządem mu- vi ą być robione na wierzchu formy i wówczas na
kładanie betonu, jedli chodzi o twardość warstw, odbywa się odwrotnie.
Oczywiście, że zagłębienia muszą być wykonywane w zupełnie świeżym betonie.
Myty chodnikowe układa się zawsze na podsypce z suchego piasku zmieszanego z cementem gruboś
ci 2-3 cm. w zależności od podłoża, na którym układamy płyty, albo też na czystym piasku,wów
czas warstwa jego musi być grubsza /5 cm/. Po ułożeniu płyt zalewa się je rzadkim cementem, t.zw. mlekiem cementowym, aby wypełnić spoiny.
Ułożone płyty na podsypce piaakowo-cementowej polewa się z początku wodą, która powoduje tward
nienie podsypki, a następnie zalewamy spoiny również mlekiem cementowym, lub bardzo rzadką zaprawą cementowo-piaskową.
Glazura zwykła i. kolorowa,
Glazurę wyrabia się ze specjalnego gatunku glinki, którą po zmiele
niu prasuje się w formach pod b. dużym ciśnieniem /z formy napełnionej glinką na grubość 22-23 milimetrów uzyskujemy po sprasowaniu płytkę gru- jości 7-8 mm/ bprasowaną w ten sposób płytkę polewamy z jednej strony specjalną polewą, a następnie wypalamy w piecach specjalnie do tego ce
lu dostosowanych,
Kolor glazury zalezy cd koloru polewy, jaką zastosujemy do spraso
wanej płytki, guyż sam materiał do tego celu używany jest jeden i ten sam, a jego kolor jest biały.
Dobrą glazurę można poznać po tym, że wylana kropla atramentu na
>- t,.:.onę niepolewaną nie powinna natychmiast przesiąkać i dawać plamy na
•ulewie.
Glazurę używamy do wykładania ścian w łazienkach, klozetach, kory
tarzach szpitalnych, jatkach mięsnych, salach operacyjnych i td. jednym słowem wszędzie tam, gdzie chodzi nam o warunki higieny, posunięte do najdalszych granic.
Układanie glazury wykonywujemy w sposób następujący:
1/część ściany przeznaczonej do wyłożenia glazurą "szprycujemy" za
prawą cementową;
2/ następnie przystępujemy do układania płytek glazurowych, poczy
nając od dołu ściany; płytki układamy na zaprawie półcementowej /nigdy na cementowej/, gdyż wapno pomaga wiązaniu, a cement opóźnia, to znaczy na zaprawie cementowo-wapiennej, Grubość zaprawy nie powinna być większa od 1 cm.
Str.10 ROBOTY POSADZKARSKIE
Płytki glażurowe powinny być dobrze moczone, aby nie odbie
rały zbyt szybko wilgoci z zaprawy;
3/ Przy układaniu płytek glazurowych należy starać się., aby spoiny były Jak najmniejsze - spoina grubości 1 m/m jest spoinę normalną.
jeśli materiał jest w dobrym gatunku i dobrze posegregowany,wów
czas spoinę można doprowadzić do 1/2 mm grub o dc i ;
4/ po odczekaniu kilku dni, juz zaprawa dostatecznie stężeje, a tym samym zwilżę mocno ułożone płytki, "fugujemy" spoiny między płytka
mi glazury;
n
5/ Fugowanie. Rozrabiamy kredę z wodą, dodając troszkę farbki nie
bieskiej, aby uzyskać dobry biały kolor; rozrobiona kreda powinna byd w stanie dość plastycznym, aby przeniknęła w spoiny /fugi/.Taką nawpół rzadką masą smarujemy spoi
ny za pomocą cienkiej deszezki lub nawet grubszej tektury, starając się wciskad materiał w spoiny. Po kilkugodzinnym odczekaniu ściera
my pozostałą kredę za pomocą su
chych szmat, doprowadzając do po
łysku całą powierzchnię ułożonej glazury.
