Orzecznictwo wojewódzkich komisji
dyscyplinarnych
Palestra 8/5(77), 97-99
N r 5 (77) O r z e c z n i c t w o w o j e w ó d z k i c h k o m i s j i d y s c y p l i n a r n y c h 97
§ 8
1. Na pierwszym posiedzeniu N aczelna Rada Adw okacka dokonuje wyboru Wyż szej Kom isji D yscyplinarnej i K om isji R ew izyjnej Naczelnej Rady A dw okac kiej.
?. L isty kandydatów — oddzielnie do Wyższej K om isji D yscyplinarnej i oddziel nie do Kom isji R ew izyjnej Naczelnej Rady Adw okackiej — zgłasza w im ieniu K om isji Porozum iewawczej Stronnictw P olitycznych jeden z członków N aczel nej Rady Adwokackiej.
3. K ażdy z członków Naczelnej Rady Adwokackiej m oże zgłosić dodatkowo kan dydata do W yższej K om isji D yscyplinarnej i K om isji R ew izyjnej Naczelnej Rady Adwokackiej.
4. Kandydaci nie mogą figurow ać na listach w yborczych dwóch różnych orga nów.
5. L isty kandydatów zgłoszone przez K om isję Porozum iewaw czą Stronnictw P o litycznych p ow inn y zawierać ty le nazw isk, ile osób w ybiera się do danego or
ganu.
6. Do w yborów Wyższej K om isji D yscyplinarnej i K om isji Rewizyjnej Naczelnej Rady Adwokackiej stosuje się odpowiednio przepisy § 5 regulaminu.
§ 9
Na porządku obrad sw ego pierwszego plenarnego posiedzenia Naczelna Rada
Adw okacka m oże ponadto zam ieścić inne sprawy.
§ 10
Prezydium N aczelnej Rady Adwokackiej zaw iadam ia niezwłocznie Ministra Spraw iedliw ości o ukonstytuowaniu się Naczelnej Rady Adwokackiej oraz o w ybo rze Wyższej K om isji D yscyplinarnej i Kom isji R ew izyjnej Naczelnej Rady A dw o kackiej.
§ U
Regulam in n iniejszy po zatwierdzeniu go przez M inistra Spraw iedliw ości zo
stanie ogłoszony w „Palestrze”.
O R Z E C Z N I C T W O W O J E W Ó D Z K I C H K O M I S J I D Y S C Y I * L I \ A R I % Y C H
ORZECZENIE
z dnia 27 października 1962 r. (KD 17/62)
1. Patrona i aplikanta m usi i p ow i
nien w iązać p ew ien stosunek zaufa nia. Jednakże zaufanie to nie może
sięgać tak daleko, żeby narusza*
ło zasady kierow ania pracą ap li
kanta i kontroli nad jej w ykona niem .
2. W szystko, co adwokat m ówi k li
entow i, powinno odpowiadać praw
dzie. Jeżeli adwokat osobiście nie
przekonał się o tej prawdzie, to nie m oże o niej zapewniać klienta.
3. Paragraf 39 rozp. Ministra Spra
w ied liw ości z dnia ll.I I I . 1959 r. o f — P a l e s t r a
O r z e c z n i c t w o w o j e w ó d z k i c h k o m is ji d y s c y p lin a rn y c h jvjr 5 (77)
postępow aniu dyscyplinarnym w
spraw ach adwokatów (Dz. U. Nr
21, poz. 134) w kłada na prezesa
w ojew ódzkiej kom isji dyscyplinar
nej obowiązek przesyłania odpisu
orzeczeń w ciągu 14 dni od ich
uprawom ocnienia. U chybienie temu przepisow i stanow i naruszenie art. 87 n. o u.a.
W ojewódzka Kom isja D yscyplinar
na Izby Adw okackiej w A, po roz
poznaniu sprawy dyscyplinarnej ad
w okata X obwinionego o to, że:
1. w ok resie od lipca 1958 r. do
w rześnia 1959 r w C n ie roztoczył n ależytej kontroli nad pracą ap li
kanta, którego był patronem, co
znalazło swój w yraz w tolerowa
niu takiego stanu rzeczy, że bez
odpow iedniej kontroli i nadzoru
aplikant w n iósł pozew do sądu na
podstaw ie substytucji z przeszło
rocznym opóźnieniem ;
2. w tym samym czasie i m iejscu
inform ow ał klienta, iż w sprawie
jego „wszystko jest w porządku”,
m im o że pozew w jego spra
w ie n ie został jeszcze wniesiony;
3. jako Prezes W ojewódzkiej Ko
m isji D yscyplinarnej w szeregu
spraw dyscyplinarnych (jak: KD
4/59, KD 5/59, KD 6/59 i KD 3/60)
nie w yk on ał obowiązku przewod
niczącego, który to obowiązek w y nikał z § 39 rozporządzenia M ini
stra Spraw iedliw ości z dnia 11
m arca 1959 r. (Dz. U. Nr 21, poz.
134) 00 do przesłania w e w łaści
w ym term inie M inistrowi Spra
w ied liw ości i N aczelnej Radzie
A dw okackiej odpisu prawomocnego
orzeczenia W ojewódzkiej Komisji
D yscyplinarnej, utrudniając w ten
sposób tym organom w ykonanie
upraw nień przew idzianych w a r t 100 u. o u.a.,
orzekła:
obw inionego adw. X uznać za w in
nego dokonania zarzuconych mu
aktem oskarżenia czynów i za to
s k a z a ć go na zasadzie art. 87 i 89 ustaw y o ustr. adw.: za czyn opisany
w pkt 1 — na karę upomnienia, za
czyn opisany w pkt 2 — na karę na gany i za czyn opisany w pkt 3 — na karę upomnienia, orzekając jako karę
łączną za w szystkie trzy czyny tkarę
nagany.
Z u z a s a d n i e n i a :
Jest rzeczą niesporną, że obwinio
ny w okresie od lipca 1958 r. do
września 1959 r. był kierownikiem
Zespołu Adwokackiego w C, a zara
zem — jak sam stwierdził — patro
nem apl. Z. Zgodnie z § 24 rozp. z 31 marca 1958 r. (Dz. U. Nr 22, poz. 95)
i art. 81 ust. o ustr. adw. obw iniony
jako Kierownik Zespołu „kieruje pra
cą aplikantów zatrudnionych w ze
spole”, wykonując kontrolę „pod
w zględem zawodowym, etycznym i
społecznym ”, a jako patron, czyli
członek zespołu, któremu danego ap li kanta przydzielono bądź którego sam
sobie przydzielił, jest obowiązany
w spółdziałać „w kształceniu zaw odo
w ym (w szerokim znaczeniu tego
słowa) aplikantów adwokackich’* (§ 25 rozp. Min. Spraw, z 31 marca 1959 r ).
Oczywiście patrona i aplikanta, nie
najm łodszego (ca 35 lat) przy tym
i mającego już za sobą dłuższą apli
kację, bo od 18 lutego 1956 r., oraz
mającego w niedługim czasie być ad wokatem , a zatem uświadom ionego co
do obowiązków, zasad etyki i god
ności adwokackiej — musi i pow inien
wiązać pew ien stosunek zaufania.
Niem niej jednak zaufanie to nie m oże sięgać tak daleko, żeby naruszało za sady kierowania pracą i kontroli nad jej wykonaniem .