Przy kolorowych glazurach czasem robimy większe spoiny /fu
gi/, celem uzyskania momentu de- Rys„15o
] rracyjnego w fugowaniu«
Wymiar płytek glazurowych jest zasadniczo jeden, a mianowicie .lo a 15 cm. Forma płytek kwadratowa o grubości 8 m/m poza tym spotykamy i;-< rynku budowlanym cały szereg profilów i gzymsów glazurowych. jednak ucecme prawie wcale nies losowanych, jako mało estetycznych i nieprak
tycznych. Rys.jMr.lu przedstawia nam istniejące w handlu i stosowane w budownictwie^profile i płytki glazury.
/ Zal®znie od przeznaczenia płytki stosujemy pewne profile i tak:
1/ profil "b" służy nam jako zakończenie ostatniego rzędu, układa
nego na ścianie glazury. v , aa
^/ profil "cł- służy nam jako "narożnik" w ostatnim rzędzie glazury 3/ proiil "d" służy do zaokrąglenia narożnika, jeśli nie chcemy mieć glazury pod kątem prostym,
4/profil "ajest zwykłą płytką glazurową.
^rzy zamawianiu płytek glazurowych należy pamiętać o podaniu osob
no profilów "aJ, ''b«', 'c- i iłytki glazurowe zamawiamy tak jak i lerra-^otowe na sztuki.. Możemy również podać tę ilość w metrach kwadrato-
"Cf? „ v,Ov,CZES profile "b i "d" musimy podać w metrach bieżących.
. roni c* musi być zawsze podany w ilościach sztuk.
J Glazura Kolorowa, służąca do dekoracji wnętrz o specjalnym charak- .-ize, j3npc poczekalnie kin lub t.p. - bywa wyrabiana w innych niż po
i
1 " c" H I..........Ul
15 "a"
r--5 cm.
...15...J
• .... 15i
fl /1 ii
/ ù
l
15 "b"
K.K.B.I. ROBOTY BOSADZKARSKIE Str.ll
dane wymiarach, a rodzaj ich jest dość różny i obfity. Granicy dla pły- beh gla żurowych, jedli chodzi o drobne wymiary, zasadniczo nie ma nato
miast wymiary,ponad 15^x 15 cm. spotykają się. rzadko, nawet przy specjal
nych zamówieniach, gdyż płytki o większym wymiarze kręcą się podczas wypalania.
Również należy pamiętać, ze płytki powinny być dostatecznie do- .1. i a dnie moc zone, gdy«_- zbyt suche będę odbierać wilgoć zaprawie, a w kon
sekwencji "odstaną11 od zaprawy i wypadnę. Różniejsze wpasowanie takiej tłytki nastręcza wiele trudności i prawie nigdy nie jest dokładnie i na
leżycie wykona ne0 *
jęc
sę wyrabiane w kolo- ich odcieniach.
ni a C'J, nc .1
noeai więżące z podłożem, Układanie
S:-a ło drzew /ksylolit/„
Ksyloliu, albo polska nazwa skałodrzew, jest materiałem umożliwia
jącym wykonanie podłogi bezfugowej, tak samo jak "lastriko" pełno lane /patrz roboty las trikowe/.
_j polega na /chemicznym/ p o ł ę c z e- drzewnych lub "m ę k i d r z e w n e Jn
procencie, pamięta- tym podłoga szybciej więze /tward-
, Roztwór magnezytu powinien się zależna jest od ilości mag- boku przygotowujemy trociny drzewne, odsiewając je i oczyszcza- 5/ Ucstępnie mieszamy trociny z roztworem magnezytu, celem otrzyma- masy uostatecznie plastycznej, którą układamy w przeznaczonym miejs- bacząc aby przygotowana ilość była użyta tego samego dnia. Rozrobić- masy nie można długo pozostawiać, gdyż zaczyna tężeć i zatraca włcc-
, na którym ma. być ułożona.
--- --- _____ Skałodrzew może być w zasadzie układany na każdym pod
wozu, to znaczy zarówno na drzewie jak i na betonie, cegle lub płytach bekonowych, o nawet i na podłożu z betonu gruzowego lub dobrze ubitego gruzu zalanego zaprawę cementową.