Tymczasem przez okres przeszło 14
m iesięcy obwiniony polegał na ust
nych, n ie udokumentowanych zapew
nieniach apl. Z mimo zastrzeżeń ze
strony klienta, które powinny być syg nałami ostrzegawczymi, nie sprawdził
N r 5 (77) K r o n i k a
9 9
tych zapewnień aplikanta w najprost szy sposób (przez zbadanie spraw y w sądzie) i zadow olił się zapew nieniem aplikanta, że akt odnaleźć nie można, choć przecież w pracy adwokackiej są
one najw ażniejszym sprawdzianem
jego działalności. W końcu doszło do tego, że zew nętrzne czynniki zm uszo
ne b yły interw eniow ać, co przecież
nie przynosi chluby ogółowi adw oka tów. Postępując w ten sposób, o b w i niony dopuścił się naruszenia sw ych
obow iązków zaw odow ych, i to obo
w iązk ów kierow nika zespołu, patrona i adwokata (art. 87 ust. 1 ustaw y z 27 czerwca 1950 r.).
Z sytuacją tą w iąże się drugi zarzut
aktu oskarżenia. Zarzut ten dotyczy
stosunku adw okata do klienta. Pod
staw ą tego stosunku' jest z-iufanie,
jakie powinno żyw ić społeczeństw o w stosunku do adwokata i jakie tym sa
m ym jest jedną z najw ażniejszych
podstaw jego działalności. Wszystko
to, oo adwokat m ówi k lientow i, po
w in no odpow iadać prawdzie. Jeżeli
adw okat sam osobiście nie przekonał
się o tej prawdzie, to n ie może za
pewniać klienta, że w łaśn ie tak jest.
Tym czasem w niniejszej spraw ie
obwiniony zapew nił klienta, że
„wszystko jest w porządku”. O bwi
niony złożył to zapew nienie na pod
staw ie nie sprawdzonych przez siebie
zapewnień apl. Z. N iem niej jednak
przez tego rodzaju zapew nienie ob
w in ion y w prow adził w błąd k lien ta, naruszając przez to jego zaufanie.
Art. 100 ustaw y o ustr. adwok. r e
guluje uprawienia M inistra Spra
w ied liw ości, Prokuratora G eneralne
go Polskiej R zeczypospolitej Ludowej i
W ydziału W ykonawczego N aczelnej
Rady Adwokackiej co do w niesienia
rew izji w ciągu sześciu m iesięcy od
dnia uprawom ocnienia się orzeczeń.
Paragraf 39 rozp. z 11 m arca 1959 r.
w kłada na prezesa w ojew ódzkiej ko m isji dyscyplinarnej obow iązek prze
syłania odpisu orzeczeń w ciągu 14
dni od uprawom ocnienia. Są to prze pisy bezw zględnie obowiązujące. Ob
w in iony jako Prezes W ojewódzkiej
Kom isji D yscyplinarnej u chybił tym
przepisom z ujem nym i skutkam i dla
w ład z nadrzędnych w dwóch spra
wach: KD 5/59 i KD 6/59. Kom isja
w yklucza tu celow ość działania. K o
m isja bierze pod uw agę bardzo trud
ne w arunki pracy obw inionego ze
w zględu na brak personelu w R a
dzie Adw okackiej w C, szczupłość lo
kalu oraz brak urządzeń. N iem niej
jednak fakt uchybienia ze strony ob
w inionego nastąpił, bo obowiązek, o
którym w spom niano w yżej, ciążył i
ciąży w yłącznie na prezesie danej
w ojew ódzkiej kom isji dyscyplinarnej,
którym był obwiniony. P ow yższe
uchybienie stanow i naruszenie art. 87 praw a o ustr. adw.
a n o iy iK A
Z ŻYCIA IZB ADWOKACKICH
I z b a b i a ł o s t o c k a
S z k o l e n i e i d e o l o g i c z n e . Wzorem lat ubiegłych W ojewódzka Rada
Adw okacka w B iałym stoku w spólnie z organizacją partyjną kontynu uje pre
lekcje szkoleniow e dla adw okatów i ap lik antów adwokackich. W bieżącym roku odbyły się trzy prelekcje na tem at: 1. „Bilans osiągnięć w p olityce m iędzynaro
dowej roku 1963”, 2. „Inicjatyw y dyplom atyczne P olsk i”, 3 „M iejsce Polski