Z 1 e natomiast więze skałodrzewz wap
nem i zaprawami pół cementowymi i o tym .należy pamiętać. Rioże się bowiem zdarzyć, że podłoże będzie np.wykonane z ubi-
Wyrób skałodrzewia n i u trocin
za pomocą m ? g e z y t u,
Jest,to minerał, którego‘pokłady znajduję się w Rosji sowieckiej i v; Grecji na półwyspie bałkańskim. Magnezyt grecki jest dużo lepszy oa^rosyjskiego z tego powodu, ze podłoga ułożona z magnezytu greckiego mniej pęka niż z magnezytu rosyjskieho.
Magnezyt rosyjski jest v/ kolorze żółtawym, natomiast grecki jest zupełnie biały i przypomina zewnętrznym wyglądem zwykłą sól kuchenną grubo-Krystaliezną. Sam magnezyt, więżąc trociny lub mękę drzewną, nie barwi, zachowując naturalny kolor drzewa. Różnorodna barwność ksylelitu
pochodzi stąd, że dodaje się specjalne barwiki /anilinowe/, które nada
ją żądany kolor. Przeważnie podłogi ze skałodrzewiu rach: czerwono-bręzowym, żółtym i niebieskim, lub w
_ŻJlz;Z£2.towąnie skałodrzewiu.
Skałodrzew przygotowuje się w sposób następujący:
1/ rozpuszczamy magnezyt w wodzie w odpowiednim jęc, że im wyższy procent magnezytu, ï
lieje/, ale i więcej grozi pęknięciem. : wahać od 2-3 pros. Również twardość podłogi nczytu.
2/ Ro 1 "
z kawałków drzewa, wiórów i kory.
S t 1' a 1 2 RuBOTY POSAD 2KARSKIE K.K.B.I
X1
ocL Rys,16.
^fc°,^3;uzu? zalaneg° zaprawą półcementową lub wapienną. Takie podłoże iij.e im. daj e się do układania na nim skałodrzewiu,
-lüiàP-bp^jc^im^drz^wie^ Jako podkład drewniany może być ślepa podło- V/? lecz musi być P o ł u p a n a, - no zbyt szerokie deski /ponad i"/- 3^:/ 1^lez7 radr9bad. tak, wby pękły wzdłuż. Zbyt szerokie bowiem des-
...i powodują skręcanie się pod wpływem wilgotnej ęiasy skałodrzewiu da-
jęa w rezultacie podłogę pofalowaną,, *
stosowany skałodrzew w pomieszczeniach mieszkalnych bywa zwykle u.,;iv;arstwowy, niezależnie od tego, na jakim podłożu jest wykonywany.
Warstwa pierwsza, t,zw. wyrównawcza o grubości od 15 do 25 milimetrów V-.f n.y a n a ą e s t z trocin drzewnych, nato- m cist diugą u grubości 12-15 m, w y k o n y w a n a jest z mą
ki ci r z e r n e jo Mąka drzewna - są to bardzo drobne trociny uzyski
wane z odsiewu zwykłych trocin.
Jeżeli nie chcemy, lub dla jakichkolwiek powodów - nie możemy nad- rąbywać ślepej podłogi, albo jeśli na ' "
drzew ma byd istniejąca podłoga
o rubości, jak już wspomnieliśmy,
1 a dku g rub o ś d ta wy n i e s i e 20 mi 1m e t ró w „
vïydar,iy0<tbyii'a si? zs P°moo 9 kiel ni murarskiej o dużych w-
"V0"1- ^hz. ',v->'kłaćla się masę drzewną z naczynia na podłoże, a nasteo- e rozprowadza się tę masę dc żądanej grubości, wygładzając górną po-"
wierzchnią., po Kilkudniowym odczekaniu układa się druo-ą tcuoûwe /z maki drzewnej/ o grubości 15 m/m w zupełnie podobny sposób co i pierwszą § 7^1reZy DarcLzieJ starannie wygładzać górną powierzchnię, gdyż^osz-
^zystewiSvCdoP^ykf Źeiej'r? " "^U ° P° odozekaniu kilku dni
'r «*—• « »=-
Cyklinav.ar.iem wygładzamy do resztu powierzchnię skałodrzewia. ktd-
<é naatęgni-e zapuszczamy olejem lub pokostem i smarujemy zwykła pasta podłogową, a następnie froterujemy.
szym podłożem pod skało- szczelnie na w p u s t ułożona
wówczas przybijamy na nią /nie nad- rąbując/ listewki o grubości
1 1/2 X 1 1/2 cm., najlepiej w kie
runkach pokazanych na rysunku lir.
16 w odstępach ód 5 do 10 cm.Oczy
wiście, że listewki te nie muszą być ...dnakowej długości i nie mu
szą tworzyć żadnego doskonale geo
metrycznego wzoru, chodzi o to, aby były przybijane w różnych ‘kie
runkach i w odpowiednich od siebie odstępach. Mają one na celu prze
ciwstawienie się falowaniu się pod
łoża drewnianego pod wpływem ska
łodrzewiu .
ITa tak przygotowane podłoże dobrze zlane wodą i oczyszczone ze śmieci, układamy pierwszą warstwę 15 do 25 milimetrów. vl danym wy-
T
K .K .B.I. ROBOTY ROSADZKARSKIE Str.Iz
Rys„17.
kierunek ruchu
listwa łaty
Rys.18.
i warstwy możemy zreduko
wać nawet do 15 milime
trów. V,ogóle należy pa
miętać, ze przy dwuwarst
wowym skałodrzewiu - pierw
sza warstwa jest warstwę wyr6wnawcz ę, ma j ęc ą na
celu wyrównanie nierów
ności lub spadku będące
go w danym pomieszczeniu.
Aby grubość układanej warst
wy była dokładnie zacho
wana na całej układanej powierzchni, posługujemy się odpowiedniej grubości listwami, albo łatami, które układamy na podło
żu i posuwając opartą na nich inną łatę, w ten spo
sób rozprowadzamy masę skałodrzewia gładząc ją w końcy dużą kielnię /Rys. Nr.18/.
listwy, a puste miejsca _ g-wieży skałodrzew
to nie po- oraz wykończenia podłogi niczym się nie jeżeli powierzchnia betonu lub cegły jest grubość pierwszej
lo wykonaniu kawałka podłogi, wyjmujemy
zakładamy masę skałodrzewia, zaprawiając je na świeżo
da.j e się doskonale łatać, a jeśli chodzi o pierwszą warstwę, zostawia nawet śladu po zaprawionym miejscu.
Również należy pamiętać, aby beton, cegły lub inne podłoże było dobrze zlane wodę i oczyszczone z piasku i śmieci.
Wedy i zalety. Najbardziej dodatnią zelet» ^k^łodrzewiu jest to, że możemy otrzymać podłogę bez szpar i spoin.
Następnie niesłychana łatwość utrzymania jej a stanie idealnej niemal czystości, bądź froterowaniem, będć wycieraniem wilgotną szmatę.
Wprawdzie przy tym ostatnim sposobie podłoga zatraca połysk, a uzięki szorstkości łatwiej się brudzi, tym nie mniej dla łatwego utrzymania 5-7 cm W
grub ość 2- 3mm.:
Cyklinowanie powinno się odbywać niezbyt wcześnie po ułożeniu podłogi, gdyż będziemy robić doły, lub zrywać całę warstwę, liówimy o tym dlate
go, że te fakty się zdarzają, a podłożem ich jest chęć ulżenia sobie w pracy, gdyż niedostatecznie twarda podłoga lekko się cyklinuje. Nie należy. IA oczywiście zbyt długo czekać, aby sobie niepotrzeb
nie nie utrudniać pracy. Najodpowiedniejszym okre
sem będzie tydzień czasu.
Układanie na betonie lub cegle. Na j o dpo w i e d- niejszym podłożem do skałodrzewia jest beton lub cegła.
Proces samego układania różni od wyżej opisanego. A uostatecznie równa, wówczas
łata albo
Str.14 ROBOTY POSÆDZKARSKIE K .K .B.I
skałodrzewiowe, Jednak głównej zalety b e z s z
kać.
go zalety.
Chcąc uniknąć niebezpieczeństwa pękania, zaczęto wyrabiać płytki
~ ybezfugowej t.zn.
parowej" podłogi przy płytkach nie da się uzys- ćzyśtości nie ma to znaczenia.
Dzięki znacznej wytrzymałości na ścieranie nie daje kurzu.
Jest -stosunkowo cieplejsza od podłóg kamiennych.
Główną i.zasadniczą wadę skałodrzewia to jest Jego pękanie. Ska- -.odrzew potrafi pęknąć stosunkowo po długim czasie od Jego wykonania, /atanie i zaprawianie skałodrzewia Jest bardzo łatwe, Jednak zawsze pozostawia ślady, koza tym fakt pęknięcia obraca w niwecz wszelkie Je-
Kozna więc stosować podłogi ze skałodrzewiu, jednak należy uży
wać magnezytu greckiego, oraz pilnie o b s e r w o- 77 a ć procentów ość roztworu magnezytu, z l^e w a J ę c dokładnie wodę poałoże, na którym ma być ułozonu skałodrzew.
należy Jeszcze wspomnieć o skałodrzewie Jednowarstwowym, używa
nym często w wielkich magazynach lub suszarniach. Grubość takiej warst
wy wynosi 25 do 30 milimetrów, a wykonana Jest z samych trocin, miesza
nych z magnezytem, lecz o drobniejszych ziarnach niż można użyć dla pierwszej warstwy skałodrzewia dwuwarstwowego.
kosadzki asfaltowe, ceglane, kostka drewniana.
'Posadzki asfaltowe.
Posadzki asfaltowe, albo podłogi asfaltowe wykonywujemy ze smo
ły pogazowej z domieszkę piasku. Grubość takiej podłogi wynosi od 30-40 ..ilimetrów, a stosuje się Je w pomieszczeniach piwnicznych, warsztatach i fabrykach lub, Jako najbardziej rozpowszechnione zastosowanie, używa się Je na podwórzach lub Jezdniach. V/ tym ostatnim wypadku ilość piasku Jest większa, a grubość ziaren może dochodzić do 5 m/m.
/ zależności od gatunku smoły /smoła węglowa, smoła pogazowa,smo
ła naftowa/ używamy Ję w odpowiednich proporcjach z piaskiem, celem wy
konania potrzebnego nam rodzaju posadzki asfaltowej,"
Posadzkę asfaltową możemy ukaładać ne różnych podłożach, byleby były one niepalne, gdyż układanie jej odbywa się "na gorąco" , a tem
peratura układanego asfaltu sięga ponad lùu° 0. Może więc być podłożem pod asfalt, beton gruzowy lub żwirowy, może być cegła, albo sam gruz 00 j rze *ub i ty, może być zwykły brukowiec dobrze zożwirowany, a może być również i piasek. W zależności od rodzaju podłoża, stosujemy odpowied- nię grubość asfaltu. Im podłoże Jest bardziej mocne i gładkie, tym
warstwa będzie cieńsza, jednak prak^^e bioręc, grubość Jej nie jest mniejsza od 2,4 cm. Gładko*z "<'r^2.^Ża daje oszczędność w materiale asfal
towym, natomiast brukowiec, choć jest najtańszym podłożem, wymaga dużo materiału asfaltowego z uwagi na zagłębienia i szczeliny, Jakie Istnie
ję przy tego rodząju*podłożu, dlatego też powierzchnię zabrukowaną /Rys.19/ posypujemy żwirrem, a Jeszcze lepiej pod5wirkiem dobrze uwało
wanym i na nim układamy warstwę naszego asfaltu.
kodłogi asfaltowe maję duże zastosowanie w magazynach i warszta
tach fabrycznych. W tych ostatnich należy mieć na uwadze temperaturę,
K .K .3.1. ROBOTY POSAD ZKARSK IE Str.15
Świr lub pod- csfalt
(
Rys.19.
* O
która jeśli jest zbyt wysoka, powodu
je topienie się. asfaltu.
gdzie nie mamy specjalnie dużych eży więc z góry zastanowić się.
nad rodzajem podłogi, gdyż podłoga z cegły “na kant” wy*
maga dwa razy więcej materie*
łu niź podłoga z cegły "na płask”. Układanie obu rodza
jów podłóg ceglanych odbywa się na podłożu z betonu gru
zowego lub żwirowego, ale moż
na ję również układać na bru- - ku lub podłożu piaskowym,lecz należy pamiętać, że podłoga ułożona na słabym podłożu zaw
sze jest narażona na sfalowa
nie, gdyż pojedyńcze cegły al
bo grupy cegieł będę nie j ccii:'.:.
ko we "osiądać" w miękkim i niejednakowo twardym podłożu,
posadzki ceglane wykonywa się w ten sposób:
1/ na gotowym podłożu betono
wym układamy cegłę na cien
kiej warstwie podsypki cemen- towo-piaskowej;
2/ baczęc, aby spoiny między cegłami wynosiły 10 milime
trów,
3/aby podłoga ułożona była do poziomu albo wg potrzebnego spadku,
^/następnie ułożonę cegłę /w powierzchniach nie większych od lm2/ polewamy wodę, celem spowodowania stężenia podsyp
ki cementowe*piaskówej, na której układaliśmy cegłę;
Posadzki ceglane.
Posadzki ceglane wykonywujemy z cegieł układanych "na kant” albo “na płask“ /Rys.20/, przyczem spotykamy kilka charakterystycznych eposbów układania, a mianowicie “na fugę“,
"na więzanie" i "w jodełkę". Rodzaje i sposoby układania sę niezależne od tego, czy cegłę dajemy “na kant", czy "na płask". Zwykle tam, gdzie chcemy mieć nioonę podłogę, na której stoję duże ciężary, tam używamy cegły na kant, Natomiast wszędzie tam,
c i ęż a rów, sto su j emy-
i g żwirek
podsypka z piesku
"na więzanie1’
Str.16 ROBOTY POSADZKaRSKIE
W
Główna 1392781
UMK Toruń
Ö/wreszcie ostatnia czynność, to zalanie spoin rzadką zaprawą cemen
tową 1:3 lub 1:4, a czasem 1:5. Zalewanie spoin możemy wykonywać za po- i.ooą specjalnego naczynia z dziobkiem, aby nie zanieczyścić cegły za
prawę cementową, albo, jeśli nam na tym nie zależy, to zalewamy ca
powierzchnię, ułozonęj cegły rzadką zaprawę cementową tak, aby mogła ona dotrzeć do wszystkich spoin.
Ten rodzaj posadzek ceglanych stosujemy w piwnicach, magazynach, składach opału i t.p., często w warsztatach mechanicznych, stolarniach i wszędzie tam, gdzie chceiny mieć niezbyt drogę podłogę, a zapewniającą nąm względną czystość. Użycie mocnego gatunku cegły /klinkier/, specjal
nie przygotowanej i wypalonej umożliwia nam wykonanie nawierzchni dro
gowych, które na mocnym.podłużu i przy starannej konserwacji dają dobre rezultaty. Oczywiście, że nawierzchnio drogowe to cały dział, dla omó- '/ enia którego nie mamy tu miejsca, a wspominamy tylko celem podkreślę*
1 :.a możliwości zastosowania cegły.
Ko s tka ar ewni a na
Kostka drewniana, jako podłoga stosowana jest stosunkowo rzadko i zazwyczaj w szkolnych warsztatach mechanicznych. Układa się ją podob
nie do cegły, no kant zachowując jeden ze sposobów wiązania, zazwyczaj albo w ”jodełkę”, albo w ’'cegiełkę”. Układanie kostki drewnianej "na fugę” jest niepraktyczne, a często niewykonalne, gdyż rozmiary kostki drewnianej nie są ściśłe, a poza tym zsychają się tworząc szpary bieg
nące wzdłuż spoin.
Kostkę drzewną układamy zawsze na podłożu betonowym, na lepiku lub smole, a spoiny zalewamy również smołą, choć można je czasem zalać ce
mentem, jeśli chodzi o podłogę v. kuźni lub w pomieszczèniu, gdzie jest znaczna temperatura, najwłaściwsze jednak układanie jest na lepiku lub smole i takież zalewanie spoin.
Kostka, drzewna, jako podłoga ma tę zaletę, że jest ciepła i miękka.
Ciepłota ma ważne znaczenie dla pracujących, tym bardziej gdy jest nią . ^odzież szkolna. Częste upuszczanie przedmiotów w szczególności żeliw
nych, łatwiej zabezpiecza od pękania niż j.akikolwiek inny rodzaj podło- Czaseni stosowano /00 obecnie już nie/ kostkę drzewną jako nawierz- n;nię drogową, celem stłumienia hałasu ulicznego w sąsiedztwie szkół, szpitali, obecnie rolę tę spełnia asfalt.
--00O00
Koni e ce Biblioteka Główna UMK
300021016652
ROBOTY POSADZKaRSKIE Główna
UMK Toruń 1392781
Str.16
5/v.łreszoie ostatnia czynność, to zalanie spoin rzadkę zaprawę cemen
towy 1:3 lub 1:4, a czasem 1:5. Zalewanie spoin możemy wykonywać za po
mocy specjalnego naczynia z dziobkiem, aby nie zanieczyścić cegły za- prawy cementowy, albo, jeśli nam na tym nie zależy, to zalewamy cały, powierzchnię. ułożonęj cegły rzadkę zaprawę cementowy tak, aby mogła ona dotrzeć do wszystkich spoin.
Ten rodzaj posadzek ceglanych stosujemy w piwnicach, magazynach, składach opału i t.p., często w warsztatach mechanicznych, stolarniach i wszędzie tam, gdzie chcemy mieć niezbyt drogę podłogę, e zapewniajęcę nam względny czystość. Użycie mocnego gatunku cegły /klinkier/, specjal
nie przygotowanej i wypalonej umożliwia nam wykonanie nawierzchni dro
gowych, które na mocnym podłożu i przy starannej konserwacji daję dobre rezultaty. Oczywiście, że nawierzchnie drogowe to cały dział, dla omó- p.'; cnia którego nie mamy tu miejsca, a wspominamy tylko celem podkreślę*
i @ możliwości zastosowania cegły.
t
W
drzewny jako nawierz w sąsiedztwie szkół,
tonowym, na lepiku lub a je czasem zalać ce*
eszczèniu, gdzie jest ie jest na lepiku lub e jest ciepła i miękka, bardziej gdy jest nię w szczególności żeliw- iek inny rodzaj podło*
stosunkowo rzadko Układa się ję podob- więzania, zazwyczaj stki drewnianej 11 na gdyż rozmiery kos tki
tworzyć szpary bieg- Kostka drewniana,
i zazwyczaj w szkolnych nie do cegły, ne kant z albo w •'jodełkę11, albo fugę" jest niepraktyczn drewnianej nie sę ściśł nęcę wzdłuż spoin.
Kostkę drzewny ukł smole, a spoiny zalewam mentem, jeśli chodzi o znaczna temperatura. I-Ta smole i takież zalewani
Kostka drzewna, ja 'Uepłota ma ważne znacz . -.odzież szkolna, Częst ig eh, łatwiej zabezpiec
Czasem stosowano cnnię drogowy, celem st szpitali, obecnie rolę
Kos tka drewniana CLASSC
(uNIWERSYTECI Torung
Koniec, Biblioteka Główna UMK
300021016652
